Ο πιστός σκύλος, πήδηξε μέσα στον τάφο του αφεντικού του, την ώρα της ταφής!

εικόνα

Διαβάστε την αληθινά και αφοπλιτικά συγκινητική ιστορία αφοσίωσης του θηλυκού "Χάτσικο" που συγκίνησε την τοπική κοινωνία.

Μια απίστευτη ιστορία που θυμίζει εκείνη του 'Χάτσικο', που είχε συγκινήσει όλον τον κόσμο με το να περιμένει, έως τον θάνατό του, το αφεντικό του, είναι αυτή που εκτυλίχθηκε και συνεχίζει να εκτυλίσσεται στο χωριό του Αγίου Θωμά στην Πρέβεζα.

Όλα ξεκίνησαν πριν λίγες μέρες, όταν χάθηκε ένας αγαπητός άνθρωπος της τοπικής κοινωνίας από τον Αγ. Θωμά Πρέβεζας, ο Λάκης, όπως τον γνώριζαν πολλοί.

Για τον Λάκη, το ψάρεμα την περασμένη Τρίτη, ήταν το τελευταίο του, αφού βρέθηκε νεκρός δίπλα στην βάρκα του στο λιμάνι του χωριού.

Ο άτυχος άντρας όμως, είχε και μια άλλη αγάπη εκτός από το ψάρεμα. Τα ζώα. Έτσι συχνά τάιζε αδέσποτα σκυλιά που περιφέρονταν γύρω του στο λιμάνι, όταν γύριζε από το ψάρεμα. 
Μαζί με αυτά και ένα μικρό θηλυκό σκυλάκι, που πρόσφατα μάλιστα είχε γεννήσει.

Μάθαμε μετά τον θάνατο του Λάκη, του δόθηκε το όνομα 'Αβγόλα' και έτσι θα το αποκαλούμε και εμείς στην συνέχεια, περιγράφοντας την απίστευτη ιστορία του, μετά τον θάνατο του ανθρώπου που το φρόντιζε.

Την 'Αβγόλα', ο Λάκης την φρόντιζε από μικρή, όπως περιγράψανε στο pamepreveza.gr, με κάθε λεπτομέρεια, οι συγγενείς του.

Όπου και να πήγαινε ο Λάκης, η 'Αβγόλα' τον ακολουθούσε. Τον ακολουθούσε στο λιμάνι και τον περίμενε να επιστρέψει από το ψάρεμα. Τον ακολουθούσε στο καφενείο του χωριού και τον περίμενε έξω από αυτό.

Όλα ξεκίνησαν εκείνη την Τρίτη, όταν η 'Αβγόλα' περίμενε με ανυπομονησία το αφεντικό της στην προβλήτα του λιμανιού, στο χωριό.

Μάταια όμως, ο Λάκης δεν είχε εμφανιστεί και έτσι η 'Αβγόλα' στάθηκε δίπλα στην βάρκα του. Η λύπη διαγράφονταν στο πρόσωπο του σκυλιού.

Όλες αυτές τις μέρες, έως ότου η σωρός του άτυχου ψαρά φτάσει στο χωριό, αφού είχε μεταφερθεί στα Γιάννενα για νεκροψία, το μικρόσωμο ζώο ήταν ανήσυχο. Τριγυρνούσε από εδώ και από εκεί, σαν κάτι να έψαχνε. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που μπήκε στο σπίτι του Λάκη, κοίταζε για λίγο το κρεβάτι του και έφευγε.

Την μέρα της κηδείας, η 'Αβγόλα', μπήκε μέσα στην εκκλησία και μπροστά στα έκπληκτα μάτια όσων βρέθηκαν εκεί πήγε και έκατσε κάτω από το φέρετρο. Εκεί η μικρή σκυλίτσα αποχαιρετούσε, ίσως, με τον δικό της βουβό τρόπο, τον άνθρωπο που την τάιζε.

Μάταιη ήταν η προσπάθεια κάποιων κυριών να την απομακρύνουν από την εκκλησία. Η 'Αβγόλα' επέστρεφε ξανά και ξανά και έπαιρνε την δική της θέση' δίπλα στο αφεντικό της.

Ακόμα και όταν προσπάθησαν να την δέσουν έξω στο προαύλιο, μάλιστα με μια ζώνη του εκλιπόντος, έτσι ώστε να τον μυρίζει, η 'Αβγόλα' κατάφερε να λυθεί.

Λύθηκε και ακολούθησε το αυτοκίνητο που μετέφερε την σoρό έως το νεκροταφείο.

Εκεί από ένα σημείο όπου έβλεπε τα πάντα, κάθονταν και παρακολουθούσε. Συνόδευε με τα λυπημένα της μάτια τον Λάκη στην τελευταία του κατοικία.

Και το συγκλονιστικό περιστατικό δεν άργησε να συμβεί…

Την ώρα που το φέρετρο έμπαινε στον τάφο, η 'Αβγόλα' πήδηξε μέσα και βρέθηκε στα χέρια του Λάκη, μπροστά στα έκπληκτα μάτια συγγενών και φίλων.
Κατάφεραν και την έβγαλαν, γεμίζοντας με μεγαλύτερη θλίψη συγγενείς και φίλους που βρέθηκαν εκεί.

Ακόμα και μετά, η 'Αβγόλα', δεν έπαψε να αναζητεί τον αφεντικό της…

Μέχρι και σήμερα. Η θλίψη είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και πλέον βρίσκει την αγάπη κοντά στους συγγενείς του άτυχου ψαρά.

πηγή 

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΧΩΡΟΥ:

Τα άλογα ζώα, αποδεικνύονται δια μίαν εισέτι φοράν, ανώτερα των πεπτοκότων 'ανθρώπων'... Όχι των θεία χάριτι ηγιασμένων εικόνων του Θεού, αλλά ημών των... χοϊκών 'ανθρώπων' της σειράς... Τα άλογα (;) ζώα συνδράμουν, παρηγορούν, συντροφεύουν, βοηθούν, συμπαρίστανται πιστά "εν παντί καιρώ και πάση ώρα". Διδάσκουν. Την απλότητα. Την αμεσότητα. Την καλοσύνη. Υμνούν και τιμούν εν έργοις, τον Δημιουργό Πατέρα Θεόν. 

Εμείς οι έλλογοι (;) και πολιτισμένοι (;), καθ΄ εκάστην ημέραν τα σφάζουμε, τα σκοτώνουμε, είτε προς τέρψιν της δέσποινας κοιλίας και της φίλης γαστρός, είτε γιατί μας ενοχλούν... Εμείς οι 'μορφωμένοι' και χρεωκοπημένοι (πνευματικά και υλικά) άνθρωποι του 21ου αιώνος, βλασφημούμε και περιφρονούμε συνειδητά με σκέψεις, λόγους και πράξεις, τον Δημιουργό μας, Εκείνον που τα 'μωρά' και 'άλογα' ζώα με χαρά και απλότητα τιμούν...
Έρρωσθε!