Ο ήλιος μπορεί να προκαλέσει αλλεργία

Με τον όρο «αλλεργία στον ήλιο» ο κόσμος περιγράφει κάθε αντίδραση του δέρματος όταν εκτεθεί στον ήλιο. Για την επιστήμη, όμως, οι πραγματικές αλλεργικές αντιδράσεις στον ήλιο είναι συγκεκριμένες: η ηλιακή κνίδωση, η φωτοαλλεργική δερματίτιδα και η φωτοτοξική δερματίτιδα.

Όλες αυτές οι αλλεργίες οφείλονται σε υπερευαισθησία του οργανισμού, η οποία συνήθως εκδηλώνεται όταν ο ήλιος συνδυάζεται με ορισμένους τοπικούς ή συστηματικούς παράγοντες. Τοπικοί είναι αυτοί που εφαρμόζονται (αλείφονται) στο δέρμα και συστηματικοί όσοι λαμβάνονται από το στόμα.

Τα συμπτώματα

Η κλινική εικόνα, δηλαδή τα συμπτώματα, παρουσιάζουν διαφοροποιήσεις από άτομο σε άτομο. Μπορεί να εμφανιστεί ερύθημα(κοκκίνισμα) με ή χωρίς οίδημα ή εξάνθημα, κνησμός, μελάγχρωση του δέρματος (σκουραίνει), φυσαλίδες διαφόρων μεγεθών, ορορροή (ροή υγρού) ή «σκάσιμο» του δέρματος.

Τα καλά νέα είναι πως αν διακοπεί η έκθεση στον ήλιο, όλες αυτές οι αντιδράσεις συνήθως υποχωρούν – το ίδιο κι αν διακοπεί η χρήση του υπαίτιου παράγοντα, εφόσον βεβαίως κάτι τέτοιο είναι εφικτό (είναι πιο δύσκολο όταν πρόκειται για φάρμακο).

Σε τι διαφέρουν μεταξύ τους, 

οι διάφορες αλλεργικές αντιδράσεις;

Φωτοτοξική δερματίτιδα είναι η αντίδραση που δημιουργείται από την επαφή μιας ουσίας είτε τοπικής είτε συστηματικής (λ.χ. φάρμακα, χρωστικές, αιθέρια έλαια) με το ηλιακό φως. Δημιουργείται άμεσα, δηλαδή με την πρώτη έκθεση του ασθενούς στον ήλιο.

Αντίθετα, η φωτοαλλεργική δερματίτιδα προϋποθέτει παλαιότερη έκθεση η οποία προκάλεσε την ευαισθητοποίηση του ατόμου, με συνέπεια την πολλοστή φορά που θα εκτεθεί στον ήλιο να αναπτυχθεί η αντίδραση.

Η ηλιακή κνίδωση είναι μια σπάνια αλλεργική αντίδραση αμιγώς στον ήλιο (δίχως φωτοευαισθητοποιούς παράγοντες) που εκδηλώνεται με πομφούς (βλάβες σαν μικρά πρηξίματα) στα τμήματα του σώματος που βλέπει ο ήλιος (συνήθως στα χέρια, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και αλλού).

Φωτοαλλεργική δερματίτιδα – συνήθως εμφανίζεται μετά από πολλές εκθέσεις στον ήλιο.

Φωτοτοξική δερματίτιδα – συνήθως εμφανίζεται με την πρώτη έκθεση στον ήλιο.

Ηλιακή κνίδωση – σπάνια αντίδραση (η μόνη που δεν προϋποθέτει λήψη ή επάλειψη ουσιών, αλλά οφείλεται αμιγώς σε αντίδραση στον ήλιο).

Ποια φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν

 δερματικές αντιδράσεις με τον ήλιο;

Θεωρητικά κάθε φάρμακο μπορεί να προκαλέσει μια φωτοαλλεργική ή φωτοτοξική αντίδραση. Εχουν αναφερθεί λ.χ. περιστατικά φωτοτοξικής ή φωτοαλλεργικής δερματίτιδας σε ανθρώπους που παίρνουν μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (λ.χ. για αρθρίτιδα ή μυοσκελετικά προβλήματα).

Φωτοαλλεργικές δερματίτιδες έχουν αναφερθεί σε άτομα που έπαιρναν αντιβιοτικά, όπως οι σουλφοναμίδες, διουρητικά, ορισμένα καθαρκτικά, ηρεμιστικά – αγχολυτικά όπως οι βενζοδιαζεπίνες και αντιψυχωσικά.

Φωτοτοξικές αντιδράσεις έχουν αναφερθεί σε άτομα που έπαιρναν αντιβιοτικά για την ακμή, όπως οι τετρακυκλίνες. Να επισημανθεί, ωστόσο, ότι αυτό δεν σημαίνει πως όσοι παίρνουν αυτά τα φάρμακα θα εκδηλώσουν τέτοιες δερματικές αντιδράσεις μόλις εκτεθούν στον ήλιο.

Ποιές άλλες ουσίες μπορεί να προκαλέσουν αλλεργία;

Δυνητικά είναι πάρα πολλές. Ακόμα και με αντηλιακά ή με αποσμητικά που περιείχαν αντιμικροβιακούς παράγοντες έχουν αναφερθεί φωτοαλλεργικές αντιδράσεις.

Φωτοτοξικές δερματίτιδες έχουν αναφερθεί και με τοπική επάλειψη με χρωστικές που έχουν αντισηπτικές ιδιότητες (όπως η εωσίνη που υπάρχει σε ορισμένα ρουζ), με κολόνιες ή άλλα προϊόντα που περιέχουν αρώματα, καθώς και με τα έλαια ορισμένων φυτών που περιέχουν φουροκουμαρίνες (γρασίδι, εσπεριδοειδή κ.ά).

Πώς μπορεί να καταλάβει κάποιος αν έχει αλλεργία στον ήλιο;

Δεν μπορεί να το καταλάβει μόνος του ο ασθενής. Αν παρουσιάσει κάποιο από τα προαναφερθέντα συμπτώματα, πρέπει να πάει αμέσως στον δερματολόγο για αξιολόγηση.

Αναλόγως με το ιατρικό ιστορικό του και ειδικές εξετάσεις (λ.χ. ένα δερματικό τεστ που λέγεται photo patch test), εάν είναι αναγκαίες, θα γίνει και η διάγνωση.

Φωτοτοξική δερματίτιδα μπορεί να προκαλέσουν

* Φάρμακα (λ.χ. αντιβιοτικά για την ακμή, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη)

* Χρωστικές (βαφές) με αντισηπτικές ιδιότητες (λ.χ. εωσίνη που υπάρχει σε ρουζ)

* Κολόνιες και άλλα προϊόντα με αρώματα

* Φυτά και αρωματικά έλαια που περιέχουν φουροκουμαρίνες (λ.χ. γρασίδι, εσπεριδοειδή, μάραθος, γλυκάνισο, καρότο, σέλινο, περγαμόντο). Αυτές οι αντιδράσεις αποκαλούνται φυτοφωτοτοξικές και είναι πιο συχνές στους αγρότες

* Πίσσες

Φωτοαλλεργική δερματίτιδα μπορεί να προκαλέσουν

* Φάρμακα (λ.χ. μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτικά όπως οι σουλφοναμίδες, διουρητικά, ορισμένα καθαρκτικά, ηρεμιστικά-αγχολυτικά όπως οι βενζοδιαζεπίνες, αντιψυχωσικά).

* Λευκαντικά (σαπούνια, αποσμητικά)

* Αντηλιακά

* Αποσμητικά με αντιμικροβιακούς παράγοντες

Χρόνος εμφάνισης

* Οι φωτοτοξικές και οι φυτοφωτοτοξικές δερματίτιδες εμφανίζονται συνήθως μετά από 24 ώρες από την έκθεση στον ήλιο. Η αντίδραση συνήθως κορυφώνεται 48 και 72 ώρες μετά.

* Οι φωτοαλλεργικές εκδηλώνονται αφού προηγηθεί ευαισθητοποίηση του ατόμου, δηλαδή λήψη της φωτοευαισθητοποιού ουσίας και έκθεση αρκετές φορές στον ήλιο.

Αντιμετώπιση

* Απομάκρυνση του υπεύθυνου παράγοντα (εάν είναι εφικτό και, σε περίπτωση που πρόκειται για φάρμακο, έπειτα από συνεννόηση με τον θεράποντα γιατρό)

* Φαρμακευτική αγωγή (λ.χ. κορτιζόνη, αντισταμινικά).

* Αποφυγή του ήλιου

Πρόληψη

* Αποφυγή αλόγιστης έκθεσης στον ήλιο (ιδίως 11 π.μ.- 5 μ.μ.)

* Συχνή επάλειψη παχιάς στρώσης αντηλιακού

* Προστατευτικά ρούχα (παντελόνι, μακρυμάνικη μπλούζα), ιδίως όταν βρίσκεστε στην εξοχή ή θέλετε να ξαπλώσετε ή να περάσετε μέσα από χορτάρια

* Καπέλο με φαρδύ γείσο και γυαλιά ηλίου σε κάθε έκθεση στον ήλιο (ακόμα κι αν έχει συννεφιά)

* Παραμονή στη σκιά το δυνατόν περισσότερο όλες τις ώρες της ηλιοφάνειας

* Προσοχή στα τζάμια του αυτοκινήτου (δεν παρέχουν επαρκή προστασία)

πηγή-healthyliving.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Τι πρέπει να κάνετε, αν πάθετε κράμπα κολυμπώντας;

Επιμέλεια: Κική Τσεκούρα, medlabnews.gr

Στις Μυϊκές Κράμπες οδηγούν η κούραση, οι απότομες και άγαρμπες κινήσεις και η απώλεια θερμοκρασίας (ο μυς του μέλους που προσβάλλεται συστέλλεται κι έτσι εμποδίζεται η κίνησή του).

Συνήθως κράμπες εμφανίζονται στα πόδια ή τα χέρια αλλά και στα άλλα μέρη του σώματος.

Αντιμετώπιση

Αν πάθετε την κράμπα ενώ κολυμπάτε στα βαθιά, μην πανικοβληθείτε.

Αλλάξτε τον τρόπο με τον οποίο κολυμπάτε ή χαλαρώστε το μέρος στο οποίο πάθατε κράμπα. 

Αν η κράμπα συνεχίζεται, τότε χωρίς να χάσετε την ψυχραιμία σας κάντε μια κίνηση αντίθετη προς τη συστολή του μυός και συγχρόνως ένα ελαφρύ μασάζ.

Αν η κράμπα εμφανίστηκε στο πόδι, γυρίστε ανάσκελα και προσπαθήστε με τα δάχτυλα του άλλου ποδιού σας να τεντώσετε το πόδι που έχει πάθει την κράμπα, πιέζοντας το στην περιοχή των δαχτύλων.


Αν δεν τα καταφέρετε, κολυμπήστε αργά προς την ακτή, σε ύπτια θέση και όλα θα πάνε καλά.

 Όταν με το καλό βγείτε στην παραλία, κάντε διατάσεις στο σημείο που έχει πάθει κράμπα ή κάντε ελαφρύ μασάζ.

 

Τέλος πιείτε πολύ νερό για να ενυδατωθείτε. Αργότερα μια ζεστή πετσέτα ή ένα ζεστό μπάνιο, μπορούν να ανακουφίσουν από τον πόνο

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Τα κουνούπια δεν τους τσιμπάνε όλους!

Η σκηνή είναι οικεία σε όλους μας: δέκα άνθρωποι μαζεμένοι στον ίδιο χώρο, κάποιοι θα γίνουν… σουρωτήρι από τα τσιμπήματα των κουνουπιών μέχρι να περάσει η βραδιά, ενώ άλλους ούτε που θα τους… κοιτάξουν τα ενοχλητικά αυτά έντομα. 

Όταν αυτό γίνεται συνεχώς, παύει να αποτελεί σύμπτωση – και έρχεται η επιστήμη να εξηγήσει το γιατί. «Ένας στους δέκα ανθρώπους είναι ιδιαίτερα ελκυστικός για τα κουνούπια, όχι για λόγους επιβίωσης, αλλά για λόγους αναπαραγωγής», λέει ο δρ Τζέρι Φ. Μπάτλερ, ομότιμος καθηγητής στο Τμήμα Εντομολογίας & Νηματολογίας του Πανεπιστημίου της Φλώριντα.

Όπως εξηγεί, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουμε τα κουνούπια δεν πίνουν το αίμα μας για να επιβιώσουν: τα θηλυκά κουνούπια (σ.σ. μόνο αυτά μας τσιμπούν, όχι τα αρσενικά) χρειάζονται το ανθρώπινο αίμα για να παράξουν γόνιμα αυγά. Και προφανώς, δεν είναι το αίμα όλων των ανθρώπων κατάλληλο γι’ αυτή τη δουλειά. Αν και η επιστήμη δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει όλα τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει το ανθρώπινο αίμα για να είναι… λαχταριστό για τα θηλυκά κουνούπια, η αναζήτηση διεξάγεται με εντατικούς ρυθμούς.

«Τεράστιος αριθμός μελετών διεξάγονται με τα συστατικά και τις μυρωδιές του ανθρώπινου σώματος που μπορεί να προσελκύουν τα κουνούπια», λέει ο δρ Τζο Κόνλον, σύμβουλος της Αμερικανικής Εταιρείας Ελέγχου των Κουνουπιών (AMCA). «Δεδομένου ότι πρέπει να εξεταστούν ένα-ένα τα σχεδόν 400 διαφορετικά συστατικά που εκπέμπει το ανθρώπινο σώμα, θα χρειαστεί πολύς καιρός για να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα. Ωστόσο, ήδη έχουμε μάθει αρκετά πράγματα».

Πριν από λίγα χρόνια, Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι τα κουνούπια αντιλαμβάνονται την παρουσία μας μέσω τριών σετ υποδοχέων που διαθέτουν. Το ένα σετ ανιχνεύει το διοξείδιο του άνθρακα που απελευθερώνεται με κάθε εκπνοή, το άλλο σετ ανιχνεύει τα ίχνη της οκτενόλης (μιας χημικής ουσίας που υπάρχει στην ανάσα και τον ιδρώτα) και το τρίτο ανιχνεύει το μίγμα από τις υπόλοιπες ουσίες που συνθέτουν τη μυρωδιά του σώματος. 

Οι επιστήμονες ξέρουν επίσης ότι η γενετική καθορίζει σε ποσοστό 85% το αν κάποιος θα είναι ελκυστικός για τα θηλυκά κουνούπια ή όχι. Επιπλέον, έχουν εντοπιστεί ορισμένα στοιχεία της χημείας του σώματός μας, τα οποία «καλοβλέπουν» τα κουνούπια.

«Όσοι έχουν υψηλές συγκεντρώσεις στεροειδών ή χοληστερόλης στην επιδερμίδα τους προσελκύουν περισσότερο τα κουνούπια», εξηγεί ο δρ Μπάτλερ. «Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην πως τα κουνούπια προτιμούν όσους έχουν πρόβλημα χοληστερόλης, αλλά μάλλον ότι προτιμούν εκείνους των οποίων ο οργανισμός επεξεργάζεται πιο αποδοτικά τη χοληστερόλη των τροφίμων, τα υποπροϊόντα του μεταβολισμού της οποίας συσσωρεύονται στην επιφάνεια του δέρματος».

Τα κουνούπια στοχεύουν επίσης όσους υπερπαράγουν ορισμένα οξέα, όπως το ουρικό οξύ, προσθέτει ο εντομολόγος δρ Τζων Έντμαν, εκπρόσωπος της Εντομολογικής Εταιρείας της Αμερικής (ESA). Τα οξέα αυτά διεγείρουν την όσφρηση των κουνουπιών και τα έλκουν προς τα ανυποψίαστα θύματά τους. 

Ωστόσο, η τέχνη της προσέλκυσης αρχίζει πολύ πριν από την… προσγείωση. Τα κουνούπια μπορούν να μυρίσουν το… γεύμα τους από απόσταση 50 μέτρων, κατά τον δρα Έντμαν. Και αυτό δεν είναι διόλου παρήγορο για όσους εκπνέουν πολύδιοξείδιο του άνθρακα – ένα συστατικό που μαγνητίζει τα θηλυκά κουνούπια.

Ο ρόλος του διοξειδίου του άνθρακα στην προσέλκυση των κουνουπιών μόνο αμελητέος δεν είναι. Μελέτη που δημοσιεύθηκε προ ετών στην επιθεώρηση «Αnnals of Ιnternal Μedicine» έδειξε ότι οι άντρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να δεχτούν τις επιθέσεις των κουνουπιών, κυρίως επειδή είναι πιο μεγαλόσωμοι από τις γυναίκες, οπότε εκπνέουν περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα. 

Για τον ίδιο λόγο, οι γυναίκες γίνονται πολύ πιο… δελεαστικές για τα κουνούπια όταν είναι έγκυοι. Μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Τhe Lancet» το 2000, έδειξε ότι οι έγκυοι προσελκύουν διπλάσια κουνούπια απ΄ ό,τι οι άλλες γυναίκες. Όσον αφορά τα παιδιά, πολύ πιο σύνηθες είναι να τσιμπήσουν τα κουνούπια τον ή τους ενήλικες που τα συνοδεύουν, παρά τα ίδια.

Ισχυρή προσελκυστική ουσία φαίνεται ότι είναι επίσης το γαλακτικό οξύ, το οποίο παράγεται όταν ιδρώνουμε και εξηγεί γιατί μας επιτίθενται περισσότερο τα κουνούπια όταν βρισκόμαστε έξω και κάνει ζέστη, κατά τον δρα Κλίφορντ Μπάσετ, από το Ίδρυμα Αλλεργίας και Άσθματος της Νέας Υόρκης.

Μία άλλη εξαιρετικά ελκυστική κατάσταση για τα κουνούπια είναι η κακοσμία των ποδιών. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Βάγκενινγκεν, στην Ολλανδία, είχαν εξετάσει προ ετών δείγματα ιδρώτα από τα πέλματα 48 ανδρών, ηλικίας 20 έως 64 ετών. 

Όπως διαπίστωσαν, όσα δείγματα περιείχαν τα περισσότερα είδη βακτηρίων (σ.σ. η κακοσμία των ποδιών οφείλεται στη συσσώρευση βακτηρίων) ήταν και τα πιο ελκυστικά για τα κουνούπια.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Παιδί και καλοκαιρινή απασχόληση

Κάθε καλοκαίρι η ίδια ερώτηση. Να ξεκουραστούν τα παιδιά μακριά από τα βιβλία και τις σκέψεις, ή να κουβαλήσουμε στις διακοπές, εκτός από τα μπρατσάκια και βιβλία; 

Αφομοίωσε τις γνώσεις που έπρεπε; Μήπως θα ξεχάσει αυτά που έμαθε το χειμώνα μετά από τις διακοπές;

Οι διακοπές του καλοκαιριού έχουν σαν στόχο την ανάπαυλα και την ξεκούραση των μαθητών, όμως είναι και μια ευκαιρία να εμπεδώσουν και αυτά που έχουν μάθει! 

Είναι γεγονός ότι, η απόλυτη απραξία και αποδιοργάνωση μπορεί να οδηγήσουν το παιδί σε αποσυντονισμό, με κίνδυνο να ξεχάσει αυτά που έμαθε και να δυσκολευτεί να μπει ξανά στο κλίμα του σχολείου το Σεπτέμβριο.

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ; 

Σήμερα έρευνες που έχουν γίνει κρίνουν απαραίτητη την αποσυμπίεση των μαθητών από την παραδοσιακή σχολική πραγματικότητα. Σε καμιά περίπτωση δεν πιέζουμε τα παιδία να κάνουν επανάληψη της σχολικής ύλης και είναι απαγορευτικό να βρίσκουν οι γονείς τα βιβλία της επόμενης χρονιάς και να παίρνουν το ρόλο του εκπαιδευτικού και να διδάσκουν την υλη. 

Κάτι τέτοιο μόνο γκρίνια, πίεση και αρνητικό κλίμα στην οικογένεια μπορεί να δημιουργήσει. Επίσης, προκαλεί άγχος στο παιδί και μπορεί να το οδηγήσει σε αρνητική απόδοση τον επόμενο χειμώνα.

ΕΤΟΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

Οι καλοκαιρινές διακοπές δίνουν την δυνατότητα να ασχοληθούν τα παιδιά με άλλες πιο ξέγνοιαστες και ευχάριστες δραστηριότητες, να μείνουν περισσότερες ώρες με την οικογένειά τους χωρίς πίεση, έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα της επιστροφής τους στο σχολείο να έχουν περισσότερα εφόδια για να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες –λόγω της μεγαλύτερης σχολικής τάξης– σχολικές απαιτήσεις. 

Πλέον στο χώρο της εκπαίδευσης δίνεται μεγάλη έμφαση στο παιχνίδι, στις βιωματικές δραστηριότητες, οι οποίες θα πρέπει να προσεγγίζονται με διερευνητικές μεθόδους, και στις εξωσχολικές δραστηριότητες.

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ = ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ 

Τα παιδιά πρέπει να παίρνουν μέρος σε δραστηριότητες που τους ενδιαφέρουν γιατί αυτό είναι ποιότητα ζωής. 

O γονιός κάποιες φόρες βομβαρδίζει το παιδί με δραστηριότητες που πιστεύει εκείνος ότι θα του δώσει ποιότητας ζωής, γιατί πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο θα γίνει ο καλύτερος μαθητής. Μια λοιπόν από αυτές τις δραστηριότητες είναι το παιδί να διαβάζει κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. 

Η φιλοσοφία του παραδοσιακού εκπαιδευτικού συστήματος καλλιεργεί την άποψη ότι επιτυχία είναι η γρήγορη κατάκτηση των γνωστικών αντικειμένων και είναι εύλογο να υπάρχει η ανησυχία για το εάν τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν επαναλήψεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. 

Υπάρχουν τρόποι να γίνεται επανάληψη διασκεδαστικά. (π.χ. Μέσα στην καθημερινότητα ακόμα και στην παραλία μπορούν τα παιδιά να παίξουν και να μάθουν με τους γονείς, δραστηριότητες που και ο εκπαιδευτικός κάνει μέσα στην τάξη για επανάληψη, οι λεγόμενες «ασκήσεις των 5 λεπτών»).

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ 3 ΜΗΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ;

Το παιδί μπορεί να επιλέξει να ενταχθεί σε αθλητικές δραστηριότητες, σε ομάδες απασχόλησης (από τους τοπικούς συλλόγους), να εμπλακεί σε καλλιτεχνικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις, να ασχοληθεί με τη φύση και με άλλες δημιουργικές δραστηριότητες.

 Έτσι θα το βοηθήσουμε να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του, ακολουθώντας ένα πρόγραμμα που θα στοχεύει στην κοινωνικοποίησή του, στην καλλιέργεια της προσωπικότητάς του, στην ανάδειξη των ταλέντων του, στην ωρίμανση, στην αυτοεκτίμηση και στην γενικότερη ψυχοσωματική εξέλιξή του. 

Ο γονιός μπορεί να στείλει το παιδί του σε κάποιες κατασκηνώσεις, όπου υπάρχει δημιουργική απασχόληση των παιδιών, μέσω ομαδικών παιχνιδιών και δραστηριοτήτων. 

Αρκετά μουσεία και οργανισμοί προσφέρουν καλοκαιρινά προγράμματα για παιδιά. Βασική επιδίωξη είναι η εξοικείωση των παιδιών με τον κόσμο των μουσείων, καθώς και η ενίσχυση της συνεργασίας και των φιλικών σχέσεων μεταξύ τους.

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »

Παγωτό: Η πιο γλυκιά και παγωμένη ιστορία

Το αγαπημένο γλύκισμα του καλοκαιριού, το παγωτό, έχει τη δική του παγκόσμια και γλυκιά ιστορία. Με τις πρώτες γραπτές πηγές να προέρχονται από την Κίνα, η ιστορία του παγωτού περνά από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τη Μεσοποταμία, τη Σικελία, την Κωνσταντινούπολη, φτάνει στις αριστοκρατικές Βερσαλλίες της Γαλλίας και εν συνεχεία επεκτείνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Αμερική και εν τέλει σε όλο τον κόσμο. Μαρτυρίες υπάρχουν από τον 5ο αι. π.κ.ε. οι οποίες αναφέρουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες σέρβιραν αντίστοιχα επιδόρπια με χιόνι, μέλι και φρούτα στα συμπόσια τους.
Χιόνι, γάλα και βρασμένο ρύζι είναι τα συστατικά του πρώτου παγωτού από την Κίνα, όπως αναφέρεται σε πηγές του 600 π.κ.ε. Ο πάγος διατηρούταν για εβδομάδες σε υπόγειες αποθήκες. Από χιόνι, μέλι και πολτό φρούτων, ήταν φτιαγμένο το παγωμένο γλύκισμα που δοκίμασε ο αυτοκράτορας Νέρων (54 – 68 μ.κ.ε.), στη Ρώμη. Ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο πρώτος άνθρωπος που δοκίμασε παγωτό στη Δύση.

Γρανίτες από χιόνι, χυμό και κομμάτια φρούτων έφτιαχναν οι κάτοικοι της Σικελίας, σε μια παραλλαγή των σερμπετιών που έφεραν οι Άραβες περίπου το 800 μ.κ.ε, όταν κατέλαβαν το νησί.

Πολλούς αιώνες αργότερα ο βασιλιάς Βίκτωρ - Αμεδαίος Β' σημείωσε το 1718 στο ημερολόγιό του πόσο τον εκνεύριζε η συνήθεια των συμβούλων του στο Παλέρμο να απολαμβάνουν σε κάθε περίσταση μια γρανίτα, ακόμη και κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων.

Στο σαράι του σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης, όπως μνημονεύουν πολλοί περιηγητές του 16ου αιώνα, υπήρχαν αποθήκες πάντα γεμάτες με χιόνι για το αραίωμα των σερμπετιών ενώ οι καλεσμένοι εντυπωσιάζονταν με τις κούπες για τα επιδόρπια, φτιαγμένες από παγωμένους χυμούς φρούτων.

Πολύ πιο κοντά στο σημερινό παγωτό ήταν η συνταγή που εφηύραν οι Ιταλοί στις αρχές περίπου του 17ου αιώνα: Ζέσταιναν ένα μείγμα κρέμας γάλακτος και ζάχαρης, το αρωμάτιζαν με πολτό φρούτων και το χτυπούσαν για ώρα μέσα σε ένα λουτρό από σπασμένο πάγο και αλάτι.

Μέχρι τα μέσα του αιώνα οι γρανίτες και τα παγωτά είχαν φθάσει ως τις Βερσαλίες, αλλά η τιμή τους ήταν αρχικά απαγορευτική για τους κοινούς θνητούς. Μερικές δεκαετίες αργότερα η συντεχνία των λεμοναδοποιών παρασκεύαζε καθημερινά «αρωματικό χιόνι» και το μοίραζε στα cafe των Παρισίων.

Οι Γάλλοι μετά από έναν αιώνα μετέτρεψαν τη γρανίτα στο γνωστό σορμπέ, με την προσθήκη ασπραδιού αυγού. Το σορμπέ πάγωνε συνήθως σε καλούπια σχήματος φρούτων.

Ο πρώτος παγωτατζής στην ιστορία, πάντως, ήταν φυσικά Ιταλός. Λεγόταν Φραντσέσκο Προκόπιο Κούτο και ξεκίνησε τη δουλειά του το 1686 ενώ στη συνέχεια άνοιξε ένα κατάστημα στο Παρίσι, το «Λε Προκόπ», που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Τα παγωτά πήραν τα πρωτεία από τις γρανίτες κάπου στα τέλη του 18ου αιώνα, στη χώρα των καινοτομιών, τις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον ενθάρρυνε τους μαγείρους του να ανακαλύπτουν νέες συνταγές παγωτού.

Το 1843 μια νοικοκυρά από το Νιου Τζέρσεϊ κατασκεύασε το 1843 την πρώτη χειροκίνητη παγωτομηχανή και μέσα σε τρεις δεκαετίες είχαν κιόλας εμφανιστεί 70 βελτιωμένοι τύποι της. Η τεράστια ζήτηση ώθησε το 1851 τον Τζέικομπ Φάζελ να ιδρύσει στη Βαλτιμόρη την πρώτη βιομηχανία παγωτού ενώ ο Ερνεστ Χάμγουι, ένας σύριος μετανάστης στο Σεντ Λούις, έφτιαξε το 1904 τον πρώτο πύραυλο της ιστορίας (που τότε ονομαζόταν χωνάκι), εκτοξεύοντας τις πωλήσεις σε δυσθεώρητα ύψη.

Το παγωτό στην Ελλάδα: Στην Ελλάδα η πρώτη γαλακτοβιομηχανία άνοιξε το 1934, στον Βοτανικό. Λίγα χρόνια αργότερα άνοιξε και στη βόρεια Ελλάδα μεγάλη γαλακτοβιομηχανία, με έδρα τις Σέρρες. Τότε κυκλοφόρησε το πρώτο τυποποιημένο παγωτό. Οι πλανόδιοι παγωτατζήδες έγιναν σύμβολο μιας μεταπολεμικής Ελλάδας που εκσυγχρονιζόταν.

Με το καρότσι τους γεμάτο παγωμένη κρέμα και παγωτά κασάτα περιφέρονταν στις γειτονιές και πούλαγαν την γλυκιά πραμάτια τους. Μέσα σε ένα μεγάλο κάδο με χιόνι (ή έτοιμο πάγο αργότερα), έριχναν στρώσεις αλάτι για να διατηρείται η θερμοκρασία κάτω από το μηδέν. Εκεί βύθιζαν ένα δεύτερο κάδο πιο μικρό, γεμάτο παγωτό, το οποίο κάθε λίγο ανακάτευαν με μια μεγάλη ξύλινη κουτάλα για να μην κρυσταλλώσει. Σήμερα οι έλληνες προτιμούν να αγοράζουν παγωτά από περίπτερα ή μικρά μαγαζιά. Σε ποσοστό πάνω από 40%, προτιμούν το παγωτό ξυλάκι.

Ιταλικό ή Αμερικανικό; Δύο είναι οι βασικές συνταγές παγωτού που χρησιμοποιούνται ευρέως στη Δύση, σήμερα, το λεγόμενο αμερικανικού τύπου και το ιταλικό (gelato). Το ιταλικό gelato φτιάχνεται μόνο με πλήρες γάλα, χωρίς αβγά και έχει πυκνή σύσταση και έντονη γεύση. Αντίθετα, το παγωτό αμερικανικού τύπου είναι πιο λιπαρό, γιατί φτιάχνεται με κρέμα γάλακτος και είναι ελαφρύ σαν αφρός, γιατί το 50% του όγκου του αποτελείται από αέρα. Το αμερικανικό είναι πιο ανθυγιεινό καθώς περιέχει 10-12% λιπαρά ενώ το gelato με την πλούσια γεύση περιέχει μονο 4-5%.

Το Ανατολίτικο Dondurma είναι στα τουρκικά το παγωτό. Η νοστιμότερη γεύση του είναι το Kaymaklı Dondurma (καϊμακλί ντοντουρμά), δηλαδή το παγωτό καϊμάκι, που φτιάχνεται από γάλα γίδας, ζάχαρη, σαλέπι και μαστίχα. Θεωρείται ότι προέρχεται από το Καχραμάνμαρας, μια περιοχή στα βάθη της νοτιοανατολικής Τουρκίας. Το Kahramanmaraş φημίζεται για την παραγωγή του σαλεπιού και ενός αλευριού που παράγεται από αποξηραμένους κονδύλους ορχιδέας, συστατικά που χρησιμοποιούνται στη παραγωγή του dondurma. Πρόκειται για ένα «ελαστικό παγωτό» που κόβεται και με μαχαίρι. Στη Συρία το πασπαλίζουν με πράσινο φιστίκι.

Παγωτό παρφέ: Αυτό το είδος παγωτού λέγεται έτσι λόγω της τέλειας (parfait) αναλογίας των υλικών που δίνει στο παγωτό μια κρεμώδη αλλά ταυτόχρονα σκληρή υφή και το κάνει να μην λιώνει εύκολα. Το συναντάμε συνήθως στην γαλλική και αμερικανική ζαχαροπλαστική. Αυτό που ονομάζουμε παρφέ στην Ελλάδα είναι αρκετά λιπαρό παγωτό, με κρέμα και σαντιγί, που περιέχει λικέρ ή καφέ, φρουί γλασέ και ψιλοκομμένους ξηρούς καρπούς.

Παγωτό καϊμάκι: Το καϊμάκι ή ντοντουρμάς είναι άλλο ένα διάσημο παγωτό, πολύ αγαπητό στους Έλληνες. Κατάγεται από την Πόλη και την συνταγή την έφεραν στις αποσκευές τους οι πρώτοι πρόσφυγες. Φτιάχνεται με ανθόγαλα, σαλέπι και μαστίχα, έχει μαστιχωτή υφή και είναι πολύ αρωματικό. Συνήθως συνοδεύει τα γλυκά του κουταλιού και τα σιροπιαστά, που επίσης κατάγονται από την Πόλη.

Παγωτό κασάτο: Το κασάτο είναι ένα μυθικό παγωτό ή καλύτερα ένας τρόπος σερβιρίσματος παγωτού, πολύ διάσημος τις δεκαετίες 50-70. Κάτι σαν παγωτό πολυτελείας, που τρώγονταν συνήθως τις Κυριακές. Σε ένα επάργυρο μπολ έβαζαν στρώσεις παγωτού διαφόρων γεύσεων και και έριχναν ανάμεσα φρουί γλασέ και ξηρούς καρπούς. Περίχυναν το παγωτό με λιωμένη σοκολάτα και έβαζαν το μπολ σε βαθιά ψύξη, για να παγώσει καλά, σχεδόν να κρυσταλλώσει. Στην συνέχεια αναποδογύριζαν το μπολ, έκοβαν την κάθε μπάλα στα 4 και σερβίραν την κάθε φέτα με μπισκότα, σιρόπι κ.ο.κ. Σήμερα αυτό το παγωτό είναι δυσεύρετο. Θα το βρείτε μόνο σε επιλεγμένα ζαχαροπλαστεία.

Γλυκός θησαυρός με αξία διατροφική: Το παγωτό είναι το πιο διάσημο αλλά και το πιο παρεξηγημένο γλυκό στον κόσμο. Γιατί; Μπορεί να είναι κρύο αλλά δεν προκαλεί κρυολογήματα

Ο μύθος ότι «αν φας παγωτό θα σε πιάσουν τα λαιμά σου» έχει καταρριφθεί πλέον από την ιατρική έρευνα. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι το παγωτό ανακουφίζει από τον πονόλαιμο και το κρυολόγημα! Άλλωστε οι Σκανδιναβοί ακόμα και τις πιο κρύες μέρες του χειμώνα δεν σταματούν να καταναλώνουν παγωτό, χωρίς καμία επίπτωση στην υγεία τους. Παρόλο που οι χώρες τους είναι οι πιο κρύες στην Ευρώπη καταναλώνουν μεγαλύτερη ποσότητα παγωτού ακόμα και από τις πιο ζεστές χώρες της Μεσογείου. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κατανάλωση παγωτού φτάνει τα 14 κιλά ετησίως ενώ στην Ελλάδα μόνο τα 5,5 κιλά.

Μπορεί να έχει ζάχαρη αλλά δεν παχαίνει: Μην ακούτε αυτούς που λένε ότι το παγωτό παχαίνει! Φροντίστε απλά να το τρώτε με μέτρο. Το παγωτό, όταν φτιάχνεται με απλό γάλα, χωρίς αβγά και κρέμα είναι ένα εξαιρετικά υγιεινό γλυκό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι διαβητικοί μπορούν να τρώνε ένα απλό παγωτό την εβδομάδα. 100 γρ. παγωτού μπορεί να έχουν από 100 θερμίδες (μια απλή γρανίτα) ως 220 θερμίδες (παγωτό παρφέ). Όποιο παγωτό και να προτιμήσετε προσλαμβάνετε λιγότερες θερμίδες αναλογικά με πολλά άλλα γλυκίσματα. Φροντίστε να αποφεύγετε τα παγωτά με επικάλυψη σοκολάτας ή με διάφορα πρόσθετα όπως ξηρούς καρπούς και σιρόπια. Αν κάνετε δίαιτα προτιμήστε γρανίτες από φυσικό χυμό, χωρίς έξτρα ζάχαρη και διάφορα σπιτικά σορμπέ.

Μπορεί να είναι γλυκό αλλά είναι εξαιρετικά θρεπτικό. Οι διαιτολόγοι λένε ότι ένα αγνό παγωτό ισοδυναμεί με ένα δεύτερο ποτήρι γάλα. Πράγματι έχει θρεπτική αξία παρόμοια με του γάλακτος, αφού τα 100 γρ. παγωτού προσδίδουν περίπου 100-120 μγ ασβέστιο, δηλαδή περίπου το 10% της ημερήσιας ανάγκης του οργανισμού σε ασβέστιο. Αντίστοιχα τα 100 μλ γάλα προσδίδουν 140 μγ ασβέστιο. Το παγωτό δεν είναι πλούσιο μόνο σε ασβέστιο. Αποτελεί εξαιρετική πηγή ουσιωδών πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας, βιταμινών A, B1, B2, B12 και D, φωσφόρου και άλλων ιχνοστοιχείων. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι περιέχει επίσης συζευγμένο λινολεϊκό οξύ το οποίο προστατεύει τον οργανισμό μας από χρόνιες παθήσεις. Επιπλέον, τα λιπαρά που περιέχει προέρχονται τα περισσότερα από το γάλα, γι΄ αυτό δεν είναι επιβλαβή για τον οργανισμό.

Τα παγωτά του εμπορίου δεν έχουν συντηρητικά: Αν αγοράσουμε ένα έτοιμο παγωτό βλέπουμε στην σύσταση του ότι έχει γλυκαντικές ουσίες, σταθεροποιητές, γαλακτωματοποιητές και χρωστικές ύλες. Δεν περιέχει όμως τα επιβλαβή συντηρητικά, γιατί είναι ένα προϊόν που αποτελείται από παστεριωμένο γάλα και χρειάζεται μόνο ψύξη για να συντηρηθεί.

Προς αποφυγή: Αποφύγετε τα «παγωτά» που αναγράφουν στην ετικέτα «παγωμένο γλύκισμα». Δεν είναι πραγματικά παγωτά, αφού περιέχουν φυτικά λιπαρά και όχι λιπαρά γάλακτος, για λόγους οικονομίας. Είναι δηλαδή διατροφικά φτωχότερα προϊόντα από τα κανονικά παγωτά.

Αποφύγετε τα υπέρφθηνα παγωτά. Είναι πιο ακριβά γιατί μεγάλο ποσοστό τους είναι αέρας.. για αυτό είναι σαν αφρός-σαντιγί. Αν έχετε παρατηρήσει τα πουλάνε με το λίτρο (μονάδα μέτρησης όγκου). Τα παγωτά με πυκνή υφή, που δεν έχουν τζάμπα αέρα και νερό μπορεί να είναι πιο ακριβά αλλά ουσιαστικά περιέχουν περισσότερο πραγματικό παγωτό σε λιγότερη ποσότητα προϊόντος! Γι΄ αυτό προτιμήστε ποιότητα, όχι ποσότητα.

Προσοχή στους συνδυασμούς. Δεν πρέπει να συνδυάζουμε παγωτό με άλλα γλυκά. Πχ η καρυδόπιτα με παγωτό αν και είναι πολύ νόστιμος συνδυασμός δεν είναι ιδιαίτερα ωφέλιμος για τον οργανισμό μας, γιατί και τα δύο γλυκίσματα περιέχουν λιπαρά και ζάχαρη. Το ίδιο ισχύει και για τον συνδυασμό παγωτό-βάφλα ή παγωτό- τηγανίτα.

Μην καταπιέζεστε για το τι θα φάτε. Αν και τα φρουτοπαγωτά είναι θεωρητικά πιο υγιεινά το σημαντικό είναι να φάτε την αγαπημένη σας γεύση με μέτρο. Αν δεν τρώτε καθημερινά μπορείτε όταν θα επιλέξετε να φάτε αυτό που σας αρέσει παραπάνω.

Όλα τα παγωτά δεν είναι ίδια. Η ποιότητα του γάλακτος και η προέλευση των υλικών είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν την διαφορά. Κάποια χειροποιητα παγωτά που φτιάχνουν παραγωγοί και ζαχαροπλάστες με μεράκι σε όλη την Ελλάδα είναι κορυφαία. Ως έξυπνοι καταναλωτές όμως, πρέπει να αγοράζουμε παγωτό μόνο από παραγωγό που εμπιστευόμαστε και είμαστε σίγουροι για τις συνθήκες υγιεινής και παστερίωσης του γάλακτος. Αν δεν είμαστε σίγουροι το παγωτό που φτιάχνουμε μόνοι μας είναι η ασφαλέστερη επιλογή.

Σπιτικό Παγωτό Γιαούρτι
Υλικά:
3 φλιτζάνια γιαούρτι
1 φλιτζάνι κρέμα γάλακτος
1 φλιτζάνι ζάχαρη άχνη
Ξύσμα από ένα λεμόνι

Εκτέλεση: Χτυπάτε στο μίξερ το γιαούρτι, την κρέμα, τη ζάχαρη και το λεμόνι. Τοποθετείτε το μίγμα στην παγωτομηχανή και ακολουθείτε τις οδηγίες χρήσης της. Εάν δεν διαθέτετε παγωτομηχανή, το τοποθετείτε σε ένα μεταλλικό σκεύος στην κατάψυξη και το ανακατεύετε με ένα κουτάλι ανά μισή ώρα μέχρι να παγώσει. Πριν σερβίρετε αφήνετε για 10 λεπτά έξω από την κατάψυξη.

Συνοδεύεται με γλυκό του κουταλιού βύσσινο και καβουρδισμένα αμύγδαλα ή φιστίκια.

Μπορείτε να κάνετε και κάτι ακόμη πιο απλό: Πάρτε γιαούρτι σακούλας και βάλτε το στην κατάψυξη να παγώσει. Όταν παγώσει συνοδέψτε το με φρούτα, ξύσμα λεμονιού, ξηρούς καρπούς, μπισκότα χοντροτριμμένα και σιρόπι για μια πολύ απλή δροσερή και έξυπνη γεύση.

Προσοχή το γιαούρτι να μην έχει υγρά, αν έχει, στραγγίστε το βάζοντας το για 2-3 ώρες σε βρεγμένη πετσέτα.

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΔΡΟΣΕΡΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ!!!

πηγή

Διαβάστε περισσότερα... »