…για τα αθώα παιδικά μας χρόνια…
…για στιγμές που ζήσαμε στο παρελθόν με αγαπημένα πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια κοντά μας, για ξεχασμένους και μη φίλους, γνωστούς, συγγενείς, συμμαθητές, δασκάλους…
…για αξίες που δεν υπάρχουν πιά…
…για αναμνήσεις, μυρωδιές, πρόσωπα, εικόνες…
…για το άρωμα των Χριστουγέννων που αναβλύζει από τις πρώτες μας μνήμες που ζουν μέσα μας, στα άγια των αγίων της ψυχής μας…
…για υψιπέτιδα αισθητική, που σήμερα κατάντησε αλλοιωμένη με καταψυγμένες και τυποποιημένες email-ϊκές και sms-ϊκές ευχές, έτσι, για το (απροσδιόριστο) καλό…
…για τα χρόνια που πέρασαν… για τη νεότητα και αθωότητα που παρήλθε…
…για το όνειρο που χάθηκε…
Εύχομαι εκ βάθους ψυχής ευλογημένα, ειρηνικά κατά Θεό Χριστούγεννα, έτι δε χαριτοφόρο και τρυφερό το Άγιο Δωδεκαήμερο, καλή και διαρκή την κατ’ άμφω υγιεία καί πλούσια την ευλογία του Θείου Βρέφους σε βιοτικά-υλικά καί πνευματικά αγαθά, πανοικεί!
Μας αξίζει λίγη αληθινή εσωτερική νηνεμία, σιγή και γαλήνη, μακριά από ψυχοφθόρους θορύβους και ταραχοποιό πολυβοησία...
Πολλά, όμορφα, φωτοφόρα και δημιουργικά έτη!
Ο Χριστός μαζί, κάθε στιγμή!
Έρρωσο!
