Σφύριξε χαρούμενα... μπορείς! Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής... Μπορείς!

Ο χρόνος περνά και χάνεται… Αυτή τη ζωή έχουμε να ζήσουμε, ας την ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε…

Αν αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας θετικά και δεν παραδινόμαστε στον πανικό, στην πικρία και κυρίως στην αυτολύπηση, μπορούμε να ξεπεράσουμε το πιο ανυπέρβλητο εμπόδιο που θα μας παρουσιαστεί.

Ήταν κάποτε ένας αγρότης που είχε ένα γέρικο μουλάρι.

Το μουλάρι μια μέρα έπεσε μέσα στο πηγάδι του αγρότη.

Ο αγρότης άκουγε το μουλάρι να χλιμιντρίζει απελπισμένο μέσα από το πηγάδι… Αφού εξέτασε προσεκτικά την κατάσταση, ο αγρότης λυπήθηκε το μουλάρι και αφού δεν έβρισκε τρόπο να το ανασύρει στην επιφάνεια, κάλεσε τους γείτονες και τους ζήτησε να τον βοηθήσουν και να γεμίσουν με χώμα το πηγάδι για να θαφτεί ζωντανό το γέρικο μουλάρι, αφού δεν υπήρχε τρόπος να το βγάλουν από εκεί ζωντανό!

Αρχικά, το μουλάρι έπαθε υστερία, βλέποντας να γεμίζουν με χώμα το πηγάδι. Αλλά στη συνέχεια, καθώς ο αγρότης και οι γείτονές του έριχναν φτυαριές με χώμα πάνω του, μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του… Σκέφτηκε πως, κάθε φορά που έπεφτε μια φτυαριά χώμα στην πλάτη του, θα την τίναζε και θα πατούσε πάνω της για να ανέβει πιο ψηλά!

Αυτό έκανε.. φτυαριά τη φτυαριά… Τίναζε το χώμα από πάνω του και ανέβαινε πιο ψηλά… τίναζε το χώμα από πάνω του και ανέβαινε πιο ψηλά.. τίναζε το χώμα από πάνω του και ανέβαινε πιο ψηλά! συνέχιζε να επαναλαμβάνει στον εαυτό του…

Δεν το ένοιαζε πόσο πονούσαν οι φτυαριές με το χώμα που έπεφταν στην πλάτη του, ή πόσο απελπιστική φαινόταν η κατάσταση…

Το γέρικο Μουλάρι πολέμησε τον πανικό του και απλά συνέχιζε ναΤΙΝΑΖΕΙ ΤΟ ΧΩΜΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΠΙΟ ΨΗΛΑ!

Έτσι, δεν άργησε το γέρικο μουλάρι καταβεβλημένο και εξουθενωμένο, να βγει από το στόμιο του πηγαδιού θριαμβευτικά!!! 

Αυτό που φάνηκε πως θα το έθαβε, ουσιαστικά το βοήθησε… και όλο αυτό συνέβη επειδή διαχειρίστηκε τις αντιξοότητες με σωστό τρόπο.

****************************************

Γι’ αυτό… ΚΑΝΕ ΣΗΜΕΡΑ αυτό που οι άλλοι δε θέλουν, για να μπορείς να κάνεις αύριο αυτό που οι άλλοι δε θα μπορούν…

ΕΜΠΙΣΤΕΨΟΥ την προσωπική σου δύναμη, άσχετα αν νομίζεις ότι αυτήείναι μικρή ή τεράστια…

Γιατί, στο τέλος, αυτό για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο είναι ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ...

πηγή-enaparamithi

Διαβάστε περισσότερα... »

Εσύ λες "Δεν έχω τίποτα"....

Εσύ λες 

"Δεν έχω τίποτα"....

Σου φαίνεται τίποτα

ο ήλιος, η ζωή....

Η αγάπη;

πηγή-enaparamithi

Διαβάστε περισσότερα... »

Τελικὰ ὑπάρχει ἐλπίδα!

Η κύρα Ντίνα μένει σε ένα δυάρι στο Παγκράτι. Είναι συνταξιούχος κι όπως όλοι οι συνταξιούχοι τα βγάζει δύσκολα πέρα. Ενοίκιο, λογαριασμοί, φάρμακα κι ό,τι μένει της αρκεί για να είναι αξιοπρεπής. 

Ο γιος έφυγε πριν από τέσσερα χρόνια στο εξωτερικό για μια δουλειά εποχική και δεν ξαναγύρισε. 

«Μάνα , θα μείνω» της είπε μια μέρα στο τηλέφωνο. «Η δουλειά στο εστιατόριο μπορεί να είναι αυτό που ονειρεύομαι, αλλά δεν θα είμαι άνεργος». 

Αργότερα, γνώρισε και μια κοπέλα, ελληνίδα δεύτερης γενιάς και ετοίμασε το δικό του σπιτικό.

Η κύρα Ντίνα δεν παραπονιέται. Μιλάνε στο τηλέφωνο και της αρκεί που είναι καλά. 

«Να σου στέλνω χρήματα» της λέει . «Έχω γιόκα μου» του απαντά «κράτησέ τα για να φτιάξεις το σπιτικό σου».

Σήμερα η κύρα Ντίνα είχε σηκωθεί από τα χαράματα. Πήγε στην εκκλησία και μετά γύρισε σπίτι και κοιτούσε τις σακούλες. Έπρεπε να σκεφτεί πως κάνει πραγματικότητα αυτό που μέρες είχε σχεδιάσει.

Όταν έφτασα στο πατρικό μου στο Παγκράτι, κατά τις 12 το μεσημέρι, με είδε από το μπαλκόνι. 

«Έλα λίγο που σε θέλω», μου φώναξε.

«Καλημέρα κυρά Ντίνα», της είπα, μπαίνοντας στο σπιτικό της. Την ήξερα από μικρή.

«’Θέλω μια μεγάλη χάρη»’ μου είπε και τα μάτια της έλαμπαν. 

Μου έδωσε τέσσερις σακούλες γεμάτες με σοκολατένια αυγά, τσουρέκια, μπισκότα, γάλατα, διάφορα άλλα είδη και κρέας. 

«Τι είναι αυτά;», την ρώτησα με απορία. 

«Θα πας στο ισόγειο και θα χτυπήσεις το κουδούνι, θα τα δώσεις και θα φύγεις χωρίς να πεις ποιος τα δίνει. Αν σε ρωτήσουν, πες τα έχεις από έρανο στο ράδιο», με συμβούλεψε.

Απόρησα. «Γιατί κύρα Ντίνα δεν τα πας εσύ;» την ρώτησα. «Δεν θέλω να τους φέρω σε δύσκολη θέση και να νοιώθουν υποχρεωμένοι» μου απάντησε. «Μετά μπορεί να νοιώσουν άσχημα, και να νοιώσουν ότι πρέπει να με καλέσουν στο γιορτινό τραπέζι. Εσύ δεν μένεις εδώ, δεν θα νιώσουν το ίδιο».

Την κοίταξα και μου ήρθε να βάλω τα κλάματα. Την αγκάλιασα και την φίλησα. 

«Θα κάνω ό,τι μου είπες».

Πήγα στο διαμέρισμα του ισογείου. Άνοιξε ένα αγοράκι γύρω στα πέντε. Η οικογένεια που ζει στο ισόγειο έχει δυο παιδιά,ένα αγόρι κι ένα κορίτσι.

Οι γονείς είναι άνεργοι εδώ και ένα χρόνο. Τα βγάζουν δύσκολα αλλά φροντίζουν να είναι αξιοπρεπείς και ποτέ δε δημιουργούν προβλήματα.

Το αγοράκι με κοίταξε με απορία.

«Δώστα στη μαμά σου, μικρέ» του είπα κι έφυγα χωρίς άλλες εξηγήσεις.

Όλη μέρα η κίνηση της κύρα Ντίνας ήταν στο μυαλό μου.

Αλήθεια, πόση σύνταξη να λαμβάνει σκεφτόμουν; Κι όμως από το υστέρημά της πρόσφερε και αυτό έχει αξία.

Τελικά υπάρχει ελπίδα. 

Γιατί οι ήρωες ζουν ανάμεσά μας.

Γιῶτα Χουλιάρα

πηγή-filonoi.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Να ελπίζεις για το καλύτερο, αλλά να προετοιμάζεσαι για το χειρότερο

πηγή

Ξέχνα τα παραμύθια για «θετική» σκέψη.

Είναι για τους αφελείς.

Θετική σκέψη χωρίς θετική δράση και παράλληλη προετοιμασία για τα χειρότερα, είναι αυτοκτονία!

Να είσαι προετοιμασμένος για αναταράξεις κατά τη διάρκεια της «πτήσης» σου προς την επαγγελματική καταξίωση και προκοπή. Εσύ είσαι ο «πιλότος» της. Όλοι οι πιλότοι της αεροπορίας, συναντούν αναταράξεις στις πτήσεις τους.

Στο πλαίσιο αυτής της προετοιμασίας, να εξασκείς την ικανότητά σου να μη φοβάσαι και να αντιμετωπίζεις κατάματα τα προβλήματα που σου παρουσιάζονται.

Κάθε φορά που επιλύεις ένα πρόβλημα, γίνεσαι σοφότερος, δυνατότερος και περισσότερο αποφασισμένος να επιλύσεις ένα σοβαρότερο πρόβλημα που θα σου παρουσιαστεί μελλοντικά.

Κάθε φορά που αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα, να εστιάζεις την προσοχή σου στην αναζήτηση της λύσης του και όχι στην αναζήτηση των αιτίων που το δημιούργησαν.

Ένοχοι, υπαίτιοι και… λοιποί υπεύθυνοι θα ανακαλυφθούν. Όχι όμως τώρα. Θα έρθει η στιγμή της περισυλλογής γι αυτό.

Στην επίμαχη στιγμή να είσαι ψύχραιμος, δημιουργικός, εφευρετικός και ευέλικτος.

Στην ώρα του απολογισμού, θα ρωτήσεις τα «γιατί».

Στην ώρα της δράσης, να ρωτάς τα «πώς».

Η μεγαλύτερη απόφαση που μπορείς να πάρεις σήμερα σχετικά με τη ζωή και τη δουλειά σου είναι αν θα γίνεις κυρίαρχος των αλλαγών ή σκλάβος τους.

«Η δυσκολία είναι η δικαιολογία που η ιστορία ποτέ δεν αποδέχεται». 

Edward R. Murrow (1908–1956), 

Αμερικανός δημοσιογράφος.

πηγή-akis-angelakis.com

"Si vis pacem, para bellum" 

(Εάν θέλεις ειρήνη, παρασκεύαζε πόλεμο)

(Publius Flavius Vegetius Renatus, 

 De Re Militari - Book 3)

ΠΛΑΤΩΝ, Νόμοι Α, 628c9

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Ελπίδα!

"Όσοι έχουν σταθερή ελπίδα προς τον θεό πλησιάζουν κοντά Του και φωτίζονται με τη λάμψη του αιωνίου φωτός. Ο άνθρωπος, που για την αγάπη του Θεού δεν μεριμνά για τον εαυτό του, έχει ελπίδα αληθινή....

Πιστεύει ότι μεριμνά γι’αυτόν ο Θεός. Αν όμως στηρίζει την ελπίδα του στα έργα του και καταφεύγει στον Θεό μόνο όταν συναντά απρόοπτες δυσκολίες τις οποίες δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με τις δικές του δυνάμεις, τότε μια τέτοια ελπίδα είναι μάταια και ψεύτικη. Όποιος έχει την αληθινή ελπίδα ζητεί μόνο τη βασιλεία του Θεού. Όσο για τα απαραίτητα αγαθά της πρόσκαιρης ζωής είναι σίγουρος πως θα του δοθούν.

Αν στην καρδιά δεν υπάρχει τέτοια ελπίδα δεν είναι δυνατόν να υπάρχει και η ειρήνη. Η ελπίδα είναι εκείνη που δίνει χαρά και ειρήνη στην καρδιά. Γι’ αυτή την ελπίδα είπε ο Κύριος : «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφωρτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς (Ματθ,ια΄ 28). Ελπίζετε δηλαδή σ’ εμένα, κι εγώ θα σας ανακουφίσω από τους κόπους και τους φόβους σας."

Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

πηγή-odevontas

Διαβάστε περισσότερα... »

Μοναχός Μωυσής: Ελπίδα και απελπισία (Σκέψεις για τα Χριστούγεννα)

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Aγιορείτης

Η κρίση, μικρή ή μεγάλη, συνεχίζεται. Στον κόσμο επικρατεί απελπισία. 

Απελπισία σημαίνει απώλεια ολοσχερή κάθε ελπίδας.

Να μη θέλεις να ανασηκωθείς, να ανυψωθείς, να κρατηθείς από κάπου, να πιαστείς, να στερεωθείς, να αναστηθείς ελπιδοφόρα και νικηφόρα. Η πονηρή απελπισία κουράζει, ατονεί, σκοτεινιάζει, εξουθενώνει. Η ελπίδα ανακουφίζει, αναπτερώνει και ελευθερώνει. Η απελπισία οδηγεί σε αδιέξοδα άφωτα. 

Τα βάρη είναι ασήκωτα, οι πτέρυγες κομμένες, τα λάθη πολλά. Νέοι άνεργοι και ηλικιωμένοι ανασφαλείς. Αγωνία και άγχος καλύπτουν τις πονεμένες καρδιές. Ορισμένους η απελπισία τούς οδηγεί σε ολέθρια άκρα, την ανοσιοδοξία, τη μελαγχολία, την αυτοκτονία.

Ψάχνουν οικονομολόγοι να βρουν τα αίτια της κρίσης. Δανειστές κερδίζουν υπέρογκα ποσά από αυτή. Οι πιστοί με απλότητα ή περιέργεια απευθύνουν πολλές φορές πολλά «γιατί» στο Θεό. Γιατί το επέτρεψε; Γιατί το παρατείνει; Τι προσδοκά; Γιατί μας ταλαιπωρεί; Γιατί δοκιμαζόμαστε τόσο πολύ; Αναζητούν με κάθε ελπίδα μία απάντηση από τον Προνοητή των πάντων Θεό. Δεν κατανοείται εύκολα η θεϊκή παιδαγωγία.

Δεν ήταν μόνον οι υπερβολικές κοινωνικές παροχές αλλά και η ηθική παρακμή. Μακάρι η κρίση να μαλακώσει τη σκληροκαρδία μας, την τάση προς την παρανομία και τη φοβερή αθεοφοβία μας. Είναι ανάγκη να διορθώσουμε την ασέβεια και τη νοσογόνο αλαζονεία. Είναι καλές αδελφές ημετάνοια και η ελπίδα. 

Συνυπεύθυνοι είναι στο ανάλογο μέτρο άρχοντες και αρχόμενοι. Με τις δωροληψίες, τις φοροδιαφυγές, τις αδιάφορες παραβάσεις. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσο θα βαστήξει ακόμη η κρίση. Χρειάζεται απλότητα, ταπεινότητα, αυτοσυγκράτηση, λιτότητα. Να ξαναδούμε καλύτερα τις σχέσεις μας με το Θεό μας, τον πλησίον μας και τον εαυτό μας. 

Να προσέξουμε την ιστορία μας, το ιερό παρελθόν μας, την πίστη μας, την παιδεία μας, την πατρίδα μας. Μας ενοχλεί ό,τι χριστιανικό, η Ορθοδοξία γίνεται συγκριτικός χριστιανισμός, το μάθημα των Θρησκευτικών θρησκολογία, καταργείται η αργία της Κυριακής, η τηλεόραση γέμει βωμολοχιών, η χυδαιότητα σε ταινίες και βιβλία. Αυξάνουν οι εκτρώσεις, οι μοιχείες, τα διαζύγια, οι ληστείες. Αδίστακτοι πλουτοκράτες, δολιοφθορείς, παιδεραστές, πλεονέκτες. Απάνθρωποι, βάναυσοι, σκληροί, φιλόδοξοι και φιλάργυροι.

Αποπροσανατολισμένοι μοιρολατρούμε αφιλότιμα. Οι ξένοι μάς ντρόπιασαν. Ήταν αποτέλεσμα ασέβειας στο Θεό των πατέρων μας. Η ελπίδα δεν έσβησε. Οι φωτεινές εξαιρέσεις υπάρχουν και δίνουν χαροποιό ελπίδα. Η απελπισία δεν είναι για εμάς. Με αυτές τις σκέψεις σάς χαιρετώ αναμένοντας τα άγια Χριστούγεννα. Η ελπίδα ως χρυσαχτίδα να φωτίσει τα σκοτάδια.

πηγή-pentapostagma.gr

Διαβάστε περισσότερα... »