Προφητείες για την έλευση του Χριστού - Σίβυλλες (με βιβλιογραφία - links)

Πως οι διάφοροι λαοί προετοιμάσθηκαν
 για την έλευση του Χριστού 

πηγή

"κλίκ" επάνω στην εικόνα, για μεγέθυνση

ΠΗΓΗ: 1. ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΠΟΙΚΙΛΟΥΣ ΙΣΤΟΤΟΠΟΥΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

           2. Λεωνίδου Ι. Φιλιππίδου, Καθηγητού και Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών
               Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΛΥΤΡΩΤΟΥ
               (Απόσπασμα από το βιβλίο του: Ιστορία της εποχής της Κ. Διαθήκης εξ απόψεως   
               παγκοσμίου και πανθρησκειακής, Αθήνα, 1958)

Οράτε οπωσδήποτε εδώ κι εδώ.

πηγή

Ντοκουμέντο: Τοιχογραφίες ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων καὶ φιλοσόφων στὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεγάλου Μετεώρου ἀποδεικνύουν τὴν ἑνότητα Ὀρθοδοξίας καὶ Ἑλληνισμοῦ

Ἀφιερώνεται σὲ πολλοὺς καὶ διάφορους, ποῦ προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν πῶς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ ἰδιαίτερα οἱ ἱερωμένοι καὶ μοναχοὶ μισοῦν τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν κλασικὴ ἀρχαιότητα.

Οἱ τοιχογραφίες βρίσκονται στὸν προαύλιο χῶρο τῆςἹερᾶς Μονῆς Μεγάλου Μετεώρου. Εἰκονίζονται ὁ Σόλωνας, ἡ Σίβυλλα, ὁ Σωκράτης, ὁ Πυθαγόρας, ὁ Ὅμηρος, ὁ Θουκυδιδης, ὁ Ἀριστοτέλης, ὁ Πλάτωνας, ὁ Πλούταρχος καὶ δίπλα τους ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυρας τοῦ 2ου αἰνώνα μ.Χ. 

Ἀντίστοιχες τοιχογραφίες ὑπάρχουν σὲ πολλὲς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὅρους (π.χ Βατοπαίδι, Μεγίστη Λαύρα) καθὼς καὶ σὲ Μονὲς στὸ νησάκι τῶν Ἰωαννίνων.

Δεῖτε περισσότερες φωτογραφίες...

πηγή-orthodoxia-ellhnismos.gr

Νωπογραφία του Μιχαήλ Άγγελου στην Καπέλα Σιξτίνα - Η Ερυθραιώτικη Σίβυλλα (πηγή)

Οι Σίβυλλες 

Σίβυλλα ήταν το συλλογικό όνομα μιας κατηγορίας μαντικών γυναικών, που μάλλον δεν είχαν πραγματική συγγένεια αίματος μεταξύ τους, αλλά μοιράζονταν πολλά χαρακτηριστικά. Τις ονόμαζαν από το τόπο καταγωγής τους. (Περσική, Κυμαία, Ερυθραία, κλπ.).

 Σε αντίθεση με τις Πυθίες, δεν ήταν ενταγμένες σε κάποιο ναό ή ιερατείο. Ήταν συνήθως περιπλανώμενες, κατάγονταν και δρούσαν σε/από πολλούς λαούς και πολιτισμούς, και οι προφητείες τους γίνονταν σε μορφή διαγγέλματος.

Τον Μεσαίωνα διατηρούσαν πολλά βιβλία γραμμένα από τις Σίβυλλες, και οι ηγέτες φαίνεται ότι τα συμβουλεύονταν συχνά. Πρώτη μνεία αυτών των βιβλίων γίνεται κατά την εξιστόρηση της βασιλείας του μισομυθικού Ρωμαίου βασιλιά Ταρκύνιου. Οι Χριστιανοί θεωρούσαν τις Σίβυλλες προφήτισσες της έλευσης του Χριστού. Τις απεικόνισαν μάλιστα σε ναούς. Τις βλέπουμε θρονιασμένες ανάμεσα στους Εβραίους Προφήτες στην Καπέλλα Σιξτίνα, στις τοιχογραφίες του Μιχαήλ Άγγελου. Σήμερα, πολλοί επιστήμονες λένε πως οι «χριστιανικοί» χρησμοί της Σίβυλλας είναι νόθοι. Άραγε υπάρχουν και γνήσιοι χρησμοί; Οι περισσότεροι χρησμοί των Μάντεων είναι κατασκευασμένοι με κάποιου είδους σκοπιμότητα…

Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι οι Σίβυλλες και οι χρησμοί τους, εξασφάλισαν την ομαλή μετάβαση από την αρχαία στην χριστιανική θρησκεία. Η αναγνώριση του Χριστιανισμού, έγινε μέσω (έστω και νοθευμένων) χρησμών του Απόλλωνα. Χωρίς αυτούς τους χρησμούς, ας μην αυταπατώμεθα, ο Χριστιανισμός δεν θα είχε καθιερωθεί, ακόμα και αν ο Ιησούς είχε μετατρέψει σε κρασί όλη την θάλασσα της Γαλιλαίας!!!

Ελληνίδα, λένε πως ήταν η πρώτη Σίβυλλα, (με… Λιβυκό όνομα) αλλά αυτό αμφισβητείται, όχι μόνο γιατί αναφέρονται και άλλες παραλλαγές, αλλά και γιατί τα χαρακτηριστικά της μπερδεύονται με αυτά της δεύτερης. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η καταγωγή της περίφημης Μάντισσας και προφήτισσας Σίβυλλας αρ. 2 (υπήρχαν πολλές, αλλά εδώ μιλάμε για τις δυο αρχαιότερες) ήταν από την Μικρά Ασία, και από εκεί ήρθε στους Δελφούς, ενώ η αρ. 1 πήρε το όνομά της από την Λιβύη:

«Την παλιά Σίβυλλα, που ήταν και η πιο μεγάλη από όλες οι Έλληνες έλεγαν [1]πως ήταν κόρη του Δία και της Λαμίας, της κόρης του Ποσειδώνα και ότι ήταν η πρώτη γυναίκα που έψαλλε χρησμούς, καθώς και ότι πήρε το όνομά της από τους Λίβυους»

Και ο περιηγητής Παυσανίας συνεχίζει για τις Σίβυλλες:

«Η Ηροφίλη όμως ήταν νεότερη απ΄ αυτή, (την παλιά Σίβυλλα) αν και φαίνεται παλιότερη από τον Τρωϊκό πόλεμο, [2] και προφήτεψε για την Ελένη, τον όλεθρο Ασίας και Ευρώπης που θα ανατραφεί στη Σπάρτη, και πως γι΄αυτήν θα πέσει το Ίλιο από τους Έλληνες». Και παρακάτω, λέει η Ηροφίλη: «Γεννήθηκα μισή θνητή και μισή θεά από αθάνατη νύμφη και πατέρα σιτοφάγο. Από μητέρα είμαι από την Ίδη [το βουνό της Τροίας] και πατρική μου χώρα είναι η ερυθρή Μάρπησσος, ιερή της μητέρας, και ο ποταμός Αϊδωνέας» (Μικρασιατικά τοπωνύμια) Και ο Παυσανίας συνεχίζει: «Πέθανε στην Τρωάδα [3] και το μνήμα της είναι στο άλσος του Σμινθέα(=Απόλλωνα των ποντικιών)»

Το λεξικό της Σούδας λέει πως η Σίβυλλα δεν ήταν άλλη από τη γνωστή μάντισσα από την Τροία, την Κασσάνδρα, του Πρίαμου την κόρη, μεταξύ άλλων απόψεων. Ο Παυσανίας αναφέρει πως και άλλες περιοχές διεκδικούσαν την καταγωγή της Σίβυλλας, αλλά πιστεύει πως η ομολογία της ίδιας είναι καθοριστική. Ο χρησμός αυτός ήταν καταγραμμένος και δεν σήκωνε αμφισβήτηση:

«Οι Ερυθραίοι – γιατί αυτοί φιλονικούν περισσότερο από όλους τους Έλληνες για την Ηροφίλη»/ /«λένε»/ /«ότι είναι κόρη του ντόπιου βοσκού Θεόδωρου και μιας νύμφης. Η νύμφη είχε το επώνυμο «Ιδαία» [Ίδη: το βουνό της Τροίας] «όχι για άλλο, παρά ότι τα δασωμένα μέρη τα λέγανε τότε οι άνθρωποι ΄Ιδες. Το στίχο που αναφέρεται στη Μάρπησσο και τον ποταμό Αϊδωνέα οι Ερυθραίοι τον αφαιρούν από τους χρησμούς» [4]

Μια ζωντανή μαρτυρία «Ελληνοποίησης» της Απολλώνιας λατρείας, με διαστρέβλωση των καταγραμμένων χρησμών. Και ο Ηρόδοτος αναφέρει περίπτωση διαστρέβλωσης ιερών κειμένων. Μπορούμε μόνο να φανταστούμε τις αντίστοιχες επεμβάσεις που έχουν γίνει στους Μύθους και στα Ομηρικά Έπη. Ο «πατριωτικός» αυτός«αγώνας» Ελληνοποίησης ενός ξένου θεού «πέρα από την Αφρική» [Ιαπωνία, Κίνα, Ινδία, Αμερική] συνεχίζεται και σήμερα, από γνωστές εκδόσεις και περιοδικά…

Ο Κλήμης Αλεξανδρείας γράφει πως η πρώτη Σίβυλλα ήταν και αυτή από την Μικρά Ασία: «Η Σίβυλλα είναι παλιότερη από τον Ορφέα. Λέγονται πολλά γι΄ αυτήν και τους πασίγνωστους χρησμούς της και την επωνυμία της. Ήταν Φρύγια, αποκλήθηκε Άρτεμη, και φτάνοντας στους Δελφούς έψαλλε:

΄΄ Ώ Δελφοί, αφιερωμένοι στον τοξότη Απόλλωνα, εγώ ήρθα να προφητέψω τη νόηση του Δία που κρατά την Αιγίδα, γιατί έχω πικραθεί από τον αδελφό μου τον Απόλλωνα΄΄

Είναι και άλλη μια, από την Ερυθραία [της Μικράς Ασίας] που την λέγανε Ηροφίλη. Αυτές τις αναφέρει ο Ηρακλείδης ο Ποντικός στο ΄΄Περί χρηστηρίων΄΄» [5]

Τι συκοφαντίες γράφει αυτός ο παπάς μέσα στην ανθελληνική του μανία, ε; Ακούστε τον Παυσανία, τότε:

«Στις ψαλμωδίες της ονομάζει τον εαυτό της όχι μόνο Ηροφίλη, αλλά και Άρτεμη, και γυναίκα επίσημη του Απόλλωνα, άλλοτε και αδελφή του, και άξαφνα και κόρη του…» [6] [ ούτε αυτός άντεξε άλλο…]

Η μόνη «διαφωνία» είναι ποια ήταν πρώτο Νούμερο, η 1 ή η 2, αν και τίποτα δεν αποκλείει πως το Νούμερο 1 έλεγε τα ίδια με το 2.

Αναφέρονται παραλλαγές, που θέλουν την Σίβυλλα αρ. 1 αναθραμμενη στον Ελικώνα από τις Μούσες, ή να έρχεται από τους Μαλιείς [Θεσσαλία] [7] Ο Παυσανίας υπαινίσσεται πως αυτό αντιφάσκει με τους χρησμούς της [= «οι Έλληνες λένε…» ] [8] ο δε Κλήμης μας λέει πως ήταν Φρύγια. Ο Χριστιανός και ο πολυθεϊστής, έγραφαν χοντρικά την ίδια εποχή, και συμφωνούν σχεδόν απόλυτα. Οι καταγωγές ποικίλλουν. Κόρη τουΤρώα Δάρδανου η μια, γι’ αυτή από της Ερυθρές έλεγαν πως ήταν από τη Λυδία, κλπ.

Ακούσαμε πως η πρώτη Σίβυλλα ήταν Φρύγια, Ελληνίδα, «Ιδαία» (=Τρωαδίτισσα) κλπ. Αυτές εμφανίστηκαν μετά, σύμφωνα με το λεξικό Σούδας. Η πραγματική καταγωγή της πρώτης Σίβυλλας ήταν Εβραϊκή. «πρώτη ουν η Χαλδαία η και Περσίς, η κυρίω ονόματι Σαμβήθη» [9] (είναι τα διάφορα ονόματα και καταγωγές της Εβραίας Σαββαής) (περίληψη: «οι στίχοι των προφητειών της είναι ατελείς, -γιατί δεν πρόφταιναν να τους καταγράψουν σωστά- είτε ο Θεός δεν θέλησε να γίνουν γνωστά τα μέλλοντα στους πολλούς και ανάξιους» [10] )

Η Εβραία Σίβυλλα Σαββαή, Σάββη ή Σαβίνθη, είχε εμπνευστεί από τον Απόλλωνα, (φυσικά!) λέει ο Παυσανίας, αν και δεν πιστεύει πως ήταν η πρώτη.[11] «Μετά τη Δημώ,» [βγήκε] «στους Εβραίους που είναι πέρα από την Παλαιστίνη, γυναίκα χρησμολόγος, που λέγονταν Σάββη. Λένε πως η Σάββη είχε πατέρα τον Βηρωσό και μητέρα την Ερυμάνθη. Μερικοί την λένε Βαβυλώνιακή, και άλλοι Αιγύπτιακή Σίβυλλα» [αναφέρει και άλλους Μάντεις που δεν ήταν Εβραίοι] «αυτές ήταν οι γυναίκες και οι άντρες που αναφέρονται μέχρι τις μέρες μου πως μάντεψαν εμπνευσμένες από τον θεό» [Απόλλωνα]

Λένε πως προφήτεψε για τον Μεγαλέξαντρο και τον Χριστό, αλλά μίλησε και για πολλά άλλα έθνη. Ήταν απόγονος του «μακαριωτάτου» Νώε. Είχε γεννηθεί στην Αίγυπτο ή την Βαβυλώνα, Σε αυτές τις χώρες είχαν μετοικιστεί οι Εβραίοι. Την λέγανε και Περσική ή Χαλδαία. Χαλδαίος ήταν και ο Αβραάμ.

Ίσως η πρώτη Εβραία Σίβυλλα, πριν τη Σαββαή, να ήταν η Μαριάμ, αδελφή του Ααρών και του Μωυσή, που η Παλαιά Διαθήκη αποκαλεί «Μαριάμ η προφήτις»και την παρουσιάζει επικεφαλής οργιαστικής λατρείας των Εβραίων γυναικών.[12]

Κατά τη γνώμη μου, οι μαρτυρίες πως η πρώτη Σίβυλλα ήταν Εβραία ή Τρωαδίτισσα, δεν αντιφάσκουν. Αν η πρώτη Σίβυλλα ήταν κόρη του Δάρδανου και εγγονή του Τεύκρου, «αφ’ ής και άλλαι γυναίκες, όσαι εγένοντο μαντικαί, Σίβυλλαι ελέγοντο…» [13] τότε μπορεί κάλλιστα να είναι η Εβραία. Γιατί ο Δάρδανος και οΤεύκρος είναι οι Δαρδά και Θοργαμά της Παλαιάς Διαθήκης, ο Δαρδά μάλιστα θεωρείται ο σοφότερος μετά τον Σολομώντα.

«…δόξαν εχόντων παρά τοις Εβραίοις επί δεινότητι, ων ου παρελεύσομαι τα ονόματα. ήσαν δε Άθανος και Αιμανός και Χάλκεος και Δάρδανος» [14]

Η δε Τροία, είχε επαφές με την Μεσοποταμία (από όπου κατάγονταν η Σαββίνθη) μέσω του Μέμνονα, που αν και Τρώας ήταν στρατηγός ή και βασιλιάς της Ασσυρίας, και ήταν γνωστός και σεπτός στο Ισραήλ. Η Σίβυλλα του Τεύκρου και του Δάρδανου, ήταν λοιπόν η Σίβυλλα της Χαλδίας.

Η Σίβυλλα είχε διατάξει τους Ρωμαίους (205 π.Χ) να λατρέψουν τη Φρυγική θεά Κυβέλη (=Μητέρα των θεών) που την αποκαλούσαν «Ιδαία», από το βουνό της Τροίας. Ο Ηρόδοτος την ονομάζει «μητέρα Δινδυμήνη»[15] και αναφέρει «ιερό όρος»της θεάς στην Μικρά Ασία. Μέχρι και ο Αυτοκράτορας Ηλιογάβαλος ευνουχίστηκε ως«Γάλλος», ιερέας της Κυβέλης. Ο λόγος αυτής της απόλυτης υιοθέτησης, ήταν η Τρωική - Φρυγική της καταγωγή, που ήταν ίδια με των Ρωμαίων. Η Κυβέλη, που ονομάζονταν καιΚυβήβη, φαίνεται πως προέρχεται από την Ουριτική λατρεία της θεότητας Χουβάβα.[16] Οι Δελφοί είχαν προστάξει την Αθήνα να λατρέψει την ίδια θεά. Η Απολλώνια λατρεία ήταν, λοιπόν, φορέας διάδοσης Ασιατικών λατρειών.

Οι Σίβυλλες είχαν προφητέψει και την έλευση του Χριστού, κατά τη Χριστιανική ερμηνεία των χρησμών τους. Αλλά, στην αρχαία Ρώμη έλεγαν πως η Κυμαία Σίβυλλα είχε πουλήσει τους χρησμούς της στον Ρωμαίο Ταρκύνιο, που τους συμβουλεύονταν ακατάπαυστα. Υπήρχαν ειδικοί ιερείς για την ερμηνεία των προφητειών της. Τα βιβλία της φυλάγονταν στο ναό του Παλατίνου Απόλλωνα, στη Ρώμη.[17] Η δύναμη της πόλης προέρχονταν από εκεί, δηλαδή τον Απόλλωνα. 

Αυτή είναι η Μυθολογική – θεολογική εξήγηση της υποδούλωσής μας στη Ρώμη, και ο πραγματικός λόγος της απεικόνισης των Σιβυλλών στις εκκλησίες από τους Ιταλούς της Αναγέννησης. Κατά τα άλλα, μας ενοχλεί ο Εβραίος Χριστός που κατάστρεψε την... εθνική μας θρησκεία.[18]

Οι Χριστιανοί Γότθοι έκαψαν το βιβλίο της Σίβυλλας στη Ρώμη, αγνοώντας την άποψη των Ρωμαιοτραφών Χριστιανών γι’ αυτήν, εκτός αν ήθελαν να στερήσουν την πόλη από τη δύναμή της… (και αυτοί λοιπόν, πίστευαν στις προφητείες της!) Πάντως, οι χριστιανοί Αυτοκράτορες της Δύσης συμβουλεύονταν τους χρησμούς της μέχρι τέλους, αφού το διέταξε και ο απόστολος Παύλος! (δες παρακάτω) Οι Γερμανοί Αυτοκράτορες του Μεσαίωνα διάβαζαν τους χρησμούς της Τιβουρτίνης Σίβυλλας.

Η Σίβυλλα είχε χρησμοδοτήσει στους Ρωμαίους - που θεωρούταν απόγονοι Τρώων, πατριώτες της, σπορά του Αινεία - πως πρέπει να θυσιάζουν ένα ζευγάρι Ελλήνων και Γαλατών σε ειδικές περιπτώσεις! Αυτά, τα γράφει ο γνωστός μας ιερέας των Δελφών, ο Πλούταρχος! Αφού οι Σίβυλλες εμπνέονταν από τον Απόλλωνα, πως ο«Ελληνικός» αυτός θεός διέταξε ανθρωποθυσία Ελλήνων από αλλοεθνείς; Η Ρώμη είχε κατακτηθεί από Γαλάτες. Το μίσος προς αυτούς ήταν δικαιολογημένο.

Οι Έλληνες δεν κατάκτησαν τη Ρώμη, αλλά είχαν κατακτήσει την Τροία, τη μητρόπολή της… Έτσι, Γαλάτες και Έλληνες ήταν οι θανάσιμοι εχθροί των Ρωμαίων, που διάφοροι «Γραικύλοι» έλεγαν και λένε πως κατάγονται από την… Αρκαδία! Αν κατανοήσουμε πως ο Απόλλων ήταν θεός της Τροίας, και η ίδια η αρχική Σίβυλλα ήταν«Ιδαία», Τρωαδίτισσα, τότε όλα εξηγούνται. Η εκδίκηση του Απαλιούνας. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού…

[1] Οι Έλληνες το έλεγαν... Είναι υπαινιγμός. Θα δούμε πως και η πρώτη Σίβυλλα ήταν από τη Φρυγία, και κατά άλλη παραλλαγή ήταν… Εβραία!

[2] Εδώ ο Παυσανίας αφήνει να φανεί η αλήθεια. Γνωρίζει καλά πως το Μαντείο των Δελφών δεν υπήρχε κατά τα Τρωικά, και παραξενεύεται πως μπορεί να πήγε εκεί και να προφήτεψε η Ηροφίλη για αυτόν τον πόλεμο! Το… φως της Ελληνικής σκέψης κρύβεται να μην το φάει η Απολλώνια λατρεία…

[3] Πως υπάρχει ο τάφος της αφού η Τροία καταστράφηκε, όχι μόνο από τους Έλληνες, αλλά και από σεισμό και πλημμύρα, όπως λέει ο Όμηρος; Άρα, έζησε και προφήτεψε αφού εποικίστηκε η Τροία από Έλληνες πολύ μετά την καταστροφή, «μόλις χτές» όπως θάλεγε ο Ηρόδοτος…Γι αυτό και ο Παυσανίας γράφει «φαίνεται»

[4] Παυσανίας, Φωκικά, 12, 1-7

[5] Κλήμης Αλεξανδρείας, «Στρωματείς» Α΄ ΧΧΙ σελ 279

[6] Παυσανίας, Φωκικά, 12, 1-7

[7] Πλούταρχος, Περι του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν 9

[8] Υπάρχουν τέτοιες διαφοροποιήσεις σε πολλούς Μύθους, πχ. για τον Πέλοπα, που ήταν Φρύγας κλπ. Ο κανόνας και η λογική λένε πως οι Μύθοι που δίνουν ξένη καταγωγή σε μυθολογικά πρόσωπα είναι οι αρχικοί που στη συνέχεια «ελληνοποιήθηκαν». Αν ο αρχικός Μύθος έδινε Ελληνική καταγωγή, ο αντίθετος Μύθος δεν είχε λόγο ύπαρξης. Ανθέλληνες σαν εμένα πρέπει να είχαν εκτελεστεί ή εξοριστεί.

[9] Λεξικό Σούδας, λήμμα «Σίβυλλα Χαλδαία»

[10] Λεξικό Σούδας. λήμμα «Σίβυλλα Χαλδαία» «Οι στίχοι αυτής ατελείς ευρίσκονται και άμετροι /…/ είτε και κατ’ οικονομίαν Θεού τούτο γέγονεν, ως μη γινώσκοιντο υπό των πολλών και αναξίων οι χρησμοί αυτής»

[11] Παυσανίας, Φωκικά, 12, 1-7

[12] Παλαιά Διαθήκη, Έξοδος, ΙΕ΄, 20-21

[13] Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Ομηρικά σχόλια, Ραψ. Β΄, σελ. 285

[14] Ιώσηπος, Ιουδαϊκή αρχαιολογία Η΄, 5

[15] Ηρόδοτος, 1, 80, Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Ιδαία».

[16] Ακαδημία επιστημών ΕΣΣΔ, Παγκόσμια ιστορία, τομ Α2, σελ 817-820

[17] Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Βαγώη»

[18] Σοβαρά τώρα, θεωρείτε τον Έλληνα ικανό να φτιάξει μόνος του κάποια θρησκεία; Οι Έλληνες «ομνύοντες εξαπατώσι» (Ηρόδοτος, 1, 153) θεούς και ανθρώπους...

πηγή-sites.google.com (απόσπασμα)

πηγή

Σίβυλλα χαρακτηριζόταν η γυναίκα που αυθόρμητα (με την βοήθεια του θεού Απόλλωνα), χωρίς να ερωτηθεί προφήτευε τα μελλούμενα με επιτυχία.

Δεν είχε σχέση με οργανωμένα μαντεία, όπως των Δελφών που η Πυθία μασούσε τις δάφνες της και απαντούσε με τον τρόπο της σε ότι κατέτρεχε τους πιστούς που με δώρα κατέφευγαν στις προβλέψεις της. 

Ο Όμηρος όπως και ο Ησίοδος στα γραπτά τους δεν αναφέρουν ούτε μία Σίβυλλα και μόνο ελάχιστα βρίσκει κανείς στα αρχαιοελληνικά κείμενα. Οι χριστιανοί αργότερα αναφέρονται εκτενέστερα στα κατορθώματα της μαντικής ικανότητας μιας και η ευπιστία του λαού γοητευόταν με τις εκάστοτε διφορούμενες ερμηνείες των σιβυλλικών χρησμών.

Οι σιβυλλικές ρήσεις ήταν ότι έπρεπε προς εκμετάλλευση από διάφορες πολιτικοθρησκευτικές προπαγάνδες. Η συλλογή σιβυλλικών χρησμών ευδοκίμησε έως τον μεσαίωνα. Η μαντική ικανότητα με τον απαραίτητο γρίφο της, ήταν πεδίο ερμηνειών κατά το δοκούν για τον κάθε έναν.

Η Πυθία μασάει τα λόγια της 

Η Πυθία του Τζον Κόλιερ (1891)

Aγία Μαρία της Ειρήνης- Ρώμη

(Ναός)

Σίβυλλες και άγγελοι (Ραφαήλ 1514)

Προφήτες και Σίβυλλες (Perougino)

Σίβυλλα της Κύμης (Guercino 1651)

Η εκ Περσίας σίβυλλα (Guercino 1647)

Σαμία σίβυλλα (Robert Campin 1375-1444)

Σίβυλλα από τη Λιβύη 

Σίβυλλα της Κυμαίας (Γκιρλαντάιο 1485)

Orazio Gentileschi (1620)

Σίβυλλα αράχνη (Βελάσκεθ 1644-48)

Σίβυλλα (Frederic Leighton 1830-1896)

Απόλλων και η Κυμαία σίβυλλα (Giovanni Cerrini 1609-1681) 

Κυμαία (Elihu Vedder 1876)

Σίβυλλα (Dosso Dossi 1516-20) 

Σίβυλλες σε διαβούλευση (Waterhouse 1882)

Σίβυλλα προφητεύει την σφαγή των νηπίων (Hugo Ballin 1906)

Κριμαία σίβυλλα (Barbieri 1638)

Kυμαία (Domenichino 1610~1616-17)

***

Παρεκκλήσι Βατικανού Καπέλα Σιξτίνα - οροφή (Μιχαήλ Άγγελος 1508-12)

Λιβυκή

Κυμαία

Ερυθραία

Δελφική

*

Σίβυλλα αγορεύει σε Ρωμαϊκά ερείπια και το άγαλμα του Απόλλωνα (Giovanni Panini 1691-1765)

πηγή-habilisii-habilis

ΣΙΒΥΛΛΕΙΑ ΒΙΒΛΙΑ

 Συλλογή από προφητικές απαγγελίες γραμμένες σε δακτυλικούς εξάμετρους στίχους, που αποδίδονται στους χρόνους του Σόλωνος και λέγεται πώς είχαν μεταφερθεί από την Ελλάδα στην Κύμη της Ιταλίας και από κεί στην Ρώμη. 

Σύμφωνα με τον μύθο, η Κυμαία Σίβυλλα επρόσφερε από αυτά 9 τόμους από αυτά τά βιβλία των προφητειών στον Ταρκύνιο τον Υπερήφανο, τον τελευταίο βασιλιά της Ρώμης, έναντι πολύ υψηλής τιμής. 

Όταν εκείνος αρνήθηκε να τ΄αγοράσει, εκείνη έκαψε τρία από τα βιβλία και του επρόσφερε τα υπόλοιπα στην ίδια τιμή. Εκείνος αρνήθηκε και πάλι και τότε η Σίβυλλα έκαψε τά άλλα τρία. Τελικά ο βασιλιάς αγόρασε τα τελευταία τρία στην αρχική τιμή. Λέγεται πώς είχε επιφορτίσει δύο πατρικίους με την φροντίδα αυτών των βιβλίων. 

Ο αριθμός αυτών των φυλάκων των βιβλίων αυξήθηκε αυξήθηκε αργότερα σε δέκα και κατόπιν σε δεκαπέντε πού ήσαν γνωστοί ως οι “ Quindecimviri sacris faciundis ”δηλαδή «φύλακες των Σιβυλλείων χρησμών». Δουλειά τους ήταν να συμβουλεύωνται τους χρησμούς, όταν τους το ζητούσε η Σύγκλητος. 

Δεν τα εσυμβουλεύοντο διά να ανακαλύψουν το μέλλον, αλλά σε περιπτώσεις μεγάλων συμφορών, σε σεισμούς ή σε μεγάλες επιδημίες πανώλους, για να μάθουν πως θα μπορούσαν ν΄απομακρύνουν την δυσαρέσκεια των θεών. Τα βιβλία πού φύλαγαν σε μία κασέλλα, σε μία πέτρινη κρύπτη, κάτω από τον Ναό του Καπιτωλίου Διός. 

NAOΣ THΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ. ΔΕΛΦΟΙ.

πηγή-facebook.com/ (απόσπασμα)

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΣΙΒΥΛΛΑΣ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ,

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Οι χρησμοί των Σιβυλλών, όπως έχει αναφερθεί σε προηγούμενο κεφάλαιο, εφυλάσσοντο από δέκα ένοπλους άνδρες στον ναό του Διός στο Καπιτώλιο της Ρώμης. Μεταξύ αυτών των χρησμών, όπως μας πληροφορεί ο Μάρκος Αντίμαχος, μόνον οι χρησμοί της Σίβυλλας της Ερυθραίας ήταν υπογεγραμμένοι με το όνομά της. Όλοι οι άλλοι χρησμοί ήταν ανυπόγραφοι και ημιτελείς.

Μεταξύ των υπογεγραμμένων χρησμών της Ερυθραίας, υπήρχε και ένας χρησμός που προανήγγειλε την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Ο πρώτος άνθρωπος που διέσωσε και διακήρυξε δημόσια αυτόν τον χρησμό, μετά Χριστόν, ήταν ο Μέγας Κωνσταντίνος!

Το Πάσχα του 325 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος απηύθυνε έναν λόγο προς τους «Αγίους Συλλόγους» του Χριστιανισμού. Ο τίτλος αυτού του λόγου, όπως καταγράφηκε από τον Ευσέβιο που ήταν παρών στην σύνοδο, ήταν «Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω» (Οration to the Saints).

Ο Robin Lane Fox, καθηγητής Κλασσικής και Αρχαίας Ιστορίας στο New College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, στο έργο του Pagans and Christians (σελ. 643), προτείνει ότι ο Κωνσταντίνος απηύθυνε τον λόγο του προς τους Αγίους Συλλόγους το Πάσχα του 325 μ.Χ., ημέρα Μεγάλη Παρασκευή.

Σύμφωνα με τον επίσης καθηγητή Ιστορίας, H.W. Parke, αλλά και πολλούς άλλους σύγχρονους κριτικούς, ο συγκεκριμένος λόγος του Κωνσταντίνου, όπως ακριβώς καταγράφηκε από τον Ευσέβιο, είναι αυθεντικός.

Γράφει ο καθηγητής H.W. Parke: «This document has often been suspected as a later forgery, but recent opinionseems to agree on its authenticity», δηλαδή, «Αυτό το έγγραφο έχει συχνά υποπτευθεί ότι είναι μία μεταγενέστερη πλαστογραφία, όμως η νεότερη κριτική φαίνεται ότι συμφωνεί για την αυθεντικότητά του» (H.W. Parke, Sibyls and theSibylline Prophecy in classical Antiquity, σελ. 164).

'κλίκ΄επι των εικόνων, για μεγέθυνση

Το αρχαιότερο χειρόγραφο που περιέχει τον λόγο του Κωνσταντίνου χρονολογείται στον 10ο μ.Χ. αιώνα και φυλάσσεται στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού (κώδιξ Vat gr. 149).

Στον λόγο αυτό ο Μέγας Κωνσταντίνος εκφράζει την βαθιά του πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και επικαλείται διάφορες μαρτυρίες για να διακηρύξει την Θεότητά Του. Μεταξύ αυτών των μαρτυριών περιλαμβάνει και την προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Γράφει ο Κωνσταντίνος στον λόγο του:

H προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας, περί της Δευτέρας Παρουσίας του Ιησού Χριστού. Στην αριστερή ακροστιχίδα σχηματίζονται οι λέξεις ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ. Οι εικόνες προέρχονται από την συλλογή «Σιβυλλιακοί Χρησμοί» που εκδόθηκε το 1599 στο Παρίσι από τον Joanni Opsopoei.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος, αφού καταγράφει ότι η Σίβυλλα η Ερυθραία γεννήθηκε την έκτη γενεά μετά τον κατακλυσμό του Νώε, αποδέχεται ότι η μάντις προφήτευε σε όσους την είχαν ανάγκη «με την βοήθεια του θεού Απόλλωνος».

Δεν ήταν λοιπόν η Σίβυλλα αυτή η οποία προφήτευε, αλλά ο ίδιος ο Απόλλων!

Επιπροσθέτως, ο Κωνσταντίνος θεωρεί ότι αφού η μάντις «επληρώθη από θεία έμπνευση», προφήτευσε την Έλευση του Ιησού Χριστού επί της γης. Αυτά είναι τα πρώτα εισαγωγικά σχόλια του Κωνσταντίνου, ο οποίος στη συνέχεια παραθέτει ολόκληρη την προφητεία της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. «Οι τοποθετήσεις των πρώτων γραμμάτων», όπως γράφει και ο ίδιος, σχηματίζουν την ακροστιχίδα «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ ΣΤΑΥΡΟΣ». Η παρουσία του Ε στη λέξη Χρειστός, συμβολίζει τον Ερχόμενον Υιόν του Θεού.

Η προφητεία της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού και της Τελικής Κρίσης των ανθρώπων, αποτελεί μία ξεκάθαρη ομολογία της προφήτισσας, και κατ’ επέκτασιν του Απόλλωνος, προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Και αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονα φανερό από τους τελευταίους τρεις στίχους του χρησμού σύμφωνα με τους οποίους, ο Απόλλων και η ιέρειά του Σίβυλλα ομολογούν για άλλη μία φορά ποιος είναι ο Θεός τους:

«Αυτός ο οποίος τώρα προαναφέρθηκε σε ακροστιχίδα, είναι ο δικός μας Θεός, Σωτήρ αθάνατος βασιλεύς, αυτός ο οποίος υπέφερε προς χάριν μας».

Αν και η βαρυσήμαντη αυτή προφητεία διακηρύχθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο πριν από την έναρξη της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, το Πάσχα του 325 μ.Χ., τους επόμενους αιώνες παραμερίστηκε και αποσιωπήθηκε. Διότι υπήρχε ο κίνδυνος να προκληθεί αναταραχή στις τάξεις της Εκκλησίας, αλλά και να ανατραπεί η πεποίθηση ότι η αρχαία ελληνική θρησκεία ήταν μία θρησκεία δαιμονολατρείας. Ο χρησμός της Ερυθραίας, όπως και άλλοι χρησμοί από τα ελληνικά μαντεία, ανέτρεπαν την πεποίθηση αυτή και απεδείκνυαν ότι οι Σίβυλλες και οι Ολύμπιοι δεν ήταν δαίμονες, ούτε γεννήματα της φαντασίας των ανθρώπων, αλλά θείοι εργάτες και προάγγελοι του Χριστού.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος, αμέσως μετά την απαγγελία της προφητείας κατά την διάρκεια του λόγου του, θίγει ένα ακόμη φλέγον ζήτημα το οποίο είναι η αυθεντικότητα και η εγκυρότητα αυτής της προφητείας. Λέγει ο Κωνσταντίνος:

«Και αυτά στην παρθένο από τον Θεό τής παρουσιάσθηκαν να τα προφητεύσει. Εγώ την θεωρώ τουλάχιστον μακαρία, αυτήν την οποία επέλεξε ο Σωτήρ ως προφήτισσα εξαιτίας της πρόνοιάς του δι’ εμάς. Αλλά οι περισσότεροι από τους ανθρώπους δεν πιστεύουν και, αν και παραδέχονται ότι γεννήθηκε η Ερυθραία η Σίβυλλα η μάντις, υποπτεύονται ότι κάποιος από τους οπαδούς της δικής μας θρησκείας έμπειρος της ποιητικής μούσας έχει συνθέσει αυτά τα έπη και αυτά νοθεύτηκαν και λέγεται ότι είναι δημιουργήματα της Σίβυλλας, που περιέχουν ωφέλιμες απόψεις για την ζωή και περικόπτουν την υπερβολή των ηδονών, οδηγώντας στην συνετή και ευπρεπή ζωή. Με ολοφάνερη αλήθεια (η Σίβυλλα) με την επιμέλεια των δικών μας ανδρών εξιστόρησε τα χρόνια με ακριβέστερο τρόπο, ώστε ουδείς να υπονοεί ότι έχει γίνει το ποίημα μετά την κάθοδο του Χριστού και την κρίση του και να διαδίδεται ως ψεύδος ότι η Σίβυλλα διά των επών της προφητεύει από την αρχαιότητα».1(Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 18)

Σύμφωνα με τον Μέγα Κωνσταντίνο, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός επέλεξε την Σίβυλλα την Ερυθραία για προφήτισσά Του! Και όλα όσα προφήτευσε της παρουσιάστηκαν από τον ίδιο τον Θεό.

Όσον αφορά αυτούς που υποπτεύονται και αμφισβητούν την εγκυρότητα της προφητείας, την πατρότητά της, αλλά και την εποχή κατά την οποία εγράφη, ο Κωνσταντίνος με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αποκλείει το ενδεχόμενο πλαστογράφησής της.

Πώς όμως είναι τόσο σίγουρος για αυτά που γράφει και από πού αντλεί αυτή του την βεβαιότητα;

Την απάντηση μάς την δίνει ο ίδιος:
«ΩΜΟΛΟΓΗΤΑΙ ΓΑΡ ΚΙΚΕΡΩΝΑ ΕΝΤΕΤΥΧΗΚΟΤΑ ΤΩ ΠΟΙΗΜΑΤΙ ΜΕΤΕΝΕΓΚΕΙΝ ΤΕ ΑΥΤΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΔΙΑΛΕΚΤΟΝ ΚΑΙ ΕΝΤΑΞΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΙΣ ΕΑΥΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΣΙΝ».

Δηλαδή:
«Διότι ομολογείται ότι ο Κικέρων, αφού βρήκε το ποίημα, το μετέφρασε στην λατινική διάλεκτο και το ενέταξε στα δικά του συγγράμματα». (Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, κεφ. 18)

Σύμφωνα με τον Μέγα Κωνσταντίνο, έναν αιώνα πριν από την Έλευση του Χριστού, ο ιστορικός Κικέρων είχε ήδη μεταφράσει την προφητεία της Ερυθραίας στην λατινική γλώσσα και την είχε εντάξει στα συγγράμματά του!

Την ίδια πληροφορία καταγράφει και ο Επίσκοπος Ευσέβιος, ο οποίος υπήρξε διευθυντής του μεγαλύτερου εργαστηρίου αντιγραφής χειρογράφων της εποχής του και εμβριθής μελετητής της ελληνικής γραμματείας, οπότε γνωρίζει πολύ καλά τις πηγές που αναφέρει. Ο Ευσέβιος, αφού διέσωσε τον Λόγο του Κωνσταντίνου, τον εχώρισε σε ενότητες και έθεσε επικεφαλίδες. 

Η ενότητα που περιέχει την προφητεία της Ερυθραίας έχει την κάτωθι επικεφαλίδα:

ιθ΄. ΟΤΙ Η ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΜΑΝΤΕΙΑ ΠΑΡ’ ΟΥΔΕΝΟΣ ΤΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΕΠΛΑΣΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ ΣΙΒΥΛΛΗΣ ΕΣΤΙΝ, ΗΣ ΤΑΣ ΒΙΒΛΟΥΣ ΚΙΚΕΡΩΝ Ο ΠΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΡΩΜΑΪΣΤΙ ΜΕΤΕΦΡΑΣΕ, ΚΑΙ ΟΤΙ ΒΕΡΓΙΛΙΟΣ ΜΕΜΝΗΤΑΙ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΚΟΥ ΤΟΚΟΥ, ΔΙ’ ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΝ ΦΟΒΩ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΝΤΩΝ ΥΜΝΗΣΑΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ. (Ευσέβιος, Βασιλέως Κωνσταντίνου λόγος ον έγραψε τω των αγίων συλλόγω, λόγος 5ος, εισαγωγή)

Ο Ευσέβιος, όπως και ο Κωνσταντίνος, εξιστορεί και επεξηγεί ότι η προφητεία της Ερυθραίας δεν αποτελεί πλαστογράφηση κάποιου ανθρώπου μέσα από την Εκκλησία, διότι τα βιβλία της μεταφράστηκαν από τον Κικέρωνα στην λατινική γλώσσα πριν από την Έλευση του Χριστού. Στην ίδια Σίβυλλα αναφέρεται προ Χριστού και ο Βιργίλιος.

Αυτά τα λατινικά συγγράμματα είναι πιθανόν να ανέγνωσαν ο Ευσέβιος και ο Μέγας Κωνσταντίνος, και γι’ αυτό ήταν τόσο σίγουροι για την εγκυρότητά τους.

Τα λατινικά αυτά συγγράμματα σήμερα δεν διασώζονται. 

Διασώζεται όμως το κάτωθι απόσπασμα του Κικέρωνα από το έργο του De Divinatione:

«Εμείς πιστεύουμε στους χρησμούς της Σίβυλλας που εκείνη έδινε, όπως λέγεται, σε κατάσταση έκστασης. Όπως εθεωρείτο λίγο καιρό πριν για μία μη τεκμηριωμένη φήμη που είχε διαδοθεί στον κόσμο, την οποία ένας επεξηγητής αυτών των χρησμών προσφέρθηκε να καταθέσει στη Σύγκλητο λέγοντας ότι, αυτός που πραγματικά είναι ήδη βασιλιάς μας, αυτός θα έπρεπε να λάβει και τον τίτλο του βασιλιά, εάν θα θέλαμε να σωθούμε. Εάν αυτό είναι γραμμένο στα σιβυλλικά βιβλία, για ποιον άνθρωπο και σε ποιον χρόνο αναφέρεται;»2 (Κικέρων, De Divinatione, βιβλ. 2, κεφ. 54)

Ο Κικέρων αναφέρεται σε κάποιον χρησμό της Σίβυλλας που είχε διαδοθεί κατά την εποχή του. Ο χρησμός αυτός διακηρύττει ότι οι άνθρωποι θα σωθούν μόνον εάν αναγνωρίσουν ως βασιλέα τους, Αυτόν που πραγματικά είναι βασιλέας τους! Και επειδή ο χρησμός την εποχή εκείνη ήταν ανεξήγητος, ο Κικέρων αναρωτιέται ποιος μπορεί να είναι αυτός ο βασιλέας και ποια η εποχή του, αδυνατώντας βεβαίως να κατανοήσει ότι ο χρησμός αναφέρεται στον Βασιλέα των βασιλέων.

Και συνεχίζει ο Κικέρων στα σχόλιά του:
«Το ότι αυτός ο χρησμός δεν είναι αποκύημα ενός φαντασιόπληκτου νου, το αποδεικνύει και η κατασκευή αυτών των στίχων (που είναι ένα κατασκεύασμα εκλεπτυσμένης και προσεγμένης τέχνης και όχι ένα εκστατικό παραλήρημα), είναι ένας τύπος σύνθεσης ο οποίος συνηθίζεται να αποκαλείται ακροστιχίδα, μέσα στην οποία διαβάζονται τα πρώτα γράμματα κάθε στίχου τοποθετημένα σε μία λογική έκφραση... Και στα βιβλία τα σιβυλλικά ολόκληρος ο χρησμός εμφανίζεται από τον πρώτο στίχο της κάθε φράσης τοποθετώντας με σειρά τα πρώτα γράμματα αυτής της φράσης. Αυτός είναι ο τρόπος που συνθέτει ένας συγγραφέας και όχι ένας φαντασιόπληκτος, αλλά κάποιος που εργάζεται με ιδιαίτερη ακρίβεια και όχι κάποιος ανόητος. Γι’ αυτό την κρατάμε φυλαγμένη την Σίβυλλα, όπως μας παραδόθηκε από τους προγόνους μας».3 (Κικέρων, De Divinatione, βιβλ. 2, κεφ. 54)

Ο χρησμός της Σίβυλλας σχηματίζει σύμφωνα με τον Κικέρωνα μία ιδιαίτερα ευφυή και εκλεπτυσμένη ακροστιχίδα. Ο χρησμός, λοιπόν, ο οποίος αναφέρεται στον βασιλέα που θα σώσει τους ανθρώπους, δείχνει να έχει κοινά σημεία με τον χρησμό της Ερυθραίας, όχι μόνον λόγω της ακροστιχίδας, αλλά και διότι στον δεύτερο στίχο της προφητείας της Σίβυλλας της Ερυθραίας αναγράφεται η Έλευσις του Βασιλέα των αιώνων.

Πότε όμως ο Μέγας Κωνσταντίνος ανέγνωσε για πρώτη φορά τις προφητείες της Σίβυλλας της Ερυθραίας και ποιος ήταν αυτός ο οποίος τον πληροφόρησε;

Την απάντηση μας δίνει ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης μετά από την Άλωση του 1453.

Η απάντηση του Πατριάρχη Γενναδίου προέρχεται από μία ανέκδοτη ομιλία του, ένα μέρος της οποίας έχει καταγραφεί από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη σε μία υποσημείωση του στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Σύμφωνα με την ομιλία αυτή του Πατριάρχη Γενναδίου, ο Μέγας Κωνσταντίνος, αν και ασπαζόταν από μικρή ηλικία την πατρώα ελληνική θρησκεία, ωθήθηκε προς την χριστιανική πίστη όταν ανέγνωσε μία συλλογή των Σιβυλλικών χρησμών η οποία εφυλάσσετο στην Βασιλική Βιβλιοθήκη της Ρώμης.

Οι χρησμοί αυτοί γνωστοποιήθηκαν στον Κωνσταντίνο από τον υιό του, Κρίσπο. Ο δε Κρίσπος, γνώρισε τους χρησμούς από τον δάσκαλό του Φιρμιανό Λακτάντιο, ο οποίος τους ανακάλυψε κατά το χρονικό διάστημα που εργαζόταν ως φύλακας στην Βασιλική Βιβλιοθήκη της Ρώμης.

Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:
«ΔΙΟΤΙ Ο ΦΙΡΜΙΑΝΟΣ ΛΑΚΤΑΝΤΙΟΣ, ΣΟΦΩΤΑΤΟΣ, ΩΝ, ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ΡΩΜΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ, ΕΚ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΤΩΝ ΣΙΒΥΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΡΗΣΤΗΡΙΩΝ ΤΩΝ ΦΑΝΕΡΩΣ ΔΙΑΓΓΕΛΟΝΤΩΝ, ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ, ΦΩΤΙΣΘΕΙΣ, ΕΠΙΣΤΕΥΣΕ ΤΩ ΧΡΙΣΤΩ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΙΣΠΟΝ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΕΓΕΝΕΤΟ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΙΣΤΕΩΣ. Ο ΔΕ ΚΡΙΣΠΟΣ ΠΑΛΙΝ ΕΦΑΝΕΡΩΣΕ ΤΑΣ ΒΙΒΛΟΥΣ ΤΑΥΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΝ, ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΩΦΕΛΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΣΑΙ ΤΩ ΧΡΙΣΤΩ, ΩΣ ΛΕΓΕΙ ΤΟΥΤΟ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ΣΧΟΛΑΡΙΟΣ ΕΙΣ ΤΙΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟΝ ΔΙΑΛΕΞΙΝ ΜΕΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ ΤΙΝΟΣ, ΠΕΜΦΘΕΝΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΑΡΗΝΩΝ ΝΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΑΥΤΟΝ». (Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Σεπτέμβριος ΙΔ΄, σελ. 286, σχόλια του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη, έκδ. μοναχού Βίκτωρος Ματθαίου)

Ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος μάς αποκαλύπτει ότι, η ανάγνωση των βιβλίων των Σιβυλλών ώθησε και τον Λακτάντιο και τον Μέγα Κωνσταντίνο να αναγνωρίσουν την Θεότητα του Ιησού Χριστού!

Ο Γεννάδιος, πριν χειροτονηθεί Πατριάρχης, ήταν αριστοτελικός φιλόσοφος και μελετούσε την ελληνική γραμματεία στην περίφημη Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη της Κωνσταντινούπολης, όπου είχε ελεύθερη πρόσβαση ως φύλακας (σχολάριος) των παλατιών. Γι’ αυτό και ονομαζόταν Σχολάριος. Σε αυτή τη βιβλιοθήκη υπήρχε ένα βιβλίο στο οποίο περιέχονταν οι χρησμοί των Σιβυλλών, αλλά και άλλοι χρησμοί των ελληνικών μαντείων περί του Ιησού Χριστού.

Το 1453, κατά την Άλωση της Πόλης από τους Τούρκους, η αυτοκρατορική βιβλιοθήκη λεηλατείται και τα βιβλία των Σιβυλλών χάνονται, όπως καταγράφει ο ίδιος ο Γεννάδιος στο κάτωθι πολύτιμο χειρόγραφο που προέρχεται από την Εθνική Βιβλιοθήκη των Παρισίων.

Κώδιξ Gr . 1293, φ.29α. Διήγησις Γενναδίου Σχολαρίου, 1511 μ.Χ. Παρίσι, Bibliotheque Nationale.

«Αλγώ δε πάλιν, ότι μη τας των Σιβυλλών και των εν Δελφοίς, και Δάφνη μαντείων προαγορεύσεις περί Χριστού, δούναι σοι δύναμαι, ας εν ενί βιβλίω συντεθειμένας παλαιοτάτων εγγραφείσας βιβλίων απωλέσαμεν μετά πολλών άλλων βιβλίων, εν τη της πόλεως αρπαγή... Σίβυλλα δε θεοβούλην σημαίνει. Εκείνα πολλά περί πολλών προειπούσαι, μάλιστα περί του κατά τον Ιησούν μυστηρίου προειρήκασι φανερώς. Αλλά και τα Ελλήνων μαντεία, χρησμούς τοιούτους εξέδωκαν. Όθεν εν τι πολλών των τότε πεισάντων τους εν Ελλάδι, τη του Χριστού πίστει προσθέσθαι, και η των τοιούτων εγένετο χρησμών μαρτυρία».

Δηλαδή:
«Πονώ όμως, πάλι, διότι δεν μπορώ να μεταδώσω σ’ εσένα τις προαναγγελίες περί του Χριστού των Σιβυλλών και των μαντείων στους Δελφούς και στη Δάφνη, τις οποίες σ’ ένα βιβλίο συγκεντρωμένες και γραμμένες χάσαμε μαζί με πολλά άλλα βιβλία κατά τη λεηλασία της Πόλης... Σίβυλλα δε σημαίνει εκείνη που φανερώνει τη θέληση του Θεού. Εκείνα τα πολλά και περί πολλών αφού προείπαν, ιδιαίτερα το Μυστήριο του Ιησού έχουν προαναγγείλει ολοφάνερα. Αλλά και τα μαντεία των Ελλήνων εξέδωσαν τέτοιους χρησμούς· από τους οποίους, ένα από τα πολλά που έπεισαν για την πίστη περί του Χριστού στην Ελλάδα, να προσθέσουμε ότι υπήρξε και η μαρτυρία αυτών των χρησμών». (Διήγησις Γενναδίου Σχολαρίου, από αντίγραφο του 1511 του Παύλου Κολυβά.)

Ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος «πονάει» για την απώλεια των χρησμών των Σιβυλλών και του μαντείου των Δελφών περί του Ιησού Χριστού!

Οι χρησμοί αυτοί, σύμφωνα με την καταγραφή του, «έχουν προαναγγείλει ολοφάνερα το Μυστήριο του Ιησού» και επιπλέον ώθησαν πολλούς Έλληνες στην αποδοχή της χριστιανικής πίστης!

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1. «ΚΑΙ ΤΑΥΤΑ ΤΗ ΠΑΡΘΕΝΩ ΔΗΛΑΔΗ ΘΕΟΘΕΝ ΕΠΕΣΤΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΑΙ. ΜΑΚΑΡΙΑΝ ΔΕ ΑΥΤΗΝ ΕΓΩΓΕ ΚΡΙΝΩ. ΗΝ Ο ΣΩΤΗΡ ΕΞΕΛΕΞΑΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΝ ΤΗΣ ΕΑΥΤΟΥ ΠΕΡΙ ΗΜΩΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ. ΑΛΛΑ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΠΙΣΤΟΥΣΙΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΝ ΓΕΓΕΝΗΣΘΑΙ ΣΙΒΥΛΛΑΝ ΜΑΝΤΙΝ, ΥΠΟΠΤΕΥΟΥΣΙ ΔΕ ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΗΣ ΟΥΚ ΑΜΟΙΡΟΝ ΤΑ ΕΠΗ ΤΑΥΤΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕΝΑΙ, ΝΟΘΕΥΕΣΘΑΙ ΤΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΣΙΒΥΛΛΗΣ ΘΕΣΠΙΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΓΕΣΘΑΙ, ΕΧΟΝΤΑ ΒΙΩΦΕΛΕΙΣ ΓΝΩΜΑΣ ΤΗΝ ΠΟΛΛΗΝ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ ΠΕΡΙΚΟΠΤΟΥΣΑΣ. ΕΞΟΥΣΙΑΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΟΝ ΣΩΦΡΟΝΑ ΤΕ ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΟΝ ΒΙΟΝ ΟΔΗΓΟΥΣΑΣ. ΕΝ ΠΡΟΦΑΝΕΙ ΔΕ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΗΣ ΤΩΝ ΗΜΕΤΕΡΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΣΥΛΛΕΞΑΣΗΣ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΑΚΡΙΒΕΣΤΕΡΟΝ, ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΗΔΕΝΑ ΤΟΠΑΖΕΙΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΘΟΔΟΝ ΚΑΙ ΚΡΙΣΙΝ ΓΕΓΕΝΗΣΘΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΩΣ ΠΑΛΑΙ ΠΡΟΛΕΧΘΕΝΤΩΝ ΥΠΟ ΣΙΒΥΛΛΗΣ ΤΩΝ ΕΠΩΝ ΨΕΥΔΟΣ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕΣΘΑΙ».

2. «Noi crediamo ai carmi della Sibilla, che essa, si dice, pronuncio in stato di esaltazione. Si credeva poco tempo fa, per una diceria senza fondamento diffusasi tra la gente, che un interprete di tali carmi si apprestasse a dire in Senato che colui che di fatto era gia nostro re avrebbe dovuto anche ricevere il titolo regale, se volevamo esser salvi. Se questo e scritto nei libri sibillini, a quale uomo e a quale tempo si riferisce? »

3. «Che quel carme, poi, non sia il parto di uno spirito invasato, lo rivela sia la fattura dei versi stessi (che sono un prodotto di arte raffinata e accurata, e non di un eccitazione e di impulso), e quel tipo di composizione che si suol chiamare «acrostico», nella quale, leggendo di seguito le prime lettere di ciascun verso, si mette insieme un'espressione di senso compiuto....E nei libri sibillini, l'intero carme risulta dal primo verso di ciascuna frase, mettendo di seguito le prime lettere di quella frase. Questo e il modo di procedere di uno scrittore, non di un invasato; di uno che lavora con minuta accuratezza, non di un folle. Percio teniamo ben appartata e segregata la Sibilla, in modo che, come ci e stato tramandato dai nostri antenati...»

πηγή-scarlakidis.gr

"κλίκ" επάνω στις εικόνες, για μεγέθυνση

πηγή-christianity-science.gr

ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΣΙΒΥΛΛΩΝ

ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ

ΣΙΕΝΑ, ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ

Ο καθεδρικός ναός της Παρθένου Μαρίας (Santa Maria) στην Σιένα της Ιταλίας (φωτ. Scala Firenze).

Λεπτομέρεια από το αριστερό μέρος της πρόσοψης του καθεδρικού ναού της Παρθένου Μαρίας στην Σιένα. Στην άκρη αριστερά εικονίζεται άγαλμα του Πλάτωνος και δεξιά άγαλμα της Σίβυλλας της Ερυθραίας. Τα δύο αγάλματα είναι πιστά αντίγραφα των αυθεντικών τα οποία για λόγους προστασίας αφαιρέθηκαν από την πρόσοψη του ναού και τοποθετήθηκαν στο μουσείο του.

Τα αυθεντικά αγάλματα της Σίβυλλας της Ερυθραίας (αριστερά) και του Πλάτωνος (δεξιά), τα οποία αφαιρέθηκαν από την πρόσοψη του καθεδρικού ναού της Σιένα. Τα αγάλματα φιλοτεχνήθηκαν από τον γλύπτη Giovanni Pisano την περίοδο 1284-1296 μ.Χ. (Σιένα, Cathedral Museum).

Η σταυροειδής κάτοψη του μαρμάρινου δαπέδου του ναού της Σιένα σε έγχρωμη αναπαράσταση του 1884. Στο κάτω μέρος του σταυρού παριστάνονται μέσα σε μαρμάρινα τετράγωνα ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, ο Σωκράτης, ο Κράτης, ο Αριστοτέλης, ο Επίκτητος, ο Ευριπίδης και οι δέκα Σίβυλλες οι οποίες αναφέρονται από τον Λακτάντιο.

Η πρώτη μαρμάρινη εικόνα που συναντά ο επισκέπτης όταν προσέρχεται στον καθεδρικό ναό της Παρθένου Μαρίας στη Σιένα, ακριβώς μπροστά από την κύρια είσοδο του ναού, είναι η εικόνα του Ερμή του Τρισμέγιστου! Ο Ερμής παραδίδει διά της δεξιάς του χειρός μία βίβλο του σε δύο ανθρώπους, ενώ στην πινακίδα που κρατάει εξ αριστερών του αναγράφονται στίχοι από το έργο του «Ποιμάνδρης». Στην αγγλική έκδοση του εντύπου με τις μαρμάρινες παραστάσεις του ναού αναφέρονται τα εξής:

«Inside the Cathedral, facing the central door, is the figure of Hermes Trismegistus, the symbol of the beginning of earthly knowledge... The first words of the book refer to the creation of the world, the starting point of man’s search for knowledge. This is the visitor’s introduction through wisdom into the interior of the church», δηλαδή, 

«Mέσα στον καθεδρικό ναό, μπροστά από την κύρια είσοδο, υπάρχει η εικόνα του Ερμή του Τρισμέγιστου, σύμβολο της αφετηρίας της ανθρώπινης γνώσης... Οι πρώτες λέξεις του βιβλίου του αναφέρονται στην δημιουργία του κόσμου και είναι το σημείο αφετηρίας της ανθρώπινης αναζήτησης για την γνώση. Αυτή είναι η εισαγωγή του επισκέπτη, διά μέσου της σοφίας, στο εσωτερικό του ναού.» (The Marble Pavement of the Cathedral of Siena, σελ. 8 - εκδ. Scala Firenze). 

Η παράσταση του Ερμή φιλοτεχνήθηκε το 1488 και τοποθετήθηκε στην κύρια είσοδο του ναού (και συγχρόνως στην βάση του Σταυρού της κάτοψης), διότι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος αναγνωρίστηκε κατά την Αναγέννηση ως ένας πρώιμος Απόστολος του Χριστού. Η πόλη της Σιένα βρίσκεται στην Τοσκάνη και απέχει μικρή απόσταση από την Φλωρεντία (την πρωτεύουσα της Αναγέννησης), στην οποία το 1463 τα έργα του Ερμή μεταφράστηκαν στη λατινική γλώσσα από τον Μαρσίλιο Φιτσίνο. Εκατέρωθεν της παράστασης του Ερμή, στο δάπεδο του ναού της Σιένα, είναι τοποθετημένες οι μαρμάρινες παραστάσεις των δέκα Σιβυλλών, στις οποίες αναφέρεται ο Λακτάντιος.

Αριστερά, άποψη του εσωτερικού του ναού της Σιένα. Στην κάτω δεξιά γωνία του δαπέδου διακρίνεται η μαρμάρινη παράσταση της Σίβυλλας της Κυμαίας. Δεξιά, η ίδια παράσταση σε μεγέθυνση, στην οποία η Σίβυλλα εικονίζεται να ρίχνει τα βιβλία της στην πυρά.

Αριστερά, η Σίβυλλα η Ερυθραία με προφητεία της που αναφέρεται στην Γέννηση του Υιού του Θεού από την Παρθένο Μαρία. Η παράσταση φιλοτεχνήθηκε από τον Antonio Federighi το 1482. Δεξιά, η Σίβυλλα η Δελφική (Σιένα, Καθεδρικός Ναός Παρθένου Μαρίας).

Τρία τετράγωνα πάνω από την εικόνα του Ερμή του Τρισμέγιστου, στο δάπεδο του Ναού της Σιένα, συναντάμε τις παραστάσεις του Σωκράτη και του κυνικού φιλοσόφου Κράτη, ο οποίος εικονίζεται να απαρνείται τον πλούτο. Ο Κράτης, αν και ήταν πάμπλουτος, δώρισε όλη του την περιουσία στους φτωχούς συμπολίτες του και διήγαγε μία ζωή φτωχή και ασκητική, εφαρμόζοντας την διδασκαλία του Χριστού τέσσερις αιώνες πριν από την Έλευσή Του. Τα δύο χαρακτηριστικά του βίου του ήταν η φιλανθρωπία, αλλά και το εύθυμο χιούμορ. Στο ποίημά του Σακκούλα, εγκωμιάζει με εύθυμο τρόπο το ιδανικό πρότυπο ζωής: την ευτυχία της φτώχειας!

'Ενα τετράγωνο πάνω από τον Κράτη και τον Σωκράτη παριστάνεται ο τροχός της τύχης, ο οποίος φιλοτεχνήθηκε το 1372. 

Στο επάνω μέρος του τροχού εικονίζεται ο Πανεπόπτης Θεός, ο καθορίζων τις τύχες του κόσμου. Γύρω του, στις τέσσερις γωνίες του τετραγώνου, εικονίζονται ο Αριστοτέλης, ο Επίκτητος, ο Ευριπίδης και ο Σενέκας με ρητά τους περί της τύχης. 

Ο Καθεδρικός ναός της Παρθένου Μαρίας στη Σιένα αποτελεί ένα πρότυπο χριστιανικού ναού, στο οποίο το ελληνικό πνεύμα νυμφεύεται το Πνεύμα του Χριστού. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, οι Σίβυλλες, και οι μεγαλύτεροι Έλληνες σοφοί όπως ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Επίκτητος, αναγνωρίζονται ως προπομποί του Χριστού και αποκτούν για πρώτη φορά σε έναν χριστιανικό ναό μία θέση ανάλογη προς την πνευματική τους προσφορά. Τα αγάλματα του Πλάτωνος και της Σίβυλλας της Ερυθραίας στην πρόσοψη του ναού της Σιένα, και οι δεκατρείς μαρμάρινες παραστάσεις του Ερμή, των Ελλήνων σοφών και των Σιβυλλών φιλοτεχνήθηκαν κατά το δεύτερο μισό του 15ου αιώνα, σε μία περίοδο που η αναγέννηση και η αναβίωση των αρχαιοελληνικών ιδεωδών επανέφεραν στην Ευρώπη τις πρώτες ακτίδες φωτός, ύστερα από μία μακρά περίοδο μεσαιωνικού σκοταδισμού.

ΒΑΤΙΚΑΝΟ, ΚΑΠΕΛΑ ΣΙΞΤΙΝΑ

Το Παρεκκλήσι της Καπέλα Σιξτίνα στο Βατικανό. 

Οι τοιχογραφίες του Παρεκκλησιού φιλοτεχνήθηκαν στις αρχές του 16ου αιώνα από τον Μιχαήλ Άγγελο και αποτελούν ίσως τις πιο διάσημες τοιχογραφίες του κόσμου. Η επιλογή των θεμάτων έγινε από τον ίδιο τον Μιχαήλ Άγγελο, ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά: «Είχα κάνει μερικά σχέδια που όμως μου φάνηκαν κάπως φτωχά. Τότε ο Πάπας μου πρότεινε κάτι άλλο. Να ζωγραφίσω στον θόλο ότι ήθελα». Και ο Μιχαήλ Άγγελος αποφάσισε να φιλοτεχνήσει στην οροφή του ναού, σε υπερφυσικές διαστάσεις, τις μορφές επτά Προφητών και πέντε Σιβυλλών (Δελφίς, Ερυθραία, Περσίς, Λίβυσσα και Κυμαία). Κατά την περίοδο της Αναγέννησης, οι Σίβυλλες αναγνωρίστηκαν από ένα μεγάλο μέρος του χριστιανικού κόσμου ως προφήτισσες του Χριστού και κατέλαβαν μία θέση ανάλογη με αυτή των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης.

Aριστερά, Σίβυλλα η Ερυθραία. Το ύψος του σώματος φθάνει τα τρεισήμισι μέτρα. Βατικανό, Καπέλα Σιξτίνα. 

Δεξιά, Σίβυλλα η Δελφική. Τοιχογραφίες του Μιχαήλ Αγγέλου (Βατικανό, Καπέλα Σιξτίνα).

ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ, ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ


Τοιχογραφία της Σίβυλλας της Κυμαίας που βρίσκεται στον τρούλο του ναού της Αγίας Τριάδας στην Φλωρεντία (Santa Trinita). Ο ναός είναι του 11ου αιώνα και η τοιχογραφία φιλοτεχνήθηκε από τον Γκιρλαντάιο το 1485.

ΟΥΛΜ, ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ

Ο καθεδρικός ναός της Ουλμ στην νότια Γερμανία, με ύψος 161,5 μ., είναι ο ψηλότερος ναός του κόσμου. Στο εσωτερικό του ναού, και συγκεκριμένα μέσα στην κόγχη του ιερού, υπάρχουν ξύλινα αγαλματίδια των δέκα Σιβυλλών καθώς και ένα αγαλματίδιο του Πυθαγόρα.

Το πρώτο ξύλινο αγαλματίδιο που συναντάται στην κόγχη του ιερού της Ουλμ ανήκει στην Σίβυλλα την Ερυθραία. 

Πάνω από το αγαλματίδιο υπάρχει μία ξύλινη πινακίδα που έχει χαραγμένη με λατινικά γράμματα την προφητεία της Ερυθραίας περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Στην αριστερή ακροστιχίδα της προφητείας σχηματίζονται οι λέξεις «JESUS CREISTOS TEU YIOS SOTER», δηλαδή «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΘΕΟΥ ΥΙΟΣ ΣΩΤΗΡ».

Αριστερά, η κόγχη του ιερού μέσα στην οποία βρίσκονται τα ξύλινα αγαλματίδια των Σιβυλλών. Δεξιά, το αγαλματίδιο της Σίβυλλας της Δελφικής. Τα γλυπτά φιλοτεχνήθηκαν από τον Jorg Syrlin κατά την περίοδο 1468-1474. Ουλμ, Καθεδρικός Ναός.

Ξύλινο αγαλματίδιο του Πυθαγόρα. 

Ο Σάμιος φιλόσοφος έχει στραμμένο το βλέμμα του προς μία εικόνα της Θεοτόκου και του νεογέννητου Ιησού, τους οποίους υμνωδεί διά της κιθάρας του. Ουλμ, Καθεδρικός Ναός.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ

Άποψη της Μονής Βατοπαιδίου.

Η κεντρική πύλη της Μονής Βατοπαιδίου. 

Η πρώτη τοιχογραφία που αντικρίζει ο προσερχόμενος προσκυνητής, πάνω από τον δεξιό ημικίονα, εικονίζει τον Απόλλωνα. Στο ίδιο προστώο της πύλης υπάρχουν τοιχογραφίες του Πλάτωνος, του Αριστοτέλη, του Σοφοκλή και της Σίβυλλας της Ερυθραίας.

Αριστερά, η τοιχογραφία της Σίβυλλας της Ερυθραίας από το προστώο της πύλης της Μονής Βατοπαιδίου. Στον πάπυρο που εικονίζεται αναγράφονται ο δεύτερος και ο τρίτος στίχος από την προφητεία της περί της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού (με την ακροστιχίδα ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΕΙΣΤΟΣ). Οι δύο στίχοι αναφέρουν: «ΗΞΕΙ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΙΩΝΩΝ, ΜΕΛΛΩΝ ΚΡΙΝΑΙ ΠΑΣΑΝ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΝ ΑΠΑΝΤΑ». 

Δεξιά, η τοιχογραφία του Απόλλωνος από το ίδιο προστώο. Στον πάπυρο που εικονίζεται αναγράφεται η προφητεία του περί της Ενσαρκώσεως του Λόγου του Θεού από Κόρη ανυποψίαστη: «ΕΓΩ ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ ΕΝ ΤΡΙΣΙΝ ΕΝΑ ΜΟΝΟΝ ΥΨΙΜΕΔΟΝΤΑ ΘΕΟΝ. ΟΥ ΛΟΓΟΣ ΑΦΘΙΤΟΣ ΕΝ ΑΔΑΕΙ ΚΟΡΗ ΕΓΚΥΟΣ ΕΣΤΑΙ». Οι τοιχογραφίες φιλοτεχνήθηκαν το 1870.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΜΟΝΗ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ


'Αποψη της Μονής Μεγίστης Λαύρας.

\

Τοιχογραφίες της Σίβυλλας της Ερυθραίας και του Πλάτωνος από την Τράπεζα της Μονής Μεγίστης Λαύρας. Στον πάπυρο που κρατάει η Σίβυλλα αναγράφεται: «ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΩΘΗΣΕΤΕ ΥΠΟ ΕΒΡΑΙΩΝ ΑΠΙΣΤΩΝ. ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΝ. ΟΥΑΙ ΔΕ ΟΙ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΝ». Οι τοιχογραφίες φιλοτεχνήθηκαν το 1512.

Τοιχογραφίες της Σίβυλλας (της Ερυθραίας) σε ορθόδοξους χριστιανικούς ναούς. 

Πάνω, τοιχογραφία που βρίσκεται στον Ιερό Ναό του Προφήτη Ηλία στη Σιάτιστα του νομού Κοζάνης. Πλησίον της Σίβυλλας εικονίζεται ο σοφός Θουκυδίδης. Στον ίδιο ναό υπάρχουν τοιχογραφίες του Πλάτωνος, του Σοφοκλή, του Αριστοτέλη και του Πλουτάρχου, οι οποίες φιλοτεχνήθηκαν το 1744 κατόπιν παραγγελίας του Αρχιεπισκόπου Αχριδών Ζωσιμά. Στον πάπυρο που κρατάει ανά χείρας η Σίβυλλα, όπως και στον πάπυρο της κάτω αριστερής τοιχογραφίας, αναγράφεται η προφητεία «ΕΠΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΣΧΕΔΗ ΤΑΥΤΗΝ ΕΛΑΣΕΙΕ ΓΗΝ, ΚΑΙ ΔΙΧΑ ΣΦΑΛΜΑΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΤΑΙ ΣΑΡΞ», δηλαδή η προφητεία της Σίβυλλας της Ερυθραίας διά της οποίας η Αγία Αικατερίνη έστρεψε τους πενήντα ρήτορες στον Χριστιανισμό! Κάτω αριστερά, φθαρμένη τοιχογραφία που βρίσκεται στο νάρθηκα του ναού της Ιεράς Μονής Γεννήσεως της Θεοτόκου (Βελλαΐτισσας) στο Καλπάκι Ιωαννίνων και φιλοτεχνήθηκε το 1745. Κάτω δεξιά, τοιχογραφία που βρίσκεται στον τρούλο του ναού της Ιεράς Μονής Ευαγγελίστριας στα Ζαγοροχώρια Ηπείρου και φιλοτεχνήθηκε το 1809.

πηγή-scarlakidis.gr

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΕΔΩ (και για τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης):
-http://www.scarlakidis.gr/apollon/kefalaio9-neo.html
-http://www.sakketosaggelos.gr/Article/592/
-http://christianity-science.gr/files/Prophecies_and_Mathematics.pdf
-http://vivliothikiagiasmatos.files.wordpress.com/2012/01/cf80cf81cebfceb1ceb3ceb3ceb5cebbcebfceb9_ceb1cf80cebfcebbcebbcf89cebd_cf83ceb9ceb2cf85cebbcebbceb5cf83.pdf
-http://www.info-kilkis.gr/files/Kotsakis_-.pdf
-http://christianity-science.gr/files/Old_Testament_Messiah_Prophecies.pdf
-http://www.pentapostagma.gr/2011/02/blog-post_1272.html
-http://www.pantokrator.info/gr/modules.php?name=News&file=article&sid=62
-http://www.wayoftruth.gr/index.php/articles-3/istorika/74-istorika/76-arxaioi-ellines-propompoi-tou-xristou
-http://agiameteora.net/index.php/gerontes-tis-epoxis-mas/3370-oles-oi-profiteies-gia-tin-elefsi-kai-tin-zoi-tou-xristou-sti-gi-apo-tous-arxaious-filosofous-os-tin-palaia-diathiki.html
-http://friendshipiseverything.blogspot.gr/2011/03/blog-post_9878.html
-http://www.mylady.gr/arthra/2013/08/29-ti-les-tora-ixeran-oi-arhaioi-ellines-gia-tin-eleusi-tou-hristou-oli-i-alitheia/
-http://www.oodegr.com/oode/grafi/pd/profities2.htm
-http://www.sakketosaggelos.gr/Article/2340/
-http://www.imsyrou.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=244:2010-08-28-14-38-44&catid=77:2010-08-28-13-09-07&Itemid=79
-http://www.eglimatikotita.gr/2011/04/blog-post_9862.html
-http://orthodoxathemata.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1886.html
-http://www.filoumenos.com/forum/viewtopic.php?p=58976
-http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2010/10/blog-post_9966.html
-http://mikrasiatis.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%AF%CE%B2%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1/
-http://hellenicfalanx.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html
-http://www.afipnisis.gr/topic-t897.html
-http://www.impantokratoros.gr/neopaganismos_filosofoi.el.aspx
-http://www.newlife4you.gr/prophecy.asp
-http://www.revelationofjesus.net/apokalipsi-net/index.php/arthra/profiteia/143-i-pio-entyposiaki-profiteia-gia-ton-xristo-danihl-9-24-27
-http://geoment.e-e-e.gr/elprofities.htm
-http://www.wayoftruth.gr/index.php/articles-3/bible-study/41-agia-grafi/772-profiteies-tis-agias-grafis-gia-ton-xristo
-http://www.apologitis.com/gr/ancient/filosofoi-d.htm
-http://www.oodegr.com/neopaganismos/pseftotheoi/pantheismos1.htm
-http://www.sakketosaggelos.gr/Article/162/
-http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/agios-nektarios/historic-role-of-the-hellenes.htm
-http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/02/blog-post.html
-http://www.sakketosaggelos.gr/Article/172/