Πόσες φορές θα πρέπει να έχεις πέσει "στα γόνατα", για να μπορείς να ψελλίσεις τέτοια φοβερή κουβέντα;
Ακολουθήστε μας στο Facebook
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΝΑΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΑΝΑΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Κυριακή 27 Μαρτίου 2016
Κυριακή 31 Αυγούστου 2014
Ἡ Ἱστορία τῆς Ἁγίας Ζώνης - Αποστολή της Αγίας Ζώνης στην Αρναία Χαλκιδικής, προς αναχαίτιση της πανούκλας (1813)
Στὶς 31 Αὐγούστου θὰ ἑορτάσουμε καὶ φέτος τὴν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου.
Ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἱερὸ κειμήλιο ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου καὶ διασῴζεται μέχρι σήμερα στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Βατοπαιδίου στὸ Ἅγιο Ὅρος, στὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια ἡ Θεοτόκος τὴν ὕφανε ἀπὸ τρίχες καμήλας.
Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν ἐπίγειο βίο τῆς Θεοτόκου εἶναι λιγοστὲς καὶ προέρχονται ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἀπὸ τὴν παράδοση ποὺ διασώθηκε ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς ἀκόμη χρόνους. Ἡ Θεοτόκος μέχρι τὴν Κοίμησή της παρέμεινε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἦταν μέλος τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Τὴ φροντίδα τῆς εἶχε ἀναλάβει ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Κυρίου, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.
Οἱ τελευταῖες στιγμὲς τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς εἶναι θαυμαστὲς καὶ συγκινητικές. Κοντὰ τῆς βρέθηκαν οἱ Ἀπόστολοι οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τρόπο θαυμαστό, «ἐπὶ νεφελῶν». Καὶ τότε, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε θριαμβευτικὰ «ἐπὶ νεφελῶν», μὲ τὴ συνοδεία πλήθους ἀγγέλων. Ἡ Θεοτόκος προσευχήθηκε στὸν Υἱό της, παρηγόρησε τοὺς Ἀποστόλους καὶ ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ εἶναι πάντα κοντὰ στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ μεσιτεύει στὸν Υἱό της καὶ παρέδωσε τὴν πανάμωμη ψυχή της στὸν Κύριο.
Οἱ Ἀπόστολοι ἐναπόθεσαν τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου σὲ «καινὸν μνημεῖον» στὴ Γεθσημανή. Ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀργότερα ἔκτισε τὸ ναὸ τῆς Κοιμήσεως. Τρεῖς μέρες μετὰ τὴν κοίμηση κατέβηκε ὁ Κύριος μὲ τὴ συνοδεία τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πλήθους ἀγγέλων. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ μὲ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου παρέλαβε τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλοι μαζὶ ἀνῆλθαν στοὺς οὐρανούς. Ἡ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεομήτορος εἶχε συντελεστεῖ. Τὸ ἱερὸ Σῶμα τῆς ἐνώθηκε πάλι μὲ τὴν ἁγνὴ ψυχή της.
Οἱ Ἀπόστολοι ἐναπόθεσαν τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου σὲ «καινὸν μνημεῖον» στὴ Γεθσημανή. Ἐκεῖ ἡ Ἁγία Ἑλένη ἀργότερα ἔκτισε τὸ ναὸ τῆς Κοιμήσεως. Τρεῖς μέρες μετὰ τὴν κοίμηση κατέβηκε ὁ Κύριος μὲ τὴ συνοδεία τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πλήθους ἀγγέλων. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ μὲ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου παρέλαβε τὴν Ἁγία Σορὸ τῆς Θεοτόκου καὶ ὅλοι μαζὶ ἀνῆλθαν στοὺς οὐρανούς. Ἡ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεομήτορος εἶχε συντελεστεῖ. Τὸ ἱερὸ Σῶμα τῆς ἐνώθηκε πάλι μὲ τὴν ἁγνὴ ψυχή της.
Ὁ Ἀπόστολος Θωμὰς ἦταν ὁ μόνος ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους ποὺ εἶδε τὴ θαυμαστὴ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου. Δὲν εἶχε μπορέσει νὰ παρευρεθεῖ στὴν κηδεία τῆς εὐρισκόμενος στὶς Ἰνδίες. Ἐκεῖ, μετὰ ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες, καὶ ἐνῷ τελοῦσε τὴ Θεία Λειτουργία, βρέθηκε στὴ Γεθσημανὴ μὲ θαυμαστὸ τρόπο καὶ εἶδε ὅλα ὅσα συνέβησαν.
Τότε παρακάλεσε τὴν Παναγία νὰ τοῦ δώσει γιὰ εὐλογία τὴ Ζώνη της. Καὶ ἐκείνη, καθὼς ἀνέβαινε στοὺς οὐρανούς, τοῦ ἔριξε τὸ Ἱερὸ κειμήλιο «πρὸς δόξαν ἀκήρατον, ἀνερχομένη Ἁγνή, χειρί σου δεδώρησαι τῷ ἀποστόλῳ Θωμὰ τὴν πάνσεπτον Ζώνην σου» ψάλλουμε στὸ ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ζώνης.
Ὁ Ἀπόστολος Θωμὰς στὴ συνέχεια πληροφόρησε καὶ τοὺς ὑπόλοιπους Ἀποστόλους γιὰ τὰ θαυμαστὰ αὐτὰ γεγονότα καὶ τοὺς ἔδειξε τὴν Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας. Ἐκεῖνοι δοξολόγησαν τὸν Θεὸ καὶ τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς εὐλογήσει, καθὼς ἦταν ὁ μόνος ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὴν ἔνδοξη Μετάσταση τῆς Θεοτόκου.
Τὴ διαφύλαξη τῆς Ἁγίας Ζώνης ἀνέλαβαν δύο φτωχὲς καὶ εὐσεβεῖς γυναῖκες στὰ Ἱεροσόλυμα, οἱ ὁποῖες φρόντιζαν τὴ Θεοτόκο. Παρέλαβαν μὲ εὐλάβεια τὸ ἱερὸ κειμήλιο καὶ ἀπὸ τότε τὸ ἔργο τῆς διαφύλαξής του συνέχιζε ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ μία εὐλαβὴς παρθένος καταγόμενη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια αὐτή.
Τὴ διαφύλαξη τῆς Ἁγίας Ζώνης ἀνέλαβαν δύο φτωχὲς καὶ εὐσεβεῖς γυναῖκες στὰ Ἱεροσόλυμα, οἱ ὁποῖες φρόντιζαν τὴ Θεοτόκο. Παρέλαβαν μὲ εὐλάβεια τὸ ἱερὸ κειμήλιο καὶ ἀπὸ τότε τὸ ἔργο τῆς διαφύλαξής του συνέχιζε ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιὰ μία εὐλαβὴς παρθένος καταγόμενη ἀπὸ τὴν οἰκογένεια αὐτή.
Ἡ ἀνακομιδὴ τῆς Τιμίας Ζώνης καὶ ἡ μεταφορά της στὴν Κωνσταντινούπολη ἔγινε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἀρκάδιο (395-408). Ἡ ὑποδοχὴ τοῦ ἱεροῦ λειψάνου στὴ Βασιλεύουσα ἦταν λαμπρότατη. Ὁ αὐτοκράτορας κατέθεσε τὴν Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου σὲ λειψανοθήκη ποὺ ὀνόμασε «ἁγίαν σορόν» . Ἡ κατάθεση ἔγινε στὶς 31 Αὐγούστου, τελευταία μέρα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Στὴν πόλη τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου, τῆς ὁποίας Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς καὶ Προστάτις ἦταν ἡ Θεοτόκος, θὰ φυλασσόταν πλέον ἡ Ἁγία Ζώνη τῆς Θεομήτορος.
Ἡ κόρη τοῦ Ἀρκάδιου, ἡ αὐτοκράτειρα Πουλχερία, ἀνήγειρε λαμπρὸ ναὸ πρὸς τιμὴ τῆς Παναγίας, τὸν περίφημο ναὸ τῆς Θεοτόκου τῶν Χαλκοπρατείων. (Χαλκοπράτεια ὀνομαζόταν ἡ συνοικία ὅπου κτίστηκε ὁ ναός∙ τὸ ὄνομά της ἡ συνοικία τὸ ἔλαβε ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐκεῖ πρὶν κατασκευάζονταν καὶ πωλοῦνταν χάλκινα ἀντικείμενα). Στὸ ναὸ αὐτὸ ἡ αὐτοκράτειρα κατέθεσε τὴν Ἁγία Ζώνη τῆς Παναγίας. Ἡ ἴδια μάλιστα ἡ Πουλχερία κέντησε μὲ χρυσὴ κλωστὴ τὴν Τιμία Ζώνη διακοσμώντας τὴν. Ἡ χρυσὴ αὐτὴ κλωστὴ εἶναι εὐδιάκριτη καὶ σήμερα στὸ τμῆμα ποὺ φυλάσσεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου.
Ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστίνος Β καὶ ἡ σύζυγός του Σοφία ἀνακαίνισαν τὸν ἱερὸ ναὸ τῶν Χαλκοπρατείων καὶ ἀνήγειραν ἐκεῖ καὶ τὸ παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Σοροῦ∙ ἐκεῖ, μέσα σὲ λειψανοθήκη καὶ πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα, φυλασσόταν ἡ Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου.
Πλῆθος πιστῶν συνέρρεαν γιὰ νὰ τὴν προσκυνήσουν μὲ εὐλάβεια ζητώντας ἀπὸ τὴν Παναγία νὰ μεσιτεύσει μὲ τὶς πρεσβεῖες της στὸν Κύριο. Πλῆθος θαυμάτων ἐπιτέλεσε ἡ Τιμία Ζώνη. Ἄνθρωποι δυστυχισμένοι καὶ πονεμένοι βρῆκαν λύτρωση μὲ τὴ θαυματουργὴ δύναμη τοῦ ἁγίου λειψάνου. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὑμνήθηκε ἀπὸ φημισμένους ἀνθρώπους τῆς ἐποχής∙ μὲ τὴ χάρη τῆς Παναγίας καθαγιάζει τοὺς πιστοὺς ποὺ προσέρχονται εὐλαβικὰ γιὰ νὰ τὸ προσκυνήσουν∙ τοὺς ἀνυψώνει ἀπὸ τὴ φθορά, τοὺς ἀπαλλάσσει ἀπὸ ἀσθένειες καὶ θλίψεις.
Στὴ συνέχεια ἡ Ἁγία Ζώνη τεμαχίστηκε καὶ τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σὲ διάφορους ναοὺς τῆς Κωνσταντινούπολης. Μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους τὸ 1204, κάποια τεμάχια ἁρπάχτηκαν ἀπὸ τοὺς βάρβαρους καὶ ἀπολίτιστους κατακτητὲς καὶ μεταφέρθηκαν στὴ Δύση. Ἕνα μέρος ὅμως διασώθηκε καὶ παρέμεινε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πόλης ἀπὸ τὸν Μιχαὴλ Ἡ Παλαιολόγο. Φυλασσόταν στὸν ἱερὸ ναὸ τῆς Θεοτόκου τῶν Βλαχερνῶν. Ἡ τελευταία ἀναφορὰ γιὰ τὸ ἅγιο λείψανο εἶναι ἑνὸς ἀνώνυμου Ρώσου προσκυνητῆ στὴν Κωνσταντινούπολη μεταξύ του 1424 καὶ 1453.
Μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινούπολης ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1453, εἶναι ἄγνωστο τί ἀπέγινε τὸ ὑπόλοιπο μέρος τῆς Ἁγίας Ζώνης στὴ συνέχεια. Ἔτσι τὸ μοναδικὸ σωζόμενο τμῆμα εἶναι αὐτὸ ποὺ φυλάσσεται στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου∙ μὲ ἐξαιρετικὰ περιπετειώδη τρόπο ἔφτασε ἐκεῖ.
Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος εἶχε κατασκευάσει ἕναν χρυσὸ σταυρὸ γιὰ νὰ τὸν προστατεύει στὶς ἐκστρατεῖες. Στὴ μέση του σταυροῦ εἶχε τοποθετηθεῖ τεμάχιο Τιμίου Ξύλου∙ ὁ σταυρὸς ἔφερε ἐπίσης θῆκες μὲ ἅγια λείψανα Μαρτύρων, καὶ ἕνα τεμάχιο τῆς Τιμίας Ζώνης.
Ὅλοι οἱ βυζαντινοὶ αὐτοκράτορες ἔπαιρναν αὐτὸν τὸν σταυρὸ στὶς ἐκστρατεῖες. Τὸ ἴδιο ἔπραξε καὶ ὁ αὐτοκράτορας Ἰσαάκιος Β Ἄγγελος (1185-1195) σὲ μία ἐκστρατεία ἐναντίον τοῦ ἡγεμόνα τῶν Βουλγάρων Ἀσᾶν. Νικήθηκε ὅμως καὶ μέσα στὸν πανικὸ ἕνας ἱερέας τὸν πέταξε στὸ ποτάμι γιὰ νὰ μὴν τὸν βεβηλώσουν οἱ ἐχθροί. Μετὰ ἀπὸ μερικὲς μέρες ὅμως οἱ Βούλγαροι τὸν βρήκαν∙ ἔτσι πέρασε στὰ χέρια τοῦ Ἀσᾶν.
Οἱ Βούλγαροι ἡγεμόνες μιμούμενοι τοὺς Βυζαντινοὺς αὐτοκράτορες ἔπαιρναν μαζί τους στὶς ἐκστρατεῖες τὸ σταυρό. Σὲ μία μάχη ὅμως ἐναντίον τῶν Σέρβων ὁ βουλγαρικὸς στρατὸς νικήθηκε ἀπὸ τὸν Σέρβο ἡγεμόνα Λάζαρο (1371-1389). Ὁ Λάζαρος ἀργότερα δώρισε τὸ σταυρὸ τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου μαζὶ μὲ τὸ τεμάχιο τῆς Τιμίας Ζώνης.
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς διασῴζουν καὶ μία παράδοση σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ἡ Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου ἀφιερώθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἰωάννη ΣΤ Καντακουζηνὸ (1341-1354), ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ ἀξίωμα, ἐκάρη μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Ἰωάσαφ καὶ μόνασε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βατοπαιδίου.
Τὰ θαύματα ποὺ πραγματοποίησε καὶ πραγματοποιεῖ ἡ Τιμία Ζώνη εἶναι πολλά. Βοηθᾷ εἰδικὰ τὶς στεῖρες γυναῖκες νὰ ἀποκτήσουν παιδί. Ἂν ζητήσουν μὲ εὐλάβεια τὴ βοήθειά της Παναγίας, τοὺς δίδεται τεμάχιο κορδέλας ποὺ ἔχει εὐλογηθεῖ στὴν λειψανοθήκη τῆς Ἁγίας Ζώνης∙ ἂν ἔχουν πίστη, καθίστανται ἔγκυες.
Σύγγελης Κωνσταντῖνος http://www.agiazoni.gr
Αποστολή της Αγίας Ζώνης στην Αρναία Χαλκιδικής προς αναχαίτιση της πανούκλας (1813)
Η Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου (Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους).
Η λειψανοθήκη αναδημοσιεύει εδώ το άρθρο του Κωνσταντίνου Θ. Χιούτη, σχετικά με το αρχειακό υλικό που διασώζεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους και αφορά την αποστολή της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου και του λειψάνου του Αγίου Χαραλάμπους, προστάτου κατά της πανώλης, από την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου στην Αρναία Χαλκιδικής, όταν επιδημία πανώλης έπληξε το 1813 την περιοχή.
Ο βάκιλος του Γερσίν (Yersinia pestis) που προκαλεί την πανώλη.
Εδώ σε 200x μεγέθυνση με φθορίζουσα ταμπέλα.
Εδώ σε 200x μεγέθυνση με φθορίζουσα ταμπέλα.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην περιοδική έκδοση ιστορικής-αρχαιολογικής και λαογραφικής ενημέρωσης και καταγραφής ΑΡΝΑΙΑ, έτος ΚΖ', τεύχος 102, Ιανουάριος-Μάρτιος 2014, σσ. 19-20.
Προσκλητήρια γράμματα τοῦ Ἐπισκόπου Ἱερισσοῦ Ἰγνατίου καί τῶν κατοίκων τῆς Λιαριγκόβης γιά τήν ἀποστολή τῆς Ἁγίας Ζώνης (1813)
Τοῦ Κωνσταντίνου Θ. Χιούτη
Τοῦ Κωνσταντίνου Θ. Χιούτη
Τό 1813 μία «ἀσθένεια» στή Λιαρίγκοβη (σήμερα Ἀρναία) ἐπανέφερε στό προσκήνιο κάτι, πού ἀπό παλιά γνώριζε νά κάνει ἡ τοπική κοινωνία: νά προσκαλέσει κάποιο ἱερό λείψανο ἤ κειμήλιο ἀπό τή χερσόνησο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γιά νά ἀναχαιτιστεῖ τό θανατικό μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Τήν ἐποχή αὐτή ἀποτελοῦσε θεσμό ἡ ἀποστολή ἑνός ἁγιορειτικοῦ κειμηλίου στόν ὀρθόδοξο κόσμο νά συνοδεύεται ἀπό προσκλητήρια γράμματα τῶν ἄμεσα ἐνδιαφερομένων. Ἐμπλεκόμενοι φορεῖς δέν ἦταν μόνο οἱ κοινότητες, πού μέ ἐπίσημα ἔγγραφα καί λαϊκούς συνοδούς ἐμπλέκονταν σέ αὐτή τήν πρακτική, ἀλλά καί οἱ τοπικοί ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι διευκόλυναν τήν ἀποστολή παραχωρώντας ἄδειες περιόδευσης τῶν ἱερῶν λειψάνων καί κειμηλίων πρός ἀνακούφιση τοῦ ποιμνίου τους ἀπό τίς ἐπιδημικές νόσους.
Τίς δύο αὐτές περιπτώσεις προσκλητήριων ἐγγράφων, πού ἀφοροῦν στήν ἀποστολή τῆς Ἁγίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου (σημ. 1) καί λειψάνου τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους στή Λιαρίγκοβη τό 1813, διασώζει τό Ἀρχεῖο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου. Πρόκειται γιά ἕνα ἀρχιερατικό γράμμα τοῦ Ἱερισσοῦ Ἰγνατίου (13 Ὀκτωβρίου 1813) καί γιά ἕνα κοινοτικό ὑπογεγραμμένο ἀπό τούς προκρίτους τῆς Λιαριγκόβης (σημ. 2).
Στά ἔγγραφα δέν προσδιορίζεται ὁ τύπος τῆς ἐπιδημίας, πού ἔπληξε τήν κωμόπολη, ἐντούτοις μποροῦμε νά τήν ταυτίσουμε μέ τήν πανώλη, πού τό ἔτος αὐτό κάνει αἰσθητή τήν παρουσία της στίς γειτονικές περιοχές τῆς Θεσσαλονίκης καί τῶν Σερρῶν (σημ. 3). Στήν ὑποψία τῆς πανώλης συνηγορεῖ καί τό αἴτημα τῶν κατοίκων γιά ταυτόχρονη ἀποστολή τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους, προστάτου τῆς πανώλης. Πάντως, τό αἴτημα τῆς διπλῆς ἀποστολῆς ἱεροῦ λειψάνου καί κειμηλίου καταδεικνύει τήν σοβαρότητα τῆς κατάστασης στήν Λιαρίγκοβη.
Διαβάστε περισσότερα παρακάτω:
Στη Δυτική Ευρώπη ο γιατρός που αντιμετώπιζε τους ασθενείς με πανώλη φορούσε αυτήν την ειδική στολή ώστε να μην έρχεται σε επαφή με τους ασθενείς.
Η μύτη σαν ράμφος ήταν παραγεμισμένη με άχυρο και αρωματικές ουσίες, επειδή πίστευαν τότε ότι η πανώλη διαδίδεται με τον αέρα.
Η ειδική αυτή στολή επιζεί μέχρι σήμερα στο καρναβάλι της Βενετίας, κάποτε όμως προκαλούσε φρίκη και ανείπωτο τρόμο η θέα της.
Ὁ ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος ἐκμυστηρεύεται στούς Βατοπαιδινούς πατέρες ὅτι ἡ πρωτοβουλία νά σταλεῖ ἡ Ἁγία Ζώνη στή Λιαρίγκοβη ἀνήκει στόν ἴδιο, ἐπειδή οἱ κάτοικοι ὑπολόγιζαν μόνο στήν ἀποστολή κάποιου ἱεροῦ λειψάνου (Ἔγγραφα, ἀρ. 1). Προκαλεῖ ἐντύπωση ἡ προτροπή του νά τελεστεῖ στή Μονή μία ἀγρυπνία «ὑπέρ τῆς ὑγείας τῶν χριστιανῶν μου» πρίν ἀκόμη ἀποσταλοῦν τό κειμήλιο καί τό λείψανο καί εἶναι μία πρακτική, πού δέν ἐντοπίζεται ξανά στήν ἀλληλογραφία τῶν ἐπισκόπων γιά τήν ἀποστολή τῆς Ἁγίας Ζώνης.
Οἱ πρόκριτοι ἰσχυρίζονται στό ἔγγραφό τους (Ἔγγραφα, ἀρ. 2) ὅτι ἡ ἀποστολή τῶν θρησκευτικῶν αὐτῶν θησαυρῶν στόν τόπο τους συνέβη καί σέ προηγούμενη χρονική περίοδο καί ὡς ἐκ τούτου ἐλπίζουν ὅτι ἡ Μονή δέν θά ἀρνηθεῖ τήν ἀποστολή τους. Γιά τό λόγο αὐτό εἶναι διατιθέμενοι νά προσφέρουν κάτι στή Μονή ὡς ἀντιχάρισμα στίς ἐνέργειές της γιά τήν ψυχική καί σωματική σωτηρία τους (σημ. 4).
Τό ἔγγραφο τῆς κοινότητας Λιαριγκόβης κατατέθηκε στή Μονή Βατοπαιδίου ἀπό ἐξουσιοδοτημένο ἀπεσταλμένο της, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπιφορτισμένος νά συνοδέψει στήν συνέχεια τήν βατοπαιδινή ἀποστολή στήν πληττόμενη κωμόπολη. Ὅπως μνημονεύει καί τό ἔγγραφο, οἱ Βατοπαιδινοί μοναχοί ἐπρόκειτο νά περιοδεύσουν τίς οἰκίες τῆς Λιαρίγκοβης μέ τήν Ἁγία Ζώνη καί τό λείψανο τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους τελώντας ἰδιωτικούς ἁγιασμούς, ὥστε νά προστατευτοῦν οἱ κάτοικοι ἀπό τό θάνατο. Φαίνεται ὅτι ἦταν μία πρακτική, πού ἀποδεδειγμένα ἀπέδιδε.
1. Ἅγιοι ἐπίτροποι τῆς Ἱερᾶς μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου,
ὁλοψύχως ὑμᾶς κατασπαζόμενος, ἐν κ(υρί)ω εὔχομαι.
† Μετά τήν ἐρώτησιν τῆς ἀγαθῆς ἡμῶν ὑγείας, σᾶς φανερώνω, ὅτι μέ τό νά εἶναι ἀσθένεια εἰς λαρίγκοβην, οἱ ἐκεῖ χριστιανοί ἐζήτησαν ἄλλοθεν ἅγια λείψανα, ἐγώ ὅμως διά τήν πρός τήν κυρίαν Θεοτόκον εὐλάβειάν μου τοῖς ὡμίλησα, παρακινήσας νά ζητήσουν τήν ἁγίαν ζώνην, κ(αι)΄ πεισθέντες ἰδού ἔρχονται μαζί μέ τόν ἐδῶ ταξιδιώτην σας, παρ’ ἐμοῦ διορισθέντα, ὁ ὁποῖος κ(αι)΄ ἀπό στόματος σᾶς ὁμιλεῖ, κ(αι)΄ ποιήσαντες αὐτοῦ κ(αι)΄ ἡ πανοσιότης μίαν ἀγρυπνίαν ὑπέρ τῆς ὑγείας τῶν χριστιανῶν μου, στείλλετε τήν ἁγίαν ζώνην μέ τούς παρόντας, ὁπού ἐλθοῦσα νά παρηγορήση τούς δούλους της χριστιανούς, διώκουσα τήν αὐτῶν ἀσθένειαν κ(αι)΄ τήν σωματικήν κ(αι)΄ τήν ψυχικήν, ὡς πάντα […] μήτηρ τοῦ δυνατοῦ ἐν ἰσχύν κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά δέ τούς κόπους σας κ(αι)΄ οἱ χριστιανοί μου δέν θέλουν φανοῦν ἀνευλαβεῖς κατά τήν […] τους, κ(αι)΄ ταῦτα μέν χριστιανικῶς κ(αι)΄ φιλικῶς, ἡ δέ χάρις τοῦ κυρίου εἴη μετά πάντων κ(αι)΄ ὑμῶν, κ(αι)΄ ἠμῶν:
ᾳωιγ΄: ὀκτωβρίου ιγ΄
τῆς φίλης ἡμῖν πανασιότητός σας ὅλως […]
ὁ Ἱερισσοῦ καί Ἁγίου Ὄρους Ἰγνάτιος
ἐν Χ(ριστ)ῷ εὐχέτης
2. † Τῷ πανοσιωτάτω κύριου κύριου ἅγιε ἐπείτροπε τίς ἠερᾶς κ(αι)΄ βασιλικύς μονίς τοῦ μοναστηρίου τίν πανοσιώτητά σας ταπενός προσκυνοῦμεν […] μας κ(αι)΄ εἰς ἄλλο ἄλο δέν ἴνε μόνον ζιτοῦμε τίν ἁγίαν ζόνιν κ(αι)΄ τόν ἅγιον Χαράλαμπον ἐπειδής κ(αι)΄ ἄλην φοράν ἦρθαν αὐτί ἡ θεσαυρί εἰς τίν χόρα μας κ(αι)΄ πάλιν ἡ χριστιανί τούς γερέβον διά βοήθιάν μας ἀπό τίν λιμικύν ἀστένια κ(αι)΄ θαροῦμε εἰς τίν παναγίαν βηματάρισα ὁπού νά εὐχαριστιθῆ τό ἅγιον μοναστίρι ἀπό τούς χριστιανούς διώτι ἔχον μεγάλην εὐλάβια εἰς τήν ἁγίαν ζόνη ὁπού νά ψάλον ἁγιασμούς εἰς τά ὀπίτια τους κ(αι)΄ στέλνομε τόν κύρ ἰωάνι μαζί μέ τόν πνευματικό τόν ἐδικόν σας κ(αι)΄ σᾶς φανερόνον κ(αι)΄ σηστομένως τίν ἐποθεσίν μας ὁπού νά γένεται βακούφεδες κ(αι)΄ μέ τινά ἄδιαν τοῦ ἀρχυερέα μας στέλνομεν τό παρόν μας ὁπού νά μήν ἔχητη κανένα ἐπόδιον κ(αι)΄ διά τόν μεστόν μήν ἔχητη κόπον ὅτι μᾶς φοτίσι ὁ θεός ὁπού νά εὐχαριστιθί τό μοναστήρι ταῦτα κ(αι)΄ ἡ εὐχή σας.
1813 ὀκτωβρίου
» ὁ γερό διμίτρις ἀπό χορίον λιαρίκοβη σᾶς προσκυνό
» θεοχάρης ἰωάννου σᾶς προσμένομεν
» κονσταντής χατζή σᾶς προσκηνοῦν
» νικόλας ἀντωνίου προσκυνοῦμεν
» χ: εὐθίμιως ταπινός προσκυνό (σημ. 5)
» ὁ χαδευτός ὁ γραματικός προσκυνό τούς ἁγίους ἐπετρόπος
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Γιά ἀποστολές τῆς Ἁγίας Ζώνης στήν Χαλκιδική βλ. Κ. Χιούτης, «Ἀποστολές τῆς Ἁγίας Ζώνης στή Βόρεια Χαλκιδική», περ. Παγχαλκιδικός Λόγος, τεῦχ. 15 (Ἀπρίλιος – Ἰούνιος 2013), σσ. 21-22.
2. Εὐχαριστῶ θερμά τή Μονή Βατοπαιδίου γιά τήν παραχώρηση τοῦ σχετικοῦ ἀρχειακοῦ ὑλικοῦ.
3. Κ. Κωστής, Στόν καιρό τῆς πανώλης. Εἰκόνες ἀπό τίς κοινωνίες τῆς ἑλληνικῆς χερσονήσου, 14ος-19ος αἰώνας, Ἡράκλειο 1995, σ. 407.
4. Ἀπό τίς ληψοδοσιακές καταστιχώσεις καί τά λυτά ἔγγραφα τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου συνάγεται ὅτι τά ἀφιερώματα αὐτά ταυτίζονταν μέ τρόφιμα, ζῶα, μελίσσια, ἀλλά καί χρήματα.
5. Ὁ πατέρας τοῦ ἀγωνιστῆ τῆς Ἐπανάστασης Κωνσταντίνου Χατζή Εὐθυμίου· βλ. Κ. Χιούτης, «Ἡ συμμετοχή τοῦ προύχοντα τῆς Λιαρίγκοβης Κωνσταντίνου Χατζῆ Εὐθυμίου στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821», περ. Ἀρναία, τεῦχ. 94 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2012), σσ. 18-20.
Σχετικές αναρτήσεις:
Ὁ ἐπίσκοπος Ἰγνάτιος ἐκμυστηρεύεται στούς Βατοπαιδινούς πατέρες ὅτι ἡ πρωτοβουλία νά σταλεῖ ἡ Ἁγία Ζώνη στή Λιαρίγκοβη ἀνήκει στόν ἴδιο, ἐπειδή οἱ κάτοικοι ὑπολόγιζαν μόνο στήν ἀποστολή κάποιου ἱεροῦ λειψάνου (Ἔγγραφα, ἀρ. 1). Προκαλεῖ ἐντύπωση ἡ προτροπή του νά τελεστεῖ στή Μονή μία ἀγρυπνία «ὑπέρ τῆς ὑγείας τῶν χριστιανῶν μου» πρίν ἀκόμη ἀποσταλοῦν τό κειμήλιο καί τό λείψανο καί εἶναι μία πρακτική, πού δέν ἐντοπίζεται ξανά στήν ἀλληλογραφία τῶν ἐπισκόπων γιά τήν ἀποστολή τῆς Ἁγίας Ζώνης.
Οἱ πρόκριτοι ἰσχυρίζονται στό ἔγγραφό τους (Ἔγγραφα, ἀρ. 2) ὅτι ἡ ἀποστολή τῶν θρησκευτικῶν αὐτῶν θησαυρῶν στόν τόπο τους συνέβη καί σέ προηγούμενη χρονική περίοδο καί ὡς ἐκ τούτου ἐλπίζουν ὅτι ἡ Μονή δέν θά ἀρνηθεῖ τήν ἀποστολή τους. Γιά τό λόγο αὐτό εἶναι διατιθέμενοι νά προσφέρουν κάτι στή Μονή ὡς ἀντιχάρισμα στίς ἐνέργειές της γιά τήν ψυχική καί σωματική σωτηρία τους (σημ. 4).
Τό ἔγγραφο τῆς κοινότητας Λιαριγκόβης κατατέθηκε στή Μονή Βατοπαιδίου ἀπό ἐξουσιοδοτημένο ἀπεσταλμένο της, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐπιφορτισμένος νά συνοδέψει στήν συνέχεια τήν βατοπαιδινή ἀποστολή στήν πληττόμενη κωμόπολη. Ὅπως μνημονεύει καί τό ἔγγραφο, οἱ Βατοπαιδινοί μοναχοί ἐπρόκειτο νά περιοδεύσουν τίς οἰκίες τῆς Λιαρίγκοβης μέ τήν Ἁγία Ζώνη καί τό λείψανο τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους τελώντας ἰδιωτικούς ἁγιασμούς, ὥστε νά προστατευτοῦν οἱ κάτοικοι ἀπό τό θάνατο. Φαίνεται ὅτι ἦταν μία πρακτική, πού ἀποδεδειγμένα ἀπέδιδε.
ΕΓΓΡΑΦΑ
(Διατηρεῖται ἡ ὀρθογραφία τῶν πρωτοτύπων)
(Διατηρεῖται ἡ ὀρθογραφία τῶν πρωτοτύπων)
1. Ἅγιοι ἐπίτροποι τῆς Ἱερᾶς μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου,
ὁλοψύχως ὑμᾶς κατασπαζόμενος, ἐν κ(υρί)ω εὔχομαι.
† Μετά τήν ἐρώτησιν τῆς ἀγαθῆς ἡμῶν ὑγείας, σᾶς φανερώνω, ὅτι μέ τό νά εἶναι ἀσθένεια εἰς λαρίγκοβην, οἱ ἐκεῖ χριστιανοί ἐζήτησαν ἄλλοθεν ἅγια λείψανα, ἐγώ ὅμως διά τήν πρός τήν κυρίαν Θεοτόκον εὐλάβειάν μου τοῖς ὡμίλησα, παρακινήσας νά ζητήσουν τήν ἁγίαν ζώνην, κ(αι)΄ πεισθέντες ἰδού ἔρχονται μαζί μέ τόν ἐδῶ ταξιδιώτην σας, παρ’ ἐμοῦ διορισθέντα, ὁ ὁποῖος κ(αι)΄ ἀπό στόματος σᾶς ὁμιλεῖ, κ(αι)΄ ποιήσαντες αὐτοῦ κ(αι)΄ ἡ πανοσιότης μίαν ἀγρυπνίαν ὑπέρ τῆς ὑγείας τῶν χριστιανῶν μου, στείλλετε τήν ἁγίαν ζώνην μέ τούς παρόντας, ὁπού ἐλθοῦσα νά παρηγορήση τούς δούλους της χριστιανούς, διώκουσα τήν αὐτῶν ἀσθένειαν κ(αι)΄ τήν σωματικήν κ(αι)΄ τήν ψυχικήν, ὡς πάντα […] μήτηρ τοῦ δυνατοῦ ἐν ἰσχύν κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά δέ τούς κόπους σας κ(αι)΄ οἱ χριστιανοί μου δέν θέλουν φανοῦν ἀνευλαβεῖς κατά τήν […] τους, κ(αι)΄ ταῦτα μέν χριστιανικῶς κ(αι)΄ φιλικῶς, ἡ δέ χάρις τοῦ κυρίου εἴη μετά πάντων κ(αι)΄ ὑμῶν, κ(αι)΄ ἠμῶν:
ᾳωιγ΄: ὀκτωβρίου ιγ΄
τῆς φίλης ἡμῖν πανασιότητός σας ὅλως […]
ὁ Ἱερισσοῦ καί Ἁγίου Ὄρους Ἰγνάτιος
ἐν Χ(ριστ)ῷ εὐχέτης
2. † Τῷ πανοσιωτάτω κύριου κύριου ἅγιε ἐπείτροπε τίς ἠερᾶς κ(αι)΄ βασιλικύς μονίς τοῦ μοναστηρίου τίν πανοσιώτητά σας ταπενός προσκυνοῦμεν […] μας κ(αι)΄ εἰς ἄλλο ἄλο δέν ἴνε μόνον ζιτοῦμε τίν ἁγίαν ζόνιν κ(αι)΄ τόν ἅγιον Χαράλαμπον ἐπειδής κ(αι)΄ ἄλην φοράν ἦρθαν αὐτί ἡ θεσαυρί εἰς τίν χόρα μας κ(αι)΄ πάλιν ἡ χριστιανί τούς γερέβον διά βοήθιάν μας ἀπό τίν λιμικύν ἀστένια κ(αι)΄ θαροῦμε εἰς τίν παναγίαν βηματάρισα ὁπού νά εὐχαριστιθῆ τό ἅγιον μοναστίρι ἀπό τούς χριστιανούς διώτι ἔχον μεγάλην εὐλάβια εἰς τήν ἁγίαν ζόνη ὁπού νά ψάλον ἁγιασμούς εἰς τά ὀπίτια τους κ(αι)΄ στέλνομε τόν κύρ ἰωάνι μαζί μέ τόν πνευματικό τόν ἐδικόν σας κ(αι)΄ σᾶς φανερόνον κ(αι)΄ σηστομένως τίν ἐποθεσίν μας ὁπού νά γένεται βακούφεδες κ(αι)΄ μέ τινά ἄδιαν τοῦ ἀρχυερέα μας στέλνομεν τό παρόν μας ὁπού νά μήν ἔχητη κανένα ἐπόδιον κ(αι)΄ διά τόν μεστόν μήν ἔχητη κόπον ὅτι μᾶς φοτίσι ὁ θεός ὁπού νά εὐχαριστιθί τό μοναστήρι ταῦτα κ(αι)΄ ἡ εὐχή σας.
1813 ὀκτωβρίου
» ὁ γερό διμίτρις ἀπό χορίον λιαρίκοβη σᾶς προσκυνό
» θεοχάρης ἰωάννου σᾶς προσμένομεν
» κονσταντής χατζή σᾶς προσκηνοῦν
» νικόλας ἀντωνίου προσκυνοῦμεν
» χ: εὐθίμιως ταπινός προσκυνό (σημ. 5)
» ὁ χαδευτός ὁ γραματικός προσκυνό τούς ἁγίους ἐπετρόπος
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Γιά ἀποστολές τῆς Ἁγίας Ζώνης στήν Χαλκιδική βλ. Κ. Χιούτης, «Ἀποστολές τῆς Ἁγίας Ζώνης στή Βόρεια Χαλκιδική», περ. Παγχαλκιδικός Λόγος, τεῦχ. 15 (Ἀπρίλιος – Ἰούνιος 2013), σσ. 21-22.
2. Εὐχαριστῶ θερμά τή Μονή Βατοπαιδίου γιά τήν παραχώρηση τοῦ σχετικοῦ ἀρχειακοῦ ὑλικοῦ.
3. Κ. Κωστής, Στόν καιρό τῆς πανώλης. Εἰκόνες ἀπό τίς κοινωνίες τῆς ἑλληνικῆς χερσονήσου, 14ος-19ος αἰώνας, Ἡράκλειο 1995, σ. 407.
4. Ἀπό τίς ληψοδοσιακές καταστιχώσεις καί τά λυτά ἔγγραφα τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου συνάγεται ὅτι τά ἀφιερώματα αὐτά ταυτίζονταν μέ τρόφιμα, ζῶα, μελίσσια, ἀλλά καί χρήματα.
5. Ὁ πατέρας τοῦ ἀγωνιστῆ τῆς Ἐπανάστασης Κωνσταντίνου Χατζή Εὐθυμίου· βλ. Κ. Χιούτης, «Ἡ συμμετοχή τοῦ προύχοντα τῆς Λιαρίγκοβης Κωνσταντίνου Χατζῆ Εὐθυμίου στήν ἐπανάσταση τοῦ 1821», περ. Ἀρναία, τεῦχ. 94 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2012), σσ. 18-20.
Σχετικές αναρτήσεις:
Σάββατο 16 Αυγούστου 2014
Οι Παναγίες του Δεκαπενταύγουστου, στα ελληνικά νησιά!
Παντού σε ακολουθεί η χάρη Της και η ευλογία Της. Η Παναγιά βρίσκεται σε κάθε νησί, σε κάθε ξηρά, σε απομονωμένα ή εύκολα προσβάσιμα σημεία, πάνω σε βράχους, δίπλα στο κύμα ή σε κεντρικές πλατείες ή σοκάκια. Στα νησιά οι εκκλησίες που είναι αφιερωμένες στην Παναγία κλέβουν την παράσταση καθώς η γιορτή τους συνδέεται με το καλοκαίρι, όταν ο κόσμος πλημμυρίζει κάθε τους γωνιά…
Παναγία η Ευαγγελίστρια, Τήνος
Παναγία της Πορταΐτισσας, Αστυπάλαια
Παναγία η Εκατονταπυλιανή, Πάρος
Παναγία η Τουρλιανή, Μύκονος
Παναγία η Πουλάτη, Σίφνος
Παναγία η Χοζοβιώτισσα, Αμοργός
Κυρα-Παναγιά, Κάρπαθος
Παναγία της Κοιμήσεως, Φολέγανδρος
Παναγία η Σικελιά, Χίος
Παναγία Στρατηλάτισσα, Κύθνος
Παναγιά η Καστρινή στη Τζιά
Παναγιά της Πανοχωριανής στην Αμοργό
Παναγία της Κάσου
Παναγιά στη Σέριφο
Παναγιά η Σπηλιανή στη Νίσυρο
Παναγία η Θαλασσινή στην Άνδρο
Παναγιά η Κανάλα και Παναγιά του Νίκους στην Κύθνο
Εμφάνιση της Παναγίας σε αγωνιώσα μητέρα
Προ καιρού, το Καλοκαίρι του 2009 , ήλθε ένα πούλμαν με προσκυνητές από το Χαλάνδρι. Μία ευσεβής κυρία, ώριμη κατά την ηλικία, φανερά συγκινημένη μετά την προσκύνηση της ιεράς εικόνος της Θεομήτορος, μας διηγήθηκε το ακόλουθο περιστατικό:
«Πριν μερικά χρόνια, είπε, που είχα το αγοράκι μου οκτώ ετών, εργαζόμουν, γιατί είχα ανάγκη, σ’ έναν γιατρό και περιποιόμουν τον γέροντα και ασθενή πατέρα του. Ένα πρωί όμως το αγοράκι κου ξημερώθηκε άρρωστο, με υψηλό πυρετό . Τι νάκανα που είχα ανάγκη το μεροκάματο; Το άφησα μόνο του και του είπα:
- Σου βάζω δίπλα το τηλέφωνο. Όταν χτυπάει, θα το σηκώνεις και θα μου λες τι κάνεις.
Όταν έφθασα στο σπίτι του γιατρού, ο οποίος ήταν πολύ καλός άνθρωπος, με ρώτησε γιατί ήμουν στενοχωρημένη. Του είπα ότι είχα άρρωστο το παιδί μου. Τότε μου είπε:
- Άφησες το παιδάκι άρρωστο για να έρθης να φυλάξης τον γέρο; Δεν έπρεπε. Πάρε το ένα τηλέφωνο , να δούμε πώς πάει.
Πήρα τηλέφωνο μπροστά του. Αλλά το παιδί δεν απαντούσε. Δοκίμασε και μόνος του, αλλά κανένα αποτέλεσμα ! Τότε συγχυσμένος μου φώναξε:
- Κακούργα (!) Τρέξε γρήγορα στο παιδί σου!
Βγήκα σαν τρελλή απ’ το ιατρείο του στον δρόμο και άρχισα να ψάχνω για ταξί. Πουθενά όμως!
Λαχταρούσα να ιδώ ένα κίτρινο αυτοκίνητο (αυτό το χρώμα έχουν τα ταξί των Αθηνών) αλλά τίποτε… Άρχισα να τρέχω με τα πόδια προς το σπίτι. Από την αγωνία έφθασε η ψυχή μου στο στόμα μου!
Έκλαιγα και προσευχόμουν στην Παναγία να με λυπηθεί και να μην έχει πάθει το παιδάκι μου τίποτε.
Και τότε… - ω εύσπλαχνη μητέρα του Θεού! – παρουσιάστηκε μπροστά μου με θεία ομορφιά και μ’ ένα μειδίαμα στοργικό, που έδιωξε αμέσως την ταραχή μου, έκανε μια κίνηση καθησυχασμού σε μένα. Σταμάτησα προς στιγμή κατάπληκτη. Η παρουσία Της με γέμισε γαλήνη. Αμέσως κατάλαβα το μήνυμά Της: «Ησύχασε ! Το παιδί είναι καλά!».
Μετά από αυτό χάθηκε από μπροστά μου. Συγκινημένη κοίταξα ολόγυρά μου κι έκανα τον σταυρό μου. Τότε τα μάτια μου έπεσαν στο κατάστρωμα του δρόμου. Εκεί υπήρχε πεσμένη μια χάρτινη εικόνα της Παναγιάς! Την σήκωσα βιαστικά, Την φίλησα, Την έβαλα στο στήθος μου και συνέχισα τον δρόμο μου προς το σπίτι με σύντομο βάδισμα, αλλά τώρα πιο ήρεμα.
Όταν έφθασα στο σπίτι, το αγοράκι μου το βρήκα καλύτερα απ’ ό,τι το άφησα. Όταν το ρώτησα γιατί δεν σήκωσε το τηλέφωνο , μου είπε:
- Μαμά, δεν χτύπησε!
Την εικόνα που βρήκα στον δρόμο, εκείνη την αλησμόνητη ημέρα, την κορνιζάρισα και την έβαλα στο εικονοστάσι. Σήμερα που ήρθα εδώ, αναγνώρισα στην εικόνα της Μονής σας την Παναγία της εικόνας που βρήκα! Είμαι πολύ συγκινημένη . Μέχρι τώρα δεν ήξερα ποια Παναγία ήταν. Μεγάλη η Χάρη Της!»
Πηγή: «Η Μεγαλόχαρη Παναγία η Βαρνάκοβα»
Θαύματα της Παναγίας κΑΙ η παράκλησή Της, 2011
Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014
Έτσι είναι η Παναγία της Τήνου, πίσω από τα τάματα!
Πρόκειται για ένα από τα ιερότερα σύμβολα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Η Ιερή Εικόνα τηςΠαναγίας που φυλάσσεται στην Τήνο, έχει συνδεθεί άμεσα με την πίστη του Έλληνα για την Παναγία αλλά και με τους απελευθερωτικούς αγώνες του λαού μας τους προηγούμενους δυο αιώνες.
Κάτι που αρκετοί μπερδεύουν, εξαιτίας της κεντρικής πανηγύρεως του Ναού της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο, είναι η απεικόνιση της Παναγίας στην συγκεκριμένη εικόνα.
Η Εικόνα της Παναγίας της Τήνου δεν απεικονίζει την Κοίμηση της Θεοτόκου αλλά τον Ευαγγελισμό. Πρόκειται για μια εικόνα με ιδιαίτερη τεχνοτροπία η οποία σύμφωνα με κάποιους μελετητές αποδίδεται στον Απόστολο Λουκά.
Πως είναι όμως η εικόνα της Παναγίας πίσω από τα τάματα των πιστών;
Αυτή είναι μια από τις σπανιότερες απεικονίσεις της εικόνας της Παναγίας της Τήνου, χωρίς το χρυσό «πουκάμισο» που την κοσμεί και τα αφιερώματα των πιστών που βρίσκονται πάνω από αυτό.
Πρόκειται για την εικόνα του Ευαγγελισμού στην οποία απεικονίζονται, δεξιά η Παναγία και αριστερά ο Αρχάγγελος Γαβριήλ κρατώντας τον κρίνο.
Πάνω από τα δυο πρόσωπα εικονίζεται το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού.
Η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα ο Ναός Της, ύστερα από όραμα της Αγίας Πελαγίας στις 30 Ιανουαρίου 1823.
dogma.gr
πηγή-filosofia-erevna
Η ΠΑΝ-ΑΓΙΑ Μητέρα μας, στο Βασίλειο του Ουρανού!
Ποτέ μα ποτέ δεν έγινε τόση χαρά στον ουρανό, όσο τέτοια μέρα. Ποτέ όμως δεν έγινε και τέτοια θλίψη στη γη, όσο τέτοια μέρα. Στη γη γεμάτα θλίψη είναι τα μάτια των Αποστόλων. Γεμάτες πίκρα είναι οι καρδιές όλων εκείνων που αγάπησαν τον Ιησού και Τον ακολούθησαν. Γεμάτοι αγωνία είναι όλοι εκείνοι, που είχαν αυτήν την υπερευλογημένη γυναίκα, την Μαριάμ, σαν Μάνα δικιά τους, σαν δασκάλα δικιά τους, σαν οδηγό δικό τους προς τον ουρανό.
Στον ουρανό όμως αντίθετα, τέτοιο πανηγύρι δεν ξανάγινε ποτέ! Ποτέ μα ποτέ δεν γνώρισε ο ουρανός τέτοια λαμπρότητα και τέτοια προετοιμασία. Οι Προφήτες, όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όλοι οι Άγγελοι των ουρανών, όλες οι ταξιαρχίες των Αγγελικών δυνάμεων και σ’ όλες τις ψυχές, μπορούσες να δεις τις καρδιές τους να πάλλονται από αγωνία και από χαρά γι’ αυτό που θα γινόταν σήμερα.
....Όμως εκείνη τη στιγμή, λες και η καρδιά της που χτυπούσε τόσο θεϊκά ερωτευμένη για τον ουράνιο της Πατέρα, άφησε τον Γιό της και έριξε τα μάτια της τριγύρω να δει το ουράνιο Βασίλειο. Τι έψαχνε να βρει; Μήπως τους Αγγέλους που με ολόλαμπρες φορεσιές, φωτοφορεμένοι στη σειρά την περίμεναν να την οδηγήσουν στον ουράνιο της Πατέρα;
Μήπως τους Προφήτες μέσα στην απέραντη τους χαρά, γονατισμένοι που ήθελαν να την πλησιάσουν και το χέρι να της φιλήσουν; Μήπως ήταν όλοι εκείνοι οι δίκαιοι που πόθησαν να την αντικρίσουν;
Όχι. Η ματιά της δεν έψαχνε κανέναν από όλους αυτούς. Έψαχνε μονάχα έναν. Γιατί αυτή η Κόρη σε όλη της τη ζωή υπερβολικά αγάπησε και θεϊκά ερωτεύθηκε μονάχα έναν. Ποιος ήταν Αυτός; Ήταν ο ουράνιος της Πατέρας και Θεός της!
Όταν πέρασαν όλους τους τόπους της κόλασης λυπήθηκε πολύ. Και τότε παρακάλεσε τον Πατέρα της να την αφήσει στη γη για να αγωνίζεται για τα σπλάχνα Του εδώ και να τα βοηθάει να μην πάει κανένας στην κόλαση, κανένας μα κανένας!
Όσο η θεία Λειτουργία θα σηκώνεται στο όνομα της και όλοι θα ψάλλουνε τους ύμνους στην Μάνα του Θεού εδώ στη γη, να μην υπάρχει Άδης, να μην υπάρχει κόλαση, να σταματούν όλα! Και ο Υιός της, της έκανε το χατίρι.
Εμείς όλοι, όσοι την αγαπάμε και την έχουμε σαν Μάνα δικιά μας και είναι πραγματικά Μάνα δικιά μας, θέλουμε να της κάνουμε το μεγάλο της χατίρι. Ποιο είναι το μεγάλο χατίρι που θα ήθελε πολύ να το δει σε όλους εμάς να το κάνουμε;
Θα ήθελε, όπως εσείς αγαπάτε τα παιδιά σας πάρα πολύ και γι’ αυτά θυσιάζεστε και γι’ αυτά κάνετε τα πάντα, να μην ξεχνάτε το δικό της Γιό!
Ικετεύει τον καθένα από εμάς, όλους, να λατρέψουμε τον Γιό της, όχι μονάχα σαν Θεό, αλλά και σαν άνθρωπο, σαν μωρό. Όχι μόνο σαν Υιό του Θεού, αλλά και σαν Γιό του ανθρώπου. Σαν Υιός του Θεού είναι ένα με τον Πατέρα, αλλά σαν Υιός του ανθρώπου έγινε σπλάχνο, έγινε βρέφος, έγινε μικρό παιδάκι, που χώθηκε σε μια αγκαλιά. «Μαμά» την φώναζε την Παρθένο Μαρία.
Ξέρετε πως το φώναζε το μωρό της Εκείνη; «Μωρό μου! Βρέφος μου! Αγάπη μου! Λατρεία μου! Χαρά μου! Ουρανέ μου!» Και μέσα στην καρδιά της εκείνο γλυκοσπαρταρούσε στον μητρικό της έρωτα.
Όλοι να μην κάνουμε λάθη και αμαρτίες και να πικραίνουμε τον Γιό της. Και όσοι έχουμε κάνει λάθη και όσοι έχουμε κάνει αμαρτίες, οποιοδήποτε λάθος κι αν είναι αυτό, θα ήθελε μονάχα μια χάρη να της κάνουμε, να γονατίσουμε μπροστά στον Γιό της και να Του πούμε:
«Υιέ του Θεού, Σωτήρα, Εσύ που σταυρώθηκες για εμάς και ήλθες να πάρεις τις αμαρτίες μας, Σε ικετεύουμε πάρε τα αμαρτήματα μας και κάψε τα και από σήμερα να είμαστε δικά Σου παιδιά. Εσύ να είσαι ο Πατέρας μας κι εμείς να είμαστε τα δικά Σου βρέφη, τα δικά Σου παιδιά». Ξέρετε πόσο της αρέσει αυτό; Ξέρετε πόσο την ενθουσιάζει; Ξέρετε πόσο την χαροποιεί;
(Αποσπάσματα από ηχητικό κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη 2013)
Ὑπεραγία Θεοτόκε Σῶσον Ἡμᾶς!
Η πατρίδα μας προδόθηκε.
Προδόθηκε από πολιτικούς μας που καπηλεύτηκαν τα πάντα ...
Προδόθηκε από τους πλούσιους που εκμεταλλεύτηκαν τα πάντα
Προδόθηκε από τους δημοσιογράφους που χρησιμοποιήθηκαν από τους προηγούμενους
Προδόθηκε από τους συμμάχους μας
Προδόθηκε από τους φίλους μας
Προδόθηκε από μας τους ίδιους που χάσαμε τα ιερά και τα όσια, τις αξίες που ανάδειξαν οι πρόγονοι μας σε όλους τους λαούς της γης
Η πατρίδα μας όμως θα αντέξει.
Η Ελλάδα μας θα αντέξει, επειδή προστατεύεται.
Η Ελλάδα μας πληγώνεται, τραυματίζεται, πονάει, αλλά θα αντέξει, επειδή έχει προστασία, προστασία ισχυρή κι ανίκητη.
Από τα δυτικά την προσέχουνε ο Γεράσιμος, ο Διονύσιος, ο Σπυρίδωνας. Κάθε βράδυ, συνεννοούνται και ορμάνε. Άλλος από εδώ, άλλος από εκεί. Βοηθάνε, όπως μπορούν, αποσοβούν κινδύνους συνέχεια, συνδράμουν με κάθε τρόπο τον καθένα μας.
Γι' αυτό οι πιστοί εκεί στα Επτάνησα αλλάζουν τα λιωμένα παπούτσια των Αγίων.
Τολμήστε να αμφισβητήσετε στους Κερκυραίους, στους Ζακυνθινούς, στους Κεφαλονίτες την προσφορά των Αγίων για να δείτε τι έχετε ν' ακούσετε.
Από Βορά μας προσέχει ο Άη Δημήτρης, ο στρατηγός.
Ο καβαλάρης στρατηλάτης.
Στις θάλασσα ο Αη Νικόλας, προσέχει τους ναυτικούς μας στις απανταχού θάλασσες. Τολμήστε να αμφισβητήσετε τον Αη Νικόλα σε ένα θαλασσοδαρμένο ναυτικό, τολμήστε ....
Από την Ανατολή, είναι ο Αρχάγγελος. Αυτός στο Μανταμάδο και στη Σύμη, ακοίμητος φρουρός με την σπαθάρα του.
Στην Πάτρα ο Αντρέας και στην Ήπειρο ο Κοσμάς. Στην Κρήτη ο Τίτος κι ο Μηνάς.
Παντού παντού, η Ελλαδίτσα μας προστατεύεται, γι αυτός κι αυτός ο τόπος έχει τις περισσότερες εκκλησίες από όλο τον κόσμο, απ' όλους τους λαούς.
Το ξέρουν οι Έλληνες, συνειδητά ή ασυνείδητα ότι οι Άγιοι μας προστατεύουν. Γι' αυτό τώρα, που είναι τα ζόρια, ο κοσμάκης γεμίζει τις εκκλησίες.
Πάνω από όλους τους Αγίους είναι όμως η Παναγία. Η Παναγία μας. Αρχιστράτηγος. Μάνα και Πολεμίστρια, Αγία και Προστάτιδα.
Η Υπέρμαχος Παναγία, η μάνα όλων των Ελλήνων, η μάνα που πονάει για τα παιδιά της, που πήραν τον στραβό δρόμο, αλλά μάνα είναι και τα πονάει.
Η Παναγία μας η μεσολαβήτρια στο Γυιό της, η Παναγία η Μεγαλόχαρη.
Παναγία μου, βόηθα την Πατρίδα μας, βόηθα την Ελλάδα μας, βόηθα τους Έλληνες, βόηθα τα παιδιά Σου, επειδή όλοι μας εγκατέλειψαν ...
ΑΜΗΝ
Χρόνια Πολλά σε όλες Μαρίες, τις και τους Παναγιώτες, τις Δέσποινες.
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Έλληνες που σήμερα γιορτάζει η Μάνα τους.
hamomilaki
Ο Δεκαπενταύγουστος, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας
Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης. Η προετοιμασία των πιστών αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία που διαρκεί έως τον Δεκαπενταύγουστο, αποτελώντας για τους Ορθόδοξους χριστιανούς το «Πάσχα του καλοκαιριού».
Στις 15 Αυγούστου χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν την πίστη τους στο πρόσωπό της.
Η Παναγία, το ιερότερο από τα πρόσωπα της Ορθοδοξίας, δοξάζεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Η λατρεία που έχουν οι πιστοί στη «μητέρα» του Θεού και των ανθρώπων αποδεικνύεται από τα πολλά ονόματα: Μεγαλόχαρη, Εκατονταπυλιανή, Φανερωμένη, Κοσμοσωτήρα, Χοζοβιώτισσα, Εικοσιφοίνισσα, Βρεφοκρατούσα, Ελεούσα, Θαλασσινή, Γιάτρισσα, Μυρτιδιώτισσα και πολλά ακόμη.
Και μπορεί το επίκεντρο των εκδηλώσεων να είναι η Παναγία της Τήνου και η Παναγία Σουμελά, όμως, σε κάθε γωνιά της χώρας υπάρχει και μια ξεχωριστή Παναγιά.
Ιδού ένα μικρό οδοιπορικό:
Η Παναγία της Τήνου
Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και «με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία», στην ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων», στο Κεχροβούνι.
Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836 καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παναγίας στην Τήνο να είναι οκταήμερος και να διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όπου μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα.
Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού με την Ορθοδοξία.
Στην Τήνο παράλληλα με την εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι Έλληνες τιμούν κι αυτούς που χάθηκαν, όταν οι Ιταλοί τορπίλισαν και βούλιαξαν την «Έλλη» μέσα στο λιμάνι του νησιού ανήμερα της Παναγιάς.
Παναγία Σουμελά
Η Παναγία Σουμελά αποτελεί το σύμβολο της ποντιακής πίστης, αν και η πρώτη ονομασία της θαυματουργής εικόνας ήταν Αθηνιώτισσα.
Την εικόνα της Παναγίας Σουμελά αγιογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Μετά τον θάνατό του τη μετέφερε στην Αθήνα ο μαθητής του Ανανίας και τοποθετήθηκε σε περικαλλή ναό της Θεοτόκου. Έτσι αρχικά ονομάστηκε ως Παναγία η Αθηνιώτισσα.
Στο τέλος του 4ου αιώνα (380-386 μ.Χ.), σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα, στη Αθήνα, και τους κάλεσε στην εκκλησία.
Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την Θεοτόκο να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά. Ακολουθήστε με...».
Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Έτσι η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά».
Το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μοναχοί έθαψαν την εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια.
Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης. Η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θεσσαλονίκης πρότεινε το κτίσιμο ναού στις πλαγιές του Βερμίου, στην Καστανιά Βέροιας.
Η Παναγία Σουμελά διοργανώνει στην Καστανιά Ημαθίας, την Τετάρτη και την Πέμπτη την 1601η Πανηγυρική Γιορτή του 15 Αυγούστου, η οποία αποτελεί συνέχεια της εθνικο-θρησκευτικής παράδοσης του Ελληνισμού στον Πόντο.
Χιλιάδες προσκυνητές καθώς και εκπρόσωποι Ομοσπονδιών και Ποντιακών Σωματείων από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα συμμετάσχουν στις ιερές ακολουθίες και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Το πρωί της Πέμπτης 15 Αυγούστου θα γίνει το Πανηγυρικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.κ. Παντελεήμονος και θα ακολουθήσει η επίσημη λιτάνευση της Αγίας Εικόνας και κατάθεση στεφάνου στην προτομή του Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Το μεσημέρι θα πραγματοποιηθούν καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με τη συμμετοχή Ποντιακών Σωματείων.
Η Παναγία στο Μικρόκαστρο Κοζάνης
Ιδιαίτερος είναι ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, του δήμου Βοΐου.
Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας, που χρονολογείται από το 1603, ενώ εντύπωση προκαλεί η αναβίωση του εθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων από τη Σιάτιστα.
Το έθιμο των καβαλάρηδων προσκυνητών έρχεται από την τουρκοκρατία, όταν αποτελούσε ευκαιρία για τους σκλαβωμένους να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.
Παναγία της Εκατονταπυλιανής
Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικιά, της Πάρου. Για το ναό υπάρχουν δύο ονομασίες: «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή».
Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατοπολιανή έχει ενενήντα εννέα φανερές πόρτες, ενώ η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Η πόρτα αυτή θα φανεί και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη.
Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στην ίδρυση της Εκατονταπυλιανής. Η πρώτη πληροφορεί ότι, όταν η Αγία Ελένη μητέρα πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τον Τίμιο Σταυρό, έφτασε στην Πάρο και προσευχήθηκε σε ένα μικρό ναό που βρίσκονταν στη θέση της Εκατονταπυλιανής.
Κατά την προσευχή της έκανε τάμα ότι αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, θα χτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό.
Η προσευχή της εισακούστηκε. Βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε τον μεγαλόπρεπο ναό της Εκατονταπυλιανής.
Μία δεύτερη παράδοση αναφέρει ότι το τάμα της Αγίας Ελένης ολοκλήρωσε ο γιος της Άγιος Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, καθώς η ίδια δεν πρόλαβε.
Η Χοζοβιώτισσα της Αμοργού
Στην Αμοργό, πάνω σε έναν γκρεμό 300 μέτρων δεσπόζει το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στις 21 Νοεμβρίου.
Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής.
Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις:
Η πρώτη λέει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι.
Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.
Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους.
Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε.
Άλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952.
Η «Οφιούσα» της Κεφαλονιάς
Στη νότια Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως. Εκεί από τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (6 Αυγούστου) εμφανίζονται μέσα και έξω από τον ναό μικρά φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας».
Στη θέση αυτή, λέει η παράδοση, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο. Όταν το μοναστήρι δέχτηκε επίθεση από πειρατές οι καλόγριες για να μην πέσουν στα χέρια τους παρακάλεσαν την Παναγία να τις κάνει πουλιά, ή φίδια.
Έτσι, σαν φίδια, ιερά πλέον, γυρίζουν κάθε χρόνο στις αρχές του Αυγούστου και όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν. Την παραμονή της Κοιμήσεως «πλημμυρίζουν» τον ναό.
Σύμφωνα με την παράδοση αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940 και το 1953, όταν το νησί δοκιμάστηκε από τους σεισμούς.
Παναγία Αγιασώτισσα
Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα.
Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν.
Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα από τη Λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.
Η Παναγία της Ολύμπου στην Κάρπαθο
Διαφορετικός είναι ο εορτασμός στην Όλυμπο της Καρπάθου. Οι Λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει τη μέρα του Δεκαπενταύγουστου και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό.
Ο χορός αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, κρατά για ώρες.
Ο επιτάφιος της Παναγίας στην Πάτμο
Στο νησί της Αποκάλυψης, την Πάτμο, οι μοναχοί τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, έθιμο με βυζαντινές καταβολές. Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.
Κουφονήσια - Με τα καΐκια στην Παναγιά
Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η Παναγία στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη λειτουργία προσφέρεται φαγητό από τους κατοίκους και κατόπιν εκείνοι μεταφέρονται με τα καΐκια τα οποία κάνουν αγώνες για το ποιος θα περάσει τον άλλο στο Πάνω Κουφονήσι.
Άνδρος - Παναγία Φανερωμένη
Το Κάστρο Φανερωμένης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στην περιοχή του Κορθίου, σε ύψωμα κοντά στο χωριό Κοχυλού. Το Δεκαπενταύγουστο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι στην Παναγία τη Φανερωμένη, που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο.
Newsroom ΔΟΛ
Το αλάτι της Γής - Το Πάσχα του καλοκαιριού
"Πάσχα του καλοκαιριού" ονομάζει τον Δεκαπενταύγουστο ο λαός μας!..
Σ' ένα γιορταστικό αφιέρωμα, η εκπομπή μας προσκαλεί σ' ένα μουσικό και χορευτικό ταξίδι σ' όλη την Ελλάδα.
Κυριαρχεί η κατάνυξη και η γιορταστική αίσθηση της ημέρας, με χορούς και τραγούδια που αναφέρονται στη χάρη της Παναγίας και συνδέονται με τα καλοκαιρινά πανηγύρια. Καθώς δεν υπάρχει γωνιά της Ελλάδας χωρίς μιαν εκκλησία ή κάποιο ξωκλήσι αφιερωμένο στη χάρη της Παναγίας, στο διαχρονικό, προαιώνιο σύμβολο της Μεγάλης Μητέρας-Θεάς.
Ο Αύγουστος δεν είναι απλώς περίοδος διακοπών αλλά κι επιστροφής και προσκυνήματος των αποδήμων στα πάτρια εδάφη, στα ερημωμένα ορεινά χωριά και στα απομονωμένα νησιά μας. Η κοινότητα ξαναβρίσκεται, οι σχέσεις επανασυνδέονται και τα «ξενάκια» χορεύουν και τραγουδούν στα καλοκαιρινά πανηγύρια, στα ιερά προσκυνήματα.
Στην περιήγησή μας ταξιδεύουμε στις «Παναγιές της Ελλάδας», στις Κυκλάδες, την Κύπρο, το Ανατολικό Αιγαίο, τα Δωδεκάνησα, την Ήπειρο, τη Θράκη, τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, με γιορταστικά τραγούδια, χορούς και αναφορές στις τοπικές παραδόσεις για την Παναγία. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην ιστορία των ναών και των θαυματουργών εικόνων καθώς και στα τοπικά έθιμα που προσέδωσαν υπέροχα προσωνύμια στις Παναγίες της χώρας μας.
Στην παρέα μας μια μεγάλη ομάδα από τραγουδιστές, μουσικούς και χορευτές, μέλη και συνεργάτες του Λυκείου των Ελληνίδων.
Συμμετέχουν οι μουσικοί:
Γιάννης Παυλόπουλος (βιολί, τραγούδι)
Κώστας Παπαπροκοπίου (λαγούτο)
Θοδωρής Τασούλας (κλαρίνο)
Μανούσος Κλαπάκης (κρουστά)
Φραγκίσκος Τζιωτάκης (βιολί, τσαμπούνα, τραγούδι)
Ηλίας Αβραμίδης (ποντιακή λύρα, τραγούδι)
Δημήτρης Μπάκος (γκάιντα)
Γιάννης Μιχαλόπουλος (ακορντεόν)
Σταύρος Σουλιμιώτης (νταούλι)
Κώστας Μήτσης (τραγούδι)
Αγγελική Καραγιώργου (τραγούδι)
Ματούλα Παπαγεωργίου (τραγούδι)
Μαζί τους η χορωδία της χορευτικής ομάδας του Λυκείου.
Διδασκαλία χορών: Τάσος Πλίτσης.
Ο Λευτέρης Δρανδάκης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Λυκείου, καταθέτει μνήμες από τα πιο χαρακτηριστικά πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου απ' όλη την Ελλάδα με τους ιδιαίτερους χορούς και τα τοπικά έθιμα. Επίσης, η Μαρία Κώτσου-Πασσά, αντιπρόεδρος του Λυκείου και έφορος του τμήματος χορού, αναφέρεται στις «Παναγίες της Ελλάδας» και τους συμβολισμούς των εκκλησιών.
Τέλος, η πρόεδρος Ελένη Τσαλδάρη μιλάει για την εκατοντάχρονη δράση του Λυκείου των Ελληνίδων που συνεχίζεται μέσα από τα 51 παραρτήματα σ' όλη την Ελλάδα, τα 14 στο εξωτερικό και τους 15000 μαθητές του!..
Δεκαπενταύγουστος... ελάτε να γιορτάσουμε το "Πάσχα του Καλοκαιριού"!
Σκηνοθέτης: Γιάννης Μαράκης
Έρευνα: Λάμπρος Λιάβας
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Σοφία Σπυράτου
Παρουσιαστής: Λάμπρος Λιάβας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)