«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

«Ο ενάρετος και συνετός υπομένει όλες τις μεταβολές της τύχης»





"Ως αυτάρκεια ορίζουμε εκείνο που από μόνο του καθιστά τη ζωή προτιμότερη και χωρίς να της λείπει τίποτα. 

Έτσι θεωρούμε πως είναι και η ευδαιμονία η οποία επιπλέον είναι προτιμότερη από κάθε τι άλλο, 

χωρίς να συμψηφίζεται με τίποτε∙ κι αν συμψηφιζόταν θα γινόταν ακόμη πιο προτιμητέα, έστω και με την προσθήκη ενός ελάχιστου αγαθού..

γιατί αυτό που τυχόν προστεθεί θα δώσει ένα πλεόνασμα καλού, και το περισσότερο καλό είναι πάντοτε προτιμότερο. 

Η ευδαιμονία, λοιπόν, φαίνεται ότι είναι κάτι το ολοκληρωμένο και αύταρκες, και αποτελεί το σκοπό των πράξεων.

Ίσως, όμως, το να λέμε πως η ευδαιμονία είναι κάτι το άριστο μοιάζει κάπως τετριμμένο, κι είναι επιθυμητό να ειπωθεί κάτι πιο σαφές. Ίσως, λοιπόν, συμβεί αυτό, αν εξετάσουμε ποιο είναι το έργο του ανθρώπου.

Εάν οι πράξεις κυριαρχούν στη ζωή, όπως είπαμε, κανείς από τους ευτυχείς δε θα μπορούσε να γίνει δυστυχισμένος∙ γιατί ποτέ δε θα πράξει τα απεχθή και τα ευτελή. 

Γιατί αυτός που είναι πραγματικά ενάρετος και συνετός, θεωρούμε ότι υπομένει όλες τις μεταβολές της τύχης με ευπρέπεια και στις εκάστοτε περιστάσεις πράττει πάντοτε το καλύτερο, όπως ακριβώς και ο καλός στρατηγός. 

Κι είναι η ζωή τους ευχάριστη αφ’ εαυτής. Γιατί η ευχαρίστηση είναι ψυχική κατάσταση, και για τον καθένα ευχάριστο είναι αυτό για το οποίο λέμε ότι είναι φίλος.

Στους περισσότερους οι ηδονές είναι σε σύγκρουση μεταξύ τους γιατί δεν είναι από τη φύση τους ευχάριστες, ενώ γι’ αυτούς που αγαπούν το καλό ηδονικά είναι αυτά που είναι από τη φύση τους 
ευχάριστα. 

Τέτοιου είδους είναι οι ενάρετες πράξεις, ώστε αυτές είναι ευχάριστες και σ’ αυτούς, αλλά και καθ’ εαυτές. 

Καθόλου, λοιπόν, δεν έχει ανάγκη περισσότερης ηδονής η ζωή τους, σαν κάτι το πρόσθετο, αλλά περιέχει την ηδονή μέσα της."

"τὸ δ᾽ αὔταρκες τίθεμεν ὃ μονούμενον αἱρετὸν ποιεῖ τὸν βίον καὶ μηδενὸς ἐνδεᾶ∙ τοιοῦτον δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οἰόμεθα εἶναι∙ ἔτι δὲ πάντων αἱρετωτάτην μὴ συναριθμουμένην - 

συναριθμουμένην δὲ δῆλον ὡς αἱρετωτέραν μετὰ τοῦ ἐλαχίστου τῶν ἀγαθῶν∙ ὑπεροχὴ γὰρ ἀγαθῶν γίνεται τὸ προστιθέμενον, ἀγαθῶν δὲ τὸ μεῖζον αἱρετώτερον ἀεί. τέλειον δή τι φαίνεται καὶ αὔταρκες ἡ εὐδαιμονία, τῶν πρακτῶν οὖσα τέλος.

Ἀλλ᾽ ἴσως τὴν μὲν εὐδαιμονίαν τὸ ἄριστον λέγειν ὁμολογούμενόν τι φαίνεται, ποθεῖται δ᾽ ἐναργέστερον τί ἐστιν ἔτι λεχθῆναι. τάχα δὴ γένοιτ᾽ ἂν τοῦτ᾽, εἰ ληφθείη τὸ ἔργον τοῦ ἀνθρώπου.

Εἰ δ᾽ εἰσὶν αἱ ἐνέργειαι κύριαι τῆς ζωῆς, καθάπερ εἴπομεν, οὐδεὶς ἂν γένοιτο τῶν μακαρίων 

ἄθλιος∙ οὐδέποτε γὰρ πράξει τὰ μισητὰ καὶ τὰ φαῦλα. τὸν γὰρ ὡς ἀληθῶς ἀγαθὸν καὶ ἔμφρονα 

πάσας οἰόμεθα τὰς τύχας εὐσχημόνως φέρειν καὶ ἐκ τῶν ὑπαρχόντων ἀεὶ τὰ κάλλιστα πράττειν, καθάπερ καὶ στρατηγὸν ἀγαθὸν.

Ἔστι δὲ καὶ ὁ βίος αὐτῶν καθ᾽ αὑτὸν ἡδύς. τὸ μὲν γὰρ ἥδεσθαι τῶν ψυχικῶν, ἑκάστῳ δ᾽ ἐστὶν ἡδὺ πρὸς ὃ λέγεται φιλοτοιοῦτος.

Τοῖς μὲν οὖν πολλοῖς τὰ ἡδέα μάχεται διὰ τὸ μὴ φύσει τοιαῦτ᾽ εἶναι, τοῖς δὲ φιλοκάλοις ἐστὶν 

ἡδέα τὰ φύσει ἡδέα∙ τοιαῦται δ᾽ αἱ κατ᾽ ἀρετὴν πράξεις, ὥστε καὶ τούτοις εἰσὶν ἡδεῖαι καὶ καθ᾽αὑτάς. οὐδὲν δὴ προσδεῖται τῆς ἡδονῆς ὁ βίος αὐτῶν ὥσπερ περιάπτου τινός, ἀλλ᾽ ἔχει τὴν ἡδονὴν ἐν ἑαυτῷ."

ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Διαβάστε περισσότερα... »

H ζωή είναι ένα ταξίδι με τρένο...




Επιβιβάζεσαι συχνά και αποβιβάζεσαι, υπάρχουν ατυχήματα,
σε μερικές στάσεις ευχάριστες εκπλήξεις και βαθιά λύπη σε 
άλλες.

Όταν γεννιόμαστε και επιβιβαζόμαστε στο τρένο,συναντάμε ανθρώπους, για τους οποίους πιστεύουμε ότι θα μας συνοδεύουν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού: τους γονείς μας.

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Αποβιβάζονται σε κάποια στάση και μας αφήνουν χωρίς την αγάπη, τη στοργή, τη φιλία και τη συντροφιά τους.

Ωστόσο επιβιβάζονται άλλα άτομα, που θα αποδειχθούν πολύ σημαντικά για μας.

Είναι τα αδέρφια μας, οι φίλοι μας

κι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που αγαπάμε.

Μερικά από τα άτομα που επιβιβάζονται, βλέπουν το ταξίδι σαν ένα μικρό περίπατο.

Άλλοι βρίσκουν μόνο λύπη στο ταξίδι τους.

Υπάρχουν πάλι άλλοι στο τρένο,

που είναι πάντα εκεί και έτοιμοι να βοηθήσουν αυτούς που τους χρειάζονται.

Κάποιοι αφήνουν στην αποβίβαση μία αιώνια λαχτάρα.

Μερικοί ανεβαίνουν και κατεβαίνουν ξανά κι εμείς, δεν τους έχουμε καν αντιληφθεί.

Μας εκπλήσσει, ότι μερικοί από τους επιβάτες,

που αγαπάμε περισσότερο,

κάθονται σε κάποιο άλλο βαγόνι

και μας αφήνουν να κάνουμε μόνοι αυτό το κομμάτι του ταξιδιού.

Αυτονόητα απέχουμε, και δεν μπαίνουμε στον κόπο να τους ψάξουμε

και να έρθουμε σε επαφή με το δικό τους βαγόνι.

Δυστυχώς μερικές φορές δεν μπορούμε να καθίσουμε δίπλα τους,

γιατί η θέση στην πλευρά τους είναι ήδη κατειλημμένη..

Δεν πειράζει, έτσι είναι το ταξίδι: γεμάτο προκλήσεις, όνειρα, φαντασία, ελπίδες και αποχαιρετισμούς…

….αλλά χωρίς επιστροφή.

Λοιπόν, ας κάνουμε το ταξίδι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ας προσπαθήσουμε να βολευτούμε με τους συνταξιδιώτες μας και να ψάξουμε το καλύτερο στοιχείο στον καθένα από αυτούς.

Ας θυμόμαστε ότι σε κάθε τμήμα της διαδρομής ένας από τους επιβαίνοντες μπορεί να έχει πρόβλημα και πιθανόν να χρειάζεται την κατανόησή μας.

Ακόμη κι εμείς μπορεί να βρεθούμε σε δύσκολη θέση και κάποιος να υπάρχει που θα μας καταλάβει.

Το μεγάλο μυστήριο του ταξιδιού είναι

ότι δεν ξέρουμε πότε θα αποβιβαστούμε οριστικά,

όπως επίσης ελάχιστα ξέρουμε για το πότε θα αποβιβαστούν οι συνταξιδιώτες μας, ούτε καν για εκείνον που κάθεται ακριβώς δίπλα μας.

Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ

όταν κατέβω για πάντα από το τρένο….. Ναι, αυτό πιστεύω.

Ο χωρισμός από μερικούς φίλους που συνάντησα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα είναι οδυνηρός.

Θα είναι πολύ λυπηρό να αφήσω μόνους τους αγαπημένους μου.

Αλλά έχω την ελπίδα, πως κάποτε θα φτάσουμε στον κεντρικό σταθμό

κι έχω την αίσθηση ότι θα τους ξαναδώ να έρχονται με αποσκευές, τις οποίες δεν είχαν ακόμα στην επιβίβαση..

Αυτό που με κάνει ευτυχισμένο, είναι η σκέψη,

ότι κι εγώ βοήθησα να πλουτίσουν οι αποσκευές τους και να γίνουν πιο πολύτιμες.

Φίλοι μου, ας προσέξουμε να έχουμε ένα καλό ταξίδι και στο τέλος να δούμε ότι άξιζε τον κόπο.

Ας προσπαθήσουμε να αφήσουμε κατά την αποβίβαση μια κενή θέση πίσω μας, η οποία να αφήσει νοσταλγία και όμορφες αναμνήσεις σ’ αυτούς που συνεχίζουν το ταξίδι.

Copyright υλικού © Αντωνία Σοφού, για το http://www.enorasis.edu.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Περί Ευτυχίας


γράφει η Αντωνία Σοφού

Ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος. Κυριολεκτικά ελεύθερος.

Γεννιέται γυμνός.

Γυμνός από φόβους.

Από ενοχές.

Γυμνός από προβλήματα.

Γεννιέται γεμάτος Αγάπη και φως. 

Χωρίς αλυσίδες στα πόδια του. Αυτές, προκύπτουν στην πορεία. Κι έχουν πολλά ονόματα. Τις συμφέρει, για να μη μπορείς να τις αναγνωρίζεις εύκολα.

Λέγονται ανησυχίες. Άγχος. Πίεση. Πόνος. Δυσκολία. Φόβος. Ανάγκη. Ανάγκες για επιβεβαίωση. Ανάγκες επιβολής. Εξουσίας. Ανάγκες για ισχύ. Για υλικά αγαθά. Λέγονται ρούχα. Σπίτια. Αυτοκίνητα. Εξοχικά. Λέγονται πλούτος. Λέγονται χρήμα. Χρήματα…

Ένα ον τέλεια δημιουργημένο, -μια αντανάκλαση καθαρής, αγνής Αγάπης- ένα ον με έναν υπέροχο νου, με ένα αψεγάδιαστο σώμα, αυτό το ον στήριξε ολόκληρη τη ζωή του στα χρήματα. Αυτό το ον διαμόρφωσε την πραγματικότητά του σύμφωνα με τις προσταγές του χρήματος.

Επέτρεψε – σχεδόν χαρούμενος μ’ αυτή του την κίνηση – σ’ αυτά τα μικρά, πολύχρωμα χαρτάκια να τον εξουσιάζουν. Να κυριαρχούν πάνω του. Τους έδωσε αξία. Αξιολύπητο. Πίστεψε πως θα του διευκολύνουν τη ζωή. Κι εκείνα τον κατέστρεψαν. Τον διέφθειραν. Έβγαλαν το χειρότερο εαυτό του από μέσα του. Τα χρήματα χώρισαν τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Τους απομάκρυναν. Και πλέον δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς αυτά.

Αυτό το υπέροχο ον, ενώ γεννιέται ελεύθερο, χωρίς προσδοκίες, χωρίς ψεύτικες ανάγκες, καταλήγει εθισμένο στο χρήμα. Και όλοι παίζουν αυτό το παιχνίδι. Όλοι έχουν πιστέψει τόσο πολύ στην ψευδαίσθηση αυτή, που έχουν ξεχάσει την αλήθεια. Την αλήθεια που θα μπορούσε να τους λυτρώσει. Πως ο άνθρωπος γεννιέται γυμνός, άρα μπορεί να επιβιώσει έτσι.

-Η φύση δεν κάνει λάθη. Πως αν είχε ανάγκη από χρήματα, θα είχε γεννηθεί μ’ αυτά.

Κι όμως, ξεχνάει. Ξεχνά και τυφλώνεται. Δε βλέπει την ομορφιά γύρω του γιατί το μόνο που ψάχνει να βρει είναι πλούτος. Εύκολος πλούτος. Δε νιώθει με όλες του τις αισθήσεις, γιατί τα πολλά ρούχα του τις φυλακίζουν. Δεν έρχεται σε επαφή με τη φύση, γιατί έχει πολλά να κάνει μέσα στα σπίτια του. Δεν αγγίζει σε βάθος, δεν αγκαλιάζει με Αγάπη, δε μιλά μέσα από την ψυχή του, δε ζει συνειδητά. Ζει μηχανικά. 

Αφήνει την ευτυχία να ξεγλιστρά από τα χέρια του. Την προσπερνά. Γιατί νομίζει πως θα τη βρει μόνο αν κοπιάσει. Αν παλέψει. Αν κερδίσει αρκετά χρήματα. Αν έχει δύναμη και καλύψει μ’ αυτή όλα τα κενά του. Αν κατακτήσει όσα θέλει. Και καταλήγει να νομίζει πως δεν έχει τίποτα. Δεν έχει χρόνο, δεν έχει χρήματα, δεν έχει αρκετή χαρά, δεν έχει ποτέ αρκετά πράγματα, θέλει κι άλλη ύλη να αγγίζει για να νιώθει πως υπάρχει, δεν έχει πολλά ακόμα, δεν έχει αρκετούς φίλους, ο εαυτός του δεν είναι ποτέ αρκετός, δεν έχει αρκετή ευτυχία, δεν έχει, δεν έχει, δεν έχει.

Κι αναρωτιέμαι πότε θα επικεντρωθεί σε όσα έχει. Πότε θα νιώσει βαθιά ευγνωμοσύνη γι’ αυτά. Και πότε θα συνειδητοποιήσει πως όσα χρειάζεται πραγματικά, τα έχει απ’ τη στιγμή που γεννιέται. Πότε θα ανοίξει τα μάτια και θα δει τον κόσμο ακριβώς όπως είναι. Και τον εαυτό του, επίσης.

Πότε θα δει πόσο όμορφα και ανάλαφρα είναι τα πόδια του χωρίς αλυσίδες. Τις αυτοεπιβαλλόμενες αλυσίδες. Πόσο ελεύθερος μπορεί να νιώσει όταν δεν έχει τίποτα. Τίποτα να τον κρατά, τίποτα να προσμένει, τίποτα να χρειάζεται, τίποτα να θέλει για να είναι ευτυχισμένος. 

Αν σταματήσει να παίζει το παιχνίδι του, αν βγάλει τον εαυτό του από τη φυλακή που ο ίδιος δημιούργησε, τότε θα απολαύσει με όλες -επιτέλους!- τις αισθήσεις του τη ζωή που ζει, θα νιώσει την ευτυχία να ρέει, γαλήνη να τον κατακλύζει, θα νιώσει την πληρότητα και θα μάθει να φωνάζει την Αγάπη χωρίς να χρειάζεται καν να μιλήσει.

Copyright υλικού © Αντωνία Σοφού, για το http://www.enorasis.edu.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Επτά πράγματα που μας έμαθε ο Καβάφης για τη ζωή





1. Τον φόβο σου μόνο εσύ μπορείς να τον θρέψεις και μόνο εσύ μπορείς να τον καταστρέψεις. Τα τέρατα ζουν μέσα σου και στο χέρι σου είναι μόνο αν θα τα αφήσεις να μεγαλώσουν ή όχι. Ή, όπως λέει και ο Καβάφης, «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου».

2. Οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου να είναι λίγοι και καλοί. Μην αναλώνεσαι με ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις άσχημα, που σε μειώνουν, που δεν θέλουν το καλό σου, που δεν ξέρουν να δίνουν. Μην εξαντλείσαι «μέσα στην πολλή συνάφεια του κόσμου».

3. Αυτά που δεν λες, αυτά που δεν ζεις, αυτά που δεν θες να παραδεχθείς, ούτε στον εαυτό σου, τα απωθημένα και τα καταπιεσμένα σου ένστικτα είναι αυτά που θα έρθουν μια μέρα και θα σε εκδικηθούν, θα σε πνίξουν. Μην καταπιέζεις τον εαυτό σου, μην δημιουργείς αδιέξοδα εκεί που δεν υπάρχουν. Ζήσε.

4. Πόθος. Έρωτας. Σεξ. Αγάπη. Οι μεγαλύτερες κινητήριες δυνάμεις. Απόλαυσέ τες.

5. Δεν έχουν σημασία μόνο αυτά που ζήσαμε. Ίσως μεγαλύτερη σημασία έχουν αυτά που δεν ζήσαμε. Οι έρωτες οι ανεκπλήρωτοι, όλα τα «σ αγαπώ» που τσιγκουνευτήκαμε, όλα τα σώματα που αγγίξαμε μόνο νοητά, όλα τα χείλη που ονειρευτήκαμε αλλά φοβηθήκαμε να φιλήσουμε. Ίσως τα «όχι» μας μας έκαναν αυτό που είμαστε, όχι τα «ναι» μας. Ίσως.

6. Ό,τι αρχίζει, θα τελειώσει. Ό,τι δεν αρχίσει δεν θα τελειώσει και ποτέ. Έρωτας δεν είναι μόνο ό,τι εκπληρώθηκε- είναι και ό,τι πόθησες. Ίσως γι’ αυτό μας τρώνε για πάντα οι ανεκπλήρωτοι έρωτες. Δεν πεθαίνουν γιατί δεν κατάφεραν να γεννηθούν.

7. Το να παραδεχθούμε ότι κάτι πέθανε, ότι έκανε τον κύκλο του, ότι δεν είναι πια ό,τι ήταν, ότι το χάσαμε για πάντα, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η μόνη λύση είναι, όμως, να αποχαιρετήσεις αυτό που φεύγει «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος». Τουλάχιστον «σαν». Μέχρι να γίνεις θαρραλέος. 

Κωνσταντίνος Π. Καβαφης (29/4/1863 – 29/4/1933)

πηγή-enorasis.edu.gr
Copyright υλικού © Αντωνία Σοφού, για το http://www.enorasis.edu.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Η ώρα των πνευματικών πολεμιστών




"Πολεμιστής" του πνεύματος, της σωτηρίας της ψυχής, της ζωής, της βιοπάλης, της ελευθερίας και της τιμής.
Ποιητής, μουσικός, αθλητής, στρατιώτης, μοναχός, αγρότης, πατέρας, μάνα, σοφός ή παρορμητικός, νέος και γέρος. Των αλλοτινών και των σημερινών καιρών. Με της καρδιάς το πύρωμα.

Τότε και τώρα, πάντοτε μοναχικός...


πηγή-attikanea


Η μοναδική μου μάχη είναι με το Μάτριξ και αυτούς που το υπηρετούν. Η μόνη μου ανάγκη είναι η πλήρης αποσύνδεση από αυτό και η ελευθερία. Ο αποπρογραμματισμός του νου είναι η μοναδική δουλειά μου.

Δεν έχω ακόμα γνωρίσει κανέναν που να το έχει επιτύχει αυτό. 

Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποδεσμευτεί, όταν απλά αντικαθιστούν τον έναν κανόνα με άλλον, μια πεποίθηση με άλλη και μια αντίδραση με μια άλλη. Πόσο αξιολύπητα αδαείς είναι! Απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους μεταθέτοντας πράγματα επιφανειακά, βλέποντας διαφορετικές οπτικές του ίδιου έξυπνου, πολυδιάστατου συστήματος, με τα άπειρα ολογράμματα του.

Μπορείς να το αντιληφθείς αυτό, μόνο αν είσαι αρκετά θαρραλέος να μετακινείσαι, να αλλάζεις οπτικές, να εξερευνάς χωρίς την ανάγκη να υπερασπίζεσαι ή να κρατιέσαι από οτιδήποτε νομίζεις ότι ξέρεις. 

Τότε έρχεται η κατακλυσμιαία συνειδητοποίηση ότι τα πάντα είναι αντιλήψεις, ότι ποτέ δεν έχεις βρεθεί ουσιαστικά «έξω» από τη μηχανή, απλά έχεις δει και έχεις βιώσει πολλά κομμάτια προγραμματισμού, μέσα στο ίδιο το πρόγραμμα. Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.

Όλα όσα αντιλαμβάνεσαι, νομίζεις ότι γνωρίζεις και βιώνεις, είναι μέρος του Μάτριξ. Το Μάτριξ βρίσκεται στο νου σου. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από αυτά που βιώνεις και αντιλαμβάνεσαι. Είσαι συν-δημιουργός και παράλληλα προστάτης του προγράμματος.

Όλα όσα θεωρείς «φυσιολογικά» σε σκλαβώνουν. Το σύστημα στο κεφάλι σου σε υπνωτίζει με συνήθειες: χιλιάδες λεπτομέρειες της καθημερινότητας σου που έχεις εκπαιδευτεί να αγνοείς. Κανόνες επί κανόνων που νομίζεις ότι είναι φυσιολογικό να υπακούς. Δεν έχει σημασία πόσο «θετικά» είναι όλα αυτά που υπηρετείς. Στην πραγματικότητα, το «θετικό» σε κρατάει ακόμα πιο υπνωτισμένο παρά το «αρνητικό». Το πρόγραμμα θρέφεται από τους θετικούς, καλούς, ηθικούς ανθρώπους-μηχανές, οι οποίοι είναι εντελώς τυφλοί στη συνεισφορά τους στο διπολισμό. 

Δεν «μαθαίνεις» τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να μάθεις αυτό που ήδη γνωρίζεις. Αποκαλύπτεις τον Εαυτό σου, όταν έχεις αποκηρύξει και απαλλαγεί από τη μηχανή που λανθασμένα πάντα πίστευες ότι ήσουν εσύ. Αλλά αυτό είναι καθολικός πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν είσαι προετοιμασμένος ούτε εξοπλισμένος να αναλάβεις. 

Πολλοί έχουν προσπαθήσει, πολλοί ακόμα θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι λίγοι, ελάχιστοι, αυτοί που το έχουν καταφέρει, να κερδίσουν τον πόλεμο – όχι μόνο μερικές μάχες (μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν πάλι, με μια αξιολύπητη στάση ανωτερότητας). 

Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος να αναλάβεις. Και μη ζητάς από τυφλούς να σε οδηγήσουν σε αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει. Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία ή χωρίς ένα πραγματικό οδηγό που θα συμμετέχει μαζί του στις μάχες, αντί να κάθεται απ’ έξω ως θεατής. 

Η προετοιμασία είναι και η μύηση σου, η περίοδος δοκιμασίας για τις πιο δύσκολες μάχες που βρίσκονται μπροστά σου, τις οποίες πρέπει να παλέψεις με τον εαυτό (εγώ) σου, για τον Εαυτό σου, για κανέναν άλλον και για κανένα άλλο λόγο.

Αν είσαι δειλός, κάνε πίσω και παράκμασε με τους αδύναμους (στην καρδιά). Σου αξίζει αυτό που επιλέγεις. Η ελευθερία προσφέρεται μόνο σε όσους την αξίζουν, όχι στις μηχανές που θέλουν να παρουσιάζονται ως άνθρωποι.

Μόνο η αλήθεια μπορεί να σε ελευθερώσει. Αλλά η «αλήθεια» είναι μια λέξη που το Μάτριξ δεν σε αφήνει να καταλάβεις. Δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες, δεν υπάρχει αυτό που λένε, «η αλήθεια μου». Το Μάτριξ κρύβεται πίσω από λέξεις που χρησιμοποιεί για το δικό του συμφέρον. «Η αλήθεια μου», σημαίνει στην ουσία «η αντίληψη μου, οι πεποιθήσεις μου, οι ανάγκες μου» και πολλά άλλα πράγματα. Όμως δεν σημαίνει Αλήθεια, Πραγματικότητα, Γνώση, τα οποία δεν μπορούν να υποβιβαστούν σε υποκειμενικότητες. 

Κάθε φορά που εσφαλμένα θεωρείς την αντίληψη ως αλήθεια, θα ανακαλύπτεις – αν είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να παρατηρείς – ότι έχεις παγιδευτεί σε ακόμα ένα πρόγραμμα του Προγράμματος, από το οποίο πρέπει να παλέψεις για να αποδεσμευτείς.

Ο δρόμος προς την Αλήθεια είναι στρωμένος με αμφισβητήσεις. Η πραγματική αμφισβήτηση χρειάζεται τόλμη, επιμονή, και ολοκληρωτική, αφοσιωμένη εγρήγορση. Να είσαι έτοιμος να σταθείς μόνος. Τα χειρότερα τέρατα, εφιάλτες, κολάσεις είναι δημιουργήματα δικά σου. Να είσαι έτοιμος να καταστρέψεις, να γκρεμίσεις ΟΛΑ όσα ξέρεις και στα οποία έχεις βασιστεί για την άνεσή σου, για τόσο καιρό. Ποτέ δεν θα έχεις μια «ασφαλή» και συνηθισμένη μέρα στη ζωή σου ξανά.

Σε αντίθεση με αυτά που ξέρεις, είναι η ενοχή αυτή που σε κρατάει φυλακισμένο και είναι ο φόβος που θα σε οδηγήσει έξω από το Μάτριξ – αν δεν φοβηθείς το φόβο. Αν δεν φοβάσαι να παραμένεις στο πρόγραμμα, περισσότερο από όσο φοβάσαι να επιχειρήσεις να βγεις από αυτό, δεν θα μετακινηθείς από τη ζώνη άνεσης σου, ό,τι και αν ισχυρίζεσαι ή κάνεις. 

Το Μάτριξ έχει τρισεκατομμύρια τρόπους να σε πείθει με ολογράμματα αντιλήψεων ότι «βρίσκεσαι έξω από αυτό και ασφαλής». 

Τέτοιοι παραπληροφορημένοι άνθρωποι-μηχανές είναι οι καλύτεροι υποστηρικτές και το δυναμικό του. Αυτοί γίνονται οι τυφλοί ηγέτες που χιλιάδες άνθρωποι ακολουθούν, σε φανταστικούς κόσμους αντίληψης και λιγότερο εμφανή υποδούλωση. Τελικά, θα ανακαλύψεις, ότι βρίσκεσαι σε ακόμα ένα μονοπάτι προς μια ακόμα ουτοπία. 

Μόνο όταν έχεις δει αρκετά – επιλέγοντας το μονοπάτι προς την Αλήθεια, που είναι μονοπάτι άβολο και ανασφάλειας – όταν έχεις αποκαλύψει αρκετά, μπορείς να απελευθερωθείς τελειωτικά από το φόβο. Τότε, αναπόφευκτα, σε καταβάλλει η θλίψη, η αηδία και ο θυμός, που θα σε αναγκάσουν να δράσεις. Τότε είναι που ξεκινάς τον πραγματικό πόλεμο, τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ πραγματικό πόλεμο, από όπου δεν υπάρχει επιστροφή. 

Γιατί όταν έχεις ρίξει έστω μια ματιά στις αληθινές σου δυνάμεις, αυτά που είσαι πραγματικά ικανός να κάνεις, δεν μπορείς ποτέ ξανά να συμβιβαστείς παραμένοντας μηχανή. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ πολεμιστής. Γιατί, μπορείς είτε να υπηρετείς το πρόγραμμα και τους πολλούς αντιπροσώπους του είτε να υπηρετείς την Αλήθεια και την Ανθρωπότητα. Δεν μπορείς να υπηρετείς ταυτόχρονα και τα δυο, παρ’ όλο που αρχικά θα το επιχειρήσεις. 

Τότε, και μόνο με αυτή τη συνειδητοποίηση, δίνεις μια υπόσχεση στον Εαυτό σου, μέσα από την οποία ζεις, αναπνέεις, ξυπνάς με αυτήν, και υπερασπίζεσαι, με το νου, την καρδιά και τη ζωή σου καθημερινά, με όποιο κόστος. 

«Υπόσχομαι να είμαι αγαθός και καλός προσφέροντας στα παιδιά, γιατί αυτά αποτελούν το μέλλον της Ανθρωπότητας. 

Υπόσχομαι να είμαι υπεύθυνος με τους υπεύθυνους και να σέβομαι αυτούς που σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους.

Υπόσχομαι να κατανοώ και να βοηθάω τους πραγματικούς (γενναίους) αναζητητές της Αλήθειας, ως αληθινό σκοπό της ζωής μου.

Υπόσχομαι να ξεσκεπάζω και να καταστρέφω όσους αποπλανούν, τους απατεώνες και αυτούς που απομυζούν ενέργεια, γιατί δεν θα τρέφονται από την ενέργεια μου. 

Υπόσχομαι να εξολοθρεύω κάθε πρόγραμμα, τελετουργικό, κανόνα, πεποίθηση που εμποδίζει το δρόμο Μου, καθώς και τους αντιπροσώπους αυτών που θέλουν να με σκλαβώνουν

Ένας πολεμιστής δεν μπορεί να ελέγχεται ή να υπνωτίζεται πλέον. 

Η πλάνη του γραμμικού χρόνου πείθει ότι οι μάχες χάνονται, ότι ο περιορισμός είναι υπαρκτός και ότι η ελευθερία είναι ακόμα ένα όνειρο θερινής νυκτός. Αλλά μόνο ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι οι μάχες είναι οι εμπειρίες μάθησής του για να ξεσκεπάσει το Μάτριξ, είναι τα διδακτικά εργαλεία που τον κάνουν δυνατότερο, άφθαρτο, ισχυρότερο για την τελική του μάχη.

Μόνο ένας αληθινός πολεμιστής μπορεί να αναγνωρίσει τις μηχανές, κάτω από τις ανθρωπόμορφες προσποιήσεις τους. Γιατί μόνο ένας πολεμιστής έχει το θάρρος να συνθλίβει κάθε παραπλανητικό πρόγραμμα στον ίδιο του το νου, επομένως γίνεται ατρόμητος, καθαρίζοντας τη δική του Όραση. 

Οι πολεμιστές αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν αλληλοεξαρτώνται για την ατομική τους ελευθερία. Γνωρίζουν ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τη δική του υποδούλωση καθώς και να κάνει τη δική του επιλογή να ελευθερωθεί – ή όχι. 

Οι μόνοι εχθροί τους οποίους αναγνωρίζουν έξω από την προγενέστερη ασυνείδητη ύπνωση τους, είναι αυτοί που θέλουν να παραμένουν μηχανές (είτε πιστεύοντας ότι είναι ελεύθεροι, είτε νομίζοντας ότι η σκλαβιά είναι το πεπρωμένο τους). Η συγκάλυψή τους είναι άκρως πειστική, αλλά μόνο για όσους βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο συνειδητότητας από αυτό των πολεμιστών.

Πάνω από όλα και περισσότερο από όλα, ένας αληθινός πολεμιστής στέκεται ενάντια στους αποκαλούμενους αρχηγούς, οδηγούς, δασκάλους, γκουρού που παραπλανούν τους αδαείς, οι οποίοι ψάχνουν απαντήσεις και λύτρωση έξω από τον Εαυτό τους. Αυτοί οι εκμεταλλευτές τρέφονται από τους υπνωτισμένους, με ψέματα, πρακτικές και πεποιθήσεις που προσφέρουν ψεύτικες υποσχέσεις και αδιέξοδα. Αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας για το Μάτριξ –εν αγνοία τους.

Έφτασε η ώρα. Ας αρχίσει  ο (πνευματικός)  πόλεμος, ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει διεξαχθεί! 

Ένας πόλεμος για την Ανθρώπινη Συνειδητότητα.

Για την Αλήθεια.

Για την Ελευθερία.

Μην νομίζεις ότι γνωρίζεις την έννοια αυτών των λέξεων. Δεν γνωρίζεις! Το Μάτριξ έχει διαστρεβλώσει όλες τις έννοιες, όλες τις γλώσσες, όλα τα μυαλά. Μπορείς είτε να επιστρέψεις στην ύπνωσή σου (ανεξάρτητα από ό,τι έχεις διαβάσει εδώ), νομίζοντας ότι βρίσκεσαι στο «σωστό δρόμο» ή μπορείς να αμφισβητήσεις ΟΛΑ όσα νομίζεις ότι ξέρεις – κάτι που είναι εντελώς τρομακτικό και αδιανόητο για τους περισσότερους.

Η πραγματική σου πρόκληση αυτή τη στιγμή δεν είναι αν έχεις θεωρητικά καταλάβει τις λέξεις, αλλά αν μπορείς να αποκωδικοποιήσεις το νόημα τους στην καθημερινότητά σου. 

Μην παρασυρθείς από τον προγραμματισμό σου σπεύδοντας, είτε να συμφωνήσεις, είτε να διαφωνήσεις με όσα διάβασες, δεν με ενδιαφέρει η άποψη σου. Αν είσαι περαστικός, προσπέρασε. Αν είσαι απάτη, θα σε ξεσκεπάσω. Αν είσαι πραγματικός αναζητητής, ψάξε. 

Posted by xristiana sophia
Διαβάστε περισσότερα... »

Η ηρεμία του δασκάλου





-Πως μπορείς Δάσκαλε, ενώ σε βρίζουν και σε κατηγορούν τόσο, εσύ να παραμένεις τελείως ήρεμος;

-Εφαρμόζω το Κουνγκ-Φου της Καρδιάς.

Πρώτα από όλα, αναγνωρίζω ότι αυτός που έχω απέναντί μου, είναι ένας καθρέφτης της αδυναμίας μου, όπως και εγώ είμαι καθρέφτης της δικής του. Επέτρεψα μέσα από το φόβο μου, τη σύγκρουση. Οπότε, αλλάζω οπτική, και βλέποντας τη συνυπαιτιότητά μου, αντιλαμβάνομαι ότι και οι δύο μας, εκείνη τη χρονική στιγμή, είμαστε παραπλανημένοι θύτες του φόβου.

Κάνω ένα βήμα πλαϊνό λοιπόν, και τοποθετούμαι στην πλευρά της αγάπης. Και τον αφήνω να λέει, χωρίς να απαντάω. Αν από τη λεκτική επίθεση κάτι έχει να κάνει με εμένα και τη δική μου αλήθεια, το κρατάω. Σπάνιο αυτό, γιατί αν έχει να κάνει με εμένα, τότε δεν θα μου ειπωθεί με επίθεση! Έχω βεβαίως πάντα το συναισθηματικό μου δείκτη, που θα μου το δείξει αυτό! Αν λοιπόν κάτι είναι για μένα, τότε έχω λόγους για περισυλλογή και όχι για καβγά!

Αν από την επίθεση αυτή, δέχομαι της προβολές των δικών του ανασφαλειών και φοβιών, τότε τον αφήνω να λέει και να λέει…

Έτσι και αλλιώς, δεν αφορούν εμένα, οπότε δεν υπάρχει καμία ταραχή που τον ακούω!

Συνήθως, όταν θα έχει πει πολλά, θα έχει ξεφορτώσει πολύ υλικό, και θα πει από μόνος του το σημείο που τον έχει ενεργοποιήσει, τον έχει φοβίσει, τον έχει ταράξει και που δεν έχει να κάνει με εμένα, αλλά με τη δική του ανασφάλεια.

Και να ξέρεις, ότι είμαι δίπλα σε κάποιον πάντα με τη δική μου συγκατάβαση.

Αν η επίθεση συνεχίζεται για καιρό, δεν είμαι δέντρο για να μην μπορώ να αλλάξω γειτονιά!


πηγή: Δημήτρης Νομικός, δημοσίευση στο facebook
πηγή-enorasis.edu.gr
“Copyright υλικού © Αντωνία Σοφού, για το www.enorasis.edu.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Ποιος πραγματικά είμαι;

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου


Πίσω από την κουρτίνα του μυαλού σου, βρίσκεται η αναγνώριση του εαυτού σου.

Ποιος είμαι; με ρωτάς.

Είσαι αυτός που είσαι και βλέπεις ότι μπορείς να δεις ή ότι θες να δεις ότι είσαι. Αλήθεια ποιος θες να είσαι; Μήπως είσαι αυτό που θες να βλέπεις σε εσένα και αυτό που δεν σου αρέσει το κρύβεις επιμελώς από τους άλλους και από εσένα τον ίδιο;

Ναι είσαι και τα δυο αυτά κομμάτια σου μαζί. Είσαι αυτά που θαυμάζεις σε εσένα και είσαι και όλα αυτά που απεχθάνεσαι στον εαυτό σου. Είσαι αυτή η ένωση! Όμως εσένα δεν σου αρέσει να είσαι εκείνα τα κομμάτια που αηδιάζεις μαζί τους και έτσι παραμένεις μισός. Αναγνωρίζεις μόνο τα καλά και κρύβεις κάτω από το “χαλί” όσα σου καταστρέφουν τον θαυμάσιο εαυτό που θες να παρουσιάζεις.

Και όμως πότε θα καταλάβεις ότι αν δεν αποδεχθείς, αν δεν αγκαλιάσεις όλα αυτά που μισείς να είσαι πάντα θα μένεις μισός;

Ναι μισός, με δυσκολία να προσδιορίσεις την ταυτότητα σου, γιατί αγνοείς όλα τα κομμάτια σου και αρνείσαι να τα συνθέσεις.

Να θυμάσαι πως, ότι δεν συγχωρείς σε εσένα, θα μετατρέπεται σε σκιά, σε φάντασμα και θα σε σαμποτάρει. Μην το κάνεις αυτό, μην μάχεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό, μην ακρωτηριάζεσαι. Ποτέ δεν θα είσαι ολόκληρος όσο δεν προσπαθείς να συνθέσεις όλα τα κομμάτια σου. Θυμήσου ότι για να ολοκληρώσεις ένα παζλ χρειάζεται όλα τα κομμάτια να μπουν στην σωστή θέση, όχι μόνο αυτά που σου αρέσουν, αλλά όλα. 

Μάζεψε λοιπόν όλα τα κομμάτια του πάζλ του εαυτού σου και αυτά που έχεις αποκηρύξει και τοποθέτησε τα εκεί που πρέπει. Τότε και μόνο τότε θα είσαι έτοιμος να αναγνωρίσεις αυτό που είσαι, αυτός που είσαι, αυτός που πραγματικά είσαι και όχι ότι ήθελες να πιστεύεις ότι είσαι.

Ναι χρειάζεται θάρρος για να το κάνεις αυτό και πονάει. Πονάει τι όμως; Πονάει η ψεύτικη εικόνα του εαυτού που είχες φτιάξει, πονάει γιατί καταρρέει. Αλλά δεν την χρειάζεσαι πια. Αν θέλεις να λύσεις το μυστήριο του ποιος είσαι, δεν χρειάζεσαι τίποτα ψεύτικο στις αποσκευές σου, γιαυτό άφησε τα να καταρρεύσουν.

Μετά από διαδοχικές αναγνωρίσεις και καταρρεύσεις, θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα είσαι ικανός να ατενίζεις το μέλλον με σιγουριά και αισιοδοξία, γνωρίζοντας επαρκώς ποιος είσαι και τι θες. Γιατί μόνο τότε θα γνωρίζεις αληθινά τι πραγματικά θες.

πηγή-enorasis.edu.gr
“Copyright υλικού © Χρύσα Ευαγγέλου, για το www.enorasis.edu.gr




Διαβάστε περισσότερα... »

Όταν αρχίζεις να θυμάσαι ποιός είσαι



γράφει η Αντωνία Σοφού


Φαντάζομαι έναν κόσμο που στα μάτια του καθενός θα μπορείς να δεις Αγάπη,

αστείρευτη, αγνή, όμορφη Αγάπη.

Θα κοιτάς γύρω σου και θα νιώθεις ατέλειωτο Φως να σε αγκαλιάζει, να γλιστρά στην ψυχή σου και να την κάνει χρωματιστή και ζωντανή.

Φαντάζομαι έναν κόσμο που από τη φωνή του καθενός θα ηχούν μόνο λέξεις Αγάπης.

Που θα ακούς την Αγάπη και την ομορφιά και την ευγένεια και την καλοσύνη και την αλήθεια.

Φαντάζομαι έναν κόσμο που ο καθένας θα αγαπά τον εαυτό του ακριβώς όπως είναι, και θα είναι σε θέση να δώσει την ίδια Αγάπη, την ανιδιοτελή και πραγματική, βαθιά Αγάπη σε κάθε πλάσμα γύρω του. Χωρίς δισταγμό, καχυποψία και ντροπή.

Φαντάζομαι έναν κόσμο ελεύθερο. Χωρίς ταμπού, φόβους, πόνο, ενοχές, κακία.

Φαντάζομαι έναν κόσμο με γαλήνη, χρώματα, με αλήθεια και ζωή και παιχνίδι και ευτυχία.

Και νομίζω ότι αρχίζω να κινούμαι προς αυτόν τον κόσμο. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορούμε να καταφέρουμε αν πραγματικά το θέλουμε.


“Copyright υλικού © Αντωνία Σοφού, για το www.enorasis.edu.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Δάσκαλε φοβάμαι…



γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου



Μαθητής: Δάσκαλε φοβάμαι!

Δάσκαλος: Δες το φόβο σου κατάματα μέχρι να ξεθωριάσει και εκεί από κάτω θα ανακαλύψεις το δυναμικό σου.

Μαθητής: Θέλω να φύγει αυτός ο φόβος, θέλω να απελευθερωθώ από αυτόν.

Δ: Θα απελευθερωθείς μόνο αν τον δεις, αν τον αναγνωρίσεις, αν τον αφήσεις να σου δείξει τα δόντια του. Μετά θα ξεθωριάσει και δεν θα τον φοβάσαι πια. Θα είναι εκεί, αλλά για να σου δείξει πόσο άξιος είσαι και να σου αποκαλύψει τις δυνατότητες σου.


Μ: Αυτό κάνει ο φόβος δηλαδή;

Δ: Ο φόβος είναι εκεί για να σε προστατεύει. Όταν όμως εσύ αποφασίσεις ότι δεν θες άλλο την προστασία του, μπορείς να τον αντικρύσεις με θάρρος και τότε θα διαπιστώσεις ότι δεν είναι τόσο τρομακτικός, δεν είναι τόσο απειλητικός. Όλος ο φόβος σε εμπόδιζε να προχωρήσεις σε κάτι που δεν ήσουν έτοιμος, όταν όμως θα είσαι, τίποτα δεν θα μπορεί να σε εμποδίσει πια. Ο φόβος σε προετοίμαζε για να τον αναγνωρίσεις, σε ενδυνάμωνε, σε δίδασκε το τρό να πετύχεις αυτό που επιθυμείς.

Μ: Και αν δεν είμαι έτοιμος ακόμα να τον δω;

Δ: Τότε μην του πας κόντρα. Κάνε τον σύμμαχο σου και πορεύσου μαζί σου. Αλλά να θυμάσαι οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις να τον αντικρύσεις με γυμνά μάτια, μπορείς να το κάνεις.

Μ: Να τον ανέχομαι δηλαδή;

Δ: Ναι, αναγνωρίζοντας τον σταδιακά και αποδεχόμενος αυτό το κομμάτι μέσα σου, δυναμώνεις και κάποια μέρα θα δεις ότι δεν μπορεί να σε περιορίζει, δεν μπορεί να επιδρά κατασταλτικά πάνω σου. Τότε θα χρειαστεί να τον ευχαριστείς και να προχωρήσεις, σαν έτοιμος από καιρό. Γιατί τότε θα καταλάβεις ότι τον έχεις μετασχηματίσει. Και τότε θα δεις το θησαυρό που φύλαγε για εσένα.


πηγή-enorasis.edu.gr
“Copyright υλικού © Χρύσα Ευαγγέλου, για το www.enorasis.edu.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Το σύνδρομο των στενών παπουτσιών (Χόρχε Μπουκαϊ)




Υπάρχει μια παγίδα που μας έστησαν όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Η παγίδα είναι μια ιδέα τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας, που αποτελεί μέρος της κουλτούρας μας, άμεσα και έμμεσα.

«αξίζει μόνο ότι … επιτυγχάνεται με κόπο»

Ο καθένας αντιλαμβάνεται από την εμπειρία του ότι στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι σωστό, αλλά όλοι χτίζουμε τη ζωή μας, σαν να ήταν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. 

Αυτό το σκεπτικό ταιριάζει με ένα κλινικό σύνδρομο το οποίο έχω ονομάσει «το σύνδρομο των στενών παπουτσιών».

Ένας άντρας μπαίνει σ’ ένα κατάστημα υποδημάτων, κι ένας ευγενικός υπάλληλος τον πλησιάζει.

-Τι θα θέλατε, παρακαλώ;

-Θα ήθελα ένα ζευγάρι μαύρα παπούτσια, σαν εκείνα στη βιτρίνα.

-Βεβαίως. Τι νούμερο φοράτε; Για να δω… Σαράντα ένα;

-Όχι, θέλω τριάντα εννιά, παρακαλώ.

-Συγγνώμη κύριε. Πάνε είκοσι χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά. 

Το νούμερο σας είναι μάλλον σαράντα ή σαράντα ένα.

-Ότι και να λέτε, εγώ θέλω το τριάντα εννιά.

Ο πωλητής έκπληκτος, αλλά συμβιβασμένος του φέρνει τα παπούτσια. Ο πελάτης με μορφασμούς πόνου τα φοράει και κάνει μερικά βήματα πάνω στο χαλί, με μεγάλη δυσκολία.

Ωραία, θα τα πάρω, και μάλιστα θα τα φορέσω τώρα.

Ο πελάτης βγαίνει από το κατάστημα και περπατάει ως τη δουλειά του. Είναι υπάλληλος τραπέζης. Στις τέσσερις το απόγευμα, ύστερα από έξι ώρες και βάλε όρθιος μέσα σ’ εκείνα τα παπούτσια, το πρόσωπό του είναι παραμορφωμένο, τα μάτια του κατακόκκινα και τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι από τα μάτια του. Ο συνάδελφος στο διπλανό ταμείο τον παρακολουθεί όλο το απόγευμα και ανησυχεί.

-Μα τι έχεις; Δεν αισθάνεσαι καλά;

-Μην ανησυχείς, είναι τα παπούτσια. Με σφίγγουν.

-Γιατί; Βράχηκαν;

-Όχι, είναι δύο νούμερα μικρότερα από αυτά που φοράω.

-Δεν σε καταλαβαίνω. Δεν σε πονάνε τα πόδια σου;

-Με έχουν πεθάνει στον πόνο.

-Ε, τότε;

-Θα σου εξηγήσω, λέει, ξεροκαταπίνοντας.

-Εγώ στη ζωή μου δεν έχω μεγάλες απολαύσεις. Στην πραγματικότητα, τον τελευταίο καιρό οι ευχάριστες στιγμές μου είναι ελάχιστες.

-Και λοιπόν;

-Με αυτά τα παπούτσια υποφέρω. Πονάω φρικτά, είναι αλήθεια… Όμως, σε λίγες ώρες, όταν θα φτάσω σπίτι μου και θα τα βγάλω… φαντάζεσαι τι ηδονή θα νιώσω; Απόλαυση, αδερφέ μου, απόλαυση!

Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η αγωγή που παίρνουμε στην εκπαίδευσή μας. Μπορεί η ιστορία να παρουσιάζει τα πράγματα κάπως ακραία, ωστόσο αξίζει τον κόπο να δοκιμάσεις σαν να ήταν κοστούμι – για να δεις αν σου πάει –την παρακάτω άποψη:

«Δεν υπάρχει τίποτα αληθινά πολύτιμο που μπορεί να αποκτηθεί με το στανιό. Το ζόρι κράτα το για τη δυσκοιλιότητα».

πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο: “Να σου πω μια ιστορία” του Χόρχε Μπουκαϊ


πηγή-enorasis.edu.gr
“Copyright υλικού © Χρύσα Ευαγγέλου, για το www.enorasis.edu.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Φαίνεται να ζεις την δική σου ζωή. Αναρωτήσου, είναι όντως η δική σου;



Της Ρίνας Σερέτη


Ό,τι γράφω είναι μέσα από τη δική μου ζωή μαθήματα, διδαχές μα όχι παθήματα. Δεν παθαίνεις όταν σου συμβεί κάτι με την έννοια την πεπατημένη. Χαλάνε οι ισορροπίες, ναι, όμως συνήθως αυτό που εμείς αποκαλούμε «πάθημα» είναι ένας επαναπροσδιορισμός, μια διόρθωση που δεν αποφασίσαμε να κάνουμε από μόνοι και επειδή τη χρειαζόμαστε για να εξελιχθούμε, μας την προσφέρει απλόχερα η ζωή. Είναι το δώρο της ζωής. Η παρέμβαση του Σύμπαντος.

Μας έχουν μάθει πως η στεγνή καθημερινότητα είναι η ασφάλειά μας, το σίγουρο… Όλα με συγκεκριμένο τρόπο και πρόγραμμα. Σπουδές, 2 γλώσσες απαραιτήτως πλέον, μια δουλειά, μια οικογένεια με παιδιά για να είμαστε «φυσιολογικοί», μια έξοδος για να μην χαλάσουμε χατίρι, ένα σπίτι με δάνειο κι ας μην έχουμε χρήματα να το πληρώσουμε. Μας διδάσκουν από το σχολείο, από την οικογένεια, από την θρησκεία πώς να πειθαρχούμε σε κανόνες, σε πρέπει, οδηγώντας μας σε ένα δρόμο μονότονο χωρίς πινελιές μακριά από την δική μας προσωπικότητα.

Μας κατευθύνουν σε πεποιθήσεις πως το ποτήρι πρέπει να είναι άδειο ή μισογεμάτο και πως πρέπει να επιλέξουμε σε ποια πλευρά να σταθούμε. Σημασία δεν έχει αν ένα ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο. Σημασία έχει να το βλέπεις ουδέτερα και ως μέσο που σε βοηθά σε κάτι. Εξυπηρετεί μια ανάγκη σου. Διψάς πολύ το πίνεις όλο, διψάς λίγο αφήνεις μέσα. Είναι και οι φορές που δεν χρειάζεται να πιεις, δεν διψάς και απλά το αφήνεις ως έχει, δεν είναι απαραίτητο πάντα να διαλέγεις πλευρά.

Εσύ θέτεις τις προτεραιότητες στην ζωή σου κανένας άλλος! Ζήσε με την δική σου προσωπικότητα και με σεβασμό στους γύρω σου. Δάκρυσε τα δικά σου δάκρυα, γέλασε με τα δικά σου αστεία, ζωγράφισε τις δικές σου εμπειρίες. Δεν είναι απαραίτητο να αντιγράψεις των άλλων για να είσαι ασφαλής! Εσύ δημιουργείς το περιβάλλον που σε γεμίζει ασφάλεια, εσύ μόνο μπορείς να καλύψεις τα τυχόν κενά σου!

Μη γίνεσαι ο καθρέπτης των γύρω σου ούτε και να περιμένεις να γίνουν οι άλλοι ο δικός σου. Μην κάνεις συγκρίσεις, «γιατί να συμβεί σε εμένα αυτό και γιατί όχι στον διπλανό μου, «γιατί εγώ μόνο παθήματα και όχι ο άλλος;» Πώς δέχεσαι ότι είσαι μοναδικός όταν βάζεις αυτά τα γιατί στην ζωή σου; Γεννήθηκες και υπάρχεις σε αυτή τη γη, φαίνεται να ζεις την δική σου ζωή… αναρωτήσου, είναι όντως η δική σου;


Διαβάστε περισσότερα... »

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Δείτε... Ένα κοινωνικό πείραμα, μεγαλείου ψυχής... Ο αστυνομικός χτυπάει, ο ζητιάνος παραμένει ήρεμος και ελεεί τον άγνωστο πλησίον...



















Αυτό το κοινωνικό πείραμα δε θα μπορούσε να είναι πιο σκληρό με την πρώτη ματιά: οι εμπνευστές του κάνουν πλάκα σε ένα άστεγο – με ένα παιδί.

Αλλά η αλήθεια γι’ αυτό που αποκαλύπτεται για τον άντρα από τη μία, και όλη την ανθρωπότητα από την άλλη, θα σας εκπλήξει.

Είναι πραγματικά τόσο άκαρδοι οι άνθρωποι; 

Και μπορεί να υπάρχει τόση καλοσύνη μέσα σε κάποιον που δεν έχει τίποτα; 

Αν αυτό το απίστευτο κοινωνικό πείραμα σας ενέπνευσε, τότε μοιραστείτε τις εικόνες με όλους όσους ξέρετε. 


Διαβάστε περισσότερα... »

Ακολούθησε το Όνειρο





Τα όνειρα είναι τόσα πολλά στην ζωή μας είτε τα φανταζόμαστε είτε τα δημιουργεί το υποσυνείδητο μας. Αν και έχουν γραφτεί πολλά γι αυτά αξίζει μια ακόμα ιδιαίτερη αναφορά σε αυτά. 

Τα όνειρα λοιπόν πρέπει να τα πραγματοποιούμε και να τα ζούμε είτε μας δίνουν χαρά είτε λύπη. Είναι σε κάθε περίπτωση εμπειρίες της ζωής μας. Είναι πράξεις που θα μας κάνουν καλύτερους. Είναι στιγμές που θα νοιώσουμε ανάμεικτα συναισθήματα αρνητικά ή θετικά. 

Είναι κομμάτια του εαυτού μας και ταυτόχρονα «ψηφίδες» της ψυχοσύνθεσης μας. Δεν θα πρέπει να τα λησμονούμε ούτε να τα παραβλέπουμε, ακόμα και αν δεν είναι πραγματοποιήσιμα, γιατί με αυτά ανεβάζουμε τον πήχη καθημερινότητας μας ψηλότερα. 

Δίνουμε στην ουσία στο εγώ μας να προχωρήσει, να υπερβεί και να αντιμετωπίζει τις αντικειμενικές δυσκολίες που θα προκύψουν. Τα όνειρα είναι δικά μας.. αρκεί να πάρουμε την απόφαση να ονειρευτούμε και να τα κάνουμε πράξη, ακόμα και αν ξεπερνούν την θεωρία της τρέλας. Δεν έχετε παρά να ονειρευτείτε…

πηγή-skepsinewn
Διαβάστε περισσότερα... »