Είμαστε μικρά, σχεδόν μη ορατά κομμάτια σε μια συμπαντική απεραντοσύνη που δεν επιδέχεται πέριγραφής, διότι ουδείς, ουδέποτε την αντίκρυσε στην ολότητά της ,για να μας την μεταφέρει.
Βιώνουμε ένα αμελητέο κλάσμα από την όλη εικόνα και κατάσταση και παλεύουμε μέσα στην καλπάζουσα αλαζονεία και τον εωσφορικό εγωισμό μας να αποδείξουμε ότι κατέχουμε το άπαν.
Η σταγόνα είναι ύδωρ εκ του ωκεάνειου ύδατος. Σωστό. Μπορείς να ρωτήσεις μια ασήμαντη υποψία υγρασίας στις γαλλικές ακτές για τα υπόγεια ρεύματα και τις φρικτές αβύσσους στη θάλασσα των Σαργασσών; Τι ξέρει ο Ατλαντικός από τα καθημερινά μακελειά του Ινδικού, τα άφατα μυστήρια του Αρκτικού, τα άλυτα αινίγματα του Νότιου Ωκεανού, το αίμα που ρέει στον αφρό της Μεσογείου;
Ασήμαντε άνθρωπε. Μέσα στο αφιόνι της αυταρέσκειάς σου κυλιέσαι σαν τους συς της Γραφής. Είσαι πεπεισμένος ότι όλα είναι αποτέλεσμα μιας τυφλής τυχαιότητας που σκληρίζει την θρηνωδία της ματαιότητας στο απόλυτο κενό. Στο ψύχος, την έλλειψη, την απώλεια.
Τυχαιότητα την είπες. Και βολεύτηκες. Αρκεί μια τόσο ηλίθια και βλάσφημη σκέψη για να καθίζεις την νωθρότητα του πνεύματός σου στον θρόνο της ηλιθιότητας και του εθελούσιου διπλού θανάτου. Στην τυχαιότητα έριξες και το ζάρι της αδικίας, την οποία αδυνατείς να ερμηνεύσεις με τα γνωστικά εργαλεία της επίφασης Παιδείας που σου παρέχουν οι Επικυρίαρχοι.
Ναι, ναι. Είναι όλα τους τυχαία. Μπορείς να φτιάξεις κι εσύ ένα αυτοκίνητο. Αρκεί να πας σε μια μάντρα με αποσυρμένα (όλα τα υλικά υπάρχουν εκεί). Να της βάλεις δυναμίτιδα, να τα τινάξεις όλα στον αέρα. Με τα πολλά πειράματα, τους καπνούς τις χλαπαταγές και τις φλόγες που θα ξεράσουν τα εκρηκτικά σου, δεν γίνεται...
Κάποια εξαρτήματα θα προσγειωθούν στην σωστή θέση και θα φτιάξουν –έτσι στον βρόντο- ένα όχημα. Χωρίς σκοπό. Δίχως εντελέχεια και σχέδιο. Και νότες δημιουργούν οι μπαμπουίνοι. Αν τους μπαστακώσεις επί χιλιετίες, εκατομμύρια, δισεκατομμύρια χρόνια μπροστά σ’ ένα πιάνο θα σου παίξουν την Lacrimosa από το Requiem του Mozart. Κι ύστερα, ω του θαύματος, το Dies Irae.
Κατά τύχη πάλι, τα μάτια σου θα πλημμυρίσουν με δάκρυα επειδή τούτη η ουράνια μελωδία θα έχει αλλάξει εντός σου τον ρυθμό του κόσμου. Έτσι έγιναν όλα. Στην τύχη.
ΟΚ. Έτσι είναι αφού έτσι το νομίζεις. Και η μουσική των ουρανίων σφαιρών με τους πλανήτες, τα ηλιακά συστήματα, τους γαλαξίες, τα σμήνη γαλαξιών, συντονίστηκαν στην συμπαντική ορχήστρα purely by luck.
Ποιος στην ευχή παίζει ζάρια με το άπαν και φέρνει πάντοτε εξάρες; Πες το και σε μας φίλε μηδενιστή να παίξουμε κάνα τυχερό παίγνιο. Αφού στην Τύχη ειδικεύεσαι, μοιράσου το ταλέντο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου