«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν, ότι η συνείδηση διαμορφώνει το υλικό πεδίο





Σύμφωνα με τον Nikola Tesla, την ημέρα που η επιστήμη θα αρχίσει να μελετά τα μη φυσικά φαινόμενα θα έχει μεγαλύτερη πρόοδο μέσα σε μια δεκαετία από αυτή που σημείωσε σε όλους τους προηγούμενους αιώνες της ύπαρξής της. Προκειμένου να κατανοήσουμε την αληθινή φύση του σύμπαντος, πρέπει να σκεφτόμαστε με τους όρους της ενέργειας, της συχνότητας και των δονήσεων.

Η επιστήμη έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν βρίσκεται σε αρμονία με τη φύση. Με αυτά τα δύο μαζί ενωμένα, έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τεχνολογικές γνώσεις που μπορούν να βγουν στην επιφάνεια μόνο όταν η συλλογική συνείδηση είναι έτοιμη να τις αγκαλιάσει.

Η συνειδητότητα αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα επίτευξης της αλλαγής στον πλανήτη. Οι θετικές σκέψεις που στέλνουμε, όπως η αγάπη, η ίαση, η προσευχή, η καλή πρόθεση, έχουν ισχυρή επιρροή σε αυτό προς το οποίο τις κατευθύνουμε. Οι έννοιες αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μαζική κλίμακα, όπως για παράδειγμα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα που έχει έναν κοινό στόχο για να αντιμετωπίσει πολλαπλά προβλήματα, αλλά και σε μεμονωμένες καταστάσεις όπως συμβαίνει στην καθημερινή μας ζωή.

Εδώ και αρκετό διάστημα, οι φυσικοί έχουν διερευνήσει τη σύνδεση ανάμεσα στην ανθρώπινη συνειδητότητα και τη σχέση της με τη δομή της ύλης. Παλαιότερα πίστευαν ότι το Νευτώνειο υλικό σύμπαν ήταν το θεμέλιο της φυσικής υλικής μας πραγματικότητας. Όλα αυτά άλλαξαν όταν άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι τα πάντα στο σύμπαν αποτελούνται από ενέργεια. 

Οι επιστήμονες της κβαντικής φυσικής ανακάλυψαν ότι τα άτομα αποτελούνται από δίνες ενέργειας που συνεχώς περιστρέφονται και δονούνται. Αυτό αποτελεί ένα σοβαρό θέμα, καθώς η ενέργεια είναι το πιο μικροσκοπικό επίπεδο που μπορεί να παρατηρηθεί και η ανθρώπινη συνειδητότητα όχι μόνο συνδέεται με αυτή αλλά μπορεί να επηρεάσει τις αντιδράσεις της, ακόμη και να την ανακατασκευάσει.

Ο Δανός φυσικός Niels Bohr αναφέρει πως ό,τι ονομάζουμε πραγματικό, αποτελείται από πράγματα που δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικά.

Ο Ινδός επιστήμονας Paramahamsa Tewari λέει ότι η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί την ύλη ως τη βασική πραγματικότητα πιστεύοντας ότι το διάστημα αποτελεί επέκταση του κενού. Επομένως, το φαινόμενο της δημιουργίας σταθερής κοσμικής ύλης υπερβαίνει το πεδίο έρευνας της παρούσας επιστήμης. 

Επίσης, η θεωρία ούτε εντοπίζει την πηγή της κοσμικής ενέργειας που βρίσκεται στη δομή της ύλης, ούτε μπορεί ή δεν θέλει να εξηγήσει την αιτία των ιδιοτήτων της ύλης οι οποίες προέρχονται από την αντίδρασή της. Εν συντομία αυτοί είναι οι περιορισμοί των σύγχρονων επιστημονικών θεωριών στο βασικό επίπεδο των φυσικών φαινομένων της φύσης. Όταν μια επιστημονική θεωρία δεν μπορεί να εξηγήσει το ζήτημα της ίδιας της προέλευσης της συμπαντικής ύλης και της ενέργειας, πώς θα μπορούσε ποτέ να συλλάβει και να εξηγήσει το φαινόμενο της συνειδητότητας, η οποία είναι εμφανής στα έμβια όντα;

Η αποκάλυψη ότι το σύμπαν δεν είναι η συγκέντρωση φυσικών μερών, αλλά αντίθετα προέρχεται από την ανάμιξη κυμάτων άυλης ενέργειας προκύπτει, μεταξύ άλλων, από το έργο του Albert Einstein, του Max Planck και του Werner Heisenberg.


1. Κβαντική φυσική: το πείραμα της διπλής σχισμής

Το πείραμα της διπλής σχισμής είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τρόπου που είναι αλληλένδετα η συνειδητότητα και ο φυσικός υλικός μας κόσμος. Μια πιθανή αποκάλυψη αυτού του πειράματος είναι ότι «ο παρατηρητής δημιουργεί την πραγματικότητα». 

Σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε κατόπιν ομότιμης αξιολόγησης στο περιοδικό «Physics Essays», εξηγείται ο τρόπος που αυτό το πείραμα χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τη διερεύνηση του ρόλου της συνειδητότητας στη διαμόρφωση της φυσικής πραγματικότητας.

Σε αυτό το πείραμα, χρησιμοποιήθηκε ένα οπτικό σύστημα διπλής σχισμής για να ελεγχθεί ο πιθανός ρόλος της συνειδητότητας στην κατάρρευση της κβαντικής κυματοσυνάρτησης. Στο πείραμα, τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη. 

Διαπιστώθηκε ότι όταν ο παρατηρητής προσπαθούσε να δει από ποιά σχισμή περνούσαν τα σωματίδια, η συμπεριφορά τους αλλοιωνόταν ενώ αυτό δεν συνέβαινε όταν δεν τα παρατηρούσε. Η έρευνα διαπίστωσε ότι οι παράγοντες που συνδέονται με τη συνειδητότητα σχετίζονται σε σημαντικό βαθμό με την αλλοίωση της συμπεριφοράς των σωματιδίων στη διπλή σχισμή.

Η παρατήρηση όχι μόνο διαταράσσει αυτό που πρόκειται να μετρηθεί, το προκαλεί κιόλας. Εμείς οι ίδιοι δηλαδή υποχρεώνουμε το ηλεκτρόνιο να πάρει μια συγκεκριμένη θέση. Συνεπώς εμείς οι ίδιοι παράγουμε τα αποτελέσματα της μέτρησης.

Το βασικό συμπέρασμα της νέας φυσικής αναγνωρίζει επίσης ότι ο παρατηρητής είναι εκείνος που δημιουργεί την πραγματικότητα. Ως παρατηρητές, όλοι μας έχουμε εμπλακεί προσωπικά στη δημιουργία της δικής μας πραγματικότητας.

Οι φυσικοί αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι το σύμπαν είναι μια «ψυχική» κατασκευή. Ο πρωτοπόρος Βρετανός φυσικός Sir James Jeans έγραψε ότι το ποτάμι της γνώσης οδεύει προς μια μη μηχανική πραγματικότητα. 

Το σύμπαν αρχίζει να φαίνεται περισσότερο σαν μια τεράστια σκέψη παρά σαν μια τεράστια μηχανή. Η σκέψη δεν φαίνεται πλέον ως μια τυχαία εισβολή στη σφαίρα της ύλης αλλά θα πρέπει μάλλον να την αναγνωρίσουμε ως δημιουργό και κυβερνήτη του βασιλείου της ύλης.

Ας ξεχάσουμε λοιπόν παλαιότερες θεωρίες και ας αποδεχτούμε το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. 

Το σύμπαν είναι άυλο, ψυχικό και πνευματικό (R.C. Henry, «Το ψυχικό σύμπαν», η Φύση, 436:29, 2005).


Μπορείτε να δείτε εδώ σε βίντεο το πείραμα της διπλής σχισμής:




2. Πειράματα ψυχοκίνησης με τη χρηματοδότηση κυβερνήσεων



Η ψυχοκίνηση, γνωστή επίσης ως ΨΚ είναι η πιθανή επίδραση της ανθρώπινης συνειδητότητας στη συμπεριφορά των φυσικών ή βιολογικών συστημάτων ή διαδικασιών και περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες επίδρασης που χαρακτηρίζονται από διαφορετικές κλίμακες ενέργειας, μορφές εκδήλωσης, αναπαράστασης και στατιστικής συμπεριφοράς.

Το 2004, ένα ερευνητικό πρόγραμμα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ έκανε ευρέως γνωστό ένα έγγραφο με τίτλο «Τηλεμεταφορά – Μελέτη Φυσικής» (Teleportation Physics Study) του συγγραφέα και δρος Φιλοσοφίας Eric Davis, αποδεικνύοντας ότι η ψυχοκίνηση και άλλα παραψυχολογικά φαινόμενα έχουν περάσει από αυστηρή έρευνα και τεκμηρίωση από διάφορους ερευνητές και ιδρύματα.

Συγκεκριμένο παράδειγμα αποτελεί το έργο του Jack Houck, ενός επαγγελματία μηχανικού αεροδιαστημικής και του συνταγματάρχη του στρατού J.B. Alexander. Οι δυο τους ήταν υπεύθυνοι για τη διεξαγωγή συνεδριών ψυχοκίνησης, στις οποίες οι συμμετέχοντες διδάχθηκαν τη διαδικασία καθώς και τον τρόπο να την εφαρμόζουν μόνοι τους χρησιμοποιώντας διάφορα μεταλλικά αντικείμενα, όπως πιρούνια και κουτάλια.

Οι συμμετέχοντες ήταν σε θέση να λυγίσουν εντελώς ή να συστρέφουν τα μεταλλικά αντικείμενα, χωρίς να χρησιμοποιούν καμία φυσική δύναμη.

Τα πειράματα έγιναν από κυβερνητικούς επιστημονικούς συμβούλους και ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματούχους και πραγματοποιήθηκαν στο Πεντάγωνο, στα σπίτια αξιωματικών και επιστημόνων και σε τοποθεσίες της Διοίκησης Πληροφοριών και Ασφάλειας των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων σε όλο τον κόσμο. 

Διοικητές στρατηγοί, συνταγματάρχες και άλλοι, ήταν πάντοτε παρόντες.

Αυτό που είδαν όλοι ήταν η παραμόρφωση των μεταλλικών αντικειμένων, γεγονός που προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό ανάμεσα στους παρευρισκομένους.

Είναι λοιπόν απαραίτητη η δημιουργία μιας θεωρίας για τη συνειδητότητα και την ψυχοτρονική (αλληλεπίδραση του νου με την ύλη) σε συνδυασμό με περισσότερα πειραματικά αποτελέσματα, καθώς και η ανακάλυψη των φυσικών μηχανισμών που βρίσκονται πίσω από τον ψυχοτρονικό χειρισμό της ύλης.



3. Το πείραμα της παγκόσμιας συνειδητότητας / Γεννήτριες τυχαίων αριθμών

Το πείραμα της παγκόσμιας συνειδητότητας είναι ένα διεθνές, διεπιστημονικό πρόγραμμα ανάμεσα σε πολλούς επιστήμονες και μηχανικούς. Έχει τις ρίζες του στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και το Ινστιτούτο Νοητικών Επιστημών.

Συλλέγει συνεχώς νέα δεδομένα από ένα παγκόσμιο δίκτυο φυσικών γεννητριών τυχαίων αριθμών που βρίσκονται σε όλο τον πλανήτη. Τα δεδομένα μεταδίδονται σε μια βάση που βρίσκεται σε σπίτι, το οποίο πλέον διαθέτει δεδομένα άνω των 15 χρόνων.

Σκοπός είναι η εξέταση των λεπτών συσχετισμών που μπορεί να αντανακλούν την παρουσία και τη δραστηριότητα της συνειδητότητας στον κόσμο. Εικάζουμε ότι υπάρχει δομή σε ό,τι θα έπρεπε να αποτελεί τυχαίο δεδομένο, το οποίο σχετίζεται με μείζονα παγκόσμια γεγονότα που προκαλούνται από το μυαλό και την ψυχή μας.

Οι γεννήτριες τυχαίων αριθμών είναι συστήματα που δημιουργήθηκαν από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, τα οποία αντιδρούν στις σκέψεις των ατόμων, δηλαδή με άλλα λόγια στην επίδραση της συνειδητότητας. Αντιδρούν επίσης σε συγκεκριμένες αλλαγές που σημειώνονται στο περιβάλλον τους. Έντονες αντιδράσεις καταγράφονται συνήθως κατά τη διάρκεια κοινών συναισθημάτων.

Οι υψηλότερες καταγραφές που εμφανίστηκαν ποτέ στο Σχέδιο Παγκόσμιας Συνειδητότητας ήταν κατά τη διάρκεια σημαντικών γεγονότων που επηρέασαν ολόκληρο τον κόσμο, όπως συνέβη με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 9/11. Άλλες υψηλές καταγραφές σημειώθηκαν σε προεδρικές ορκωμοσίες, σε τσουνάμι αλλά και σε θανάτους επώνυμων προσώπων.

Τα ευρήματα αυτά γέννησαν κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τη φύση της συνειδητότητας και τη σύνδεση με τη φυσική υλική πραγματικότητα.


4. Πειράματα παρακολούθησης εξ αποστάσεως από τις NSA / CIA σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ

Η παρακολούθηση εξ αποστάσεως είναι η ικανότητα κάποιων ατόμων να περιγράψουν απομακρυσμένες γεωγραφικές περιοχές από απόσταση αρκετών εκατοντάδων χιλιάδες χιλιόμετρων (κι ακόμη περισσότερο). Το γεγονός αυτό έχει αποδειχθεί, δοκιμαστεί και τεκμηριωθεί αρκετές φορές.

Το 1995, η CIA ενέκρινε και γνωστοποίησε έγγραφα που αποκάλυπταν τη συμμετοχή της στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο διήρκεσε περισσότερο από 25 χρόνια.




Ο Ingo Swann, ένας από τους συμμετέχοντες σε αυτό το πείραμα, μπορούσε να δει συγκεκριμένους δακτυλίους γύρω από τον πλανήτη Δία πριν καν η NASA καταφέρει να τραβήξει φωτογραφίες με το σκάφος Pioneer 10. Το γεγονός αυτό τεκμηριώθηκε ύστερα από έρευνα. 


Επίσης, υπάρχουν άτομα που είχαν τη δυνατότητα να δουν αντικείμενα και ανθρώπους που βρίσκονταν σε άλλα δωμάτια και χωρίς καμία οπτική επαφή με τη θέση τους. Το γεγονός ότι ορισμένοι έχουν ή είχαν τη δυνατότητα να προβάλλουν τη συνειδητότητά τους σε διαφορετικό σημείο από τη παρούσα φυσική τους θέση είναι κάτι το εκπληκτικό.


Τα πειράματα αυτά έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, κι ενώ μέρος του κόσμου συνέχισε να τα χαρακτηρίζει «ψευδοεπιστήμη», το Υπουργείο Άμυνας τα θεωρεί πολύ σοβαρά και τα διατηρεί μυστικά. 

Τα πειράματα αποτελούσαν μέρος ενός προγράμματος με την ονομασία «STARGATE» και το οποίο τερματίστηκε αναπάντεχα.


5. Οι σκέψεις και προθέσεις μπορούν να αλλάξουν τη φυσική δομή του νερού

Σε πειράματα που πραγματοποιήθηκαν κατά τις τελευταίες 4 δεκαετίες, διερευνήθηκε το αν η ανθρώπινη πρόθεση και μόνο μπορεί να επηρεάσει τις ιδιότητες του νερού.

Αυτό το ερώτημα απασχολούσε για ένα χρονικό διάστημα την κοινότητα της εναλλακτικής ιατρικής, μια και το ανθρώπινο σώμα αποτελείται περίπου κατά 70% από νερό. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Νοητικών Επιστημών, οι ερευνητές ανέφεραν ότι μπορεί να ανιχνευθεί η αλλαγή του νερού με την εξέταση των κρυστάλλων πάγου που σχηματίζονται στα συγκεκριμένα δείγματα.

Τα αποτελέσματα συγκλίνουν στο γεγονός ότι οι θετικές προθέσεις παράγουν συμμετρικούς, καλοσχηματισμένους και όμορφους κρυστάλλους, ενώ οι αρνητικές τείνουν να παράγουν ασύμμετρους και άσχημους κρυστάλλους.

Αν λοιπόν οι σκέψεις και τα συναισθήματα μπορεί να επιφέρουν τέτοιες αλλαγές στο νερό, φανταστείτε τι μπορούν να κάνουν σε εμάς τους ίδιους.

Πολλοί άνθρωποι επισημαίνουν ότι το πείραμα αυτό ήταν απάτη, αλλά έχει πραγματοποιηθεί πολλές φορές και επαναλήφθηκε από ορισμένες εξέχουσες προσωπικότητες στον τομέα της επιστήμης. Τα στοιχεία που παραθέτονται εδώ προέρχονται από τον ερευνητή και παραψυχολόγο Dean Radin, ο οποίος έχει δημοσιεύσει πολλές έρευνες κατόπιν ομότιμης αξιολόγησης σε διεθνή περιοδικά. Το πείραμα διεξήχθη στο Ινστιτούτο Νοητικών Επιστημών και Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Σόνομα στην Καλιφόρνια.

Κατά τον ίδιο τρόπο, πραγματοποιήθηκε έρευνα στην οποία εξετάστηκε ο βαθμός που θα μπορούσε να επηρεαστεί η διάθεση κάποιου που κατανάλωσε τσάι «επηρεασμένο» από τις καλές προθέσεις και την πίστη των μοναχών, συγκριτικά με το συνηθισμένο τσάι. Η μελέτη έγινε υπό διπλά-τυφλές, τυχαιοποιημένες συνθήκες και τα αποτελέσματα ήταν θετικά.





6. Το Φαινόμενο Πλασέμπο

Είναι τεκμηριωμένο ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη λειτουργία του οργανισμού μας απλά και μόνο με αυτό που πιστεύουμε ότι είναι αληθινό.

Το Φαινόμενο Πλασέμπο είναι η μετρήσιμη, ορατή ή αισθητή βελτίωση της υγείας ή συμπεριφοράς που δεν οφείλεται σε φαρμακευτική αγωγή ή επεμβατική θεραπεία. Σύμφωνα με αυτό, μπορεί κάποιος να θεραπευτεί από διάφορες παθήσεις χρησιμοποιώντας τη σκέψη του.

Πολλές έρευνες έδειξαν ότι η επίδραση του Φαινομένου (η δύναμη της συνειδητότητας) είναι πραγματική και άκρως αποτελεσματική.

Σε μια μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Μπέιλορ που δημοσιεύθηκε το 2002 στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine» το θέμα έρευνας ήταν οι χειρουργικές επεμβάσεις ασθενών που υπέφεραν από σοβαρό κι εξουθενωτικό πόνο στο γόνατο.

Πολλοί χειρούργοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει Φαινόμενο Πλασέμπο στις χειρουργικές επεμβάσεις ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν.


Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. 

Στη μια ομάδα οι χειρούργοι έκοψαν τον κατεστραμμένο χόνδρο στο γόνατο. 

Στη δεύτερη ομάδα καθάρισαν την άρθρωση του γόνατος αφαιρώντας οτιδήποτε θεωρούσαν ότι προκαλούσε φλεγμονή. Και οι δύο διαδικασίες είναι οι συνήθεις χειρουργικές επεμβάσεις στις οποίες υποβάλλονται όσοι πάσχουν από σοβαρή αρθρίτιδα.

Η τρίτη ομάδα υποβλήθηκε σε μια «ψεύτικη» χειρουργική επέμβαση, δηλαδή οι ασθενείς ναρκώθηκαν πιστεύοντας όμως ότι είχαν πράγματι κάνει επέμβαση στο γόνατο. Σε αυτούς, οι γιατροί έκαναν τομές και έριξαν αλατούχο διάλυμα στο γόνατο, όπως θα έκαναν και στο κανονικό χειρουργείο.

Στη συνέχεια, έραψαν τις τομές και η διαδικασία ολοκληρώθηκε. 

Και οι τρεις ομάδες είχαν την ίδια διαδικασία αποκατάστασης και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Η ομάδα που δεν υποβλήθηκε σε πραγματική επέμβαση παρουσίασε βελτίωση όπως ακριβώς και οι άλλες δύο ομάδες.

Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα του Φαινομένου Πλασέμπο προήλθε από το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ το 1999.

Η έκθεση αποκάλυψε ότι οι μισοί από τους ασθενείς που έπασχαν από σοβαρή κατάθλιψη και λάμβαναν φάρμακα παρουσίασαν βελτίωση, ενώ το ίδιο συνέβη και στο 32% των ασθενών που λάμβαναν εικονικό φάρμακο. Και ας μην ξεχνάμε και όλες τις παρενέργειες και τους κινδύνους που σχετίζονται με τη λήψη αντικαταθλιπτικών κάθε χρόνο. Ας έχουμε επίσης υπόψη ότι η «βιομηχανία της κατάθλιψης» από μόνη της είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το 2002, ο καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ Irving Kirsch δημοσίευσε ένα άρθρο για την πρόληψη και τη θεραπεία στην Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση με τίτλο «Τα καινούρια φάρμακα του αυτοκράτορα» (The Emperor’s New Drugs), στο οποίο έκανε γνωστές μερικές ακόμα πιο συγκλονιστικές ανακαλύψεις.

Βρήκε ότι το 80% της επίδρασης των αντικαταθλιπτικών, όπως μετρήθηκε σε κλινικές δοκιμές, θα μπορούσε να αποδοθεί στην επίδραση του Φαινομένου Πλασέμπο. Ο καθηγητής έπρεπε να καταθέσει αίτηση Νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης προκειμένου να πάρει πληροφορίες σχετικά με τις κλινικές δοκιμές των γνωστότερων αντικαταθλιπτικών.


7. Τηλεμεταφορά

«Συνειδητοποίησα, όπως και αρκετοί άλλοι συνάδελφοί μου τόσο εντός όσο και εκτός της κυβέρνησης, ότι η υπερφυσική τηλεμεταφορά έχει ερευνηθεί επιστημονικά και τεκμηριωθεί ιδιαιτέρως από το Υπουργείο Άμυνας».




Ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας τον Σεπτέμβριο του 1981 στο περιοδικό Ziran Zazhi (περιοδικό Nature) με τίτλο «Μερικά πειράματα για τη μετακίνηση αντικειμένων διενεργούνται από ασυνήθιστες ικανότητες του ανθρώπινου σώματος» (Shuhuang et al., 198) ανέφερε ότι «χαρισματικά παιδιά» ήταν σε θέση να προκαλέσουν την τηλεμεταφορά μικρών, φυσικών αντικείμενων από το ένα μέρος στο άλλο.

Στα αντικείμενα περιλαμβάνονταν ρολόγια, αλογόμυγες κι άλλα έντομα, ραδιοφωνικοί μικροπομποί, φωτοευαίσθητο χαρτί και άλλα.

Οι συμμετέχοντες ποτέ δεν άγγιξαν τα αντικείμενα εκ των προτέρων. 

Τα πειράματα έγιναν στο πλαίσιο τυφλών και διπλά – τυφλών συνθηκών και οι ερευνητές που συμμετείχαν προέρχονταν από διάφορα κολέγια και τομείς του υπουργείου Άμυνας. Επρόκειτο για μια εξαιρετική περίπτωση, διότι κρίθηκε απαραίτητο να προετοιμαστεί μια αναφορά πληροφοριών για δημόσια προβολή.

Περισσότερες έρευνες έγιναν από το Ινστιτούτο Αεροδιαστημικής Μηχανικής του Πεκίνου τον Ιούλιο του 1990, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο κινεζικό περιοδικό «Σωματική επιστήμη» (Somatic Science, Kongzhi et al., 1990: Jinggen et al., 1990, Banghui, 1990).

Οι έρευνες αυτές ανέφεραν διάφορα πειράματα κατά τα οποία έγινε βιντεοσκόπηση της φωτογράφησης υψηλής ταχύτητας, η οποία ήταν σε θέση να συλλάβει τη μετατόπιση των αντικειμένων που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα, όπως ξηροί καρποί, σπίρτα, νύχια, χάπια και άλλα μέσα σε σφραγισμένους χάρτινους φακέλους, σφραγισμένα γυάλινα μπουκάλια και σωλήνες, σφραγισμένα πλαστικά καρούλια φιλμ και άλλα τα οποία διατηρούνταν κλειστά.

Όλα αυτά τα πειράματα ανέφεραν ότι έγιναν με τη συμμετοχή προικισμένων παιδιών και ενηλίκων που προκάλεσαν την τηλεμεταφορά των διαφόρων υλικών.


8. Η επιστήμη της καρδιάς
Η καρδιά παράγει το μεγαλύτερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο στο σώμα. Ερευνητές εξέτασαν την ανάλυση του φάσματος του μαγνητικού πεδίου που παράγεται από την καρδιά και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι πληροφορίες για τα συναισθήματα κωδικοποιούνται σε αυτό το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.

Έτσι, με την αλλαγή των συναισθημάτων μας αλλάζουμε και τις πληροφορίες που είναι κωδικοποιημένες στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που εκπέμπεται από την καρδιά. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να επηρεάσει τους γύρω μας. Όταν νιώθουμε συμπόνια, αγάπη, ευγνωμοσύνη και κατανόηση, η καρδιά εκπέμπει ένα πολύ διαφορετικό μήνυμα.




Υπάρχουν πολλές μελέτες που τεκμηριώνουν πώς η συνείδηση ​​και η φυσικη υλικη μας πραγματικότητα διαπλέκονται, σε τόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους, με πολλά διαφορετικά παραδείγματα, όπως αυτές που αναφέρονται παραπάνω. Αυτό συνεπάγει ανώμαλες διαδικασίες των πληροφοριών ή της μεταφοράς ενέργειας, η τηλεπάθεια και άλλες μορφές ανεξήγητων φαινόμενων που έχουν παρατηρήσιμες, επαναλήψιμα αποτελέσματα στο εργαστήριο.


ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΕΔΩ-ΠΗΓΗ

Πηγές για το κείμενο:


















Διαβάστε περισσότερα... »

Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Η εκπληκτική ολιστική άποψη του David Bohm, για το Σύμπαν (1917-1992)



 

Ο David Bohm ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους θεωρητικούς φυσικούς της γενιάς του, και άφοβος αμφισβητίας της επιστημονικής ορθοδοξίας.  

Το ενδιαφέρον και η επιρροή του επεκτάθηκαν αρκετά πέρα από τη φυσική και αγκάλιασαν τη βιολογία, την ψυχολογία, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία, την τέχνη, και το μέλλον της κοινωνίας.

Σαν ένα βαθιά στοχαστικό άτομο, ο Bohm έφθασε διαισθητικά στις καθολικές αλήθειες και τις παρουσίασε σε επινοητικά μοντέλα, στις γλώσσες και της φυσικής και της φιλοσοφίας. Η φυσική και η κοσμολογία του ήταν καθολοκληρία αποκαλυπτικές και πολύ μπροστά της εποχής του, ενώ λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να τις εκτιμήσουν.  


Οι επικρατούντες φυσικοί τις θεώρησαν πάρα πολύ μυστικιστικές, και λίγοι μυστικιστές διανοητές θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το λεπτό επιστημονικό συλλογισμό του. (Ο Krishnamurti ήταν μια αξιοσημείωτη εξαίρεση.)

Eίδε την Φύση σαν μια αδιαίρετη ολότητα, κρυμμένη σε μια άπειρη πηγή υποβάθρου, που ξετυλίγεται στον ορατό, υλικό, και χρονικό κόσμο της καθημερινής μας ζωής. 


Είπε ότι η σκέψη μπορεί να συλλάβει ότι δεν είναι κρυμμένο, αλλά μόνο κάτι πέρα από τη σκέψη – η διαίσθηση, η διορατικότητα, η νοημοσύνη – μπορεί να δοκιμάσει το κρυμμένο.

Πριν πεθάνει έδωσε μια συνέντευξη, το 1989, στο Ίδρυμα Nils Bohr στην Κοπεγχάγη, όπου ο Bohm παρουσίασε τις απόψεις του.   


Ο Bohm εκεί μίλησε για την ολιστική του θεωρία και την Ενδογενή Τάξη. Η συνέντευξη του στράφηκε γύρω από μια νέα άποψη του κόσμου που θα αναπτύσσεται σε αντίθεση με τον Δυτικό Κόσμο, ένα κόσμο που θα εστιάζεται περισσότερο στην Ολότητα και τη διαδικασία παρά στην ανάλυση των ξεχωριστών μερών.

Ο Bohm ανέφερε επίσης τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία και τις αλλαγές που θα πρέπει να κάνουμε στη σκέψη μας προκειμένου να υπάρχουμε στο μέλλον. Μίλησε ότι χρειαζόμαστε μια πιό ολιστική προσέγγιση στο οικολογικό πρόβλημα και πρέπει να βρούμε κάτι άλλο στη ζωή μας, εκτός από την οικονομική ανάπτυξη. 


Εάν η οικονομική ανάπτυξη συνεχίσει ανεξέλεγκτα, θα καταστρέψει τον πλανήτη Η αποκαλυπτική αλλαγή στη συνείδηση είναι η πρόκληση, αλλά και το κλειδί.

"Το μέλλον μας εξαρτάται από το εάν αισθανόμαστε σαν μέρος του Όλου ή εάν αισθανόμαστε ότι είμαστε κάτι το ξεχωριστό."

Σε κάποιο σημείο βαθιά μέσα στην ενδογενή τάξη, η σκέψη και η γλώσσα μας αποτυγχάνουν και μόνο η ιερή σιωπή μπορεί να αποκαλύψει την αλήθεια. Αυτή η σιωπή είναι η γλώσσα του όλου, το σύμπαν που εκφράζεται μέσα από εμάς σε μια ζωή ολότητας παρά κατατεμαχισμένη.

Κατά την άποψη του Bohm, όλα τα χωριστά αντικείμενα, οι οντότητες, οι δομές, και τα γεγονότα στο ορατό επίπεδο εξηγούν ότι ο κόσμος γύρω μας δεν είναι αυτόνομος αλλά διακατέχεται από μία "ολιστικότητα" που προέρχεται από μία βαθύτερη διαταγή της συνεχούς πληρότητας. 

 
Ένας τρόπος με τον οποίο εξηγείται αυτή η ολιστικότητα στη φύση δίνεται μέσα από τα ολογράμματα του Bohm, όπου το αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ότι εάν μια ολογραφική ταινία κόβεται σε κομμάτια, κάθε κομμάτι παράγει μια εικόνα ολόκληρου του αντικειμένου.  


Επίσης, θεωρεί ότι όλη η φύση μπορεί να οριστεί μέσα από ένα ολόγραμμα, αφού τα πάντα στο κόσμο είναι φρακταλικά δομημένα.

Ο Bohm επεκτείνοντας τη μελέτη του θεωρεί ότι η ζωή και η συνείδηση υπόκεινται αντίστοιχα σε μία διαταγή συνεχούς πληρότητας και είναι επομένως παρούσες στους ποικίλους βαθμούς εξέλιξης τόσο στα έμψυχα όσο και στα «άψυχα» όντα.

Το απόκρυφο συμπέρασμα των ιδεών του Bohm φαίνεται από την παρατήρηση του ίδιου ότι η θεωρία του "θα μπορούσε εξίσου καλά να κληθεί Ιδεαλισμός, Πνεύμα, Συνείδηση. Ο χωρισμός των δύο — ύλη και πνεύμα — είναι μια αφαίρεση. Το έδαφος είναι πάντα ένα." Όπως με όλους τους αληθινά μεγάλους φιλοσόφους, οι ιδέες του Bohm βρήκαν την έκφραση στο χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής του.

Οι σπουδαστές και οι συνάδελφοί του τον περιγράφουν ως ανιδιοτελή και μη ανταγωνιστικό, μοιραζόταν πάντα τις σκέψεις του, και ήταν πάντα ανοικτός σε νέες ιδέες, και πάντα αφιερωμένος σε μια ήρεμη αλλά φλογερή αναζήτηση στη φύση της πραγματικότητας.

Ένας από τους σπουδαστές του ανέφερε ότι, "μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως ένας κοσμικός άγιος."

Στη δεκαετία του ’60, ο Bohm συνάντησε τον Ινδό φιλόσοφο Jiddu Krishnamurti, και οι συνεχόμενοι διάλογοί τους, που δημοσιεύθηκαν σε βιβλίο με τίτλο «Το τελείωμα του χρόνου», βοήθησαν τον Bohm να διευκρινίσει τις ιδέες του για την πληρότητα και τη διαταγή και να ανάγει τη θεωρία του, όχι μόνο στα φυσικά φαινόμενα, αλλά και στο κόσμο γενικότερα.

Έτσι, ο Bohm θεωρούσε ότι η γενική τάση για τα άτομα, τα έθνη, τις φυλές, τις κοινωνικές ομάδες, κ.λπ., να αντιμετωπίζουν το άλλο ως πλήρως διαφορετικό και χωριστό, είναι μια σημαντική πηγή σύγκρουσης στον κόσμο.

Είχε την ελπίδα ότι μία ημέρα οι άνθρωποι θα καταφέρουν να αναγνωρίσουν τον ουσιαστικό αλληλοσυσχετισμό όλων των πραγμάτων και θα ενωθούν μαζί για να χτίσουν έναν ολιστικό και πιο αρμονικό κόσμο. 


Ποιος καλύτερος φόρος τιμής στη ζωή και την εργασία του Bohm από το να γίνει αυτό, μήνυμα στις καρδιές των ανθρώπων και το ιδανικό της καθολικής αδελφοσύνης κεντρική ιδέα της ζωής μας; 
Διαβάστε περισσότερα... »

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Δεν υπάρχει φυσική, χωρίς μεταφυσική



Άραγε, στη σύγχρονη επιστημονική κοσμοαντίληψη, 
συνδέεται –και πώς– ο εύτακτος μακρόκοσμος της θεωρίας της Σχετικότητας με τον αβέβαιο και άναρχο μικρόκοσμο της Κβαντομηχανικής;

Εξακολουθεί να είναι σήμερα αποδεκτή η αποστασιοποιημένη, ουδέτερη και υποτίθεται αντικειμενική γνώση του φυσικού κόσμου,
ή μήπως το συλλογικό γνωστικό υποκείμενο που αποκαλούμε «επιστήμη» επιδρά δημιουργικά και επηρεάζει την έκβαση των όσων παρατηρεί; 

Μπορεί η επιστήμη να γνωρίσει τον νου που τη δημιουργεί ή να προικίσει με ανθρώπινη νοημοσύνη της μηχανές;

Αυτά τα βασανιστικά φυσικά-μεταφυσικά ερωτήματα
επιχειρούμε να διαφωτίσουμε σήμερα με τη βοήθεια του διαπρεπούς Έλληνα επιστήμονα και ακαδημαϊκού Πάνου Λιγομενίδη.

Αφορμή γι’ αυτήν τη συνέντευξη ήταν η πρόσφατη έκδοση του πεντάτομου έργου του με τίτλο «Το Γίγνεσθαι», μια εντυπωσιακή και αντισυμβατική διερεύνηση των πιο πρόσφατων επιστημονικών-μεταφυσικών εξελίξεων στην ανθρώπινη σκέψη.

Ο επιφανής επιστήμονας και ακαδημαϊκός Πάνος Λιγομενίδης μάς μιλά για τις προϋποθέσεις της επιστημονικής περιπέτειας

-Από πού να ξεκινήσουμε; Ίσως μια καλή εκκίνηση θα ήταν ο τίτλος του νέου πολύτομου έργου σας. 

Γιατί «Το Γίγνεσθαι» και όχι «Το Είναι»;

«Με κάποιον τρόπο και σε κάποιον βαθμό, η τέχνη και η επιστήμη των πρόσφατων χρόνων φωτίζουν τον θολό ορίζοντα των αινιγματικών ερωτημάτων της προέλευσης και της εξέλιξης του κόσμου μας, της ύπαρξης και του “εγώ”. Τέτοιες υπαρξιακές έννοιες μπορούν στις μέρες μας να γίνουν προσιτές στο ενδιαφερόμενο κοινό που δεν διαθέτει εξοικείωση με τα επιστημονικά αντικείμενα και την ορολογία τους.

Η επικρατέστερη σήμερα επιστημονική άποψη είναι πως η κλασική νευτώνεια, “μηχανιστική” προσέγγιση,
η οποία περιγράφει την κατάσταση της φύσης ως το 'Είναι' που εξαρτάται αποκλειστικά από το 'Ηταν', δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ως η έσχατη αλήθεια. Και αυτό επειδή καθιστά όλα τα εξελικτικά αντικείμενα του κόσμου μας και ειδικότερα τον άνθρωπο (ένα σχετικά πρόσφατο εξελικτικό προϊόν) χωρίς νόημα και χωρίς σημασία. 

Και αυτό διότι, σύμφωνα με τη μηχανιστική θεώρηση, τα πάντα είναι προκαθορισμένα πριν από την έλευσή τους στην ύπαρξη. Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του, το σύμπαν “κουρδίστηκε” και τέθηκε σε αυτόνομη αιτιοκρατική λειτουργία, η οποία, με απόλυτη συνέπεια και σε κάθε λεπτομέρεια, καθορίζει την εξέλιξη του κόσμου μας.

Η μυστηριώδης ποιότητα και η κοσμογονική δύναμη της “επικοινωνιακής κίνησης”
που προέρχεται από το “γίγνεσθαι” και από το “εν δυνάμει”, για να θυμηθούμε τη σπουδαία αριστοτελική έννοια, αποτελεί τη μηχανή της εξελικτικής ροής. 

Το γίγνεσθαι αφορά το πλούσιο πιθανοκρατικό μέλλον, και αποδίδει μοναδικό και πρωτεύοντα ρόλο στον νου και τη συνείδηση του ανθρώπου και ίσως όλης της ζωής πάνω στον πλανήτη μας. 

Ίσως γι’ αυτό στα βιβλία μου θέτω και διερευνώ το δύσκολο ερώτημα: μήπως η πραγματικότητα δεν είναι δεδομένη, αλλά “φτιάχνεται” κάθε στιγμή;».

-Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα έλαβαν χώρα μια σειρά από σπουδαίες επιστημονικές επαναστάσεις. Ειδικότερα όμως στη φυσική, επικρατούν δύο εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις: η αιτιοκρατική-νομοτελειακή της Σχετικότητας και η αντιαιτιοκρατική-πιθανοκρατική της Κβαντομηχανικής. 

Σήμερα, έναν αιώνα μετά, το όνειρο της μεγάλης ενοποίησης ή της θεωρίας των Πάντων, παραμένει απραγματοποίητο. Πώς αντιμετωπίζετε αυτήν την εξόφθαλμα σχιζοειδή επιστημονική κατάσταση;

«Εχετε δίκιο, η επιστημονική εξήγηση του φυσικού κόσμου περιορίζεται ακόμα από παράδοξα και ανεξήγητα φαινόμενα. 

Όλο και πιο πολύ συνειδητοποιούμε τελευταία, πως η εξελικτική ροή των φυσικών συμβάντων, εξαρτάται από πιθανοκρατικές επιλογές που δεν ελέγχονται από κανέναν από τους γνωστούς φυσικούς νόμους. 

Για να κατανοήσει κάποιος την ανοίκεια εικόνα της φύσης που προβάλλει η σύγχρονη επιστήμη, πρέπει να αποδεχτεί την ιδέα ότι ο φυσικός κόσμος είναι εξελικτικός και αβέβαιος (βρίσκεται διαρκώς σε γίγνεσθαι), και συνεπώς το μέλλον δεν είναι δεδομένο, αλλά “φτιάχνεται κάθε στιγμή”.

Οι δύο πυλώνες της σύγχρονης φυσικής, οι θεωρίες της Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής,
μαζί με τα πιο πρόσφατα αποτελέσματα της ταχέως αναπτυσσόμενης θεωρίας του χάους, έχουν αλλάξει ριζικά τις απόψεις μας για την “αντικειμενική” αλήθεια. Η επιστημονική αλήθεια είναι η “πραγματικότητα” των πολλών, όσων παρατηρούν, ερμηνεύουν και τελικά συμφωνούν για ό,τι υπάρχει.

Μια άποψη η οποία κερδίζει διευρυνόμενη αποδοχή αφορά στο προβάδισμα της “κίνησης και συνδετικότητας” ως των αρχέγονων κοσμογονικών στοιχείων, έναντι της δευτερογενούς παραγωγής της ύλης (των υλικών σωματιδίων) και του χωροχρόνου. 

Αυτή η άποψη, η οποία αναλύεται εκτενώς στο βιβλίο μου “Το Γίγνεσθαι”, αλλάζει το νόημα της μεγάλης ενοποίησης και της “θεωρίας των Πάντων”».

-Τόσο στη μικροφυσική όσο και στις επιστήμες του εγκεφάλου και του νου, η συνείδηση του παρατηρητή παίζει αποφασιστικό ρόλο, όχι μόνο στη γνώση, αλλά και στην ίδια την εξέλιξη των φυσικών φαινομένων. 

Τι απομένει από την κλασική ιδέα περί «αντικειμενικότητας της επιστημονικής γνώσης» μετά από την αποδοχή του θεμελιωδώς αντικειμενικού ρόλου της συνείδησης;

«
Η ιδέα ότι η συνείδηση, ο νους, η ψυχή και το εγώ συνιστούν κάτι το διαφορετικό, και ίσως ξεχωριστό και ανεξάρτητο από τον υπόλοιπο κόσμο, κατέχει κεντρική θέση στα δόγματα όλων των μεγάλων θρησκειών.

Στις μέρες μας, ωστόσο, διερευνώντας τους δυσεπίλυτους γρίφους και τα μυστήρια
που ανακύπτουν από την έρευνα του φυσικού κόσμου και των νοητικών λειτουργιών, οι επιστήμονες αντιμετωπίζουν τη δυνατότητα να συνυπολογίσουν τον συνειδητό παρατηρητή στην εξήγηση των εξελικτικών φαινομένων. 

Η θεωρία περί κβαντικών μετρήσεων, βασίζεται στην αποδοχή του κεντρικού ρόλου του ανθρώπινου νου, και κατά συνέπεια προϋποθέτει ότι η συνείδηση είναι μοναδική και διαφορετική από οτιδήποτε άλλο υπάρχει στο σύμπαν.

Παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, μια αυξανόμενη κινητικότητα για μεγαλύτερη κατανόηση
τυχόν ειδικής σχέσεως μεταξύ της συνείδησης και του φυσικού κόσμου, ειδικότερα όσον αφορά τον καθορισμό των εξελικτικών διαδικασιών. Φαίνεται πως η αποδοχή κάποιου ουσιαστικού ρόλου της συνείδησης στον καθορισμό της “πραγματικότητας” δεν απαιτεί ούτε συνεπάγεται την αμφισβήτηση της ύπαρξης του “έξω” κόσμου.

Αν δεχτούμε ότι η πραγματικότητα του φυσικού κόσμου εξαρτάται άμεσα
από την παρατήρησή του, τότε η συνειδητοποίηση αυτής της “γνώσης” από τον παρατηρητή θα πρέπει να παίζει θεμελιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της φυσικής πραγματικότητας. 

Το “παρελθόν” αποκτά νόημα μόνο αφού καταγραφεί στην συνείδηση του παρατηρητή. Με άλλα λόγια, αυτή η “ συμμετοχική μας ύπαρξη” φαίνεται να υποδηλώνει ότι προκαλούμε αυτό που παρουσιάζεται να μας συμβαίνει!

Και ειλικρινά θα δυσκολευόμασταν να πάρουμε στα σοβαρά αυτά που λέμε εδώ, αν η κβαντική φυσική δεν ήταν μια τόσο επιτυχημένη επιστημονική θεωρία, όσον αφορά στις εφαρμογές και στην πειραματική επιβεβαίωση των προβλέψεων που παρέχει ο κβαντικός φορμαλισμός».

-Τις τελευταίες δεκαετίες η Τεχνητή Νοημοσύνη επιχειρεί να αναπαραγάγει
ή να προσομοιώσει σε υπολογιστικές μηχανές τον ανθρώπινο νου. Με αξιοσημείωτα μεν αλλά «πενιχρά» ως προς τον υψηλό αρχικό στόχο αποτελέσματα: κατάφερε να βελτιώσει τις επιδόσεις των μηχανών, χωρίς όμως να καταφέρει να τις προικίσει με έναν πραγματικά αυτόνομο νου (ανθρώπινου ή άλλου τύπου). Πού, κατά τη γνώμη σας, οφείλεται αυτή η αποτυχία;

«
Ο κλάδος της Τεχνητής Νοημοσύνης (Τ.Ν.), που σκοπό έχει να απομιμηθεί όσο καλύτερα γίνεται την ανθρώπινη νοητική συμπεριφορά με τεχνητά μέσα, γνώρισε κατά τις τελευταίες δεκαετίες μεγάλη ανάπτυξη. 

Η σχετική έρευνα και κυρίως η παραγόμενη τεχνολογία –πληροφορικά προγράμματα και ηλεκτρονικοί υπολογιστές– χρηματοδοτήθηκε πρωτίστως και ευρύτατα από κυβερνητικές και στρατιωτικές πηγές. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έλθουν εντυπωσιακά και καταιγιστικά, ενώ συγχρόνως προέκυψαν και θεμελιώδη προβλήματα του τύπου: “δεν μπορείς να κάνεις έναν ελέφαντα να πετάξει, εφόσον δεν έχει φτερά”.

Η θεμελιώδης ιδέα για τη συγκρότηση της Τ.Ν. υποστηρίζει ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος
είναι απλώς ένα από τα πολλά είδη υπολογιστικών “μηχανών”. Συνεπώς, αν μπορέσουμε να σχεδιάσουμε για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές κάποιο πρόγραμμα που να λειτουργεί όπως ο “νους”, τότε θα έχουμε βρει τον τρόπο να κατασκευάσουμε μηχανές οι οποίες θα “έχουν” νοητικές ικανότητες ισοδύναμες με αυτές ενός συνειδητού ανθρώπου. 

Δεδομένου μάλιστα ότι οι υπολογιστές γίνονται κάθε μέρα περισσότερο ικανοί και ταχύτεροι, η επίτευξη αυτού του στόχου είναι μόνο ζήτημα χρόνου, ΦΕΥ! Στο ανθολόγιο τέτοιων υπερβολικών ισχυρισμών υπέρ της τεχνητής νοημοσύνης περιλαμβάνονται οι χαρακτηρισμοί διακεκριμένων επιστημόνων, οι οποίοι όμως θα περίμενε κανείς να γνωρίζουν καλύτερα τους θεμελιώδεις περιορισμούς που έχουν εγγενώς οι υπολογιστικές μηχανές.

Η θαυμαστή δύναμη των ηλεκτρονικών υπολογιστών πηγάζει από το γεγονός
ότι είναι μηχανές που διαχειρίζονται σύμβολα με τυπικά συντακτικό τρόπο. Την όποια “νοήμονα” συμπεριφορά μπορεί να επιδείξει αυτή η μηχανή την εισάγει ο προγραμματιστής από έξω.

Για να προγραμματίσετε έναν υπολογιστή ικανό να πραγματοποιεί αυτομάτως μεταφράσεις
μεταξύ διαφορετικών γλωσσών, θα αντιμετωπίσετε δυσκολίες που απορρέουν από την ανερμήνευτη διαχείριση των συμβολικών ακολουθιών, στην οποία περιορίζεται η λειτουργία των ψηφιακών υπολογιστών. Η σύνταξη, από μόνη της, δεν δύναται να παράγει “νόημα”. 

Αυτές οι μηχανές, δηλαδή οι σημερινοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές, οι οποίοι λειτουργούν όλοι στο πρότυπο των “μηχανών Τούρινγκ”, περιορίζονται στην κατά περίπτωση προσομοίωση της “ως εάν” νοητικής ικανότητας, χωρίς να μπορούν να αναπαράγουν τη συγκεκριμένη νοητική ή συνειδησιακή ικανότητα.

Έτσι, το αρχικό ερώτημα “μπορούν οι μηχανές να αποκτήσουν νου” μετατοπίζεται στο βαθύτερο ερώτημα:
“Αν πετύχουμε να προσομοιώσουμε στον ηλεκτρονικό υπολογιστή μια καταιγίδα, θα μας αφήσει βρεγμένους;”
».

-Ένα πράγμα που εντυπωσιάζει και ασφαλώς θα ξενίσει αρκετούς αναγνώστες των βιβλίων σας
είναι η ρητή επίκληση του Θεού ως εξηγητικής «Πρώτης Αρχής» που ενώ παραμένει αόρατη είναι απαραίτητη για την ουσιαστική κατανόηση των Πάντων. 

Ωστόσο, η εντυπωσιακή ανάπτυξη της επιστημονικής σκέψης έγινε εξ αρχής με τη ρητή προϋπόθεση ότι στην επιστημονική γνώση δεν πρέπει ποτέ να επικαλούμαστε εξω-φυσικές ή υπερ-φυσικές αιτίες. Το γεγονός ότι η επιστήμη δεν μας προσφέρει οριστικές απαντήσεις στα θεμελιώδη υπαρξιακά ερωτήματα δικαιολογεί την επίκληση υπερφυσικών «εξηγήσεων»;

«
Οι αδιαφιλονίκητοι δεσμοί μας με τον φυσικό κόσμο που μας γέννησε παραμένουν ακόμη ένα μυστήριο. Η επίκληση υπερφυσικών εξηγήσεων για τα θεμελιώδη υπαρξιακά ερωτήματα, ίσως με τη μορφή “ιδιαζουσών θεωρήσεων”, αποτελούν χαρακτηριστικές εκδηλώσεις της τυπικά ανθρώπινης εμπλοκής στην επιτακτική αναζήτηση “νοήματος”.

Οι μεγάλες επιστημονικές πρόοδοι, ιδιαίτερα των τελευταίων εκατό ετών,
έχουν οδηγήσει πολλούς σκεπτικιστές στο να πιστεύουν ότι η θρησκεία είναι ένας θεσμός του παρελθόντος και ότι μόνο η επιστήμη είναι υπόθεση του μέλλοντος.

Αυτή η υπεραπλουστευμένη και παραπλανητική άποψη διατείνεται ότι η θρησκεία,
μέσω της τυφλής πίστης, αλυσοδένει την ανθρώπινη σκέψη με δεισιδαιμονίες και με αδιαμφισβήτητα δόγματα, ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία, μέσω της ορθολογικής προσέγγισης, απελευθερώνει τη σκέψη των ανθρώπων και επιφέρει μία νέα εποχή ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης: ένα νέο είδος επίγειου επιστημονικού-τεχνολογικού παραδείσου.

Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η ψευδο-ανθρωπιστική διαφωτιστική νοοτροπία,
εγκυμονεί πολλούς και σοβαρούς κινδύνους για το μέλλον της ανθρωπότητας. 

Οι θεολόγοι, αλλά και πολλοί σημαντικοί φιλόσοφοι, επικαλούνται πάντα την υπερβατολογική αναφορά ως μέσο για τη θεμελίωση της ηθικής και του νοήματος της ανθρώπινης ζωής: για να είναι απαραβίαστες και υπέρτατες οι “αξίες” της ζωής πρέπει να αποτελούν τις επιταγές μιας Θείας βούλησης».
……………………………………………………………..

Ποιός είναι;

Ο Πάνος Λιγομενίδης είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Maryland των ΗΠΑ
και από εικοσαετίας τακτικό μέλος και π. πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου και ολοκλήρωσε τις πτυχιακές του σπουδές στη φυσική. Κατόπιν έφυγε με υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ.

Από το 1955 μέχρι το 1994, έζησε και εργάστηκε ερευνητικά στις ΗΠΑ, χωρίς ποτέ να διακόψει τις σχέσεις και τη συνεργασία του με την Ελλάδα. 

Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως βασικός ερευνητής της εταιρίας ΙΒΜ, στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης και της νέας, τότε, διαδικτυακής τεχνολογίας και των εφαρμογών της στην Ιατρική.

Παράλληλα, ήταν καθηγητής και υπεύθυνος πρωτοποριακών ερευνητικών προγραμμάτων, σε μερικά από τα καλύτερα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ (Stanford, UCLA, Maryland) και στο διεθνές Technical University of Madrid. Διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος της Caelum Research Corporation και τεχνικός σύμβουλος πολλών σημαντικών εταιριών και οργανισμών.

Εχει αξιόλογο δημοσιευμένο επιστημονικό έργο, ενώ στην Ελλάδα δημοσίευσε τον Ιούνιο του 2002, 
το δημοφιλές επιστημονικό-φιλοσοφικό βιβλίο «Η φλούδα του βερίκοκου», και πολύ πρόσφατα το πεντάτομο έργο «Το Γίγνεσθαι» στις εκδ. Δίαυλος.


του Σπύρου Μανουσέλη από την Εφημερίδα των Συντακτών


Διαβάστε περισσότερα... »