«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΠΟΖΟΝΙΟ HIGGS. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΠΟΖΟΝΙΟ HIGGS. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

Stephen Hawking: Το σωματίδιο Higgs μπορεί να καταστρέψει το Σύμπαν!





O Στίβεν Χόκινγκ κατά την παρουσίαση του βιβλίου στο οποίο «προφητεύει» το τέλος του Σύμπαντος από το... μποζόνιο Χιγκς

Τα φώτα της δημοσιότητας συγκεντρώνει για μια ακόμη φορά ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ. που ως γνωστόν είναι παράλυτος και επικοινωνεί μέσω ειδικά σχεδιασμένου για αυτόν τον σκοπό υπολογιστή. 

Ο Χόκινγκ προλογίζει το βιβλίο «Starmus, 50 Years of Man in Space» στο οποίο περιέχονται δοκίμια και διαλέξεις του φεστιβάλ αστρονομίας Starmus που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια στα Κανάρια Νησιά. Ο Βρετανός επιστήμονας κάνει σε αυτόν τον πρόλογο κάνει ειδική αναφορά στο περίφημο μποζόνιο Χιγκς, το επονομαζόμενο λανθασμένα ως «σωματίδιο του Θεού», υποστηρίζοντας ότι είναι πιθανό να προκαλέσει την καταστροφή του Σύμπαντος.




Κοσμική ανανέωση
Ο Χόκινγκ είναι όπως φαίνεται υποστηρικτής της θεωρίας του λεγόμενου «κυκλικού Σύμπαντος». Πρόκειται για μια θεωρία που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 σύμφωνα με την οποία υπάρχει ένας αέναος κύκλος δημιουργίας συμπάντων.

Η θεωρία αυτή βασίζεται στην ιδέα ενός κοσμικού «κενού» ή ενός «ασταθούς κενού» όπως το ονομάζουν οι ειδικοί. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία εκτός από τον τρισδιάστατο κόσμο που εμείς βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε υπάρχει και ένας ακόμη τρισδιάστατος κόσμος που δεν μπορούμε να δούμε και να αντιληφθούμε. 

Τους δύο κόσμους χωρίζει μια τέταρτη διάσταση που λειτουργεί ως ένα αδιαπέραστος κοσμικός φράχτης. Σε αυτόν τον φράχτη όμως υπάρχει ένα κενό, μικρό μεν αλλά ικανό, όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες, να επιτρέψει την αλληλεπίδραση των δύο κόσμων με τρόπο τέτοιον που τελικά να οδηγήσει στην αντικατάσταση του δικού μας σύμπαντος.




Η φυσαλίδα-σκούπα
Η συμπαντική εναλλαγή γίνεται σύμφωνα με αυτή τη θεωρία μέσω μιας φυσαλίδας που κβαντικές διακυμάνσεις δημιουργούν σε κάποιο κενό του υπαρκτού σύμπαντος. Αυτή η φυσαλίδα αρχίζει να μεγαλώνει και καθώς μεγαλώνει «καταπίνει» τον χώρο, δηλαδή το σύμπαν, στο όποιο δημιουργήθηκε επιτρέποντας έτσι σε ένα νέο σύμπαν να εγκατασταθεί στη θέση του προηγούμενου. 

Η θεωρία αυτή δεν είχε βρει πολλούς υποστηρικτές στην επιστημονική κοινότητα μέχρις ότου το 2012 επετεύχθη ο εντοπισμός του μποζονίου Χιγκς, του ιερού δισκοπότηρου της Φυσικής.

Πρόσφατες αναλύσεις υποδεικνύουν ότι το μποζόνιο Χιγκς διαθέτει ενέργεια 126 δισεκατομμύρια ηλεκτροβόλτ (eV), ή αλλιώς ότι έχει 126 φορές μεγαλύτερη μάζα από το πρωτόνιο. 

Αυτό σημαίνει ότι το σύμπαν μπορεί να είναι θεμελιωδώς ασταθές αφού για να είναι σταθερό θα έπρεπε (θεωρητικώς) η ενέργεια του μποζονίου Χιγκς να είναι περίπου 130 δισ. eV. Αυτή η εξέλιξη έφερε στο προσκήνιο τη θεωρία του κυκλικού Σύμπαντος με αρκετούς επιστήμονες, ανάμεσα τους και μεγάλα ονόματα όπως ο Χόκινγκ, να τη βρίσκουν ιδιαίτερα ελκυστική και να θεωρούν πιθανό το μποζόνιο Χιγκς να προκαλέσει το τέλος του Σύμπαντος (μας).

Αργεί ακόμη…

Βέβαια ακόμη και αν το κυκλικό Σύμπαν είναι τελικά ένα υπαρκτό φαινόμενο οι επιστήμονες αναφέρουν ότι είμαστε ασφαλείς για πάρα πολλά δισεκατομμύρια έτη. Οπως αναφέρουν ακόμη και αν αυτή η καταστροφική φυσαλίδα έκανε την εμφάνιση της σήμερα η επέκταση της στο Σύμπαν θα γινόταν με την ταχύτητα του φωτός (αν δεχτούμε τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν) και έτσι θα χρειαζόταν περί τα δέκα δις έτη μέχρι να φτάσει στο ηλιακό μας σύστημα. 

Ετσι και αλλιώς η Γη θα έχει καταστραφεί πολύ νωρίτερα αφού υπολογίζεται ότι σε 4,5 δισ. έτη, ο Ηλιος που θα βρίσκεται τότε στη φάση του «κόκκινου γίγαντα» θα μετατρέψει τον πλανήτη μας σε ένα πυρακτωμένο βράχο ή θα διογκωθεί τόσο πολύ που τελικά θα τον καταπιεί.


Το μποζόνιο Χιγκς
Ό,τι υπάρχει στο Σύμπαν πιστεύεται ότι χωρίζεται σε δύο κατηγορίες στοιχειωδών σωματιδίων. Η πρώτη είναι τα φερμιόνια, τα οποία είναι συστατικά της ύλης. Η δεύτερη είναι τα μποζόνια, τα οποία λειτουργούν ως φορείς των φυσικών δυνάμεων και των αντίστοιχων πεδίων τους. Το φωτόνιο, για παράδειγμα, μεταδίδει την ηλεκτρομαγνητική δύναμη στη μορφή φωτός και είναι φορέας του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου.

Το μποζόνιο του Χιγκς είναι το σωματίδιο που αντιστοιχεί στο πεδίο του Χιγκς, το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη. Είναι στοιχειώδες σωματίδιο, δηλαδή δεν έχει εσωτερική δομή και δεν αποτελείται από άλλα, συστατικά σωματίδια. Παρόλα αυτά, είναι εξαιρετικά ασταθές και όταν σχηματιστεί καταρρέει σχεδόν ακαριαία και δίνει άλλα υποατομικά σωματίδια. 

Αν και λέγεται και γράφεται ευρέως ότι το μποζόνιο του Χιγκς δίνει στα στοιχειώδη σωματίδια τη μάζα τους, αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Τη μάζα τη δίνει το πεδίο του Χιγκς, το οποίο δεν τη δημιουργεί εκ του μηδενός αλλά την εμπεριέχει από πριν ως ενέργεια. 

Τη στιγμή που εμφανίστηκε το Σύμπαν, τα στοιχειώδη σωματίδια δεν είχαν μάζα. Αυτό άλλαξε ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου αργότερα, όταν εμφανίστηκε το πεδίο του Χιγκς, λέει η θεωρία, την οποία πρότειναν τη δεκαετία του 1960 οι Χιγκς και Ενγκλέρ και άλλοι θεωρητικοί φυσικοί.



Πηγή: Το Βήμα





Διαβάστε περισσότερα... »

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Ο μηχανισμός Brout-Englert-Higgs


EPA/GRAHAM CLARK / UNIVERSITY OF EDINBURGH / HANDOUT


Για την εύρεση του σωματιδίου  που προκύπτει από το μηχανισμό αυτό, το οποίο πήρε αργότερα το όνομα του Πίτερ Χιγκς (φωτογραφία) καθώς ήταν ο πρώτος που κατανόησε το ρόλο του, δαπανήθηκαν μεγάλα ποσά και δούλεψαν εντατικά χιλιάδες άνθρωποι επί πολλά χρόνια.



Στην σωματιδιακή φυσική ο μηχανισμός Χιγκς (Higgs mechanism), είναι ο τρόπος που εξηγεί πως τα στοιχειώδη σωματίδια, συμπεριλαμβανομένου και του σωματιδίου Χιγκς αποκτούν μάζα.

Ο μηχανισμός επίσης αναφέρεται και ως μηχανισμός Brout–Englert–Higgs, μηχανισμός Englert–Brout–Higgs–Guralnik–Hagen–Kibble και μηχανισμός Anderson–Higgs.

Με αφορμή το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, πολύς λόγος έγινε για το μηχανισμό Brout-Englert-Higgs, με τον οποίο αποκτούν μάζα κάποια από στοιχειώδη σωματίδια.

Για την εύρεση του σωματιδίου που προκύπτει από το μηχανισμό αυτό, το οποίο πήρε αργότερα το όνομα του Πίτερ Χιγκς καθώς ήταν ο πρώτος που κατανόησε το ρόλο του, δαπανήθηκαν μεγάλα ποσά και δούλεψαν εντατικά χιλιάδες άνθρωποι επί πολλά χρόνια. Τι ακριβώς όμως είναι ο συγκεκριμένος μηχανισμός και σε ποια ερωτήματα απαντάει;



Τα δομικά στοιχεία
Προσπαθώντας να ερευνήσουμε κάτι σύνθετο, συνήθως εστιάζουμε στη συμπεριφορά των επιμέρους τμημάτων του. Αυτή η προσέγγιση, οδήγησε ήδη από την αρχαιότητα στη σύλληψη των ατόμων (Δημόκριτος).

Η γνώση μας σήμερα συμπυκνώνεται στο Καθιερωμένο Πρότυπο, που θεωρούμε πως περιέχει τους δομικούς λίθους του Σύμπαντος. Είναι μια εξαιρετικά επιτυχημένη θεωρία, καθώς συμφωνεί με το πείραμα με ακρίβεια που δεν έχει πλησιάσει καμία άλλη επιστημονική θεωρία.

Τα σωματίδια που γνωρίζουμε πως απαρτίζουν την ύλη που παρατηρούμε καθημερινά γύρω μας είναι μονάχα τρία: τα ηλεκτρόνια, και κουάρκ δύο ειδών: πάνω και κάτω. Τα κουάρκ απαρτίζουν τα πρωτόνια και τα νετρόνια που συναντάμε στον πυρήνα ενός ατόμου, με τα ηλεκτρόνια να βρίσκονται σε τροχιές γύρω του.

Παρόλα αυτά ο κόσμος μας αποτελείται και από μία πληθώρα άλλων σωματιδίων, που χωρίζονται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με τη στατιστική που ακολουθούν αλλά και το ρόλο που διαδραματίζουν: είναι τα μποζόνια (όπως το το φωτόνιο ή το σωματίδιο W), τα οποία είναι φορείς των θεμελιωδών δυνάμεων και τα φερμιόνια, τα οποία αποτελούν την ύλη (6 είδη κουάρκ, νετρίνα, ηλεκτρόνια).



Η έννοια του πεδίου
Μια επανάσταση που εισήχθηκε στη Φυσική με τη θεωρία του ηλεκτρομαγνητισμού του Μάξουελ, ήταν η έννοια του πεδίου. Με το συγκεκριμένο όρο εννοούμε την απόδοση μιας τιμής σε κάθε σημείο του χώρου, η οποία μπορεί να μεταβάλλεται με το χρόνο. Σύντομα, η ιδέα αυτή επεκτάθηκε και κατέλαβε ολόκληρο το φυσικό οικοδόμημα, καθώς οδηγούσε σε ενοποιημένες έννοιες και μπορούσε να περιγράψει τον κόσμο με σαφήνεια αλλά και να οδηγήσει στην πρόβλεψη νέων φαινομένων.

Η ύλη, μαζί με τις αντιδράσεις και τις δυνάμεις μπορεί να περιγραφεί με βάση αυτή την εικόνα. Τα ίδια τα σωματίδια μάλιστα αποκτούν δευτερεύοντα ρόλο σε αυτό το πλαίσιο, καθώς μπορούν να ιδωθούν ως τα σημεία εκείνα που το πεδίο παρουσιάζει μια κορυφή (τοπικό μέγιστο).

Τρεις από τις θεμελιώδεις δυνάμεις του Σύμπαντος (ηλεκτρομαγνητισμός, ισχυρή και ασθενής πυρηνική) περιλαμβάνονται στο Καθιερωμένο Πρότυπο. Στις εξισώσεις του όμως οι φυσικοί αντιμετώπισαν μία δυσκολία: δε μπορούσαν να προσθέσουν απλά έναν όρο για τη μάζα του κάθε σωματιδίου, καθώς αυτό κατέστρεφε το υπόλοιπο οικοδόμημα.

Για να είναι πετυχημένη η φυσική θεωρία, θα πρέπει τουλάχιστον να συμφωνεί με την παρατήρηση πως η ύλη έχει μάζα! Ο Χιγκς, ο Ενγκλέρ και ο Μπράουτ ήταν οι πρώτοι που συνέλαβαν έναν μηχανισμό που παρέκαμπτε το πρόβλημα της μάζας.


Η έννοια της συμμετρίας και η αυθόρμητη ρήξη της
Μια επίσης πολύ σημαντική έννοια στη σύγχρονη φυσική, είναι αυτή της συμμετρίας. Μάλιστα, αποδεικνύεται πως κάθε συμμετρία αντιστοιχεί και σε κάποια αρχή διατήρησης (η διατήρηση της ενέργειας είναι συμμετρία ως προς το χρόνο, για παράδειγμα).

Στο Καθιερωμένο Πρότυπο υπάρχει μια βαθύτερη συμμετρία η οποία καλείται SU(3)xSU(2)xU(1), με τον κάθε ένα από αυτούς τους όρους να αντιστοιχεί στην εσωτερική συμμετρία, της κάθε μίας από τις τρεις δυνάμεις που περιγράφει η θεωρία. 

Οι Χιγκς, Ενγκλέρ και Μπράουτ υπέθεσαν πως η μάζα της ύλης οφείλεται στο γεγονός πως η συμμετρία αυτή είναι σπασμένη στις ενέργειες που επικρατούν σήμερα στο Σύμπαν.

Για το σπάσιμο της συγκεκριμένης συμμετρίας, υπέθεσαν την ύπαρξη ενός πεδίου που διακατέχει όλο το Σύμπαν. Υπάρχουν σωματίδια που δεν αλληλεπιδρούν με το πεδίο αυτό, μη αποκτώντας μάζα, άλλα που αλληλεπιδρούν λίγο, κι άλλα πολύ, λαμβάνοντας αντίστοιχα μικρή ή μεγάλη μάζα. Στην ουσία, το δυναμικό του πεδίου αναγκάζει τα σωματίδια να επιλέξουν μία συγκεκριμένη φάση, σπάζοντας τη συμμετρία.

Σε ανώτερες ενέργειες, όπως όταν το Σύμπαν ήταν πολύ νέο (λίγες στιγμές μετά τη Μεγάλη Έκρηξη) η συμμετρία ήταν άρρηκτη: όλα τα σωματίδια δεν είχαν μάζα και κινούνταν με την ταχύτητα του φωτός, ενώ όλες οι δυνάμεις πρέπει να ήταν ενοποιημένες. Στα 10-11 δευτερόλεπτα μετά τη στιγμή της Δημιουργίας, το πεδίο Χιγκς «άναψε», και εμφανίστηκαν τα πρώτα σωματίδια με μάζα.




Η ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς και τα επόμενα βήματα

Το σωματίδιο Χιγκς, προκύπτει από το πεδίο Χιγκς, καθώς είπαμε πως η έννοια πεδίου και σωματιδίου μπορεί να θεωρηθεί αλληλένδετη. Είναι μποζόνιο και είναι το πιο βαρύ (125 GeV) από τα σωματίδια που περιέχονται στο Καθιερωμένο Πρότυπο αλλά και το πιο «δύστροπο», καθώς συμμετέχει σε αντιδράσεις που το διασπάνε πολύ γρήγορα σε άλλα σωματίδια. Παρόλα αυτά, η ύπαρξή του επιβεβαιώθηκε πειραματικά το 2012 μετά από δεκαετίες προσπαθειών, ολοκληρώνοντας το παζλ του Καθιερωμένου Προτύπου.

Πλέον στο στόχαστρο των φυσικών είναι η Φυσική πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Αν και αποτελεί ίσως την πιο επιτυχημένη φυσική θεωρία μέχρι σήμερα, είναι σαφές πως το Καθιερωμένο Πρότυπο δε μπορεί να δώσει απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα.

Η έρευνα για τη σκοτεινή ύλη, την υπερσυμμετρία, τη σκοτεινή ενέργεια, τη συμπεριφορά και τη μάζα των νετρίνων, αναμένεται να απασχολήσουν μεταξύ άλλων τους φυσικούς του CERN και άλλων ερευνητικών κέντρων για πολλές ακόμη δεκαετίες. Τουλάχιστον όσο παραμένει ενεργή η όρεξη να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε για τον κόσμο μας.


Διαβάστε περισσότερα... »

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Γιατί "Το Σωματίδιο του Θεού", ως φράση, είναι λανθασμένη


Επιμέλεια-έρευνα: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου




Δεν ξέρω ποιος πρωτομετέφρασε το Μποζόνιο του Χιγκς (που επίσης αποκαλείται God Particle) ως "Σωματίδιο του Θεού", είχε πάντως αρκετά μεγάλη φαντασία. 

 Η ελληνική μετάφραση (που παραπέμπει στον Θεό) είναι, άθελά της προφανώς, ιδιαιτέρως παραπλανητική: Δεν ανακαλύφθηκε τίποτα σχετικό με το Θεό κι ούτε το σωματίδιο αυτό είναι του Θεού...

Παρ' όλα αυτά, έχω ακούσει απ' το πρωί τόσους ανθρώπους που κατάλαβαν το αντίθετο που ίσως πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. 



Το μποζόνιο αυτό πήρε το όνομά του από τον Βρετανό καθηγητή φυσικής Peter Higgs, ο οποίος πρότεινε την ύπαρξή του. Θεωρήθηκε τόσο σημαντικό, που σε βιβλίο που έγραψε για αυτό ο Leon Lederman του έδωσε τον τίτλο The God Particle (To Σωματίδιο Θεός). 




 Πολλοί επιστήμονες διαφώνησαν με την εκλαϊκευμένη ονομασία, αλλά αυτή ως 'πιασάρικη', επικράτησε στα ΜΜΕ.

 Στα μίντια της Ελλάδας όμως το 'Σωματίδιο Θεός', έγινε το 'Σωματίδιο του Θεού' - με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εννοείται πως η μετάφραση θα ήταν σωστή, μόνο αν η αρχική φράση είχε απόστροφο και τελικό σίγμα στη λέξη God (δηλαδή αν ήταν God's Particle). 












 Να σημειωθεί επίσης ότι ο συγγραφέας είχε βάλει τίτλο στο βιβλίο που καμία σχέση με τον Θεό δεν είχε: το ονόμασε God-damn Particle (Καταραμένο στοιχείο, επειδή ήταν τόσο εκνευριστικά δύσκολο να αποδειχτεί), αλλά ο εκδότης ντράπηκε να χρησιμοποιήσει τον τίτλο και κατέληξαν μαζί στο "Το Σωματίδιο Θεός".

πηγή-www.lifo.gr  (επιλογή-προσαρμογή)



Το «σωματίδιο τού Θεού» - Οι περιπέτειες τής λ. σώμα
Για την ιστορία των λέξεων, πώς ξεκινούν και πού μπορούν να φθάσουν σημασιολογικά, είναι χαρακτηριστική η προέλευση στη Φυσική αυτού τού σωματιδίου που φέρει τον τίτλο «το σωματίδιο τού Θεού», αποδίδοντας το αγγλικό «God particle». 

Όπως μάθαμε από τον Δημήτρη Νανόπουλο και από άλλες πηγές στις οποίες ανατρέξαμε, το σωματίδιο αυτό (που ανήκει στα μποζόνια), δεν είναι παρά "το σωματίδιο τού Higgs", τού μεγάλου Άγγλου θεωρητικού φυσικού Peter Higgs. 

Η ύπαρξη τού μποζονίου, που θεωρείται ότι αποτελεί τη βάση κάθε άλλης μορφής μάζας, (αγγλ. boson, από το όνομα τού Ινδού θεωρητικού φυσικού Satyendra Nath Bose), αποτελούσε πειραματικό ζητούμενο για περισσότερα από τα τελευταία 30 χρόνια. 

Αποτελούσε «θεωρητική υπόθεση» τού Peter Higgs, στο πλαίσιο τού «Βασικού Προτύπου» (Standard Model) τής φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων (particle physics). 

Είχε δε τόσο ταλαιπωρήσει τους ερευνητές, ώστε ο διάσημος αμερικανός φυσικός Leon Lederman γράφοντας (μαζί με τον Dick Teresi) ένα βιβλίο για το θέμα (το 1993), μίλησε για το «αναθεματισμένο σωματίδιο» (goddamn particle)! 

Ο εκδότης όμως τού βιβλίου θέλησε να αποφύγει την πολύ υβριστική λέξη goddam (λέγεται επίσης goddamn και goddamned) και απέδωσε ευφημιστικά το σωματίδιο κρατώντας μόνο το α΄ συνθετικό τής λέξης, το God. Έτσι το μποζόνιο, το σωματίδιο τού Higgs, από αναθεματισμένο έγινε θεϊκό! 

Από “goddamn particle”, έγινε “God particle”! Τελικά, ο τίτλος τού βιβλίου των Leon Lederman – Dick Teresi (1993) είναι «The God Particle: If the Universe is the Answer, what is the Question?» (Το σωματίδιο τού Θεού: Αν το σύμπαν είναι η απάντηση, ποια είναι η ερώτηση;)

Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι και η λέξη σώμα στην Ελληνική είχε τη δική της περιπέτεια. Η λέξη σώμα σήμαινε αρχικά (στον Όμηρο και μέχρι τον Ησίοδο) «το νεκρό σώμα, το πτώμα» (το δέμας δήλωνε «το ζωντανό σώμα»). 

Από τον Ησίοδο και μετά δήλωσε «το (ζωντανό) σώμα». Άγνωστη είναι και η ετυμολογία τής λέξης. Ίσως συνδέεται με το θέμα σω- (σω-ρός, σώ-ος) ή με το θέμα σωπ- (*σωπ-μα > σώ-μα από το σήπ-ομαι).

Η αρχαία λέξη σωματίδιο χρησιμοποιήθηκε για να αποδώσει το γαλλικό corpuscule στη φυσική.


πηγή-www.babiniotis.gr

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, ΕΔΩ:
Διαβάστε περισσότερα... »

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Στο... «σωματίδιο του Θεού» (Φρανσουά Ένγκλερτ και Πίτερ Χιγκς), το βραβείο Νόμπελ Φυσικής 2013.

REUTERS/DENIS BALIBOUSE

Η απόφαση της επιτροπής ήταν τελικά το βραβείο να μοιραστούν ο καθηγητής Χιγκς (δεξιά), 83 χρονών πλέον μαζί με το βέλγο συνάδελφό του Φρανσουά Ενγλέρ (αριστερά), 80 χρόνων.

Δε διέψευσε η Ακαδημία της Σουηδίας τις φήμες πως το φετινό βραβείο Νόμπελ Φυσικής θα απονεμηθεί στους θεμελιωτές της θεωρίας του σωματιδίου Χιγκς.



Το συγκεκριμένο σωματίδιο είχε προταθεί τη δεκαετία του ’60 ως αποτέλεσμα του μηχανισμού με τον οποίο αποκτά μάζα η ύλη και χρειάστηκαν σχεδόν 50 χρόνια ερευνών προτού βρεθεί τελικά το 2012 με το «πείραμα του αιώνα» στον επιταχυντή σωματιδίων LHC στο CERN της Ελβετίας. 



Ο πρώτος που είχε περιγράψει το σωματίδιο και τις ιδιότητές του ήταν ο βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς το 1964, 35 χρονών τότε.

Ταυτόχρονα όμως με το Χιγκς, μια πληθώρα επιστημόνων συνέβαλε με δημοσιεύσεις στην περιγραφή του φαινομένου που ονομάζεται «αυθόρμητη ρήξη συμμετρίας» και έκτοτε έχει κεντρικό ρόλο στη σύγχρονη φυσική. 



Σύμφωνα με αυτή την ιδέα, η ίδια η μάζα είναι συνυφασμένη με τη ρήξη κάποιας βαθύτερης συμμετρίας στη φύση. 

Ο συγκεκριμένος μηχανισμός ονομάζεται και μηχανισμός Brout-Englert-Higgs, προς τιμήν των τριών επιστημόνων που συνέβαλαν στην επινόησή του.

Στη συγκεκριμένη ανακάλυψη είχαν συνεισφέρει σημαντικά και οι αμερικανοί Τζέραλντ Γκούραλνικ και Καρλ Χάγκεν όπως και ο βρετανός Τομ Κίμπλ, μεταξύ άλλων, με σχεδόν ταυτόχρονες δημοσιεύσεις. 

Καθώς το βραβείο όμως μπορεί να μοιραστεί μέχρι και σε τρεις υποψήφιους, η επιτροπή είχε βρεθεί σε ένα μεγάλο δίλημμα.

H ανακοίνωση για το Νόμπελ Φυσικής 2013


Η απόφαση της επιτροπής ήταν τελικά το βραβείο να μοιραστούν ο καθηγητής Χιγκς, 83 χρονών πλέον μαζί με το βέλγο συνάδελφό του Φρανσουά Ενγλέρ, 80 χρόνων. Ο τρίτος επιστήμονας του μηχανισμού Brout-Englert-Higgs, ο βέλγος καθηγητής Ρόμπερτ Μπράουτ, δε ζει πλέον.



Ταυτόχρονα με τους θεωρητικούς φυσικούς που πρότειναν το μηχανισμό, υπήρχε και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN), στο οποίο εργάστηκαν παραπάνω από 6.000 επιστήμονες και μηχανικοί προκειμένου να γίνει εφικτή η πειραματική ανακάλυψη του σωματιδίου, και θα μπορούσε 

θεωρητικά να πάρει κι εκείνο ένα μέρος του βραβείο.


Σύμφωνα με την επιτροπή,
η επινόηση και η ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς αποτέλεσε ένα θρίαμβο της φυσικής και της ανθρώπινης διανόησης.
«Το φετινό βραβείο είναι για κάτι μικρό, που κάνει όλη τη διαφορά», είπε ο Στάφαν Νόρμαρκ, γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών. 

«Για τη θεωρητική ανακάλυψη του μηχανισμού που συνεισφέρει στην κατανόησή μας για την προέλευση της μάζας των υποατομικών σωματιδίων, ο οποίος πρόσφατα επιβεβαιώθηκε με την ανακάλυψη του προβλεπόμενου στοιχειώδους σωματιδίου, από τα πειράματα CMS και ATLAS του επιταχυντή LHC του CERΝ», κατέληξε.

Ο Φρανσουά Ενγκλέρ δήλωσε πολύ ευτυχισμένος
που κέρδισε το βραβείο, σχολιάζοντας πως εξαιτίας της καθυστέρησης περίπου μίας ώρας για τη συνέντευξη τύπου, νόμισε πως δε θα βραβευόταν, αφού δεν είδε κάποια σχετική ανακοίνωση.

εικόνα
Ο Πίτερ Χιγκς, από το πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, δήλωσε πως είναι συγκλονισμένος που έλαβε ένα τέτοιο βραβείο και ευχαρίστησε την Σουηδική Βασιλική Ακαδημία. 

«Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ όλους όσους συνεισέφεραν στην ανακάλυψη αυτού του σωματιδίου, αλλά και την οικογένειά μου, τους φίλους και τους συναδέλφους για την υποστήριξη», είπε. 
«Ελπίζω αυτή η αναγνώριση για τη στοιχειώδη επιστήμη να βοηθήσει στην αναγνώριση της αξίας της επιστήμης, η οποία δεν έχει απαραίτητα χρηστικά οφέλη».

Εξίσου χαρούμενος αισθάνεται και ο διευθυντής του CERN, Ρόλφ Χόιερ, που δήλωσε πως «η ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς στο CERN πέρυσι, η οποία αποδεικνύει το μηχανισμό Brout-Englert-Higgs, ήταν το αποκορύφωμα δεκαετιών πνευματικής δουλειάς πολλών ανθρώπων στον κόσμο».



O βρετανός καθηγητής Τομ Κίμπλ, ο οποίος συμμετείχε κι αυτός στη θεωρητική ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς δήλωσε κι εκείνος χαρούμενος που το φετινό βραβείο δόθηκε στο μηχανισμό απόκτησης μάζας για τα σωματίδια, 
αναφέροντας πως κι εκείνος μαζί με τους συναδέλφους του Γκουράλνικ και Χάγκεν, έπαιξαν σημαντικό ρόλο. 
Παραδέχτηκε ωστόσο πως η δημοσίευσή τους, αν και πιο περιεκτική, ήταν μεταγενέστερη των Χιγκς, Ενγκλέρ και Μπράουτ.

πηγή-www.naftemporiki.gr (προσαρμογή)
Διαβάστε περισσότερα... »

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Η καταπληκτική μηχανή που ανακάλυψε το μποζόνιο Higgs.




Από το περιοδικό 'The Atlantic.com', άρθρο του Alan Taylor, δημοσιευμένο στις 6 Ιουλίου 2012.

Ενάμισι μήνα μετά τις πρώτες ανακοινώσεις, το δημοσίευμα δεν φέρνει κάποια καινούρια πληροφορία, αλλά περιέχει 34 καταπληκτικές φωτογραφίες από την πρόοδο των εργασιών κατά τη διάρκεια του "στησίματος" του LHC (Large Hadron Collider) στο CERN.

"Στις 4 Ιουλίου, οι επιστήμονες που εργάζονται με τα δεδομένα που προκύπτουν από τα πειράματα που βρίσκονται σε εξέλιξη στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ενός νέου σωματιδίου "ταιριαστό με" το μποζόνιο Higgs - ένα υποατομικό σωματίδιο που επίσης είναι γνωστό ως "σωματίδιο του Θεού". 

 
Μετά από χρόνια σχεδιασμού και κατασκευής, για πρώτη φορά το 2008 στάλθηκαν πρωτόνια στον LHC, γύρω στην υπόγεια σήραγγα των 27 χιλιομέτρων (17 μίλια). Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο ρόλος του LHC στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs παρέχει ένα τελευταίο κομμάτι που λείπει για το Καθιερωμένο Μοντέλο (Standard Model) της σωματιδιακής φυσικής - ένα κομμάτι που μπορεί να εξηγήσει, πώς άμαζα υποατομικά σωματίδια μπορούν να αποκτήσουν μάζα.

Εδώ βρίσκονται συγκεντρωμένες εικόνες από την κατασκευή του συγκροτήματος της μηχανής, αξίας 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων,
που μας επέτρεψε να αποκτήσουμε τόσο στενή επαφή με τον υποατομικό κόσμο.
"




Ο Peter Higgs κατά την επίσκεψή του στο πείραμα ATLAS,
 τον Απρίλιο του 2008


πηγή-Άγγιγμα Φυσικής



Η φανταστική μηχανή,
 που βρήκε το Σωματίδιο του Higgs
στο CERN


View of the Compact Muon Solenoid (CMS) Tracker Outer Barrel in the cleaning room on January 19, 2007. The CMS is a general-purpose detector, part of the Large hadron Collider (LHC), and is capable of studying many aspects of proton collisions at 14 trillion electronvolts.(Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

2
Civil Engineering in the ATLAS cavern. This cavern that will eventually house the ATLAS experiment, part of the LHC at CERN. February 22, 2000. (Laurent Guiraud/© 2012 CERN) 

3
Various phases of the instrumentation of the ATLAS barrel tile calorimeter at CERN. ATLAS (A Toroidal LHC Apparatus) is one of seven particle detector experiments constructed at the Large Hadron Collider. October 28, 1997. (Laurent Guiraud/© 2012 CERN) 

4
Part of the LHC, in its tunnel at CERN (European Center for Nuclear Research) near Geneva, Switzerland, on May 31, 2007.(AP Photo/Keystone, Martial Trezzini) 

5
The globe of the European Organization for Nuclear Research, CERN, illuminated outside Geneva, Switzerland, on March 30, 2010.(AP Photo/Anja Niedringhaus) 

6
Pictures from the Compact Muon Solenoid pixel-strip integration test performed at the Tracker Integration Facility on July 18, 2007.(Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

7
Work on the first half tracker inner barrel/inner disk in the Compact Muon Solenoid clean room, on October 19, 2006.(Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

8
One module of the ALICE (A Large Ion Collider Experiment) photon spectrometer. There are 3,584 lead tungstate crystals on the first module for the ALICE photon spectrometer. Lead tungstate crystals have the optical transparency of glass combined with much higher density, and can serve as scintillators, lighting up when when struck by an incoming particle. (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

9
A scientist performs maintenance in the CERN LHC computing grid center in Geneva, on October 3, 2008. This center is one of the 140 data processing centers, located in 33 countries, taking part in the grid processing project. More than 15 million Gigabytes of data produced from the hundreds of millions of subatomic collisions in the LHC should be collected every year. (Reuters/Valentin Flauraud) 

Precision work is performed on the semiconductor tracker barrel of the ATLAS experiment, on November 11, 2005. All work on these delicate components must be performed in a clean room so that impurities in the air, such as dust, do not contaminate the detector. The semiconductor tracker will be mounted in the barrel close to the heart of the ATLAS experiment to detect the path of particles produced in proton-proton collisions. (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

The huge ATLAS Toroid Magnet End-Cap A is transported between building 180 to ATLAS point 1 on May 29, 2007.(Claudia Marcelloni/© 2012 CERN)

Lowering of one of the two ATLAS muon small wheels into the cavern, on February 15, 2008. The tunnel runs as deep as 175 meters (574 ft) underground. (Claudia Marcelloni/© 2012 CERN) 

View of the Compact Muon Solenoid cavern with its impressive dimensions: 53 meters long, 27 meters wide and 24 meters high.(Maximilien Brice/© 2012 CERN)

A major milestone in the assembly of the ATLAS experiment's inner detector. The semiconductor tracker (SCT) and transition radiation tracker (TRT) are two of the three major parts of the ATLAS inner detector. Together, they will help determine trajectories of particle collisions produced when the LHC is switched on. February 22, 2006. (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

The electromagnetic calorimeter, completely assembled, is a wall more than 6 m high and 7 m wide, consisting of 3,300 blocks of scintillator, fibre optics and lead. This huge wall will measure the energy of particles produced in proton-proton collisions at the LHC when it is started in 2008. Photons, electrons and positrons will pass through the layers of material in these modules and deposit their energy in the detector through a shower of particles. May 17, 2005. (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

Integration of the ALICE experiment's inner tracker in 2007. (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

Physicist Peter Higgs, who the Higgs boson is named for, visits the ATLAS experiment in April of 2008. Higgs was one of the original proposers of the mechanism that predicted such a boson back in 1964. (Claudia Marcelloni/© 2012 CERN) 

Preparing for Tracker Installation, on December 12, 2007. (Michael Hoch/© 2012 CERN) 

A historical moment: closure of the LHC beam pipe ring on June 16, 2008. (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

The Linac2 (Linear Accelerator 2) at the European Organization for Nuclear Research, CERN, in Meyrin, near Geneva, Switzerland, on Thursday, October 16, 2008. The current accelerator Linac2, built in 1978 which will be replaced in 2013 by Linac4, separates hydrogen gas into electrons and protons and provides protons beams to the LHC. (AP Photo/Keystone, Martial Trezzini) 

Engineers and technicians work to carefully align and install the inner detector in the center of ATLAS, on August 23, 2006.(Claudia Marcelloni/© 2012 CERN) 

Integration of the three shells into the ATLAS pixel barrel, on December 14, 2006. (Claudia Marcelloni/© 2012 CERN) 

The first half of the Compact Muon Solenoid inner tracker barrel is seen in this image consisting of three layers of silicon modules which will be placed at the center of the CMS experiment. Laying close to the interaction point of the 14 TeV proton-proton collisions, the silicon used here must be able to survive high doses of radiation and a powerful magnetic field without damage. October 19, 2006.(Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

One of the end-cap calorimeters for the ATLAS experiment is moved using a set of rails. This calorimeter will measure the energy of particles that are produced close to the axis of the beam when two protons collide. It is kept cool inside a cryostat to allow the detector to work at maximum efficiency. February 16, 2007. (Claudia Marcelloni/© 2012 CERN) 

View of Compact Muon Solenoid detector assembly in late 2007. (Maximilien Brice/© 2012 CERN)

Placing the Tracker inside the Compact Muon Solenoid (the tracker is still wrapped from its transport), on December 14, 2007.(Michael Hoch/© 2012 CERN) 

Michel Mathieu, a technician for the ATLAS collaboration, is cabling the ATLAS electromagnetic calorimeter's first end-cap, before insertion into its cryostat. Millions of wires are connected to the electromagnetic calorimeter on this end-cap that must be carefully fed out from the detector so that data can be read out. Every element on the detector will be attached to one of these wires so that a full digital map of the end-cap can be recreated. August 12, 2003. (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

In order for technicians to get around the 27-km tunnel that houses the LHC, various methods of transportation must be employed. October 24, 2005 (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

A welder works on the interconnection between two of the LHC's superconducting magnet systems, in the LHC tunnel, on November 1, 2007. (Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

Moving the calorimeter on side A of the ATLAS cavern, in January of 2011. (Claudia Marcelloni/© 2012 CERN) 

Installation of the ATLAS pixel detector into the cavern, on June 28, 2007. (Claudia Marcelloni/© 2012 CERN) 

The eight toroid magnets can be seen surrounding the calorimeter that will later be moved into the middle of the detector. This calorimeter will measure the energies of particles produced when protons collide in the center of the detector. November 4, 2005.(Maximilien Brice/© 2012 CERN) 

Switches in the Control Room of the Large Hadron Collider at the European Organization for Nuclear Research (CERN) near Geneva, on April 5, 2012. On this day, the LHC shift crew declared "stable beams" as two 4 TeV proton beams were brought into collision at the LHC's four interaction points. The collision energy of 8 TeV set a new world record, and increased the machine's discovery potential considerably.(Reuters/Denis Balibouse) 

This image made available by CERN shows a typical candidate event including two high-energy photons whose energy (depicted by red towers) is measured in the Compact Muon Solenoid electromagnetic calorimeter. The yellow lines are the measured tracks of other particles produced in the collision. The pale blue volume shows the CMS crystal calorimeter barrel. To cheers and standing ovations, scientists at the world's biggest atom smasher claimed the discovery of a new subatomic particle on July 4, 2012, calling it "consistent" with the long-sought Higgs boson -- popularly known as the "God particle" -- that helps explain what gives all matter in the universe size and shape. (AP Photo/CERN) 
Διαβάστε περισσότερα... »