Οι Έλληνες δια της φιλοσοφίας…

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Πως γίνονται οι σκέψεις μας, η πραγματικότητα μας!

Κάθε φορά που για κάποιο άτομο κάνετε σκέψεις φορτισμένες με πολύ συναίσθημα, του στέλνετε κι ένα ομοίωμα του εαυτού σας, μια πραγματική εικόνα της υλοποιημένης σκέψης. Κάθε σκέψη ή κάθε συναίσθημα υπάρχει σαν μία ηλεκτρομαγνητική ενεργειακή μονάδα. Νοερές εικόνες συνοδευμένες από δυνατό συναίσθημα, μπορούν να γίνουν σχεδιάγραμμα πάνω στο οποίο θα δημιουργηθεί κάτι υλικό.

Η ένταση ενός συναισθήματος ή μιας σκέψης ή μιας νοερής εικόνας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας, που καθορίζει την υλοποίησή της. Η ένταση είναι ο κορμός από τον οποίο μετασχηματίζονται οι ηλεκτρομαγνητικές ομάδες ενέργειας». Το ίδιο υποστηρίζει κι ο νευροφυσιολόγος Dr Joe Dispenza, αλλά μας εξηγεί τη διαδικασία που οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας δημιουργούν την πραγματικότητά μας δημιουργώντας, στον εγκέφαλο μας νευρωνικά δίκτυα: «Είσαστε συνδεδεμένοι με τα νευρωνικά σας δίκτυα, τα οποία είναι ενωμένα με τα συναισθήματα σας». «Κάνοντας επανειλημμένως τις ίδιες σκέψεις, στερεώνουμε τις συνδέσεις στο νευρωνικό δίκτυο του εγκεφάλου μας. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις μας κάνουν να ενεργούμε κατά τον ίδιο τρόπο συνεχώς.

Τα γεγονότα είναι σκέψεις! Stefano D' Anna

Αλλάζοντας τις σκέψεις μας, μπορούμε να «σπάσουμε» αυτή τη σύνδεση των νεύρων και να εγκαταστήσουμε μια καινούργια σύνδεση. Με αυτή την αλλαγή στις σκέψεις μας και την ειλικρινή πίστη ότι θα γίνουμε αυτό που περιγράφουν οι εν λόγω νέες σκέψεις, επέρχεται και μια αλλαγή ».

Ο αναισθησιολόγος και ψυχολόγος Dr Stuart Hameroff εξηγεί ακριβώς πως σε κβαντικό επίπεδο, οι σκέψεις μας γίνονται πραγματικότητα: «Κάθε συνειδητή σκέψη μπορεί να θεωρηθεί επιλογή, μια κβαντική υπέρθεση που καταρρέει μπροστά σε μια επιλογή».

«Το Σύμπαν είναι ευφυέστατο και ανταποκρίνεται αυτομάτως στη συνείδησή μας». O Dr Tiller στο βιβλίο του Some Science Adventures with Real Magic, γράφει όλα τα πειράματα που έκανε για 35 χρόνια πάνω στην ψυχοενεργητική. 

Τα λόγια του καθηγητή: «Με την πρόθεση θέτουμε σε λειτουργία το κυβερνοκατάστρωμα. Έχει μεγάλη προσαρμοστικότητα και δημιουργεί για χάρη σας ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Η πρόθεσή σας κάνει αυτό το πράγμα να αποκτά υλική υπόσταση, αρκεί να είστε ενσυνείδητος και να μαθαίνετε πώς να χρησιμοποιείτε την πρόθεσή σας. Μαθαίνετε να ελέγχετε τις προθέσεις. Και αυτό είναι που επεξεργάζεται αυτό το κατασκεύασμα, όλο και περισσότερο ώστε να βιώνετε εν συνεχεία αυτά τα βαθύτερα σήματα από τις διάφορες στρώσεις του βιο-κουστουμιού σας και να νιώθετε την ευρύτερη πραγματικότητα».

Οι σκέψεις μας υλοποιούνται και δημιουργούν κόσμους! 

'' Η Σχολή των Θεών''

Εμείς χειριζόμαστε το κυβερνο-κατάστρωμα. Διαθέτει τέτοια προσαρμοστικότητα ώστε ό,τι κι αν φανταστείς θα σου το δημιουργήσει. Η πρόθεση σου γίνεται η αιτία να υλοποιηθεί αυτό το πράγμα μόλις αρχίζεις να διαθέτεις αρκετή επίγνωση και μαθαίνεις πώς να χρησιμοποιείς την πρόθεσή σου». «Είναι πολύ σημαντικό να διατηρήσετε την σκέψη και την πρόθεση αν θέλετε να συμβεί μια μεταμόρφωση».

Πως μπορούμε όμως να ελέγχουμε συνεχώς τις σκέψεις μας και να επιτρέπουμε μόνο στις θετικές σκέψεις να εκφραστούν; Εδώ είναι το σημαντικότερο μυστικό της ζωής, διότι εφ’ όσον οι σκέψεις μας καθορίζουν απόλυτα τη ζωή μας, αν βρούμε έναν πρακτικό τρόπο να τις ελέγχουμε, τότε θα ζήσουμε απόλυτα ευτυχισμένοι και επιτυχημένοι.

Ο ανιχνευτής της ποιότητας των σκέψεων μας είναι τα συναισθήματά μας. Αν αισθανόμαστε ωραία, είμαστε ευχαριστημένοι, τότε παλλόμαστε, δονούμαστε σε ανώτερες συχνότητες, βλέπουμε τα πάντα όμορφα και ο νους μας κάνει αυτεπάγγελτα θετικές, δημιουργικές σκέψεις, είναι αισιόδοξος και επικεντρώνει την προσοχή του σ’ αυτά που θέλουμε να μας συμβούν.

Όταν όμως αισθανόμαστε άσχημα, νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα, παλλόμαστε σε κατώτερες, ασθενέστερες συχνότητες και είναι σίγουρο τότε ότι ο νους μας κάνει αυτεπάγγελτα αρνητικές σκέψεις. Το μεγάλο κακό δεν είναι μόνο ότι κάνουμε αρνητικές σκέψεις, είναι ότι όταν αισθανόμαστε άσχημα σκεπτόμαστε και συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στο αντίθετο από αυτό που θέλουμε να μας συμβεί. 

Όταν αισθανόμαστε άσχημα, αμφιβάλλουμε για την θετική έκβαση των στόχων μας και κατ’ αυτό τον τρόπο συγκεντρώνουμε την προσοχή μας σ’ αυτό που φοβόμαστε, δηλαδή στη μη εκπλήρωσή τους. Άρα στόχος μας είναι να αισθανόμαστε πάντα ωραία, να μην επιτρέπουμε σε κανένα να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα, να σκεπτόμαστε πάντα το καλό, να αποφεύγουμε την κριτική, ή να απαντούμε σε κριτική, να έχουμε πάντα στο νου μας το καλό, τη δημιουργία. 

Αν συνηθίσουμε να κάνουμε συνεχώς θετικές σκέψεις, θα παρατηρήσουμε ότι τα διαστήματα που είμαστε χαρούμενοι θα είναι μεγαλύτερα κι όσο μεγαλώνουν τα διαστήματα που είμαστε

χαρούμενοι, τόσο περισσότερο θα κάνουμε θετικές σκέψεις, τόσο περισσότερο θα επικεντρώνουμε τις σκέψεις μας και την προσοχή μας, σ’ αυτά που θέλουμε να μας συμβούν, έτσι θα κάνουμε όλα τα όνειρα μας πραγματικότητα, θα παλλόμαστε συνεχώς σε ανώτερες συχνότητες, έως ότου η ζωή μας γίνει μια ομορφιά, μια απεριόριστη έκφραση χαράς, αγάπης, δημιουργίας.

''Αυτός ο κόσμος που βλέπεις και αγγίζεις... είναι ΦΩΣ στερεοποιημένο.."

The Dreamer! Stefano D' Anna

Συμπέρασμα:

Οτιδήποτε σκεπτόμαστε, σ’ οτιδήποτε συγκεντρώνουμε την προσοχή μας, γίνεται πραγματικότητα. Όταν η σκέψη μας συνοδεύεται και με συναισθήματα, παίρνει περισσότερη δύναμη. 

Όσο πιο έντονα είναι τα συναισθήματα που συνοδεύουν τις σκέψεις μας, τόσο πιο πολύ αυξάνονται οι πιθανότητες για να γίνουν πραγματικότητα. Τα θετικά, γεμάτα αγάπη συναισθήματα είναι εναρμονισμένα με αυτά της Πηγής μας, μας κάνουν να δονούμαστε σε ανώτερες συχνότητες και βοηθούν να γίνουν οι προθέσεις μας πραγματικότητα.

Εκείνο όμως που ισχυροποιεί ακόμη τη σκέψη μας και την κάνει πραγματικότητα είναι η προσδοκία μας, η βεβαιότητά μας ότι η σκέψη αυτή θα γίνει σίγουρα πραγματικότητα. Η συνείδησή μας μπορεί να επιθυμεί κάτι, αλλά όμως αν το υποσυνείδητό μας διαφωνεί, το οποίο πάντα κυριαρχεί του συνειδητού, δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτα. Όλη η προσπάθειά μας είναι να επαναπρογραμματίσουμε το υποσυνείδητό μας και να το εναρμονίσουμε με τους νέους στόχους μας, για μια νέα ζωή, γεμάτη υγεία, πληρότητα, ευημερία και ευτυχία που θέλουμε να ζήσουμε.

Άρα η συνεχής επανάληψη μιας σκέψης συνοδευόμενη από έντονα θετικά συναισθήματα και η με απόλυτη βεβαιότητα προσδοκία ότι θα υλοποιηθεί, είναι οι παράγοντες που κάνουν τη σκέψη μας πραγματικότητα!!!

πηγή-awakengr.com

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα σημαντικότερα Αποφθέγματα σοφίας από τον Κινέζο φιλόσοφο Λάο Τσε, πατέρα του Ταοϊσμού

Ο Λάο Τσε (κινεζικά: 老子, πινγίν: Lǎozǐ, επίσης Lao Tzŭ, Lao Tse ή Laotze) είναι ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της Κινέζικης φιλοσοφίας. Σύμφωνα με την κινέζικη παράδοση, έζησε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. 

Πολλοί ιστορικοί τοποθετούν τη ζωή του στον 4ο αιώνα π.Χ. την περίοδο δηλαδή των “εκατό σχολών σκέψης” ενώ άλλοι αμφισβητούν την ιστορική του ύπαρξη. Στον Λάο Τσε αποδίδεται η συγγραφή του Ταοϊστικού έργου Τάο Τε Τσινγκ, κάτι που τον καθιέρωσε ως τον ιδρυτή του Ταοϊσμού.

Η ζωή του

Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Ο Λάο Τσε έγινε ένα σημαίνον πρόσωπο για τον κινέζικο πολιτισμό. Σύμφωνα με το μύθο, η μητέρα του τον εγκυμονούσε για 8 ή 80 χρόνια, και όταν γεννήθηκε είχε λευκά μαλλιά. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Λάο Τσε ήταν γηραιότερος σύγχρονος του Κονφούκιου και εργαζόταν στην αυτοκρατορική βιβλιοθήκη της δυναστείας των Ζου. Εκεί και τον συνάντησε τυχαία ή εκ προθέσεως ο Κονφούκιος. 

Σύμφωνα με την ίδια ιστορία, τους επόμενους μήνες, οι δύο άντρες συζητούσαν περί τύπων και ευπρέπειας, βασικών στοιχείων του Κονφουκιανισμού. Ο Λάο Τσε ερχόταν σε αντίθεση με αυτά καθώς τα θεωρούσε πρακτικές χωρίς ουσία. Τα διδάγματα των Ταοϊστών αναφέρουν ότι οι συζητήσεις αυτές αποδείχθηκαν πιο εποικοδομητικές για τον Κονφούκιο, παρά το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης.

Ταοϊσμός

Το έργο του Λάο Τσε, Τάο Τε Τσινγκ, είναι μια από τις σημαντικότερες πραγματείες της κινέζικης φιλοσοφίας. Καλύπτει πολλές πτυχές της φιλοσοφίας, από την εξατομικευμένη πνευματικότητα, μέχρι διαπροσωπικές δυναμικές και πολιτικές τεχνικές. Ο Λάο Τσε ανέπτυξε την έννοια του “Τάο” που συχνά μεταφράζεται ως “ο δρόμος”, και διεύρυνε τον ορισμό του σε μια αυθύπαρκτη τάξη και κατάσταση του σύμπαντος: ”Ο δρόμος που είναι η φύση”. Υπογράμμισε τη σημασία της “πράξης χωρίς πράξη”. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να στέκεται απαθής και να μην κάνει τίποτα, αλλά ότι πρέπει να αποφεύγει τις προσβλητικές ή επιθετικές πράξεις. Ο Λάο Τσε πίστευε ότι η βία πρέπει να αποφεύγεται όποτε είναι δυνατό, και ότι η στρατιωτική νίκη δεν πρέπει να είναι γιορτή αλλά πένθος για την αναγκαιότητα της βίας απέναντι σε ανθρώπινες υπάρξεις.

Παρακάτω ακολουθούν μερικά από τα σημαντικότερα αποφθέγματα της σοφίας του τα οποία μπορούν και θα αλλάξουν τον τρόπο σκέψης σας καθώς και τη στάση σας απέναντι στο ταξίδι της ζωής!

Στάσου εκεί που αρχίζει το σκοτάδι της ύπαρξης και φώναξε στο κενό.

Σίγουρα θα σου απαντήσει.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ.

Αλλοίμονο σ’εκείνον που αξίζει καλύτερη τύχη και περιμένει να τη λάβει από άνθρωπο,που δεν την αξίζει.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Τύχη & Πεπρωμένο

Ο σοφός δεν επιχείρει ποτέ κάτι μεγάλο, γι” αυτό πετυχαίνει το μεγαλείο.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Επιτυχία & Αποτυχία

Ένα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Αρχή

Ό,τι είναι ευέλικτο και τρυφερό ανήκει στο βασίλειο της Ζωής και ό,τι είναι σκληρό και δυνατό ανήκει στο βασίλειο του Θανάτου.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Ζωή & Θάνατος

Το να σ” αγαπάει κάποιος βαθιά σου δίνει δύναμη. Το να αγαπάς κάποιον βαθιά σου δίνει θάρρος.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Αγάπη

Το να ξέρεις ότι δεν ξέρεις είναι το καλύτερο. Το να υποκρίνεσαι ότι ξέρεις, ενώ δεν ξέρεις, είναι αρρώστια.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Άγνοια

Τους μεγάλους ηγέτες ο λαός δεν ξέρει ότι υπάρχουν, τους μικρότερους ηγέτες ο λαός τους αγαπά και τους εγκωμιάζει, τους ακόμα μικρότερους, ο λαός τους φοβάται, τους ακόμα πιο μικρούς, ο λαός τους μισεί.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Δημοκρατία

Το να ξέρεις τους άλλους είναι ευφυΐα.

Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι σοφία.

Το να κυριαρχείς στους άλλους είναι ισχύς.

Το να κυριαρχείς στον εαυτό σου είναι η πραγματική δύναμη.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Αυτογνωσία

Το λασπωμένο νερό καθαρίζει όταν μείνει ακίνητο.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Ηρεμία & Γαλήνη

Ένα δοχείο δημιουργείται από ένα σβώλο πηλό με προσεκτική δουλειά, αλλά είναι το κενό μέσα στο δοχείο που το κάνει χρήσιμο.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Σχετικότητα

Ο κυρίαρχος των ανθρώπων είναι ισχυρός, ο κύριος του εαυτού του είναι πανίσχυρος.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Ισχυρογνωμοσύνη

Τα νερά και τα ποτάμια βασιλεύουν στις κοιλάδες γιατί κυλούν προς τα κάτω.Έτσι και ο κυβερνήτης, αν θέλει στο λαό να βασιλεύει, πρέπει να κατέρχεται.

Ο πόνος και η ευτυχία είναι καταστάσεις του Εγώ. Ξεχάστε το Εγώ.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Εγώ

Αυτός που μιλάει δεν ξέρει.Αυτός που ξέρει δεν μιλάει.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Επικοινωνία

Όσο πληθαίνουν οι νόμοι, πολλαπλασιάζονται οι παράνομοι.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Νόμοι & Δίκαιο

Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Θάνατος

Δεν υπάρχει δυστυχία μεγαλύτερη από του να δυσαρεστείσαι με την τύχη σου.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Τύχη & Πεπρωμένο

Το κενό και το τίποτε είναι το μέτρο χρησιμότητας κάθε ενέργειάς μας.

“ από τη διδασκαλία του ΤΑΟ”

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Ματαιότητα

Στο μίσος ν’αποκρίνεσθε με αγάπη.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Μίσος

Το να μην κάνεις τίποτα είναι καλύτερο από το να είσαι πολυάσχολος κάνοντας τίποτα.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Τεμπελιά

Αφιέρωσε χρόνο για να ακούσεις αυτό που λέγεται χωρίς λόγια, να υπακούσεις το νόμο που είναι πολύ αδιόρατος για να γραφεί, να λατρέψεις το ασήμαντο και να αγκαλιάσεις το άμορφο.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Ηρεμία & Γαλήνη

Το να ξέρεις τους άλλους είναι σοφία. Το να ξέρεις τον εαυτό σου είναι φώτιση.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Αυτογνωσία

“Κέρδος αισχρόν βαρύ κειμήλιον”

Το άδικο κέρδος είναι πολύ ενοχλητικό κειμήλιο.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Επικοινωνία

ασικός κανόνας: Δεν πρέπει να αφήνεις κανέναν να σε κοροϊδεύει.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Κανόνες

Όταν κανείς επιδιώκει τη γνώση, κάθε μέρα παίρνει και κάτι. Όταν επιδιώκει το ΤΑΟ, κάθε μέρα αφήνει και κάτι.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Γενναιοδωρία

Πρέπει να κυβερνάς μια χώρα όπως τηγανίζεις ένα μικρό ψάρι. Με ελάχιστες παρεμβάσεις και χωρίς να το παρακάνεις.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Ηγεσία & Διοίκηση

Τα λόγια της αλήθειας είναι πάντα παράδοξα.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Αλήθεια και Ψέμα

Ο σοφός δεν κάθεται επάνω στους θησαυρούς του. Όσα περισσότερα δίνει στους άλλους τόσα περισσότερα παίρνει.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Γενναιοδωρία

Η αποτυχία είναι το θεμέλιο της ευτυχίας και το μέσο με το οποίο την πετυχαίνουμε.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Επιτυχία & Αποτυχία

Στην Χρυσή εποχή οι κυβερνήτες ήταν άγνωστοι. Την επόμενη εποχή οι κυβερνήτες ήταν αγαπητοί και σεβαστοί. Μετά ήρθε η εποχή που τους κυβερνήτες τους φοβόντουσαν. Και τέλος ήρθε η εποχή που τους μισούσαν.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Ηγεσία & Διοίκηση

Όταν ο ικανός ηγέτης τελειώσει τη δουλειά του, ο κόσμος λέει ότι όλα έγιναν φυσιολογικά.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Ηγεσία & Διοίκηση

Στάσου εκεί που αρχίζει το σκοτάδι της ύπαρξης και φώναξε στο κενό.Σίγουρα θα σου απαντήσει.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Μεταφυσική

Ό,τι είναι ευέλικτο και τρυφερό ανήκει στο βασίλειο της Ζωής και ό,τι είναι σκληρό και δυνατό ανήκει στο βασίλειο του Θανάτου.

~Λάο Τσε | (Κινέζος φιλόσοφος ) | 6ος αιώνας π.χ. | Θάνατος

πηγή-spiritual-lab.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Ο μύθος του Ηρός και οι δοκιμασίες της ψυχής. Αποσυμβολισμός

Η «Πολιτεία», μετά τους «Νόμους, είναι το πληρέστερο έργο του Πλάτωνα.

Ο φιλόσοφος αναλαμβάνει την έρευνα περί δικαιοσύνης, εκθέτοντας τον τύπο της τέλειας πολιτείας και εκ παραλλήλου του τέλειου ανθρώπου ως προτύπου εκείνης, για να καταδείξει την ηθική ανάγκη τόσο του κράτους όσο και του ατόμου να διάγουν πάντα με γνώμονα τη δικαιοσύνη, αρετή εφικτή μόνο αν είναι καρπός ενός γενικού συστήματος εκπαίδευσης και μόρφωσης.

Η δικαιοσύνη είναι η ίδια η ύψιστη Ιδέα του αγαθού, η πηγή της απόλυτης ευδαιμονίας, που συμπίπτει με τον θεό, το απόλυτο ον, η αρχή της τελειότητας, όλης της γνώσης και ο δημιουργός του κόσμου. Σε αυτή την ιδανική πολιτεία αποκλείεται η ποίηση –από τη μυθολογία εμπνεόμενη– ως κακή επιρροή για τα παιδιά και τους νέους, διότι ο Πλάτωνας τη θεωρεί μίμηση, ψεύδος και όχι αλήθεια.

Ο φιλόσοφος εξαπολύει σφοδρή πολεμική εναντίον της επικής ποίησης των μεγάλων δασκάλων, Ομήρου και Ησιόδου, και θεωρεί ότι διαγράφουν το θρησκευτικό συναίσθημα και τις κοινωνικές αρχές των πολιτών με ψευδείς παραστάσεις για τη ζωή και το ήθος των θεών και των ηρώων, εξηγώντας ότι ο θεός είναι απλός και αληθινός στα έργα και στα λόγια, και δεν μεταμορφώνεται (σαν τον Δία και τους άλλους θεούς) για να εξαπατήσει τους ανθρώπους (368a-383c).

Η «Πολιτεία» αποτελείται από δέκα βιβλία και σε αυτά περιέχονται δύο μύθοι: στο βιβλίο Ζ’ ο Μύθος του Σπηλαίου και στο Ι’ περιγράφεται ο Μύθος του Ηρός και μάλιστα έτσι τελειώνει και η «Πολιτεία». Είναι από τους πιο συναρπαστικούς και πολύ αναλυτικούς μύθους γεμάτος από πλούσιες παραστατικές εικόνες.

Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτόν τον μύθο και ας είναι εκτεταμένος – παρά την προσπάθεια για μία κατά το δυνατόν συνοπτική παράθεσή του.Αναφέρεται στη μεταθανάτια κρίση των ψυχών. Στον καθορισμό και στην περιγραφή των αμοιβών του δικαίου μετά θάνατον η διαλεκτική παραχωρεί τον λόγο στον μύθο, όπως πολλές φορές καταφεύγει ο Πλάτωνας για τη συμπλήρωση των φιλοσοφικών του θεωριών.

Ως γνωστόν ο Πλάτωνας ήταν μυημένος στη φιλοσοφία των Πυθαγορείων και όσον αφορά τη μεταφυσική βάση του φιλοσοφικού δόγματός του, πίστευε στην αθανασία της ψυχής, αποδεικνύοντας ότι είναι το επακόλουθο μιας θεμελιώδους Θεωρίας (των Ιδεών) που φαίνεται να προσφέρει το λογικό νήμα για τη δομή του Σύμπαντος. Η ψυχή μετέχει σε πολλές διαδοχικές ζωές (μετεμψύχωση).

Κάθε εξέλιξη στη φύση είναι εν γένει κυκλική άρα η ίδια κυκλική πορεία ισχύει και στην περίπτωση του θανάτου και του ερχομού στη ζωή. Αυτό που ονομάζουν οι άνθρωποι «μάθηση» είναι στην πραγματικότητα ανάμνηση, που σημαίνει ότι η ψυχή είναι ανεξάρτητη από το σώμα και αθάνατος.

Η ώρα της κρίσεως – ποιοτική κατάταξη της ψυχής

Και η αφήγηση του Μύθου του Ηρός γίνεται πάλι διά στόματος Σωκράτη.

Ο Σωκράτης, αρχίζει, λέγοντας ότι δεν θα πει την ιστορία του Αλκίνου (ο Αλκίνοος είναι βασιλιάς των Φαιάκων από την Οδύσσεια, και ο μέγας ιδεολόγος κάνει εδώ μια παρονομασία, προφανώς ειρωνευόμενος) αλλά ενός ανδρός αλκίμου (γενναίου), του Ηρός, γιου του Αρμενίου, που σκοτώθηκε σε μάχη. Όταν ύστερα από δέκα ημέρες πήραν τα πτώματα των άλλων πολεμιστών που βρίσκονταν σε αποσύνθεση από το πεδίο της μάχης, το δικό του σώμα παρέμενε ανέπαφο.

Με την παρέλευση δώδεκα ημερών, αφού τον είχαν μεταφέρει στην πατρίδα του για να τον θάψουν, τη στιγμή που τον είχαν πάνω στη νεκρική πυρά ο ήρωας αναστήθηκε και διηγήθηκε αυτά που είχε δει η ψυχή του. Είπε λοιπόν ο Ηρ ότι, όταν βγήκε η ψυχή του από το σώμα πορεύτηκε μαζί με άλλες ψυχές σε έναν τόπο δαιμονικό (ευδαίμονα).

Εκεί υπήρχαν δύο χάσματα πάνω στη γη, το ένα δίπλα στο άλλο και άλλα δύο αντικριστά πάνω στον ουρανό. Ανάμεσά τους κάθονταν δικαστές, που εξέδιδαν την απόφασή τους, και πρόσταζαν τους δίκαιους να προχωρήσουν δεξιά και προς τα επάνω, μέσω της ουράνιας οδού, αφού πρώτα τους κρεμούσαν μια πινακίδα μπροστά με την απόφαση, και τους άδικους αριστερά και κάτω με την πινακίδα από πίσω τους να γράφει τα κακά που είχαν διαπράξει.

Οι τρεις δικαστές: Ραδάμανθυς, Μίνως, Αιακός

Όταν ήρθε η σειρά του Ηρός να δικαστεί, τον συμβούλευσαν να ακούει και να βλέπει προσεκτικά ό,τι συνέβαινε, για να γίνει κατόπιν αγγελιαφόρος στους ανθρώπους για τα συμβαίνοντα σε αυτόν τον τόπο.

Έβλεπε εκεί τις ψυχές μόλις τελείωνε η δίκη τους να προχωρούν προς τα δύο χάσματα, και άλλες ψυχές , από την άλλη, να ανέρχονται από τη γη ή να κατέρχονται από τον ουρανό. Όσες ανέβαιναν από τη γη ήταν κατασκονισμένες και βρώμικες, ενώ όσες κατέβαιναν από τον ουρανό ήταν ωραίες και καθαρές.

Όλες οι ψυχές φαίνονταν ότι είχαν διανύσει μεγάλη πορεία και προχωρούσαν μετά με ευχαρίστηση προς ένα λιβάδι για να κατασκηνώσουν εκεί σαν να ήταν σε πανηγύρι, αφού χαιρετιούνταν όσες γνωρίζονταν και όλες αντάλλασσαν πληροφορίες οι μεν με τις δε για τα χθόνια και τα ουράνια.

Όσες έρχονταν από τη γη έκλαιγαν και οδύρονταν για όσα είχαν υποστεί στην πορεία τους εκεί – μια πορεία που κρατάει χίλια χρόνια. Όσες έρχονταν από τον ουρανό διηγούνταν όλες τις μεγάλες απολαύσεις και το άφατο κάλλος που είχαν αντικρίσει.

Ο καθένας για τις αδικίες που είχε διαπράξει και όσους ανθρώπους είχε βλάψει, για καθεμία ξεχωριστά η ψυχή του τιμωρείτο δέκα φορές, η κάθε φορά είχε διάρκεια εκατό χρόνια, όσο η ανθρώπινη ζωή, για να πληρώσουν δεκαπλάσια ποινή το κάθε αδίκημά τους.

Επίσης με την ίδια αναλογία, δεκαπλάσιες ήταν και οι ανταμοιβές για όσες ψυχές είχαν φανεί δίκαιες και ενάρετες εν ζωή. Ακόμη μεγαλύτερες ήταν οι ποινές για όσους είχαν ασεβήσει προς τους θεούς ή τους γονείς καθώς και για ιδιόχειρο φόνο.

Ειδικά, τους χείριστους των ανθρώπων, όπως κάποιοι τύραννοι ή αυτοί που είχαν υποπέσει σε μεγάλα κακουργήματα, όταν προσπαθούσαν να ανέβουν ακουγόταν ένα μουγκρητό και άγριοι άνδρες με κόκκινη όψη τούς έριχναν ξανά από το στόμιο για να τους πετάξουν στα Τάρταρα.

Όπως είδαμε περιγράφεται με ζωντάνια μια πυθαγόρεια αντίληψη, η χιλιετής περίοδος των ψυχών, δικαίων και αδίκων, όταν εγκαταλείψουν το φθαρτό σώμα.Στον αέναο κύκλο της η ψυχή κάνει το ταξίδι είτε από τη γη είτε από τον ουρανό για να ενσαρκωθεί διασχίζοντας το αντίστοιχο χάσμα, με το δεξί πάντα να είναι το ευώνυμο επειδή εκεί βρίσκεται η Ανατολή και συνάμα η κατεύθυνση των φωτεινών αστέρων.

Στον τόπο της κρίσεως τους περιμένουν οι αυστηροί δικαστές, γνωρίζουμε τα ονόματά τους, είναι ο Μίνωας, ο Ραδάμανθυς και ο Αιακός, οι οποίοι αποφασίζουν με δικαιοσύνη για την τύχη τους.

Οι ψυχές που ανεβαίνουν από τη γη ξεχωρίζουν γιατί είναι γεμάτες ακαθαρσία και σκόνη, επειδή όσο είναι ενσαρκωμένες ασθενούν και χρέος τους επί της γης είναι η έρευνα και η μάθηση, και επιβάλλεται να εκτίσουν τις ποινές που τους έχουν υποβληθεί, να πληρώσουν για τα ανομήματά τους και τα κακουργήματά τους χίλια χρόνια.

Η εικόνα που μας δίνεται είναι όμοια με τη χριστιανική κόλαση με τους «κολάζοντες αγγέλους» της αποκαλύψεως. Οι ψυχές κατατάσσονται ποιοτικά, και ο ενάρετος βίος οφελεί την ψυχή και της δίνει το δικαίωμα επιστροφής στους αστέρες.

Θέαση του Σύμπαντος

Συνεχίζοντας ο Ηρ, λέει ότι ύστερα από επτά ημέρες παραμονής των ψυχών στο λιβάδι, την όγδοη σηκώθηκαν και ήταν υποχρεωμένες να βαδίσουν πάλι, και τέσσερεις ημέρες μετά έφθασαν σε έναν τόπο από όπου μπορούσαν να δουν ένα τεντωμένο ευθύ φως, σαν κίονας, που διαπερνούσε ουρανό και γη και έμοιαζε με την ίριδα, αλλά πολύ λαμπρότερο και καθαρότερο.

Εκεί, ύστερα από μιας ημέρας δρόμο, είδαν να είναι τεντωμένες από τον ουρανό οι άκρες των δεσμών που το συγκρατούν. Το φως αυτό ήταν ο σύνδεσμος του ουρανού που συγκρατούσε την ουράνια περιφορά. Από τις άκρες των δεσμών του ήταν σφιχτά στερεωμένο το αδράχτι της Ανάγκης. Το αδράχτι είχε άξονα και αγκίστρι που ήταν κατασκευασμένα από χάλυβα και το σφοντύλι από ανάμεικτα μέταλλα. Το αδράχτι γύριζε πάνω στο γόνατο της Ανάγκης.

Το σφοντύλι είναι περίπου σαν αυτό που ξέρουμε στη γη, αλλά φαντάσου το σαν ένα μεγάλο σφοντύλι, κοίλο, σκαμμένο εσωτερικά, ένα άλλο μικρότερο προσαρμοσμένο, κατόπιν ένα τρίτο, ένα τέταρτο και άλλα τέσσερα. Οκτώ στο σύνολο, το ένα καλά ταιριασμένο στο άλλο.

Ο κύκλος του μεγαλύτερου και εξωτερικού σφοντυλιού ήταν καταστόλιστος. Το αδράχτι ολόκληρο περιστρεφόταν προς την ίδια κατεύθυνση ενώ οι επτά εσωτερικοί κύκλοι έκαναν μια ήρεμη περιστροφή αντίθετη προς τη διεύθυνση του συνόλου.

Επάνω στον καθένα από τους κύκλους ήταν καθισμένες και περιστρέφονταν Σειρήνες, μια πάνω σε κάθε κύκλο. Κάθε Σειρήνα έψαλλε με φωνή πάνω στον ίδιο τόνο και όλες μαζί σχημάτιζαν ένα αρμονικό ταίριασμα από νότες, μια συμφωνία.

Την κυκλική κίνηση των σφοντύλων παρακολουθούσαν καθισμένες πάνω σε θρόνους οι τρεις Μοίρες, η Λάχεσις, η Κλωθώ και η Άτροπος, φορούσαν λευκά φορέματα, είχαν στέμματα στο κεφάλι και συνόδευαν με το άσμα τους την αρμονία των Σειρήνων. Η Λάχεσις τραγουδούσε τα παρελθόντα, η Κλωθώ τα παρόντα και η Άτροπος τα μέλλοντα.

Εδώ ο Πλάτωνας ξεκινάει την αστρονομική περιγραφή του Σύμπαντος, τη μεγάλη θέαση. Η ανθρώπινη ψυχή και η ανθρώπινη πολιτεία πρέπει να προσαρμοσθούν στο εναρμόνιο σύστημα της πολιτείας του Σύμπαντος, όπως λέει και στον «Τίμαιο».

Οι ψυχές φθάνουν μετά τον λειμώνα στο υπέρλαμπρο φως με τις δέσμες από τις οποίες κρεμόταν το αδράχτι, δηλαδή ο άξονας περιστροφής των ουρανίων σωμάτων, της Ανάγκης με το στέρεο γόνατο, δηλαδή της απόλυτης αρχής, της πρωταρχικής αιτίας της συμπαντικής τάξεως (Ο ρόλος της Ανάγκης καταδεικνύεται και στο «Ανάγκα και θεοί πείθονται»).

Οι οκτώ κύκλοι εξηγούνται ως οι αστέρες: 

1. Απλανείς, 

2. Κρόνος, 

3. Ζευς, 

4. Άρης, 

5. Ερμής, 

6. Αφροδίτη, 

7. Ήλιος και 

8. Σελήνη. 

Τα σφοντύλια είναι οι πλανητικές τροχιές.

Η σφαίρα των απλανών έχει την ίδια πάντα κίνηση από Ανατολάς προς Δυσμάς και οι άλλες σφαίρες έχουν τις δικές τους κινήσεις, αλλάζοντας έτσι θέση στο ουράνιο διάστημα.

Η μουσική των Σειρηνών και των Μοιρών (Κλωθώ είναι ο ουρανός και η Άτροπος οι πλανήτες), που μοιράζουν τα μερίδια, ταυτίζεται με την πυθαγόρεια αντίληψη ότι η κίνηση όλων μαζί των πλανητών έδινε τους τόνους του επτάχορδου. Είναι η αρμονία των ουρανίων σφαιρών, η παγκόσμια μουσική. Ήρθε η επιστήμη και απέδειξε ότι όντως υπάρχει παλμική κίνηση των ουρανίων σωμάτων.

Οι ψυχές επιλέγουν – Το νερό της λήθης - Οι τρεις Μοίρες

Φθάνοντας εκεί οι ψυχές, αφηγείται ο Ηρ, ήταν αναγκασμένες να διαλέξουν το είδος της ζωής που ήθελαν να ζήσουν κατά την επόμενη ενσάρκωσή τους. Ένας προφήτης έπειτα έπαιρνε από τα γόνατα της Λάχεσης πολλά παραδείγματα βίου, τα τοποθετούσε μπροστά στις ψυχές και ανεβαίνοντας σε ένα βήμα ψηλό έλεγε:

«Σας μιλεί η παρθένος Λάχεση, ψυχές εφήμερες, μέλλει να αρχίσετε άλλη περίοδο ζωής, σε σώμα θνητό. Δεν θα κληρωθείτε αλλά εσείς θα επιλέξετε την τύχη σας. Εκείνου που ο κλήρος θα βγει πρώτος, θα διαλέξει τον βίο που θα ακολουθήσει.

Η Αρετή δεν είναι κτήμα αδέσποτο, αναλόγως αν θα την εκτιμήσετε ή θα την περιφρονήσετε, θα είναι και το μερίδιό σας. Ο καθένας ευθύνεται για την επιλογή του, ο θεός δεν έχει καμία ευθύνη».

Έπειτα έβγαλε άπειρα παραδείγματα βίου, περισσότερα από τους παρόντες γιατί ήταν και όλων των ζώων και των ανθρώπων ανεξαιρέτως, και κάθε λογής, ανακατεμένα, τυραννίες, εξορίες, ζητιανιές, ομορφιά, δύναμη, αγωνιστικότητα, καταγωγή, πλούτος.

Ο καθένας έτσι έπρεπε ανάλογα με τη σειρά που προσδιόριζε ο κλήρος του, να επιλέξει ένα ορισμένο είδος ζωής. Σε αυτό το σημείο ο Σωκράτης παρεμβαίνοντας ο ίδιος επισημαίνει, εκτεταμένα, πόσο δύσκολο είναι αυτό, και πόσο σημαντική είναι η παιδεία σε έναν άνθρωπο στη διάρκεια της επίγειας ζωής του, αλλά και στη μέλλουσα ζωή του, ώστε να λάβει τις γνώσεις για να μπορεί να ξεχωρίσει τον καλό από τον κακό τρόπο ζωής, γιατί μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται ευδαιμονέστερος και με πορεία προς τα επάνω.

Οι χωρίς υγιή φιλοσοφία ψυχές έσπευσαν να επιλέξουν βίους ένδοξους, χωρίς να υπολογίσουν πόση δυστυχία κρύβουν μέσα τους τα αξιώματα και τα μεγαλεία. Σε τέτοια λάθη έπεφταν περισσότερο οι ουρανοφερμένες ψυχές, που επειδή είχαν ζήσει σε μια κοινωνία συντεταγμένη και είχαν αποκτήσει την αρετή από συνήθεια και όχι από φιλοσοφική μόρφωση, δεν ήξεραν τα κακά της επίγειας ζωής. Όσες όμως ψυχές είχαν δοκιμαστεί σκληρά στην προηγούμενη ζωή τους, τώρα πρόσεχαν και δεν έκαναν την εκλογή τους με βιασύνη.

Ο Ηρός είδε μαζί με άλλες ψυχές (Ορφέα, Αγαμέμνονα, Αίαντα κ.ά.) και την ψυχή του Οδυσσέα, που είχε τον τελευταίο κλήρο, ο οποίος εξαιτίας της ανάμνησης των δεινών του επί της γης, επέλεξε την ήσυχη ζωή ενός απλού ανθρώπου, που άλλοι την είχαν περιφρονήσει ενώ εκείνος όταν την είδε αναφώνησε ότι και τον πρώτο κλήρο να είχε πάλι την ίδια εκλογή θα έκανε. Επίσης είδε πολλές ψυχές ανθρώπων να επιλέγουν ζωές ζώων και πολλών ζώων να επιλέγουν ζωές ανθρώπων.

Μετά την επιλογή της κάθε ψυχή πήγαινε μπροστά στη Λάχεση και εκείνη έδινε στην καθεμιά τον δαίμονα που η ψυχή είχε επιλέξει για να τη συνοδεύσει μαζί με τον βίο που είχε διαλέξει. Ο δαίμονας πήγαινε πρώτα την ψυχή στην Κλωθώ για να επικυρώσει αυτή την επιλογή της μοίρας τής κάθε ψυχής και μετά την πήγαινε στην Άτροπο, η οποία έκανε αμετάστροφη την επικύρωση της Κλωθώς.

Έπειτα όλες οι ψυχές, χωρίς να κοιτάζουν πίσω, περνούσαν κάτω από τον θρόνο της Ανάγκης και έβγαιναν από την άλλη μεριά, προχωρούσαν προς το πεδίο της Λήθης, γυμνό από δέντρα, όπου επικρατούσε φοβερός και αποπνικτικός καύσωνας.

Όταν έφθασε το βράδυ, οι ψυχές κατασκήνωσαν όλες κοντά στον Αμέλητα ποταμό, που δεν μπορούσε το νερό του να το κρατήσει κανένα αγγείο. Κάθε ψυχή ήταν αναγκασμένη να πιεί με μέτρο το νερό, αλλά οι άφρονες που δεν κατάφερναν να συγκρατηθούν και έπιναν περισσότερο από ότι έπρεπε, λησμονούσαν τα πάντα.

Αφού κοιμήθηκαν, και ήρθαν τα μεσάνυχτα, ακούσθηκε δυνατή βροντή και έγινε σεισμός, και ξαφνικά εκσφενδονίσθηκαν άλλος από εδώ άλλος από εκεί, σαν διάττοντες αστέρες, όπου έμελλε να αρχίσει η νέα τους γένεση. Τον ΄Ηρα μόνο δεν τον άφησαν να πιει νερό από τον Αμέλητα ποταμό. Το πώς ξαναγύρισε στο σώμα του δεν το ήξερε. Ξαφνικά, ανοίγοντας τα μάτια του, απλώς ήταν πρωί και είδε τον εαυτό του ξαπλωμένο πάνω στην πυρά.

Της ψυχής της προσφέρονται όλες οι ευκαιρίες των επιλογών της για την επόμενη ενσάρκωσή της. Οι ψυχές που έχουν προηγούμενη εμπειρία και αυτές που έχουν αποκτήσει φιλοσοφική παιδεία επιλέγουν προσεκτικά. Σε αντίθεση οι αγνές ψυχές του ουρανού, όντας ακατέργαστες, κατέβαιναν χωρίς ανάμνηση για ενσάρκωση και βάπτιση με τη ζωή, με τον μεγαλύτερο κίνδυνο να κάνουν μια λαθεμένη επιλογή.

Ο προφήτης τους λέει: «Δεν θα σας εκλέξει ο δαίμονάς σας, αλλά εσείς θα τον εκλέξετε». Είναι αυτός ο δαίμονας-προστάτης που πίστευαν στην αρχαιότητα ότι βρισκόταν με τον άνθρωπο μαζί από τη γέννηση ως τον θάνατό του, είναι το θεϊκό στοιχείο της ψυχής (όπως το δαιμόνιο του Σωκράτη).

Είναι ο «φύλακας άγγελος» της χριστιανικής αντίληψης. Η Αρετή είναι ελεύθερη, συνεχίζει, δεν μπορεί να μπει στην κλήρωση. Την κατακτά όποιος είναι άξιος γι’ αυτήν. «Αιτία ελομένου• θεός αναίτιος», γράφει κατά λέξη ο Πλάτωνας, δηλαδή αυτός που διαλέγει έχει την ευθύνη, ο θεός δεν έχει καμία συμμετοχή.

Ο Πλάτωνας επιπλέον μας δείχνει ότι πιστεύει στη μετεμψύχωση αφού και τα παραδείγματα τρόπου ζωής είναι και ζώων και επιπλέον παρουσιάζει ψυχές που θέλουν να γίνουν ζώα και τανάπαλιν. Το ζωικό βασίλειο αντιμετωπίζεται το ίδιο με το ανθρώπινο.

Στο τέλος οι ψυχές θα περάσουν την τελευταία δοκιμασία πηγαίνοντας στο πεδίο της Λήθης, όπου θα σβήσουν οι αναμνήσεις της ψυχής, αλλά πρέπει να πιουν νερό από τον Αμέλητα ποταμό με μέτρο ώστε οι εκπαιδευμένες στη φιλοσοφία να μη λησμονήσουν τα πάντα.

Συνάγεται το συμπέρασμα ότι η ψυχή διανύοντας τροχούς γεννήσεων κατά τον Πλάτωνα κατατάσσεται σε επίπεδα, ερχόμενη από το Σύμπαν και επιστρέφοντας εξαγνισμένη και τελειοποιημένη σε αυτό.

Ο εσχατολογικός αυτός μύθος, μαζί με τους άλλους του Πλάτωνα, που όλοι εμπλέκονται και έχουν συνοχή, υποκρύπτει ένα μεγάλο φιλοσοφικό σύστημα αξιών, δίνοντας ένα διαφορετικό νόημα ζωής, αλλάζοντας το νοητικό πεδίο, με γνώμονα διάκρισης την παιδεία και πάντα την απόκτηση της Αρετής με βάση τη δικαιοσύνη, και απώτερο σκοπό την αφύπνιση της ψυχής και τον φωτισμό της.

Ιδανικά κείμενα που προσφέρουν το ερέθισμα για έναν εσωτερικό και βαθύ διαλογισμό.

Αναδημοσίευση από εδώ

πηγή-mythagogia

Διαβάστε περισσότερα... »

Τιμώντας την Μάνα

2η Κυριακή του Μάη σήμερα 

και η Γιορτή της Μάνας λένε πως είναι 

Δεν θα ψάξω γιατί και πώς καθιερώθηκε, λένε όμως, ότι εχει και αρχαιοελληνικές ρίζες… 

Πάντως η Μέρα αυτή δίνει την ευκαιρία στην σκέψη να ταξιδέψει σε πρόσωπα πολύ αγαπημένα, ιδίως μάλιστα αν αυτά τυγχάνει να μην είναι κοντά ΜΑΣ.

Το δικό μου το μυαλό πάει πρώτα και κύρια στην ΜΑΝΑ ΜΟΥ, μια άοκνη [και για δεκάδες χρόνια] Αγρότισσα και μετά Εργάτρια/Καμαριέρα στα ξενοδοχεία, πουευτύχησε να γεννήσει 8(!) παιδιά! 

Όπου να ‘στε [σε 2-3 χρόνια] θα φτάσει τα 80! Να ‘ναι καλά να ΤΗΝ χαιρόμαστε και να ΜΑΣ χαίρεται!

Τιμή κι εκτίμηση ΤΗΣ αξίζουν!!! 

Ο νους όμως πάει κι αλλού… Και σ’ άλλες Μάνες και Μανούλες, τόσο τού περίγυρου ΜΑΣ, όσο κι από μέρη μακρινά. Μάνες ως επί το πλείστον ταλαιπωρημένες που βρίσκονται σ’ ένα διαρκή αγώνα να σώσουν [σε τόπους κακοτράχαλους] τα Παιδιά τους, 

να τ’ αναγιώσουν κουβαλώντας τα μαζί τους ακόμα και στη δουλειά,

να κρατήσουν την Οικογένεια τους και να τους προσφέρουν Ό,ΤΙ καλύτερο και να χαίρονται με τις χαρές και τις επιτυχίες τους

Ανείπωτος κι απερίγραπτος ο πόνος που νοιώθει η ΜΑΝΑ για τον χαμό του σπλάχνου της. Βαθειά χαραγμένη στο νου μου η εικόνα της Μάνας που θρηνεί το νεκρό παιδί της [τον Μάη του 1936] από την οποία εμπνεύστηκε κι οΓιάννης Ρίτσος τον “Επιτάφιο” του…

Αποτυπωμένες ανεξίτηλα στις θύμησες μου θα παραμείνουν εικόνες τραγικές με Μάνες να κλαίνε τα χαμένα παιδιά τους ή να αγωνιούν γι’ αυτά [κυρίως από το 1974]… Πάντως δε μπορούμε να μην κάνουμε μνεία στον ατελείωτο Γολγοθά των απανταχού Μανάδων των Αγνοούμενων]… 

Για πάντα θα θυμάμαι τη δική ΜΟΥ ΜΑΝΑ να γεννά, [στο σπίτι], μέσα σε πόνους αβάσταχτους και ουρλιαχτά [όταν εγώ ήμουν σχεδόν στα 4(!) μου] το τρίτο στη σειρά παιδί της οικογένειας [και αδελφό μου], ή την αγωνία της για την υγεία δύο εκ των αδελφιών μου όταν αυτοί, σε πολύ μικρές ηλικίες [στα έξι με οχτώ τους], είχαν σοβαρά ατυχήματα…

Φυσικά δεν έχει λείψει ΠΟΤΕ [ούτε και σήμερα] η έγνοια της για το τι κάνουμε, πώς είμαστε κι αν περνάμε καλά, αν έχουμε δουλειά, αν τα βγάζουμε πέρα… 

Θα θυμάμαι όμως για πάντα και την εικόνα μιας άλλης Μάνας [που ‘χει περίπου τα χρόνια της δικιάς μου Μάνας], όταν πριν κάποια χρόνια περνώντας με τ’ αυτοκίνητο μου από ένα δρόμο [σε χωριό στην περιοχή των Κοκκινοχωρίων], την είδα να τρέχει αλαφιασμένη στο δρόμο, αν τραβά τα μαλλιά της και να φωνάζει σποραδικά [προφανώς προς τις γειτόνισσες της], «Βουράτε, ραα κοπελλούες, πεθανίσκει ο γιος μου ίνταμ μου να κάμω»! 

Κατεβαίνοντας από τ’ αυτοκίνητο μου και μπαίνοντας σε μια κάμαρη στο σπίτι της Γυναίκας [όπου στο μεταξύ είχε μαζευτεί κόσμος] βρέθηκα μπροστά σ’ ένα νέο άνθρωπο [κάπου στα 35-40] ξαπλωμένο στο κρεβάτι που πέθαινε – ροχάλιζε επιθανάτια! 

Από τη θύμιση μου όμως, δεν θα φύγει ούτε η τραγική φιγούρα της Νύφης μου [της γυναίκας του αδελφού μου] κατά την ώρα της ταφής της εννιάχρονης κόρης τους που πέθανε από καρκίνο πριν καμιά δεκαετία! [Την αγαπούσε πολύ ο καλός Θεούλης και την έκανε άγγελο και την πήρε κοντά του!]…

**********************************

Να σημειώσω ότι το μητρικό ένστικτο και τα μητρικά αισθήματα [της έμφυτης αγάπης κι αφοσίωσης στα παιδιά] και οι μητρικές ευαισθησίες και έγνοιες χαρακτηρίζουν και τον ζωικό κόσμο, δεν είναι προνόμιο των ανθρώπων. 

Θυμάμαι τις κουέλλες [προβατίνες] και τις αίγιες εκεί στη μάντρα να βελάζουν θλιμμένα για μέρες και να ψάχνουν τα μικρά τους [αρνιά ή ρίφκια] όταν τα τελευταία τα είχαμε απομακρύνει [για διάφορους λόγους] από κοντά τους.

...

Επίσης πώς τα πουλιά [τα πεζούνια, τα χελιδόνια, οι στρούφοι] ταΐζουν τα μικρά τους,

Ή πως τα κλωσσόπουλα [κοτοπουλλάκια, ή χηνόπουλα] ακλουθούν τη μαμά τους.

Ακόμη και τ’ άγρια θηρία της ζούγκλας έχουν μητρικά αισθήματα…

*********************************

Δεν θα μπορούσα να κλείσω αυτή την ανάρτηση χωρίς να κάνω έστω και ακροθιγώς μνεία στο βιβλίο του Μαξίμ Γκόρκι “Η Μάνα” και στο θεατρικό έργο του Μπρεχτ “Μάνα Κουράγιο”…

πηγή-lefterianews (επιλογή)

Διαβάστε περισσότερα... »

Η σκοτεινή ιστορία, πίσω από την "Ημέρα της Μητέρας"

H ιστορία της γυναίκας που αρχικά πάλεψε για αυτή τη γιορτή, για να της εναντιωθεί αργότερα 

Με την Ημέρα της Μητέρας να κλείνει φέτος τα 101χρόνια από την πρώτη φορά του εορτασμού της, η γιορτή παραμένει κυρίως γνωστή ως μια αφορμή για δώρα, εκδηλώσεις αγάπης και συναισθηματικά ξεσπάσματα.

Η αλήθεια όμως είναι πως η γιορτή αυτή έχει πολύ πιο μελαγχολικές ρίζες. 

Ξεκίνησε σαν μέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους στο πόλεμο και υπενθύμιζε πως υπήρχε πολύ και σκληρή δουλειά να γίνει για την ειρήνη. Όταν η επέτειος άρχισε να παίρνει εμπορικό χαρακτήρα, η μεγαλύτερη υποστηρίκτριά της Αnna Jarvis, έκανε τα πάντα για να το πολεμήσει καταλήγοντας να πεθάνει μόνη και απένταρη σε ένα σανατόριο. 

H Anna ποτέ δεν απέκτησε δικά της παιδιά, αλλά ο θάνατος της μητέρας της το 1905 την ενέπνευσε να οργανώσει τους πρώτους εορτασμούς της Μέρας της Μητέρας το 1908. Όλα ξεκίνησαν στη δεκαετία του 1850, όταν η μητέρα της Anna ξεκίνησε μαζί με άλλες γυναίκες της δυτικής Βιρτζίνια να διοργανώνει ομάδες εθελοντισμού. 

Η πρώτη «Ημέρα της Μητέρας» ήταν αφιερωμένη στη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και την προσπάθεια μείωσης της βρεφικής θνησιμότητας με την καταπολέμηση των ασθενειών και τον περιορισμό της μόλυνσης του γάλακτος. Σύμφωνα με την ιστορικό Katharine Antolini του Wesleyan College οι γυναίκες φρόντιζαν και τους τραυματισμένους στρατιώτες και από τα δύο μέτωπα του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861-1865) . 

Στα μεταπολεμικά χρόνια η Jarvis και οι υπόλοιπες γυναίκες οργάνωναν πικνίκ ‘Φιλίας’ και συμβολικές εκδηλώσεις με μηνύματα γύρω από την ειρήνη και τη συμφιλίωση των δύο πλευρών. Περίπου εκείνη την εποχή η Julia Ward Howe, γνωστή για τη σύνθεση του "Ύμνου μάχης για τη Δημοκρατία" συνέταξε τη Διακήρυξη για τη Γιορτή της Μητέρας καλώντας τις γυναίκες να αναλάβουν ενεργό πολιτικό ρόλο στην προώθηση της ειρήνης. Όμως κυρίως υπεύθυνη για αυτό που ονομάζουμε σήμερα «Ημέρα της Μητέρας» ήταν η κόρη της, Anna– η οποία θα περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της μετέπειτα ζωής της αγωνιζόμενη αυτό που τελικά κατέληξε να είναι. 

H Anna ποτέ δεν απέκτησε δικά της παιδιά, αλλά ο θάνατος της μητέρας της το 1905 την ενέπνευσε να οργανώσει τους πρώτους εορτασμούς της Μέρας της Μητέρας το 1908. 

Στις 10 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, οικογένειες συγκεντρώθηκαν σε εκδηλώσεις στη γενέτειρα της Jarvis στο Grafton της West Virginia – μια εκκλησία που τώρα έχει μετονομαστεί σε Διεθνή Βωμό της Ημέρας της Γυναίκας – καθώς και στη Φιλαδέλφεια, όπου η Jarvis ζούσε εκείνη την εποχή, και σε πολλές άλλες πόλεις. Σε μεγάλο βαθμό κυρίως μέσω των προσπαθειών της Jarvis, η "Ημέρα της Μητέρας" άρχισε να γιορτάζεται σε περισσότερες πόλεις, μέχρι που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Woodrow Wilson το 1914 καθιέρωσε επίσημα την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. 

«Για την Jarvis ήταν η μέρα που πήγαινες σπίτι για να περάσεις χρόνο με τη μητέρα σου και να την ευχαριστήσεις για όσα έκανε», έγραψε η Wesleyan Antolini από τη Δυτική Βιρτζίνια στη διδακτορική της διατριβή με τίτλο «Γιορτάζοντας τη Μητρότητα:

η Anna Jarvis και η υπεράσπιση της Ημέρας της Μητέρας της».

«Δεν έγινε για να εορταστούν όλες οι μητέρες. Ήταν για να εορταστεί η καλύτερη μητέρα που έχετε γνωρίσει ποτέ – η δική σου μητέρα – ως γιος ή ως κόρη.»

Γι’ αυτό η Jarvis επέμενε στον ενικό αριθμό «Mother’s Day» και όχι στον πληθυντικό «Mothers’ Day», εξηγεί η Antolini. 

Όμως η επιτυχία της Jarvis σύντομα μετατράπηκε σε αποτυχία, τουλάχιστον στα δικά της μάτια. Η αρχική ιδέα της Anna Jarvis σύντομα μετατράπηκε σε χρυσωρυχείο για το εμπόριο, με επίκεντρο την αγορά λουλουδιών, γλυκισμάτων και ευχετήριων καρτών – μια εξέλιξη που ενόχλησε την Jarvis βαθιά. Έβαλε στόχο να αφιερώσει την αρκετά μεγάλη κληρονομιά της για να επιστρέψει τη "Ημέρα της Μητέρας" στις αρχικές της ρίζες.

Ενσωματώθηκε στην Παγκόσμια Ένωση της Ημέρας της Μητέρας και προσπάθησε να ανακτήσει κάποιο έλεγχο της γιορτής.

Οργάνωσε μποϊκοτάζ, απείλησε με μηνύσεις, επιτέθηκε ακόμα και στην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, Eleanor Roosevelt, επειδή χρησιμοποίησε την Ημέρα της Μητέρας για να αντλήσει κεφάλαια για φιλανθρωπίες. «Το 1923 εισέβαλε σε ένα συνέδριο εμπόρων ζαχαροπλαστικής στη Φιλαδέλφεια», είπε η Antolini. Μια παρόμοια διαμαρτυρία συνέβη δύο χρόνια αργότερα.

«Οι Μητέρες του Αμερικανικού Πολέμου», μια οργάνωση που υπάρχει ακόμα, χρησιμοποίησαν την Ημέρα της Μητέρας για να συγκεντρώσουν κεφάλαιο και κάθε χρόνο πουλούσαν γαρίφαλα. Η Anna αγανακτούσε, οπότε το 1925 εισέβαλε σε ένα συνέδριο που έγινε στη Φιλαδέλφεια και τελικά συνελήφθη για διατάραξη της κοινής ησυχίας.» 

Οι πυρετώδεις προσπάθειες της Jarvis συνεχίστηκαν τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 1940

Το 1948 πέθανε σε ηλικία 84 ετών σε ένα σανατόριο της Φιλαδέλφεια. «Αυτή η γυναίκα, που πέθανε απένταρη σε ένα σανατόριο σε κατάσταση άνοιας, ήταν μια γυναίκα που θα μπορούσε να είχε ωφεληθεί από την "Ημέρα της Γυναίκας", αν το ήθελε», είπε η Antolini.

«Αλλά εναντιώθηκε σε όσους το έκαναν, και αυτό της κόστισε τα πάντα, οικονομικά και σωματικά.» Σήμερα, φυσικά, η Ημέρα της Μητέρας συνεχίζει να είναι μια ημέρα καταναλωτισμού. Σύμφωνα με την Εθνική Ομοσπονδία Λιανικού Εμπορίου οι Αμερικάνοι θα ξοδέψουν κατά μέσο όρο 168,94 δολάρια. Οι συνολικές δαπάνες αναμένεται να φτάσουν τα 19.9 δισεκατομμύρια δολάρια.

nationalgeographic

πηγή-lefterianews

Διαβάστε περισσότερα... »

Μητέρα

Καθημερινά στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από κάποια πρότυπα. Πρότυπα όχι θεωρίας αλλάπρότυπα πράξεως. Οι ελπίδες μας, στρέφονται στη γυναίκα - στη Μητέρα - τον βασικό μοχλό τηςκοινωνίας.

Μοναδικό πρότυπο είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, η «ευλογημένη εν γυναιξί». Γιατί έζησε τηνεπίγεια ζωή της μέσα στη καθημερινή σιωπή της μητρικής φροντίδας. Έζησε ως Μητέρα,αγάπησε ως Μητέρα, αλλά και πόνεσε ως Μητέρα στις ώρες του Πάθους του Χριστού.

Ο πανέμορφος μακαρισμός προς την Παναγία μας «Μακαριά η γυναίκα που σε γέννησε και σ’ανάθρεψε» (Λουκ. 11, 27), ανήκει σε όλες τις Μητέρες, αυτές πού πέρασαν από αυτόν τον κόσμο,αυτές που ζουν σήμερα, αλλά και αυτές που θα έρθουν στις επόμενες γενιές. Η Μητέρα πούκυοφορεί, η Μητέρα πού τίκτει και θηλάζει, η Μητέρα που ανατρέφει και μεγαλώνει το παιδί της, η Μητέρα που λαχταρά να δει το παιδί της σαν τον Ιησού Χριστό, αυτή η Μητέρα είναι υπέρ-ευλογημένη και πρόσωπο Ιερό.

Έτσι πρέπει να βλέπουμε κι εμείς πάντα τη γυναίκα σαν πρόσωπο ιερό και σεβαστό. Όταν είναικορίτσι να την βλέπουμε σαν την αυριανή Μητέρα, όταν είναι σύζυγος, να την βλέπουμε σαν τησημερινή Μητέρα, όταν είναι γιαγιά, να την βλέπουμε δυο φορές ως Μητέρα. Η γυναίκα σταμάτια μας, είναι πάντα η Μητέρα, το πιο σεπτό και άξιο πρόσωπο στη ζωή μας, πού στη χαράμας και στο πόνο μας, φωνάζουμε το όνομα της.

Όποιος σέβεται τη γυναίκα, τιμά την Παναγία και τη Μητέρα του, όποιος φέρεται άσχημα στηγυναίκα, υβρίζει και αδικεί την Παναγία και την Μητέρα που τον γέννησε. Η γυναίκα δεν είναιυπηρέτρια, ούτε παιχνίδι στα χέρια κανενός, είναι πάντα η Μητέρα - είναι δεν είναι παντρεμένη,έχει δεν έχει παιδιά. Είναι ένα σκεύος εκλογής.

«Ω, πόσο αξιοθαύμαστες είναι οι γυναίκες των χριστιανών», θα ομολογήσει με δέος ο Λιβάνιος, για την μητέρα του μαθητού του Χρυσοστόμου, κατανοώντας τον ρόλο της χριστιανής μάνας στονκόσμο.

Λοιπόν, «δώστε μου, μητέρες Χριστιανές και μπορώ να αναμορφώσω τον κόσμο»!

πηγή-inak.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Η γιορτή της μητέρας στην Ελληνική Μυθολογία και τη σύγχρονη εποχή

Hμέρα της μητέρας

Πρωταρχική αναφορά για γιορτή της μητέρας και της μητρότητας έρχεται από την αρχαία Ελλάδα.

Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα.

Η λατρεία περνά κατόπι στην κόρη της Ρέα σύζυγο και αδερφή του Κρόνου. Η Ρέα λατρεύεται σαν η “Μητέρα των Θεών” και σαν η πρώτη μητέρα καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Η αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.

Η γέννηση του Δία

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η γέννηση του Δία από την Ρέα όπως παρουσιάζεται από τους αρχαίους συγγραφείς.

Ο Κρόνος άκουσε από τους γονείς του τον Ουρανό και την Γαία να προφητεύουν ότι θα τον εκθρόνιζε ο ίδιος του ο γιος όπως έκανε αυτός τον δικό του πατέρα. Θορυβημένος ο Κρόνος αναγκάζει την Ρέα να του παραδίνει τα νεογέννητα παιδιά τους κι αυτός χωρίς δισταγμό τα καταπίνει ώστε να μη γεννηθούν και να μην κινδυνεύσει ο θρόνος του. Έτσι ο Ποσειδώνας, ο Πλούτωνας, η Εστία, η Δήμητρα και η Ήρα καταλήγουν στο στομάχι του πατέρα τους.

Δίας

Γεμάτη απόγνωση η Ρέα και κουρασμένη από τις συχνές εγκυμοσύνες και χωρίς να έχει γίνει ακόμα μητέρα αποφασίζει να ξεγελάσει τον άσπλαχνο Κρόνο. Έτσι όταν έρχεται η ώρα να γεννήσει τον Δία ζητά βοήθεια από τους γονείς της. Εκείνοι την στέλνουν να γεννήσει το Δία στην Κρήτη. Εκεί στο όρος Ίδη και στη σπηλιά της Δίκτης η Ρέα γεννά τον Δία.

Την ανατροφή του μωρού αναλαμβάνουν οι νύμφες και οι ιερείς Κουρήτες. Οι Κουρήτες, όποτε έκλαιγε ο Δίας, για να μην ακούει ο Κρόνος τα κλάματα του παιδιού χτύπαγαν τα δόρατά τους επάνω στις ασπίδες τους και χόρευαν για να κάνουν θόρυβο. Οι νύμφες τάιζαν το μωρό με το γάλα της κατσίκας της Αμαλθείας που κατά κάποια άλλη εκδοχή ήταν νύμφη.

Η Ρέα επέστρεψε στον άντρα της και όταν ο Κρόνος της ζήτησε το νεογέννητο αυτή τύλιξε με πάνες μια πέτρα και του την έδωσε να την καταπιεί. Μια άλλη εκδοχή λέει πως ο δύσπιστος Κρόνος της ζήτησε να θηλάσει το μωρό και καθώς εκείνη παρίστανε πως θηλάζει έπεσε γάλα από το στήθος της και έτσι δημιουργήθηκαν οι γαλαξίες.

Στη σύγχρονη εποχή

Στη σύγχρονη εποχή, η αμερικανίδα κοινωνική ακτινίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις (1864-1948) ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας..

Οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν τελικά στις 9 Μάιου του 1914, όταν ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον, υπέγραψε προκήρυξη, σύμφωνα με την οποία η Ημέρα της Μητέρας καθιερωνόταν ως εθνική εορτή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

Έκτοτε, πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

H Τζάρβις επέλεξε το λευκό γαρύφαλο ως το λουλούδι-σύμβολο της Ημέρας της Μητέρας, επειδή το «το λευκό του χρώμα συμβολίζει την αλήθεια, την αγνότητα και την φιλευσπλαχνία της μητρικής αγάπης· το άρωμά του, την μνήμη και τις προσευχές της».

Παρά τις αντιδράσεις της εμπνεύστριάς της, η Ημέρα της Μητέρας γρήγορα εμπορικοποιήθηκε από την βιομηχανία των λουλουδιών, που βρήκε μια “θεόσταλτη”ευκαιρία να αυξήσει τους τζίρους της.

πηγή-apocalypsejohn.com

Διαβάστε περισσότερα... »