Ασυνήθιστες σύνθετες εικόνες πτηνών εν πτήση εμπνευσμένες από μια τεχνική 150 χρόνων

 
 

Με ενδιαφέρον για το πώς το ανθρώπινο μάτι αντιλαμβάνεται τα πουλιά την ώρα ου πετάνε, ο Ισπανός φωτογράφος Xavi Bou προσπάθησε να το καταγράψει αποφεύγοντας τη θαμπάδα μιας εικόνας που δημιουργείτε με την μακρά έκθεση. Για να το πετύχει αυτό, στράφηκε στην chronophotography, μια τεχνική 150 χρόνων που συνδυάζει πολλές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν διαδοχικά και μιμούνται την κίνηση. Ο Bou έπειτα χρησιμοποίησε το Photoshop για να ενώσει τις εικόνες σε μία, κάνοντας κάθε πτηνό να φαίνεται σαν ένα "τιρμπουσόν" στον ουρανό.

   
 
Η chronophotography είναι μια φωτογραφική τεχνική από τη βικτοριανή εποχή (ξεκίνησε περίπου το 1867 με 1868), η οποία συλλαμβάνει την κίνηση σε διάφορα πλαίσια της εκτύπωσης. Αυτές οι εκτυπώσεις μπορούν να ενωθούν στη συνέχεια. Είναι ο προκάτοχος του κινηματογράφου, που αρχικά δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για την επιστημονική μελέτη της κίνησης.

Το project ονομάζεται Ornitographies.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Πέντε (5) νοητικά πειράματα του Αϊνστάιν που άλλαξαν τη φυσική

Ανάμεσα σε άλλα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν, ένα στοιχείο που συνέβαλε στο να διατυπώσει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ρηξικέλευθες θεωρίες στη φυσική ήταν η εντυπωσιακή του ικανότητα να «σκηνοθετεί» στη φαντασία του καθημερινά σενάρια, για να αναλύει περίπλοκες επιστημονικές ιδέες.

Ο ίδιος αποκαλούσε αυτά τα σενάρια Gedankenexperiments, ένας όρος που στα γερμανικά σημαίνει νοητικά πειράματα, και τους απέδιδε σημαντικό ρόλο στη διατύπωση της Ειδικής και της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Μάλιστα, μερικά από αυτά τα νοητικά πειράματα χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα, για να περιγράψουν μερικές από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις του γερμανοεβραϊκής καταγωγής φυσικού.

Σε πρόσφατο άρθρο του στο σάιτ Business Insider, ο δημοσιογράφος Ali Sundermier συνοψίζει μερικά από αυτά τα σενάρια, τα οποία έφεραν επανάσταση στην επιστήμη.

1. Φανταστείτε ότι «κυνηγάτε» μία δέσμη φωτός
Ήταν μία απορία που ο Αϊνστάιν άρχισε να σκέφτεται όταν ήταν 16 χρονών: το θα συνέβαινε αν προσπαθούσε κανείς να κινηθεί παράλληλα με μία δέσμη φωτός, καθώς αυτή διαδίδεται στον χώρο;

Αν μπορούσε να αναπτύξει ίση ταχύτητα με τη δέσμη, σκεφτόταν ο φυσικός, τότε το φως θα «πάγωνε» για τον συγκεκριμένο παρατηρητή. Κάτι που θα σημαίνει πως θα έπαυε να είναι… φως.

Τελικά, συνειδητοποίησε πως το φως δεν μπορεί να επιβραδύνει για οποιονδήποτε κινούμενο παρατηρητή, αλλά αντίθετα θα πρέπει να διατηρεί σε κάθε περίπτωση σταθερή την ταχύτητά του. Η ιδέα αυτή αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία θεμελίωσε τη Γενική Σχετικότητα.

2. Φανταστείτε ότι ταξιδεύετε με ένα τρένο.
Ας υποθέσουμε πως, μία ημέρα με καταιγίδα, επιβαίνετε σε ένα τρένο που περνά με ταχύτητα από κάποιον σταθμό, στον οποίο βρίσκεται ένας ακίνητος παρατηρητής. Καποια στιγμή, ο παρατηρητής βλέπει δύο κεραυνούς να χτυπούν το τρένο, πέφτοντας ταυτόχρονα στο μπροστινό και το πίσω μέρος τους.
Καθώς εσείς κινείστε με το τρένο, μετακινείστε προς τον κεραυνό που πέφτει στο μπροστινό μέρος. Επομένως, θα τον δείτε νωρίτερα, καθώς έχει να διανύσει μικρότερη απόσταση.

Αυτό το φανταστικό σενάριο δείχνει πως ο χρόνος «κυλά» διαφορετικά για έναν ακίνητο παρατηρητή, και διαφορετικά για κάποιον που κινείται. Μία συνέπεια που έκανε τον Αϊνστάιν να διαπιστώσει πως ο χρόνος και ο χώρος είναι σχετικοί και δεν υπάρχει συγχρονικότητα. Δύο ιδέες που απορρέουν από τη Γενική Σχετικότητα.

3. Φανταστείτε πως ο δίδυμος αδερφός σας ταξιδεύει στο διάστημα.
Γνωστό ως «παράδοξο των διδύμων», στην αρχική του εκδοχή το νοητικό αυτό πείραμα διατυπώθηκε από τον Αϊνστάιν με «πρωταγωνιστές» δύο ρολόγια, και όχι δύο δίδυμους αδερφούς. Επίσης, όταν το περιέγραψε ο γερμανοεβραίος φυσικός, αναφέρθηκε σε μία πτήση με πολύ μεγάλη ταχύτητα, και όχι για ένα «ταξίδι» στο διάστημα, αφού οι πρώτες διαστημικές αποστολές έγιναν δεκαετίες αργότερα.

Ας φανταστούμε πάντως ότι έχετε έναν δίδυμο αδερφό ο οποίος κάποια στιγμή μπαίνει σε ένα διαστημόπλοιο και βάζει «πλώρη» για κάποιον μακρινό προορισμό, ταξιδεύοντας με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Σύμφωνα με την Ειδική Σχετικότητα, ο χρόνος «κυλά» για τους δυο σας με διαφορετικό ρυθμό, επομένως δεν θα γεράσετε ταυτόχρονα.

Πιο συγκεκριμένα, καθώς ο χρόνος διαστέλλεται για ένα κινούμενο σώμα, ο δίδυμος αδερφός σας θα γεράσει αργότερα. Μάλιστα, με δεδομένο ότι αυτός κινείται με ταχύτητα κοντά στην ταχύτητα του φωτός, η ηλιακή σας διαφορά θα είναι μεγάλη. Για παράδειγμα, όταν επιστρέψει στη Γη, εσείς μπορεί να είστε υπερήλικας, ενώ εκείνος να μην είναι πάνω από 40 ετών.

4. Φανταστείτε πως βρίσκεστε σε ένα ασανσέρ.
Φανταστείτε πως έχετε μπει σε ένα ασανσέρ, χωρίς να μπορείτε να δείτε ούτε καν τον τοίχο του φρεατίου ή τις πόρτες των ορόφων. Ξαφνικά, νιώθετε μία δύναμη να σας «τραβά» προς τα κάτω, με συνέπεια να πέσετε στο πάτωμα. Τι συνέβη; Μήπως για κάποιο μυστήριο λόγο αυξήθηκε η βαρύτητα που ασκεί η Γη ή μήπως ξεκίνησε το ασανσέρ να επιταχύνεται προς τα πάνω;

Στην πραγματικότητα, δεν μπορείτε να απαντήσετε, αφού τα δύο αυτά φαινόμενα προκαλούν το ίδιο αποτέλεσμα. Μία διαπίστωση που οδήγησε τον Αινστάιν στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην επιτάχυνση και τη βαρύτητα. Αυτή είναι η αρχή της ισοδυναμίας, «θεμέλιος λίθος» της Γενικής Σχετικότητας.

5. Φανταστείτε ο Θεός να έπαιζε ζάρια
Η σχολή της Κοπεγχάγης (Bohr και λοιποί) υποστήριζε ότι οι κβαντομηχανικές πιθανότητες είναι θεμελιώδεις και ότι η φύση είναι εγγενώς πιθανοκρατική. Το γιατί ένα σωματίδιο π.χ. περνάει ή όχι ένα φράγμα δυναμικού δεν οφείλεται σε κάτι που δεν γνωρίζουμε. Είναι στη φύση των πραγμάτων. Το τι θα κάνει το σωματίδιο σε κάθε συγκεκριμένο πείραμα δεν το ξέρει ούτε ο …Θεός.

Έτσι, το 1935, ο Einstein εξαπολύει την τελική του επίθεση εναντίον της κβαντομηχανικής διατυπώνοντας το παράδοξο EPR (Einstein, Podolsky, Rosen) – [Physical Review 47, 777 (1935)].

Ο Einstein επέμενε ότι ο Θεός δεν παίζει ζάρια. Αλλά αυτή τη φορά δεν είχε δίκιο. Μάλιστα, μετά από πολλά χρόνια ο Hawking ισχυρίστηκε ότι, Θεός όχι μόνο παίζει ζάρια, αλλά μερικές φορές τα ρίχνει και σε μέρη που δεν μπορούμε να τα βρούμε. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες λεπτομέρεις ΕΔΩ


Διαβάστε επίσης για το μοναδικό μη-νοητικό πείραμα που πραγματοποίησε Einstein ΕΔΩ

 

πηγή: Κώστας Δεληγιάννης, www.naftemporiki.gr
πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Τί ἔλεγε ὁ Πυθαγόρας γιά τά ζῶα καί τόν σεβασμό σέ αὐτά

«Ὁ  Ἄργος ἀναγνωρίζει τον Ὀδυσσέα». Ἔργο του Ὁλλανδοῦ ζωγράφου TheodorvanThulden (1606–1669).

 

 

 

 

«Μὲ αὐτὸ τον τρόπο ἔζησε καὶ ἐκεῖνος, ἀποφεύγοντας νὰ τρέφεται μὲ ζῶα καὶ προσκυνώντας ἀναίμακτους βωμούς, προσπαθώντας νὰ ἀποτρέψει καὶ τους ἄλλους ἀπὸ τὸν φόνο συγγενικῶν μὲ μας ζώων καὶ σωφρονίζοντας μᾶλλον τὰ ἄγρια ζῶα καὶ ἡμερώνοντάς τα μὲ λόγια καὶ ἔργα, χωρὶς νὰ τα βλάπτει μὲ τιμωρίες. Ἐπίσης διέταξε τοὺς πολιτικοὺς ποὺ ἔγραφαν τους νόμους νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τα ἔμψυχα, ἐπειδὴ αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ἐφαρμόζουν το δίκαιο μέχρις ἐσχάτων δὲν θὰ ἔπρεπε βέβαια νὰ ἀδικοῦν τὰ συγγενικὰ ζῶα. Διότι, πὼς θὰ μποροῦσαν νὰ πείσουν τους ἄλλους πὼς εἶναι δίκαιοι, ἂν οἱ ἴδιοι ἦταν κυριευμένοι ἀπὸ πλεονεξία;»

Ἰαμβλίχου «Περὶ του Πυθαγορείου Βίου», Προσωκρατικοί, Πέμπτος τόμος, ἐκδόσεις Κάκτος, σελ. 186-187

 

Τὸ αἷμα φέρνει αἷμα σὲ κάθε περίπτωση. Εἴτε εἶναι ἀνθρώπινο εἴτε ζώου, ὁ φόνος εἶναι φόνος. Ὁ ανεπιστήμονας καὶ φιλόσοφος Πυθαγόρας (570 π.Χ. - 495 π.Χ.) δὲν ἀντιμετώπιζε «ἐργαλειακὰ» το ζωικὸ βασίλειο. Δὲν θεωροῦσε ὅτι τὰ ζῶα εἶναι ἔνσαρκες μηχανές, σχεδιασμένες γιὰ νὰ ὑπηρετοῦν τὶς ἀνθρώπινες ἀνάγκες. Ἡ ἀντίληψὴ του γιὰ τη φύση καὶ τὸν κόσμο δὲν τοῦ ἐπέτρεπε τόσο μεγάλη ἀστοχία. Δὲν ἤθελε κἂν νὰ συμμετέχει ἢ νὰ πραγματοποιεῖ ὁ ἴδιος αἱματηρὲς θυσίες καὶ στὸν ἐσωτερικὸ κύκλο των μαθητῶν του δὲν ἐπέτρεπε την κατανάλωση ἐμψύχων. Ἡ καθαρότητα του νοῦ προϋπόθετε καθαρότητα καὶ στὴν διατροφὴ καὶ ἡ βορὰ ὄντων θανατωμένων ἀπὸ τον ἄνθρωπο θεωρεῖτο ἀπὸ τους πυθαγορείους ἀκάθαρτη συνήθεια. 

 

Ὁ Πυθαγόρας θεωροῦσε ὅτι το εἶδος μας, κατὰ τη διάρκεια τοῦ περάσματὸς του ἀπὸ τη γήινη σφαῖρα θὰ ἔπρεπε, γιὰ πάμπολλους λόγους, νὰ ἀποφεύγει τὴν αἱματοχυσία. Ὁ ἴδιος, ὡς ὄφειλε, ἦταν το ζωντανὸ παράδειγμα της ἀξίας των ἰδεῶν του. Ἐφάρμοζε κατὰ γράμμα ὅσα πρότεινε στοὺς ἄλλους. Ἡ ἐναρμόνισή του μὲ τὴν συχνότητα της θείας οὐσίας καὶ ἡ συνειδητὴ ἐξομοίωση του μὲ το ἀγαθὸν τὸν ὁδήγησαν στὴν γνώση του ἑαυτοῦ καὶ στὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία των φαινομένων ποὺ ἐκδηλώνονται στὸν κόσμο μας. Ὀρθὴ σκέψη δίχως ορθοπραξία εἶναι σχῆμα ὀξύμωρο. Στὴν πυθαγόρειο κοσμοθέαση δοξάζεται ἡ ὕπαρξη ὅλων των ὄντων καὶ τιμᾶται τὸ δικαίωμα ἀνθρώπων καὶ ζώων στὴ ζωὴ ἀλλὰ καὶ την ἀξιοπρέπεια.

Πυθαγορικό «σύνταγμα»

«Ὁ πολιτισμὸς μας εἶναι προηγμένος». Αὐτὸ συνηθίζουμε νὰ λέμε ἀλαζονικὰ καὶ αὐτὸ κομπάζουμε παράγοντας μεγάλες δόσεις τραγικῆς εἰρωνείας. Κι ἐμεῖς οἱ «προηγμένοι» εἴμαστε ἀπόλυτα ἐξοικειωμένοι μὲ την μαζική, βιομηχανικοῦ τύπου ἀφαίρεση ζωῶν γιὰ την τροφὴ μας. Ἐμεῖς οἱ «ἐξελιγμένοι» πιθανότατα κρίνουμε ὡς ματαιοπονία την ἀπόπειρα «σωφρονισμοῦ» των ζώων μὲ ἔργα ἀλλὰ καὶ μὲ λόγια(!), ὅπως πρότεινε ὁ Σάμιος πρόγονός μας. Η «πρόοδός» μας, ὅπως ἀποδεικνύουν πλεῖστα ἐκ των πεπραγμένων μας, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἀξιοθρήνητος πρωτογονισμός. 

 

Ἡ ὑπόδειξη του Πυθαγόρα πρὸς τους πολιτικοὺς νὰ μὴν ἀδικοῦν τα ζῶα, δὲν ἦταν ἕνας κενὸς λόγος ποῦ ἐκτοξεύθηκε γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσει τους πάντες πλὴν τῶν πολιτικῶν.

 

Ὁ Πυθαγόρας, οὐσιαστικά, χάραξε μακρόπνοη πολιτικὴ στὴν Κάτω Ἰταλία, την Μεγάλη Ἑλλάδα. Στὸν Κρότωνα ἤρκεσε μία ὁμιλία του στὸ συνέδριο «των χιλίων» (σ.σ.: σῶμα ποῦ ἀποφαινόταν σὲ πολιτικὰ ζητήματα καὶ δικαστικὲς ὑποθέσεις) γιὰ νὰ μεταβληθεῖ ἡ λειτουργία τῆς τοπικῆς κοινωνίας! Οἱ Κροτωνιάτες ἀκούγοντας σὲ μία ὁμιλία τὶς παραινέσεις τοῦ μεγάλου μύστη τῆς ἀρχαιότητας ἔδιωξαν τὶς παλλακίδες τους, ἔχτισαν ἱερὸ των Μουσῶν, ὅπως τοὺς προέτρεψε καὶ τὸν παρακάλεσαν μὲ λόγο νὰ νουθετήσει τους νέους καὶ τὶς γυναῖκες της πόλεως. 

 
Γιὰ ἕνα ἀρκετὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, ὁ ἄγραφος καταστατικὸς χάρτης μεγάλου τμήματος της Κάτω Ἰταλίας, εἶχε συνταχθεῖ ἀπὸ τους μαθητὲς καὶ τους ὀπαδοὺς τοῦ φιλοσόφου καὶ ὁ καθημερινὸς βίος των πολιτῶν δὲν ἀπεῖχε πολὺ ἀπὸ ἐκείνον στὸ «ὁμακοεῖο», στὴν ἐσωτερικὴ μυητικὴ σχολὴ ὅπου διδασκόταν ὁ πυθαγορισμὸς ἀπὸ τον ἴδιο τὸν ἱδρυτὴ του.

 
Οἱ πολιτικοὶ πρέπει νὰ ἐκπέμπουν διαρκῶς τὸ μήνυμα πρὸς την κοινωνία ὅτι εἶναι δίκαιοι καὶ ἀπέχουν ἀπὸ την πλεονεξία. 

 

Ὁ τρόπος τῆς ἀπόδειξης αὐτοῦ τοῦ ἰσχυρισμοῦ εἶναι ἡ ζωὴ τους, ποὺ κρίνεται σὲ κάθε της λεπτομέρεια. Ἀπὸ τὶς διατροφικὲς συνήθειες καὶ τη συμπεριφορὰ μέχρι τὶς ἀποφάσεις ποὺ ἐπηρεάζουν τὸ συλλογικὸ βίο. 

 
Καί, φυσικά, ἐπίκεντρο κάθε ὑγιοῦς πνευματικοῦ, πολιτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ χώρου εἶναι ἡ ἀξία της ζωῆς. Ἡ ἔλλειψη σεβασμοῦ πρὸς αὐτὴν ἀποδεικνύει ἀσθένεια. 

 

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »