«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΑΡΚΙΝΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΑΡΚΙΝΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

«Χαπακώνομαι για την κατάθλιψη και έχουν καεί τα κόκαλά μου από τον καρκίνο». Συγκλονίζει η Μαρία Ιωαννίδου



«Χαπακώνομαι για την κατάθλιψη και έχουν καεί τα κόκαλά μου από τον καρκίνο» – Συγκλονίζει η Μαρία Ιωάννου!



Σαν “αέρινη” μπαλαρίνα που ήταν φορώντας τις πουέντ της, δεν άργησε να κατακτήσει, εκτός από το χορό, το θέατρο αλλά και τον κινηματογράφο. 


Η Μαρία Ιωαννίδου άνοιξε το σπίτι, αλλά και την ψυχή της στο YOU μιλώντας για όλα…

Για την πρόσφατη εκρηκτική διαμάχη της με τον Φώτη και τη Μαρία, για το ρόλο της Σολάνς στις “Δούλες” όπου πρωταγωνιστεί, για το στολίδι της, όπως αποκαλεί την σχολή χορού στη Λ. Αλεξάνδρας, και τέλος για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική της ζωή αλλά επιμένει να μην το βάζει κάτω.


Δεν είστε καλά ψυχολογικά αυτή την περίοδο;


Δεν είμαι καλά. Πληγώνεται ο κόσμος όταν το λέω αυτό γιατί από μένα ρουφάνε σαν βαμπίρ τη δύναμη και την αγάπη μου για τη ζωή. Το ροζ είναι ωραιότερο από το μαύρο…


Τι αντιμετωπίζετε;


Έχω κατάθλιψη, παίρνω δυστυχώς χάπια. Η δικαστική διαμάχη στην οποία βρίσκομαι για την σχολή χορού που είχα στην Γλυφάδα με διέλυσε. Αισθάνομαι εγκλωβισμένη σαν ποντικός. Μου έχει καρφωθεί πως θα ακολουθήσω την πορεία της Πηνελόπης Δέλτα. Όπως αυτή έτσι κι εγώ έζησα το καροτσάκι όταν παρέλυσα, έπαθα κι εγώ αρθριτικά εξαιτίας του καρκίνου και επειδή στο τέλος εκείνη αυτοκτόνησε με επηρεάζει η ευαισθησία της. Από την άλλη, όμως, αντιπαθώ τους ηττημένους. Θα νικήσω με όποιο κόστος.


Σκεφτήκατε να βάλετε τέλος στη ζωή σας;


Όχι, είχα απλώς κάποιες στιγμές αδυναμίας, με αποτέλεσμα να παίρνω πολλά χάπια. Όμως με φρέναρε ο σύντροφός μου. Το κατάλαβε, τα έκρυψε και έφερε φίλους μας να μου μιλήσουν. Ξέρεις τι είναι να πετούν από την σχολή μου, τις φωτογραφίες μου στα σκουπίδια; Ένιωσα σαν να με βιάζουν πολλές φορές. Με βούτηξαν στα χρέη και ακόμα και το σπίτι που έχω, κινδυνεύει.


Όλη αυτή η ιστορία δεν επιβαρύνει τον οργανισμό σας;


Φυσικά ο γιατρός που με παρακολουθεί μου λέει να πουλήσω το σπίτι, γιατί θ” αρρωστήσω. Όταν, μάλιστα, του είπα ότι σταμάτησα κάποια χάπια, τα οποία εκτός από τα καρκινικά σκοτώνουν και τα υγιή κύτταρα, έγινε έξαλλος και μου είπε ότι ρισκάρω τη ζωή μου.


Γιατί το κάνατε;


Από εκδίκηση στον καρκίνο. Γιατί εξαιτίας του όλα μου τα κόκαλα είναι καμένα. Ο καρκίνος μου δεν ήταν απλός. Είχα και στο στήθος και στους λεμφαδένες. Σχεδόν πέθανα…

Τι εννοείτε;

Έφευγα από τη ζωή λόγω των χημειοθεραπειών, γιατί τυχαίνει καμιά φορά, δεν φταίει κανείς. Συγκεκριμένα το σώμα μου αιωρούνταν και έβλεπα κάτω στο κρεβάτι του νοσοκομείου όπου νοσηλευόμουν ένα άλλο σώμα, πολύ πιο μικρό, μέσα στο νυχτικό μου. Κάποια στιγμή, μάλιστα, φαινόταν μόνο το νυχτικό. Είναι ανατριχιαστικό, αλλά είναι η αλήθεια. Μου είπαν αργότερα πως επικράτησε ο απόλυτος πανικός. Οι νοσοκόμες άρχισαν να μου κάνουν ενέσεις, να βάζουν ορούς και ο σύντροφός μου, Δημήτρης Κρητικός, έκλαιγε επειδή έβλεπε πως έφευγα.


Τι θυμάστε από εκείνη την εμπειρία;


Ήταν πολύ όμορφα. Αισθάνθηκα σαν ένας γλάρος με φτερά. Είδα αυτό που περιγράφουν όλοι, το τούνελ, και είχα την αίσθηση ότι στην άκρη του με περιμένει το χέρι του Φρέντυ.


Τον αισθανόσασταν καθ” όλη τη διάρκεια που δίνατε μάχη με τον καρκίνο;


Παρότι κάποιοι το ειρωνεύτηκαν, υπήρξαν φορές που ήμουν στο σπίτι μου και έβλεπα τον καναπέ που καθόμουν με τον Φρέντυ να βουλιάζει. Εκεί καθόμασταν μετά τη δουλειά, εκεί είχαμε τις αγαπησιάρικες στιγμές μας και είχα ανάγκη να πιστέψω πως ήταν σ΄ εκείνο το σημείο. Δεν το λέω επιπόλαια, διάβασα πολύ και έψαχνα τρόπους επαφής μαζί του.


Φοβηθήκατε ότι θα πεθάνετε;


Όταν μου ανακοίνωσαν πως έχω καρκίνο, έβαλα μια ασπίδα και δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα πεθάνω. Ακόμα και στο χειρουργείο έκανα τον σύντροφό μου και τους φίλους μου να ξεσπούν σε γέλια. Ούτε όταν έχασα τα μαλλιά μου με πείραξε. Έλεγα “τι ωραίο κρανίο που έχω”! Η μόνη φορά που σοκαρίστηκα ήταν όταν έπεφταν τούφες, γι” αυτό και είπα στην κομμώτρια να με κουρέψει γουλί. 

Αγαπώ τη ζωή, πάντως, και παρότι έχω νιώσει από πρώτο χέρι πόσο σκληρή είναι, πάντα αναζητούσα τον παράδεισο με ενδιάμεσο την Τέχνη.

Διαβάστε περισσότερα... »

Συγκλονίζει ο Στέφανος Κορκολής: Η σκληρή μάχη του με τον καρκίνο


Συγκλονίζει ο Στέφανος Κορκολής: Η σκληρή μάχη του με τον καρκίνο


Ο Στέφανος Κορκολής σε μια πρόσφατη συνέντευξή του, παραδέχτηκε πως τα τελευταία χρόνια δίνει μάχη με τον καρκίνο.

Ο γνωστός τραγουδιστής στην συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Thema people, αποκάλυψε πόσο έχει αλλάξει η ζωή του από τη στιγμή που έμαθε πως έχει καρκίνο.

Μάλιστα ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά: 

Μάχη με τον καρκίνο. Όταν μάχεσαι οφείλεις να είσαι δυνατός. Η ζωή μου σαφώς και άλλαξε σχεδόν 180 μοίρες. 

Βλέπεις καθαρά το άχρηστο και λες πια “δεν βαριέσαι, αδελφέ”. Το πετάς στα σκουπίδια. 

Βλέπεις το χρήσιμο και δεν το αφήνεις να φύγει. Διώχνεις ότι σε ενοχλεί -μιλάω πάντα για τον εαυτό μου-, ακόμα και ανθρώπους. 

Ναι, έχω αλλάξει. Και χαίρομαι για αυτό - κι ας άργησα. Έπαψα πλέον να είμαι ανοιχτός και εύπιστος. Μπορώ να πω ότι όλη αυτή η περιπέτεια άνοιξε ένα καινούργιο κεφάλαιο στην ζωή μου. Έμαθα να κάνω οικονομία στις επιλογές μου – στο μόνο που δεν κάνω οικονομία είναι στη μουσική μου”.

Διαβάστε περισσότερα... »

Τετάρτη 9 Απριλίου 2014

Η απόλυτη θυσία για την μητρότητα. Γυναίκα θυσιάζει τη ζωή της για να γεννήσει





Το μεγαλείο της ψυχής και η απόλυτη θυσία για την μητρότητα. 


Γυναίκα από τη Νέα Υόρκη θυσίασε την ίδια της τη ζωή, ώστε να μπορέσει, τελικά, να ζήσει το παιδί που κυοφορούσε.

Οι ιατροί είπαν στην καρκινοπαθή Elizabeth Joice, ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μείνει έγκυος, και έτσι όταν τελικά η Joice έμεινε έγκυος όλοι έμειναν άναυδοι, παραδεχόμενοι ότι πρόκειται περί θαύματος.


Όμως, πολύ γρήγορα η απόλυτη χαρά μετατράπηκε σε τραγωδία για την Elizabeth και τον σύζυγό της, Max, όταν οι ιατροί παρουσίασαν στην έγκυο ένα απίστευτο δίλημμα: είτε να τερματίσει την εγκυμοσύνη και να ξεκινήσει θεραπεία ή να θέσει την ίδια της τη ζωή σε κίνδυνο, ώστε να μπορέσει να ζήσει το αγέννητο παιδί της.

Η Elizabeth δεν καθυστέρησε καθόλου να λάβει την τελική της απόφαση.

Για την Elizabeth η μητρότητα ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στον κόσμο, δήλωσε ο σύζυγός της Max προς την New York Post. “Μου είπε ότι αν τερματίσουμε την εγκυμοσύνη, και στη συνέχεια δεν μπορέσω να τεκνοποιήσω, θα νιώσω συντετριμμένη. Ήξερε ότι αυτή ήταν, ίσως, η μοναδική της ευκαιρία”.


Η Elizabeth και ο Max ήταν ήδη δύο χρόνια ζευγάρι τον Σεπτέμβριο του 2010, όταν και μαγνητική τομογραφία (σ.σ. pentapostagma.gr – MRI) έδειξε την παρουσία κακοήθους όγκου στην Elizabeth.

H Elizabeth, 36 ετών, ένα απολύτως ανεξάρτητο και αισιόδοξο άτομο,
υπέμεινε και άντεξε τέσσερις κύκλους χημειοθεραπειών, μία χειρουργική επέμβαση και ακόμη περισσότερες θεραπείες ώστε να απομακρυνθεί ο όγκος.


Κατάφερε να απαλλαγεί από τον καρκίνο για τρία χρόνια,
αλλά συνέχιζε να επιθυμεί να τεκνοποιήσει, παρά τις εκτιμήσεις των ιατρών ότι αυτό είναι «αδύνατο».

Το ζευγάρι μετακόμισε τον Ιούνιο του 2013, ώστε να προετοιμάσει το έδαφος για την δημιουργία οικογένειας.
Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, η Elizabeth ανακάλυψε ότι είναι έγκυος.

Μέσα σε μόλις έναν μήνα, όμως, το ζευγάρι έλαβε τα χειρότερα δυνατά «νέα»: Ο όγκος είχε ξανακάνει την εμφάνισή του.

Οι ιατροί απομάκρυναν τον όγκο, αλλά καθώς η Elizabeth ήταν έγκυος, δεν μπορούσε να υποβληθεί σε ολικές αξονικές τομογραφίες και έτσι ο ογκολόγος της δεν μπορούσε να διαπιστώσει εάν ο καρκίνος επεκτεινόταν.

Το μωρό επρόκειτο να γεννηθεί στις 4 Μαρτίου,
αλλά οι γιατροί πραγματοποίησαν καισαρική τομή και έτσι τον Ιανουάριο γεννήθηκε η πανέμορφη Lily.

Η υγεία της Elizabeth επιδεινώθηκε γρήγορα, καθώς επεκτεινόταν ο καρκίνος.
Οι όγκοι «εισέβαλλαν» στο δεξί της πνεύμονα, στην καρδιά και στην κοιλιακή της χώρα.

«Είχε φθάσει η ώρα να αποχαιρετιστούμε. Ήταν σαν σκηνή βγαλμένη από ταινία. Καθόμασταν μαζί και κλαίγαμε. Προσπαθούσαμε να πούμε όμορφες ιστορίες, για όλες τις πανέμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί», ανέφερε ο σύζυγός της Max.






Liz was living a surreal duality, enjoying and celebrating Lily's arrival into the world, while confronting the reality she was incredibly sick




Η Elizabeth Joice πέθανε τελικά στις 9 Μαρτίου 2014...


Δείτε σχετικά εδώ, εδώ  κι εδώ
Διαβάστε περισσότερα... »

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Καρκινοπαθής πατέρας, «μιλά» στην κόρη του


 
Ένα συγκινητικό βίντεο στην μόλις 11 μηνών κόρη του, άφησε ένας 27χρονος πατέρας από την Ουάσινγκτον, που πέθανε πρόσφατα από μια σπάνια μορφή καρκίνου.

Το βίντεο έχει εξαπλωθεί ταχύτατα στο YouTube.

Ο Νικ Μανιότι, εξηγεί ότι η χριστιανική του πίστη είναι αυτή που τον βοήθησε να μη φοβάται το θάνατο και ξέρει πως ο Θεός θα συνεχίσει να φροντίζει την κόρη του καθώς θα μεγαλώνει, ενώ δηλώνει ευλογημένος για όσα πρόλαβε να ζήσει.

«Δε φοβάμαι το θάνατο. Σαν Χριστιανός, δε φοβάμαι, γιατί ξέρω ότι θα πάω σε ένα καλύτερο μέρος
», λέει στο βίντεο ο νεαρός πατέρας. 

Όσο για την κόρη του Όστιν: «Ξέρω ότι μόλις φύγω, ο Θεός θα είναι ο πατέρας της, Αυτός θα αναλάβει να την φροντίζει, Αυτός θα την προστατεύει και θα την παρακολουθεί», αναφέρει το Έθνος.

Ο Μανιότι πέθανε στις 7 Ιανουαρίου, μετά την άνιση μάχη που έδωσε με μια σπάνια μορφή καρκίνου,
το βλεννώδες αδενοκαρκίνωμα, που χτύπησε αρχικά το παχύ έντερο και στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την κοιλιακή του χώρα. 

Μετά τη μάχη για τον καρκίνο επί δύο ολόκληρα χρόνια, ο Μανιότι και η σύζυγός του Αλίσα, συμφώνησαν να σταματήσουν τη χημειοθεραπεία ώστε να περάσει ο 27χρονος όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του, προτού ο καρκίνος εξαπλωθεί σε όλο το σώμα του.

Τον Νοέμβριο ο Μανιότι κατέγραψε τα συναισθήματά του σε ένα βίντεο και το ανέβασε στο μπλογκ της οικογένειάς του, ως αφιέρωση στην χριστιανική του πίστη και στην κόρη του, Όστιν, που γεννήθηκε τον περασμένο Μάρτιο.

Το βίντεο του 27χρονου πατέρα, άγγιξε τις καρδιές πολλών ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίοι τον περιέγραψαν ως έναν «θαρραλέο», «ευλογημένο» και «απίστευτο» άνθρωπο.


Διαβάστε περισσότερα... »

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Ιοί και Καρκίνος


 Μπαρώνα Φωτεινή 

Για τους περισσότερους καρκίνους, δεν είναι πλήρως γνωστή η σειρά των γεγονότων, η ο ποία ευθύνεται για τη μεταστροφή ενός κυττάρου σε καρκινικό (πορεία ογκογένεσης), φαίνεται όμως ότι η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει 
4-6 στάδια. 

Πολλά από τα στάδια της μεταστροφής αυτής μπορεί να ενεργοποιηθούν από περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως χημικά, ακτινοβολίες και ορισμένους ιούς.


Οι ιοί που μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο ονομάζονται ογκογόνοι. Ένδειξη για το αν εάν ένας ιός είναι ογκογόνος αποτελεί η ύπαρξη, μέσα στο καρκινικό κύτταρο, ιϊκού DNA, που μπορεί να είναι όλο το γονιδίωμα του ιού ή μέρους αυτού. 

Σε ορισμένους καρκίνους, το ιϊκό DNA βρίσκεται ενσωματωμένο σε ένα χρωμόσωμα του κυττάρου ενώ σε άλλους το συναντάμε σε πολλά αντίγραφα, ως κυκλικό DNA (cccDNA). Σε πολλές περιπτώσεις ένα ή δύο γονίδια του ιού εκφράζονται στο καρκινικό κύτταρο με αποτέλεσμα να ανιχνεύονται ιϊκές πρωτεΐνες.

Από τους καρκίνους
που εμφανίζονται στις γυναίκες το 20% περίπου οφείλονται σε ιούς ενώ στους άνδρες το 8%.


1. Καρκίνοι που σχετίζονται με τον papillomavirus


Papillomavirus
Ο καρκίνος του τραχήλου είναι ο τρίτος στη σειρά καρκίνος που προσβάλει τις γυναίκες με μισό εκατομμύριο νέες περιπτώσεις και 280.000 θανάτους ετησίως παγκοσμίως. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι καρκίνοι αυτοί οφείλονται στον papillomavirus.

Οι papillomaviruses είναι μικροί DNA ιοί των θηλαστικών και των πτηνών. Υπάρχουν 100 διαφορετικοί τύποι papillomavirus που διαφέρουν στην αλληλουχία του DNA τους και προσβάλλουν τον άνθρωπο (HPV-Human papillomavirus). 

Εισέρχονται στο σώμα μέσω αμυχών και προσβάλουν τα κύτταρα της κερατίνης στιβάδος του δέρματος ή μια βλεννώδη μεμβράνη. Κάθε τύπος HPV μολύνει συγκεκριμένο σημείο, όπως χέρια και γεννητικά όργανα, με αποτέλεσμα έναν καλοήθη πίλο (papilloma) ή ένα καρκίνωμα.

Οι papillomaviruses
που προσβάλλουν τα γεννητικά όργανα μεταδίδονται με την σεξουαλική επαφή. Οι περισσότερες μολύνσεις από papillomavirus δεν διαρκούν. Στα άτομα όμως που η μόλυνση παραμένει υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου. 

Ο κίνδυνος αυτός σχετίζεται με 15 τύπους (υψηλού κινδύνου) HPV με κυριότερους τους HPV-16 και HPV-18, ενώ οι τύποι HPV-6 και HPV-11 ανήκουν σ΄αυτούς χαμηλού κινδύνου που ευθύνονται για καλοήθεις πίλους των γεννητικών οργάνων. 

Τα κύτταρα της κερατίνης στιβάδος του δέρματος,
ξενιστές των papillomaviruses, σταματούν να διαιρούνται καθώς διαφοροποιούνται. Όταν όμως μολυνθούν από papillomaviruses υψηλού κινδύνου, οδηγούνται σε συνεχή πολλαπλασιασμό με αποτέλεσμα την εμφάνιση καρκινογένεσης. 

Τα στάδια μετατροπής ενός φυσιολογικού κυττάρου του τραχήλου σε καρκινικό περιλαμβάνουν μια σειρά μορφολογικών αλλαγών οι οποίες μπορεί να ανιχνευθούν με την παρατήρηση επιχρίσματος τραχήλου. Αν ανιχνευθούν προκαρκινικά κύτταρα, αυτά μπορεί να καταστραφούν ή να αφαιρεθούν προκειμένου να αποφευχθεί η ανάπτυξη ενός όγκου. 

Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι papillomaviruses υψηλού κινδύνου μπορεί να προκαλέσουν καρκινογένεση και σε άλλα σημεία του σώματος, όπως πρωκτό, κεφαλή, λαιμό. 

Οι papillomaviruses φαίνεται ότι εμπλέκονται και σε μια σπάνια μορφή καρκίνου του δέρματος, η οποία έχει γενετική βάση, την epidermodysplasia verruciformis.


2. Καρκίνοι που σχετίζονται με τον polyomavirus


Polyomavirus
Οι polyomaviruses έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τους papillomaviruses με μόνη διαφορά το πολύ μικρό μέγεθος. Ξενιστές τους είναι τα θηλαστικά και τα πτηνά και οι περισσότερες μολύνσεις από polyomaviruses είναι ασυμπτωματικές.

Δύο polyomaviruses ανθρώπου είναι γνωστοί. Ο JC και ο BK οι οποίοι ονομάστηκαν έτσι από τα αρχικά των ανθρώπων από τους οποίους απομονώθηκαν για πρώτη φορά. Και οι δύο αυτοί ιοί είναι πολλοί συνηθισμένοι και έχει βρεθεί ότι τι 80% των ενηλίκων είναι οροθετικοί σ΄ αυτούς. 

Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ιοί αυτοί εμπλέκονται στην ανάπτυξη ορισμένων τύπων καρκίνου σε ανθρώπους, ειδικά σε όγκους του εγκεφάλου. Οι ενδείξεις αυτές αφορούν στην παρουσία ιϊκού DNA του JK ή του BK και πρωτεΐνης στα καρκινικά κύτταρα.

Ένας polyomavirus των πιθήκων,
ο SV40, απομονώθηκε για πρώτη φορά από πρωτογενείς κυτταροκαλλιέργειες νεφρών πιθήκου. Οι κυτταροκαλλιέργειες αυτές χρησιμοποιούντο για την παραγωγή του ιού της πολιομυελίτιδας (poliovirus), προκειμένου να παρασκευαστούν εμβόλια έναντι αυτού του ιού. 

Με τον τρόπο αυτό εκατομμύρια ανθρώπων οι οποίοι είχαν λάβει το συγκεκριμένο εμβόλιο μολύνθηκαν με τον SV40. Έχει προταθεί η σύνδεση του SV40 με ορισμένους τύπους καρκίνου του ανθρώπου, όπως καρκίνος του εγκεφάλου και κακόηθες μεσοθηλίωμα, οι προτάσεις όμως αυτές αμφισβητούνται.

3. Καρκίνοι που σχετίζονται με τον ιό Epstein-Barr


Ο ιός Epstein-Barr
Το λέμφωμα του Burkitt (BL), είναι ένας καρκίνος των Β λεμφοκυττάρων, που εμφανίζεται με μεγάλη συχνότητα στα παιδιά της Κεντρικής Αφρικής και πρώτη φορά τον περιέγραψε ο Denis Burkitt. 

Σε μικρό χρονικό διάστημα μετά, ο Antony Epstein δημιούργησε κυτταρικές σειρές από τον καρκίνο ασθενούς, οι οποίες βρέθηκε ότι είναι μολυσμένες με έναν ερπητοϊό ο οποίος ονομάστηκε Epstein Barr virus (EBV). 

Περιπτώσεις ατόμων με BL παρουσιάζονται και σε άλλες περιοχές του κόσμου, γενικά όμως αυτές δε σχετίζονται με τον EBV. 

Ένας άλλος καρκίνος
που σχετίζεται με τον EBV είναι το ρινοφαρυγγικό καρκίνωμα (NPC). Και αυτός ο καρκίνος εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε ορισμένες περιοχές.

Οι περισσότεροι άνθρωποι
είναι μολυσμένοι με τον EBV, αλλά οι παράγοντες που περιορίζουν τα περιστατικά BL και NPC σε συγκεκριμένες περιοχές είναι άγνωστοι. 

Η περιοχή της Αφρικής με πολλά περιστατικά είναι η περιοχή της Ελονοσίας που οφείλεται στο Plasmodium falciparum, και για το λόγο αυτό θεωρείται ότι το παράσιτο αυτό ενοχοποιείται όσο και ο EBV. 

Στη Νότια Κίνα, το NPC εμφανίζεται ομαδικά σε κάποιες οικογένειες, γεγονός που φανερώνει ότι κάποιο γονίδιο αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Άλλος παράγοντας που φαίνεται ότι συμβάλει είναι η διατροφή με παστά ψάρια.

Άλλοι καρκίνοι που συνδέονται με τον EBV είναι:
• Ορισμένες περιπτώσεις λεμφώματος του Hodgkin΄ς
• Λέμφωμα non- Hodgkin΄ς σε ασθενείς με AIDS
• Διαταραχή του πολλαπλασιασμού των λεμφοκυττάρων μετά από μεταμόσχευση


4. Kaposi΄s Sarcoma

Ο ιός KSHV
Το Kaposi΄s Sarcoma περιγράφηκε για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα, ως ένας σπάνιος καρκίνος του δέρματος που εμφανιζόταν κυρίως σε ηλικιωμένους άνδρες της Μεσογείου. Με την έλευση του AIDS η εικόνα μεταβλήθηκε. Έγινε πλέον ο συνηθέστερος καρκίνος των ασθενών με AIDS.

Το 1994 ανακαλύφθηκε ότι στα καρκινικά κύτταρα υπήρχε το DNA ενός νέου ερπητοϊού, ο οποίος στη συνέχεια απομονώθηκε και ονομάστηκε Kaposi΄s sarcoma-assosiated herpesvirus (KSHV). 

Ο ιός μπορεί να εντοπιστεί σε πολλές περιοχές της γης, όμως με μεγαλύτερη συχνότητα εμφανίζεται στην κεντρική Αφρική και είναι συνηθέστερος στους ομοφυλόφιλους άνδρες. Ο ιός αυτός φαίνεται ότι σχετίζεται και με άλλους καρκίνους που προέρχονται από τα Β λεμφοκύτταρα.
5. Adult T cell leukaemia

Λεμφοκύτταρο μολυσμένο από HTLV-1Η Adult T cell leukaemia σχετίζεται με την μόλυνση από τον human T-lymphotropic virus 1 (HTLV-1). Ο ιός εντοπίζεται περισσότερο στην Ν.Δ Ιαπωνία όπου και έχουμε πολλές περιπτώσεις τέτοιων καρκίνων. 

Ο HTLV-1 είναι ρετροϊός και κάθε καρκινικό κύτταρο φέρει ένα αντίγραφο του DNA του προϊού ενσωματωμένο σε ένα χρωμόσωμα.

6. Hepatocellular carcinoma


Ιός Ηπατίτιδας C
Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (καρκίνος του ήπατος), αποτελεί το 4-5% των περιπτώσεων καρκίνου παγκοσμίως. Παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση αυτού του καρκίνου είναι η κατανάλωση τοξινών από μουχλιασμένες τροφές και δύο ιοί: ιός της ηπατίτιδας Β (HBV) και ο ιός της ηπατίτιδας C (HCV). 

Ο σημαντικότερος παράγοντας
για τον καρκίνο του ήπατος είναι ο HBV και τα περισσότερα περιστατικά υπολογίζονται στην Ασία την κεντρική και νότια Αφρική. 

Στους περισσότερους καρκίνους, το DNA του HBV βρίσκεται ενσωματωμένο στο γονιδίωμα του κυττάρου, και στις περισσότερες περιπτώσεις το DNA του ιού έχει υποστεί ανακατατάξεις συμπεριλαμβανομένων και των ελλείψεων.

Βιβλιογραφία:
Carter B. J. and Saunders A. V. (2007). Chapter 20 in Virology: Principles and Applications, Wiley.


Διαβάστε περισσότερα... »

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Βρήκαν (;) γιατί κάνει μεταστάσεις ο καρκίνος





Βρετανοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ανακάλυψαν γιατί εξαπλώνεται ο καρκίνος στο σώμα – ένα εύρημα που πιστεύεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα πιο αποτελεσματικές θεραπείες για τη νόσο.

Η έρευνά τους
εστιάζεται στον μηχανισμό που εμφανίζεται όταν τα καρκινικά κύτταρα αλληλεπιδρούν με τα υγιή, προκειμένου να «ξεφύγουν» από την περιοχή όπου πρωτοαναπτύσσονται για να μετασταθούν σε άλλα σημεία.

Οι επιστήμονες ήξεραν ότι τα καρκινικά κύτταρα επιστρατεύουν υγιή κύτταρα για να μπορέσουν να διασχίσουν μεγάλες αποστάσεις στο σώμα, αλλά το πως γινόταν αυτό και πως θα μπορούσε να ελεγχθεί παρέμενε άγνωστο.

Όπως όμως γράφουν στην επιθεώρηση «Nature Cell Biology», επιστήμονες από το University College του Λονδίνου (UCL), κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν αυτή την διαδικασία, χρησιμοποιώντας δύο είδη εμβρυϊκών κυττάρων: τα κύτταρα νευρικής ακρολοφίας (neural crest cells) και τα πλακοειδή κύτταρα (placode cells).

Τα κύτταρα νευρικής ακρολοφίας,
μοιάζουν με τα καρκινικά όσον αφορά την «χωροκατακτητική» συμπεριφορά τους (σ.σ. ο καρκίνος εισβάλλει τους παρακείμενους ιστούς για να μπορέσει να εξαπλωθεί).

Τα πλακοειδή κύτταρα, εξάλλου, επιτέλεσαν τον ρόλο των υγιών κυττάρων στην νέα έρευνα.

Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, όταν τοποθέτησαν κύτταρα νευρικής ακρολοφίας δίπλα στα πλακοειδή, τα πρώτα υπέστησαν μια «δραματική μεταμόρφωση» και άρχισαν «να κυνηγούν» τα δεύτερα. Την ίδια στιγμή, τα πλακοειδή εξεδήλωσαν μία συμπεριφορά «αποφυγής» των κυττάρων νευρικής ακρολοφίας.

Η όλη διαδικασία διαπιστώθηκε
ότι εξαρτάται από την παραγωγή ορισμένων χημικών μορίων από τα πλακοειδή κύτταρα, τα οποία προσελκύουν εκείνα της νευρικής ακρολοφίας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρομπέρτο Μεγιόρ,
από το Τμήμα Κυτταρικής & Αναπτυξιακής Βιολογίας του UCL, πιστεύουν ότι ακριβώς το ίδιο γίνεται και με τα αληθινά καρκινικά κύτταρα, τα οποία «κυνηγάνε» και τελικά προσκολλώνται στα υγιή επειδή αυτά εκπέμπουν μόρια που τα προσελκύουν. 

Όπως εξήγησε ο δρ Μεγιόρ,
οι περισσότεροι θάνατοι από καρκίνο δεν οφείλονται στην δημιουργία του πρώτου (πρωτοπαθούς) όγκου, αλλά στην εμφάνιση των μεταστάσεών του (δευτεροπαθείς όγκοι). 

Τώρα, λοιπόν,
που διαπιστώθηκε ότι το κλειδί για τις μεταστάσεις είναι τα χημικά μόρια που παράγουν τα υγιή κύτταρα, «θα είναι σχετικά εύκολο να επινοήσουμε φάρμακα που θα επεμβαίνουν για να αποτραπεί η προσκόλληση των καρκινικών κυττάρων στα υγιή», εκτίμησε.

Διαβάστε περισσότερα... »

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Καρκίνος: Τι γνώριζαν περί καρκίνου, οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί; (με βιβλιογραφία - links)






Οι πληροφορίες περί καρκίνου υπάρχουν από τότε που έχουμε ιατρικά κείμενα, δηλ. από τη εποχή του Ιπποκράτους και μετά, αν και παλαιότερα είχαν γραφεί ιατρικά κείμενα όπως μας πληροφορεί ο Σωκράτης «πολλά γαρ των ιατρών έστι συγγράμματα».

Το αξιόλογο βιβλίο του Καθηγητού-Ακαδημαϊκού Αριστ. Κούζη, (1872-1961), Ο καρκίνος παρά τοις αρχαίοις Έλλησιν ιατροίς, Αθήνα 2004, το οποίο είχε κυκλοφορήσει πριν από εκατό και πλέον χρόνια, πρόσφατα το επανεκδώσαμε, ώστε να γίνει προσιτό σε εκείνους που θα ήθελαν να γνωρίσουν τις γνώσεις περί καρκίνου των αρχαίων Ελλήνων ιατρών: Ιπποκράτους, Γαληνού, Αρεταίου, Ρούφου του Εφεσίου, Διοσκουρίδου, Αρχιγένους, Φιλόξενου, ΄Αντύλλου, Ορειβασίου, Παλλαδίου, Αετίου, Παύλου Αιγινήτου, Θεοφάνους Νόννου, Μιχαήλ Ψελλού, Συμεώνος Σήθη και Ιωάννου Ακτουαρίου. Στο πλαίσιο της ενημέρωσης αυτής στη συνέχεια θα παρατεθούν συνοπτικά μερικά στοιχεία που επιλέχθηκαν και τα οποία θα είναι δυνατόν να δώσουν στον αναγνώστη μία γεύση του πλούτου των γνώσεων τους.

Οι πληροφορίες περί καρκίνου, υπάρχουν από τότε που έχουμε ιατρικά κείμενα, δηλ. από τη εποχή του Ιπποκράτους και μετά, αν και παλαιότερα είχαν γραφεί ιατρικά κείμενα όπως μας πληροφορεί ο Σωκράτης «πολλά γαρ των ιατρών έστι συγγράμματα», (Ξενοφώντος, Απομνημονεύματα Δ, β, 10).

Ενδιαφέρον έχει να αναφέρουμε σχετικά με την ονοματολογία ότι οι αρχαίοι ιατροί έδωσαν στη νεοπλασία το όνομα «καρκίνος» από την εξωτερική του μορφή. Συγκεκριμένα ο Γαληνός (΄Εκδ. G.C. Kuehn, Γαληνού ΄Απαντα, Λειψία, 1826, τόμ. ΧΙ, σελ. 140) σημειώνει ότι όπως στο ζώο καρκίνο (κάβουρα) τα πόδια του είναι εκατέρωθεν του σώματός του, κατά τον ίδιο τρόπο στον μαστό της γυναικός από τον παρά φύσιν όγκο οι φλέβες είναι διογκωμένες και καταφανείς, που παρομοιάζονταν με τα πόδια του καβουριού. 


Και έκτοτε ο όρος αυτός γενικεύθηκε για όλες τις νεοπλασίες του σώματος και χρησιμοποιείται από όλους τους αρχαίους ΄Ελληνες ιατρούς, ενώ παράλληλα απαντάται και ο όρος καρκίνωμα. Οι όροι αυτοί έφθασαν μέχρι τις ημέρες μας και καθιερώθηκαν στην διεθνή ιατρική ορολογία.

Σχετικά με τα είδη του καρκίνου, σημειώνεται ότι διακρίνονται με διαφορετικές ορολογίες: στον κρυπτό και τον επιφανειακό, τον «εν τω βάθει» και τον «επιπολής», τον «ανέλκωτο» και τον «ηλκωμένο», τον «σύμφυτον» και «μη σύμφυτον» καρκίνον, δηλ. τον επίκτητο.

Όσον αφορά την αιτιολογία του καρκίνου, αυτή ήταν σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής περί χυμών, που πρέσβευαν. Συγκεκριμένα υποστήριζανοι αρχαίοι Ελληνες ιατροί ότι ο καρκίνος προέρχονταν από τη «μέλαινα χολή» και το «μελαγχολικό χυμό». Εάν η κάθαρση του περιττώματος αυτού, που γίνονταν στον σπλήνα, δεν ήταν καλή τότε η περίσσεια αυτού του χυμού ήταν δυνατόν να δημιουργήσει καρκίνο. Και ανάλογα με την δριμύτητα του «μελαγχολικού χυμού» θα δημιουργούνταν ο ανέλκωτος ή ο μεθ' έλκους καρκίνος. Επί πλέον παράγοντες στη δημιουργία του καρκίνου αναφέρονται η «κακοχυμία», η «δυσκρασία», και η δίαιτα.

Ο καρκίνος κατά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς,
είχε διάφορο μέγεθος, «από οφθαλμού ιχθύων μέχρι πέπονος», όπως σημειώνεται από τον Ορειβάσιο ( έκδ. Daremberg, τόμ. IV, σελ. 18), με επιφάνεια ανώμαλη και οχθώδη και σκληρή κατά κανόνα σύσταση και με χροιά μελανώτερη από τα φλεγμαίνοντα μέρη, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο Γαληνός (G.C. Kuehn, τόμ. VII, σελ. 720).

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί είχαν παρατηρήσει την μεγάλη ανάπτυξη του αγγειακού συστήματος στους όγκους, οι οποίοι «και κεκιρσωμένας έχων τας πέριξ φλέβας», όπως χαρακτηριστικά σημειώνει εκτός των άλλων ιατρών και ο Αέτιος στον 16ο Λόγο του, (έκδ. Σκεύου Ζερβού, σελ. 60).

Ο εντοπισμός του καρκίνου σημειώνουν ότι είναι δυνατόν να γίνει σε κάθε μέρος του σώματος, αλλά όμως τονίζουν ότι ο συχνότερος εντοπισμός είναι στο γυναικείο μαστό και στη μήτρα. Ο Γαληνός σχετικά γράφει: «Οι καρκινώδεις όγκοι εν άπασι τοις μορίοις γίνονται. Μάλιστα δε τοις τιτθοίς (μαστοίς) των γυναικών», (έκδ. G. C. Kuehn, τόμ. ΧV, σελ. 331).




Για την συμπτωματολογία του καρκίνου ενδιαφέροντα είναι αυτά που έχουν γράψει στα κείμενά τους οι αρχαίοι ιατροί. Είναι δυνατόν η έναρξη του καρκίνου να είναι λανθάνουσα, να προκαλεί αβλυχρά και ήπια συμπτώματα, αλλά επίσης και μεγάλα, ισχυρά και σαφή, όπως σημειώνει ο Γαληνός. (έκδ. G. C. Kuehn, τόμ. Χ, σελ. 976).

Μάλιστα ο Ιπποκράτης είχε παρατηρήσει ότι κατά την έναρξη του καρκίνου, οι ασθενείς αισθάνονται μία πικρία στο στόμα, «καρκίνου γενομένου το στόμα πικραίνεται» (έκδ. G. C. Kuehn, τόμ. ΙΙΙ, σελ. 466) και συνοδεύεται από ανορεξία.

Κατά την εξέταση του ασθενούς, είχαν παρατηρήσει ότι ο καρκινωματώδης όγκος όταν ήταν ψηλαφητός ήταν σκληρός στην αφή, ανώμαλος στο σχήμα, προσφυόμενος στους περιβάλλοντας ιστούς με διεύρυνση των φλεβών και όχι θερμός και μερικές φορές με έλκη. Προκαλεί διόγκωση και σκλήρυνση των παρακειμένων λεμφαδένων και δεν συνοδεύεται από πυρετό. Άλλο σύμπτωμα χαρακτηριστικό του καρκίνου κατά τους αρχαίους ιατρούς ήταν ο πόνος, όπως ιδιαίτερα τονίζει ο Παύλος ο Αιγινήτης «καρκίνος εστίν όγκος επώδυνος» (έκδ. Briau, σελ. 210) και η αιμορραγία.

Επισημαίνουμε ότι ο Αριστ. Κούζης, στη σημαντική αυτή μελέτη του για τις αντιλήψεις περί καρκίνου των αρχαίων Ελλήνων ιατρών, κάνει και μία ιδιαίτερη διάκριση του όρου «σκίρρος», που απαντάται στα αρχαία ιατρικά κείμενα, με τον σύγχρονο όρο «σκίρρος», τονίζοντας ότι οι παλαιοί ιατροί με τον όρο σκίρρο θεωρούσαν τις χρόνιες φλεγμονές με σκλήρυνση των ιστών, τις κιρρώσεις των σπλάχνων και τους καλοήθεις όγκους.

Η πρόγνωση του καρκίνου κατά του αρχαίους ήταν χειρίστη. «Ολέθρια τα καρκινώδεα» τονίζει ο Αρεταίος όπως επίσης και ο Αέτιος ότι ο καρκίνος είναι «δυσίατος ή ανίατος» με τελική έκβαση το θάνατο.

Όσον αφορά τη θεραπευτική αγωγή την οποία ακολουθούσαν οι αρχαίοι ΄Ελληνες ιατροί στον καρκίνο, παρατηρούμε ότι στα πρώτα στάδια αναπτύξεώς του εφάρμοζαν θεραπεία με διάφορα βοηθήματα και φάρμακα και σε περίπτωση αποτυχίας επακολουθούσαν τη χειρουργική θεραπεία.

Τα βοηθήματα που εφάρμοζαν, ήταν σύμφωνα με τις αντιλήψεις περί αιτίου του καρκίνου, τον μελαγχολικό χυμό του αίματος, που δημιουργούσε τον καρκίνο και γι' αυτό ακολουθούσαν πρακτικές ώστε να μειωθεί ο πλεονάζον αυτός αιτιοπαθολογικός χυμός με την κάθαρση, τη φλεβοτομία και τα φάρμακα.

Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς, τα θεραπευτικά αυτά μέσα είχαν αποτέλεσμα ιδιαίτερα κατά τα πρώτα στάδια του καρκίνου. Χαρακτηριστικά σημειώνει ο Ορειβάσιος ότι «δυνατόν μην τους αρχομένους καρκίνους κωλύειν αύξεσθαι καθαίροντας τον μελαγχολικόν χυμόν πριν εν τω πεπονθότι μορίω στηριχθήναι», (έκδ. Bassemaker-Daremberg, τόμ. V, σελ. 346).

Πολλές ήταν οι φαρμακευτικές ουσίες,
σκευασίες και τα θεραπευτικά σχήματα, που χρησιμοποιούνταν για τον καρκίνο, δηλωτικό και αυτό του ανιάτου του καρκίνου. Ας μνημονευθούν μερικές από αυτές που χρησιμοποιούσαν, όπως τα βότανα ασκληπιάς, ακαλύφη ή κνίδη, αριστολοχία, δρακοντία, ερύσιμον, ερέβινθος, ελλέβορος, ερίκης καρπός, ελατήριον ή σίκυς άγριος στρύχνου χυλός και επίθυμον. Επίσης ως αντικαρκινικά φάρμακα χρησιμοποιούνταν οι ποτάμιοι καρκίνοι, η καδμεία, ο λιθάργυρος, ο μόλυβδος και η χαλκίτις.

Στις περιπτώσεις που αποτύγχανε η θεραπεία με τις φαρμακευτικές ουσίες και τα βοηθήματα τότε οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί κατέφευγαν στη χειρουργική θεραπεία του καρκίνου. Βέβαια για τους «κρυπτούς», δηλ. τους εν τω βάθει καρκίνους ακολουθούσαν την προτροπή του Ιπποκράτους ο οποίος στους «Αφορισμούς», Τμήμα ΄Εκτο, 38, τονίζει ότι είναι καλλίτερο να μην θεραπεύονται διότι με την αρχή της θεραπείας οι άρρωστοι πεθαίνουν γρήγορα.

Ο Γαληνός συνιστούσε την χειρουργική θεραπεία
μόνον για τους επιπολής καρκίνους και μάλιστα κατορθώνοντας να τους εκτέμνει με τις ρίζες τους μέχρι τους υγιείες ιστούς, «πάσης μεν χειρουργίας εκκοπτούσης όγκον παρά φύσιν ο σκοπός εστιν εν κύκλω πάντα όγκον περικόψαι, καθ ά τω κατά φύσιν έχοντι πλησιάζει» (έκδ. G. C. Kuehn, τόμ. ΧVΙΙΙ, Α, σελ. 60 και ΧΙ, σελ. 141).

Πριν από την χειρουργική θεραπεία, 
χορηγούνταν τα κατάλληλα φάρμακα για την κάθαρση του μελαγχολικού χυμού και στη συνέχεια αφαιρούνταν ο όγκος «ξυραφίοις πεπυρωμένοις ομού τέμνουσι και διακαίουσιν», ένα είδος δηλ. θερμοκαυτήρος, ώστε να αποφεύγεται η αιμορραγία από τα αγγεία.Ακολουθούσε μετά μία υγιεινή τονωτική διατροφή, γυμναστική και αναληπτική αγωγή για την ευχυμία του σώματος.

Συμπερασματικά μπορούμε να ισχυρισθούμε,
ότι οι αρχαίοι Έλληνες Ιατροί όχι μόνο έδωσαν το όνομα «καρκίνος» στη νοσολογική αυτή οντότητα της νεοπλασματικής κακαοηθείας, αλλά επί πλέον διέκριναν την αιτιολογία και καθόρισαν την συμπτωματολογία, τον εντοπισμό, τη μορφολογία, τις εκδηλώσεις, την πρόγνωση και τη θεραπευτική αγωγή, φαρμακευτική και χειρουργική του καρκίνου.

πηγή

Για περισσότερες πληροφορίες, εδώ:
Διαβάστε περισσότερα... »