Όλο το γνωστό Σύμπαν, σε ένα ταξίδι έξι λεπτών!

Το βίντεο ξεκινάει από τα Ιμαλάϊα για να φτάσει στο απώτατο άκρο του Κόσμου και στην αρχή του, το Big Bang. 

Έναν Κόσμο που περιέχει περίπου 100 δισεκατομμύρια άστρα μόνο στον Γαλαξία μας, και κατά προσέγγιση 125 δισεκατομμύρια γαλαξίες (εκ των οποίων μόνο οι 3.000 είναι ορατοί).

Έναν Κόσμο που έχει διάμετρο περίπου 40 δισεκατομμύρια έτη φωτός, ενώ το παρατηρήσιμο Σύμπαν είναι μόνο 13.7 δισ. έτη φωτός. Άρα μπορούμε να δούμε ένα απειροελάχιστο μόνο κομμάτι του Σύμπαντος. Πώς λοιπόν να πιστέψουμε ότι η Γη μας είναι ο μοναδικός τόπος με συνθήκες κατάλληλες για την ‘σπορά’ της όποιας ζωής;

Ας σημειωθεί πως το πιο πάνω βίντεο φτιάχτηκε από αστροφυσικούς του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη.

πηγή-forcleveronly

Διαβάστε περισσότερα... »

Καθώς το Σύμπαν διαστέλλεται, οι χωρικές διαστάσεις του αυξάνονται

Μήπως το πρώιμο σύμπαν είχε μόλις μία χωρική διάσταση; 

Mια νέα θεωρία, προτάθηκε για πρώτη φορά το 2010, προτείνει ότι οι χωρικές διαστάσεις του σύμπαντος καθώς αυτό διαστέλλεται, αυξάνονται!

Οι 3D τηλεοράσεις μπορούν να δημιουργήσουν την οπτική ψευδαίσθηση των τριών διαστάσεων, σε μια δισδιάστατη οθόνη. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μια τέταρτη χωρική διάσταση θα μπορούσε να δημιουργηθεί, καθώς το σύμπαν αυξάνει το μέγεθός του.

Σύμφωνα με τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, το σύμπαν εξερράγη από ένα μοναδικό σημείο και ήταν στην αρχή μικροσκοπικό.

Ο φυσικός Dejan Stojkovic και οι συνεργάτες του από το Πανεπιστήμιο του Buffalo, θεωρούν ότι το αρχέγονο σύμπαν ήταν αρχικά μονοδιάστατο (σαν μια ευθεία γραμμή), στη συνέχεια επεκτάθηκε περιλαμβάνοντας δύο διαστάσεις (όπως ένα επίπεδο) και τέλος απέκτησε τρεις διαστάσεις (οι χωρικές διαστάσεις που αντιλαμβανόμαστε στον κόσμο που ζούμε σήμερα).

Η θεωρία – αν ισχύει – μπορεί να επιλύσει πολλούς γρίφους στη θεωρία των στοιχειωδών σωματιδίων. Σε άρθρο που δημοσιεύεται στο Physical Review Letters ο Stojkovic και συνεργάτες του, προτείνουν έναν τρόπο ώστε να ελεγχθούν οι υποθέσεις τους. 

Τα κύματα βαρύτητας δεν μπορούν να υπάρξουν σε μια ή δυο διαστάσεις. Συνεπώς ο σχεδιαζόμενος ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων LISA (Laser Interferometer Space Antenna) δεν θα ανιχνεύει βαρυτικά κύματα που προέρχονται από την Μεγάλη Έκρηξη. 

Ο ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων LISA, είναι ένα κοινό πρόγραμμα μεταξύ Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος και της NASA και σχεδιάζεται να τεθεί σε εφαρμογή από το 2016.

Καλλιτεχνική απεικόνιση του LISA

Σύμφωνα με τον Stojkovic, η θεωρία των εξελισσομένων διαστάσεων θα αλλάξει εντελώς τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν. 

Η κεντρική ιδέα της θεωρίας είναι ότι η «διαστατικότητα» του χώρου εξαρτάται από το μέγεθος του χώρου που παρατηρούμε. Οι χώροι με μικρότερο μέγεθος σχετίζονται με λιγότερες διαστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι μια τέταρτη διάσταση θα ανοίξει καθώς το σύμπαν συνεχίζει να διαστέλλεται.

Η μικροκυματική ακτινοβολία από ολόκληρο τον ουρανό όπως καταγράφεται από τον δορυφόρο ESA Planck. Τα κίτρινα στίγματα είναι η κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων που δημιουργήθηκε στην εποχή της Μεγάλης Έκρηξης – ίσως όταν το σύμπαν ήταν ακόμα μονοδιάστατο.

Η θεωρία προτείνει, επίσης, ότι ο χώρος έχει λιγότερες διαστάσεις στις πολύ υψηλές ενέργειες – όπως στις ενέργειες που εμφανίζονται κατά την διάρκεια της Μεγάλης Έκρηξης. 

Η θεωρία θα μπορούσε να συμβάλλει στην επίλυση του προβλήματος της έλλειψης συμβατότητας, μεταξύ της κβαντομηχανικής (που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το σύμπαν σε πολύ μικρές κλίμακες) και της γενικής σχετικότητας (που περιγράφει το σύμπαν σε πολύ μεγάλες κλίμακες). Θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει το γιατί η διαστολή του Σύμπαντος επιταχύνεται με την προσθήκη μιας τέταρτης διάστασης….

dailymail.co.uk/sciencetech - focus.aps.org/story/v27/st10

πηγή-physicsgg.me

Διαβάστε περισσότερα... »

Αστρονόμοι ανακάλυψαν την πιο μεγάλη δομή στο Σύμπαν;

Το ερώτημα για το πόσο μεγάλες δομές μπορούν να δημιουργηθούν στο Σύμπαν, απασχολούσε ανέκαθεν τους επιστήμονες και ειδικότερα τα τελευταία 100 χρόνια κατά τα οποία οι γνώσεις μας για τον Κόσμο αναπτύχθηκαν εκθετικά.

Μέχρι σήμερα, οι μεγαλύτερες δομές που γνωρίζαμε ήταν το Μεγάλο Τείχος Sloan, ένα τείχος από γαλαξίες με μέγεθος 1.3 δισεκατομμυρίων ετών φωτός (400 Megaparsec) το οποίο απέχει περίπου ένα δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη, και το Μεγάλο LQG (Large Quasar Group), μια συλλογή από κβάζαρ, όπου η μεγαλύτερη διάστασή του είναι της τάξης 1200 Megaparsec.

Σύμφωνα όμως με μία νέα έρευνα, υπάρχει μία ακόμη μεγαλύτερη δομή, με διάσταση τουλάχιστον 2.000 Megaparsec (60 χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από το Γαλαξία μας) σε απόσταση 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς.

Η έρευνα βασίζεται σε μετρήσεις από εκρήξεις ακτινών γ και οι αστρονόμοι πιστεύουν πως συμβαίνουν κατά την κατάρρευση ενός άστρου σε μαύρη τρύπα ή αστέρα νετρονίων.

Η έρευνα δημοσιεύεται από αστρονόμους του πανεπιστημίου της Βουδαπέστης και του Κολλεγίου Τσάρλεστον των ΗΠΑ, και βασίζεται σε μετρήσεις από εκρήξεις ακτινών γ, τα οποία είναι τα συμβάντα με τη μεγαλύτερη ενέργεια στο Σύμπαν. 

Οι αστρονόμοι πιστεύουν πως τα συμβάντα αυτά συμβαίνουν κατά την κατάρρευση ενός άστρου σε μαύρη τρύπα ή αστέρα νετρονίων, και μπορούν να εκπέμψουν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου την ενέργεια που θα εκπέμψει ο Ήλιος σε όλη του τη ζωή.

Η αντίληψη των αστρονόμων είναι πως τέτοια συμβάντα συμβαίνουν παντού στο Σύμπαν, με μια ομοιόμορφη κατανομή. Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές, από μία περιοχή 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας, λαμβάνουμε πολύ περισσότερα τέτοια σήματα από ό,τι ανέμεναν.

Η στατιστική τους ανάλυση από ένα δείγμα 238 εκρήξεων ακτινών γ, υποδεικνύει την ύπαρξη μιας τεράστιας δομής στην περιοχή εκείνη, η οποία δεν είναι ακόμη γνωστό από τι αποτελείται.

Η πιθανότητα λάθους είναι πολύ μικρή, ωστόσο οι αστρονόμοι επισημαίνουν πως θα χρειαστούν ακόμη ένα με δύο χρόνια παρατηρήσεων των ακτίνων γ προτού επιβεβαιωθεί η ανακάλυψη, εξαιτίας του μικρού πλήθους δειγμάτων.

Μια τέτοια ανακάλυψη θα είχε σημαντικές συνέπειες σε θέματα κοσμολογίας, καθώς όλη η σύγχρονη κοσμολογία βασίζεται στην κοσμολογική αρχή, η οποία προϋποθέτει πως ζούμε σε ένα Σύμπαν ισότροπο και ομογενές (δηλαδή μοιάζει το ίδιο προς κάθε κατεύθυνση, αλλά και κάθε περιοχή του δε διαφέρει από κάποια άλλη).

Ωστόσο, το Σύμπαν επέτρεψε κατά την εξέλιξή του την ύπαρξη κάποιων τοπικών ανισοτροπιών, στις οποίες οφείλουμε και την ύπαρξη δομών όπως οι γαλαξίες και κατά συνέπεια και την ίδια την ύπαρξή μας. Η παρουσία αυτών των ελάχιστων διακυμάνσεων είναι μάλιστα εμφανής στην ακτινοβολία που λαμβάνουμε από τον απόηχο της Μεγάλης Έκρηξης.

Αν και η παραδοχή για την ισοτροπία και την ομογένεια του Σύμπαντος υποστηρίζεται από όλους τους επιστήμονες, είναι ανοικτό το ερώτημα του μέχρι ποιο σημείο φτάνει, και κατά συνέπεια μέχρι ποια κλίμακα μπορούν να έχουν οι δομές στο Σύμπαν. 

Η ύπαρξη τόσο μεγάλων δομών ταράζει την αξιοπιστία της κοσμολογικής αρχής, προκαλώντας τις βασικές παραδοχές της κοσμολογίας, από τις οποίες επιτρέπονται περιορισμένου μεγέθους ανισοτροπίες.


πηγή-kostasvakouftsis

Διαβάστε περισσότερα... »