Ταπεινότητα δεν σημαίνει...

πηγή

Ταπεινότητα δεν σημαίνει να θεωρείσαι κατώτερος από τους άλλους, αλλά στο να απελευθερωθείς από την έπαρση και την αλαζονεία του να θεωρείς τον εαυτό σου σπουδαίο.

Είναι μια κατάσταση φυσικής απλότητας σε αρμονία με την αληθινή μας φύση που επιτρέπει να απολαύσεις την φρεσκάδα της παρούσας στιγμής.

Η ταπεινότητα είναι ένας τρόπος να είσαι και όχι να φαίνεσαι.

Matthieu Ricard

πηγή-facebook.com/iathiein/

Διαβάστε περισσότερα... »

To να δίνεις σεβασμό στις ιδέες των άλλων...

Fani BK

To να δίνεις σεβασμό στις ιδέες των άλλων, σημαίνει να είσαι ένας μαθητής

Αυτός που είναι ανοιχτός στις ιδέες των άλλων, είναι αυτός που μπορεί να μάθει από τα πάντα. Είναι ταπεινός και έχει το σεβασμό όλων. Έχει την εξουσία πάνωσε ό, τι κάνει, αυτός είναι ο κύριος και όμως είναι ακόμα ανοικτός για μάθηση.

Λύση: Ακόμα και όταν το καλύτερο σχέδιο μου και οι ιδέες μου έχουν απορριφθεί ή έχουν δεχτεί κριτική, είμαι σε θέση να παραμένω χαλαρός και ανάλαφρος λόγω του σεβασμού μου προς τους άλλους και στις ιδέες τους. Εξαιτίας αυτού είμαι σε θέση να μαθαίνω συνεχώς και να βιώνω πρόοδο.

πηγή-truthandspirituality

Διαβάστε περισσότερα... »

Τι σημαίνει η λέξη "Ταπείνωση"

Η λέξη <<Ταπείνωση>> ετυμολογικά παράγεται από την λέξη Τάπης = χαλί. 

Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ μοιάζει με τον τάπητα, το χαλί, για τους εξής λόγους:

Α. Δεν δημιουργεί θόρυβο και σχόλια γύρω από το άτομό του, όπως και τα βήματα δεν ακούγονται πάνω στο χαλί.

Β. Θερμαίνει και ευχαριστεί τους γύρω του, όπως και το χαλί εκείνους που το πατούν.

Γ. Δίνεται ολόψυχα χωρίς να απαιτεί καλή μεταχείριση, όπως και το χαλί στα πόδια των ανθρώπων. 

Δ. Πάντα παίρνει την τελευταία θέση, όπως και το χαλί βρίσκεται στο πιο χαμηλό μέρος του σπιτιού.

ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΖΗΤΑΕΙ ΚΙ ΑΠΟ ΜΑΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΥΨΩΣΕΙ!

<<Ο ΤΑΠΕΙΝΩΝ ΕΑΥΤΟΝ, ΥΨΩΘΗΣΕΤΑΙ>> (ΜΑΤΘ. ΚΓ΄ 12)

πηγή-anthologioxr

Διαβάστε περισσότερα... »

Τσαλακωμένη εικόνα....

Ξέρεις πόσο λυτρωτικό είναι να διαλύεις την εικόνα σου; Να κάνεις συντρίμμια το είδωλο σου και να τσαλακώνεις το προφίλ σου; Να ξεγυμνώνεις το κορμί σου, δίχως να ντρέπεσαι μήπως φανούν οι ουλές της μοναξιά σου; Τα σημάδια των παθών σου; 

Να αφήνεις όλα τα όπλα του «εγώ» πάνω στο τραπέζι της φαντασίας και ξαρμάτωτος να εγκαταλείπεσαι στην πραγματικότητα της ζωής; Να νιώθεις την ελευθερία του να μην είσαι κάποιος, να μην πρέπει να αποδείξεις τίποτα σε κανένα. Να είσαι ανώνυμος στο έπαινο και απαθής στην κατηγορία. Να είσαι αυτό που είσαι και όχι εκείνο που οι άλλοι θέλησαν ή φαντάστηκαν για τις δικές τους ανάγκες. 

Να γίνεσαι αυτό που λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος και με συγκλονίζει «σαν να μην υπήρξες ποτέ…». Να μάθεις τελικά ότι ο έπαινος και η κατηγορία είναι ίδια φυλακή;…

π.λίβυος

πηγή-plibyos

Διαβάστε περισσότερα... »

Μάθε να γίνεσαι αόρατος, ώστε να σε βλέπει και να σε ευλογεί ο Θεός

Θα στο ξαναπώ άλλη μια φορά.

Μάθε να σιωπάς.

Μην αφήνεις να βλέπουν οι άλλοι τι κρατάς στα χέρια σου.

Δουλεύεις για τον Αόρατο.

Ας είναι και το έργο σου αόρατο.

Όταν σκορπίζει κανείς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τα πουλιά που στέλνει ο διάβολος, λένε οι άγιοι.

Πρόσεξε την αυτοϊκανοποίηση.

Γι’αυτό οι άγιοι δίνουν την συμβουλή:

Να ενεργείς με διάκριση.

Βρίσκεσαι κάπου και σου προσφέρουν κάτι.

Διάλεξε το μικρότερο κομμάτι.

Αν, όμως, κάποιος ή κάποιοι βλέπουν τι θα κάνεις, τότε προτίμησε ν’ακολουθήσεις τη μέση οδό που θα προκαλούσε την πιο μικρή αίσθηση στους άλλους.

Προσπάθησε, δηλαδή, με κάθε τρόπο να μένεις αφανής.

Να περνάς όσο πιο πολύ μπορείς απαρατήρητος.

Να το έχεις αυτό σαν ένα κανόνα πάντοτε.

Μη μιλάς για τον εαυτό σου, πώς κοιμήθηκες, τι ονειρεύτηκες, τι σου συνέβη.

Μη λες τη γνώμη σου ευκαίρως ακαίρως χωρίς να ρωτηθείς.

Μην κάνεις λόγο για τις ανάγκες σου και τις υποθέσεις σου.

Όταν διαρκώς μιλάς γι’αυτά, τρέφεις απλούστατα τον ναρκισσισμό σου με την αυτοαπασχόλησή σου.»

Μάθε να γίνεσαι αόρατος… ώστε να σε βλέπει και να σε ευλογεί ο Θεός.

Απόσπασμα απ΄το βιβλίο του Τ.Κολλιάντερ: "Ο δρόμος των ασκητών" 

πηγή-lllazaros

Διαβάστε περισσότερα... »

Ο Μέγας Αντώνιος και ο ταπεινός μπαλωματής

Πέρασε κάποτε από το λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα να είχε φτάσει. Ο Θεός όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό, του φανέρωσε μια νύχτα στ’ όνειρό του πως καλύτερος του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ’ ένα παράμερο δρόμο της Αλεξανδρείας...

Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλη. Ήθελε να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να ιδεί τις αρετές του. Με πολλή δυσκολία ανακάλυψε το μαγαζάκι του, μπήκε μέσα, κάθισε πλάι του στον πάγκο κι’ άρχισε να τον ρωτά για τη ζωή του.

Ο απλοϊκός άνθρωπος, που δε του πήγαινε ο νους ποιος μπορούσε να ήταν εκείνος ο γερο-καλόγερος που ήλθε τόσο ξαφνικά να τον εξετάσει, χωρίς να πάρει τα μάτια του από το παπούτσι που μπάλωνε, του αποκρίθηκε αργά-αργά με ηρεμία:

- Δεν ξέρω, Αββά μου, να έχω κάνει ποτέ κανένα καλό. Κάθε πρωί σηκώνομαι, κάνω την προσευχή μου κι’ αρχίζω τη δουλειά μου. Λέω όμως πρώτα στο λογισμό μου, πως όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτή την πόλη, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, θα σωθούν καί μόνο εγώ θα καταδικαστώ για τις πολλές μου αμαρτίες. Κι' όταν το βράδυ πάω να πλαγιάσω, πάλι το ίδιο συλλογίζομαι.

Ο Όσιος σηκώθηκε με θαυμασμό, τον αγκάλιασε, τον φίλησε, και του είπε με συγκίνηση:

- Συ, αδελφέ μου, σαν καλός έμπορος, κέρδισες τον πολύτιμο μαργαρίτη άκοπα. Εγώ γέρασα στην έρημο, ίδρωσα καί κόπιασα, μα δεν έφτασα την ταπεινοσύνη σου.

(Από το ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ)

πηγή-anthologioxr

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι έπαινοι, η υπερηφάνεια και η ταπείνωση

- Φοβηθείτε τους επαίνους εκ μέρους των ανθρώπων, εξακολούθησε ο στάρετς απευθυνόμενος προς όλους, και προπάντων όταν σας επαινούν παρά την αξία σας. Σιωπήστε, μην απαντήσετε εκείνη τη στιγμή. Μόνο μέσα σας συναισθανθείτε ότι σας επαινούν περισσότερο απ’ ό,τι αξίζετε. Μα αν αρχίσετε να αντιλέγετε, τότε γεννιέται η υποκρισία.

Πράγματι, το λεπτό αίσθημα της ικανοποιήσεως από τους επαίνους υπάρχει στον καθένα. Όλοι βρισκόμαστε σε πλάνη δίνοντας μεγάλη αξία στον εαυτό μας. Υπερηφανευόμαστε, ματαιοδοξούμε και μετά πρέπει κάθε μέρα να παρακαλούμε τον Κύριο: «Κύριε, στείλε το έλεός Σου, λύτρωσέ μας από την πλάνη, από την έπαρση, φώτισέ με με το φως της χάριτός Σου». 

Είναι φοβερή συμφορά όταν ο άνθρωπος χάνοντας την ταπείνωση, απατά τον εαυτό του και φαντάζεται ότι μόλις που δεν είναι άγιος. Φοβερή κατάσταση η έπαρση, η σατανική υπερηφάνεια! 

Κάποιους τους σώζει ο Κύριος απ’ αυτή την κατάσταση με βαρειά τιμωρία. Στέλνει κάποια ψυχική ασθένεια ή παραχωρεί να πέσουν σε επαίσχυντες αμαρτίες, από το βάρος των οποίων, σαν να συνέρχονται, έρχονται στον εαυτό τους, αναγνωρίζουν τη μηδαμινότητά τους, μετανοούν και διορθώνονται. 

Αλλά πολλοί απ’ αυτούς τους δυστυχείς χάνονται, ειδικά αν δεν υπάρχει κανείς να τους βοηθήσει να συνέρθουν. Φύλαξέ μας, Κύριε, όλους από μια τέτοια δαιμονική απάτη. Ποτέ δεν πρέπει να υπερηφανευόμαστε για τις ικανότητες, τα χαρίσματά μας και για τα άλλα φυσικά μας πλεονεκτήματα. Ο Κύριος θα μας τα αφαιρέσει σαν τιμωρία για την υπερηφάνειά μας.

Κάποτε έλεγε κατά την εξομολόγηση:

- Με τι θα εξολοθρεύσουμε την υπερηφάνεια και θα αποκτήσουμε την ταπείνωση; 

Ο όσιος Σεραφείμ διδάσκει: «Με τη σιωπή. Με τη σιωπή οι περισσότερες αμαρτίες νικώνται. «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».

Όντας ο στάρετς πρότυπο ταπεινώσεως με όλες του τις δυνάμεις και τα χαρίσματά του προσπαθούσε να εμφυτεύσει αυτή την πολύτιμη αρετή σε όλους τους ανθρώπους. Έλεγε:

- Την ταπείνωση τη χαίρεται και ο ίδιος ο Θεός: 

«Επί τίνα επιβλέψω αλλ' ή επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντα τους λόγους μου.» (Ησ. 66, 2). Αλλά σε τι συνίσταται η ταπείνωση; Ο ταπεινός άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του αμαρτωλότερο όλων μέσα στην καρδιά του, κανένα δεν εξουδενώνει, κανένα δεν κρίνει, δεν αναζητεί τον πλούτο, τη δόξα και τις τιμές, ανδρείως υπομένει τους εξευτελισμούς, τις ύβρεις, τις επιπλήξεις, γιατί αναγνωρίζει ότι αυτά του αξίζουν.

Σε όλους συμπεριφέρεται χαρούμενα, είναι έτοιμος να υπηρετήσει τον καθένα, δεν βλέπει σαν καλά τα έργα του και δεν λέγει τίποτε γι’ αυτά, αν δεν υπάρχει ανάγκη. 

Η ταπείνωση είναι ο στέφανος και η ωραιότης όλων των αρετών. 

Ό,τι είναι για τη διψασμένη γη η βροχή, είναι για την ανθρώπινη ψυχή η ταπείνωση. 

Να κρατάτε μέσα στην καρδιά σας τα λόγια του Σωτήρος: «Μάθετε απ’ εμού, ότι πραύς ειμι και ταπεινὸς τη καρδίᾳ, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών» (Ματθ. 11,29).


Πηγή: Από το βιβλίο: "Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής".
Εκδόσεις Άθως

πηγή-imverias

Διαβάστε περισσότερα... »

Ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Ἡγουμένου

Κάποτε ο Ηγούμενος παπά-Θανάσης ο Γρηγοριάτης, βρισκόταν στο γραφείο με έναν μοναχό. Αυτός ο μοναχός ήταν οξύθυμος και πάνω στην συζήτηση για να επιβάλει την γνώμη του, ράπισε τον Ηγούμενο. Τότε φάνηκε το μεγαλείο της αρετής του Ηγουμένου. Δεν έδειξε καμία αντίδραση ούτε θύμωσε ούτε είπε τίποτε.

Ειρηνικότατος πήρε την ηγουμενική του ράβδο και πήγε στην Εκκλησία -είχε αρχίσει ο Εσπερινός- και ο Ηγούμενος έψαλλε σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Έκτοτε ούτε είπε τίποτε, ούτε και έκανε κάποια ενέργεια εναντίον του, ενώ ως Ηγούμενος θα μπορούσε ακόμη και να τον διώξει από το Μοναστήρι. Αλλά ούτε και απλή παρατήρηση του έκανε προς συμμόρφωση. Έκανε μόνο θερμή προσευχή γι’ αυτόν.

Έτσι μετά από χρόνια, όταν ήταν στα τελευταία του ο μοναχός, ο Χριστός και η Παναγία δεν τον άφησαν, διότι είχε μεν το πάθος του θυμού, αλλά είχε έργασθεί και είχε προσφέρει πολλά για το Μοναστήρι του και για όλο το Άγιον Ορος. Ήρθε σε μετάνοια και συναίσθηση ζήτησε τον Ηγούμενο. Τού έβαλε συντετριμμένος μετάνοια και ζητούσε να τον συγχώρηση πού τόλμησε να σήκωση το χέρι του και να τον κτυπήσει.

Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος (1873-1953),

 Ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου, με αδελφούς της μονής

(Φωτογραφία: Αλή Σαμή, δεκαετία 1920)

Τότε ο παπά-Θανάσης του είπε με σκοπό να τον ωφελήσει:

- Πάτερ μου, ολόκληρη την ζωή σου αγωνίστηκες να κτίζεις ντουβάρια και Μετόχια. Καλά όλα αυτά. Όμως γι’ αυτήν την στιγμή πού βρίσκεσαι τώρα, έκανες καμία προετοιμασία;

- Συγχώρησε με, συγχώρησε με, έλεγε ο μοναχός και έκλαιγε με αναφιλητά.

- Εγώ σε συγχώρησα τότε αμέσως. Αλλά τώρα καλά έκανες και με φώναξες, για να σου διαβάσω συγχωρητική ευχή.

Έτσι εκοιμήθη εν μετάνοια, ειρηνικά και είχε καλό τέλος.

Πηγή: Από το βιβλίο «Από την Ασκητική και’ Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση»,Αγιον Όρος 2011,εκ. Ί. Ήσυχα. «Άγιος Ιωάννης ό Πρόδρομος», 

Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, σσ. 353-354″

πηγή-hristospanagia.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Η ταπεινοφροσύνη

"Φόρεσε τον μανδύα της ταπεινοφροσύνης ως ένδυμα, κάθε φορά που βγάζεις το ένδυμα της ταπεινοφροσύνης, τυφλώνεσαι ως προς το πραγματικό Φως και θα σου παίρνει καιρό για να μπορέσεις να ξαναδείς".

Ο Κύριος συνέχισε να μιλά, παρ΄ότι δεν μπορούσα να δω, η ελπίδα ήταν μέσα μου και είχα την ελπίδα, να πάρω πίσω την όρασή μου.

"Για κάθε μάθημα μάθε ότι υπάρχει ο εύκολος και ο δύσκολος δρόμος. Μπορείς να ζητήσεις ταπεινότητα. Η υπερηφάνεια προκάλεσε την πρώτη πτώση από τη Χάρη, καθώς και τις περισσότερες πτώσεις, από την εποχή του Δαυίδ, που ο γιος του ο Σολομών παραπονιόταν ότι δεν μπορούσε να γλυτώσει με τίποτα την παιδεία του πατέρα του. 

Αν και ο Σολομών πίστευε ότι δεν είχε σωστή μεταχείριση, ο πατέρας του ο Δαυίδ δεν ήταν άδικος, γνώριζε ότι ο γιος του Σολομών είχε κληθεί να είναι βασιλιάς. Εκείνοι που υφίστανται τη μεγαλύτερη παιδεία, είναι αυτοί που έχουν κληθεί να περπατήσουν σε μεγαλύτερη εξουσία. Ο ταπεινός δεν μπορεί να νιώσει ντροπή. 

Μόνο όταν κινείσαι με υπερηφάνεια νιώθεις ντροπή. Η ντροπή είναι μια προειδοποίηση ότι έχεις απομακρυνθεί από τη Σοφία. Δεν μπορεί η ντροπή να ελέγχει τις πράξεις σου. Σε κάθε περίπτωση να ταπεινώνεσαι, μη καυχάσαι για τις δυνάμεις σου, αλλά για τις αδυναμίες σου. Αν μιλάς ανοικτά περισσότερο για τις αδυναμίες σου προκειμένου να βοηθήσεις άλλους, θα μπορώ να φανερώνω ανοικτά τις νίκες σου. 

Γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί, και όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί. Έπειτα όταν οι δοκιμασίες θα υψώνονται πάνω από σένα, θα αυξηθείς ακόμα περισσότερο για να υπερισχύσεις πάνω στους εχθρούς και τις δοκιμασίες".

Αρχίζω να βλέπω ξανά τον προορισμό μου, σκεφτόμουν ότι θα μπορώ να ζητώ στήριξη από τους άλλους αδελφούς, άλλα η αφιέρωσή μου και η εμπιστοσύνη μου θα είναι στον Κύριο, και όχι στην όρασή μου και στους άλλους. Αμέσως τα μάτια μου φωτίστηκαν ακόμα περισσότερο. 

Συνειδητοποίησα μόλις, ότι αν η μεταμέλειά μου, μετατραπεί μέσω της Χάρης που ο Κύριος θα μου κάνει, σε σταθερή απόφαση, η κάθε δοκιμασία θα είναι πιο εύκολη. Όλη η Αλήθεια κι όλη η Σοφία είναι από Σένα Κύριε, όταν μένω αρκετά ταπεινός σ' ακούω να μου μιλάς μέσα από τη Δόξα Σου, κι έχω ήδη αναγνωρίσει το κάλεσμα, οι επιγνώσεις, η σπουδή και η μαθητεία μόλις είχαν αρχίσει.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »