«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

Η σοφία...





Μια φορά και έναν καιρό, ένας αναζητητής της αλήθειας, ο Πέτρος, μην αντέχοντας να ζει σε ένα κόσμο ψευτιάς, βίας και βασάνων αποφάσισε να φύγει από τη μεγαλούπολη που έμενε και να πάει σε ένα χωριό, να ξεφύγει πια από ένα αρρωστημένο τρόπο ζωής και να γνωρίσει τη σοφία μέσα στους απλούς ανθρώπους και τη Φύση.

Είχε διαβάσει πολλά βιβλία και είχε γνώμη και γνώση για το οτιδήποτε ωστόσο και ο ίδιος καταλάβαινε ότι κάτι του έλειπε και βαθιά μέσα του δεν είχε αυτοπεποίθηση, ήταν σίγουρος όμως για το τι δεν του άρεσε και έτσι πήρε το θάρρος και το κουράγιο να εγκαταλείψει όλα τα γνωστά.

Φτάνοντας στο χωριό, εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό σπιτάκι, ωστόσο ήταν φτωχό το χωριό, ο Πέτρος είχε λίγα υπάρχοντα και έτσι προσπάθησε να βγάζει αρχικά τα προς το ζειν, αλλά δυσκολευότανε. 

Στην ανάγκη του να βγάζει ένα μεροκάματο, αναγκάστηκε να κάνει τον ξυλοκόπο, να πηγαίνει βαθιά στο δάσος, και να φέρνει καθημερινά ένα φορτίο ξύλα. Ήταν πολύ δύσκολη και σκληρή αυτή η δουλειά όμως, γεμάτος ιδρώτα και εξουθενωμένος, επέστρεφε κάθε απόγευμα με το φορτίο, και ο Πέτρος δεν ήξερε πόσο ακόμα θα άντεχε να κάνει αυτή τη δουλειά, μιας και κάνοντας αυτή την κοπιαστική εργασία καθημερινά, πάλι δεν έβγαζε αυτά που έπρεπε, για να έχει ένα πιάτο φαγητό.

Του είχαν ζητήσει να φέρει ένα φορτίο Δρυός, απαγορευμένο για ξύλευση, και επειδή αυτό το ξύλο ήταν πολύτιμο, ήταν σπάνια τα δέντρα αυτά κοντά στο χωριό. 

Περπάτησε βαθιά στο δάσος λοιπόν ο Πέτρος και σε ένα ποταμάκι συνάντησε ένα υπέροχο μεγάλο δέντρο Δρυός, με αυτό θα έβγαζε τα αναγκαία ξύλα που του ζητήσανε, αλλά δεν ήθελε να κόψει το δέντρο αυτό. Ήταν σημαδιακό δέντρο, και απέπνεε μία ιερότητα. 

Ήταν απελπισμένος, έφυγε από μία άσχημη ζωή, πήγε σε ένα καλύτερο περιβάλλον, αλλά και πάλι ήταν υποχρεωμένος να κάνει πράγματα που δεν του αρέσανε. Σκέφτηκε να βάλει τέλος στη ζωή του από την απελπισία του, κλαίγοντας, αποφάσισε να δώσει λίγο χρόνο σε αυτή του την απόφαση, και τον πήρε ο ύπνος κάτω από τη Βελανιδιά.

Στον ύπνο του παρουσιάστηκε η Δρυάδα, το πνεύμα που ζούσε μέσα στη Βελανιδιά:

- «Σε ευχαριστώ Πέτρο που δεν με έκοψες, και έτσι συνεχίζω να ζω και να αντιλαμβάνομαι αυτό το κόσμο που ζεις. Θα σε βοηθήσω στο πρόβλημά σου. Για να ξεπεράσεις τη κατάστασή σου, χρειάζεσαι σοφία!»

- «Μα για αυτήν εγκατέλειψα όλα τα γνωστά, αλλά και πάλι βλέπεις δεν μπορώ ούτε ένα μεροκάματο να βγάζω….»

- «Βρες πρώτα τη σοφία! Μετά θα μπορέσεις να λύσεις όλα σου τα προβλήματα

- «Και που θα βρω έναν τέτοιο άνθρωπο που έχει τη σοφία

- «Στη κορυφή του βουνού ζει ένας γέροντας…..»

Ο Πέτρος ξύπνησε αμέσως μετά και συνεπαρμένος από αυτό το προφητικό όνειρο, έφυγε τρέχοντας, παρατώντας τα καθημερινά, για να πάει στο βουνό. Χρειάστηκε να περπατήσει, να ζητιανέψει, να χαθεί αρκετές φορές, άλλα συνέχισε τη προσπάθειά του. Ο νους του, του έλεγε τι βλακεία κάνεις, που πιστεύεις στα όνειρα, αλλά ο Πέτρος συνέχιζε τη κοπιαστική πορεία του για το βουνό.

Με τα πολλά κατάφερε να το βρει και με χίλιους δύο κόπους να φτάσει στη κορυφή του. Εκεί δεν συνάντησε άλλον από έναν παράξενο γέροντα, που του φάνηκε πολύ αλαφροΐσκιωτος.

- «Γέροντα, μπορείς να μου δώσεις τη σοφία

- «Δεν μπορώ τώρα παιδί μου, με φωνάζει η καρδερίνα μου και πρέπει να πάω….»

Ο Πέτρος ακούγοντας αυτό, αποχαιρέτησε το γέροντα και έφυγε αμέσως «Σαλεμένος είναι ο παππούς….»

Μετά από εβδομάδες και από μήνες ο Πέτρος γεμάτος κακουχίες και ίσα-ίσα ζωντανός, ξαναέφτασε στο χωριό που ξεκίνησε και πήγε κατευθείαν στην ιερή βελανιδιά, έπεσε για ύπνο, και κάλεσε τη Δρυάδα.

- «Δρυάδα, με γέλασες! Με έστειλες να βρω έναν σοφό, αλλά αυτός ήταν σαλεμένος

- «Πέτρο, εσύ από μόνος σου αποφάσισες ότι για να βρεις τη σοφία πρέπει να βρεις έναν σοφό, και ξεκίνησες το κοπιαστικό ταξίδι σου, ενώ τη σοφία μπορείς και μόνος σου να την αποκτήσεις, αλλά ακόμα και έτσι δεν σε γέλασα, πραγματικά έφτασες στον σοφό γέροντα, αλλά ούτε που τον αναγνώρισες

- «Τι έκανε λέει; Τη πάτησα τόσο πολύ σαν βλάκαςΓιατί τη πάτησα; Και….. μπορείς να μου πεις πως θα βρω τη σοφία;»

- «Οι δύο ερωτήσεις σου Πέτρο, έχουν την ίδια απάντηση: Για να βρεις τη σοφία μάθε…. πρώτα να ακούς και έπειτα να μιλάς…

Διαβάστε περισσότερα... »

Ο διαχρονικός Θουκυδίδης …αναλύει τα σημερινά γεγονότα!



Ο διαχρονικός Θουκυδίδης …αναλύει τα σημερινά γεγονότα!
Πάντα επίκαιρος κι ας πέρασαν 2500 χρόνια!

του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη
αρχιτέκτονα, π. προέδρου του ΤΕΕ Κ. Μακεδονίας


Ο Θουκυδίδης εξιστορώντας, πριν από 2500 περίπου χρόνια, τα γεγονότα του Πελοποννησιακού πολέμου μοιάζει να κάνει πολιτική ανάλυση …σε όσα συμβαίνουν σήμερα. Η δύναμη της ισχύος όσων διαφέντευαν τις τότε «συμμαχίες», η επιβολή δυσβάσταχτων φόρων από τους ισχυρούς Αθηναίους στους πλέον αδύναμους, οι απειλές με εξόντωση όσων αντιδρούσαν στην καταβολή τους (περίπτωση Μυτιλήνης), η φριχτή σφαγή των αρρένων Μηλίων το 416-415 π.Χ.


Τετράδραχμο Ακάνθου


Και στον αντίποδα η άλλη απειλή, των Λακεδαιμονίων, εν ονόματι αυτή τη φορά της παροχής βοήθειας στους εξεγερμένους… Για ίδια πάλι συμφέροντα… 

Ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας, αμέσως μετά την νίκη των συμπατριωτών του εναντίον των Αθηναίων, το 424 π. Χ. στο Δήλιο της Βοιωτίας, έφτασε στη Χαλκιδική και στα παράλια της Ανατολικής Μακεδονίας και στη συνέχεια κινήθηκε εναντίον της Αμφίπολης, της Αθηναϊκής αποικίας.

« [4.103.1] Ἐπὶ ταύτην οὖν ὁ Βρασίδας ἄρας ἐξ Ἀρνῶν τῆς Χαλκιδικῆς ἐπορεύετο τῷ στρατῷ. καὶ ἀφικόμενος περὶ δείλην ἐπὶ τὸν Αὐλῶνα καὶ Βορμίσκον, ᾗ ἡ Βόλβη λίμνη ἐξίησιν ἐς θάλασσαν, καὶ δειπνοποιησάμενος ἐχώρει τὴν νύκτα. χειμὼν δὲ ἦν καὶ ὑπένειφεν· [4.103.2] ᾗ καὶ μᾶλλον ὥρμησε, βουλό- μενος λαθεῖν τοὺς ἐν τῇ Ἀμφιπόλει πλὴν τῶν προδιδόντων.»

Κι εδώ, ως γνήσιος Χαλκιδικιώτης, για να μην αδικήσω τους φίλους μου Ιερισσιώτες με μόνη αναφορά στην αρχαία Άρνη (σημ. σημερινή Αρναία) θα δανειστώ ένα απόσπασμα από παλαιότερο κείμενο του Θανάση Μπαντέ, συγγραφέα του εξαιρετικού βιβλίου «Ο Θουκυδίδης, ο πόλεμος και η Πολιτική». 

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο eranistisnet με τίτλο «Ο Θουκυδίδης, ο Βρασίδας και η λογική της φιλελεύθερης αποκιοκρατίας». Αφορά στα τότε γεγονότα και στην πολιτική κατάσταση της αρχαίας Ακάνθου (σημ. σημερινής Ιερισσού, όπως σημείωνε ο Γεωργοπαπαδάκος), φίλης και συμμάχου των Αθηναίων:

«Οι Ακάνθιοι διχογνωμούσαν μεταξύ τους, αν έπρεπε να τον δεχτούν στην πόλη τους, απ’ τη μια αυτοί που μαζί με τους Χαλκιδικιώτες τον είχαν προσκαλέσει κι απ’ την άλλη οι δημοκρατικοί. Από το φόβο τους όμως για το σταφύλι, που δεν είχε ακόμη τρυγηθεί, πείστηκαν απ’ το Βρασίδα να τον δεχτούν μόνο του κι αφού τον ακούσουν να αποφασίσουν. Έτσι τον δέχτηκαν». (βιβλίο τέταρτο, παράγραφος 84).

Οι Ακάνθιοι βρίσκονται κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα. Από τη μια αιωρείται η μόνιμη για τα δρώμενα της Χαλκιδικής αθηναϊκή απειλή κι από την άλλη ο σπαρτιατικός στρατός βρίσκεται έξω από την πόλη τους. Το να αντισταθούν προφανώς θα σήμαινε την άμεση καταστροφή, αφού δε θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις δυνάμεις του Βρασίδα. Το να παραδοθούν αμαχητί θα προξενούσε την οργή της Αθήνας και ποιος ξέρει τι θα έφερνε το μέλλον. 

Φυσικά, υπό αυτούς τους όρους, κάθε έννοια επιλογής ματαιώνεται. Γιατί εδώ δε μιλάμε για ελευθερία. Εδώ μιλάμε για την πιο άκαμπτη μορφή της επιβολής, που μετουσιώνει τη βία σε μοναδικό μέσο διαπραγμάτευσης. Οι Ακάνθιοι δεν θα μπορούσαν να κάνουν και κάτι διαφορετικό. Δέχονται το Βρασίδα να τους μιλήσει, περισσότερο για να κερδίσουν χρόνο παρά για κάποια ουσιαστική διαπραγμάτευση κι ο Βρασίδας το ξέρει αυτό καλύτερα απ’ όλους.

Ο λόγος του Βρασίδα παραμένει στην ιστορία ως ξεκάθαρο πολιτικό ντοκουμέντο, αφού αποφασισμένος να υποστηρίζει την επεκτατική πολιτική της πόλης του, ως αντίβαρο στον αθηναϊκό επεκτατισμό, επιχειρεί έναν καθαρό διπλωματικό ελιγμό προβάλλοντας τις πασιφανείς του κατακτητικές διαθέσεις ως απόδειξη σεβασμού και υπεράσπισης των δικαιωμάτων. Γνωρίζοντας καλά ότι η απροσχημάτιστη αθηναϊκή παρεμβατικότητα προκαλεί τη δυσφορία των ντόπιων παρουσιάζει την υποταγή των πόλεων στις δικές του δυνάμεις ως απελευθέρωση:«Ακάνθιοι! 

Η αποστολή εδώ η δική μου και του στρατού από τους Λακεδαιμονίους έχει γίνει για να επικυρώσει το σκοπό του πολέμου, τον οποίο, όταν αρχίσαμε, διακηρύξαμε, πως δηλαδή θα πολεμήσουμε εναντίον των Αθηναίων για να ελευθερώσουμε την Ελλάδα. Κι αν βραδύναμε να έρθουμε, επειδή πέσαμε έξω στις προσδοκίες μας για τον πόλεμο εκεί κάτω – είχαμε ελπίσει πως μόνοι μας, χωρίς να σας εκθέσουμε σε κίνδυνο, γρήγορα θα καταβάλλαμε τους Αθηναίους – ας μη μας κατηγορήσει κανείς. Τώρα, όταν παρουσιάστηκε ευκαιρία, έχουμε έρθει εδώ και μαζί σας θα προσπαθήσουμε να τους νικήσουμε». (βιβλίο τέταρτο, παράγραφος 85).

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πόσοι παραλληλισμοί μπορεί να γίνουν ανάμεσα στα τότε και στα σήμερινά γεγονότα, στην τότε Αθηναϊκή Συμμαχία και στην αντίστοιχη της ΕΕ; 

Αιτία είναι η ανθρώπινη φύση; Η διαχρονική αδυναμία συσπείρωσης των αδικημένων εναντίον των οικονομικά ισχυρών; Η διάθεση των πλέον εξαθλιωμένων να προσεγγίσουν περισσότερο, παρά να εναντιωθούν στους ασκούντες εξουσία; Ίσως…

Πολύγυρος 8-8-201

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι κατά Πλούταρχο συμφορές του δανεισμού





Πράξη υπέρτατης αφροσύνης και μαλθακότητας, είναι ο δανεισμός, λέει ο Πλούταρχος τον 1ο αιώνα μετά Χριστόν, και γίνεται εργαλείο των κατακτητών για καθυπόταξη μίας χώρας.

Το έργο του «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Νεφέλη», με τίτλο «Οι συμφορές του δανεισμού» και δυστυχώς είναι εξαιρετικά επίκαιρο.

Ο Πλούταρχος απαριθμεί με τρόπο καυστικό τις συμφορές που συσσωρεύονται στον άνθρωπο, ο οποίος καταφεύγει στο δανεισμό, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Το Βήμα».

«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους. Είναι δούλοι δούλων αναιδών και βάρβαρων και βάναυσων». Και οι δανειστές «Μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράμφος στα σωθικά τους»... λέει κατηγορηματικά ο χαιρωνίτης ρήτορας. Και επιχειρηματολογεί. 

Και φέρνει παραδείγματα από την ιστορία της εποχής του, από τους μύθους αλλά και από τα παθήματα των απλών ανθρώπων. 

Και χιούμορ επιστρατεύει ενίοτε μάλιστα μαύρο! Γιατί το κείμενο μία ομιλία στην πραγματικότητα_ δεν γράφτηκε τυχαία. 

Η Αθήνα και οι άλλες ελληνικές πόλεις μαστίζονταν από τις συνέπειες της υπερχρέωσης, όταν ο Πλούταρχος περί το 92 μ. Χ αποφάσισε να μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για τις σοβαρές συνέπειες του δανεισμού.

Εργαλείο κατακτητών ο δανεισμός!

Σε ποιούς ήταν χρεωμένοι τότε οι άνθρωποι; Σε δικούς τους αλλά κυρίως σε ξένους πιστωτές ως επί το πλείστον Ρωμαίους. «... κουβαλώντας μαζί τους σάκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσμά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν», λέει ο Πλούταρχος. 

Και τι προτείνει;

«Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραννό σου, τον δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί· αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή· αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει· αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης· αν του ορκίζεσαι σε προστάζει· αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα...».

Επιμέλεια: Πάνος Πικραμένος
Διαβάστε περισσότερα... »

Όπου κυβερνά η αγάπη, δεν υπάρχει θέληση για εξουσία



"Όπου κυβερνά η αγάπη, δεν υπάρχει θέληση για εξουσία και όπου η εξουσία κυριαρχεί, η αγάπη απουσιάζει. Το ένα είναι η σκιά του άλλου."

Carl Jung

Διαβάστε περισσότερα... »

Η θέση του Πλούταρχου για την κρεατοφαγία




Στη συλλογή του «Ηθικά» ο Πλούταρχος αναζητεί την εφαρμογή της αρετής στην πρακτική πλευρά της ζωής. Στους «Περί σαρκοφαγίας» λόγους του μάλιστα προβληματίζεται έντονα. Προφανώς απαυδημένος από τα ελληνορωμαϊκά συμπόσια αναρωτιέται πώς γίνεται – έχοντας στη διάθεσή μας τέτοια νόστιμη ποικιλία από φρούτα, λαχανικά και καρπούς – να θέλουμε με το ζόρι να νοστιμίσουμε τη ματωμένη σάρκα ενός ζώου «σβήνοντας με μύρια καρυκεύματα τη γεύση του αίματος» για να μπορέσουμε να τη φάμε.

Οι απόψεις του για την κρεατοφαγία είναι... ωμές και σοκαριστικές...

Τι ονομάζουμε λιχουδιά;

«...εγώ απορώ τι έπαθε και τι ένιωθε ο πρώτος άνθρωπος και ακούμπησε το στόμα του σε αίμα σκοτωμένου πλάσματος, πλησίασε τα χείλη του σε σάρκα πεθαμένου ζώου και, παραθέτοντας σε τραπέζι μπαγιατεμένα πτώματα, ονόμασε λιχουδιές και νοστιμιές τα μέρη που λίγο πριν βρυχούνταν, μιλούσαν, κινούνταν και έβλεπαν. Πώς τα μάτια του άντεξαν να δουν αίμα πλασμάτων που σφάζονταν, γδέρνονταν, διαμελίζονταν, πώς η όσφρησή του άντεξε την αποφορά, πώς η σκέψη του μιάσματος δεν απέτρεψε τη γλώσσα να αγγίζει ξένα έλκη και να απολαμβάνει τους χυμούς και τα υγρά θανάσιμων τραυμάτων».

Πού είναι τα κοφτερά δόντια σου;
«Το ότι δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να τρώει κρέας φαίνεται κατ' αρχάς από την κατασκευή του σώματος. Πράγματι το ανθρώπινο σώμα δε μοιάζει με κανενός ζώου από όσα έχουν φτιαχτεί για να τρώνε κρέας: Δεν υπάρχουν προτεταμένα χείλη, μυτερά νύχια, κοφτερά δόντια, γερό στομάχι και θερμή πνοή ικανή να μετατρέψει και να επεξεργαστεί τα βαριά συστατικά του κρέατος. Έτσι η φύση με τα λεία δόντια, το μικρό στόμα, τη μαλακή γλώσσα και την αδυναμία της πνοής για πέψη αποκλείει τη σαρκοφαγία».

Σκότωσε ο ίδιος αυτό που θέλεις να φας...
«Αν υποστηρίζεις ότι είσαι φτιαγμένος για τέτοιου είδους τροφή, πρώτα σκότωσε ο ίδιος αυτό που θέλεις να φας, από μόνος σου, χωρίς να χρησιμοποιήσεις κοπίδι, ρόπαλο ή πελέκι. Αντίθετα, όπως οι λύκοι, οι αρκούδες και τα λιοντάρια σκοτώνουν μόνα τους τα ζώα που τρώνε, σκότωσε με δάγκωμα βόδι ή με το στόμα γουρούνι, ξέσκισε αρνί ή λαγό και πέσε πάνω του να το φας όσο είναι ακόμα ζωντανό, όπως κάνουν εκείνα».

Εξαπατημένη γεύση
«Αν περιμένεις να βρεθεί νεκρό αυτό που τρως (και η παρουσία ψυχής σε κάνει να ντρέπεσαι στο να φας τη σάρκα), τότε γιατί τρως το άψυχο πηγαίνοντας ενάντια στη φύση; Ωστόσο ούτε άψυχο και νεκρό το τρώνε όπως είναι, αλλά το βράζουν, το ψήνουν, το μεταβάλλουν με φωτιά και χημικές ουσίες αλλοιώνοντας, μετατρέποντας και σβήνοντας με μύρια καρυκεύματα τη γεύση του αίματος, ώστε το γευστικό όργανο (σ.σ. η γλώσσα, ο ουρανίσκος) να εξαπατηθεί και να δεχτεί ό,τι του είναι ξένο».

Με μέλι και μυρωδικά
«Εμείς όμως είμαστε τόσο λεπτεπίλεπτοι (μολονότι μολύνουμε τα χέρια μας με αίμα), ώστε αποκαλούμε το κρέας προσφάγι κι έπειτα χρειαζόμαστε άλλα συμπληρώματα για το ίδιο το κρέας, ανακατεύοντας λάδι, κρασί, μέλι, ψαρόζουμο, ξίδι μαζί με μυρωδικά από τη Συρία και την Αραβία, σαν να ενταφιάζουμε πράγματι νεκρό».

Διαβάστε περισσότερα... »

Ο Γέρος και το χωριό...Πως να είσαι Χαρούμενος





Μια φορά και έναν καιρό σε ένα χωριό ζούσε ένας γέρος. Ήταν ένας από τους πιο άτυχους ανθρώπους στον κόσμο. Όλο το χωριό είχε κουραστεί από αυτόν, ήταν πάντα μίζερος, συνέχεια παραπονιόταν και ήταν σε άσχημη διάθεση. Όσο περισσότερο ζούσε, τόσο τα λόγιο του γίνονταν πιο δηλητηριώδη… Οι άνθρωποι τον απέφευγαν, επειδή η ατυχία του γινόταν κολλητική. 

Ακόμη ήταν αφύσικο και προσβλητικό να είσαι χαρούμενος δίπλα του. Δημιουργούσε μια αίσθηση λύπης στους άλλους. Αλλά μία μέρα, όταν πια έκλεισε τα ογδόντα, κάτι πολύ σημαντικό συνέβη. 

Ξαφνικά όλοι έμαθαν το νέο: 

O γέρος είναι πλέον χαρούμενος σήμερα, δεν παραπονιέται πλέον για τίποτα, χαμογελά και έχει φωτίσει το πρόσωπό του.” 

Μαζεύτηκε ολόκληρο το χωριό. Τότε ρώτησαν τον γέρο: 

– Τι έπαθες;

 – Τίποτα το σημαντικό απάντησε. 

– Ογδόντα χρόνια κυνηγούσα την χαρά και ήταν μάταιο. Μετά αποφάσισα να ζήσω χωρίς χαρά και να χαρώ την ζωή. Γι’αυτό είμαι χαρούμενος. 

Συμπέρασμα: Η χαρά είναι μια βιωματική εμπειρία η οποία έχει ελάχιστη σχέση με τις εξωτερικές συνθήκες. 

Όπως είπε ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρο: "Η ευτυχία είναι σαν μια πεταλούδα: όσο την κυνηγάς σου ξεφεύγει, αλλά αν στρέψεις την προσοχή σου σ’ άλλα πράγματα, θα έλθει και θ’ ακουμπήσει απαλά στον ώμο σου…"

πηγή: xorisorianews.gr
Διαβάστε περισσότερα... »

Η δύναμη της σκέψης μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή!





Υπάρχει μια μοναδική, ευφυής Συνείδηση που εισχωρεί σε ολόκληρο το Σύμπαν -πανίσχυρη, πάνσοφη, πανδημιουργός και πανταχού παρούσα- ο Οικουμενικός Νους.

Το μυαλό σας είναι μέρος αυτού του Ενός οικουμενικού Νου και δεδομένου ότι οι σκέψεις σας είναι ένα προϊόν του μυαλού σας, τότε κατά συνέπεια η Δύναμη της Σκέψης σας είναι επίσης απεριόριστη.

Μόλις καταλάβετε αληθινά ότι ο νους σας είναι ένα με την μοναδική Πηγή της Παντοδυναμίας και ότι αυτή η δύναμη είναι μέσα σας, θα έχετε βρει τη μόνη αληθινή πηγή άπειρης δύναμης για την οποία τίποτα δεν είναι αδύνατο και το αδύνατο είναι τίποτα.

Να ξέρετε ότι η Δύναμη της Σκέψης έρχεται από μέσα. Όλη η δύναμη έρχεται από μέσα.

Οι σκέψεις σας είναι ζωντανές: Οι μέγιστοι μύστες και δάσκαλοι που έχουν περπατήσει τη γη μας έχουν πει ότι όλα είναι ενέργεια. Αυτή η θεμελιώδης αλήθεια τώρα έχει επιβεβαιωθεί αναντίρρητα από τη σύγχρονη επιστήμη. Οι σκέψεις σας είναι επίσης ενέργεια.

Ο William Walker Atkinson μας είπε ότι «όπου το μυαλό είναι στατική ενέργεια, η σκέψη είναι δυναμική ενέργεια – δύο φάσεις του ίδιου πράγματος» και ο Charles Haanel είπε παραπέρα ότι η «η δύναμη της σκέψης είναι η δονητική δύναμη που διαμορφώνεται με τη μετατροπή του στατικού μυαλού σε δυναμικό μυαλό».

Οι σκέψεις σας είναι ζωντανές. Κάθε φορά που «φιλοξενείται» μια συγκεκριμένη σκέψη, εκπέμπετε μια πολύ συγκεκριμένη, αντίστοιχη συχνότητα ή ενεργειακή δόνηση.

Χρησιμοποιήστε τη Δύναμη της Σκέψης για να αλλάξετε τη ζωή σας :

Ο υποσυνείδητος Νους σας είναι η αποθήκη των βαθιών πεποιθήσεων και των προγραμμάτων σας.

Για να αλλάξετε τις περιστάσεις σας και να προσελκύσετε αυτά που επιθυμείτε, πρέπει να μάθετε να προγραμματίζετε και να επαναπρογραμματίζετε τον υποσυνείδητο Νου σας. Δεδομένου ότι το Νους σας είναι ένα με τον παντοδύναμο Οικουμενικό Νου, το δυναμικό της δύναμης του υποσυνείδητου μυαλού σας είναι επίσης απεριόριστο.

Να γνωρίζετε τις σκέψεις σας αλλά χωρίς εμμονές:

Είναι σημαντικό ότι μαθαίνετε να γνωρίζετε τις συνήθεις σκέψεις σας και να τις ρυθμίζετε κατάλληλα ώστε να διατηρηθεί μια γενική θετική διανοητική νοοτροπία. Εντούτοις, να είστε προσεκτικοί να μην σας γίνει εμμονή η κάθε σκέψη που μπαίνει στο μυαλό σας δεδομένου ότι αυτό θα ήταν εξίσου αντιπαραγωγικό, για να μην πούμε περισσότερο απ’ το να μην έχετε καμία επίγνωση γι’ αυτές.

Θυμηθείτε ότι αν επιμένετε στις αρνητικές, ανεπιθύμητες σκέψεις σας, θα τους δώσετε δύναμη και όπως λέει και μία παροιμία, «σε ότι αντιστέκεστε, …επιμένει». Έτσι αντί της αντίστασης σε οποιωνδήποτε από τις αρνητικές σκέψεις σας, μάθετε απλά να τις ακυρώνετε αβίαστα με την αντικατάσταση τους καθώς προκύπτουν.

Εξημερώστε τις κυρίαρχες σκέψεις σας και το Τυχαίο θα ακολουθήσει:

Υπολογίζεται ότι το μέσος άνθρωπος έχει μεταξύ 12.000 και 70.000 σκέψεων ημερησίως. Αυτό αποδεικνύει ότι ο στόχος σας δεν πρέπει να είναι να ελέγξετε κάθε σκέψη. Οι κυρίαρχες σκέψεις και οι πεποιθήσεις σας είναι που πρέπει να μάθετε να θέτετε υπό το συνειδητό έλεγχό σας δεδομένου ότι καθορίζουν κατά ένα μεγάλο μέρος τη νοητική νοοτροπία σας.

Όσο θα το κάνετε, θα βρείτε τις τυχαίες σκέψεις σας να γίνονται και αυτές θετικότερες και πιο σκόπιμες.

Οι ακόλουθες λέξεις του Βούδα Siddhartha Gautama συλλαμβάνουν τέλεια την ουσία της Δύναμης της Σκέψης: «Όλα αυτά που είμαστε είναι το αποτέλεσμα αυτών που έχουμε σκεφθεί. Ο Νους είναι όλα. Ότι σκεφτόμαστε, γινόμαστε.»


Με λίγα λόγια, η ζωή σας είναι ο τέλειος καθρέφτης των σκέψεων, των πεποιθήσεων και της κυρίαρχης νοητικής νοοτροπίας σας.


Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ μας έχει βομβαρδιστεί από το ιδανικό της θετικής σκέψης: δηλ. πως οτιδήποτε είναι δυνατό, αν κάποιος σκέφτεται θετικά και είναι προσανατολισμένος προς ένα σκοπό, «ο νους είναι ο κτίστης».

Ας μιλήσουμε όμως για την άλλη πλευρά – την αρνητική σκέψη. Η για το τι μπορούν να κάνουν οι αρνητικές σκέψεις σε μας όταν στραφούν προς τα μέσα ή όταν κατευθύνονται προς άλλο άτομο.

Μιλάμε κυρίως για καταδικαστικές σκέψεις προς ένα κύριο πρόσωπο στη ζωή κάποιου.

Όταν καταδικάζουμε άλλους στο νου μας, εισβάλλουμε σ’ εκείνη την πνευματική περιοχή και τους παγιδεύουμε σε μια κατάσταση που καταδικάζουμε. Και βάζουμε στον εαυτό μας ένα αίσθημα ενοχής γιατί είμαστε μέρος μιας κατάστασης που δεν κερδίζεται. Τα συσσωρευμένα αισθήματα ενοχής φθείρουν το νευρικό σύστημα κάποιου, και τελικά εμφανίζονται σαν σωματικές ασθένειες.

Μπορεί να πείτε, «Α ενώ δεν το κάνω αυτό», αλλά μπορεί να το πείτε με σιγουριά; Παραμερίστε και κοιτάξτε πραγματικά τις σκεπτικές διαδικασίες σας.

Ας σας δώσω μερικά παραδείγματα:

Η Μαίρη είναι ένα καλό άτομο. Δεν επικρίνει ποτέ ούτε γκρινιάζει τον άντρα της. Ο Γιάννης είναι ήρεμος, καλόκαρδος, αλλά όταν βρίσκεται πίσω από τιμόνι αυτοκινήτου, περιμένει από τους άλλους οδηγούς να είναι άγιοι. “Όταν ένας άλλος οδηγός πετάξει ένα πράγμα στο δρόμο, εκθέτει για ώρες (έτσι φαίνεται) τα σφάλματα αυτού του οδηγού.

Η Μαίρη, με τη σειρά της, τον καταδικάζει σιωπηλά γιατί περιμένει πολλά από τους ανθρώπους. Όσο περισσότερο εκ-θέτει ο Γιάννης τους άλλους οδηγούς, τόσο δυνατότερη είναι η σιωπηλή καταδίκη της.

Ώσπου να φτάσουν στον προορισμό τους, η Μαίρη έχει γίνει ένα νευρικό ράκος και ο Γιάννης βρίσκεται σε κακό χάλι.

Τότε η Μαίρη άκουσε για τη θεωρία της καταδίκης. Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που ήταν στο αυτοκίνητο με τον Γιάννη και ο αναπόφευκτος απρόσεκτος οδηγός ενέπνευσε την οργή του Γιάννη, η Μαίρη ζήτησε σιωπηλά βοήθεια ώστε να μην καταδικάσει τον Γιάννη, αλλά να τον ακούσει υπομονετικά χωρίς να βάλει μέσα της κανένα μέρος της ενοχής του.

Έμεινε κατάπληκτη όταν μετά από μερικές παρατηρήσεις, ο Γιάννης άλλαξε θέμα και είχαν μια ευχάριστη οδήγηση.

Τίποτε, φυσικά, δεν είχε αλλάξει, αλλά η σκεπτική διαδικασία της Μαίρης, είχε αλλάξει. Η στάση της άλλαξε. Αυτό επηρέασε τον Γιάννη.

Οι αρνητικές σκέψεις ενός άλλου ατόμου τρέφονται από τις δικές μας αρνητικές σκέψεις. Όταν δεν αναθρέφουμε τις αρνητικές σκέψεις μας, η αρνητικότητα του άλλου ατόμου θα εξαντληθεί.

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της Χριστίνας είναι ο 17χρονος γιος της, Παύλος. Νομίζει ότι αν δε φωνάξει ή δε μιλήσει μ’ αυταρχική φωνή, αυτός δεν την ακούει. Γι αυτό υπάρχουν πάντοτε προστριβές στο σπίτι.

Μια μέρα άκουσε μια φίλη της να λέει:
«Πάντοτε μεταχειριζόμουν τον άντρα μου και τα παιδιά μου με την ίδια ευγένεια που δείχνω προς την καλύτερη φίλη μου». Σίγουρα, δε θα μιλούσε στην καλύτερη φίλη της με τον τρόπο που μιλούσε στον Παύλο.

Καταδίκαζε τον γιο της στο νου της, γιατί δεν άκουγε, κι επομένως, αισθανόταν αναγκασμένη να φωνάξει ή να επαναλάβει τα λόγια της μ’ αυστηρούς τόνους.

Ο Παύλος, με τη σειρά του, δεν έδινε προσοχή μέχρις ότου τα λόγια της μητέρας του έφτασαν σε ψηλό τόνο. Μερικές φορές δεν την άκουγε αρκετά γρήγορα, και δεν ήξερε τι περίμενε η μητέρα του απ’ αυτόν.

Η Χριστίνα αποφάσισε να μεταχειριστεί τον γιο της σαν να ήταν ο καλύτερος φίλος της.

Την επομένη φορά που ήθελε απ’ αυτόν να κάνει κάτι, τον άγγιζε για να προσελκύσει την προσοχή του, και ύστερα ζητούσε αυτό που ήθελε, με στοργική φωνή. Ανταμειβόταν μ’ ένα γρήγορο και πρόθυμο, «εντάξει, μητέρα».

Η αλλαγμένη στάση της Χριστίνας, έφερε αρμονία στο σπίτι.

Ξέρετε ένα παχύσαρκο άτομο; Αν δείτε αυτό το άτομο να τρώει και πείτε μέσα σας, «Δεν είναι παράξενο που είναι τόσο χοντρό. Γιατί δε νοιάζεται αρκετά για δίαιτα», τα καταδικαστικά σκεπτικά σας κύματα μπορούν να είναι συντελεστικός παράγοντας στο υπερβολικό φαγητό εκείνου του ατόμου.

Πάρτε τη σχέση θεραπευτή- θεραπευόμενου.

Αν δυσπιστείτε προς όλους τους θεραπευτές, νομίζοντας ότι ενδιαφέρονται μόνο για τα χρήματά σας και για να σας παγιδεύσουν ώστε να γίνετε μόνιμος πελάτης τους, δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να κάνετε μια ικανοποιητική επίσκεψη σε θεραπευτή.

Οι αρνητικές σκέψεις σας θα σας κάνουν ανήσυχο και νευρικό και θα σας εμποδίσουν να επικοινωνήσετε με τρόπο που να καταλάβει ο θεραπευτής το πρόβλημά σας.

Αν νιώσει την έχθρα σας, δε θα καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να λύσει το πρόβλημά σας.

Την επόμενη φορά που χρειάζεστε θεραπευτική βοήθεια, αδειάστε το νου σας απ’ τις αρνητικές σκέψεις και ζητήστε ταπεινά καθοδήγηση ως προς το πώς πρέπει να πείτε στο θεραπευτή το πρόβλημά σας: ζητήστε καθοδήγηση για το θεραπευτή ώστε να κάνει το καλύτερο για σας. Θα μείνετε κατάπληκτοι από τ’ αποτελέσματα.

Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν τη δύναμη των καταδικαστικών σκέψεων.

Η οποιαδήποτε αρνητική σκέψη, η λύση βρίσκεται μέσα στον εαυτό μας. Πρέπει να δεχτούμε το άλλο άτομο μ’ όλα τα σφάλματά του και ύστερα να ελέγξουμε τις δικές μας σκεπτικές διαδικασίες, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να διώξουμε όλες τις εχθρικές σκέψεις και ν’ ακολουθήσουμε μια θετική στάση.

Αυτό, με τη σειρά του, θ’ αλλάξει το άλλο άτομο. Όταν πετύχουμε καθαρότητα του νου, οι αρνητικοί άνθρωποι δεν μπορούν να παραμείνουν αρνητικοί για πολύ καιρό.

Αν δεν σας αρέσει κάτι, αλλάξτε το! Εάν δεν μπορείτε, αποδεχτείτε το! Εάν δεν μπορείτε ούτε αυτό, αλλάξτε την στάση σας απέναντι στα ‘’πράγματα’’ και τα πράγματα θα αλλάξουν!

Είτε το συνειδητοποιείτε είτε όχι, εσείς δημιουργείτε ήδη την πραγματικότητά σας μέσω της Δύναμής της Σκέψης σας.

Κάθε επίδραση που βλέπετε στον εξωτερικό κόσμο σας έχει την αρχική αιτία της μέσα σας – χωρίς εξαίρεση.

Για να αποκτήσετε πρόσβαση στη μέγιστη δημιουργική δύναμη που έχετε στη διάθεσή σας, πρέπει να μάθετε να ελέγχετε τη φύση των συνήθων σκέψεών σας και να ευθυγραμμίζεστε με τη μια Πηγή όλης της Δύναμης της οποίας είστε ένα μέρος.

Οι σκέψεις σας δημιουργούν την πραγματικότητά σας – γνωρίστε, εσωτερικοποιήστε και εφαρμόστε αυτήν την Αλήθεια και θα δείτε τη μετατροπή στη ζωής σας με τους πιο θαυμαστούς τρόπους.

Η πιο υπέροχη δύναμη, που μπορούσε ο Θεός να παραχωρήσει στον άνθρωπο, είναι το πνεύμα που του δώρισε.

Και φυσικά κάθε σκέψη ενεργεί σύμφωνα με τη δύναμη του πνεύματος που την έχει δημιουργήσει.

Από το βιβλιο «Η δύναμη της Θετικής Σκέψης» του Dr. Normal Vincent Peale

Διαβάστε περισσότερα... »