«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Δε σε "αντέχουμε" Χριστέ μου...




Κύριε, εκείνο το παγερό βράδυ δεν βρέθηκε κατάλυμα να σε φιλοξενήσει. Ένας χώρος να στεγάσει την αγάπη σου. Μία γωνιά να ζεστάνει την νεαρή μητέρα σου. Μικρό παιδί μες στην αθωότητα μου, απορούσα, «μα γιατί δεν βρέθηκε κανείς να σε φιλοξενήσει; 

Βρέφος, μωρό παιδί, μιας ξένης κοπέλας χαμένης μέσα στην νύχτα με την αγωνία στα μάτια». Τώρα που μεγάλωσα και η αθωότητα έδωσε την θέση της στην εμπειρία του κακού, έμαθα το «γιατί». Γιατί αυτός ο κόσμος δεν αντέχει Χριστέ μου, την ομορφιά της αγνότητας σου. Κόσμος ψεύδους και υποκρισίας, μίσους και αδικίας, δεν έχει χώρο για σένα. Είμαι πλέον βέβαιος, ότι όσες φορές κι αν ξανάρθεις σε αυτή την γη, πάλι σε φάτνη θα γεννηθείς, γιατί δεν σε αντέχουν.

Δεν μπορούν την αγάπη και την ελευθερία σου. Τους παιδεύεις Χριστέ μου, τους μπερδεύεις. Αυτοί διψάνε για εξουσία και δύναμη και εσύ έρχεσαι ταπεινός και αδύναμος. Αυτοί διψάνε για απειλές και τιμωρίες και εσύ συγχωρείς και ανέχεσαι. Αυτοί θέλουν «νόμους» και «δικαιοσύνη» και εσύ τους δίνεις αγκαλιές και φιλιά, την κόλαση ποθούν και τους χαρίζεις τον παράδεισο.

Γι αυτό σου λέω, και σήμερα πάλι να ερχόσουν σε σκοτεινό και παγερό δρόμο θα σε πετούσαν. Πρόσφυγα θα σε έκαναν, ζητιάνο και ρακένδυτο, τρελό θα σε ονόμαζαν, ως ασεβή και αιρετικό θα σε καταδίκαζαν, έξω από τις θρησκείες τους θα σε πετούσαν ως επικίνδυνο.

Είναι αλήθεια Χριστέ μου, ότι ποτέ δεν σε κατάλαβαν οι ισχυροί και «δίκαιοι», οι «ικανοί» και επιτυχημένοι, οι καθώς πρέπει και «τέλειοι». 

Μονάχα εκείνοι οι ταπεινοί και τσαλακωμένοι της ζωής, οι απογοητευμένοι και πονεμένοι, οι αμαρτωλοί, οι πόρνες και τελώνες της ιστορίας, όλοι εκείνοι που ποτέ δεν θεώρησαν ότι αξίζουν την Βασιλεία σου, μονάχα εκείνοι Κύριε, σε αναγνώρισαν και σε δέχθηκαν, γιατί πρώτα είχαν αποδεχθεί την αποτυχία και την αδυναμία τους, το πυκνό σκοτάδι της δικής τους παγερής νύχτας.

Είναι Χριστέ μου που αιώνες τώρα επιμένεις να αγαπάς τους κολασμένους που μυρίζουν παράδεισο. Είναι Κύριε που αγαπάς εκείνους που δεν αγάπησε κανείς…

π.λίβυος

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα 5+1 πράγματα που δεν γνωρίζουμε για τα Χριστούγεννα!


ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;



Μπορεί τα Χριστούγεννα να είναι μία από τις αγαπημένες γιορτές μας, ωστόσο υπάρχουν αρκετά πράγματα -συγκεκριμένα 6- που πολλοί από εμάς δεν τα γνωρίζουν για τη συγκεκριμένη γιορτή. Όπως για παράδειγμα ισχύει ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου;

Γιορτάζονταν πάντοτε τα Χριστούγεννα αυτή την ημερομηνία; Πόσοι ήταν οι Μάγοι και που φυλάσσονται σήμερα τα δώρα τους; Τι ήταν το άστρο της Βηθλεέμ; Διαβάστε τις απαντήσεις.

1. Πότε γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα;

Κάθε χρόνο γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα..Μια σταθερή γιορτή για τη γέννηση του Χριστού που πέφτει στις 25 Δεκεμβρίου..Μα ήταν πάντα έτσι;

Τα Ευαγγέλια (ένα για την ακρίβεια) μας ενημερώνουν για τη γέννηση του Χριστού, αλλά φυσικά δεν μας παρέχουν καμία συγκεκριμένη ημερομηνία. Επιπλέον ο Ιησούς ζητούσε από τους μαθητές τους να εορτάζουν την ανάμνηση του θανάτου του.(Λουκ 22:19, 20)

Αυτό μπορεί να οφείλεται στην Εβραϊκή παράδοση, καθώς οι Εβραίοι της εποχής δεν γιόρταζαν γενέθλια,διότι ήταν ταυτισμένα με τις παγανιστικές εορτές των Ρωμαίων. Η ανάπτυξη του εορτασμού των Χριστουγέννων έγινε μετά το τέλος των διωγμών των Χριστιανών περί τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Οι πρώτοι Χριστιανοί συνήθιζαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα μαζί με την Βάπτιση του Ιησού στις 6 Ιανουαρίου, τα περίφημα «Θεοφάνια».

Η απόφαση να μεταφερθεί ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου έγινε για να επικαλείψει την μεγάλη παγανιστική εορτή των Ρωμαίων, που ήταν αφιερωμένη στον «ανίκητο Ήλιο». (Dies Invictis Solis)

Επίσης μεγάλες εορτές ήταν τα Saturnalia (προς τιμήν του Κρόνου) και τα Broumalia. Η εορτές αυτές είχαν περίοπτη θέση στο Ρωμαικό ημερολόγιο αφού σηματοδοτούσαν το τέλος του χειμερινού ηλιοστάσιου.

Η 21η Δεκεμβρίου είναι η μικρότερη μέρα του χρόνου ενώ για τις τρεις επόμενες μέρες ο Ήλιος φαίνεται στάσιμος. Την 25η Δεκεμβρίου οι μέρες αρχίζουν και πάλι να δυναμώνουν, σηματοδοτώντας τη νίκη του φωτός έναντι του σκότους. Έτσι η εορτή των Χριστουγέννων τοποθετήθηκε και συμβολικά αλλά και πολιτικά: σηματοδοτούσε την νίκη των Χριστιανών επί των ειδωλολατρών. Ο Ήλιος της Δικαιοσύνης είναι λοιπόν ο Ιησούς που είναι «το φώς του κόσμου» (Ιωαν 8:12) και όχι ο παγανιστικός θεός Ήλιος των Ρωμαίων.

2. Πόσοι ήταν οι Μάγοι;

Όλοι ξέρουμε τον Βαλτάσαρ, τον Μελχιορ και τον Γκασπάρ, τους Μάγους εξ Ανατολών που ήρθαν να επισκεφθούν το Θείο Βρέφος. Αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Τα Ευαγγέλια ΔΕΝ αναφέρουν πόσοι και ποιοί Μάγοι επισκέφθηκαν τον Ιησού, αλλά αναφέρονται σε αριθμό δώρων! 

Τα ονόματα των μάγων μας είναι γνωστά από απόκρυφα Ευαγγέλια. Σύμφωνα με την παράδοση, οι Μάγοι ήταν Πέρσες, καθώς η Περσία ήταν η μόνη χώρα που συνόρευε με τη Ρωμαική Αυτοκρατορία όπου οι Μάγοι θεωρούντο σημαντικοί επιστήμονες.

3. Τι ήταν το άστρο της Βηθλεέμ;

Πολλοί μελετητές έχουν προσπαθήσει να «αποκρυπτογραφήσουν» το περίφημο Άστρο της Βηθλεέμ. Με βάση αστρονομικές παρατηρήσεις, το «άστρο» δεν ήταν παρά μια σύνοδος Δία-Κρόνου ή Δία-Αφροδίτης. Το άστρο δεν ήταν στην Ανατολή όπως λανθασμένα πιστέυουν κάποιοι. Τα Ευαγγέλια αναφέρουν οτι είδαν το άστρο «εν τη ανατολή» δηλαδή στην ανατολή του, πράγμα που σημαίνει ότι το αστέρι ήταν ψηλά στον Ουρανό όλη τη νύχτα. 

Ανέτειλε όπως ο ήλιος και στάθηκε όπως ο ήλιος. Αυτό είναι μια από τις πέντε κύριες αστρολογικές θέσεις των Βαβυλωνίων, όταν θεωρήθηκε ότι έτσι συνέβαινε για να έχει ένα ουράνιο σώμα τη μέγιστη επιρροή του στα παγκόσμια γεγονότα.

Σε κάθε περίπτωση, είτε το 7 π.Χ. είτε το 2 π.Χ. οπότε έγιναν οι σύνοδοι Δία-Κρόνου ή Δία-Αφροδίτης έγιναν δύο θαυμαστά γεγονότα που μπορεί να θεωρήθηκαν σημεία για τους αστρονόμους.

Στην περίπτωση Δία-Κρόνου, βλέπουμε ότι ο Δίας και ο Κρόνος ήρθαν σε στενή επαφή στον Ουρανό τρεις φορές. Στις 27 Μαΐου του 7 π.Χ., σταμάτησαν απέχοντας απόσταση μία μοίρα και δύο μήνες αργότερα ήταν σε απόσταση 3 μοιρών.

Ακολούθως έκαναν σύνοδο δύο περισσότερες φορές, απέχοντας 1 μοίρα στις 6 Οκτωβρίου και στις 1 Δεκεμβρίου του 7 π.Χ. προτού να απομακρυνθούν οριστικά ο ένας από τον άλλον. Ήταν αυτό που οι αστρονόμοι καλούν τριπλή σύνοδος. Ένα αστρονομικό γεγονός που συμβαίνει κάθε 20 χρόνια, έγινε τρεις φορές σε λίγους μήνες. Μάλιστα στις 25 Φεβρουαρίου ο Άρης συμμετείχε στη σύνοδο, σχηματίζοντας ένα ισοσκελές τρίγωνο με τον Δία και τον Κρόνο!

Στην περίπτωση Δία-Αφροδίτης που έγινε το 2π.Χ έγινε κάτι πραγματικά περίεργο! Ο Δίας φάνηκε να περνά μπροστά από την Αφροδίτη, να σταματά και να κινείται ανάδρομα παιρνόντας δεύτερη φορά από την Αφροδίτη και τελικά να ξαναβρίσκει την κανονική του πορεία και να ''προσπερνά'' την Αφροδίτη για τρίτη φορά!

4. Τελικά πότε γεννήθηκε ο Χριστός;

Με βάση τους παραπάνω αστρονομικούς υπολογισμούς και τα ιστορικά δεδομένα μπορούμε να υπολογίσουμε την ημερομηνία γέννησης του Χριστού. Εάν γεννήθηκε το 7 π.Χ., όπως πολλοί θεωρούν σωστό, και εάν η θεωρία συνόδου είναι σωστή τότε αυτό δείχνει τη Γέννηση του Ιησού τον Αύγουστο ή το Σεπτέμβριο.

Δεν έχουμε κανέναν τρόπο να είμαστε βέβαιοι για την ακριβή ημέρα, αλλά θα μπορούσαμε να πάρουμε την ημέρα κατά την οποία ο Δίας και ο Κρόνος όταν ήταν στον ουρανό όλη η νύχτα, την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου του 7 π.Χ.

Η ημερομηνία αυτή αντιστοιχεί στον εβραϊκό μήνα Τισρί, ο οποίος τοποθετείται από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως στις αρχές του Οκτωβρίου- θυμίζουμε οτι το Εβραικό Ημερολόγιο είναι ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ. Σύμφωνα με τις Γραφές ο Ζαχαρίας, πατέρας του Ιωάννη του Πρόδρομου, ήταν ιερέας και συνάντησε τον αρχάγγελο Γαβριήλ τις ημέρες της εφημερίας του στον Ναό. Αυτό συνέβη τον μήνα Ταμμούζ (Ιούνιο-Ιούλιο). Μετά την υπηρεσία του, η στείρα γυναίκα του, η Ελισάβετ, συνέλαβε – όπως προανήγγειλε ο αρχάγγελος – τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Όταν η Ελισάβετ βρισκόταν στον έκτο μήνα κυήσεως, πιθανώς τον μήνα Τεμπέθ (Δεκέμβριος-Ιανουάριος), ο αρχάγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε και στην Παρθένο Μαρία ότι πρόκειται να γίνει μητέρα του Υιού του Θεού. Έτσι η γέννηση 9 μήνες αργότερα, τοποθετείται στον μηνά Τισρί, δηλαδή τον Σεπτέμβριο, που ίσως είναι ο μήνας γέννησης του Χριστού.

5. Τι αντιπροσωπεύουν τα δώρα;

Σύμφωνα με την παράδοση, χρυσός, σμύρνα και λιβάνι προσφέρθηκαν από τους Μάγους. Ο χρυσός ήταν δώρο που προσφέροταν σε Βασιλείς και συμβολίζει τη Βασιλεία των Ουρανών. Το λιβάνι, χρησιμοποιείτο σε θρησκευτικές τελετές και συμβολίζει τον Ιησού ώς Ιερέα. Τέλος τα σμύρνα χρησίμευαν στην παραγωγή αρωμάτων και στην περιποίηση των νεκρών. 

Συμβολίζει την αθανασία του Χριστού. Παρόλα αυτά, το πιο εντυπωσιακό είναι ότι και τα τρία δώρα δεν χάνουν ΠΟΤΕ τις φυσικές τους ιδιότητες παρά το πέρασμα του χρόνου. Σμύρνα, χρυσός και λιβάνι παραμένουν τα ίδια ακριβώς όπως και οι ιδιότητες του Χριστού τις οποίες συμβολίζουν!

6. Τα Δώρα των Μάγων βρίσκονται στην... Ελλάδα

Δεν αστειευόμαστε! Σύμφωνα με την παράδοση, η Παρθένος Μαρία τα παρέδωσε στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων όπου και φυλάσσονταν μέχρι το 400 μ.Χ. Τότε ο Αυτοκράτορας Αρκάδιος τα μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Όταν η πόλη κυριεύθηκε από τους Σταυροφόρους το 1204, τα Δώρα μεταφέρθηκαν στην Νικομήδεια (Ιζνίκ). Με την ανακατάληψη της Πόλης τα Δώρα επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την Άλωση. Το 1453 με την Άλωση της Πόλης στους Οθωμανούς, η μητριά του Μωάμεθ του Πορθητή, Σέρβα στην καταγωγή και Χριστιανή, τα μετέφερε στο Άγιον Όρος για να τα προστατεύσει.

Όταν το πλοιάριο έφτασε στο λιμάνι του Αγίου Όρους, η Μάρω συνάντησε ως εκ θαύματος την Παναγία η οποία της είπε να μην προχωρήσει διότι υπήρχε Άβατο στο Άγιο Όρος και δεν έπρεπε να το παραβιάσει. Έτσι τα άφησε να τα παραλάβουν οι μοναχοί.

Σήμερα, τα Δώρα των Μάγων βρίσκονται στην Μονή Αγ. Παύλου στο Άγιο Όρος. Τα Δώρα αποτελούνται από 28 πλακίδια χρυσού και 60 μπάλλες σμύρνων και λιβανιού.

Διαβάστε περισσότερα... »

Ποιοί είναι οι 18 Καλικάντζαροι; Μάθετε όλα τα ονόματα, τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά τους!



Οι καλικάντζαροι είναι μια παλιά παράδοση στην πατρίδα μας. Και σε κάθε τόπο, και πιο πολύ στα χωριά, υπάρχουν χίλιοι θρύλοι και έθιμα γύρο από αυτούς. Εμφανίζονται κάθε Χριστούγεννα. Μερικοί λένε ότι είναι πνεύματα, άλλα καλά και άλλα κακά. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι είναι παράξενα όντα, μαλλιαρά και ότι τρυπώνουν στα σπίτια από τις καμινάδες. Τις νύκτες πηγαίνουν και κλέβουν τα φαγητά που βρίσκουν και… πιο πολύ τα σύκα γιατί τους αρέσουν πολύ.

Έρχονται την παραμονή των Χριστουγέννων και …ζουν ανάμεσά μας 12 ημέρες: την 25,26,27, 28,29,30 και 31 Δεκεμβρίου, την 1,2, 3,4, 5 Ιανουαρίου και φεύγουν των Φώτων.

Αρχηγός τους είναι ο Μαντρακούκος, που είναι κουτσός κι άγριος και ο πιο επικίνδυνος απ” όλη την ομάδα. Ακολουθεί ο Μαγάρας, με την τεράστια κοιλιά του, ο οποίος μαγαρίζει όλα τα φαγητά και τα γλυκά. 

Επίσης έρχεται ο Κωλοβελόνης, που είναι αδύνατος και σουβλερός σα μακαρόνι και περνά από κλειδαρότρυπες και χαραμάδες. Άλλος είναι ο Κοψαχείλης με τεράστια κοφτερά δόντια, που κρέμονται από το στόμα του. Κανένας δεν μοιάζει με τον άλλο και έχει ο καθένας το κουσούρι του.

Οι καλικάντζαροι έχουν ονόματα σύμφωνα με τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά τους. 

Πιο συγκεκριμένα:

1) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΓΑΝΑΣ

Ο Μαλαγάνας θέλει πολύ προσοχή γιατί ξεγελάει τα παιδιά με γλυκόλογα και έτσι καταφέρνει να τους παίρνει τα γλυκά

2) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΤΡΙΚΛΟΠΟΔΗΣ

Ο Τρικλοπόδης έχει χταποδίσιο χέρι που το χώνει παντού και σκουντουφλάνε πάνω του οι άνθρωποι. Του αρέσει πολύ να μπερδεύει τις κλωστές από το πλεχτό της γιαγιάς.

3) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΟΣ

Ο Πλανήταρος πλανεύει τους ανθρώπους, γιατί μπορεί να μεταμορφώνεται σε ζώο ή σε κουβάρι .

4) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΛΑΠΕΡΔΑΣ

Του Μαλαπέρδα του αρέσει να κατουράει και στα φαγητά την ώρα που μαγειρεύονται. Γι’ αυτό όσες νοικοκυρές τον ξέρουν φροντίζουν να κλείνουν καλά το καπάκι της κατσαρόλας τους.

5) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΓΑΡΑΣ

Ο Μαγάρας έχει μια κοιλιά σαν τούμπανο και αφήνει βρομερά αέρια πάνω στα φαγητά των ανθρώπων.

6) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΜΑΝΤΡΑΚΟΥΚΟΣ

Αυτός ο αρχικαλικάντζαρος την ημέρα κρύβεται στις μάντρες και τη νύχτα βγαίνει και πειράζει τις γυναίκες που περπατούν στο δρόμο. Είναι κοντόχοντρος, τραγοπόδαρος, καραφλός, ασχημομούρης, πιο πολύ απ’ τους άλλους και πολύ επικίνδυνος .

7) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΑΧΑΝΑΣ

Ο Καταχανάς τρώει διαρκώς και τα πάντα. Ρεύεται και βρομάει απαίσια.

8) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΕΡΙΔΡΟΜΟΣ

Ο Περίδρομος είναι ο άλλος φαταούλας της παρέας.

9) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΥΛΟΧΕΡΗΣ

Ο Κουλοχέρης είναι σαραβαλιασμένος, μ’ ένα χέρι κοντό κι ένα μακρύ, κι όλο μπερδεύεται και πέφτει κάτω.

10) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΡΩΡΙΤΗΣ

Ο Παρωρίτης έχει μύτη σαν προβοσκίδα και πολύ μαλακή. Εμφανίζεται λίγη ώρα πριν λαλήσει ο πετεινός, αξημέρωτα κι έχει μανία να παίρνει τις φωνές των ανθρώπων.

11) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΓΟΥΡΛΟΣ

Ο Γουρλός έχει τα μάτια του τεράστια σαν αυγά και πεταμένα έξω. Φυσικά δεν του ξεφεύγει τίποτα.

12) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΟΜΕΣΙΤΗΣ

Ο Κοψομεσίτης είναι κουτσός κα καμπούρης και πιο πολύ απ’ όλους τους άλλους καλικάντζαρους του αρέσουν οι τηγανίτες με το μέλι.

13) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΣΤΑΒΟΛΑΙΜΗΣ

Το χαρακτηριστικό του Στραβολαίμη είναι ότι στριφογυρνάει διαρκώς σα σβούρα το κεφάλι του.

14) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗΣ

Του Κοψαχείλη τα δόντια είναι τεράστια και κρέμονται έξω από τα χείλη του. Του αρέσει να κοροϊδεύει τους παπάδες και γι αυτό φορά συνήθως ένα ψεύτικο καλυμμαύκι.

15) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΩΛΟΒΕΛΟΝΗΣ

Ο Κωλοβελόνης είναι μακρύς σαν μακαρόνι κι έτσι μπορεί εύκολα να περνάει από τις κλειδαρότρυπες κι από τις τρύπες του κόσκινου. Είναι ιδιαίτερα σβέλτος και γρήγορος στις κινήσεις του. Λένε πως ίσως ο Κωλοβελόνης να έχει ουρά που καταλήγει σε βέλος.

16) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΒΑΤΡΑΚΟΥΚΟΣ

Ο Βατρακούκος είναι θεόρατος και ολόιδιος βάτραχος.

17) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΚΑΤΣΙΚΟΠΟΔΑΡΟΣ

Η μεγαλειότητά του είναι φαλακρός και κασιδιάρης κι έχει ένα κατσικίσιο ποδάρι. Είναι κακορίζικος, ελεεινός και γρουσούζης. Όπου βάλει το κατσικίσιο του ποδάρι φέρνει καταστροφή.

18) ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΣ ΠΑΓΑΝΟΣ

Η αφεντιά του είναι κουτσός. Λένε μάλιστα πως τον κούτσανε μια κλωτσιά από το γαϊδούρι της Μάρως, μιας χωριατοπούλας που την κυνηγούσε κάποτε ο Παγανός για να την κάνει γυναίκα του, αλλά αυτή κρύφτηκε στα σακιά με το αλεύρι που είχε φορτωμένα στο γαϊδούρι της και κατάφερε να του ξεφύγει. Ο Παγανός έτρεξε μανιασμένος κοντά στο γαϊδούρι και την έψαχνε. 

Το ζωντανό τότε τρόμαξε τόσο πολύ που άρχισε να κλωτσάει. Μια δυνατή φαίνεται πως έφαγε ο Παγανός και σακατεύτηκε. Ο Παγανός λατρεύει τη στάχτη και γι’ αυτό τρυπώνει από τις καμινάδες. Φοβάται όμως πιο πολύ απ’ όλους τους Καλικάντζαρους τη φωτιά και γι’ αυτό οι νοικοκύρηδες φροντίζουν να μη σβήσει κατά τη διάρκεια του δωδεκαήμερου. Ρίχνουν μάλιστα και αλάτι που κάνει θόρυβο όταν πέσει στη φωτιά, για να τον τρομάξουν ακόμα περισσότερο.

Τα… τρολ

Μορφές σαν αυτές των καλικαντζάρων υπάρχουν σε όλους σχεδόν τους λαούς του κόσμου. Πιο γνωστά είναι τα Νορβηγικά τρολ. Τρολ ονομάζονται τρομακτικά όντα της Νορβηγικής μυθολογίας που πολλές φορές χαρακτηρίζονται και ως ανθρωποφάγα. 

Τα τελευταία χρόνια ο όρος τρολ χρησιμοποιείται για τους χρήστες του διαδικτύου, που όπως οι καλικάντζαροι, μπαίνουν σε ένα θέμα, μια συζήτηση, μια άποψη για να την καταστρέψουν προσβάλλοντας με κάθε τρόπο τον συντάκτης της.

crashonline
πηγή-conspiracyfeeds
Διαβάστε περισσότερα... »

Έρευνα: Δείτε πως είναι ο εγκέφαλος όταν δέχεται Αγάπη και χωρίς Αγάπη





Μια έρευνα παράδειγμα σε όλους μας ...

Τι προκαλεί η αγάπη στον ανθρώπινο εγκέφαλο; Και τι η έλλειψή της; Η έρευνα μας το δείχνει ξεκάθαρα και σε φωτογραφίες.

Αυτοί οι δύο εγκέφαλοι ανήκουν σε δύο τρίχρονα πιτσιρίκια. Ο αριστερός εγκέφαλος είναι σαφώς πιο ανεπτυγμένος από τον δεξί.




Ο δεξιός έχει επίσης πολλά «σκοτεινά σημεία», σε σχέση με τον άλλο. Αφού ανήκουν και οι δυο σε τρίχρονα παιδιά, γιατί διαφέρουν τόσο μεταξύ τους; 

Σύμφωνα με τον καθηγητή Allan Score του πανεπιστήμιου UCLA, ο οποίος διεξάγει την έρευνα, η κύρια αιτία της διαφοράς μεταξύ αυτών των δύο εγκεφάλων, είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώνουν και αντιμετωπίζονται μέσα στην οικογένεια. 

Διότι ο αριστερός εγκέφαλος ανήκει σε ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα στην αγάπη, ενώ ο δεξιός ανήκει σε ένα παιδί παραμελημένο και κακοποιημένο.





Οι διαφορές είναι αξιοσημείωτες και σοκαριστικές: Ο παραμελημένος εγκέφαλος στερείται ορισμένες από τις πιο θεμελιώδεις περιοχές. Τα ελλείμματα αυτά καθιστούν αδύνατο για το παιδί να αναπτύξει ικανότητες ανάλογες με αυτές που θα έχει το παιδί που αγαπιέται. 

«Το παραμελημένο παιδί στα δεξιά θα εξελιχθεί σε έναν ενήλικο που θα είναι λιγότερο έξυπνος, λιγότερο ικανός να συμπάσχει και να αναπτύσσει ενσυναίσθηση, πιο πιθανό να εθιστεί στα ναρκωτικά και να συμμετάσχει σε κάποιο βίαιο έγκλημα. Αυτό το παιδί επίσης είναι πολύ πιο πιθανό να είναι άνεργο και να αναπτύξει διανοητικά και άλλα σοβαρά προβλήματα υγείας».

Η διαφορετική μεταχείριση εξηγεί γιατί ο εγκέφαλος του ενός παιδιού αναπτύσσεται πλήρως, ενώ του άλλου, όχι. 

Παρακαλούμε, αγαπάτε!

Διαβάστε περισσότερα... »

Η ιστορία της πιο περίεργης ανακωχής στα χαρακώματα, για να παίξουν ποδόσφαιρο και ανταλλάξουν δώρα


Τα Χριστούγεννα του 1914 οι στρατιώτες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου άφησαν για λίγο τα όπλα και γύρισαν την πλάτη στον θάνατο




Είχαν ήδη περάσει πέντε περίπου μήνες από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και το πνεύμα των Χριστουγέννων έκανε την εμφάνισή του σε ένα από τα πιο απίθανα μέρη: στο κύριο και αποφασιστικότερο μέτωπο της σύρραξης, το Δυτικό Μέτωπο.

Σε μια σειρά αυθόρμητων εκεχειριών, οι στρατιώτες γύρισαν την πλάτη στον πόλεμο και άφησαν τα όπλα τους για να τραγουδήσουν τα κάλαντα, να ανταλλάξουν δώρα, ακόμη και να παίξουν ποδόσφαιρο με τον εχθρό. Μια ξαφνική, έστω και προσωρινή, ειρήνη που έφερε χαρά και αισιοδοξία στα καταθλιπτικά χαρακώματα ενός αιματηρού πολέμου.

Ο Τσαρλς Μπρούερ δεν περίμενε ποτέ του ότι θα περνούσε την παραμονή των Χριστουγέννων βουτηγμένος στη λάσπη μέχρι τα γόνατα στη βόρεια Γαλλία. Στην πρώτη γραμμή του πολέμου, ο 19χρονος βρετανός έτρεμε στα χαρακώματα μαζί με τους άλλους στρατιώτες. Μετά την είσοδο της Βρετανίας στον πόλεμο τον Αύγουστο του 1914, πολλοί πίστευαν πως θα ξεμπέρδευαν γρήγορα με τον εχθρό και θα επέστρεφαν στα σπίτια τους για τις γιορτές. Περίπου πέντε μήνες αργότερα και ενώ ένα εκατομμύριο ζωές είχαν ήδη χαθεί ο πόλεμος είχε μετατραπεί σε μια σύγκρουση χαρακωμάτων χωρίς ελπίδα.




Παρότι απογοητευμένοι, οι στρατιώτες βρήκαν παρηγοριά στο γεγονός ότι η συνεχής βροχόπτωση είχε δώσει τη θέση της εκείνο το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων σε έναν ασυννέφιαστο ουρανό. Η βραδιά ήταν ανησυχητικά ήσυχη μέχρι τη στιγμή που ένας αχνός ήχος, ασυνήθιστος για το πεδίο της μάχης, άρχισε να ακούγεται και να δυναμώνει με την ώρα. Ήταν ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι. Και μπορεί οι γερμανικές λέξεις «Stille Nacht» να μην ήταν οικείες για τους βρετανούς στρατιώτες, η μελωδία όμως της «Άγιας Νύχτας» σίγουρα ήταν.

Όταν οι γερμανοί στρατιώτες τελείωσαν το τραγούδι, οι εχθροί τους ξέσπασαν σε επευφημίες. Συνηθισμένοι να απαντούν στα πυρά, οι βρετανοί στρατιώτες άρχισαν με τη σειρά τους το τραγούδι, την αγγλική εκδοχή της «Άγιας Νύχτας».




Λίγες ώρες αργότερα ξημέρωνε Χριστούγεννα και κάτι ακόμη πιο αξιοσημείωτο έδωσε τη θέση του στα γεγονότα της περασμένης βραδιάς. Στρατιώτες και από τις δύο πλευρές του Δυτικού Μετώπου άρχισαν διστακτικά να αφήνουν τα χαρακώματα και να πλησιάζουν την «απαγορευμένη ζώνη» ανάμεσά τους προκειμένου να ευχηθούν ο ένας στον άλλον Καλά Χριστούγεννα.

Μπορεί οι πολιτικοί ηγέτες να είχαν αγνοήσει τις εκκλήσεις του Πάπα Βενέδικτου ΙΕ να σταματήσουν οι εχθροπραξίες την περίοδο των γιορτών, οι στρατιώτες στα χαρακώματα όμως αποφάσισαν να εφαρμόσουν τη δική τους ανεπίσημη, αυθόρμητη ανακωχή.


Ανταλλαγή δώρων και ευχών


Η χριστουγεννιάτικη ανακωχή που πέρασε στην ιστορία ήταν μια σειρά από ανακωχές που προήλθαν από τους ίδιους τους ανθρώπους που είχαν βιώσει τη φρίκη του πολέμου, σε μια προσπάθεια να έρθουν πιο κοντά σε ανθρώπινο επίπεδο με τον εχθρό απέναντί τους.

«Ανταλλάξαμε χειραψίες, ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλον Καλά Χριστούγεννα και σύντομα συνομιλούσαμε σαν να γνωριζόμασταν για χρόνια», έγραφε ο βρετανός δεκανέας Τζον Φέργκιουσον για τη συνάντησή του με τους γερμανούς στρατιώτες. «Γελούσαμε και μιλούσαμε με άνδρες που μόλις λίγες ώρες πριν προσπαθούσαμε να σκοτώσουμε».



«Στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν οι Γερμανοί που έστω και εμμέσως προσκαλούσαν σε εκεχειρία», γράφει ο Stanley Weintraub στο βιβλίο του «Άγια Νύχτα: Η ιστορία της χριστουγεννιάτικης εκεχειρίας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου». «Αυτό συνέβαινε εν μέρει διότι οι Γερμανοί κέρδιζαν τον πόλεμο σε εκείνο το στάδιο και πολλοί από τους στρατιώτες είχαν εργαστεί στη Μεγάλη Βρετανία πριν τον πόλεμο και μπορούσαν να μιλήσουν αγγλικά».

Οι στρατιώτες αντάλλασσαν πρόχειρα δώρα, όπως τσιγάρα, σοκολάτες, λουκάνικα, αλκοόλ και πουτίγκες και διηγούνταν ιστορίες για τη φρίκη του πολέμου. Κάποιοι γερμανοί στρατιώτες μάλιστα πρόσφεραν και βαρέλια μπίρας που είχαν αρπάξει από ένα ζυθοποιοί και, σύμφωνα με τον βρετανό στρατιώτη Φρανκ Ρίτσαρντς, έκαναν προπόσεις ευχόμενοι υγεία ο ένας στον άλλον και συμφωνώντας ότι η γαλλική μπίρα δεν έλεγε και πολλά...



Σε ορισμένες περιπτώσεις, η «λωρίδα του θανάτου» ανάμεσα στα χαρακώματα των δύο πλευρών μετατράπηκε σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Ένας γερμανός υπολοχαγός θυμάται: «Οι ομάδες σχηματίστηκαν γρήγορα για τον αγώνα στην παγωμένη λάσπη και οι Fritzes νίκησαν τους Tommies με 3-2. Και όταν οι στρατιώτες δεν είχαν στη διάθεσή τους δερμάτινες μπάλες για τους σκοπούς της φιλικής αθλητικής αναμέτρησης, αρκούσαν οι άδειες κονσέρβες και οι μικρές σακούλες γεμάτες άμμο.
Οι αντιδράσεις

Το χριστουγεννιάτικο πνεύμα δεν κατάφερε να αγγίξει όλους τους στρατιώτες, ειδικά αυτούς που είχαν πρόσφατα χάσει συντρόφους τους στη μάχη. Οι εχθροπραξίες συνεχίστηκαν σε διάφορα σημεία του μετώπου και σε ορισμένες περιπτώσεις στρατιώτες σκοτώθηκαν από εχθρικά πυρά καθώς έβγαιναν από τα χαρακώματα ελπίζοντας σε μια μέρα ανακωχής.



Μάλιστα η ανακωχή προκάλεσε προβληματισμό σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους, που φοβήθηκαν ότι οι άνδρες τους μπορεί να χάσουν τη διάθεση για μάχη. Σε ορισμένους μάλιστα προκάλεσε ακόμη και οργή. Ανάμεσα σε αυτούς και ένας νεαρός γερμανός δεκανέας που λίγο καιρό αργότερο θα ξεκινούσε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, σύμφωνα με το History Channel. 
«Τέτοια πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν σε περίοδο πολέμου», φώναξε ο Αδόλφος Χίτλερ στους συμπολεμιστές τους. «Δεν σας έχει απομείνει καθόλου γερμανική αίσθηση τιμής;».




Επιστροφή στην πραγματικότητα
Με το ηλιοβασίλεμα, οι στρατιώτες αποσύρθηκαν και πάλι στα χαρακώματα. Στα περισσότερα σημεία του μετώπου, ωστόσο, ο πόλεμος επέστρεψε στις 26 Δεκεμβρίου. Και όταν τα Χριστούγεννα ήρθαν ξανά στα χαρακώματα το επόμενο έτος, η εκεχειρία δεν ήρθε. Είχε ήδη περάσει ένας χρόνος και εκατομμύρια ζωές είχαν θυσιαστεί στο πεδίο της μάχης.




Τα όπλα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου δεν σίγησαν ξανά μέχρι την υπογραφή της οριστικής ανακωχής τον Νοέμβριο του 1918. 

Η εκεχειρία των Χριστουγέννων, ωστόσο, αποτέλεσε μια αξέχαστη και φωτεινή ανάμνηση για πολλούς ανθρώπους που ήρθαν αντιμέτωποι με τον θάνατο και τις κακουχίες. 

Χαρακτηριστική είναι η εξομολόγηση ενός βρετανού στρατιώτη σε επιστολή που έγραψε την επομένη: «Δεν θα έχανα τη χθεσινή εμπειρία ακόμη και για το πιο υπέροχο χριστουγεννιάτικο δείπνο στην Αγγλία»

Διαβάστε περισσότερα... »

Λαχείο Συντακτών: Το καλύτερο δώρο




Διαφήμιση του Λαχείου Συντακτών, το οποίο μοίραζε χρήματα, αυτοκίνητα, ακόμη και... πολυκατοικίες!

ORPHEAS16 Δεκ 2015, 12:36:00 μ.μ.

Θες το πιστεύεις, θες όχι. Όμως είναι πέρα γιά πέρα αλήθεια. Στην αρχή της δεκαετίας του '60, (το λαχείο το κατήργησε η χούντα), η κουνιάδα του μέντορά μου πολ. μηχανικού Λ. Λ. και αδελφή του πασίγνωστου μαιευτήρα της εποχής Β. Κ., η Καίτη Κ. σε τρία συνεχή έτη κέρδισε στο Λαχείο Συντακτών δύο διαμερίσματα και ένα αυτοκίνητο Πεζώ 403! Και μη μου την πεις τυχερή, έμεινε στο ράφι!

Διαβάστε περισσότερα... »

Οταν η Αθήνα γιόρταζε με στυλ


Νυχτερινή άποψη της οδού Σταδίου τα Χριστούγεννα του 1950



Μεγάλη Βρεταννία», 1964: Ναντίν Τσαλδάρη, βασιλομήτωρ Φρειδερίκη, βασιλιάς Κωνσταντίνος, βασίλισσα Αννα-Μαρία, πριγκίπισσα Ειρήνη, Ναταλία Αβέρωφ, Ειρήνη Δοξιάδη, Ελένη Μαρκεζίνη.



Η βασίλισσα Φρειδερίκη προσέρχεται σε πρωτοχρονιάτικη δεξίωση του 1952. Διακρίνονται από αριστερά: Νίτσα Κανελλοπούλου, Ιέτα Μαρκεζίνη, Μπεμπέκα Παπαγιάννη, Σπύρος Μαρκεζίνης, Παναγιώτης Σιφναίος.



Αρχές δεκαετίας του ’70 και το παλιό «Galaxy» του ξενοδοχείου Χίλτον έχει πάρει... φωτιά, καθώς ο νέος χρόνος μετράει τα πρώτα του δευτερόλεπτα.



Αγνώριστα τα χριστουγεννιάτικα Χαυτεία της δεκαετίας του ’50. Ο τροχονόμος περιτριγυρισμένος με δώρα, παλιά αθηναϊκή παράδοση.



Φωτογραφίες από το Φωτογραφικό Αρχείο της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας/Ενημέρωσης.


Πώς ήταν τα Χριστούγεννα στην Αθήνα το 1956 ή το 1962; Γιατί η μισή Ελλάδα αναστέναζε πριν από μερικούς χειμώνες από νοσταλγία με μια πληθωρική φωτογραφία της εορταστικής οδού Σταδίου του 1960; Υπάρχει «κάτι» σ’ εκείνες τις γιορτές που αισθανόμαστε ότι λείπει από τα Χριστούγεννα που ζούμε σήμερα; Ή πρόκειται για μία ακόμη συλλογική φαντασίωση, φιλτραρισμένη μέσα από τις ψευδαισθήσεις που δημιουργούν πολύ εύκολα η δύναμη της εικόνας αλλά και ο παραμορφωτικός φακός της παιδικής ηλικίας και των νεανικών χρόνων;

Ναι, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά του 1960 ελάχιστη σχέση έχουν με τις «γιορτές» όπως τις βιώνουν σήμερα τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικοι του 2015. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Εχει, ωστόσο, μεγάλο ενδιαφέρον να αφουγκραστεί κανείς τη σχεδόν επαρχιακή ατμόσφαιρα εκείνης της Αθήνας, που σήμερα τόσο ζηλεύουμε. Μιλήσαμε με ανθρώπους που έζησαν από πολύ κοντά τις αλλαγές στην αθηναϊκή κοινωνία της δεκαετίας του ’60, που λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου διψούσε για διασκεδάσεις και ευημερία.

Σίγουρα, υπήρχε περισσότερο στυλ σε σχέση με τον ομογενοποιημένο ενδυματολογικό κώδικα των σημερινών Ελλήνων. Το «στυλ» που αποπνέουν οι εικόνες από τους φημισμένους χορούς των μεγάλων ξενοδοχείων σχετίζεται με την πιο «ταξική» σύνθεση της αθηναϊκής κοινωνίας του ’50 και του ’60. Οι ελάχιστοι τυχεροί που προσκαλούνται στα πιο ονομαστά ρεβεγιόν της εποχής (του Δημήτρη Λεβίδη, μεγάλου αυλάρχη του βασιλιά Παύλου, ή του Σοφοκλή Παπανικολάου, επιμελητή της Βασιλικής Χορηγίας) ανήκουν σε μια μικροσκοπική αθηναϊκή ελίτ στην οποία περιλαμβάνονται υπουργοί, τραπεζίτες και μέλη παλιών αθηναϊκών οικογενειών. 

Αυτές ήταν οι κορυφές της εγχώριας χριστουγεννιάτικης ματαιοδοξίας, μια πρόσκληση για τα ρεβεγιόν στα δύο αυτά μεγάλα σπίτια (το πρώτο στο Χαρβάτι Αττικής, σημερινή Παιανία, το δεύτερο στο Παλαιό Ψυχικό) αποτελούσε διαβατήριο για την «καλή κοινωνία» της εποχής: τα αυτοκίνητα με τους σοφέρ σχημάτιζαν ουρές στο δρόμο, ενώ δεν χρειάζεται να γράψουμε για το αυστηρότατο dress code των ρεβεγιόν αυτής της κλίμακας (φορέματα για τις κυρίες, σμόκιν για τους κυρίους). Συνήθως πριν από τις 11 δειπνούσε ένας πιο στενός κύκλος προνομιούχων προσκεκλημένων, ενώ λίγο πριν από την αλλαγή του χρόνου κατέφθαναν και οι υπόλοιποι καλεσμένοι «για τον χορό».

Ενα σκαλοπάτι κάτω, αλλά πάντα πολύ ψηλά στο «χρηματιστήριο» της αθηναϊκής ματαιοδοξίας ήταν τα ρεβεγιόν στα μεγάλα ξενοδοχεία της πόλης. Εδώ συνωστίζονται μέλη της «καλής κοινωνίας» αλλά και της ανώτερης μεσαίας τάξης, εύποροι Αθηναίοι που έχουν να πληρώσουν για ένα τόσο σπουδαίο γεγονός υπό τους ήχους ζωντανής ορχήστρας. «Κάθε παραμονή, στις ωραίες αίθουσες του παλαιότερου αθηναϊκού ξενοδοχείου, εκατοντάδες Αθηναίοι χαιρετούν την είσοδο του καινούργιου χρόνου», γράφει το εορταστικό ρεπορτάζ των «Εικόνων» από τη «Μεγάλη Βρεταννία». Και συνεχίζει: «Αλλοτε, τον παλιό καλό καιρό των μεγάλων σπιτιών, η “παραμονή” έδινε αφορμή σε επίσημες προσκλήσεις, γεύματα, χορούς και, φυσικά, χαρτοπαιξία και μπακαρά.

Τώρα, όμως, μέσα στα στενάχωρα “αππαρτεμάν”, στις χαμηλοτάβανες πολυκατοικίες, δεν χωράνε ούτε χοροί, ούτε γεύματα, ούτε αρχοντικές προσκλήσεις εκατό και διακοσίων ανθρώπων. Τα κέντρα και οι δημόσιοι χώροι ανέλαβαν να αντικαταστήσουν τα ιδιωτικά μέγαρα και τα μεγάλα ξενοδοχεία είναι τα πιο ενδεδειγμένα για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα κεφιού, σε πλαίσιο ζωντανής και σύγχρονης πολυτέλειας. Αλλωστε, σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες το ξενοδοχείο χρησιμεύει για τις γιορτές, τις τελετές, τους γάμους, τα φιλανθρωπικά, τους χορούς, τα κοκτέιλ, τα γεύματα, και η Αθήνα είναι φυσικό ν’ ακολουθεί την συνήθεια της εποχής. Εχει, άλλωστε, να διαθέσει, εκτός από τις αίθουσες της “Βρεταννίας” και τα σαλόνια του “Κινγκ Τζορτζ”, του “Αθηναίου”, του “Ακροπόλ”, του “Σεσίλ” και άλλες πολλών ωραίων ξενοδοχείων».

Η κ. Eλένη Xέλμη-Mαρκεζίνη, κόρη του πολιτικού και ιστορικού Σπύρου Mαρκεζίνη, θυμάται τη «χρυσή» δεκαετία του ’60. Μικρό κορίτσι, αλλά και αργότερα ως νέα κοπέλα, συνόδευε τους γονείς της σε επίσημα ρεβεγιόν και χριστουγεννιάτικους χορούς που έγραψαν ιστορία στην κοσμική Αθήνα. «Ηταν μια ζωή που απευθυνόταν σε λίγο κόσμο. Τα Χριστούγεννα ήταν κατά βάση μια οικογενειακή γιορτή και, αν υπάρχει κάτι για να “νοσταλγήσεις” από εκείνη την Αθήνα, ήταν η ανθρωπιά της. Δεν θα ξεχάσω τις μυρωδιές από τις βασιλόπιτες και τα τσουρέκια περνώντας έξω από τον “Φλόκα” και του “Ζόναρς” στην Πανεπιστημίου ή τον “Μπόκολα” στην πλατεία Κολωνακίου».

Οσο για τη νεολαία της εποχής, πριν από το 1965 η σημερινή συνήθεια της εξόδου μετά τα μεσάνυχτα «για ποτό» δεν ήταν διαδεδομένη. Αντίθετα, μεσουρανούσαν τα clubs, με την «Αθηναία» στην οδό Πανεπιστημίου και το «Στορκ» στη Φιλελλήνων να δίνουν τον τόνο της αθηναϊκής νύχτας. «Clubs» με φαγητό, χωρίς ζωντανή μουσική, αλλά με ζωντανή ορχήστρα.

«Πάντως, δεν πρέπει να εξωραΐζουμε τα πράγματα», μου επισημαίνει η κ. Ελένη Χέλμη-Μαρκεζίνη. «Η εικόνα της πόλης ήταν φτωχική. Οταν ταξίδεψα για πρώτη φορά στο Λονδίνο σε ηλικία 11 ετών, είχα πραγματικά χαζέψει με τις βιτρίνες και τη διακόσμηση».

Διαβάστε περισσότερα... »

Εν Αθήναις.... παλιά Χριστούγεννα




Χριστουγεννιάτικες ημέρες το ΄60 στην Αθήνα...

Έμοιαζαν με τις σημερινές;

Πουθενά και κατηγορηματικά όχι !

Τα παιδιά περίμεναν το παιχνίδι τους και θα το φύλαγαν ως κόρη οφθαλμού για όλο το χρόνο.

Δεν υπήρχε συνωστισμός παιχνιδιών μέσα στο σπίτι...

Οι βόλτες στις βιτρίνες του ΜΙΝΙΟΝ και του ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ να τα χαζέψουν και μόνο.

Δεν ήταν για όλα τα πορτοφόλια των γονιών, αλλά υπήρχε η εναλλακτική λύση... αποθήκη παιχνιδιών στο υπόγειο της στοάς Φέξη στην Κάνιγγος.

Πάγκοι με παιχνίδια στην Αιόλου...

Εκεί ήταν η λύση για τους γονείς ....

Τα σινεμά πριν από την προβολή της ταινίας είχαν τα περίφημα επίκαιρα, όπου έδειχναν και την άλλη όψη των Χριστουγέννων.

Άκουγες το τσάκα τσούκα του πασατέμπου τότε να αυξάνει ταχύτητα.

Έδειχναν τις στολισμένες αίθουσες των ξενοδοχείων τις δεξιώσεις τους χορούς τους πλούσιους μπουφέδες.

Πίσω στις παλιές βόλτες του Κέντρου της Αθήνας χρονιάρες παλιές ημέρες.

Η μυρουδιά από τα τσουρέκια τις βασιλόπιτες...

Στεκόσουνα έξω από του "Ζόναρς" στην Πανεπιστημίου που επανήλθε και πάλι δριμύτερος... στου Φλόκα...στου " Μπόκολα" στο Κολωνάκι και αναστέναζες.

Το βράδυ η Αθήνα ήταν φωτισμένη και γεμάτη κόσμο....

Παντού κυκλοφορούσαν από Ομόνοια μέχρι Σύνταγμα, δεν υπήρχαν επικίνδυνοι δρόμοι όπως σήμερα.

Έμενε κόσμος και στην Ευριπίδου και στην Σοφοκλέους και στους άλλους δρόμους γύρω από την Ομόνοια και το κυριότερο
έπαιρναν και έδιναν ευχές για αυτές τις γιορτινές ημέρες χωρίς να ήταν απαραίτητο ο ένας να γνωρίζει τον άλλο.

Άφησα για το τέλος την διασκέδαση της νεολαίας εκείνης της εποχής στα κλαμπάκια του Κέντρου στην "Αθηναία" στην Πανεπιστημίου στο "Στόρκ" της Φιλελλήνων.

Ήταν προχωρημένα για την εποχή και φυσικά όχι για όλους.

Διαβάστε περισσότερα... »

Ποιοι ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από ανατολών;


.

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς – «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Δεκέμβριος εκδ. Άθως

Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, Τον προσκύνησαν πρώτοι οι ποιμένες και οι σοφοί (οι αστρονόμοι) από ανατολών, δηλαδή οι πιο απλοί και οι πιο σοφοί άνθρωποι του κόσμου τούτου!

Ποιοί ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από ανατολών; Το ερώτημα μελέτησε επισταμένως ο άγιος Δημήτριος του Ροστώφ.

Λέει, λοιπόν, ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν κάποιοι βασιλείς ορισμένων μικρότερων περιοχών ή και μεμονωμένων πόλεων στην Περσία, την Αραβία και την Αίγυπτο.

Αυτοί ήταν επίσης και ειδήμονες αστρονόμοι. Το λαμπρό άστρο, που είδαν, τους φανερώθηκε για να αναγγείλει τη γέννηση του Νέου Βασιλέως.

Κατά τον άγιο Δημήτριο του Ροστώφ το αστέρι αυτό εμφανίστηκε σ’ αυτούς εννέα μήνες πριν από τη γέννηση του Ιησού Χριστού, ήτοι κατά τον χρόνο της υπερφυούς συλλήψεως Αυτού στην παρθενική μήτρα της Ύπεραγίας Θεοτόκου.

Οι σοφοί αστρονόμοι πέρασαν εννέα μήνες μελετώντας αυτό το αστέρι και προετοιμαζόμενοι για το ταξίδι το οποίο τελικώς πραγματοποίησαν. Έφτασαν στη Βηθλεέμ λίγο αφότου γεννήθηκε ο Σωτήρας του κόσμου.

Ο ένας εξ’ αυτών ονομαζόταν Μελχιώρ. Ήταν γέροντας με κατάλευκα μαλλιά και γένια. Αυτός πρόσφερε το χρυσάφι ως δώρο στον Κύριο.

Ο δεύτερος ονομαζόταν Γάσπαρ· ήταν νέος με ροδαλό πρόσωπο και αγένειος. Αυτός πρόσφερε το λιβάνι ως δώρο στον Κύριο.

Ο τρίτος ονομαζόταν Βαλτάσαρ· είχε μελαχρινή επιδερμίδα και δασύτριχη γενειάδα. Αυτός πρόσφερε ως δώρο στον Κύριο το μύρο. Αυτοί ήταν οι «μάγοι με τα δώρα».

Μπορούμε επίσης να πούμε ότι οι τρεις αυτοί σοφοί άνδρες εκπροσωπούσαν τις τρεις κύριες φυλές των ανθρώπων, που κατάγονταν από τους τρεις γιους του Νώε: Σημ, Χαμ και Ιάφεθ.

Ο Πέρσης σοφός εκπροσωπούσε τους Ιαφεθίτες, ο Άραβας τους Σημίτες και ο Αιγύπτιος τους Χαμίτες.

Έτσι μπορούμε να πούμε ότι διά μέσου των τριών αυτών, τρόπον τινά, ολόκληρο το ανθρώπινο γένος προσκύνησε τον Ενανθρωπήσαντα Θεό και Κύριο!


«Ο ΤΗΡΩΝ»
Μηνιαία Έκδοση
Ι.Ν. Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος Μοναγρούλλι Λεμεσός
Έτος7ο , Αρ. Τεύχος 5ο , Δεκέμβριος 2013
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τὴς Μέλιας»
Διαβάστε περισσότερα... »

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Το εμφυτευμένο microchip!





Δεν πονάει, απαιτεί ελάχιστο χρόνο, εγκρίνεται από την μαμά και τον μπαμπά, και …κάνει ένα σωρό δουλειές. Τι είναι; Το εμφυτευμένο microchip!... (actively involved in projects in over 150 countries around the world, helping to improve the lives of the children of our global village) μέσω του Ελληνικού Υπουργείου (πρώην Εθνικής) Παιδείας στο Unit 4 ενός από τα εγκεκριμένα βιβλία αγγλικών της Α΄ Γυμνασίου:

After school, I wasted two hours at the doctor’s, waiting to have my new microchip implanted. The procedure itself (a quick injection into my thumb) took just a few seconds and barely hurt at all. The microchip looks like a tiny tube, and there’s lots it can do. Besides unlocking the house and my bike, it can by used on all the key readers to open doors and access things at school, and it also has my computer passwords on it. What is more, I can use the microchip like a credit card to buy things, as long as Mum and Dad upload my pocket money every week”.

Για όσους δέν γνωρίζουν την αγγλική, σας μεταφράζουμε το κείμενο...



"Μετα το σχολείο την Πέμπτη, εφαγα δύο ώρες στον γιατρό, περιμένοντας να μου εμφυτεύσει το καινούργιο μου μικροτσίπ. Αυτή η διαδικασία (μια γρήγορη ένεση στον αντίχειρα μου) πήρε μόνο λίγα δευτερόλεπτα και δεν πόνεσε σχεδόν καθόλου. Το μικροτσίπ μοιάζει με ενα μικρόσκοπικό σωλήνα και είναι πολλά αυτα που μπορεί να κάνει. Εκτός απο το οτι μπορεί να ξεκλειδώνει το σπίτι και το ποδήλατο μου. μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλους τους αναγνώστες κλειδιώνγια να ανοίξει πόρτες και να εχω πρόσβαση σε πράγματα του σχολείου., και επιπλέον εμπεριέχει όλους τους κωδικούς του υπολογιστή μου. Μπορώ να χρησιμοποιήσω το μικροτσίπ και σαν πιστωτική καρτα για να αγοράσω πράγματα, οσο η Μαμα και ο Μπαμπάς ανεβαζουν στην τσέπη μου χρηματα κάθε εβδομάδα"

Ειναι λοιπόν προφανές τί μήνυμα θέλουν να περάσουν στα παιδιά μας.


Γενικό συμπέρασμα: We should all help one another to overcome religions and implant the microchip

Διαβάστε περισσότερα... »

"Μην τους κάνεις τη χάρη να αλλάξεις, όσο και αν σε πολεμούν"





Θέλεις να είσαι διαφορετικός; Αυτό, πονάει να ξέρεις!

Από την άλλη, τι θα σήμαινε για εσένα να είσαι ίδιος; Να είσαι ίσως κάτι που θα είναι αποδεκτό, αλλά που θα καταπιέζει τα ιδιαίτερα στοιχεία του και θα τα καταδικάζει στην αφάνεια; 

Θα σε πούνε περίεργο, παράξενο και δύσκολο. 

Αλλά ποιος είναι ο εύκολος; Αυτός που τον κάνει ο άλλος ότι θέλει; Αυτός που του λένε και το εκτελεί με το κεφάλι κατεβασμένο; Αυτός που πραγματοποιεί τα όνειρα άλλων; Αυτός που θυσιάζει την προσωπικότητά του για τα κοινωνικά πρέπει; 

Θα σε διώξουν, και θα μείνεις μόνος, ίσως πάρεις και τη ρετσινιά του αντικοινωνικού. Σε καλό δρόμο θα είσαι τότε! Η κοινωνία πάντα, τελματωμένο σε θέλει. Σε πρόγραμμα. Άρα, εσύ γίνεσαι δημιουργός, γίνεσαι ο πρωταγωνιστής του έργου σου, είσαι ο αρχιτέκτονας του μέλλοντός σου! 

Ταράζεις τα νερά και δημιουργείς κυματισμούς. Τα άλλα νερά, στάσιμα είναι! Απλοί αντιγραφείς και επαναλήπτες ενός επιβεβαιωμένου μοντέλου. Εσύ, δημιουργείς νέο μοντέλο. 

Θα έρθεις σε ρήξη στο τέλος αν για πολύ μείνεις διαφορετικός. 

Αλλά η ρήξη αυτή θα είναι και η απελευθέρωσή σου. Επειδή, τους διαφορετικούς, όταν δεν καταφέρνουν να τους λυγίσουν και να τους κάνουν ίδιους, τότε τους ακολουθούν. Βλέπεις, όλοι μοναδικοί είμαστε στο βάθος. Και όσο και αν σε πολεμήσουν, κάτι θα θυμίζεις μέσα τους από τα δικά τους, και αυτό θα είναι η γοητεία σου. 

Μείνε άγρυπνος, μείνε διψασμένος. Μείνε σε αυτό που τη σκέψη σου τρελαίνει και το κορμί σου ανατριχιάζει. Μείνε με βουλωμένα αυτιά στις φωνές τους και με ανοιχτά τα μάτια στο δρόμο σου.

Διαβάστε περισσότερα... »