Ο εκκωφαντικός ήχος της μοναξιάς

Η μοναξιά είναι στις μέρες μας πολύ πιο έντονη. Η αλλοτρίωση έχει κάνει τους ανθρώπους να σπάσουν τους δεσμούς που τους ενώνουν. 

Υπάρχουν τρία είδη μοναξιάς:
- η επιλεκτική, 
- αυτή που ενώ είναι ένα άτομο ανάμεσα σε κόσμο, νοιώθει πολύ μόνος και 
- η υποχρεωτική μοναξιά.

Από τις τρείς μορφές μοναξιάς η επιλεκτική είναι πιο ανώδυνη. Αυτή την επιλέγει το άτομο όταν νοιώθει ότι πρέπει να σκεφτεί ή να κάνει τον απολογισμό της ζωής του. Κάθετε λοιπόν μόνο του και συλλογίζεται ώρες ατελείωτες, τις καλές και τις κακές στιγμές που έχει περάσει. Κάνει ένα φιλτράρισμα δηλαδή στα προηγούμενα χρόνια που πέρασαν, μπαίνει στην διαδικασία του κινηματογράφου. 

Έτσι η ζωή του περνάει, μπροστά απο τα μάτια του σαν μιά αποσπασματική ταινία και σταματάει σε κάθε έντονο γεγονός να κάνει ανασκόπηση  Ψάχνει για τυχόν λάθη ή χαίρετε με ένα χαρούμενο γεγονός. Πολλές φορές μπορεί να βγει κάτι καλό από αυτό, καθώς το άτομο έχει μετρήσει και υπολογίσει τα λάθη του, έχει πάρει με λίγα λόγια το μάθημα του. 

Έτσι προσπαθεί στη συνέχεια της πορείας της ζωής του να είναι πιο συμβιβαστικος και αλάνθαστος. Όμως μπορεί να του γίνει τρόπος ζωής η μοναξιά και σιγά σιγά να πέσει σε κατάθλιψη, αυτό πρέπει να το δούμε και να βοηθήσουμε το άτομο να βγει απο την μοναξιά.

Η μοναξιά ανάμεσα σε κόσμο, εδώ το άτομο νοιώθει ένα κενό μέσα του, τίποτα δεν το γεμίζει και τίποτα δεν τον αγγίζει. Η αίσθηση από αυτή την μοναξιά είναι πολύπλοκη, καθώς τα αισθήματα είναι ανάμικτα. 

Το άτομο νοιώθει κενό σαν ένα αόρατο χέρι να έχει μπεί βίαια στα σωθικά του και να του τα έχει αδείασει. Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να χαρεί, να γελάσει ακόμα και να πονέσει όπως θα έπρεπε. 

Η λύπη έχει μόνιμα εγκατασταθεί και είναι το μόνο συναίσθημα που αισθάνεται. Αυτό το άτομο σαν να λέμε λειτουργεί μηχανικά για τις βιολογικές ανάγκες μόνο, ζει, τρώει, μιλάει και περπατάει γιατί έτσι είναι η φύση του. Ακόμα και η σκέψη του βυθίζεται σε ένα απέραντο κενό και χάνεται. Πολλές φορές του μιλάνε και απαντά αλλά χωρίς συνείδηση. Αυτού του είδους την μοναξιά εγω την βλέπω βασανιστική και σαν ένα μαρτύριο χωρίς τέλος.

Και τέλος έχουμε την υποχρεωτική μοναξιά, αυτή είναι πολύ επώδυνη νομίζω. Πολλές φορές κάτι συμβαίνει στην ζωή του ατόμου και αναγκάζεται να ζήσει μόνος  Αυτό μπορεί να είναι ένας χωρισμός, ένας θάνατος, ή μία απομάκρυνση των ανθρώπων από το άτομο για διάφορους λόγους. Οι ηλικιωμένοι μένουν συχνά μόνοι και τότε είναι που μας χρειάζονται γιατί υποφέρουν αφάνταστα. 

Όταν ένα ζευγάρι χωρίσει ή πεθάνει για κάποια αιτία ο συντροφός του, τότε χάνεται η γη κάτω από τα πόδια του, χρειάζεται το άτομο αυτό ηθική υποστήριξη γιατί εκτός του ότι είναι μόνο ζει και μία μεγάλη απώλεια. Επειδή λοιπόν έχει αλλάξει ριζικά ο τρόπος ζωής του, νοιώθει πολύ απογοητευμένο και πικραμένο από την ζωή. 

Αν δεν έχει αποθέματα θάρρους και δύναμης για να πολεμήσει, αφήνει τον πόνο να τον κυριέψει. Ο εκκωφαντικός θόρυβος που κάνει η μοναξιά είναι απαίσιος. Μακάρι να μην τον γνωρίσει άνθρωπος, γιατί είναι σαν να σε μαστιγώνουν χιλιάδες χέρια και να ματώνεις από παντού.

Βλέπουμε λοιπόν πόσο άσχημο πρόσωπο έχει η μοναξιά και πως τα άτομα που την βιώνουν, μπορούν εύκολα να πέσουν σε κατάθλιψη. Αυτά τα άτομα χρειάζονται άμεσα βοήθεια, γιατί μπορεί να βλάψουν τον εαυτό τους. 

Υπάρχουν ειδικά κέντρα βοήθειας που πρέπει να απευθύνεται κάποιος όταν αντιληφθεί ένα τέτοιο άτομο. Αλλά χρειάζονται επίσης, πολύ αγάπη και φροντίδα να μην τα αφήνουμε μόνα τους σε τέτοιες καταστάσεις  Ψάξτε γύρω σας, δείτε τους γνωστούς σας και αν αντιληφθείτε μια τέτοια κατάσταση, βοηθήστε τα είναι χρέος μας γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι.

πηγή