Βουδιστικές φράσεις, που μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας!

Ο πόνος είναι αναπόφευκτος, η ταλαιπωρία είναι προαιρετική. Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι μπορούν να μας βλάψουν μόνο σε αυτά τα οποία δίνουμε σημασία. Για να αποφύγετε την περιττή ταλαιπωρία μπορείτε απλά να κάνετε ένα βήμα πίσω και να απομακρυνθείτε συναισθηματικά ώστε να δείτε τα πράγματα με μια άλλη προοπτική, πιο ψύχραιμα και πιο καθαρά.

Να ζεις τα πάντα στο εδώ και στο τώρα. 

Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε αρκετά πράγματα τα οποία έγιναν στο παρελθόν ή να ανησυχούμε υπερβολικά για το μέλλον. Αυτό μας οδηγεί στο να μη ζήσουμε τη στιγμή και να χάνουμε το εδώ και τώρα. Πρέπει να μάθουμε να είμαστε πλήρως παρόντες και να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική.

Προσέξτε το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό, διότι όλα είναι ένα. 

Για να βρείτε την πραγματική ισορροπία είναι απαραίτητο το μυαλό και το σώμα μας να είναι σε ισορροπία. Μην εστιάζετε πάρα πολύ στην εξωτερική σας εμφάνιση ή αντίθετα μην ασχολείστε μονάχα με ότι σας κάνει να αισθάνεστε συναισθηματική πληρότητα. Ισορροπήστε πνεύμα και σώμα.

Γνωρίστε τον εαυτό σας. Μονάχα έτσι θα τα καταφέρετε στην ζωή σας. 

Για να βρούμε την εσωτερική μας ειρήνη πρέπει να γνωρίζουμε τις προσωπικές μας δυνατότητες. Με βάση αυτές θα μπορέσουμε να εξελισσόμαστε σε όλη την διάρκεια της ζωής μας.

Μην προκαλείται πόνο σε κάποιον επειδή σας προκάλεσε αυτός πόνο. Είναι γνωστή η φράση «μην κάνετε στους άλλους αυτό που δεν θα θέλατε να κάνουν αυτοί σε εσάς».

Δεν είναι πλουσιότερος αυτός που έχει περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται λιγότερα. 

Η επιθυμία μας για περισσότερα, τόσο σε υλικό όσο και σε συναισθηματικό επίπεδο, είναι η κύρια πηγή των ανησυχιών και του άγχους μας. Αν μάθουμε να ζούμε με λίγα και αποδεχόμαστε ότι η ζωή μας δίνει θα οδηγηθούμε σε μια πιο ισορροπημένη ζωή, μειώνοντας το άγχος και πολλές εσωτερικές εντάσεις.

Για να καταλάβετε τα πάντα, θα πρέπει να ξεχάσετε τα πάντα. 

Στον ουρανό δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα στην ανατολή και τη δύση, είναι οι άνθρωποι που δημιουργούν αυτές τις διακρίσεις στο μυαλό τους και στη συνέχεια να νομίζουν ότι είναι αλήθεια. Μην έχετε προκαταλήψεις και στερεότυπα. Ανοίξτε το μυαλό σας, νιώστε με κάθε σας αίσθηση, δοκιμάστε καινούργια πράγματα. Η διαρκής γνώση μας κρατά υγιείς.

Βιβλιογραφία: Βουδισμός και ψυχανάλυση, Έριχ Φρομ – David Suzuki – Richard de Martino, Εκδ. Μπουκουμάνης

Το Κλειδί της Σκέψης – www.tokleidi.com

#parallelquantum

πηγή-quantumnaut

Διαβάστε περισσότερα... »

Δέκα Σταγόνες Σοφίας από τον Βούδα

Η λέξη Βούδας ή Μπούντχα στην αρχαία Ινδική γλώσσα και τη Σανσκριτική, σημαίνει ο «Αφυπνισμένος» ή «Φωτισμένος». Προέρχεται από τη ρίζα του ρήματος μπουντχ, που σημαίνει αφυπνίζω, φωτίζομαι και κατανοώ. Η λέξη βούδας, συνεπώς, δεν αφορά στον συγκεκριμένο θρησκευτικό δάσκαλο που έζησε στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά ένα τύπο ανθρώπου που έφθασε σε σημείο πνευματικής επίτευξης.

Αποφθέγματα του Βούδα που θα αφυπνίσουν τη σκέψη σας:

1. Όπως η βροχή πέφτει εξίσου πάνω σε δίκαιους και αδίκους, μη βαραίνεις την καρδιά σου με κρίσεις, μα δρόσισέ τους όλους με την καλοσύνη σου.

2. Χιλιάδες κεριά μπορούν να ανάψουν από ένα κερί και η ζωή αυτού του κεριού, δε θα μικραίνει. Η ευτυχία ποτέ δε μικραίνει, όταν μοιράζεται.

3. Να μη βυθίζεσαι στο παρελθόν, να μην κάνεις όνειρα για το μέλλον, να επικεντρώνεις τη σκέψη σου στην παρούσα στιγμή.

4.  Όσο δινόμαστε στον κόσμο, τόσο μας δίνεται κι αυτός.

5. Να αγαπάς τον εαυτό σου και να “σαι σε εγρήγορση τώρα, αύριο, πάντα. Πρώτα βρες το δρόμο σου, δίδαξε μετά τους άλλους και η δυστυχία θα νικηθεί. Για να δείξεις όμως το δρόμο στους άλλους, πρέπει πρώτα να κατορθώσεις κάτι πολύ πιο δύσκολο: να βρεις τον δικό σου. Εσύ είναι ο αφέντης του εαυτού σου. Ποιος άλλος; Τον αφέντη σου θα τον βρεις, αν εξουσιάσεις τον εαυτό σου.

6. Μην είσαι σκληρός δικαστής του εαυτού σου. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, πώς θ` αγαπήσεις τον κόσμο;

7. Το να κρατάς θυμό, είναι σαν να αρπάζεις ένα αναμμένο κάρβουνο για να το πετάξεις σε κάποιον. Αυτός που καίγεται είσαι εσύ.

8. Όσες δυσκολίες κι αν είχες στο παρελθόν, μπορείς μια καινούργια αρχή να κάνεις από σήμερα.

9. Όταν συγκεντρώσεις την καρδιά σου σ” ένα σημείο, τότε τίποτα δεν θα `ναι αδύνατο για `σένα.

10. Μοιραζόμαστε τον αέρα με τα δάση και το νερό με τις θάλασσες. Είμαστε ένα σώμα.

Το Κλειδί της Σκέψης – www.tokleidi.com

Βιβλιογραφία: 1000 ΚΑΙ 1 ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΣΟΦΙΑΣ, συλλογικό έργο, Εκδ. Πατάκης

Wikipedia

πηγή-tokleidi

Διαβάστε περισσότερα... »

Από το τίποτα δε γεννιέται τίποτα (η αρχή της διατήρησης της ύλης και της ενέργειας, στους Ατομικούς)

(DK 68 A57) Πλούταρχος, Προς Κωλώτην 1110F: «Τι λέει, λοιπόν, ο Δημόκριτος; ...ότι τα πάντα είναι οι αποκαλούμενες απ’ αυτόν «άτμητες μορφές» και τίποτα άλλο. Γιατί από το μη ον δεν μπορεί να υπάρξει γέννηση. Αλλά και από τα όντα δε θα μπορούσε να προκύψει γέννηση, αφού τα άτομα δεν είναι δυνατόν να πάθουν κάτι ή να μεταβληθούν, εξαιτίας της στερεότητάς τους. Άρα, ούτε χρώμα μπορεί να προκύψει από άχρωμα πράγματα, ούτε φύση ή ψυχή από πράγματα που δε διαθέτουν ιδιότητες και ψυχή».

Σούδα, λήμμα Δημόκριτος: «Γιατί ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης ισχυρίζεται ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει από το μη ον, ούτε να καταλήξει εξαιτίας της φθοράς στο μη ον».

Αλέξανδρος Αφρ., Εις τα Μετά τα Φυσικά 1009a6, σελ. 303, 33: «Ο Δημόκριτος... ισχυρίζεται... ότι η γέννηση των αισθητών προκύπτει με έκκριση από μια προϋπάρχουσα ουσία».

[Πλούταρχος], Στρωμ. απ. 179, 73 κ.εξ. Sandbach: «Ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης... λέει... ότι το παν... είναι αμετάβλητο».

(DK 68 A82) Σιμπλίκιος, Εις το Περί ουρανού 280a23, σελ. 310, 5: Η διάλυση και η φθορά ενός κόσμου... δεν καταλήγει στην ύλη του, η οποία είχε τη δύναμη να γίνει κόσμος, αλλά σε άλλο κόσμο: αφού οι κόσμοι είναι άπειροι και αλληλοδιάδοχοι, δεν υπάρχει ανάγκη επιστροφής στον ίδιο κόσμο. Την ίδια άποψη είχαν και οι οπαδοί του Λεύκιππου και του Δημόκριτου... Οι κόσμοι του Δημόκριτου, οι οποίοι μεταβάλλονται σε άλλους κόσμους αποτελούμενους από τα ίδια άτομα, γίνονται ίδιοι στο είδος, αν και όχι στον αριθμό[1]».

[1] Η έννοια αυτής της φράσης είναι η εξής: οι καινούργιοι κόσμοι που συγκροτούνται απ’ τους παλιούς ανήκουν στον ίδιο τύπο μ’ εκείνους, στο ίδιο είδος. Ούτε ένας, όμως, απ’ αυτούς τους κόσμους δεν είναι ταυτόσημος με κάποιον από τους παλιούς, επειδή τα άτομα που αποτελούν έναν παλιό κόσμο διαλύονται για να φτιάξουν έναν καινούργιο. Ο καινούργιος κόσμος, ακόμη και αν τύχει να είναι απολύτως όμοιος με κάποιον από τους παλιούς, εντούτοις αποτελεί έναν εντελώς διαφορετικό και ξεχωριστό κόσμο από εκείνον. 

Η κατηγορία του είδους είναι πλατύτερη από την κατηγορία του αριθμού στην ορολογία του Σιμπλίκιου. Όσα έχουν τον ίδιο αριθμό ανήκουν στο ίδιο είδος, όσα όμως ανήκουν στο ίδιο είδος δεν έχουν και τον ίδιο αριθμό. Πράγματα που είναι ταυτόσημα στον αριθμό μπορεί να παρουσιάζονται με διαφορετικά ονόματα, αλλά είναι το ίδιο πράγμα. 

Πράγματα που είναι ταυτόσημα τῷ εἴδει ανήκουν στο ίδιο είδος ή τύπο, αν και δεν ταυτίζονται μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα ένας άνθρωπος και ένας άλλος άνθρωπος. H διάκριση ανάμεσα στην τυπική (ειδική) ταυτότητα και την αριθμητική ταυτότητα ανήκει στον Αριστοτέλη.

πηγή-heterophoton

Διαβάστε περισσότερα... »

Το σύμβολο του Λωτού

Να είσαι ¨"μέσα" στον κόσμο, αλλά όχι του κόσμου "αυτού"...

Διανύουμε μια ιδιαίτερα σκοτεινή περίοδο και θα γίνεται όλο και πιο σκοτεινή, εκτός αν ο καθένας ανάψει μέσα του ένα φως και αρχίσει να το εκπέμπει γύρω του. Αν ο καθένας δεν αρχίσει να μοιράζει τη φλόγα του βοηθώντας τους συνανθρώπους του υλικά, συναισθηματικά, νοητικά, πνευματικά, με όποιον τρόπο τέλος πάντων μπορεί, η αυγή δεν πρόκειται να έλθει με μαγικό τρόπο. Κανένας θεός έξω από εμάς δεν πρόκειται να μας βοηθήσει. Θα πρέπει λοιπόν να επαγρυπνούμε συνεχώς και να καταβάλλουμε αδιαλείπτως κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να βοηθήσουμε τη συνείδησή μας να εξελιχτεί.

Είναι ένας μεγάλος αγώνας ενάντια στο σκοτάδι, αλλά και μια μεγάλη ευκαιρία, και πρόκληση και ενθουσιασμός. Θα πρέπει να γίνεται με χαρούμενη διάθεση, με τραγούδι και με χορό, επειδή μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να φέρουμε την αυγή στην ανθρωπότητα και να σκορπίσουμε το σκοτάδι που πυκνώνει ολοένα και περισσότερο.

Υπάρχει ένας κοσμικός νόμος ο οποίος λέει: «Μόνο μέσα από τη λάσπη μπορεί να προβάλει το νούφαρο». Οι περισσότεροι πολιτικοί που μας κυβερνούνε σήμερα, αλλά δυστυχώς και μεγάλο μέρος των ιερέων όλων των θρησκειών, αρκούν για τη δημιουργία αρκετής λάσπης. Αυτό που θα πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να μεγαλώσουμε λωτούς. 

Δεν πρέπει να πνιγούμε μέσα στη λάσπη τους που καθημερινά μας ρίχνουν αλλά να σπείρουμε τους σπόρους από τους οποίους θα προκύψουν οι λωτοί.

Ο σπόρος του λωτού είναι ένα θαύμα. Μεταμορφώνει τη λάσπη στο πιο όμορφο λουλούδι. Στην Ανατολή ο λωτός αντιμετωπιζόταν σχεδόν ως αντικείμενο λατρείας για δυο λόγους. Ο ένας είναι ότι προβάλλει μέσα από τη λάσπη. Η αγγλική λέξη human, άνθρωπος, σημαίνει απλά, χώμα. Ο Θεός έπλασε τα ανθρώπινα όντα από χώμα που το έκανε λάσπη. Στη λάσπη όμως υπάρχει και η πιθανότητα να αναπτυχθεί το άνθος του λωτού. Είναι ένα μεγάλο λουλούδι και ανοίγει τα πέταλά του μόνο όταν ανατέλλει ο ήλιος, και τα πουλιά αρχίζουν να τραγουδούν, και ο ουρανός γεμίζει χρώματα. Καθώς πέφτει το σκοτάδι και ο ήλιος δύει, κλείνει ξανά τα πέταλά του. Είναι εραστής του φωτός.

Κατά δεύτερο λόγο τα πέταλά του, ακόμη και τα φύλλα του, είναι τόσο βελούδινα, που κατά τη διάρκεια της νύχτας δροσοσταλίδες συγκεντρώνονται στα πέταλα, επάνω στα φύλλα. Στο πρώτο φως του ήλιου, αυτές οι δροσοσταλίδες λάμπουν σαν μαργαριτάρια, και ακόμη πιο όμορφα από αυτά, καθώς δημιουργούν ουράνια τόξα γύρω τους. Το πιο όμορφο πράγμα όμως είναι ότι ενώ ξεκουράζονται επάνω στα πέταλα και στα φύλλα, οι δροσοσταλίδες δεν ακουμπούν το φύλλο. Έρχεται μια λεπτή αύρα και κυλούν πίσω στο νερό, χωρίς να αφήσουν κανένα ίχνος.

Το άνθος του λωτού υπήρξε συμβολικό στην Ανατολή, επειδή η Ανατολή λέει ότι θα πρέπει να ζήσεις στον κόσμο, αλλά να παραμείνεις ανεπηρέαστος από αυτόν. Θα πρέπει να μένεις μέσα στον κόσμο, αλλά ο κόσμος να μη μένει μέσα σου. Θα πρέπει να διασχίζεις τον κόσμο χωρίς να φέρεις μέσα σου κάποια εντύπωση, κάποια επίπτωση, κάποια γρατζουνιά. Εάν ως τη στιγμή του θανάτου σου μπορείς να πεις ότι η συνείδησή σου είναι το ίδιο αγνή και αθώα, όπως και κατά τη γέννησή σου, τότε έχεις ζήσει μια θρησκευόμενη ζωή, μια πνευματική ζωή.

Ως εκ τούτου το άνθος του λωτού αποτέλεσε ένα σύμβολο του πνευματικού τρόπου ζωής. Μεγαλώνει μέσα στη λάσπη και ωστόσο παραμένει ανέγγιχτο. 

Είναι ένα σύμβολο του μετασχηματισμού. Η λάσπη μετασχηματίζεται στο πιο όμορφο και πιο ευαίσθητο λουλούδι που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης. Ο Βούδας αγαπούσε τόσο πολύ τον λωτό, που έκανε λόγο για τον «παράδεισο του λωτού». Με τον βαθύ διαλογισμό μας και την ευγνωμοσύνη απέναντι στο γεγονός της ύπαρξής μας, είναι πιθανό η γη να αναπτύσσεται με περισσότερη συναίσθηση, με περισσότερα λουλούδια. Μπορεί να γίνει ένας παράδεισος των λωτών. 

Απαιτείται όμως ένας δύσκολος αγώνας για μια μεγάλη επανάσταση στην ανθρώπινη συνείδηση, και ο καθένας καλείται να λάβει μέρος στην επανάσταση αυτήν. Ας συνεισφέρουμε με ό,τι μπορούμε. Όλη η ζωή μας θα πρέπει να αφιερωθεί στην ιδέα της επανάστασης. Δε θα έχουμε άλλη ευκαιρία, άλλη πρόκληση για τη δική μας πρόοδο και την πρόοδο αυτού του όμορφου πλανήτη.

Αναδημοσίευση από εδώ

πηγή-mythagogia

Διαβάστε περισσότερα... »

Τρία τρισεκατομμύρια δένδρα στον πλανήτη. Οκταπλασιάσθηκε ο αριθμός τους..!

Περισσότερα από τρία τρισεκατομμύρια δέντρα υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάνω στον πλανήτη μας, αριθμός οκταπλάσιος από εκείνον που είχε καταμετρηθεί πριν από δέκα χρόνια, ο οποίος ανερχόταν σχεδόν στα 400 δισεκατομμύρια.

Αυτά είναι τα καλά νέα. 

Τα κακά νέα είναι ότι έχουν μείνει τα μισά δέντρα στη Γη, αφότου εμφανίστηκαν οι άνθρωποι σε αυτήν. Εκτιμάται ότι έχει χαθεί το 46% των δέντρων μετά την εμφάνιση του ανθρώπινου πολιτισμού.

Σήμερα περίπου 15 δισεκατομμύρια δέντρα κόβονται ή καίγονται κάθε χρόνο και από αυτά μόνο τα πέντε δισεκατομμύρια επαναφυτεύονται ή ξαναφυτρώνουν μόνα τους. 

Έτσι, κάθε χρόνο εκτιμάται ότι υπάρχει καθαρή απώλεια δέκα δισεκατομμυρίων δέντρων και μειώνεται κατά το 0,3% περίπου ο δασικός πλούτος της Γης.

Οι ερευνητές από 15 χώρες, με επικεφαλής τον Τόμας Κράουδερ της Σχολής Δασολογίας και Περιβαλλοντικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Γιέηλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», ανέφεραν ότι σε κάθε άνθρωπο που ζει σήμερα στη Γη, αντιστοιχούν περίπου 422 δέντρα.

Η νέα εκτίμηση βασίστηκε σε ένα συνδυασμό δορυφορικών και επίγειων στοιχείων και σε δειγματοληπτική ανάλυση -με τη βοήθεια υπερυπολογιστών- της ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο πυκνότητας σε δέντρα από τουλάχιστον 400.000 δασικές περιοχές παγκοσμίως.

Από τα συνολικά 3,04 τρισεκατομμύρια δέντρα, τα περισσότερα (περίπου 1,39 τρισ. ή 43%) υπάρχουν στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές, τα 0,61 τρισ. (22%) στις εύκρατες και τα 0,74 τρισ. (24%) στα όρια του αρκτικού κύκλου. Τα βόρεια αυτά δάση από κωνοφόρα στη βόρεια Ρωσία, Σκανδιναβία και βόρεια Αμερική είναι και τα πιο πυκνά.

Είναι περιττό να τονιστεί πόσο σημαντικά είναι τα δέντρα για τη ζωή στον πλανήτη μας και για την επιβίωση της ανθρωπότητας (πρώτη ύλη για πολλά προϊόντα, βιοποικιλότητα, φωτοσύνθεση, δέσμευση διοξειδίου άνθρακα ατμόσφαιρας κ.α.). Δυστυχώς η ανθρώπινη παρουσία δεν είχε θετικές επιπτώσεις γι” αυτά. Η διαρκής επέκταση των γεωργικών εκτάσεων σε βάρος των δασών, η υλοτόμηση, οι πυρκαγιές, η ρύπανση κ.α. αποψιλώνουν συνεχώς τα δάση.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι συνολικά, μετά το τέλος της εποχής των παγετώνων πριν από 11.000 χρόνια, χάθηκαν από τη Γη εξαιτίας των ανθρώπων σχεδόν τρία τρισεκατομμύρια δέντρα.

«Η Ευρώπη ήταν κάποτε σχεδόν καλυμμένη από ένα γιγάντιο δάσος και σήμερα είναι σχεδόν μόνο πεδιάδες και χορτολιβαδικές εκτάσεις. Οι άνθρωποι ελέγχουν απολύτως τις πυκνότητες των δέντρων», ανέφερε ο Κράουδερ.

πηγή-pentapostagma.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Το Συμπόσιο των Επτά Σοφών

Στο απόσπασμα που θα ακολουθήσει, βλέπουμε την διαλεκτική αντιπαράθεση του βασιλιά της Αιγύπτου Άμασι με τον βασιλιά της Αιθιοπίας, η οποία τίθεται προς σχολιασμό στην πνευματική ελίτ της Ελλάδος στο συμπόσιο των Επτά Σοφών. Ο Νειλόξενος είναι ο απεσταλμένος του Αιγύπτιου βασιλιά, που διαβάζει και την επιστολή.

Ο Άμασις απευθύνεται κατά κύριον λόγον εις τον Βίαν, αλλά ζητά να αναγνωσθεί η επιστολή του μπροστά σε όλους, ώστε να έχει την καλύτερη δυνατή ωφέλεια.

********

Ο φίλος σου όμως, Άμασις, εδείχθη ημερώτερος και πνευματικώτερος εις παρόμοια προβλήματα· διότι εζήτησεν από αυτόν να του είπη, τί πράγμα είναι το αρχαιότατον και το ωραιότατον και το μέγιστον και το σοφώτατον και το γενικώτατον, και ωσαύτως μα τον Δία το ωφελιμώτατον και το βλαβερώτατον και το ισχυρότατον και το ευκολώτατον”.

“Απεκρίθη λοιπόν” ηρώτησεν ο Περίανδρος “και έλυσεν όλα αυτά τα προβλήματα;”

“Να έτσι” απήντησεν ο Νειλόξενος· “ακούσετε και κρίνετε σεις· διότι ο βασιλεύς αποδίδει μεγάλην σημασίαν αφ' ενός μεν να μη φανή ότι διαστρέφει τας αποκρίσεις, αφ' ετέρου δε, αν διέπραξεν ο αποκριθείς εις αυτάς κάποιον σφάλμα, να μη διαφύγη τούτο ανεξέλεγκτον. Θα σας τα αναγνώσω λοιπόν όπως ακριβώς απήντησε:

τί είναι το αρχαιότατον; ο χρόνος·

τί το μέγιστον; ο κόσμος·

τί το σοφώτατον; η αλήθεια·

τί το ωραιότατον; το φως·

τί το γενικώτατον; ο θάνατος·

τί το ωφελιμώτατον; ο θεός·

τί το βλαβερώτατον; ο δαίμων·

τί το δυνατώτατον; η τύχη·

τί το ευκολώτατον; το ευχάριστον.

Μετά την ανάγνωσιν τούτων, φίλε Νίκαρχε, έγινε πάλιν σιωπή. Τότε ο Θαλής ηρώτησε τον Νειλόξενον, αν ο Άμασις παρεδέχθη τας λύσεις. 

Όταν δε εκείνος είπεν ότι άλλας παρεδέχθη και άλλας απέκρουε.

“Και όμως” είπεν ο Θαλής “τίποτε απ' αυτά δεν είναι άψογον όλα περιέχουν μεγάλα σφάλματα και άγνοιαν πραγμάτων. Και πρώτα πρώτα ο χρόνος· πώς ημπορεί να είναι το αρχαιότατον, αφού έν μέρος αυτού είναι παρελθόν, άλλο δε παρόν, και άλλο μέλλον; Διότι ο χρόνος που θα έλθη κατόπιν μας πρέπει να θεωρηθή νεώτερος και των πραγμάτων και των ανθρώπων του παρόντος. Το να θεωρή δε την αλήθειαν σοφίαν δεν διαφέρει, νομίζω, διόλου από το να παραδέχεται το φως ως οφθαλμόν. 

Έπειτα, αφού εθεώρει το φως ως κάτι ωραίον, όπως και είναι, πώς τότε παρέβλεψε τον ίδιον τον ήλιον; Από τα άλλα δε η μεν απόκρισις διά θεούς και δαίμονας είναι τολμηρά και επικίνδυνος, παράλογος δε, και πολύ μάλιστα, η απόκρισίς του διά την τύχην· διότι αύτη δεν θα μετεβάλλετο τόσον εύκολα, αν ήτο το ισχυρότατον και δυνατώτατον εις τον κόσμον. Εξ άλλου ουδέ ο θάνατος είναι το καθολικώτερον· διότι δεν ισχύει διά τους ζωντανούς. Αλλά διά να μη φαίνωμεθα ότι κατακρίνομεν τας γνώμας των άλλων, ας αντιτάξωμεν τας ιδικάς μας προς τας γνώμας εκείνου. Εγώ δε πρώτος προσφέρομαι, αν θέλη ο Νειλόξενος να με ερωτά διά το καθένα”. 

Καθώς λοιπόν έγιναν τότε αι ερωτήσεις και απαντήσεις θα τας διηγηθώ και εγώ τώρα:

“Τί είναι το αρχαιότατον;” “Ο θεός” είπεν ο Θαλής· “διότι είναι κάτι αγέννητον”.

“Τί το μέγιστον;” “Ο χώρος· διότι τα μεν άλλα περιέχει ο κόσμος, αυτός δε τον κόσμον”.

“Τί είναι το ωραιότατον;” “Ο κόσμος· διότι κάθε πράγμα με τάξιν είναι μέρος αυτού”.

“Τί το σοφώτατον;” “Ο χρόνος· διότι αυτός άλλα μεν έχει ήδη εύρει, άλλα δε θα εύρη”.

“Τί είναι το καθολικώτατον;” “Η ελπίς· διότι, και εις όσους τίποτε άλλο δεν υπάρχει, υπάρχει αυτή”.

“Τί το ωφελιμώτατον;” “Η αρετή· διότι και τα άλλα καθιστά ωφέλιμα με την καλήν χρήσιν”.

“Τί το βλαβερώτατον;” “Η κακία· διότι βλάπτει και τα χρηστά με την παρουσίαν της”.

“Τί το ισχυρότατον;” “Η ανάγκη· διότι είναι το μόνον ανίκητον”.

“Τί το ευκολώτατον;” “To φυσικόν διότι προς τας ηδονάς τουλάχιστον πολλοί πολλάκις αποκάμνουν”.

Όλοι τότε επεδοκίμασαν τον Θαλήν, και ο Κλεόδωρος είπε: Να τι είναι πρέπον, Νειλόξενε, να ερωτούν και να αποκρίνωνται οι βασιλείς.

*********

Το Συμπόσιον των Επτά Σοφών ανήκει εις τα λεγόμενα Ηθικά του Πλουτάρχου, υπό το όνομα δε αυτό περιλαμβάνονται όλα τα έργα αυτού εκτός των Βίων. Ο γενικός τίτλος των συγγραμμάτων τούτων οφείλεται εις τον πολυμαθή εκ Κωνσταντινουπόλεως μοναχόν Μάξιμον Πλανούδην, ο οποίος κατά το έτος 1295 ήρχισε την περισυλλογήν αυτών.

Πηγή: ideografhmataπηγή-antikleidi.com

Διαβάστε περισσότερα... »

Δέκα λόγοι του Δημοκρίτου

1. Στοβαίος 2, 8, 16: «Του Δημόκριτου: «Οι άνθρωποι έπλασαν το είδωλο της τύχης, για να δικαιολογήσουν τη μωρία τους. Γιατί σπάνια η τύχη αντιμάχεται τη φρόνηση, τα περισσότερα όμως πράγματα στη ζωή τα κατευθύνει η συνετή οξυδέρκεια»...».

2. (DK 68 B172) Στοβαίος 2, 9, 1: «Του Δημόκριτου: Από εκείνες τις πηγές, απ’ τις οποίες προκύπτουν για μας τα καλά, απ’ αυτές τις ίδιες θα μπορούσαμε να αποκομίσουμε και τα κακά. Όμως, θα μπορούσαμε και να τα αποφύγουμε: τη μια στιγμή το βαθύ νερό είναι χρήσιμο σε πολλά πράγματα, ύστερα πάλι γίνεται κακό. Γιατί υπάρχει ο κίνδυνος του πνιγμού. Βρέθηκε, λοιπόν, τρόπος αποφυγής του κινδύνου, η διδασκαλία της κολύμβησης»...».

3. (DK 68 B176) Στοβαίος 2, 9, 5: «Η τύχη είναι γενναιόδωρη, αλλά αβέβαιη, ενώ η φύση αυτάρκης. Γι’ αυτό και νικά με τις μικρότερες, αλλά βέβαιες δυνάμεις της, τις μεγαλύτερες που δίνει η ελπίδα».

4. (DK 68 B269) Στοβαίος 4, 10, 28: «Του Δημόκριτου: η τόλμη είναι η αρχή της πράξης, ενώ η τύχη είναι κυρίαρχη του τέλους».

5. (DK 68 B108) Δημοκρ. γνῶμαι 75 (=Στοβαίος 4, 34, 58): «Τα αγαθά έρχονται με κόπο σ’ αυτούς που τα επιζητούν, ενώ τα κακά έρχονται και σ’ αυτούς που δεν τα επιζητούν».

6. (DK 68 B89) Δημοκρ. γνῶμαι 55: «Εχθρός δεν είναι εκείνος που μας αδικεί, αλλά εκείνος που θέλει να μας αδικήσει».

7. (DK 68 B68) Δημοκρ. γνῶμαι 33: «Ο άνθρωπος είναι άξιος ή ανάξιος όχι μόνο με βάση τα όσα κάνει, αλλά και με όσα σκέφτεται (να κάνει)».

8. Αντ. Μελ. 1, 70 (P.G. 136, 981 D): «Και ο καλός κυβερνήτης ορισμένες φορές ναυαγεί και ο σπουδαίος άντρας ατυχεί.» .

9. (DK 68 B173) Στοβαίος 2, 9, 2 : «Στους ανθρώπους απ’ τα καλά μπορεί να προκύψουν κακά, όταν κάποιος δε γνωρίζει να τα καθοδηγεί και να τα κυβερνά μ’ ευκολία. Δεν είναι σωστό, βέβαια, αυτού του είδους τα καλά να τα κρίνει κανείς με βάση τους ανίκανους, αλλά με βάση τους ικανούς ανθρώπους. Οι ικανοί, αν κανείς τους το θελήσει, μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ως προστασία από τα κακά».

10. (DK 68 B182) Στοβαίος 2, 31, 66: «Η μάθηση επιτυγχάνει τα καλά πράγματα κοπιάζοντας, ενώ τα αισχρά τα καρπώνεται η αμάθεια αυτόματα και δίχως κόπο. Άλλωστε η αμάθεια πολλές φορές εμποδίζει έναν άνθρωπο, παρά τη θέλησή του, να είναι καλός. Τόσο μεγάλη δύναμη έχει η φύση».

πηγή-heterophoton

Διαβάστε περισσότερα... »

Νιώθουν οι σκύλοι ενοχές;

Πολλοί είναι εκείνοι οι ιδιοκτήτες σκύλων που έχουν δει το κατοικίδιό τους να τους κοιτάζει με πληγωμένο ύφος, γεμάτο ενοχές. Ξέρετε, αυτό που σκύβουν λίγο το κεφάλι, κατεβάζουν τα αφτιά και κοιτάζουν με μάτια υγρά. Νιώθουν, όμως, πραγματικά ντροπή;

Μάλλον όχι, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε πριν από μερικές μέρες στην The Telegraph. Οι ερευνητές ανέφεραν στην εφημερίδα ότι όταν ένας σκύλος μοιάζει να έχει ενοχές, είναι απλά επειδή ανταποκρίνεται στον θυμό και τη γλώσσα του σώματος του αφεντικού του.

«Είχα έναν πελάτη που είχε 3 σκυλιά και κάθε φορά που συνέβαινε ένα περιστατικό, όπως κάποιος να είχε φάει ένα παπούτσι, ένα από αυτά είχε ένοχο ύφος, αλλά συχνά δεν ήταν ο σκύλος που είχε κάνει τη ζημιά. Ήταν απλά το πιο ντροπαλό σκυλί, το οποίο φοβόταν περισσότερο την αντίδραση του ιδιοκτήτη του», ανέφερε η Δρ. Ljerka Ostojic, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.

Η Ostojic που είναι η βασική συγγραφέας της έρευνας που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο στο επιστημονικό περιοδικό Behavioural Processes αναφέρει ότι οι ερευνητές δεν βρήκαν κανέναν στοιχείο που να υποστηρίζει ότι τα σκυλιά έχουν αυτό το ένοχο βλέμμα όταν δεν τους μαλώνουν.

«Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, αφού δεν γίνεται να τους ρωτήσουμε», ανέφερε η κτηνίατρος Dr. Bonnie Beaver, «αλλά η γλώσσα του σώματός τους είναι μία αντίδραση στην γλώσσα του σώματος που χρησιμοποιεί το αφεντικό τους».

Επίσης, έρευνα που είχε γίνει το 2009 διαπίστωσε ότι τα σκυλιά έχουν την τάση να έχουν αυτό το ένοχο βλέμμα, αν τα μαλώνουν τα αφεντικά τους, ακόμα κι αν δεν είχαν κάνει κάτι κακό.

Αν και δεν είναι ξεκάθαρο αν τα σκυλιά μπορούν να νιώσουν σύνθετα κοινωνικά συναισθήματα, όπως είναι η ντροπή ή η ενοχή, μπορούν να αναπτύξουν συναισθήματα όπως είναι ο ενθουσιασμός, το άγχος, η πληρότητα, ο φόβος, ο θυμός, η χαρά, η υποψία και η αγάπη.

huffingtonpost.gr

πηγή-thesecretrealtruth

Διαβάστε περισσότερα... »

«Πατέρας και κόρη»: Η βραβευμένη με Όσκαρ ταινία μικρού μήκους !!!

Η πατρική φιγούρα για το κορίτσι αποτελεί ένα πρότυπο, που θα αποτελέσει οδηγό σε όλη την υπόλοιπη ζωή της. Η ποιότητα της σχέσης του κοριτσιού με τον πατέρα καθορίζει και την ποιότητα της σχέσης που θα έχει στο μέλλον με το αντίθετο φύλο γενικά.

Δίπλα του νιώθει για πρώτη φορά δυνατή, κι αν ανήκει στις τυχερές εκείνες κόρες που έχουν την απρόσκοπτη προσοχή του, θα αρχίσει να διαμορφώνει και τις πρώτες «καλές» εντυπώσεις για το άλλο φύλο.

Από την ηλικία αυτή, αρχίζει να διαμορφώνει άποψη για το τι σημαίνει «άντρας», τι να περιμένει και τι να ζητήσει απ” αυτόν.

Έχει βρεθεί ότι η φυσική ή ακόμα και η ψυχολογική απουσία του πατέρα μπορεί να οδηγήσουν το κορίτσι στην απουσία αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στο άλλο φύλο.

Αντίθετα αν υπάρχει καλή σχέση σεβασμού με τον μπαμπά της, στο μέλλον θα απορρίψει οποιονδήποτε άντρα καταλάβει πως δεν τη σέβεται.

Το Πατέρας και κόρη είναι η βραβευμένη το 2000 Ολλανδική ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, του δημιουργού Michael Dudok de Wit. Κέρδισε το Όσκαρ το 2000 για Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους, ενώ έχει πάρει, επίσης, πάνω από 20 βραβεία σε άλλους διαγωνισμούς.

Υπόθεση
Ένας πατέρας αποχαιρετά την κόρη του και φεύγει. Καθώς τα υπέροχα ολλανδικά τοπία αλλάζουν μέσα από τις εποχές, έτσι και το μικρό κορίτσι μεγαλώνει, γίνεται μια νεαρή γυναίκα, αποκτά οικογένεια και μετά από χρόνια γερνάει. Πάντα μέσα της, όμως, υπάρχει μια βαθιά λαχτάρα για τον πατέρα της.


πηγή-demi-zouzounews
http://www.tilestwra.com/

Διαβάστε περισσότερα... »

Η Μουσική του Πλέγματος: ένα ποίημα σε δυο εξισώσεις

Οι μάζες των σωματιδίων απηχούν τις συχνότητες με τις οποίες δονείται ο χώρος όταν παίζεται η μουσική του. Αυτή η Μουσική του Πλέγματος υπερβαίνει την κεντρική ιδέα των παλιών μυστικών, τη «Μουσική των Σφαιρών», τόσο σε φαντασιακό όσο και σε ρεαλιστικό επίπεδο.

Φωτογραφία που έχει ληφθεί στον LEP, τον επιταχυντή ο οποίος λειτούργησε στο CERN κατά τη δεκαετία του 1990. Οι πίδακες σωματιδίων που αναδύονται από αυτές τις συγκρούσεις, ακολουθούν τα θεωρητικώς προβλεπόμενα μοτίβα ροής για ένα κουάρκ, ένα αντικουάρκ και ένα γλοιόνιο. Οι πίδακες δίνουν λειτουργικό νόημα σε αυτές τις οντότητες, οι οποίες δεν μπορούν να παρατηρηθούν με τη συνήθη έννοια, υπό μορφή σωματιδίων.

(…) Ας συνδυάσουμε την εξίσωση Einstein με μια άλλη θεμελιώδη εξίσωση, τον τύπο Planck – Einstein – Schrödinger .

Ο τύπος Planck – Einstein – Schrödinger συσχετίζει την ενέργεια μιας κβαντομηχανικής κατάστασης με τη συχνότητα με την οποία δονείται η κυματοσυνάρτησή της. Με συμβολίζουμε τη σταθερά του Planck. Ο Planck εισήγαγε την εν λόγω εξίσωση με την επαναστατική υπόθεσή του (1899), η οποία αποτέλεσε το έναυσμα της κβαντικής θεωρίας – ότι δηλαδή, τα άτομα εκπέμπουν ή απορροφούν φως συχνότητας μόνο υπό τη μορφή πακέτων ενέργειας .

Στη συνέχεια, ο Αϊνστάιν έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά με την υπόθεσή του για τα φωτόνια (1905) – ότι, δηλαδή, το φως συχνότητας εμφανίζεται πάντοτε υπό μορφή πακέτων ενέργειας .

Τέλος, ο Schrödinger θεμελίωσε με τον τύπο αυτό τη βασική του εξίσωση για τις κυματοσυναρτήσεις – την εξίσωση Schrödinger (1926). Έτσι γεννήθηκε η σύγχρονη, καθολική ερμηνεία: η κυματοσυνάρτηση μιας κατάστασης με ενέργεια δονείται με συχνότητα , η οποία δίνεται από τον τύπο .

Συνδυάζοντας τον Αϊνστάιν με τον Schrödinger , καταλήγουμε σε ένα θαυμαστό δείγμα ποίησης:

(1)

Οι αρχαίοι διέθεταν μια έννοια, τη «Μουσική των Σφαιρών», η οποία ενέπνευσε πολλούς επιστήμονες (με πιο διάσημο τον Johannes Kepler) και ακόμη περισσότερους μυστικιστές. 

Η ιδέα ήταν ότι, εφόσον η περιοδική κίνηση (δόνηση) των μουσικών οργάνων προκαλεί τους σταθερούς τόνους τους, τότε η περιοδική κίνηση των πλανητών, καθώς αυτοί διατρέχουν τις τροχιές τους, θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα είδος μουσικής.

Αν και μοιάζει με γραφική περιγραφή ηχητικών τοπίων, αυτή η γαργαλιστική πρόβλεψη των πολυμέσων δεν εξελίχθηκε ποτέ σε γόνιμη ή μεγάλης ακρίβειας επιστημονική ιδέα. Δεν υπήρξε ποτέ κάτι περισσότερο από μια ασαφής μεταφορά, γι’ αυτό και παραμένει εντός εισαγωγικών: «Μουσική των Σφαιρών».

Η εξίσωση (1) αποτελεί μια πιο εξωτική, ωστόσο περισσότερο ρεαλιστική ενσάρκωση της ίδιας έμπνευσης: Αντί να τεντώνουμε μια χορδή, να φυσάμε μέσα από έναν αυλό, να χτυπάμε ένα τύμπανο ή ένα γκογκ, παίζουμε το όργανο που είναι κενός χώρος, χτυπώντας διαφορετικούς συνδυασμούς κουάρκ, γλοιονίων, ηλεκτρονίων, φωτονίων … (δηλαδή, τις δομικές μονάδες που αντιπροσωπεύουν αυτά τα Πράγματα), και το αφήνουμε να σταθεροποιηθεί, ώσπου να φτάσει σε ισορροπία με την αυθόρμητη δραστηριότητα του Πλέγματος*. 

Ούτε οι πλανήτες ούτε οποιαδήποτε άλλη υλική κατασκευή, δεν θίγει την αγνή ιδανικότητα του οργάνου μας. Αυτό σταθεροποιείται σε μια από τις δυνατές δονητικές κινήσεις του (διαφορετικών συχνοτήτων ), ανάλογα με το πώς (και με τι) το χτυπάμε. 

Σύμφωνα με την εξίσωση (1), οι εν λόγω δονήσεις αναπαριστούν σωματίδια διαφορετικών μαζών . Οι μάζες των σωματιδίων απηχούν τη Μουσική του Πλέγματος (…)

Απόσπασμα από το βιβλίο του Frank Wilczek, «Η ελαφρότητα του είναι», εκδόσεις κάτοπτρο

(*) Ο Frank Wilczek χρησιμοποιεί τον όρο Πλέγμα για το πρωταρχικό υλικό του κόσμου, αποφεύγοντας τη λέξη χωρόχρονος που βαρύνεται με έντονες συνδηλώσεις περί κενότητας, η τον όρο κβαντικό πεδίο, τον οποίο θεωρεί τεχνικό όρο και απαγορευτικό για να χρησιμοποιηθεί στη φυσική φιλοσοφία.

πηγή-physicsgg.me

Διαβάστε περισσότερα... »

Ψευδής ζωή...

Όταν υποδύεσαι ρόλους που δεν ανήκουν στην ψυχή σου, τότε σε καταπίνει η ζωή στον απύθμενο βυθό της, και αργότερα σε ξερνάει σε σήψη ημερών στην ερημιά της απόγνωσης, της αρρώστιας, της μοναξιάς και του θανάτου.

Θα μου πείτε γιατί το λες αυτό. Μα γιατί, μέρα με τη μέρα διαπιστώνω τόσο μέσα μου όσο και έξω στην κοινωνία, στην καθημερινή μου συναναστροφή με τους ανθρώπους, ότι είμαστε ψευδείς εαυτοί.

Πρόσωπα που δεν σαρκώσαμε την προσωπική μας αλήθεια. Πρώιμα και παρθενικά μας εκπαίδευσαν ή μας εξανάγκασαν να αρνηθούμε την αλήθεια μας, αργότερα και εμείς θες γιατί συνηθίσαμε, θες γιατί συμβιβαστήκαμε ή γιατί δεν μπορέσαμε, δεν κάναμε τίποτε απολύτως για να αλλάξουμε.

Πόσο δυνατά ηχούν μέσα μου τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη, «ένας άλλος έζησε τη ζωή μας και τώρα πρέπει εμείς να πεθάνουμε στη θέση του».

Δύσκολο πράγματα να αποδεχθείς ότι δεν είσαι αυτός που υποδύεσαι καθημερινά. Σκληρό πολλές φορές να πεις, ναι πήρα την ζωή μου λάθος. Τι κάνουμε τώρα;

Και όμως όταν το ομολογήσεις και το αποδεχθείς όλα γίνονται πολύ διαφορετικά. Δίνεις συνείδηση στις σκιές σου. Γεμίζεις φως το σκοτάδι του ψυχισμού σου. Και εάν υποθέσουμε ότι τίποτε δεν θα καταφέρεις να αλλάξεις, είναι μεγάλη υπόθεση να καταλάβεις, να γνωρίζεις πλέον γιατί υποφέρεις, γιατί δέρνεσαι και διαρκώς πεινάς υπαρξιακά. 

Να κατανοήσεις βαθιά μέσα σου, ότι δεν φταίει κανείς από όσους κάθε μέρα κατηγορείς για την κακή σου μοίρα. 

Αλλά ότι οι αιτίες της κακοδαιμονίας σου είναι στην αλήθεια του εαυτού σου και της ζωής σου. Και την ζωή καλείσαι να την ζήσεις εσύ. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει στην θέση σου.

Βέβαια τις περισσότερες φορές ένα φώτισμα συνείδησης σημαίνει πολλές αλλαγές. Και δεν ξέρω κατά πόσο είμαστε έτοιμοι ή θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε την ζωή μας. Να αληθεύσει ο βίος μας.

Γιατί μέχρι σήμερα στην ζωή μου, είδα τόσο εμένα όσο και δεκάδες άλλους ανθρώπους να προτιμάνε την συνήθεια, την βόλεψη του πόνου, της κλάψας, της μιζέριας, παρά το ρίσκο, την ευθύνη της αλλαγής.

Λίγοι πραγματικά μετανοούνε, γιατί λίγοι είναι εκείνοι που πραγματικά ρισκάρουν να αρνηθούν το ψέμα της ζωής τους και να αναλάβουν την ευθύνη μιας νέας αρχής.

πηγή-lllazaros

Διαβάστε περισσότερα... »