Πέτα ψηλά...

πηγή-elafosdorkas

Διαβάστε περισσότερα... »

Δεν υπάρχει καμιά επίγνωση, χωρίς πόνο

Σε ολόκληρο τον κόσμο οι άνθρωποι φτάνουν στα όρια της γελοιότητας, για να αποφύγουν την σύγκριση με την ψυχή τους.

Δεν φτάνεις στην φώτιση, φανταζόμενοι εικόνες φωτός... αλλά συνειδητοποιώντας το εσωτερικό σκοτάδι.

Όποιος κοιτάζει έξω... ονειρεύεται.., 

όποιος κοιτάζει μέσα του... αφυπνίζεται! 

Carl Gustav Jung

πηγή-m.facebook.com

Διαβάστε περισσότερα... »

Ψάχνω τον Θεό να μου πει...

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 

Μία ανέκδοτη ιστορία που μου είπε κάποτε ο π. Μελέτιος. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε. 

'Κάποτε ένας χωρικός άκουσε στην εκκλησία ότι αν δώσεις ελεημοσύνη θα λάβεις εκατονταπλάσια από τον Θεό. Είπε λοιπόν στην γυναίκα του να δώσουν ως ελεημοσύνη το μοναδικό βόδι που είχαν και ο Κύριος θα τους επέστρεφε 100 βόδια για την καλή τους πράξη. Δεν δίστασε δε καθόλου να δώσει το βόδι του, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριο. Έδωσε λοιπόν το βόδι και περίμενε την ανταπόδοση από τον Θεό.

Περνούσε ο καιρός και τα 100 βόδια δεν ερχόταν. Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να ανέβει στο γειτονικό βουνό για να βρει τον Θεό και να τον ρωτήσει πότε θα του έδινε τα 100 βόδια που άκουσε στο κήρυγμα του ιερέα.

Ανεβαίνοντας στο βουνό συνάντησε έναν ασκητή. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ο ασκητής. «Πάω να βρω τον Θεό να τον ρωτήσω πότε θα μου στείλει τα εκατό βόδια , για την ελεημοσύνη που έκανα». «Όταν Τον συναντήσεις», είπε ο ασκητής, «ρώτησέ Τον και για μένα. Είμαι στο βουνό και ζω ασκητικά εδώ και σαράντα χρόνια. Κέρδισα τελικά την Βασιλεία των Ουρανών;». «Ευχαρίστως να Τον ρωτήσω», αποκρίθηκε ο χωρικός και συνέχισε τον δρόμο του.

Λίγο πιο πάνω συνάντησε έναν γέρο άντρα με λευκή γενιάδα. «Ποιόν ψάχνεις;» ρώτησε ο γέροντας. «Άκουσα στην εκκλησία ότι αν κάνω ελεημοσύνη, θα πάρω εκατονταπλάσια από τον Θεό. Ψάχνω λοιπόν τον Θεό να μου πει πότε θα με ανταμείψει για την ελεημοσύνη μου». «Γύρνα στο σπίτι σου και σκάψε κάτω από το δέντρο στην αυλή σου. Θα βρεις ένα τσουκάλι με λίρες. Μη το πεις πουθενά, μόνο συνέχισε να βοηθάς τον κόσμο και δεν θα στερηθείς τίποτα στη ζωή σου». 

«Σε ευχαριστώ γέροντα. Και κάτι ακόμα. Ερχόμενος να σε βρω, συνάντησα έναν ασκητή και μου ζήτησε να σε ρωτήσω αν μετά από σαράντα χρόνια πνευματικών αγώνων και άσκησης, κέρδισε τελικά την Βασιλεία των Ουρανών».

«Να πεις σε αυτόν τον ασκητή ότι κι άλλα σαράντα χρόνια να κάτσει στο βουνό δεν θα κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών. Τον ασκητή αυτόν του δίνω κάθε μέρα ένα παξιμάδι εδώ και σαράντα χρόνια. Σήμερα, ξέροντας ότι θα έρθεις του έδωσα δύο παξιμάδια , ένα για αυτόν και ένα για σένα. Αυτός όμως αντί να σου δώσει το ένα, τα κράτησε και τα δύο για τον εαυτό του, χωρίς να έχει εμπιστοσύνη σε μένα. Εσύ όμως χωρίς δισταγμό έδωσες το βόδι σου πιστεύοντας σε αυτό που άκουσες στην εκκλησία».

apantaortodoxias

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2015/11/blog-post_81.html

πηγή-tostavroudaki

Διαβάστε περισσότερα... »

Θεέ μου, Εσύ είσαι τόσο απλός, μα εμείς τόσο πολύπλοκοι...

π. Ανδρέας Κονάνος

Θεέ μου, Εσύ είσαι τόσο απλός, μα εμείς τόσο πολύπλοκοι.

Εσύ ξεκουράζεις την ψυχή και ξεμπλοκάρεις τη σκέψη μας.

Εμείς, τα κάνουμε πάντα θάλασσα, εις εαυτούς και αλλήλους.

Εσύ έρχεσαι να μας βοηθήσεις φιλικά και ήρεμα

να προχωρήσουμε με μικρά βήματα, συμβατά με τις αντοχές

και τα κουράγια μας.

Εμείς, σπρώχνοντας αδιάκριτα, υποτίθεται να βοηθήσουμε τον άλλον τον ρίχνουμε τελικά στο γκρεμό.

Εσύ λες λίγα, και κάνεις πολλά μες στη σιωπή Σου.

Εμείς, λέμε πολλά, δήθεν δικά Σου, που όμως φέρνουν σύγχυση και μόνιμη Βαβέλ.

πηγή-proskynitis

πηγη

Διαβάστε περισσότερα... »

Υπάρχουν τέσσερα είδη ανθρώπων...

Υπάρχουν τέσσερα είδη ανθρώπων : 

- Αυτοί που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν. 

  Αυτούς τους αγνοείς! 

- Αυτοί που ξέρουν ότι δεν ξέρουν.

  Αυτούς τους διδάσκεις! 

- Αυτοί που δεν ξέρουν ότι ξέρουν. 

  Αυτούς τους ξυπνάς

 κι 

-Αυτοί που ξέρουν ότι ξέρουν. 

 Αυτοί είναι οι Δάσκαλοι και τους ακολουθείς!

πηγή-edwhellas

Διαβάστε περισσότερα... »

Αξίζει να περιμένεις...

Για μερικά πράγματα αξίζει να περιμένεις! Αξίζει να προσπαθείς μέσα απ'την αναμονή. Δοκιμάζεσαι έτσι... Όπως η φύση το χειμώνα. Που περιμένει... 

Περιμένει σιωπηλά την άνοιξη. Κι όταν εκείνη έρθει, τότε ευωδιάζει ο τόπος απ'τα λουλούδια και γεμίζει χρώματα όλη η γη... Αν σου τύχουν τέτοιες καταστάσεις αναμονής, χαμογέλα! 

Μην τις θεωρήσεις χαμένες και άχρηστες αυτές τις στιγμές... Είναι ευκαιρίες μοναδικές για να δοκιμαστείς. Ν'αποκτήσεις υπομονή κι ελπίδα. Και θα 'ναι ακόμη πιο ωραίο αν αυτή η φάση της σιωπής, της αναμονής συνοδεύεται απ' τη γλύκα της προσευχής. 

Δοκίμασε και θα δεις!

πηγή-lllazaros

Διαβάστε περισσότερα... »

Πόσον πολύτιμος ο χρόνος της ζωής ταύτης!

Πόσον πολύτιμος ο χρόνος της ζωής ταύτης! Το κάθε λεπτόν έχει μεγάλην αξίαν, διότι μέσα εις ένα λεπτόν δυνάμεθα να σκεφθώμεν τόσα πράγματα, είτε αγαθά είτε πονηρά, διότι ένας λογισμός κατά Θεόν μας ανεβάζει εις τον ουρανόν και ένας λογισμός διαβολικός μας κατεβάζει εις την κόλασιν. 

Ιδού λοιπόν, πόσην αξίαν έχει και το λεπτόν εις την παρούσαν ζωήν, δυστυχώς, όμως ημείς δεν το εσκέφθημεν αυτό και περνούν ώρες, ημέρες και χρόνια άνευ κέρδους. Μα χωρίς κέρδος μόνον; Πόσην ζημίαν έχομεν πάθει όλοι μας, πρώτος εγώ, και δεν το εννοούμεν! 

Μα κάποτε όταν θα πρόκειται να βγη η ψυχή μας από το σώμα, θα το εννοήσωμεν, αλλά φευ, αργά πλέον, διόρθωσις δεν χωρεί τότε. Τώρα πρέπει να το συνειδητοποιήσωμεν μέσα μας, τώρα να το εννοήσωμεν, που δυνάμεθα να βάλωμεν αρχήν. 

Να εκμεταλλευώμεθα τον πολύτιμον χρόνον της ζωής μας και μακάριος πράγματι όποιος βιασθή και βάλη αρχήν, διότι μίαν ημέραν θα γίνη πλούσιος ψυχικώς. Ποτέ δεν είναι αργά, διότι ο Κύριος αναμένει έκαστον, πότε θα ξυπνήση, δια να του δώση εργασίαν. Περιμένει μέχρι την ενδεκάτην ώραν, προσπαθεί με κάθε μέσον, όπως μας ξυπνήση. 

Εύχομαι όλοι μας να ξυπνήσωμεν και να ανάψωμεν τας λαμπάδας μας και με άγρυπνο μάτι να περιμένωμεν με υπομονήν, πότε θα έλθη ο Κύριος, ίνα συνεισέλθωμεν εις τον ολόφωτον Νυμφώνα της αιωνίου μακαριότητος, εις την πανήγυριν των φωτεινών αγγέλων, δια να ψάλλωμεν μαζί των τα αναστάσιμα άσματα, που θα μας ανάγουν από θεωρίας εις θεωρίαν και εις θείας αναβάσεις! 

Τότε, ω, τότε θα υπερεννοήσωμεν τι μεγάλον έργον η βία εν πάσι και ότι καλώς έπραττον οι προεστώτες, που μας εβίαζον και μας επίκραινον. Ιδού τώρα τι βλέπομεν εδώ! 

Τότε αι ευχαριστίαι εις τον Θεόν δεν θα έχουν όρια, τότε θα αποδώσωμεν όντως ευχαριστίας αξίως τω Θεώ!

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Πατρικαι Νουθεσίαι.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄

Περί Αμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους και Δακρύων.

πηγή-elderephraimarizona

Διαβάστε περισσότερα... »

Τί θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ! 

ΟΤΑΝ Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ! 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΕΤ1 "ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ"

Διαβάστε περισσότερα... »

Πως αντιμετωπίζουμε τα πάθη

Μικρή Φιλοκαλία της καρδιάς

Τρεις είναι οι καταστάσεις των ανθρώπων. 

Ο ένας αφήνει ελεύθερο το πάθος του να εκδηλώνεται, ο άλλος δεν το αφήνει να εκδηλωθεί, και ο τρίτος το ξεριζώνει.

Αυτός που το αφήνει να εκδηλωθεί, ενεργεί όπως του υπαγορεύει το πάθος, σαν αυτό να ήταν δικαίωμά του.

Αυτός που δεν επιτρέπει στο πάθος να εκδηλωθεί, ούτε το αφήνει ελεύθερο ούτε και το κόβει, αντίθετα το εξετάζει και το ξεπερνάει τη δύσκολη στιγμή, αλλά δεν παύει να το έχει.

Και αυτός που ξεριζώνει το πάθος είναι όποιος αγωνίζεται και κάνει τα αντίθετα από αυτά που του υπαγορεύει το πάθος του.

Και οι τρεις αυτές καταστάσεις έχουν πολύ πλάτος. Να τί εννοώ. Σε ποιο πάθος θέλετε να αναφερθούμε και να το εξετάσουμε; 

Θέλετε να πούμε για την υπερηφάνεια; 

Να πούμε για τις επιπόλαιες ερωτικές σχέσεις; 

Ή για την έπαρση, επειδή πέφτουμε συχνά σ’ αυτή; 

Από έπαρση δε σηκώνει κανείς μια κουβέντα από τον αδελφό του. Μπορεί κάποιος να ακούσει μια κουβέντα και να ταραχθεί και να πει πέντε κουβέντες ή και δέκα για τη μια που άκουσε. Μετά μαλώνει και ταράζει τον άλλο. Και, όταν τελειώσει ο καβγάς, συνεχίζει να κάνει κακές σκέψεις για τον άνθρωπο που του είπε αυτή την κουβέντα και τη θυμάται με εμπάθεια και λυπάται που δεν του είπε ακόμα περισσότερα.

Ετοιμάζει μάλιστα μέσα του λόγια ακόμα χειρότερα να πει στον άλλο, και όλο σκέφτεται: «Γιατί να μην του πω αυτό; Μπορώ να του πω και το άλλο». Και είναι συνέχεια θυμωμένος. Να μια κατάσταση. 

Εδώ το κακό έχει γίνει συνήθεια. Ο Θεός να μας φυλάξει από τέτοια κατάσταση. Αυτή η κατάσταση οδηγεί στην κόλαση. Γιατί κάθε αμαρτία που δεν διορθώνεται μας οδηγεί στον εσωτερικό θάνατο. 

Αλλά κι αν ακόμα θελήσει ένας τέτοιος άνθρωπος να μετανοήσει,δεν μπορεί μόνος του να νικήσει το πάθος του, παρά μόνο αν έχει τη βοήθεια πνευματικών οδηγών, όπως είπαν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Γι’ αυτό σας λέω πάντα, να φροντίσετε να κόψετε τα πάθη σας πριν σας γίνουν συνήθεια.

Αββάς Δωρόθεος

---------------------------------------------------------

«Όταν χαλιναγωγείς τα πάθη σου, αναπαύεις τον άλλον, ακόμα και χωρίς να κάνεις τίποτα. Γιατί δεν τον ταράζεις».

Π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος

«Δεν μπορεί να ζούμε για να τρώμε. Δεν μπορεί να σκοτώνουμε ό,τι αγαθό της ψυχής μας. Δίχως ψυχή , δίχως αγαθότητα θα κυκλοφορούσε σακάτηδες και θα μολύνουμε με την αρρώστια μας και τους άλλους, αλληλομισούμενοι και αλληλοδικαζόμενοι»

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

--------------------------------------------------------------

Πηγή: «Μικρή Φιλοκαλία της καρδιάς»

Μια ανθολογία πατερικών κειμένων,

με παραθέματα σύγχρονων θεολόγων και

διδακτικές οδηγίες για το μαθητικό κοινό

Ελένη Κονδύλα Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ

Β΄ΕΚΔΟΣΗ 

πηγή-theomitoros

Διαβάστε περισσότερα... »

Όταν θα πεθάνεις, ποιον θα ρωτώ;

Μια φορά ρώτησα τον πατέρα μου με μεγάλη αγωνία,

-Όταν θα πεθάνεις, σε ποιον θα πηγαίνω να κάνω ερωτήσεις;

-Πρώτα απ 'όλα, είπε: "μην ανησυχείς. Θα είμαι μαζί σου για πολύ καιρό. Αλλά σε περίπτωση που φύγω, να κάνεις τις ερωτήσεις σου στον Χριστό... και να περιμένεις τις απαντήσεις ..."

-Πού είναι Εκείνος;

-Δεν έχει σημασία πού είναι. Οι ερωτήσεις σου θα Τον φτάνουν σχεδόν ακαριαία. Αλλά θα πρέπει να προσπαθείς να είσαι ευαίσθητος στις απαντήσεις του και όταν τις κατανοείς, να τις βάζεις σε εφαρμογή. Αφού μάθεις να επικοινωνείς μαζί Του, Εκείνος θα σε διδάξει πώς να κάνεις ερωτήσεις στην Ψυχή σου και να αναπτύξεις συναναστροφή με την Ψυχή σου.

Αργά ή γρήγορα, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να στέκονται στα δικά τους πόδια, ώστε να είναι αντάξιοι υψηλότερων επιτευγμάτων.

Τορκόμ Σαραϊνταριάν

πηγή-lllazaros

Διαβάστε περισσότερα... »

Το πρόβλημα στη βάση του είναι μεταφυσικό-πνευματικό

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Πολλοί από μας κατηγορούμε τους πολιτικούς για τη δημιουργία, το γιγάντωμα και τη διαιώνιση της κρίσης και πολύ καλά κάνουμε από μία άποψη.

Πλην όμως όταν οι πολιτικοί μας χάιδευαν τα αυτιά ονομάζοντάς μας κυρίαρχο λαό, όταν μας χορηγούσαν επιδοτήσεις για να θάβουμε τα φρούτα στις χωματερές, όταν μας διόριζαν σκανδαλωδώς διογκώνοντας κι άλλο τον ήδη διογκωμένο δημόσιο τομέα, όταν σε περιφερειακό νοσοκομείο διορίζονταν σαράντα άτομα σε θέση οδηγού ασθενοφόρου τη στιγμή που ουσιαστικά δεν υπήρχε ασθενοφόρο, αλλά ένα παμπάλαιο όχημα της νομαρχίας που εκτελούσε χρέη ασθενοφόρου, όταν βλέπαμε την ηθική τους εξαχρείωση και τους ονομάζαμε λεβέντες, όταν τα κριτήρια της ψήφου μας συνοψίζονταν στο σύνθημα “ψηφίστε Σούλα για μια θεσούλα”,'οταν το ένα, όταν το άλλο, τότε τι περιμένουμε;

Δε θα ξεχάσω την αντίδραση κάποιων συμπατριωτών μας όταν έμαθαν ότι έπαψε επιτέλους η χορήγηση επιδομάτων μετά από απόφαση της αρμόδιας Α΄ βάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής, τα οποία επιδόματα από ένα χρονικό σημείο και πέρα δεν εδικαιούντο και παρά ταύτα καταχρηστικά τα ελάμβαναν!

Φωνές, θορυβώδεις διαμαρτυρίες του τύπου "με αδίκησαν" και το περίφημο "τόσα χρόνια το έπαιρνα κι αυτοί μου το κόψανε"! Δηλαδή κατά τη συλλογιστική των κυρίων αυτών θα πρέπει να λαμβάνουν διά βίου τα σχετικά επιδόματα αν και οι κανονισμοί επιτάσσουν διαφορετικά!

Κι αντί να επαινέσουμε τα μέλη των επιτροπών γιατί εφαρμόζουν το νόμο και συντελούν στην εξοικονόμηση εξόδων και στην περιστολή των περιττών δαπανών εμείς τους εξουθενώνουμε!

Υπάρχουν πάμπολλα παρόμοια παραδείγματα όπως αυτό της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, των φοροαπαλλαγών, των φοροκλοπών κ.τ.ο.

Πολλοί από μας που κατηγορούμε και δικαίως τους πολιτικούς αν είμασταν στη θέση τους πιθανώς να κάναμε και χειρότερα!

Νομίζω ότι ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας έχει απόλυτο δίκαιο προσεγγίζοντας το θέμα απ’ την πνευματική-μεταφυσική οπτική. 

Συγκεκριμένα είχε πει ότι “Η κρίση που διέρχεται η Ελλάδα, επηρεάζει το ευρύτερο περιβάλλον. Η ουσία της Η ουσία της κρίσης είναι η διαφθορά και τη διαφθορά την τρέφουν τρεις ρίζες: η πλεονεξία και φιλαργυρία, το ψέμα και η αποφυγή της αυτοκριτικής καθώς και ο εγωκεντρισμός που διώχνει την αγάπη”.

Το πρόβλημα στη βάση του είναι μεταφυσικό-πνευματικό. Συναρτάται οντολογικά με τις σχέσεις μας με το Θεό, το συνάνθρωπο και τον εαυτό μας.

Στις κρίσιμες αυτές στιγμές που απειλείται η κοινωνική συνοχή και κυριαρχεί η αβεβαιότητα για το αύριο απουσιάζει η καταφυγή στο Θεό και η μετάνοια.

Είναι λυπηρό ότι οι πολιτικοί μας στα διαγγέλματα και τις δηλώσεις τους δεν Τον επικαλούνται, είτε γιατί δεν πιστεύουν στην ύπαρξή Του είτε γιατί κάτι τέτοιο είναι ντεμοντέ.

Το ακόμη πιο λυπηρό είναι το γεγονός ότι πολλοί συμπατριώτες μας, "μπαστακώνονται" μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες και πέραν τούτου ουδέν.

Οι βαπτισμένοι όμως στο όνομα της Αγίας Τριάδας Ορθόδοξοι χριστιανοί που πιστεύουμε ακράδαντα στην παντοδυναμία Του και έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για υπέρβαση της κρίσης σ’ Αυτόν καλούμαστε σε εκστρατεία προσευχής και νινευιτική μετάνοια προκειμένου να κάμψουμε τη φιλανθρωπία Του πιστεύοντας ακραδάντως ότι για τις βοώσες μέχρι ουρανού αμαρτίες μας, επέτρεψε να δοκιμαστούμε.

Ας μην καμπτόμαστε λοιπόν ως και οι μη έχοντες ελπίδα. Αλλά ας αγωνιστούμε εντονότερα για την κάθαρση από τα βδελυκτά μας πάθη, την αιτία της αποστασίας μας απ την Πηγή της Ζωής.

Λ.Ν.

πηγή-aktines

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι τράπεζες κλείσανε! H Τράπεζα του Ουρανού, δεν κλείνει όμως ποτέ…

Με μια δυσοίωνη είδηση ξημέρωσε η σημερινή ημέρα: μετά από μέρες αγωνίας για την έκβαση των οικονομικών θεμάτων που απασχολούν την πατρίδα μας, ήρθε το κλείσιμο των τραπεζών. 

Ομολογώ πως σφίχτηκε η ψυχή μου με το άκουσμα της είδησης: «Αρχίζουν τα πιο δύσκολα», σκέφτηκα.

Όμως ο Θεός δεν θα μας αφήσει… “Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά”, θυμήθηκα τα παρηγορητικά και εμψυχωτικά τα λόγια του αγίου γέροντα Παϊσίου, που μας προετοίμαζε για δύσκολους καιρούς.

Και τότε μου ήρθε στο νου και μια φράση που είχα ακούσει πριν λίγο καιρό, μαζί με τη ανάλυσή της:

«Δανείζει Θεώ ο ελεών πτωχόν» (Παροιμ. ΙΘ’ 17)

Δυσχερή τα οικονομικά όλων μας… όμως…

-αν δίνω με την καρδιά μου κάτι, έστω πενιχρό, από το υστέρημά μου «Μη εκ λύπης η εξ ανάγκης· ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β΄ Κορ. θ΄ 7)

-αν πονάει η ψυχή μου για τον πάσχοντα συνάνθρωπο

-αν έχω έναν καλό λόγο για τον πονεμένο που θα βρεθεί στον δρόμο μου, ένα χαμόγελο και μια ενθάρρυνση για τους αποσταμένους της ζωής

-αν αναπέμπω ολόθερμη την προσευχή μου για όλο τον κόσμο και όχι μόνο για τον εαυτό μου και την δική μου οικογένεια…

Τότε, αν και εμείς περιέλθουμε σε δύσκολες στιγμές, ο Θεός θα μας νοιαστεί.

Όσα έχουμε δώσει στον αδελφό που πεινά η πονά, στον Θεό τα «δανείσαμε» και Εκείνος θα μας τα επιστρέψει με τόκο, είτε σ΄ αυτή την ζωή είτε στην μέλλουσα.

Ας μάθω και στα παιδιά μου να νοιάζονται για τον διπλανό, να μοιράζονται όσα έχουν άλλα παιδιά, να χαρίζουν από τα ρούχα, τα παιχνίδια και τα βιβλία τους σε παιδιά που στερούνται… στα ψώνια ας ξεχωρίσουν κάτι από τα δικά τους για το «καλάθι της αγάπης». Ας μην πάρουν κάτι που επιθυμούν για να δοθεί το αντίστοιχο ποσόν αυτό σε έναν κουμπαρά αγάπης.

Κυρίως ας μάθουν να συμπονούν και να προσεύχονται για καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας και τον κόσμο όλο. 

«Με τις προσευχές των μικρών παιδιών μπορούμε να κάνουμε θαύματα. Ο Θεός ακούει τις προσευχές των αθώων παιδιών». (άγιος Παΐσιος)

Σαν μάνα, λογικό είναι να νοιάζομαι και να φροντίζω πρώτα για τη δική μου οικογένεια. Ας θυμάμαι όμως πάντα και αυτό που άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε πει:

«Θέλεις να ζήσει το παιδί σου; …Όταν του φτιάξεις ένα φόρεμα, να φτιάξεις και ένα του φτωχού παιδιού και τότε θα έχει την ευλογία του Θεού».

Η αγάπη, η συμπόνια, η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη θα μας γλυτώσουν… ο ατομικισμός πώς να μας βοηθήσει να βγούμε από αυτή την δεινή κατάσταση;…

Η Τράπεζα του Ουρανού μένει πάντα ανοιχτή για να καταθέσουμε τον οβολό μας και οι καταθέσεις μου εκεί έχουν την μεγαλύτερη «απόδοση» και ασφάλεια.

Ο Θεός μαζί μας

Αλεξία για το ιστολόγιο “Αντέχουμε…”

πηγή-antexoume

Διαβάστε περισσότερα... »

Στενοχωρούμεθα με τους άλλους, γιατί έχουμε πολλές απαιτήσεις από αυτούς.

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

Όποιος είναι αληθινά ταπεινός δεν έχει κανένα φόβο. Αυτός που αγαπά το Θεό και το συνάνθρωπο και όταν είναι μόνος δεν είναι μόνος. Ο ταπεινός έχει ασφάλεια, αφοβία, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότητα, αγαθοσύνη, εγκράτεια, ελευθερία, χάρη. Ένας γνήσιος χριστιανός που αγαπά, προσφέρεται, θυσιάζεται, ζει για τους άλλους, δεν μπορεί να μην είναι ταπεινός. Ο αληθινά ταπεινός χαίρεται περισσότερο να δίνει παρά να παίρνει. Δεν έχει απαιτήσεις από τους άλλους. 

Τους υπομένει, τους αποδέχεται, τους καλοδέχεται, προσεύχεται γι’ αυτούς. Έτσι δεν στενοχωρείται. Στενοχωρούμεθα με τους άλλους γιατί έχουμε πολλές απαιτήσεις από αυτούς. Είμαστε αρκετά αυστηροί μαζί τους, ενώ με τον εαυτό μας είμαστε αρκετά επιεικείς. Θέλουμε μόνο να μας προσέχουν, να μας ακούν, να μας αγαπούν. Είμαστε φειδωλοί στην προσοχή, στην ακοή, στην αγάπη απέναντι των άλλων. Αποζητάμε την εκτίμηση, τον έπαινο, το πλήρες ενδιαφέρον των άλλων. Εμείς όμως είμαστε τσιγγούνηδες σε προσφορά.

Στεναχωριούνται εύκολα οι άνθρωποι, αποθαρρύνονται, απογοητεύονται, θλίβονται και μελαγχολούν, γιατί η πίστη τους δεν είναι θερμή, η εμπιστοσύνη τους στο Θεό είναι χαλαρή κι η ελπίδα τους απομακρυσμένη. Ο πιστός έχει πληροφορία βεβαιότητος, ενισχύσεως, εμπιστοσύνης και ελπίδος. Δεν σημαίνει ότι δεν έχει προβλήματα, αλλά τα προβλήματα τα αντιμετωπίζει ελπιδοφόρα. 

Η ελπίδα στον Παντοδύναμο και πανταχού παρόντα Θεό χαρίζει στον πιστό ειρήνη, γαλήνη, ηρεμία, παρηγορία, έλεος. Γέροντες και γερόντισσες παλαιότερων εποχών με μεγαλύτερα και περισσότερα προβλήματα οπωσδήποτε, έκαναν με νόημα το σταυρό τους, καρτερούσαν φιλότιμα, υπόμεναν επίμονα και το «πρώτα ο Θεός» ή «έχει ο Θεός» ή «δόξα τω Θεώ» δεν ήταν διόλου σχήμα λόγου. 

Οι σημερινοί φουσκωμένοι από έπαρση άνθρωποι θεωρούν μεγάλη ντροπή να σταυροκοπηθούν ή να επικαλεσθούν το Θεό και πιστεύουν πως η ευφυΐα τους, η πολυγνωσία τους, η πολυπραγμοσύνη τους θα λύσει όλα τους τα προβλήματα. Να που όμως δεν τα λύνουν και είναι γεμάτες οι τσέπες τους αγχολυτικά, αναλγητικά, καταπραϋντικά, αντικαταθλιπτικά και υπνωτικά.

Όσοι δε πίστεψαν στη θεοποιημένη λογική τους και στο υπερφίαλο εγώ τους πλανέθηκαν από μία επικίνδυνη αυτάρκεια, ένα μοντέρνο χριστιανισμό μιας φαρισαϊκής αγιότητος κι έγιναν παίγνια δαιμόνων. 

Η αγιότητα δεν είναι ποτέ αταπείνωτη, υποκριτική, εγωκεντρική, αφιλάδελφη και απομονωμένη. Οι άγιοι δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και στα έργα τους αλλά ελπίζουν και επικαλούνται συνεχώς το άπειρο έλεος του Πανάγαθου Θεού. Οι άγιοι παρακινούν κι εμάς τους αμαρτωλούς να συγκινηθούμε και να συνετισθούμε από τα παραδείγματα των μεγάλων αμαρτωλών που μετανόησαν και έγιναν άγιοι…

πηγή-psigmataorthodoxias

Διαβάστε περισσότερα... »

Ρήματα ζωής

Επειδή είναι γενική εξαχρείωσις δεν μπορούν οι άνθρωποι να καταλάβουν, ότι υπάρχει πνευματική αγάπη.

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής 

Η αγιωτάτη ταπείνωσις είναι το σωτηριωδέστατο φάρμακο των θλίψεων. Ταπεινώσου σε όλα και χωρίς ελάχιστη αμφιβολία θα τύχης οπωσδήποτε της ικανοποιητικής ελευθερίας των παθών.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης

Ο άνθρωπος πιο εύκολα μπορεί να κρυφτεί απ’ τον αέρα, παρά από το βλέμμα του Θεού. Όλα τα μυστικά της ανθρωπότητας -τα καλά και τα κακά- είναι ενώπιον του Θεού αποκεκαλυμμένα. 

Αναρίθμητα τέτοια μυστικά αποκαλύπτει ο Θεός, κατά την πρόνοιά του, σε ολόκληρο τον κόσμο. Όσοι μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την αλήθεια, προφυλάσσονται στα βάθη της καρδιάς τους από κακές σκέψεις και ιδιαιτέρως από κακές πράξεις.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

Όταν κάνουμε συνέχεια προσευχή, θα μας φωτίζει ο Θεός τι να κάνουμε κάθε φορά και στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Θα το λέει ο Θεός μέσα μας. Θα βρίσκει τρόπους ο Θεός.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης 

Αυτός που αμάρτησε βλέπει συνολικά το μεγάλο κακό που ο ίδιος προκάλεσε, τις συνέπειές του, και μεταμελείται. Η μεταμέλεια είναι διάθεση επιστροφής προς τον Θεό, από τον οποίο είχε απομακρυνθεί. Ζητά με αυτό τον τρόπο, την κοινωνία μαζί του και το έλεός Του. 

Η φιλανθρωπία του Θεού, που δεν θέλει να χαθεί κανείς, αλλά θέλει όλοι να έρθουν σε επίγνωση της αλήθειας και να σωθούν, όχι μόνο δέχεται την μετάνοια εκείνων που με τη θέλησή τους μετανόησαν μετά τη συναίσθηση των αμαρτημάτων τους, αλλά και προσκαλεί σε μετάνοια αυτούς που από αναισθησία και πώρωση έχουν κυλιστεί στην αμαρτία, με σκοπό να τους σώσει.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Καμιά νηστεία φαγητών δεν ωφελεί αυτούς που δεν νηστεύουν και στις υπόλοιπες αισθήσεις, γιατί ο αγωνιζόμενος εγκρατεύεται σε όλα.

Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης

Είναι στη φύση της αμαρτίας να σκοτίζει το νου μας, να μας δένει χειροπόδαρα. Ο χρόνος και ο τόπος της ενέργειας της Χάριτος του Θεού είναι εδώ μόνο. Μετά τον θάνατο ισχύουν μόνο οι προσευχές της Εκκλησίας, μα και αυτές μόνο για τους μετανοημένους αμαρτωλούς, δηλ. για εκείνους που έχουν κάνει τη ψυχή τους δεκτική του θείου ελέους.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης 

Η προσευχή χωρίς μετάνοια δεν βοηθάει καθόλου! Αλλά μόλις η προσευχή συνδεθεί με την μετάνοια, τότε εισακούεται από τον Θεό.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

Απ’ τη στιγμή που θα μπει στο μυαλό μας ένας χοϊκός λογισμός, ο Θεός αμέσως μας στέλλει και μια προειδοποίηση. Εμείς αντί να έρθουμε στα συγκαλά μας και να αντικρούσουμε τέτοιους λογισμούς και επιθυμίες, τους καλλιεργούμε και τους λαχταράμε και κατόπιν αναρωτιόμαστε γιατί μας συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Αυτά τα ίχνη προειδοποίησης έρχονται με την μορφή των πειρασμών.

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα 

Μόνο η Χάρις του Θεού όταν έλθει, τότε στέκει στα πόδια του ο άνθρωπος. Αλλιώς χωρίς Χάρη πάντοτε μεταβάλλεται και πάντοτε πέφτει.

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής

Ο πόνος στέλνεται από τα ύψη προς σωτηρία, για δοκιμασία, για τη συγχώρηση αμαρτιών και για πνευματική πρόοδο.

Γέροντας Κλεόπας Ηλίε

Γιατί ο Θεός δεν λέει στον καθένα μας ότι μοιάζει με έμπορο που αναζητά σπάνια μαργαριτάρια; Διότι πολλοί δεν αναζητούμε μαργαριτάρια· απεναντίας, θάβουμε τους εαυτούς μας κάτω από βαριά στρώματα σκόνης, που δεν έχει καμία αξία. 

Όλα όσα ανασύρει το δίχτυ από το βυθό της θάλασσας δεν είναι μαργαριτάρια! Μερικές φορές είναι μονάχα άμμος και λάσπη. Οι μη γνωρίζοντες συναγωνίζονται γι’ αυτήν, σαν να ήταν μαργαριτάρια.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος

Εσείς στενοχωρείσθε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεσθε σε προσευχές, για να έρθει το ποθούμενο με την χάρη του Θεού. Αυτό που εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε, θα το κάνει η χάρις Του.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

πηγή-imverias

Διαβάστε περισσότερα... »

Όταν λες δεν «είμαι καλά», να γνωρίζεις ότι στην πραγματικότητα είσαι μια χαρά...

Όταν λες δεν «είμαι καλά» να γνωρίζεις ότι στην πραγματικότητα είσαι μια χαρά, απλά δεν αισθάνεσαι καλά. Και δεν νιώθεις καλά όχι εσύ ο ίδιος, ως ύπαρξη, αλλά ως ρόλος. Βυθίζεσαι στο ρόλο σου και χάνεσαι. Ταυτίζεσαι μαζί του και νομίζεις ότι είσαι ο ρόλος σου. Δεν είναι όμως έτσι. 

Δεν είμαστε αυτό που κάνουμε αλλά κάτι πολύ πιο ουσιαστικό και βαθύτερο. Δες λοιπόν αυτός που στεναχωριέται είσαι εσύ; Μήπως στεναχωριέσαι γεμάτος ενοχές ως σύζυγος, ως πατέρας ή μητέρα; Ως παιδί ή φίλος; Ως υπάλληλος ή εργοδότης, ως πολίτης ή μέλος μιας ομάδας κ.ο.κ; Μήπως τελικά η στεναχώρια σου έχει να κάνει με τον ρόλο που διαδραματίζεις μέσα στο μικρόκοσμό σου και όχι με την ύπαρξη σου; 

Βγάλε για λίγο τον ρόλο από πάνω σου. Σύρε λιγάκι την μάσκα. Πάρε απόσταση από το βάρος του ρόλου και δες. Νιώθεις το ίδιο; Όχι. Αποκλείεται. Γιατί στην πραγματικότητα δεν είσαι εσύ αυτός που δεν αισθάνεται καλά, που νιώθει ένοχος, θλιμμένος, προσβεβλημένος, ανίκανος και ανάξιος, αλλά οι απαιτήσεις, τα θέλω και τα πρέπει ενός συστήματος που σε θέλει κάπως πολύ συγκεκριμένο. Εσύ είσαι παιδί του Θεού, φώς και χαρά. 

Είσαι πλασμένος για εκεί, γι αυτό δεν αναπαύεσαι εδώ. Δεν χωράς στα κουστούμια και τους ρόλους τους. Μόνο που όταν συνήθως το καταλάβουμε έχει τελειώσει το έργο και η αίθουσα έχει αδειάσει από χαμόγελα…

πηγή-plibyos

Διαβάστε περισσότερα... »

Στην πνευματική ζωή, ποτέ ο διάβολος δεν αρχίζει τη μάχη από τα μεγάλα και σοβαρά αμαρτήματα

Ποτέ ο διάβολος δεν αρχίζει τη μάχη από τα μεγάλα και σοβαρά αμαρτήματα. Προτιμά να αγωνιστεί για να πείσει τον άνθρωπο να κάνει μία μικρή παράβαση σε ένα μικρό σφάλμα. Εδώ έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Ευκολότερα κανείς προχωρεί σε μία μικρή υποχώρηση. Έτσι αρχίζει το ξήλωμα και ο κατήφορος. Το μικρό οδηγεί στο μεγαλύτερο. Και σιγά-σιγά φθάνει ο άνθρωπος στην έσχατη αθλιότητα. Γιατί; Γιατί δεν πρόσεξε στο πρώτο ολίσθημα. 

Ο Ιούδας δεν έγινε μονομιάς προδότης. Άρχισε με την κλοπή ενός μικροποσού. Προχώρησε σε μεγαλύτερο. Έγινε δέσμιος της φυλαργυρίας. Οδηγήθηκε στην προδοσία του Διδασκάλου Του. Πάντοτε η αρχή των πιο μεγάλων κακών γίνεται με τρόπο ανεπαίσθητο. Οι μεγάλοι διαρρήκτες ξεκίνησαν κλέβοντας ένα αυγό. Και οι μεγάλοι απατεώνες άρχισαν τη δράση τους από μερικά αθώα ψέματα. 

Πράγματι αυτά που φαίνονται μικρά και ασήμαντα είναι τα πιο επικίνδυνα. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μιλώντας γι΄αυτό το θέμα έλεγε ότι ακριβώς επειδή οι άνθρωποι νομίζουν μικρό το αμάρτημα για τούτο εκείνος λυπάται και ανησυχούσε περισσότερο. 

Τέχνασμα φοβερό και επιτυχημένο του διαβόλου είναι να μας ωθεί σε νομιζόμενα μικροσφάλματα. Μία πρώτη υποχώρηση ζητά. Εάν του την παραχωρήσουμε, τότε εκείνος κάνει ένα είδος κατοχής στην ψυχή μας και υφαίνει τα δίχτυα της αιχμαλωσίας μας. 

Μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια στον όλο μηχανισμό του αυτοκινήτου ο πίρος που συγκρατεί τον τροχό. Εάν όμως αυτός λείψει, ο τροχός θα φύγει και το δυστύχημα θα ακολουθήσει. 

Από ένα καρφί χάθηκε κάποτε μία μάχη. Έλειπε ένα καρφί από το πέταλο του αλόγου που ίππευε ο στρατηγός. Κατά τη μάχη λόγω χαλαρότητος, έφυγε και το δεύτερο καρφί και το τρίτο. Έπειτα έφυγε όλο το πέταλο. Το άλογο, χωρίς πέταλο σκόνταψε, έπεσε, έριξε καταγής τον αναβάτη, τον σκότωσε. Το ακέφαλο στράτευμα ηττήθηκε.

Από το βιβλίο «Πόλεμος κατά του Σατανά», Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου

πηγή-tokandylaki

Διαβάστε περισσότερα... »

Οι μοναχοί ζούσαν με τον τρόπο της γιαγιάς μου

Στις εφηβικές μου αναμνήσεις συνυπάρχουν τα πάρτι, η ροκ μουσική και η γιαγιά μου.

Για εκείνην, η ροκ μουσική δεν ήταν παρά ένας κακότεχνος θόρυβος. Πάντως σεβόταν περισσότερο την νεανική μας σύγχυση, από όσο εμείς την νηφάλια σοφία της.

Ήξερε που πηγαίναμε, αλλά ποτέ δεν έμπαινε στον πειρασμό να αντιπαρατεθεί προς ο,τι θεωρούσε φυσικό για την ηλικία μας. Σηκωνόταν, μας φιλούσε, ευχόταν να περάσουμε καλά, κι ύστερα προσέθετε να έχουμε τον Χριστό στην καρδιά μας εκεί που θα είμαστε, και ας κάνουμε ο,τι θέλουμε.

Μετά μας σταύρωνε, ευχόταν να είναι η Παναγιά μαζί μας, και συμπλήρωνε διστακτικά, σαν να μην ήταν σίγουρη αν έπρεπε η όχι να το ξεστομίσει, να μην αργήσουμε, γιατί θα προσευχόταν για μας όσο λείπαμε και δεν άντεχε να ξενυχτάει…

Τελειόφοιτός της Ιατρικής, αφελώς πεπεισμένος για την παντοδυναμία της επιστήμης, βρέθηκα στην Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Έσσεξ. Έμεινα μόνο λίγες μέρες στο μοναστήρι αλλά η ανακάλυψη υπήρξε συγκλονιστική.

Οι μοναχοί ζούσαν με τον τρόπο της γιαγιάς μου. Αναγνωριστικά σημάδια: το κομποσχοίνι, το ανεπιτήδευτο χαμόγελο και η άνευ όρων αποδοχή του άλλου.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα πήγα να δω τη γιαγιά. Μισοαστεία-μισοσοβαρά της είπα κάποια στιγμή: «Τόσα κομποσχοίνια έχεις, δεν θα μου δώσεις κι εμένα ένα;» Σοβάρεψε απότομα. 

Σχεδόν βούρκωσε. Πήγε και μου έφερε ένα κομποσχοίνι μεταξωτό και είπε: «Πάρτο. Είναι το δικό σου. Στο φυλάω τρία χρόνια και περίμενα πότε θα μου το ζητήσεις». Η γιαγιά μου περίμενε να γυρίσω από τα πάρτι, από την Αγγλία, από…. τον λανθασμένο δρόμο. Εγώ, και όσοι άλλοι συμπεριλαμβάνονταν στην προσευχή της…

Λίγους μήνες, πριν την αναχώρηση από τα επίγεια, με είχε πάρει ιδιαιτέρως και με αιφνιδίασε πάλι.

Σε ένα χαρτοκιβώτιο είχε μαζέψει μία σειρά με όλα τα λειτουργικά βιβλία. Με την ίδια απλότητα, που μου έδωσε το «δικό μου» κομποσχοίνι, μου άφησε ρητή εντολή: «Αν κάποιος από σας γίνει ιερέας, θα τα κρατήσει αυτός. Αν όχι, θα βρεις κάποιο φτωχό ναό και θα τα δώσεις εκεί»…

Στην κηδεία της πολλοί άγνωστοι εμφανίστηκαν και μιλούσαν γι’ αυτήν με ευγνωμοσύνη. Όπως εκείνη η ηλικιωμένη κυρία, που έλεγε ότι η γιαγιά συνέχισε να την δέχεται στο σπίτι της, όταν όλοι την απέφευγαν. Και αυτό, γιατί απόκτησε ένα εξώγαμο παιδί λίγο μετά τον πόλεμο και την θεωρούσαν πόρνη. Διηγιόταν, ανάμεσα στα κλάματα, πως της έχωνε τσάντες με τρόφιμα κάτω από το παλτό, παρακαλώντας την να μην το μάθει κανείς…».

Η γιαγιά μου και πολλοί άλλοι ευλογημένοι παππούδες και γιαγιάδες αναπαύονται πια εν ειρήνη. Η ευθύνη για το σήμερα και το αύριο έχει περάσει στα χέρια μας. Καλούμαστε να καθρεφτίσουμε τον εαυτό μας στην παρακαταθήκη που μας άφησαν και να προβληματιστούμε σοβαρά για τον τρόπο, που θα διαχειριστούμε την πνευματική μας κληρονομιά.

Πρωτ. Αδαμάντιου Αυγουστίδη,

Αναπλ. Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών

eikonografies.gr

πηγή-tostavroudaki

Διαβάστε περισσότερα... »

Μεγίστη νήψη και προσοχή! Ακόμη και η συστηματική ενασχόληση με τα του πνεύματος, δύναται να σε παγιδέψει!

Γνωρίζει ο Θεός αυτά τα οποία έχεις ανάγκη και φροντίζει για σένα. Ο Θεός σε έφερε εκεί που σε έφερε, ο Θεός σε φωτίζει, σε καθοδηγεί. Γιατί λοιπόν πέφτεις σε μέριμνα ακόμα και στα πνευματικά ζητήματα;

Ενώ δηλαδή νομίζεις ότι τάχα ασχολείσαι με πνευματικά θέματα και έχεις πνευματικά ενδιαφέροντα και έχεις πνευματικά ερωτήματα και έχεις πνευματικές απορίες και θέλεις να σου εξηγούν και θέλεις να σου πουν και να μάθεις, τελικά περιπλέκεσαι, τελικά μπαίνεις σε μέριμνα και σε φροντίδα.

Εγώ θα έλεγα και περισσότερο και από αυτό. Δεν είναι απλώς ότι μπαίνει κανείς σε κάποιες φροντίδες, αλλά παγιδεύεται από τον ίδιο τον εαυτό του, από τον εγωισμό του.

Ο άνθρωπος παιδεύεται συνέχεια από αυτήν την τάση που έχει, να θέλει να είναι κάτι. Και σε όποιο σκαλοπάτι κι αν βρεθεί πάλι εκεί ξαναγυρίζει.

Ας πούμε, πρόκοψε κανείς κάπως πνευματικά και επομένως έχει επικοινωνία με πνευματικούς ανθρώπους και ρωτάει κτλ. Αλλά και εκεί πάλι θέλει να πείσει τον εαυτό του και τους άλλους ότι κάτι είναι. Γι’ αυτό και ασχολείται τόσο πολύ και απασχολείται μ ‘αυτά. Όχι από θείο ζήλο, αλλά από υπερηφάνεια.

Παγιδεύεται από την ιδέα που έχει για τον εαυτό του, επείδη έμαθε τάχα πολλά, και το παίζει πλέον παράγων εκκλησιαστικός και αρχίζει να λέγει αδιακρίτως την άποψή του, να μιλά με θράσος, να πράττει αυτόβουλα και αλαζονικά. 

Παγιδεύεται μέσα στην φιλαυτία του και εκεί μέσα χάνει πλέον τον βαθύ νόημα των γνώσεων που έχει αποκομίσει από τους γέροντες που συζήτησε, τα βιβλία που διάβασε, τις απαντήσεις που έλαβε.

Ολά λοιπόν εκείνα τα πνευματικά ζητήματα που τον απασχολούσαν έχουν μπει πλέον στην άκρη και τώρα απλά τα χρησιμοποιεί για να δεσπόζει στο κέντρο η μέριμνα της ανάδειξης του «εγώ» του.

από το βιβλίο: Αββάς Βαρσανούφιος Νο1

Ερμηνεία Πατερικών κειμένων

Πανόραμα Θεσσαλονίκης

imverias

πηγή-tostavroudaki

Διαβάστε περισσότερα... »

Η επιστήμη του βέλτιστου

 

Τό γε τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν κτῆμα, ἐάν τις ἄνευ τῆς τοῦ βελτίστου ἐπιστήμης κεκτημένος ᾖ, ὀλιγάκις μὲν ὠφελεῖν, βλάπτειν δὲ τὰ πλείω τὸν ἔχοντα αὐτό… 

Δεῖ ἄρα καὶ πόλιν καὶ ψυχὴν τὴν μέλλουσαν ὀρθῶς βιώσεσθαι ταύτης τῆς ἐπιστήμης ἀντέχεσθαι, ἀτεχνῶς ὥσπερ ἀσθενοῦντα ἰατροῦ ἤ τινος κυβερνήτου τὸν ἀσφαλῶς μέλλοντα πλεῖν.

Η απόκτηση των άλλων γνώσεων, εάν τις έχει αποκτήσει κανείς χωρίς την γνώση τού καλύτερου, λίγες φορές ωφελεί, ενώ τις περισσότερες φορές βλάπτει τον κάτοχό τους… 

Πρέπει, λοιπόν, και η πολιτεία και η ψυχή που πρόκειται να ζήσει ορθά, να συνδέεται γερά με αυτή την γνώση (του καλύτερου), όπως ο ασθενής με τον γιατρό ή όπως αυτός που θέλει να έχει ένα ασφαλές ταξείδι με τον κυβερνήτη (του πλοίου). 

Πλάτων, Ἀλκιβιάδης Β΄ - Περὶ Προσευχῆς. Ἀπόδοση: Ἰαλυσσός

πηγή-pyrisporos

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα 3 δέντρα! (Εξαιρετικό δίδαγμα)

Ήταν μια φορά σ΄ένα δάσος τρία δέντρα. Το καθένα από αυτά είχε για τον εαυτό του έναν οραματισμό...

Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο, όμορφα σκαλισμένο, που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός.

Το δεύτερο δέντρο ήθελε να αξιωνόταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι και όμορφο που θα μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα, που θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων.

Το τρίτο δέντρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δέντρο του δάσους, έτσι ώστε οι άνθρωποι, που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου, να σκέπτονται τον ουρανό και τον Θεό.

Όμως πέρασαν τα χρόνια και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς.

Πήγαν υλοτόμοι και έκοψαν το πρώτο δέντρο, και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς, ο ξυλουργός το έκανε δοχείο για την τροφή των ζώων, παχνί για τα άχυρα των ζώων.

Το δεύτερο δέντρο που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι, για να μεταφέρει βασιλιάδες, έγινε ένα μικρό ψαροκάικο, που το είχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν.

Το τρίτο δέντρο που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους, το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του.

Περνούσαν τα χρόνια και τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων, ξέχασαν ακόμη και τα όνειρά τους.

Όμως κάποια ημέρα ένας άντρας και μια γυναίκα ήλθαν στο στάβλο, που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα, και η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δέντρο.

Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία, η Θεοτόκος, οι οποίοι απόθεσαν σε εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια αλλά τον ίδιο το Θεό, που είχε γίνει άνθρωπος για εμάς.

Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί, η φάτνη, να δεχτεί μέσα της το θησαυρό των θησαυρών, τον ίδιο τον Θεό.

Στο μικρό ψαροκάικο, που είχε γίνει από το δεύτερο δέντρο, μετά από πολλά χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες μαζί με το δάσκαλο τους, ο οποίος ήταν κουρασμένος και είχε κοιμηθεί. Είχαν ανοιχτεί στην θάλασσα, όταν ξέσπασε μια μεγάλη τρικυμία.

Πάνω στο φόβο τους οι μικροί ψαράδες, ξύπνησαν τον αρχηγό τους, και Εκείνος μόλις είδε την φουρτουνιασμένη θάλασσα, τη διέταξε να ηρεμήσει. Και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως.

Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του, στη λίμνη Γεννησαρέτ.

Έτσι και το δεύτερο δέντρο, που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο που θα μετέφερε υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες, αξιώθηκε να μεταφέρει τον Βασιλέα των Βασιλέων, τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του.

Και το τρίτο δέντρο, που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού, μια ημέρα το πήραν και έκαναν έναν σταυρό, στο οποίο σταύρωσαν τον Χριστό.

Έτσι το δέντρο αυτό έγινε πιο ψηλό από ότι είχε επιθυμήσει. Έφθασε στον ουρανό και στον Θεό.

Τελικά τα δέντρα της ιστορίας απέκτησαν όχι μόνο αυτό που ήθελαν και ποθούσαν, αλλά ασυγκρίτως περισσότερα από αυτά που σχεδίαζαν.

Αυτή λοιπόν η απλοϊκή ιστορία έχει για εμάς ένα βαθύ και μεγάλο δίδαγμα:

Ότι όταν κάνουμε όνειρα πρέπει να μην ξεχνούμε ότι αυτό που μας ετοιμάζει ο Θεός είναι προτιμότερο και ωφελιμότερο για τη ζωή μας.

Ας έχουμε λοιπόν πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό!!!

πηγή-perivolipanagias

Διαβάστε περισσότερα... »