Το κερί των αυτιών, γνωστό και ως κυψελίδα αποτελεί έναν προστατευτικό μηχανισμό ο οποίος παγιδεύει τα μόρια σκόνης και ρύπου, προκειμένου να τα αποτρέψει να πλησιάσουν το τυμπανικό υμένα.
Εκτός της προστασίας από τους ρύπους και το νερό, επιτυγχάνεται η λίπανση του ακουστικού πόρου ενώ οι όξινες ιδιότητες της κυψελίδας την αναγάγει σε μία αρκετά σημαντική αντιμικροβιακή ουσία. Έτσι βοηθά στην αποτροπή εξωτερικής φλεγμονής από μύκητες και βακτήρια.
Το κερί αυτό δημιουργείται από μικρούς αδένες που υπάρχουν κάτω από το δέρμα, του έξω ακουστικού πόρου. Η παραγωγή του εξαρτάται από άνθρωπο σε άνθρωπο ενώ συνήθως υπάρχει σε μεγαλύτερες ποσότητες στους ηλικιωμένους ανθρώπους. Κανονικά, το αυτί έχει την ικανότητα αυτοκαθαρισμού, αφού το κερί βαθμιαία στεγνώνει, σχηματίζεται σε μικρά κομμάτια τα οποία είτε μπορούν να απομακρυνθούν μόνα τους ή με καθάρισμα ήπιας μορφής.
Εάν συσσωρευτεί μεγάλη ποσότητα κεριού, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αποφύγουμε να το απομακρύνουμε μόνοι μας, αφού σε αυτή μας τη προσπάθεια ίσως ωθήσουμε το κερί βαθύτερο στον ακουστικό πόρο, πιέζοντας τον τυμπανικό υμένα με συνέπεια τον τραυματισμό του τυμπάνου ή την απώλεια ακοής.
Εκτός της προστασίας από τους ρύπους και το νερό, επιτυγχάνεται η λίπανση του ακουστικού πόρου ενώ οι όξινες ιδιότητες της κυψελίδας την αναγάγει σε μία αρκετά σημαντική αντιμικροβιακή ουσία. Έτσι βοηθά στην αποτροπή εξωτερικής φλεγμονής από μύκητες και βακτήρια.
Το κερί αυτό δημιουργείται από μικρούς αδένες που υπάρχουν κάτω από το δέρμα, του έξω ακουστικού πόρου. Η παραγωγή του εξαρτάται από άνθρωπο σε άνθρωπο ενώ συνήθως υπάρχει σε μεγαλύτερες ποσότητες στους ηλικιωμένους ανθρώπους. Κανονικά, το αυτί έχει την ικανότητα αυτοκαθαρισμού, αφού το κερί βαθμιαία στεγνώνει, σχηματίζεται σε μικρά κομμάτια τα οποία είτε μπορούν να απομακρυνθούν μόνα τους ή με καθάρισμα ήπιας μορφής.
Εάν συσσωρευτεί μεγάλη ποσότητα κεριού, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αποφύγουμε να το απομακρύνουμε μόνοι μας, αφού σε αυτή μας τη προσπάθεια ίσως ωθήσουμε το κερί βαθύτερο στον ακουστικό πόρο, πιέζοντας τον τυμπανικό υμένα με συνέπεια τον τραυματισμό του τυμπάνου ή την απώλεια ακοής.
Ο γιατρός μπορεί να αφαιρέσει το κερί ή να προτείνει κάποιες ειδικές σταγόνες που κατορθώνουν να το μαλακώσουν ενώ σε μερικές περιπτώσεις συνίστανται ισχυρότερα αποσκληρυντικά. Τα αποσκληρυντικά ή ακόμα και το νερό δεν πρέπει ποτέ να χρησιμοποιούνται χωρίς την απαιτούμενη ιατρική οδηγία εάν υπάρχει η υποψία πως έχει διατρηθεί το τύμπανο, αφού κάτι τέτοιο ίσως προκαλέσει μία μόλυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου