«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΜΦΙΠΟΛΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΜΦΙΠΟΛΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Ποια είναι η αρχαία Αμφίπολη





Η Αμφίπολη ήταν αρχαία πόλη χτισμένη στην ανατολική Μακεδονία, στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα, στη θέση πόλης που παλαιότερα ονομαζόταν "Εννέα Οδοί" ή πολύ κοντά σε αυτήν. Η Αμφίπολη ιδρύθηκε από Αθηναίους το 437 π.Χ. με στόχο τον έλεγχο της πλούσιας σε πρώτες ύλες περιοχή και εγκαταλείφθηκε οριστικά τον 8ο αιώνα μ.Χ.


Σήμερα στην περιοχή είναι χτισμένος ο ομώνυμος σύγχρονος οικισμός, που βρίσκεται περίπου 60 χλμ. νοτιοανατολικά των Σερρών.

Η αρχαιολογική έρευνα έχει αποκαλύψει ερείπια ανθρώπινης εγκατάστασης που χρονολογούνται γύρω στο 3.000 π.Χ. Εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης η περιοχή είχε οχυρωθεί από πολύ νωρίς Το 480 π.Χ. ο Ξέρξηςπερνώντας από την περιοχή έθαψε ζωντανούς εννέα νεαρούς άντρες και εννέα παρθένες ως θυσία σε ποτάμιο θεό. Ένα χρόνο μετά στην Αμφίπολη ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αλέξανδρος Α΄ νίκησε τα υπολείμματα του στρατού του Ξέρξη.


Το λιοντάρι της Αμφίπολης

Τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Αθηναίοι επιχείρησαν να αποικίσουν την περιοχή που είχε άμεση πρόσβαση σε σημαντικές πρώτες ύλες, όπως ο χρυσός και ο άργυρος του Παγγαίου και τα πυκνά δάση της περιοχής -τα τελευταία ενδιέφεραν του Αθηναίους για την ξυλεία τους.

Η πρώτη απόπειρα της Αθήνας, το 465 π.Χ., να αποικήσει την περιοχή απέτυχε. Θράκες πελταστές συνέτριψαν στον Δραβήσκο την οπλιτική φάλαγγα 2.500-3.000 Αθηναίωναποίκων της πόλης των Εννέα Οδών, οι οποίοι προχωρούσαν στη θρακική ενδοχώρα με σκοπό την κατάληψη των προσοδοφόρων χρυσωρυχείων της. Η Αθήνα επανήλθε την εποχή του Περικλή, το 437 π.Χ., ιδρύοντας την Αμφίπολη. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη η πόλη ονομάστηκε έτσι επειδή ο ποταμόςΣτρυμόνας ρέει γύρω από την πόλη περιβάλλοντάς την, αλλά για την ετυμολογία υπάρχουν και άλλες θεωρίες.




Το αρχαίο Γυμνάσιο Αμφίπολης

Στην συνέχεια η Αμφίπολη έγινε η κύρια βάση των Αθηναίωνστην Θράκη και στόχος τωνΣπαρτιατών. Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμουοι Σπαρτιάτες κατέλαβαν την πόλη. Για την σωτηρία της πόλης στάλθηκε από τουςΑθηναίους μία αποστολή υπό την ηγεσία του Θουκυδίδη (του μετέπειτα ιστορικού). 

Η αποστολή απέτυχε, γεγονός που οδήγησε τον Θουκυδίδη στην εξορία. Στην συνέχεια στάλθηκε ο Κλέων ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη μάχη της Αμφίπολης, μίας σφοδρής σύγκρουσης στην οποία βρήκε τον θάνατο και ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας. Με την Ειρήνη του Νικία ή Νικίειο ειρήνη, η Σπάρτη δεσμευόταν να αποδώσει τηνΑμφίπολη στην Αθήνα, κάτι που δεν έγινε και αποτέλεσε σημείο νέων τριβών και ένα από τα θέματα που στάθηκαν αιτία να παραβιαστεί η ειρήνη και να ξαναρχίσει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος.


Οι Αθηναίοι δεν κατάφεραν να ανακαταλάβουν την πόλη ξανά παρά τις πολλές απόπειρες που έκαναν τα επόμενα χρόνια. Τελευταία ήταν το 358 π.Χ., η οποία δεν είχε αίσια έκβαση γι' αυτούς και έναν χρόνο μετά η πόλη καταλήφθηκε από τον Φίλιππο και έγινε μέρος του Βασιλείου των Μακεδόνων. Ο Φίλιππος φρόντισε να μεταφέρει εκεί μεγάλο αριθμό υπηκόων του για να αλλάξει τη σύσταση του πληθυσμού προς όφελός του.




Την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Αμφίπολη και το επίνειό της στο Αιγαίο είχαν εξελιχθεί σε πολύ σημαντική ναυτική βάση των Μακεδόνων,και γενέτειρα τριών σημαντικών ναυάρχων, του Νέαρχου, τουΑνδροσθένη και τουΛαομέδοντα. Από εκεί ξεκίνησε και ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την Ασία. Στην ελληνιστική εποχή, άποικοι από την πόλη ίδρυσαν -με προτροπή του Σελεύκου- μια ομώνυμη πόλη στις όχθες του Ευφράτη, επί της παλαιοτέρας αραμαϊκής Θαψάκου.

Με την πτώση του Μακεδονικού Βασιλείου από τους Ρωμαίους η Αμφίπολη έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η πόλη ορίστηκε πρωτεύουσα μίας από τις τέσσερις διοικητικές περιφέρεις στις οποία χώρισαν οι Ρωμαίοι την Μακεδονία, τις επονομαζόμενες μερίδες. Η μερίδα της Αμφίπολης στην συνέχεια ενσωματώθηκε στην επαρχία της Θράκης. Από την πόλη διερχόταν η περίφημη Εγνατία οδός.

Τα τελευταία χρόνια της αρχαιότητας η Αμφίπολη ευνοήθηκε από την οικονομική ανάπτυξη της Μακεδονίας, κάτι που μαρτυρούν και οι πολλές εκκλησίες της πόλης. Στην Αμφίπολη ανασκάφηκαν εντυπωσιακές σε μέγεθος και διακόσμηση εκκλησίες του 5ου και 6ου αιώνα μ.Χ. Μετά τις επιδρομές των Σλάβων στα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ. η Αμφίπολη ερήμωσε σταδιακά για να εγκαταλειφθεί εντελώς τον 8ο αιώνα όταν οι περισσότεροι κάτοικοι κατέφυγαν στην κοντινή παραθαλάσσια πόλη Ηιώνα (Ἠϊών), που πλέον είχε μετονομαστεί από τους Βυζαντινούς σε Χρυσόπολη.



Στην περιοχή έχουν βρεθεί πολλές επιτύμβιες στήλες, αναθηματικά ανάγλυφα και αγάλματα, όπως και χρυσά κοσμήματα (στους τάφους).

Επίσης βρέθηκαν πολλά αγγεία που μαρτυρούν έντονη εμπορική κίνηση. Εκτός από τα αρχαιότερα ευρήματα, τμήματα των αρχαίων τειχών και το ιερό της μούσας Κλειώςδιασώζονται επίσης τμήματα σπιτιών της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής. Πολλά ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αμφίπολης.

Αυτή είναι η πόλη που έχει κερδίσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον της αρχαιολογικής επιστήμης γύρω από τον τύμβο που όλοι περιμένουν με αγωνία να δουν τι κρύβει στο εσωτερικό του.


defencenet
Διαβάστε περισσότερα... »

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Σέρρες: Οι εννέα οδοί, το ορφικό ρόδο και οι ροδόσταυροι



Πολλές από τις μεγάλες και μικρές ελληνικές κωμοπόλεις έχουν υποκύψει στη μάλλον ακαλαίσθητη αρχιτεκτονική ομοιομορφία και στο απρόσωπο του χαρακτήρα της σύγχρονης Ελλάδας. Οι σερραϊκές πόλεις δεν εξαιρούνται του κανόνα. 

Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι.

Οι Σέρρες με το βυζαντινό τους κάστρο, τα χάνια και τους καταπράσινους κήπους ήταν κατα τον 16ο αιώνα ένα στολίδι της περιοχής. Από την παλιά πλατεία Κερβάνι ξεκινούσαν τα μεγάλα καραβάνια για την Ευρώπη.

Εδώ έμενε μια δραστήρια κοινότητα Εβραίων, που ο Σουλεϊμαν ο Μεγαλοπρεπής είχε μεταφέρει από την Βούδα και την Πέστη της σημερινής Ουγγαρίας. 

Και τα μαντήλια που κατασκεύαζαν οι Σερραίες χριστιανές έφταναν κατά αποκλειστικότητα μέχρι την Αραβία και την Περσία.

Η Ζίχνα (σχετικό θέμα εδώ) έχει την δική της Ιστορια.

Το βαμβάκι της ήταν φημισμένο και με μορφή νημάτων τροφοδοτούσε την αγορά της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Εδώ,ο Ισμαήλ Μπέης των Σερρών νίκησε έναν πειρατή, ξακουστό σε όλη την Μακεδονία, το Νικοτσάρα που πολεμούσε με ένα τσεκούρι στο χέρι. 

Αλλά και μια άλλη πόλη, η Νιγρίτα, ξεχώριζε με το δικό της τρόπο. Τον 18ο και 19ο αιώνα ένα πολύχρωμο παζάρι με χρυσοχοεία,βαφεία και και χαλκουργία την έκανε εμπορικό κέντρο της περιοχής.

Για το όνομα της, η παράδοση αναφέρει ότι, πριν δημιουργηθεί η Νιγρίτα, υπήρχε ένας οικισμός, η Παλαιοχώρα, τα ερείπια της οποίας σώζονται μέχρι σήμερα.

Οι πρώτοι κάτοικοι κατέβηκαν στους πρόποδες του βουνού και έκτισαν έναν συνοικισμό,στο σημείο που είναι η συνοικία Τσακαλάδες. Αυτός ο συνοικισμός ονομάστηκε από τους Παλαιοχωρίτες Νέοι Αγρότες, επειδή σε αυτόν εγκαταστάθηκαν νέοι καλλιεργητές των αγρών.

Με την πάροδο του χρόνου, από την συγχώνευση και παραφθορά των λέξεων προήλθε η σύγχρονη ονομασία Νιγρίτα. (εδώ, σχετικό video). 

Στην Αλιστράτη, την αρχαία Ηδωνή, βρέθηκαν μερικές από τις πιο ονομαστές βραχογραφίες του Παγγαίου.Το σημερινό χωριό ήταν επί Τουρκοκρατίας μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας και έδρα ονομαστού ελληνικού σχολείου. 

Εκεί κοντά στην περιοχή Πετρωτό υπάρχει ένα τεράστιο άνοιγμα: το σπήλαιο της Αλιστράτης, μήκους τριών χιλιομέτρων, με πλούσιο εσωτερικό διάκοσμο.

Κοντά στο χωριό Ν. Σούλι υπάρχει ένας λόφος με το όνομα Αγριάντα ή Αγριάνιστα που πήρε το όνομα του από ένα λαό περίφημων τοξοτών, των Αρχαίων Αγριάνων που κατοικούσαν στην περιοχή. 

Πολλοί από αυτούς είχαν υπηρετήσει στο στρατό του Μ.Αλεξάνδρου που, όπως αναφέρει ο Αρριανός, εντυπωσιάσθηκε από τις μεγάλες τους ικανότητες και είπε την χαρακτηριστηκή φράση: "Στους μαλθακούς Πέρσες θα αντιτάξω τους ηρωικούς Αγριάνες μου".

Το πέτρινο λιοντάρι της Αμφίπολης, των Εννέα Οδών και της "Αθήνας του Βορρά", όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα, φαίνεται εδώ και αιώνες να φυλάει τα μυστικά του τάφου κάποιου ένδοξου νεκρού της αρχαιότητας.

Όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ίσως να πρόκειται για τον ναύαρχο του Μ. Αλεξάνδρου Νέαρχο, τον Ανδροσθένη ή τον Λαομέδοντα. Συνάμα φυλάει και την ιστορία της αρχαίας Αμφίπολης,που μαζί με την Χρυσούπολη και την Ηιόνα ήταν τα μεγάλα κέντρα της Ελλάδας.

Σε μια από τις περιοδείες του ο Αποστ. Παύλος, πέρασε από το, ονομαστό για την καλλιέργεια τριανταφυλλιών χωριό, Ροδολείβος (το όνομα του χωριού προέρχεται από τις λέξεις ρόδον και λείβω, που σημαίνει εκχέω,ραίνω,στάζω).

Εκεί, καθώς οι κάτοικοι τον έραιναν με ροδοπέταλα, δίδαξε από έναν λόφο την πίστη του. Ο λόφος αυτός μέχρι σήμερα ονομάζεται Τουπόλος (από το λατινικό όνομα του Αποστόλου, Πάολο, που με τον καιρό έγινε "του Πάολο".)

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ορφέας χρησιμοποίησε το Ρόδο, που φύτρωνε άφθονα στο σημερινό Ροδολείβος, σαν σύμβολο της θρησκευτικής του λατρείας. 

Από παραστάσεις ελληνικών και ρωμαϊκών νομισμάτων είναι φανερό ότι τα εκατόφυλλα λουλούδια, έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη λατρεία του Διονύσου του Θράκα, το Μαντείο του οποίου βρισκόταν στο Παγγαίο.

Το ρόδο, σύμβολο του Ήλιου και της ζωής,
έγινε πολλούς αιώνες αργότερα σύμβολο των Ροδόσταυρων, αλλά και οικόσημο πολλών βασιλικών οίκων του Μεσσαίωνα...


Πληροφορίες: Εύα Αυλίδου 
-"Ποια είναι η Μακεδονία;", σελ. 133-135
-Βιβλίο "Μυστική Ελλάδα", Ε΄έκδοση, Εκδ. "Αρχέτυπο"

Διαβάστε περισσότερα... »