Εκπληκτικό και μοναδικό! Το συγκινητικό μάθημα των πουλιών...

Το συγκινητικό τέλος για ένα ζευγάρι πουλιών στη λίμνη της Καστοριάς. 

Μάθημα αφοσίωσης και συντροφικότητας από τους «Καρατζάδες», που ξεψύχησαν μαζί μετά το ταξίδι τους από την Αφρική... 

Φωτογραφία: Κώστας Καπουργάς 

Μαζί στη ζωή, μαζί και στον θάνατο

Τι έχουμε να διδαχτούμε εμείς από τα πουλιά;

Σχεδόν τα πάντα...

Τι έχουν να διδαχτούν από εμάς τα πουλιά;

Σχεδόν τίποτα!

Το φτερωτό ζευγάρι των καρατζάδων που βλέπετε στη φωτογραφία του Κώστα Καπουργά [μια από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες της χρονιάς] ξεψύχησε αγκαλιασμένο, στη λίμνη της Καστοριάς.

Μαζί στη ζωή, μαζί και στον θάνατο...

Το μάθημα των πουλιών είναι ανεκτίμητο. Αρκεί να είμαστε έτοιμοι να το ακούσουμε... 

Μαζί στην ζωή, μαζί και στον θάνατο.... 

[Του Κώστα Καπουργά]

Ένα δυσάρεστο και συνάμα συγκινητικό περιστατικό, βίωσα σήμερα το πρωί, καθώς πήγα να φωτογραφίσω και πάλι το ζευγάρι των Καρατζάδων (sterna caspia) που είδα για πρώτη φορά χτες στην λίμνη της Καστοριάς. 

Απο μακριά είδα πως το ζευγαράκι βρίσκονταν στο ίδιο μέρος που το είδα και χτες, όσο πλησίαζα όμως είδα πως δεν κινούνταν καθόλου, τελικά αντίκρισα αυτό που βλέπετε και εσείς στην φωτογραφία που ανέρτησα. 

Πιθανόν αποκαμωμένο απο το μακρινό ταξίδι το ζευγάρι των Καρατζάδων δεν άντεξε πια και ξεψύχησαν το ένα στην αγκαλιά του άλλου. 

Οι Καρατζάδες ενηλικιώνονται στο τέταρτο έτος της ηλικίας τους, είναι μονογαμικό είδος, το ζευγάρι δηλαδή δεν χωρίζει ποτέ όσο ζει. 

Μαζί κλωσάν και τα αυγά τους για 22 μέρες, εναλλάξ. 

Στο στερνό τους αυτό ταξίδι απο την Αφρική για τις χώρες του βορρά, έκαναν μια στάση στην μικρή λίμνη της Καστοριάς όπου έμελλε να είναι και η τελευταία τους.

Μετά απο χιλιάδες μίλια, μετα απο πάρα πολλά ταξίδια, κινδύνους καθημερινούς, γεμάτο απο εχθρούς, το ταξίδι τους έφτασε στο τέλος. 

Με όσες δυνάμεις τους απέμειναν σύρθηκαν ο ένας πλάι στον άλλον και ξεψύχησαν αγκαλιά, όπως ήταν σε όλη τους την ζωή, διδάσκοντάς μας τι θα πει... πραγματική αγάπη και αφοσίωση. 

Μαζί λοιπόν ξεκίνησαν για ενα νέο ταξίδι, σε εναν άλλο κόσμο, πιο δίκαιο για καρατζάδες, πιο φιλικό για πουλιά που έχουν αισθήματα.

Γιατί αν δεν το ξέρετε και τα πουλιά έχουν αισθήματα.

Κείμενο - φωτογραφία: Καπουργάς Κώστας

πηγή-mixanitouxronou.gr

πηγή-panusis

Δείτε ακόμη εδώ κι εδώ

Διαβάστε περισσότερα... »

Με κάνεις να θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος!

«Με κάνεις να θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος!», λέει ο Νίκολσον. Και είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορεί να κάνει άνθρωπος. Αλήθεια πόσο μεγάλο κίνητρο είναι αυτό και πόσους ανθρώπους βρήκατε στη ζωή σας να σας κάνουν να νιώθετε έτσι. 

Αυτό που δεν μπόρεσαν να πετύχουν περισπούδαστοι γιατροί και αγωγές να θεραπεύσουν το πετυχαίνει τελικά η δύναμη της αγάπης (ΕΔΩ)

Μόνο η βαθιά αγάπη και μόνο ένας άνθρωπος με τα ίδια αισθήματα μπορεί να σου το εμπνεύσει αυτό. Είναι αυτό που δεν επιβάλλεται, δεν απαιτείται, δεν ορίζεται, δεν μας ανήκει δικαιωματικά αλλά που ο άλλος μας το εμπνέει με την καρδιά του, τον χαρακτήρα του, τη συμπεριφορά του, τις αντιδράσεις του.

Η δεύτερη ατάκα;

«Όταν γελάς, η ζωή μου γεμίζει!»

Νομίζω ποτέ άνθρωπος δεν έδωσε καλύτερη ερμηνεία του τι είναι η αγάπη. Ναι αυτό μάλλον είναι η αγάπη, για μένα τουλάχιστον. Ο άνθρωπος που με κάνει να λάμπω όταν είμαι μαζί του, με κάνει να βλέπω την φωτεινή πλευρά της ζωής, αυτός που με κάνει να θέλω να γίνομαι πράγματι καλύτερη. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή.

Οι μεγάλοι αγώνες και οι μεγάλες μάχες έτσι κερδήθηκαν μάλλον. Γιατί κάπου μέσα στον πάτο ξεχώριζες δυο μάτια γελαστά, ένα ζεστό χαμόγελο και μια μεγάλη καρδιά.

Όλοι αυτόν τον άνθρωπο ψάχνουμε τελικά. Αυτόν που θα μας κάνει να νιώσουμε και να νιώσει έτσι. Τότε πιστεύω και ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.

Αν τον βρείτε μην τον χάσετε. Στη ζωή η πόρτα σπάνια θα χτυπήσει δυο φορές. Συχνά δεν κτυπάει ούτε μία ή μάλλον όταν κτυπά εμείς κάνουμε ότι δεν ακούμε!

πηγή-culture.thessaloniki-portal.gr (απόσπασμα)

Διαβάστε περισσότερα... »

Είπε "σ'αγαπω" στη νεκρή γυναίκα του κι εκείνη ζωντάνεψε!

Πρόκειται για μια συγκλονιστική ιστορία που αποδεικνύει πόσο μεγάλη δύναμη έχει η αγάπη, το μυαλό και η ψυχή του ανθρώπου, που αν πιστεύει κάτι, μπορεί να κατευθύνει μια κατάσταση όπως επιθυμεί και να κάνει όσα φαντάζουν αδύνατα να πραγματοποιηθούν. 

Η 49 χρονη Lorna Baillie από τη Σκωτία, υπέστη καρδιακή προσβολή. Για τους γιατρούς ήταν νεκρή. Όμως ο σύζυγος της, κατάφερε να την επαναφέρει στη ζωή, ψιθυρίζοντάς της «σ’αγαπώ».

Οι γιατροί προσπαθούσαν επί τρεις ώρες να την επαναφέρουν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα και μετά την ολοκλήρωση των προσπαθειών τους, θεωρούσαν τη γυναίκα «τεχνικά νεκρή», καθώς το μόνο που την κρατούσε στη ζωή ήταν ηλεκτρικά σοκ και τεχνητές δόσεις αδρεναλίνης.

Όμως η δύναμη των συναισθημάτων και η πίστη του άντρα και των παιδιών της υπερέβη τους φυσικούς νόμους. Μόλις ο σύζυγός της έσκυψε στο αφτί και της ψιθύρισε, «Lorna σ’ αγαπώ, σε παρακαλώ, γύρνα πίσω», η γυναίκα άρχισε σιγά σιγά να αποκτά το φυσιολογικό της χρώμα.

Η νοσοκόμα που την επέβλεπε υποστήριξε ότι αυτό ήταν απλά μια παρενέργεια της έκτακτης θεραπείας, που ακολούθησαν οι γιατροί.

Σταδιακά όμως έκαναν την εμφάνισή τους όλο και περισσότερες ενδείξεις, ότι η γυναίκα επανήλθε στη ζωή. Άρχισε να κουνάει τις βλεφαρίδες της, προσπαθώντας να ανοίξει τα μάτια της και στη συνέχεια έσφιξε το χέρι της κόρης της, που στεκόταν στο πλευρό της.

Η οικογένεια της συνέχισε να επιμένει ότι κατά ένα τρόπο «αναστήθηκε» και έτσι η νοσοκόμα πείστηκε να φωνάξει άμεσα το γιατρό στο δωμάτιο.

Ο γιατρός που την έπιασε επιβεβαίωσε ότι οι δικοί της είχαν δίκιο, καθώς διαπίστωσε ότι η γυναίκα είχε σφυγμό.

«Είμαστε τόσο δεμένη οικογένεια που δεν θα τα παρατούσαμε τόσο εύκολα», είπε η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας, η οποία επίσης δεν σταμάτησε να συμπαραστέκεται στη μητέρα της, να της μιλάει και να της ζητάει να «γυρίσει πίσω».

Λίγες ώρες μετά το θαύμα ολοκληρώθηκε. Η Lorna σηκώθηκε από το κρεβάτι, κούνησε τα χέρια της και επικοινώνησε κανονικά με την οικογένειά της.

Πηγή

http://periergaa.blogspot.com

πηγή-pointfromview

Διαβάστε περισσότερα... »

Η απόλυτη θυσία για την μητρότητα. Γυναίκα θυσιάζει τη ζωή της για να γεννήσει

Το μεγαλείο της ψυχής και η απόλυτη θυσία για την μητρότητα. 

Γυναίκα από τη Νέα Υόρκη θυσίασε την ίδια της τη ζωή, ώστε να μπορέσει, τελικά, να ζήσει το παιδί που κυοφορούσε.

Οι ιατροί είπαν στην καρκινοπαθή Elizabeth Joice, ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μείνει έγκυος, και έτσι όταν τελικά η Joice έμεινε έγκυος όλοι έμειναν άναυδοι, παραδεχόμενοι ότι πρόκειται περί θαύματος.

Όμως, πολύ γρήγορα η απόλυτη χαρά μετατράπηκε σε τραγωδία για την Elizabeth και τον σύζυγό της, Max, όταν οι ιατροί παρουσίασαν στην έγκυο ένα απίστευτο δίλημμα: είτε να τερματίσει την εγκυμοσύνη και να ξεκινήσει θεραπεία ή να θέσει την ίδια της τη ζωή σε κίνδυνο, ώστε να μπορέσει να ζήσει το αγέννητο παιδί της.

Η Elizabeth δεν καθυστέρησε καθόλου να λάβει την τελική της απόφαση.

“Για την Elizabeth η μητρότητα ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στον κόσμο”, δήλωσε ο σύζυγός της Max προς την New York Post. “Μου είπε ότι αν τερματίσουμε την εγκυμοσύνη, και στη συνέχεια δεν μπορέσω να τεκνοποιήσω, θα νιώσω συντετριμμένη. Ήξερε ότι αυτή ήταν, ίσως, η μοναδική της ευκαιρία”.

Η Elizabeth και ο Max ήταν ήδη δύο χρόνια ζευγάρι τον Σεπτέμβριο του 2010, όταν και μαγνητική τομογραφία (σ.σ. pentapostagma.gr – MRI) έδειξε την παρουσία κακοήθους όγκου στην Elizabeth.

H Elizabeth, 36 ετών, ένα απολύτως ανεξάρτητο και αισιόδοξο άτομο, υπέμεινε και άντεξε τέσσερις κύκλους χημειοθεραπειών, μία χειρουργική επέμβαση και ακόμη περισσότερες θεραπείες ώστε να απομακρυνθεί ο όγκος.

Κατάφερε να απαλλαγεί από τον καρκίνο για τρία χρόνια, αλλά συνέχιζε να επιθυμεί να τεκνοποιήσει, παρά τις εκτιμήσεις των ιατρών ότι αυτό είναι «αδύνατο».

Το ζευγάρι μετακόμισε τον Ιούνιο του 2013, ώστε να προετοιμάσει το έδαφος για την δημιουργία οικογένειας. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, η Elizabeth ανακάλυψε ότι είναι έγκυος.

Μέσα σε μόλις έναν μήνα, όμως, το ζευγάρι έλαβε τα χειρότερα δυνατά «νέα»: Ο όγκος είχε ξανακάνει την εμφάνισή του.

Οι ιατροί απομάκρυναν τον όγκο, αλλά καθώς η Elizabeth ήταν έγκυος, δεν μπορούσε να υποβληθεί σε ολικές αξονικές τομογραφίες και έτσι ο ογκολόγος της δεν μπορούσε να διαπιστώσει εάν ο καρκίνος επεκτεινόταν.

Το μωρό επρόκειτο να γεννηθεί στις 4 Μαρτίου, αλλά οι γιατροί πραγματοποίησαν καισαρική τομή και έτσι τον Ιανουάριο γεννήθηκε η πανέμορφη Lily.

Η υγεία της Elizabeth επιδεινώθηκε γρήγορα, καθώς επεκτεινόταν ο καρκίνος. Οι όγκοι «εισέβαλλαν» στο δεξί της πνεύμονα, στην καρδιά και στην κοιλιακή της χώρα.

«Είχε φθάσει η ώρα να αποχαιρετιστούμε. Ήταν σαν σκηνή βγαλμένη από ταινία. Καθόμασταν μαζί και κλαίγαμε. Προσπαθούσαμε να πούμε όμορφες ιστορίες, για όλες τις πανέμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί», ανέφερε ο σύζυγός της Max.

πηγή-ekdoseisxrysopigi

πηγή

πηγή

Η Elizabeth Joice πέθανε τελικά στις 9 Μαρτίου 2014...

Δείτε σχετικά εδώ, εδώ  κι εδώ

Διαβάστε περισσότερα... »

Η ομορφότερη καρδιά

Κάποτε ένας νεαρός, είχε σταθεί στη μέση της πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά σʼ όλη την περιοχή. Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε, κι όλοι θαύμαζαν την καρδιά του, που ήταν τέλεια. Δεν υπήρχε ούτε σημάδι, ούτε το παραμικρό ψεγάδι πάνω της. Κι όλοι τότε συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιό όμορφη καρδιά που είχαν δεί ποτέ τους.

Ο νεαρός μας ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν φωνάζοντας για την ωραία του καρδιά. Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο κι είπε:

"Όμως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς".

Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα. Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές. Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στη θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα, που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές δαντελλωτές άκρες. Κι αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα, απʼόπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.

Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο - πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη, σκέφτονταν;

Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.

-”Πλάκα μας κάνεις;” είπε. “Για κάνε σύγκριση ανάμεσα στη δικιά σου και στη δικιά μου καρδιά. Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δικιά σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα.”

-”Μάλιστα” είπε ο γέροντας, “η δική σου δείχνει τέλεια, όμως δεν θʼ άλλαζα ποτέ μου τη δική μου καρδιά με τη δική σου. Κοίταξε, κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα την αγάπη μου - κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και του το δίνω, και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς, για να πάει στη θέση του άδειου μέρους της καρδιάς μου, αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς ίδια, έχω μερικές αγκαθωτές άκρες, που όμως τις λατρεύω, γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε.”

“Μερικές άλλες φορές, έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου, και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δικής του καρδιάς. Αυτά είναι τα άδεια χάσματα - ξέρεις, το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο. Παρʼ όλο που αυτά, τα χάσματα πονούν, παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω και γιαυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα θα γυρίσουν κοντά μου και θα γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν. Βλέπεις λοιπόν τι θα πεί πραγματική ομορφιά;”

Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός, με δάκρυα να τρέχουν στα μάγουλά του. Προχώρησε προς τον γέροντα, άπλωσε το χέρι του μέσα στην τέλεια, νεανική και όμορφη καρδιά του, και ξέσκισε ένα κομμάτι της. Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν. 

Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά, την έβαλε στην καρδιά του, και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε πάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου. Ταίριαζε βέβαια, αλλά όχι και απόλυτα, κι έτσι έμειναν κάποιες άγριες άκρες.

Και το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν πιά τέλεια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη, αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα, ξεχείλιζε τώρα και στη δική του καρδιά.

πηγή-lllazaros

Διαβάστε περισσότερα... »

Η αγάπη... με φωτογραφίες!

Φωτογραφίες που διακρίθηκαν σε διαγωνισμό,

 με θέμα την αγάπη

Ένα βλέμμα γεμάτο τρυφερότητα, μια χαριτωμένη στιγμή μεταξύ παιδιών, μια αγκαλιά από έναν ξένο. Η αγάπη περιλαμβάνει μεγάλο εύρος συναισθημάτων και συμπεριφορών, όπως φαίνεται και στις παρακάτω δέκα φωτογραφίες, τις δέκα καλύτερες που αναδείχθηκαν στο διαγωνισμό «eHarmony Love Captured». 

Ο διαγωνισμός διοργανώθηκε με αφορμή τα πέντε χρόνια λειτουργίας της ομώνυμης ιστοσελίδας και προσέφερε έπαθλο 5.000 λιρών στη φωτογραφία που θα αποτύπωνε με τον καλύτερο τρόπο οποιαδήποτε πτυχή της αγάπης. 

Την πρωτιά απέσπασε η φωτογραφία με τίτλο «We've Walked A Long Way Together», του Lee Jeffries. «Ως φωτογράφος ξέρεις πότε έχεις αποτυπώσει κάτι ιδιαίτερο στο φακό σου. Οι άνθρωποι με εμπνέουν», δήλωσε ο φωτογράφος στη Daily Mail. 

Δείτε τις φωτογραφίες

πηγή-tampouloukia.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Ό,τι δίνεις, εισπράττεις...

Ο 54χρονος Μάριος,  εργαζόμενος στον ζωολογικό κήπο του Ρότερνταμ πάσχει από καρκίνο σε τελικό στάδιο. Γνωρίζοντας ότι δεν του μένει πολύς χρόνος ζωής, ζήτησε από το προσωπικό του νοσοκομείου να τον μεταφέρει στο κλουβί με τις καμηλοπαρδάλεις, με τις οποίες πέρασε ολόκληρη την ενήλικη ζωή του αφοσιωμένος στην φροντίδα τους.

Οπως αναφέρει ο διευθυντής της κλινικής: «Τα ζώα, τον αναγνώρισαν και κατάλαβαν ότι δεν ήταν καλά».

Στην φωτογραφίες μια καμηλοπάρδάλη φαίνεται να τον πλησιάζει με στοργική διάθεση.

(Πηγή Εικόνων: Daily Mail)

Ψαλ. 50:10: "ὅτι ἐμά ἐστιν πάντα τὰ θηρία τοῦ δρυμοῦ κτήνη ἐν τοῖς ὄρεσιν καὶ βόες."

πηγή-epistoligr

Διαβάστε περισσότερα... »

Συγκινητικές εικόνες ανθρώπων με τα σκυλιά τους!

Όσοι έχουν κατοικίδιο, μπορούν εύκολα να καταλάβουν το δέσιμο που αναπτύσσει ο ιδιοκτήτης με το σκύλο ή τη γάτα του, και το αντίστροφο. 

Κι όσοι πάλι δεν έχουν, δεν μπορεί παρά να κατανοήσουν –πολύ εύκολα θα έλεγα- την αγάπη που υπάρχει μεταξύ τους, βλέποντας μόνο αυτές τις εικόνες που ακολουθούν. 

Γιατί ένας σκύλος, ποτέ δεν εγκαταλείπει το αφεντικό του, στη χαρά, στη λύπη, στο δάκρυ, στο κλάμα, στην αρρώστια, πάντα είναι εκεί για να δείξει με κάθε τρόπο την αφοσίωσή του, την αγάπη του, την τρυφερότητά του, την κατανόηση…

πηγή-anoixti-matia

Διαβάστε περισσότερα... »

Η ιστορία ενός απίθανου σκύλου

Ποιος Λουκάνικος; Τα φώτα της δημοσιότητας στρέφονται πλέον στον «Θανάση», τον τετράποδο πρωταγωνιστή της ομώνυμης ταινίας μικρού μήκους του Δημήτρη Σοφιανόπουλου και έναν πραγματικό αγωνιστή της ζωής! 

Μπορεί η κινηματογραφική ιστορία που σκιαγραφεί την Αθήνα της οικονομικής κρίσης μέσα από τα μάτια ενός αδέσποτου να έφτασε πρόσφατα μέχρι την αγγλική έκδοση του ειδησεογραφικού δικτύου Al Jazeera, όμως και η αληθινή ιστορία του Τζακ, όπως είναι το κανονικό όνομα του σκύλου που παίζει στο φιλμ, θα μπορούσε κάλλιστα να φτάσει έως τα στούντιο του Χόλιγουντ. 

Ο Τζακ ήταν αδέσποτος και στην πραγματικότητα. Μέχρι που τον υιοθέτησε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων από την Ελευσίνα. Εκεί βρήκε τη στοργή που του έλειπε στους δρόμους και ζούσε αρκετό καιρό ευτυχισμένος. Μια ημέρα το σκηνικό άλλαξε με βίαιο και τραγικό τρόπο. 

Οι ιδιοκτήτες του Τζακ δολοφονήθηκαν από εγκληματίες που εισέβαλαν στο σπίτι τους για να τους ληστέψουν. 

Επί τέσσερις ημέρες το σκυλί έμεινε κοντά στα νεκρά αφεντικά του θρηνώντας. 

Την πέμπτη κατάφερε με κάποιο τρόπο να βγει από το σπίτι. Τα επίμονα γαβγίσματά του προκάλεσαν την περιέργεια των γειτόνων, οι οποίοι ειδοποίησαν τις Αρχές που βρήκαν τα πτώματα.

Το σπίτι, ως τόπος εγκλήματος, σφραγίστηκε. Ο Τζακ, ορφανός πλέον, γύρισε στους δρόμους. Είχε προλάβει όμως να γίνει... διάσημος, έστω και με δραματικό τρόπο. 

Η εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη παρουσίασε εκείνη την περίοδο -περίπου πέντε χρόνια πριν- εκτενές ρεπορτάζ για τον σκύλο που είδε τους ιδιοκτήτες του να δολοφονούνται, οδηγώντας λίγες ημέρες μετά την Αστυνομία στον χώρο όπου διαπράχτηκε το διπλό φονικό. Αργότερα, η ιστορία του Τζακ μεταδόθηκε και από τα μέσα ενημέρωσης της Ολλανδίας και της Μεγάλης Βρετανίας, συγκινώντας το κοινό. 

Πιο πολύ απ' όλους συγκινήθηκε η εκπαιδεύτρια σκύλων Τζούλια Φιλίππου, η οποία τον αναζήτησε, τον βρήκε και τον πήρε κοντά της, αποφασίζοντας να τον υιοθετήσει. Η ζωή χαμογέλασε ξανά στον Τζακ που ξεκίνησε μια καινούργια ζωή στην Παιανία. Εκεί διατηρούσε η Τζούλια ένα κτήμα όπου έκανε εκπαιδεύσεις και φιλοξενούσε και άλλα σκυλιά. Ο Τζακ όμως ήταν για εκείνην ο πιο ιδιαίτερος, ο πιστός σύντροφός της, ο φίλος τον οποίο έπαιρνε σχεδόν παντού μαζί της.

Ο Τζακ ανταποκρίθηκε τέλεια στα... υποκριτικά του καθήκοντα.

Οταν ο σκηνοθέτης Δημήτρης Σοφιανόπουλος έκανε... κάστινγκ σκύλων ψάχνοντας σε φιλοζωικές οργανώσεις να εντοπίσει τον κινηματογραφικό «Θανάση», η Τζούλια, που είχε στο μεταξύ εκπαιδεύσει τον σκύλο της κόρης του, του πρότεινε τον Τζακ. «Επειδή ο σκύλος της ταινίας είναι αδέσποτος, έψαχνα κάποιον που να φαίνονται στο πρόσωπό του τα συναισθήματα που έχουν τα ζώα που ζουν στους δρόμους, να δείχνει ότι έχει περάσει δύσκολες καταστάσεις», λέει στην «Espresso» ο γνωστός σκηνοθέτης. «Η Τζούλια μού είπε πως η μουσούδα του Τζακ είχε αυτό που ζητούσα και μου διηγήθηκε την ιστορία του. Και είχε δίκιο. 

Ο Τζακ ταίριαξε απόλυτα στον ρόλο του Θανάση». Τα γυρίσματα άρχισαν στα τέλη του 2011 και ολοκληρώθηκαν στα μέσα του 2012. Κατά τη διάρκειά τους, ο σκύλος, παρότι άπειρος, ανταποκρίθηκε τέλεια στα... υποκριτικά του καθήκοντα. «Με έχουν ρωτήσει πολλές φορές αν είναι δύσκολο να δουλεύεις με σκύλο. Δεν είναι εύκολο. Εχω δουλέψει όμως και με βεντέτες της τηλεόρασης και ήταν πολύ πιο... δύσκολοι. Τουλάχιστον ο Τζακ δεν αργούσε στα γυρίσματα και με λίγο σαλαμάκι ή κάποιο άλλο μεζεδάκι τα πήγαινε περίφημα στις λήψεις».

Τη δημιουργία της ταινίας του Δημήτρη Σοφιανόπουλου παρακολούθησε από κοντά με την κάμερά του ένας Κροάτης κινηματογραφιστής, ο οποίος επιμελείται μια σειρά ντοκιμαντέρ για λογαριασμό του αγγλικού Al Jazeera. 

Τα θέματα της εκπομπής του αντλούνται συνήθως από ενδιαφέροντα κινηματογραφικά πρότζεκτ τα οποία κάνουν σκηνοθέτες που κινούνται στην περιοχή της Μεσογείου. «Γνωριστήκαμε σε σεμινάρια ντοκιμαντέρ που είχαμε παρακολουθήσει παρέα και του φάνηκε ωραία η ιδέα μου για την καταγραφή της Αθήνας της κρίσης μέσα από τα μάτια ενός αδέσποτου σκύλου. Ετσι συναντήθηκε μαζί μου και με τους συνεργάτες μου την εποχή που κάναμε τα γυρίσματα της ταινίας και έφτιαξε ένα ημίωρο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε πριν από λίγο καιρό από το αγγλικό All Jazzera», λέει ο Δημήτρης Σοφιανόπουλος.

Το ντοκιμαντέρ σημείωσε επιτυχία και τράβηξε το ενδιαφέρον του BBC. Δημοσιογράφος του βρετανικού δικτύου ζήτησε συνέντευξη από τον σκηνοθέτη για τον «Θανάση»! 

Δεύτερη φορά ορφανός ο βασανισμένος σκύλος

Η ταινία του Δημήτρη Σοφιανόπουλου έκανε πρεμιέρα πέρυσι τον Σεπτέμβριο στο κινηματογραφικό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Λίγο νωρίτερα, η ζωή έδειξε για δεύτερη φορά το σκληρό της πρόσωπο στον βασανισμένο σκύλο. 

Η Τζούλια, ο άνθρωπος που τον περιμάζεψε μετά το φονικό των αφεντικών του, έχασε τη ζωή της σε τροχαίο δυστύχημα. Ετσι ο Τζακ έμεινε δεύτερη φορά ορφανός. 

Ευτυχώς όμως, όχι για πολύ. Δεν θα μπορούσε άλλωστε... 

πηγή

Μια καλή φίλη της άτυχης αφεντικίνας του, επίσης εκπαιδεύτρια, τον πήρε στο σπίτι της, ενώ στη συνέχεια δόθηκε για υιοθεσία σε μια οικογένεια που τον αγάπησε με την πρώτη ματιά. «Είναι πραγματικά πολύ συγκινητική η ιστορία του Τζακ. Θα μπορούσε να γίνει σενάριο ταινίας και να σημειώσει τεράστια επιτυχία. Είναι κάτι που έχω στο μυαλό μου, όχι βέβαια για το άμεσο μέλλον», λέει ο σκηνοθέτης και έχει απόλυτο δίκιο. Δεν ήταν λίγες οι φορές στο παρελθόν που αληθινές ιστορίες σκύλων έσπασαν ταμεία. 

Ενδεικτικά αναφέρουμε το «Χάτσικο» με τον Ρίτσαρντ Γκιρ, την ιστορία του σκύλου που περίμενε το νεκρό αφεντικό του στον σταθμό του τρένου επί δέκα ολόκληρα χρόνια. 

Επιθυμία του σκηνοθέτη είναι να κάνει την ιστορία του «Θανάση» και ταινία μεγάλου μήκους. Κι αυτό όμως δεν είναι ένα επαγγελματικό σχέδιο που αναμένεται να ξεκινήσει άμεσα.

Ο «Θανάσης» με τη φωνή του «Ομορφάντρα»

Ο «Θανάσης» είναι ένας αδέσποτος σκύλος που αφού έζησε κάποια χρόνια στο κέντρο της Αθήνας, είχε την τύχη να υιοθετηθεί από μια πλούσια οικογένεια και να «μετακομίσει» στην Εκάλη. Εκεί απέκτησε καινούργιο όνομα (Μπρούνο), Γερμανίδα γκουβερνάντα και συμπεριφορά νεόπλουτου. Ομως στη συνέχεια ήρθε η κρίση, τα αφεντικά του έχασαν τα πάντα και ο Θανάσης βρέθηκε πάλι στον δρόμο, αναγκασμένος να συνεχίσει τη ζωή του φτωχός και αδέσποτος. 

Γυρίζοντας πίσω στο κέντρο της Αθήνας, διαπιστώνει ότι τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα. Υπάρχει λίγο φαγητό και πολλή βία. Καλομαθημένος από την εύκολη ζωή των τελευταίων χρόνων, δυσκολεύεται να καταλάβει τι έγινε και άλλαξαν τα πράγματα.

Αν η ιστορία της ταινίας σάς θυμίζει την Ελλάδα και τους Ελληνες, έχετε δίκιο. «Μα, είναι μια παραβολή για την Ελλάδα των τελευταίων χρόνων», λέει ο σκηνοθέτης και συνεχίζει: «Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας τυπικός Ελληνας πολίτης. Με τα δίκια του, αλλά και με τις ευθύνες του. 

Απλώς, ως αδέσποτος σκύλος που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, είναι συμπαθής ακόμη και όταν κάνει μπαγαποντιές προκειμένου να επιβιώσει. Η ταινία είναι γυρισμένη με την υποκειμενική ματιά του “Θανάση”, ο οποίος σχολιάζει όσα βλέπει και όσα τον ενοχλούν. Με χιούμορ, με πίκρα, αλλά και με ισχυρές απόψεις. Ακριβώς όπως οι περισσότεροι Ελληνες, δηλαδή».

Οσο για τη φωνή της σκέψης του τετράποδου Θανάση; Και αυτή μπορεί να σας θυμίσει κάτι, αφού ανήκει στον γνωστό ηθοποιό Μανώλη Μαυροματάκη που έκανε πάταγο πριν από ενάμιση χρόνο ως «Ομορφάντρας» σε διαφημιστικό σποτ γνωστής εταιρίας κινητής τηλεφωνίας. «Του πρότεινα να γίνει η φωνή της σκέψης του Θανάση, επειδή είναι φίλος, πολύ καλός ηθοποιός, σοβαρός άνθρωπος, καταλαβαίνει επί της ουσίας τι σημαίνει ο συγκεκριμένος ρόλος και νομίζω ότι του πάει πολύ», εξηγεί ο σκηνοθέτης.

«Τα αδέσποτα έχουν μια μαγκιά και καταπληκτική αυτονομία».

Απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών, του Reed College στην Αμερική και του London School of Economics, όπου σπούδασε Οικονομικά και Ανθρωπολογία, ο Δημήτρης Σοφιανόπουλος στράφηκε τελικά προς την τέχνη. Έχει σκηνοθετήσει δώδεκα σειρές για την τηλεόραση, τρεις ταινίες μεσαίου μήκους, έντεκα ντοκιμαντέρ, τριάντα μουσικές και πολλές ενημερωτικές εκπομπές. Επίσης έχει εργαστεί ως ερευνητής στο LSE, ως σύμβουλος υπουργού Μεταφορών στην Ελλάδα και ως εκπονητής μελετών πολεοδομικών αναπλάσεων. 

Ηταν αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου από το 2002 μέχρι το 2010 και σήμερα είναι γενικός διευθυντής τηλεόρασης στη Δημόσια Τηλεόραση. Την ταινία «Θανάσης» πήρε την απόφαση να τη φτιάξει, επειδή του άρεσαν πάντα τα αδέσποτα. «Είναι φοβερά ενδιαφέρουσα η συμπεριφορά τους, το πώς περνούν απέναντι στους δρόμους, πώς συμμετέχουν σε διαδηλώσεις. Γενικά έχουν μια μαγκιά και μια καταπληκτική αυτονομία. Και περνάνε δύσκολα τα αδέσποτα. Υφίστανται βία! Αυτό με ιντρίγκαρε πάντα και κάποια στιγμή σκέφτηκα αυτή την παραβολή. Διότι η παραβολή είναι δυνατό πράγμα στην τέχνη. Μπορείς να περάσεις την αλήθεια μέσα από αυτήν», λέει ο Δημήτρης Σοφιανόπουλος.
ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ

πηγή - Εφημερίδα Espresso

Διαβάστε περισσότερα... »

Ιστορία αγάπης συγκινητική, μέσα απο φωτογραφίες

Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους, αποκαλύπτοντας την σπάνια αγάπη που δένει 

τον Taylor Morris και την αγαπημένη του Danielle…

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »