Προφήτης, γενικά, εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού «βλέπει». Εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἕνα ἰδιαίτερο χάρισμα ἀπό τόν Θεό, νά μπορεῖ νά βλέπει μέ διαφορετικό μάτι γεγονότα καί καταστάσεις καί, μάλιστα, νά τά βλέπει σέ διαφορετικό χρόνο ἀπό αὐτόν πού αὐτά λαμβάνουν χώρα. Ἡ πιό συνηθισμένη περίπτωση εἶναι νά μπορεῖ νά βλέπει πρόσωπα καί παραστάσεις πού πρόκειται νά συμβοῦν στό μέλλον.
Ἀλλά, ἐπίσης, μπορεῖ νά δεῖ καί γεγονότα τοῦ παρελθόντος, ὅπως εἶδε ὁ Μωυσῆς τή Δημιουργία τοῦ κόσμου καί τήν κατέγραψε. Ἤ ἀκόμα, νά μπορεῖ νά «δεῖ» τό παρόν, μέ τήν ἔννοια τοῦ νά γνωρίζει πίσω ἀπό κάθε γεγονός ποιά εἶναι τά πραγματικά αἴτια καί οἱ συνθῆκες. Προφῆτες ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν σέ κάθε ἐποχή. Οἱ πιό γνωστοί μας προφῆτες εἶναι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης οἱ ὁποῖοι προφήτευσαν κυρίως τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία.
Ὅλοι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἡγιασμένοι, ἀσκητικοί, μέ ἔνθεο φρόνημα. Ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν φοβοῦνταν νά μεταφέρουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους ὅσο καί ἄν γίνονταν δυσάρεστοι σ’ αὐτούς. Αὐτός μάλιστα ὁ ζῆλος τους, νά ἀποτυπώσουν ἀκριβῶς καί χωρίς καμιά παρέκκλιση τίς βουλές τοῦ Θεοῦ, ἦταν αἰτία νά γίνουν ἀντιπαθεῖς στούς ἀνθρώπους καί νά τό πληρώσουν καί μέ τή ζωή τους ἀκόμα.
Ὅλοι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἡγιασμένοι, ἀσκητικοί, μέ ἔνθεο φρόνημα. Ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέν φοβοῦνταν νά μεταφέρουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους ὅσο καί ἄν γίνονταν δυσάρεστοι σ’ αὐτούς. Αὐτός μάλιστα ὁ ζῆλος τους, νά ἀποτυπώσουν ἀκριβῶς καί χωρίς καμιά παρέκκλιση τίς βουλές τοῦ Θεοῦ, ἦταν αἰτία νά γίνουν ἀντιπαθεῖς στούς ἀνθρώπους καί νά τό πληρώσουν καί μέ τή ζωή τους ἀκόμα.
Ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος, στήν ἀπολογία του, λίγο πρίν τόν λιθοβολισμό του, τό ἐπεσήμανε αὐτό μετά παρρησίας στούς Ἰουδαίους: «τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καί ἀπέκτειναν τούς προκαταγγείλαντας περί τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου» (Πράξ. 7,52). Ἦταν, λοιπόν, οἱ προφῆτες, ἄνθρωποι ζηλωτές, οἱ ὁποῖοι κήρυτταν ἀλλά καί ἔθεταν πάνω καί ἀπό τή ζωή τους ἀκόμα, τήν πιστή τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Αὐτό δέν ἦταν ἁπλῶς μία μόνο θεωρητική διδασκαλία γιά τούς ἄλλους, ἀλλά ἦταν πρωτίστως στάση ζωῆς δικῆς τους.
Σέ κάθε τους βῆμα, εἶχαν ἀγωνία νά μήν παραβοῦν τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί αὐτόν νά διδάξουν στούς ἀνθρώπους. Ἔγιναν μεγάλοι, διότι ὄχι μόνο δίδαξαν ἀλλά καί ἐφάρμοσαν στή ζωή τους τίς προσταγές τοῦ Θεοῦ, «ὅς δ’ ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,19).
Οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, λόγω τοῦ ἰδιαιτέρου χαρίσματος πού τούς δόθηκε ἀπό τόν Θεό, μίλησαν μέ ἀκρίβεια γιά γεγονότα τοῦ μέλλοντος. Ἀναφέρθηκαν σέ καταστάσεις καί σέ πρόσωπα πού θά διαμόρφωναν τήν ἱστορία, πάντοτε ὅμως συγκεκαλυμμένα, οὕτως ὥστε νά μήν ἦταν ἡ προφητεία αὐτή πού θά ἐπηρέαζε καί θά διαμόρφωνε τά γεγονότα, ἀλλά αὐτή πού θά ἐπιβεβαίωνε ὅτι ὅλη ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας εἶναι ἕνα ἀνοιχτό βιβλίο μπροστά στά μάτια τοῦ Θεοῦ καί τίποτα δέν εἶναι ἄγνωστο καί κρυφό σ’ Αὐτόν, «καί οὐκ ἔστιν κτίσις ἀφανής ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δέ γυμνά καί τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ» (Ἑβρ. 4,13)
Κοντά στούς πολλούς προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐμφανίστηκε στό προσκήνιο τῆς ἱστορίας ἕνας μεγάλος προφήτης. Ἕνας προφήτης ἀγωνιστής, ζηλωτής καί μέ ἰδιαίτερα χαρίσματα. Ἕνας προφήτης ὁ ὁποῖος ἔζησε τή Βαβυλώνιο αἰχμαλωσία ἀπό τήν ἀρχή της, ἀλλά πού κατάφερε, χάρη στό φιλόθεο τῆς ψυχῆς του, νά ἀγαπηθεῖ καί νά τιμηθεῖ ἰδιαίτερα ἀπό τόν κατακτητή βασιλιά Ναβουχοδονόσωρα.
Τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ βασιλιάς, ὑψηλές θέσεις στή διοίκηση τῆς βασιλείας του. Ἀλλά καί μετά τήν κατάρρευση τῆς Βαβυλωνιακῆς δυναστείας ἀπό τήν Μηδοπερσική, ὁ βασιλιάς Δαρεῖος ἀναβάθμισε κι ἄλλο τόν προφήτη καί τόν τοποθέτησε γενικό διοικητή ὅλου τοῦ βασιλείου του. Πράγμα παράδοξο καί πρωτοφανές γιά ἕναν αἰχμάλωτο καί ὑπόδουλο. Ὅλα αὐτά χάρη στά μεγάλα χαρίσματα τοῦ προφήτη, τά ὁποῖα ἦταν, οὐσιαστικά, δωρεές τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ μεγάλος αὐτός προφήτης εἶναι ὁ Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ὀνομάστηκε ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό «ἀνήρ ἐπιθυμιῶν». Ὁ προφήτης αὐτός, λόγω τοῦ ὑπερβολικοῦ ζήλου του νά τηρήσει στή ζωή του τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ, προικίστηκε ἀπ’ Αὐτόν μέ ἰδιαίτερα καί ἐξαιρετικά προφητικά χαρίσματα διακρίσεως καί διοράσεως.
Ἀξιώθηκε νά δεῖ σέ ὅραμα ὁλόκληρη τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, μέχρι καί τή στιγμή λίγο πρίν τήν τελική κρίση, «ἐθεώρουν ἕως ὅτου οἱ θρόνοι ἐτέθησαν, καί παλαιός ἡμερῶν ἐκάθητο, καί τό ἔνδυμα αὐτοῦ λευκόν ὡσεί χιών, καί ἡ θρίξ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεί ἔριον καθαρόν, ὁ θρόνος αὐτοῦ φλόξ πυρός, οἱ τροχοί αὐτοῦ πῦρ φλέγον» (Δαν. 7,9). Εἶναι ὅμως καί ὁ μοναδικός προφήτης ὁ ὁποῖος προφήτευσε κάτι τό μοναδικό. Προφήτευσε μέ κάθε ἀκρίβεια τήν ἡμερομηνία ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία. Οἱ προφῆτες ποτέ δέν βάζουν ἡμερομηνίες τελέσεως τῶν γεγονότων πού προφητεύουν.
Ἡ μοναδική προφητεία πού περιέχει ἀκριβῆ ἡμερομηνία πραγματοποιήσεως αὐτῆς, εἶναι ἡ προφητεία τοῦ Δανιήλ περί τῆς ἐλεύσεως τοῦ Μεσσία.
Στό βιβλίο του ὁ Δανιήλ, στό κεφάλαιο 9, καί στό στίχο 24, ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἅγιος Ἁγίων, ὁ Μεσσίας δηλαδή, θά ἔρθει σέ ἑβδομήντα ἑβδομάδες ἐτῶν, δηλαδή σέ 490 χρόνια (70x7=490). Καί πραγματικά, ἡ ἔλευση τοῦ Λυτρωτῆ, ἡ γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔλαβε χώρα ἀκριβῶς τετρακόσια ἐνενήντα ἔτη μετά τήν προφητεία…
Ἡ προφητεία αὐτή εἶναι μοναδική, συγκλονιστική, ἐξαίρετη! Ὁ προφήτης Δανιήλ ἀξιώθηκε ἰδιαιτέρας χάριτος ὑπό τοῦ Θεοῦ. Προφήτευσε τήν ἀκριβῆ ἡμερομηνία τῶν Χριστουγέννων! Γι’ αὐτό καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὅρισαν νά τιμοῦμε καί νά ἑορτάζουμε «ἐξαιρέτως» τόν προφήτη Δανιήλ τήν Κυριακή τῆς πρό Χριστοῦ Γεννήσεως.
Ἐμεῖς ταπεινά, ἄς τιμοῦμε καί ἄς ἀγαποῦμε ἰδιαίτερα τόν μεγάλο αὐτόν προφήτη καί ἄς ἀναπέμπουμε δοξολογίες στόν Ἅγιο Θεό, ὁ ὁποῖος βάζοντας στό στόμα τῶν προφητῶν Του σπουδαῖες καί θαυμαστές προφητεῖες δυναμώνει καί ἀναπτερώνει τήν ἀσθενική πίστη μας.
Πηγή: Περιοδικό Ἁγία Λυδία, τεῦχος 489, Δεκέμβριος 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου