Το Τέλος των Σταυρωτών του Χριστού

Παρακάτω θα διαβάσετε ένα απόσπασμα από ένα υπέροχο βιβλίο που είχα βρει τυχαία (;) πριν αρκετά χρόνια, κρυμμένο μαζί με άλλα παλιά βιβλία, σε κάποιο πατάρι. Λέγεται «Η Δίκη του Χριστού» και είναι του Νικολάου Πετρόπολου, θεολόγου - Γυμνασιάρχου. 

Η κύρια προσπάθεια αυτού του αξιόλογου αλλά ελάχιστα γνωστού βιβλίου, είναι να αναλύσει διεξοδικά την δίκη του Χριστού εξ απόψεως νομικής. 

Η αλήθεια είναι ότι στην δίκη του Ιησού Χριστού καταλύθηκε κάθε έννοια δικαίου και είναι σίγουρο ότι στον σύγχρονο νομικό κόσμο δεν θα μπορούσε να σταθεί μια τέτοια δίκη -παρωδία.

Στον πρόλογο του βιβλίου διαβάζουμε:
«Η καταδίκη και η σταύρωση του Χριστού περιβεβλημένη τύπους μόνον νομικούς αποτελεί το τρανότατον παράδειγμα δικαστικής δολοφονίας εις τα δικαστικά χρονικά. Όλοι οι παραδεδειγμένοι τύποι της νομικής διαδικασίας κατά την δίκην περιεφρονήθησαν και διεστρεβλώθησαν, όπως εκμαιευθή εκβιαστικώς μια άδικος καταδικαστική απόφασις. ….

Η πρώτη παρανομία εσημειώθη δια του γεγονότος, ότι η σύλληψις του Χριστού έλαβε χώραν εν καιρώ νυκτός

• δευτέρα εις την παραπομπήν Αυτού ενώπιον του Άννα του αρχιερέως του προηγουμένου έτους, όστις αναρμοδίως και αντιδικονομικώς προέβη εις προανάκρισιν του Κυρίου

• τρίτη εις την κακήν σύνθεσιν του Συνεδρίου, με πρόεδρον τον κωλυόμενον, ως προεδρεύσαντα εις προηγούμενον μυστικόν συμβούλιον, Καϊάφαν

• τετάρτη εις την έλλειψιν κατηγορητηρίου

• πέμπτη εις την ασυμφωνίαν των βιαίως στρατολογηθέντων μαρτύρων κατηγορίας

• έκτη εις το γεγονός ότι η θανατική καταδίκη εστηρίχθη επί μόνης της ομολογίας του κατηγορουμένου 

• εβδόμη εις την μεταβολήν των δικαστών εις κατηγόρους ενώπιον του Πιλάτου

• ογδόη εις την έλλειψιν δημοσιότητος κατά την ενώπιον τούτου διαδικασίαν

• ενάτη εις το ότι ο Ιησούς εκηρύχθη αθώος υπό του μόνου αρμοδίου, προκειμένου περί καταδίκης εις θάνατον δικαστηρίου

• δεκάτη εις το ότι η απόφασις - καταδίκη εις θάνατον - ήτο δυσανάλογος προς την βαρύτητα των κατά του κατηγορουμένου ενδείξεων και πολλαί άλλαι, τας οποίας εν τη οικεία θέσει θέλομεν αναπτύξει»...

Το Τέλος των Σταυρωτών του Χριστού

Και τώρα ας δούμε εν συντομία ολόκληρη την αλληλουχία των γεγονότων της ζωής των ενόχων του αίματος του Ιησού, εις τους οποίους ενόχους πραγματοποιήθησαν οι λόγοι του Δαυίδ: 

«Έκχεον επ’ αύτούς την οργήν σου και ο θυμός της οργής σου καταλάβοι αυτούς γενηθήτω η έπαυλις αυτών ηρημωμένη. Εξαλειφθήτωσαν έκ βιβλίου ζώντων και μετά δικαίων μη γραφήτωσαν» (Ψαλμ. κη΄25-29). 

Εκείνος, που αναγινώσκει την ιστορίαν της καταστροφής των Ιεροσολύμων από τον Εβραίο ιστορικό Ιώσηπο, δεν είναι δυνατόν παρά να καταληφθεί υπό φρίκης και τρόμου…..

Τριάκοντα επτά μόλις έτη από του φοβερού εγκλήματος του Γολγοθά, ήτοι το 70 μ.Χ. η πόλη των Ιεροσολύμων περιεκυκλώθη υπό του Ρωμαίου στρατηγού Τίτου και οι κάτοικοι αυτής απειλήθηκαν με ολοκληρωτική καταστροφή. 

Η πολιορκία έγινε στενότερη και η πείνα φρικαλεώτερη. Το αίμα έρρευσε άφθονο στις οδούς της πόλεως και οι φλόγες των πυρπολουμένων οικιών ανεχαιτίζοντο υπό του αίματος των υπερασπιστών της πόλεως.

Χιλιάδες κάθε ημέρα υφίσταντο μαρτυρικό θάνατον αλλά είναι άξιο παρατηρήσεως, πράγμα που μαρτυρεί την κατ’ αυτών δίκαιη κρίση του Θεού, ότι πολλοί από αυτούς πέθαναν με σταυρικό θάνατο. 

Μάλιστα τόσο πλήθος κατά την άλωση της πόλεως των Ιεροσολύμων σταυρώθηκε, ώστε, καθώς μαρτυρεί ο ίδιος ο Ιώσηπος, δεν υπήρχαν ούτε σταυροί αρκετοί, ούτε τόπος για την τοποθέτηση των εσταυρωμένων. 

Η ιστορική δικαιοσύνη ικανοποιείται κατά τρόπον εκπληκτικό. «Το αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών» (Ματθ. κζ΄3) δεν φώναζαν ωρυόμενοι της Ιερουσαλήμ οι όχλοι με τους άρχοντές τους και τους καθοδηγούς τους, τους Αρχιερείς, τους Γραμματείς, τους Φαρισαίους και Σαδδουκαίους; 

Και η λυσσαλέα αυτή κραυγή τους έφερε διά μέσου των αιώνων την μάλλον καταπληκτική και μοναδική ποινική κύρωση….

Η καταστροφή της πόλεως που ακολούθησε, υπήρξε ολοσχερής, μολονότι οχυρά φρούρια την υπεράσπιζαν, καθώς αναφέρει ο Ιώσηπος, όχι μόνον κατεκάη, αλλά και ανεσκάφη δι’ αρότρου. Υπό τα φρικώδη ερείπια της πόλεως εδέησε να ταφεί και ένα μέγα μέρος των εθνικών τους ονείρων.

Σε ερείπια δε κατήντησε και ο μεγαλοπρεπής Ναός του Σολομώντος, ο οποίος μέχρι σήμερα δεν κατέστη δυνατόν να ανοικοδομηθεί, παρά τον διακαή των Εβραίων πόθο.

Αλλά και υπό του αυτοκράτορος Αιλίου Αδριανού κατεστράφη τελείως η πόλη των Ιεροσολύμων. Ονόμασε τη νέα πόλη Aelia Capitolia. Αιλίαν μεν από το όνομά του, Καπιτωλία δε για το ναό του Καπιτωλίου Διός, στη Ρώμη. Του οποίου ο ναός οικοδομήθηκε επί των ερειπίων του καταστραφέντος Ναού του Σολομώντος. 

Σήμερα η πόλη των Ιεροσολύμων είναι κτισμένη ακριβώς επί του τόπου εκείνου όπου ήταν και επί Αδριανού η Αίλια Καπιτωλία...

πηγή-redskywarning (προσαρμογή)