Η προφητεία του Δανιήλ, για τον Μέγα Αλέξανδρο

Ο Δανιήλ έζησε, περίπου 300 χρόνια πρὶν τὸν Μ. Ἀλέξανδρο

Θὰ παραθέσουμε μεταφρασμένα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ προφήτη Δανιὴλ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τὰ χωρία στὰ ὁποῖα περιγράφονται τὰ δύο ὁράματα τοῦ προφήτη γιὰ τὸ Μ. Ἀλέξανδρο καὶ δίνεται ἡ ἐξήγηση τοῦ πρώτου ὁράματος ἀπὸ ἕναν ἄγγελο καὶ τοῦ δεύτερου ἀπὸ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ. Θὰ τελειώσουμε μὲ τὴν ἑρμηνεία τὴν ὁποία δίνει στὴν προφητεία ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

1.1 Τὸ πρῶτο ὅραμα τοῦ προφήτη Δανιήλ

(Δανιήλ ζ΄ 1,3,6)

1. Κατὰ τὸ πρῶτο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Βαλτάσαρ τοῦ βασιλιᾶ τῶν Χαλδαίων ὁ Δανιὴλ εἶδε ἕνα ὄνειρο… τὸ ὁποῖο καὶ κατέγραψε·…

3. Καὶ τέσσερα θηρία μεγάλα, διαφορετικὸ τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο, ἀνέβαιναν ἀπὸ τὴ θάλασσα. …

6. Ἔπειτα ἀπὸ τὸ δεύτερο θηρίο κοιτοῦσα προσεκτικὰ καὶ αἴφνης εἶδα ἕνα ἄλλο θηρίο ποὺ ἔμοιαζε σὰν λεοπάρδαλις· καὶ στὸ ἐπάνω μέρος τοῦ σώματός της εἶχε τέσσερα φτερὰ πτηνοῦ.

Τὸ θηρίο αὐτὸ εἶχε ἐπίσης τέσσερα κεφάλια καὶ τοῦ δόθηκε μεγάλη ἐξουσία.

1.2. Ἑρμηνεία τοῦ πρώτου ὁράματος

ἀπὸ ἕναν Ἄγγελο

16. Πλησίασα τότε ἕναν ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους ποὺ ἦταν παρόντες καὶ ζητοῦσα ἀπὸ αὐτόν τὴν ἐξήγηση ὅλων αὐτῶν· κι ἐκεῖνος μοῦ ἐξήγησε καὶ μοῦ φανέρωσε τὴν ἑρμηνεία ὅσων εἶδα καὶ ἄκουσα.

17. (Μοῦ εἶπε)· Αὐτὰ τὰ τέσσερα μεγάλα θηρία εἶναι τέσσερις βασιλεῖες, οἱ ὁποῖες θὰ ἐμφανιστοῦν ἐπάνω στὴ γῆ.

1.3. Τὸ δεύτερο ὅραμα τοῦ Προφήτη Δανιήλ

(Δανιήλ η΄ 1, 5-8)

1. Κατὰ τὸ τρίτο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ βασιλιᾶ Βαλτάσαρ παρουσιάστηκε σὲ μένα τὸν Δανιήλ ἕνα ὅραμα, μετὰ τὸ πρῶτο ὅραμα ποὺ μοῦ εἶχε ἐμφανιστεῖ στὴν ἀρχή. …

5. Καὶ καθὼς ἐγὼ συλλογιζόμουν τὸ ὅραμα μὲ τὸν κριό, ξαφνικὰ εἶδα νὰ ἔρχεται ἕνας τράγος αἰγῶν ἀπὸ τὰ νοτιοδυτικά, μὲ διάθεση νὰ κυριαρχήσει σ’ ὅλη τὴ γῆ. Ὅμως λόγῳ τῆς μεγάλης του ταχύτητας φαινόταν σὰν νὰ μὴν πατοῦσε στὴ γῆ.

Ὁ τράγος αὐτὸς εἶχε ἀνάμεσα στὰ μάτια του ἕνα κέρατο ποὺ φαινόταν ἀπὸ παντοῦ.

6. Ὁ τράγος αὐτὸς προχώρησε μέχρι τὸν κριὸ ποὺ εἶχε τὰ δύο κέρατα, τὸν ὁποῖο εἶχα δεῖ νὰ στέκεται κοντά στὸν ποταμὸ Οὐβάλ, καὶ ὅρμησε ἐναντίον του μὲ ὅλη τὴν ὁρμὴ τῆς δύναμής του.

7. Τὸν εἶδα ποὺ ἔφτασε ὡς τὸν κριὸ καὶ ἔδειξε ἄγριες διαθέσεις ἀπέναντί του καὶ χτύπησε τὸν κριό καὶ συνέτριψε καὶ τὰ δύο του κέρατα· μετὰ ἀπὸ τὴν ἐπίθεση αὐτὴ τοῦ τράγου, ὁ κριός δὲν εἶχε πιὰ δύναμη νὰ τοῦ ἀντισταθεῖ.

Καὶ ἔριξε ὁ τράγος τὸν κριὸ κατὰ γῆς καὶ τὸν καταπάτησε καὶ δὲν ὑπῆρχε κανείς, γιὰ νὰ γλιτώσει τὸν κριὸ ἀπὸ τὴν ἐπίθεση τοῦ τράγου.

8. Καὶ ὁ τράγος τῶν αἰγῶν κατέστη πάρα πολὺ ἔνδοξος.

Ὅμως ἐπάνω στὴν ἀκμὴ τῆς δύναμής του συνετρίβη τὸ κέρατό του τὸ μεγάλο καὶ στὴ θέση ἐκείνου φύτρωσαν ἄλλα τέσσερα κέρατα, τὰ ὁποῖα εἶχαν κατεύθυνση πρὸς τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα.

1.4. Ἑρμηνεία τοῦ δεύτερου ὁράματος

ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ (Δανιήλ η΄ 16-17, 19, 21-22)

16. Καὶ ἄκουσα τὴ φωνή κάποιου ἄνδρα ἀνάμεσα στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Οὐβάλ, ὁ ὁποῖος φώναξε καὶ εἶπε· «Γαβριήλ, ἐξήγησε σ’ ἐκεῖνο τὸν ἄνθρωπο τὸ νόημα τοῦ ὁράματος».

17. Καὶ ἦλθε ὁ Γαβριήλ καὶ στάθηκε κοντά μου. …

19. Καὶ εἶπε· …

21. «Ὁ τράγος τῶν αἰγῶν εἶναι ὁ βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων (ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος)· καὶ τὸ μεγάλο κέρατο, τὸ ὁποῖο βρισκόταν ἀνάμεσα στὰ μάτια του, αὐτὸς εἶναι ὁ πρῶτος καὶ πιὸ σπουδαῖος βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων.

22. Καὶ τὰ τέσσερα κέρατα τὰ ὁποῖα φύτρωσαν στὴ θέση ἐκείνου τὸ ὁποῖο συνετρίβη, σημαίνουν πὼς ἀπὸ τὸ ἔθνος τοῦ βασιλιᾶ αὐτοῦ θὰ ἀναδειχτοῦν τέσσερις βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν θὰ διαθέτουν τὴ δική του δύναμη».

8.5. Ἡ ἑρμηνεία τῆς προφητείας

ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο

Ἡ λεοπάρδαλις, τὴν ὁποία ἀναφέρει ὁ προφήτης Δανιήλ, εἶναι ὁ Ἀλέξανδρος ὁ βασιλιὰς τῶν Μακεδόνων, ὁ ὁποῖος πέταξε σὰν πουλὶ ἐπάνω ἀπ’ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Γιατὶ κανεὶς δὲν ἦταν πιὸ γρήγορος καὶ πιὸ εὐκίνητος ἀπὸ αὐτόν, ἀλλὰ ἦταν ὁρμητικὸς καὶ εὐκίνητος σὰν αὐτὸ τὸ θηρίο. Λέει ὁ προφήτης· «Εἶχε (ἡ λεοπάρδαλις) τέσσερα φτερά πτηνοῦ στὸ ἐπάνω μέρος τοῦ σώματός της». 

Δηλαδή, ἀπέκτησε ὁλόκληρη τὴ δύναμη. Διότι, ἀφοῦ χώρισε τοὺς Πέρσες σὲ δεκατρία βασίλεια, τὰ ὑπέταξε ὅλα. Εἶδες τὴν ταχύτητά του; Αὐτὴ τὴ συμπεραίνουμε καὶ ἀπὸ τὴ φύση τοῦ θηρίου, ποὺ εἶναι ταχύτατο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ φτερὰ ποὺ φέρει. Διέτρεξε ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. «Καὶ τὸ θηρίο εἶχε», λέει, «τέσσερα κεφάλια. Καὶ τοῦ δόθηκε ἡ βασιλεία καὶ ἡ ἐξουσία» (P.G. 56, 230).

Ὁ προφήτης διὰ τῆς λεοπαρδάλεως βλέπει τὴ βασιλεία τῶν Μακεδόνων… Προφητεύει, ἀκόμη, πῶς ὁ Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδὼν κατέλυσε τὴ βασιλεία τῶν Περσῶν· μιλώντας γιὰ κριὸ ἐννοεῖ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, ἐνῷ λέγοντας τράγος ἐννοεῖ τὸν Ἀλέξανδρο τὸν Μακεδόνα (P.G. 56, 383). 

Ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος ὁ βασιλιὰς τῶν Μακεδόνων κατανίκησε τὸν Δαρεῖο τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, ἀπέκτησε ὁ ἴδιος τὴν ἐξουσία στὸ κράτος ἐκείνου. Ὅταν ὁ Ἀλέξανδρος πέθανε, τὸν διαδέχτηκαν τέσσερις βασιλεῖς· …

Ὁ προφήτης, κριό ἀποκάλεσε τὸν Δαρεῖο, τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, καὶ τράγο τὸν βασιλιὰ τῶν Ἑλλήνων, ἐννοῶ τὸν Ἀλέξανδρο τὸ Μακεδόνα. Λέγοντας τέσσερα κέρατα ἐννοεῖ τοὺς βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν διαδέχτηκαν…

Ὅταν πιὸ κάτω μιλάει ὁ προφήτης γιὰ τὸν Μακεδόνα Ἀλέξανδρο, λέει· «Καὶ ἰδού τράγος αἰγῶν ἤρχετο ἀπὸ λιβός…». Κι ὅταν πιὸ κάτω κάνει λόγο γιὰ τὴν πολεμικὴ ἐπιχείρηση τοῦ Ἀλέξανδρου ἐναντίον τοῦ Δαρείου καὶ τὴν κατὰ κράτος νίκη του, λέει· «Ἦλθεν ὁ τράγος ἕως τοῦ κριοῦ…» (P.G. 48, 893-894).

Τὸ ἔθνος τῶν Μακεδόνων ἦταν ξακουστὸ πρὶν ἀκόμη ἀπὸ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καὶ παντοῦ ὅλοι τὸ ἐγκωμίαζαν περισσότερο ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους.

Οἱ Ρωμαῖοι, ἄλλωστε, γι’ αὐτόν τὸν λόγο θεωροῦνται ἀξιοθαύμαστοι, ἐπειδὴ ὑπέταξαν τοὺς Μακεδόνες. Διότι τὰ κατορθώματα τοῦ βασιλιᾶ τῶν Μακεδόνων ξεπερνοῦσαν κάθε λογική, καθώς, ἐνῷ ξεκίνησε ἀπὸ μιὰ μικρή πόλη, κυρίευσε ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη. 

Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης εἶδε στὸ ὅραμά του τὸν Ἀλέξανδρο σὰν λεοπάρδαλη μὲ φτερά· ἤθελε ἔτσι νὰ δηλώσει τὴν ταχύτητα καὶ τὴ δύναμη καὶ τὴν ὁρμητικότητα καὶ τὸ αἰφνιδιαστικό του πέταγμα ἐπάνω ἀπὸ τὴν οἰκουμένη μέσα σὲ τρόπαια καὶ σὲ νίκες. Λένε, μάλιστα, πώς, ὅταν ἄκουσε κάποιο φιλόσοφο νὰ λέει ὅτι ὑπάρχουν ἄπειροι κόσμοι, ἀναστέναξε πικρά, γιατί, ὅπως εἶπε, ἂν ὑπάρχουν ἄπειροι κόσμοι, αὐτὸς δὲν κυρίευσε ἀκόμη οὔτε ἕναν. 

Ἦταν πάρα πολὺ μεγαλόφρων καὶ μεγαλόψυχος, καὶ ὁλόκληρη ἡ οἰκουμένη μιλοῦσε γι’ αὐτόν. Μαζί, λοιπόν, μὲ τὴ φήμη τοῦ βασιλιᾶ ὅλο καὶ πιὸ πολὺ αὐξανόταν καὶ ἡ δόξα τοῦ ἔθνους. Διότι ὀνομαζόταν Ἀλέξανδρος ὁ Μακεδών. 

Ἑπομένως, καθὼς ὅλοι μιλοῦσαν μὲ θαυμασμὸ γι’ αὐτόν, ποὺ ἦταν Μακεδών, ἦταν φυσικό παντοῦ νὰ μιλοῦν ἐγκωμιαστικὰ καὶ γιὰ ὅσα συνέβαιναν στὴ Μακεδονία. Γιατὶ τίποτε ἀπὸ ὅσα λένε ἢ κάνουν οἱ διάσημοι ἄνθρωποι δὲν περνάει ἀπαρατήρητο. Οἱ Μακεδόνες, ἑπομένως, ἦταν ἀνώτεροι ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους (P.G. 62, 399).

*ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ:

΄΄Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ – Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ΄΄

ΕΚΔΟΣΗ 2013

πηγή-enromiosini.gr

Διαβάστε περισσότερα... »

Μία μοναδική προφητεία... για τα Χριστούγεννα

Προφήτης, γενικά, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού «βλέπει». Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἕνα ἰδιαίτερο χάρισμα ἀπό τόν Θεό, νά μπορεῖ νά βλέπει μέ διαφορετικό μάτι γεγονότα καί κατα­­­στάσεις καί, μάλιστα, νά τά βλέπει σέ διαφορετικό χρόνο ἀπό αὐτόν πού αὐτά λαμβάνουν χώρα. Ἡ πιό συνηθισμένη περίπτωση εἶναι νά μπορεῖ νά βλέπει πρόσωπα καί παραστάσεις πού πρόκειται νά συμβοῦν στό μέλλον. 

Ἀλλά, ἐπίσης, μπορεῖ νά δεῖ καί γεγονότα τοῦ παρελθόντος, ὅπως εἶδε ὁ Μωυσῆς τή Δημιουργία τοῦ κόσμου καί τήν κατέγραψε. Ἤ ἀκόμα, νά μπορεῖ νά «δεῖ» τό παρόν, μέ τήν ἔννοια τοῦ νά γνωρίζει πίσω ἀπό κάθε γεγονός ποιά εἶναι τά πραγματικά αἴτια καί οἱ συνθῆκες. Προφῆτες ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν σέ κάθε ἐποχή. Οἱ πιό γνωστοί μας προφῆτες εἶναι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης οἱ ὁποῖοι προφήτευσαν κυρίως τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία.

Ὅλοι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἡγιασμένοι, ἀσκητικοί, μέ ἔνθεο φρόνημα. Ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν φοβοῦνταν νά μεταφέρουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους ὅσο καί ἄν γίνονταν δυσάρεστοι σ’ αὐτούς. Αὐτός μάλιστα ὁ ζῆλος τους, νά ἀποτυπώσουν ἀκριβῶς καί χωρίς καμιά παρέκκλιση τίς βουλές τοῦ Θεοῦ, ἦταν αἰτία νά γίνουν ἀντιπαθεῖς στούς ἀνθρώπους καί νά τό πληρώσουν καί μέ τή ζωή τους ἀκόμα. 

Ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος, στήν ἀπολογία του, λίγο πρίν τόν λιθοβολισμό του, τό ἐπεσήμανε αὐτό μετά παρρησίας στούς Ἰουδαίους: «τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καί ἀπέκτειναν τούς προκαταγγείλαντας περί τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου» (Πράξ. 7,52). Ἦταν, λοιπόν, οἱ προφῆτες, ἄνθρωποι ζηλωτές, οἱ ὁποῖοι κήρυτταν ἀλλά καί ἔθεταν πάνω καί ἀπό τή ζωή τους ἀκόμα, τήν πιστή τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Αὐτό δέν ἦταν ἁπλῶς μία μόνο θεωρητική διδασκαλία γιά τούς ἄλλους, ἀλλά ἦταν πρωτίστως στάση ζωῆς δικῆς τους. 

Σέ κάθε τους βῆμα, εἶχαν ἀγωνία νά μήν παραβοῦν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί αὐτόν νά διδάξουν στούς ἀνθρώπους. Ἔγιναν μεγάλοι, διότι ὄχι μόνο δίδαξαν ἀλλά καί ἐφάρμοσαν στή ζωή τους τίς προσταγές τοῦ Θεοῦ, «ὅς δ’ ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,19).

Οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, λόγω τοῦ ἰδιαιτέρου χαρίσματος πού τούς δόθηκε ἀπό τόν Θεό, μίλησαν μέ ἀκρίβεια γιά γεγονότα τοῦ μέλλοντος. Ἀναφέρθηκαν σέ καταστάσεις καί σέ πρόσωπα πού θά διαμόρφωναν τήν ἱστορία, πάντοτε ὅμως συγκεκαλυμμένα, οὕτως ὥστε νά μήν ἦταν ἡ προφητεία αὐτή πού θά ἐπηρέαζε καί θά διαμόρφωνε τά γεγονότα, ἀλλά αὐτή πού θά ἐπιβεβαίωνε ὅτι ὅλη ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας εἶναι ἕνα ἀνοιχτό βιβλίο μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ καί τίποτα δέν εἶναι ἄγνωστο καί κρυφό σ’ Αὐτόν, «καί οὐκ ἔστιν κτίσις ἀφανής ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δέ γυμνά καί τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ» (Ἑβρ. 4,13)

Κοντά στούς πολλούς προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐμφανίστηκε στό προσκήνιο τῆς ἱστορίας ἕνας μεγάλος προφήτης. Ἕνας προφήτης ἀγωνιστής, ζηλωτής καί μέ ἰδιαίτερα χαρίσματα. Ἕνας προφήτης ὁ ὁποῖος ἔζησε τή Βαβυλώνιο αἰχμαλωσία ἀπό τήν ἀρχή της, ἀλλά πού κατάφερε, χάρη στό φιλόθεο τῆς ψυχῆς του, νά ἀγαπηθεῖ καί νά τιμηθεῖ ἰδιαίτερα ἀπό τόν κατακτητή βασιλιά Ναβουχοδονόσωρα. 

Τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ βασιλιάς, ὑψηλές θέσεις στή διοίκηση τῆς βασιλείας του. Ἀλλά καί μετά τήν κατάρρευση τῆς Βαβυλωνιακῆς δυναστείας ἀπό τήν Μηδοπερσική, ὁ βασιλιάς Δαρεῖος ἀναβάθμισε κι ἄλλο τόν προφήτη καί τόν τοποθέτησε γενικό διοικητή ὅλου τοῦ βασιλείου του. Πράγμα παράδοξο καί πρωτοφανές γιά ἕναν αἰχμάλωτο καί ὑπόδουλο. Ὅλα αὐτά χάρη στά μεγάλα χαρίσματα τοῦ προφήτη, τά ὁποῖα ἦταν, οὐσιαστικά, δωρεές τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.

Ὁ μεγάλος αὐτός προφήτης εἶναι ὁ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ὀνομάστηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό «ἀνήρ ἐπιθυμιῶν». Ὁ προφήτης αὐτός, λόγω τοῦ ὑπερβολικοῦ ζήλου του νά τηρήσει στή ζωή του τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ, προικίστηκε ἀπ’ Αὐτόν μέ ἰδιαίτερα καί ἐξαιρετικά προφητικά χαρίσματα διακρίσεως καί διοράσεως. 

Ἀξιώθηκε νά δεῖ σέ ὅραμα ὁλόκληρη τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, μέχρι καί τή στιγμή λίγο πρίν τήν τελική κρίση, «ἐθεώρουν ἕως ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν, καί παλαιός ἡμερῶν ἐκάθητο, καί τό ἔνδυμα αὐτοῦ λευκόν ὡσεί χιών, καί ἡ θρίξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεί ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλόξ πυρός, οἱ τροχοί αὐτοῦ πῦρ φλέγον» (Δαν. 7,9). Εἶναι ὅμως καί ὁ μοναδικός προφήτης ὁ ὁποῖος προφήτευσε κάτι τό μοναδικό. Προφήτευσε μέ κάθε ἀκρίβεια τήν ἡμερομηνία ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία. Οἱ προφῆτες ποτέ δέν βάζουν ἡμερομηνίες τελέσεως τῶν γεγονότων πού προφητεύουν. 

Ἡ μοναδική προφητεία πού περιέχει ἀκριβῆ ἡμερομηνία πραγματοποιήσεως αὐτῆς, εἶναι ἡ προφητεία τοῦ Δανιήλ περί τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία. 

Στό βιβλίο του ὁ Δανιήλ, στό κεφάλαιο 9, καί στό στίχο 24, ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἅγιος Ἁγίων, ὁ Μεσσίας δηλαδή, θά ἔρθει σέ ἑβδομήντα ἑβδομάδες ἐτῶν, δηλαδή σέ 490 χρόνια (70x7=490). Καί πραγματικά, ἡ ἔλευση τοῦ Λυτρωτῆ, ἡ γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔλαβε χώρα ἀκριβῶς τετρακόσια ἐνενήντα ἔτη μετά τήν προφητεία…

Ἡ προφητεία αὐτή εἶναι μοναδική, συγκλονιστική, ἐξαίρετη! Ὁ προφήτης Δανιήλ ἀξιώθηκε ἰδιαιτέρας χάριτος ὑπό τοῦ Θεοῦ. Προφήτευσε τήν ἀκριβῆ ἡμερομηνία τῶν Χριστουγέννων! Γι’ αὐτό καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν νά τιμοῦμε καί νά ἑορτάζουμε «ἐξαιρέτως» τόν προφήτη Δανιήλ τήν Κυριακή τῆς πρό Χριστοῦ Γεννήσεως. 

Ἐμεῖς ταπεινά, ἄς τιμοῦμε καί ἄς ἀγαποῦμε ἰδιαίτερα τόν μεγάλο αὐτόν προφήτη καί ἄς ἀναπέμπουμε δοξολογίες στόν Ἅγιο Θεό, ὁ ὁποῖος βάζοντας στό στόμα τῶν προφητῶν Του σπουδαῖες καί θαυμαστές προφητεῖες δυναμώνει καί ἀναπτερώνει τήν ἀσθενική πίστη μας.

Πηγή: Περιοδικό Ἁγία Λυδία, τεῦχος 489, Δεκέμβριος 2013.

πηγή-elafosdorkas

Διαβάστε περισσότερα... »