Μεγάλη Δευτέρα βράδυ. Αποστομωτικές απαντήσεις

Χθες, αγαπητοί μου, μιλήσαμε για το θαύμα της ξηρανθείσης συκής, πού είναι σύμβολο του ανθρώπου ή του λαού πού δεν έχει να παρουσίαση καρπούς. 

Συνεχίζουμε τώρα.

Ό Χριστός τη νύχτα της Μεγάλης Δευτέρας βγήκε πάλι έξω από τα Ιεροσόλυμα, βρήκε ένα τόπο έρημο, κ' εκεί διανυκτέρευσε με τους μαθητάς του. Το πρωί της Τρίτης επέστρεψε στην πόλη. Ανέβηκε στο ναό του Σολομώντος και στάθηκε στο προαύλιο. 

Εκεί τον περίμενε λαός, πού διψούσε ν' ακούσει τα θεϊκά του λόγια. 

Τον περίμεναν όμως και εχθροί. Εχθροί του Χριστού ήταν τα τρία μεγάλα κόμματα πού κυριαρχούσαν τότε στην δημοσία ζωή. 

Το ένα κόμμα ήταν οι Ηρωδιανοί, 

το δεύτερο οι Σαδδουκαίοι, και 

το τρίτο οι Φαρισαίοι.

Όπως σήμερα έχουμε κόμματα πού διαιρούν το λαό, έτσι και την εποχή εκείνη και δυστυχώς τα κόμματα δεν θα εκλείψουν όσο διαρκεί αυτή ή ζωή.

Οι Ηρωδιανοί ήταν οι άνθρωποι του Ηρώδου, του βασιλέως της Ιουδαίας τον όποιο είχε εγκαταστήσει ή ρωμαϊκή εξουσία- ήταν φίλοι του καίσαρας. Οι Σαδδουκαίοι ήταν τρόπον τινά οι υλιστές της εποχής εκείνης δεν παρεδέχοντο αθανασία ψυχής και ανάσταση νεκρών, έλεγαν ότι ό άνθρωπος ψοφάει όπως το ζώο. 

Οι δε Φαρισαίοι καυχώντο για τις αρετές τους θεωρούσαν τον εαυτό τους ως την αφρόκρεμα της κοινωνίας, και περιφρονούσαν τους άλλους ως αμαρτωλούς.

Τρία κόμματα. 

Είχαν διαφωνίες, μισούσε το ένα το άλλο, αλλά, περίεργο πράγμα, σ' ένα σημείο συμφωνούσαν. Όπως και σήμερα τα κόμματα διαφωνούν μέσα στη βουλή, αλλά σ' ένα σημείο είναι όλα σύμφωνα, από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά, συμφωνούν στο να βάλλουν εναντίον της αγίας μας πίστεως. 

Έτσι και τότε, τα τρία κόμματα συμφωνούσαν στο να εξοντώσουν το Χριστό και ναι μεν δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν άπ' ευθείας, γιατί ήταν αγαπητός στο λαό, συμμάχησαν όμως αύτη τη φορά κατ' άλλο τρόπο. Προσπάθησαν να τον συλλάβουν στο λόγο.

Τι έκαναν δηλαδή. Ετοίμασαν ερωτήσεις, στις οποίες νόμιζαν ότι ό Χριστός δέ θα μπόρεση ν' απάντηση, θα τον μπλέξουν και θα κλονίσουν το κύρος του ως διδασκάλου, ως ραβί του Ισραήλ. 

Έκαναν ό,τι κάνουν στα δικαστήρια οΐ δικηγόροι, πού νύχτες ολόκληρες ετοιμάζουν ερωτήσεις, και την ώρα της δίκης περιπλέκουν μ' αυτές τον αθώο και τον εξευτελίζουν, ότι τάχα δεν έχει το δίκαιο. 

 Έτσι σχεδίαζαν κι αυτοί να κάνουν στο Χριστό. Ποιοί; Οι νάνοι! Ήθελαν οι νάνοι να τα βάλουν με το γίγαντα. Τι λέω γίγαντα, με το Θεό, με τον Υιό και Λόγο του Θεού. Ήθελαν οι πυγολαμπίδες να τα βάλουν με τον ήλιο, τον άδυτο ήλιο, πού είπε ότι «Εγώ ειμί ή οδός και ή αλήθεια και ή ζωή» (Ίωάν. 14,6).

Απ' όλο το ευαγγέλιο πού ακούσαμε (Ματθ. 22,15-23,39) ας στρέψουμε την προσοχή μας στις ερωτήσεις τους. Θέλετε να μάθετε τις ερωτήσεις; Μία, δύο, τρεις.

Ή πρώτη ερώτησης είναι των Ηρωδιανών. Τι λένε οι Ήρωδιανοί; Πλησίασαν με πονηρία και του λένε• —Διδάσκαλε, ξέρουμε ότι λες πάντα την αλήθεια του Θεού και δεν υπολογίζεις κανένα. Πες μας λοιπόν, πρέπει να πληρώνουμε φόρους στο δημόσιο;

Πονηρά ή έρώτησις. 

Πάντοτε οι λαοί αναστενάζουν κάτω από φόρους. Εάν καταργηθούν οι φόροι, μεγάλη ανακούφιση θα αισθανθούν οι άνθρωποι. είναι βαρύτατοι οι φόροι πού επιβάλλουν όλα τα κράτη, και μάλιστα τα σημερινά για τους εξοπλισμούς. 

Αυτοί λοιπόν ερωτούν πονηρά: «Να πληρώνουμε φόρους στη Ρώμη;» και θέτουν τον Κύριο προ διλήμματος. 

 Αν ό Χριστός απαντούσε ότι πρέπει να πληρώνουν, θα έλεγαν αυτός είναι εναντίον του έθνους, θέλει να δουλεύει ό λαός μας σαν σκλάβος στο κατεστημένο, στους Ρωμαίους αυτοκράτορες. Εμείς περιμέναμε απ' αυτόν, μεγάλα συνθήματα και τώρα βλέπουμε να συμβιβάζεται, μην τον ακούτε λοιπόν.  

Αν πάλι έλεγε να μην πληρώνουν, τότε θα έτρεχαν στον Ηρώδη και στον Πιλάτο και θα τους έλεγαν Αυτός είναι εναντίον του κράτους, κάνει ανταρσία, συλλάβετε τον... 

Δύσκολη η απάντηση.

Ό Χριστός Τι απήντησε; —Δείξτε μου, λέει, ένα νόμισμα απ' αυτά πού κυκλοφορούν. Του έδειξαν ένα δηνάριο. 

Τους έρωτα:

Τίνος είναι ή εικόνα και ή επιγραφή πού φέρει; (πάντοτε πάνω στα νομίσματα, όπως και σήμερα στις χρυσές λίρες Αγγλίας, υπάρχουν σκαλισμένες οι εικόνες των βασιλέων και τα γράμματα του κράτους). 

Του απαντούν:

Του Καίσαρος. 

Ε! λοιπόν, τους λέει, χρησιμοποιώντας το νόμισμα αναγνωρίζετε την εξουσία του καίσαρας, συνεπώς, δώστε στον καίσαρα ότι του χρωστάτε, και στο Θεό δώστε ό,τι του χρωστάτε. «Απόδοτε ουν τα καίσαρας καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» (έ.ά. 22,21). 

Δεν είναι του παρόντος ν' αναπτύξουμε τι μεγάλα νοήματα περικλείει αυτή ή απάντηση του Χριστού, για τις σχέσεις Εκκλησίας και κράτους.

Έτσι οι Ηρωδιανοί αποστομώθηκαν.

Έρχονται τώρα οι Σαδδουκαίοι, πού δεν πίστευαν σε άλλη ζωή και σε ύπαρξη πνεύματος. Αυτοί με την ερώτηση τους κάνουν μία φανταστική υπόθεση της αισχράς διανοίας τους.

Διδάσκαλε, λένε, θέλουμε να μας λύσης ένα πρόβλημα. Ένας άντρας πήρε μια γυναίκα, αλλά πέθανε άτεκνος. 

Σύμφωνα με μια διάταξη του μωσαϊκού νόμου, επιτρέπετο τότε ή γυναίκα να πάρη τον αδελφό του άτέκνου. Παντρεύτηκε λοιπόν το δεύτερο αδελφό του, αλλά τίποτα πεθαίνει και αυτός άτεκνος. Παίρνει τον τρίτο αδελφό κι αυτός άτεκνος. 

Παίρνει τον τέταρτο, τίποτα. Παίρνει τον πέμπτο, παίρνει τον έκτο, παίρνει τον έβδομο, τίποτα. 

Όλοι πέθαναν άτεκνοι. Στον άλλο κόσμο τώρα, πού πιστεύετε εσείς, τι θα γίνει; τίνος γυναίκα θα είναι; 

Αυτά τα εφτά αδέρφια θα μαλώνουν για αυτή τη μια γυναίκα; Γιατί όλοι την είχαν σύζυγο. 

Κι ό Χριστός τους άπαντα: «Πλανάσθε μη ειδότες τάς γραφάς μηδέ την δύναμιν του Θεού» (έ.ά. 22,29). 

Στον άλλο κόσμο, εκεί πλέον θα δημιουργηθούν νέες συνθήκες• εκεί δέ' θα υπάρχει αρσενικό και θηλυκό γένος, εκεί δέ' θα υπάρχει άντρας και γυναίκα. Εκεί θα είναι κάτι άλλο, θα υποστούν αλλοίωση, μια μεταμόρφωση τα πρόσωπα των ανθρώπων και θα ζούνε πλέον ζωή πνευματική, θα ζουν όπως οι άγγελοι στον ουρανό. 

Γάμοι, συνοικέσια και διαζύγια, δέ θα υπάρχουν εκεί. Όλα αυτά, οι αδυναμίες αυτές πού παρουσιάζονται εδώ στη γη, δέ θα υπάρχουν εκεί.

Αποστομώθηκαν και αυτοί. 

Τέλος έρχεται ή σειρά των Φαρισαίων. Αυτοί Τι έκαναν; 

Κάθονταν και ψιλοκοσκίνιζαν το νόμο του Μωϋσέως και λεπτολογούσαν γύρω από τις διατάξεις των ραβίνων. 

Έτσι είχαν φτιάξη εκατοντάδες εντολές, ένα πλήθος διατάξεις, ολόκληρο κατάλογο εντολών, 618 και πλέον εντολές! Ή πολυνομία όμως, όπως είναι φυσικό, επιφέρει σύγχυση. 

Διεπληκτίζοντο λοιπόν μεταξύ τους, ποια από τις αμέτρητες αυτές εντολές είναι ή μεγαλύτερη και σπουδαιότερη. Και αυτό ήταν το ερώτημα πού υπέβαλε ένας άπ' αυτούς στο Χριστό.

Διδάσκαλε, ποια είναι ή μεγαλύτερη εντολή του νόμου; 

Και ό Χριστός του απήντησε:

Μεγαλύτερη εντολή είναι ή εντολή της αγάπης προς τον Θεό και αγάπης προς τον πλησίον. 

Έτσι αποστομώθηκαν και αυτοί.

Αφού ό Χριστός τους αποστόμωσε, στη συνέχεια περνάει στην αντεπίθεση και ρωτάει τους Φαρισαίους

Δέ μου λέτε, ό Χριστός τίνος υιός είναι; 

Ό Χριστός, λένε, είναι υιός του Δαβίδ, κατάγεται απ' το Δαβίδ. 

Ναι, άλλ' αφού είναι απόγονος του Δαβίδ, πώς ό Δαβίδ τον λέει Κύριο και μάλιστα «εν Πνεύματι», φωτιζόμενος δηλαδή από το άγιο Πνεύμα; (έ.ά. 22,43) 

Τον έχει απόγονο και τον ονομάζει Κύριο, πώς είναι δυνατόν; Πώς μπορεί να είναι και απόγονος και Κύριος; Πάνε μαζί αυτά τα πράγματα;  

Κανένας τους δε μπορούσε ν' απάντησει, αποστομώθηκαν κι από την ήμερα εκείνη, δεν τόλμησε πλέον κανείς να του θέση τέτοια ερωτήματα. 

Αποστομώθηκαν και δε μπορούσαν ν' απαντήσουν, διότι το πρόβλημα αυτό λύνεται μόνο αν παραδεχθούμε ότι ό Χριστός είναι Θεός. 

 Αυτοί όμως έπ' ουδενί λόγω μπορούσαν να δεχθούν ότι ό Χριστός είναι Θεός. Έτσι έπαψαν να τον ενοχλούν.

Ό Χριστός, αδελφοί μου, απεστόμωσε τους εχθρούς του.

Δε'θα μπορούσε λοιπόν, με τη θεία δύναμη του, ν' αποφυγή και την σύλληψη κα! το σταυρό; Ασφαλώς.

Παρ' όλα αυτά, δεν αποφεύγει το ποτήριο.

Ενσυνείδητος και εκουσίως βαδίζει προς τη θυσία υπέρ ημών.

Επίσκοπος Αυγουστίνος

Α' μέρος απομαγνητοφωνημένης ομιλίας, ή οποία έγινε ι. ναό Αγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης την 2-5-1963 με άλλο τίτλο. Καταγραφή, διαίρεσης και μικρά σύντμησης 25-4-2005.

πηγή-armenisths