«Με κάνεις να θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος!», λέει ο Νίκολσον. Και είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί να κάνει άνθρωπος. Αλήθεια πόσο μεγάλο κίνητρο είναι αυτό και πόσους ανθρώπους βρήκατε στη ζωή σας να σας κάνουν να νιώθετε έτσι.
Αυτό που δεν μπόρεσαν να πετύχουν περισπούδαστοι γιατροί και αγωγές να θεραπεύσουν το πετυχαίνει τελικά η δύναμη της αγάπης (ΕΔΩ)
Μόνο η βαθιά αγάπη και μόνο ένας άνθρωπος με τα ίδια αισθήματα μπορεί να σου το εμπνεύσει αυτό. Είναι αυτό που δεν επιβάλλεται, δεν απαιτείται, δεν ορίζεται, δεν μας ανήκει δικαιωματικά αλλά που ο άλλος μας το εμπνέει με την καρδιά του, τον χαρακτήρα του, τη συμπεριφορά του, τις αντιδράσεις του.
Η δεύτερη ατάκα;
«Όταν γελάς, η ζωή μου γεμίζει!»
Νομίζω ποτέ άνθρωπος δεν έδωσε καλύτερη ερμηνεία του τι είναι η αγάπη. Ναι αυτό μάλλον είναι η αγάπη, για μένα τουλάχιστον. Ο άνθρωπος που με κάνει να λάμπω όταν είμαι μαζί του, με κάνει να βλέπω την φωτεινή πλευρά της ζωής, αυτός που με κάνει να θέλω να γίνομαι πράγματι καλύτερη. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή.
Οι μεγάλοι αγώνες και οι μεγάλες μάχες έτσι κερδήθηκαν μάλλον. Γιατί κάπου μέσα στον πάτο ξεχώριζες δυο μάτια γελαστά, ένα ζεστό χαμόγελο και μια μεγάλη καρδιά.
Όλοι αυτόν τον άνθρωπο ψάχνουμε τελικά. Αυτόν που θα μας κάνει να νιώσουμε και να νιώσει έτσι. Τότε πιστεύω και ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.
Αν τον βρείτε μην τον χάσετε. Στη ζωή η πόρτα σπάνια θα χτυπήσει δυο φορές. Συχνά δεν κτυπάει ούτε μία ή μάλλον όταν κτυπά εμείς κάνουμε ότι δεν ακούμε!
πηγή-culture.thessaloniki-portal.gr (απόσπασμα)
