Σύμφωνα με νέα ανακάλυψη, οι εβραίοι χρησιμοποιούσαν την ελληνική μετάφραση της Βίβλου, πολύ αργότερα, από όσο πίστευαν έως τώρα οι επιστήμονες!..
Μια ακόμη επιβεβαίωση τών όσων υποστηρίζαμε επί χρόνια μέσα στα βιβλία μας και ιδίως στο έργο: "Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός"!
Ένα από τα αρχαιότερα κείμενα του Ευαγγελίου στην ελληνική γλώσσα (περ. 154 μ.Χ.)
ΟΤΑΝ εδώ και χρόνια υποστηρίζαμε ότι ο Ιησούς διάβαζε και έγραφε ελληνικά, με δεκάδες άρθρα και ειδικές μελέτες στα βιβλία μας, πολλοί τηρούσαν τις επιφυλάξεις τους!
Ένα από τα αρχαιότερα κείμενα του Ευαγγελίου στην ελληνική γλώσσα (περ. 154 μ.Χ.)
ΟΤΑΝ εδώ και χρόνια υποστηρίζαμε ότι ο Ιησούς διάβαζε και έγραφε ελληνικά, με δεκάδες άρθρα και ειδικές μελέτες στα βιβλία μας, πολλοί τηρούσαν τις επιφυλάξεις τους!
Να, όμως, που μία είδηση, η οποία δημοσιεύτηκε την Κυριακή, 16 Ιανουαρίου 2011, έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο τον γράφοντα.
Ας τη διαβάσουμε και στη συνέχεια θα τη σχολιάσουμε:
Ένα μάλλον ξεχασμένο «ελληνικό» κεφάλαιο στην ιστορία της Βίβλου ήρθε στο φως χάρη σε έρευνες επιστημόνων των βρετανικών πανεπιστημίων Κέμπριτζ και King’s College.
Ένα μάλλον ξεχασμένο «ελληνικό» κεφάλαιο στην ιστορία της Βίβλου ήρθε στο φως χάρη σε έρευνες επιστημόνων των βρετανικών πανεπιστημίων Κέμπριτζ και King’s College.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν, μελετώντας αρχαία χειρόγραφα, ότι -αντίθετα με την.... κυρίαρχη μέχρι τώρα αντίληψη- οι Εβραίοι συνέχισαν να χρησιμοποιούν στις συναγωγές τους την ελληνική μετάφραση (των Εβδομήκοντα) της Βίβλου και όχι το πρωτότυπο ιουδαϊκό κείμενο, για πολλούς αιώνες αργότερα σε σχέση με ό,τι θεωρούσαν ως τώρα οι επιστήμονες. Σε μερικά μέρη μάλιστα, φαίνεται πως η πρακτική αυτή συνεχιζόταν μέχρι σχετικά πρόσφατα.
Η νέα ανακάλυψη, σύμφωνα με ανακοίνωση του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, προέκυψε μετά από τριετή έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή εβραϊκών και ιουδαϊκών σπουδών Νίκολας ντε Λάνγκε της Σχολής Θεολογίας και Ασιατικών και Μεσανατολικών Σπουδών, σε συνεργασία με επιστήμονες του King’s College του Λονδίνου υπό τον Πολ Σπενς.
Η έρευνα βασίστηκε στην μελέτη χειρογράφων, σε μερικές περιπτώσεις απλών σπαραγμάτων, που ανακαλύφθηκαν σε μια παλαιά συναγωγή στο Κάιρο της Αιγύπτου και μεταφέρθηκαν στο βρετανικό πανεπιστήμιο κατά το τέλος του 19ου αιώνα. Τα χειρόγραφα αυτά, τα οποία αποτελούν τη λεγόμενη «συλλογή Genizah», βρίσκονται από τότε στη Βιβλιοθήκη του Κέμπριτζ και πλέον είναι διαθέσιμα σε ηλεκτρονική (online) μορφή, που επιτρέπει για πρώτη φορά την πλήρη αναζήτηση και έρευνά τους από κάθε ενδιαφερόμενο ερευνητή, στη διεύθυνση www.gbbj.org.
«Η μετάφραση της Εβραϊκής Βίβλου στα ελληνικά μεταξύ του 3ου και του 1ου αιώνα π.Χ. (από 70 Ιουδαίους λογίους) θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα του ιουδαϊκού πολιτισμού. Χωρίς αυτήν, ο Χριστιανισμός ίσως να μην είχε εξαπλωθεί τόσο γρήγορα και με τόση επιτυχία, όπως συνέβη», δήλωσε ο Λάνγκε.
Όμως η προσεκτική μελέτη των χειρογράφων στο Κέμπριτζ έφερε στο φως ορισμένα αποσπάσματα της Βίβλου στην ελληνική μετάφραση, γραμμένα με εβραϊκά γράμματα. Άλλα χειρόγραφα περιείχαν τμήματα μιας χαμένης ελληνικής μετάφρασης που έκανε τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. ένας προσήλυτος στον Ιουδαϊσμό, ο οποίος ονομαζόταν Ακύλας.
Χειρόγραφα που βρίσκονται σε άλλες βιβλιοθήκες, επιβεβαίωσαν τα ανωτέρω στοιχεία από τα χειρόγραφα της συλλογής του Κέμπριτζ, καθιστώντας πλέον σαφές ότι μια ποικιλία ελληνικών μεταφράσεων της Βίβλου χρησιμοποιείτο μεταξύ των Ιουδαίων του Μεσαίωνα. Η νέα έρευνα έρχεται έτσι να ρίξει περισσότερο φως στη ζωή των Εβραίων στο Βυζάντιο, αλλά και να αναδείξει, σύμφωνα με τους βρετανούς ερευνητές, την αμοιβαία επίδραση μεταξύ των ιουδαίων και των χριστιανών μεσαιωνικών διανοητών. (Αθηναϊκό Πρακτορείο ΕΙδήσεων)
Και τώρα το σχόλιό μας:
Πολλά είναι τα άρθρα μας σχετικά με το αν ο Χριστός μιλούσε και έγραφε ελληνικά, είτε σε άρθρα μας, είτε σε βιβλία μας, είτε σε συνεντεύξεις μας, είτε μέσα στο διαδίκτυο. Θα παραμείνουμε όμως σε ένα, που φέρει τον τίτλο: «Σε τι γλώσσα διάβαζε ο Χριστός;», όπου, μεταξύ άλλων, αναγράφουμε τα εξής:
ΕΙΝΑΙ πλέον πασιφανές και πέραν πάσης αμφιβολίας το γεγονός, ότι ο Ιησούς Χριστός όχι μόνον μιλούσε, αλλά και έγραφε ελληνικά. Και τούτο όχι απλώς αποδεικνύεται από δεκάδες αναφορές ιστορικών, που έχουν ερευνήσει το θέμα, αλλά αρχίζει πλέον να παγιώνεται η αντίληψη και μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο, ότι ο Ιησούς διάβαζε και έγραφε ελληνικά.
Απορίας άξιον είναι το γεγονός, ότι ορισμένοι (κληρικοί και θεολόγοι) τηρούν ακόμη τις επιφυλάξεις των περί του ως άνω θέματος και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά των όταν ακούνε ότι ο Χριστός διάβαζε ή έγραφε ελληνικά. Ας πάμε, όμως, πρώτα στην Καινή Διαθήκη να δούμε ορισμένα στοιχεία:
1ον. Όταν ο Ιησούς Χριστός πήγε ημέρα Σάββατο στην συναγωγή της ιδιαιτέρας Του πατρίδος, την Ναζαρέτ, του έδωσαν να διαβάσει ένα απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη. Τι λέει επ’ αυτού ο ελληνικής καταγωγής ευαγγελιστής Λουκάς;
«Και επέστρεψεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν γεμάτος με την δύναμιν του Αγίου Πνεύματος και η φήμη του δια τα θαύματα, τα οποία έκαμνε, εκυκλοφόρησεν εις όλα τα περίχωρα.
Και αυτός εδίδασκε εις τας συναγωγάς των Ιουδαίων, θαυμαζόμενος και επαινούμενος από όλους.
Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ όπου είχε ανατραφή και εισήλθε, όπως εσυνήθιζε, κατά την ημέραν του Σαββάτου εις την συναγωγήν, και εσηκώθη από την θέσιν του, δια να αναγνώση περικοπήν από την Βιβλον.
Και εδόθη εις τα χέρια του το βιβλίον του προφήτου Ησαΐου και αφού εξεδίπλωσε το βιβλίον, ευρήκε το μέρος εκείνο, που ήσαν γραμμένα τα εξής•
“Πνεύμα Κυρίου μένει εις εμέ, διότι με αυτό με έχρισεν ο Κύριος ως άνθρωπον και με έστειλε να κηρύξω στους πτωχούς και γυμνούς από πίστιν ανθρώπους το χαρμόσυνον μήνυμα της λυτρώσεως, να θεραπεύσω αυτούς των οποίων η καρδία έχει συντριβή από το βάρος της αμαρτίας…» (Λουκ. 4, 14-18).
Το βέβαιον είναι ότι ο Ιησούς διάβαζε την Παλαιά Διαθήκη στην Μετάφραση των Εβδομήκοντα, διότι ολόκληρη η περιοχή της Γαλιλαίας, όπου και η Ναζαρέτ, ήταν εξελληνισμένη και όπως είναι γνωστό οι κάτοικοι της περιοχής διάβαζαν και μιλούσαν ελληνικά.
Να σημειωθεί εδώ για την ιστορία, ότι σύμφωνα με την παράδοση, 72 Ιουδαίοι λόγιοι της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου άρχισαν το έργο τής μετάφρασης αυτής περίπου το 280 προ Χριστού, επί Πτολεμαίου Β΄ του Φιλαδέλφου.
Η γλώσσα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα ήταν η Κοινή Ελληνική που μιλούσαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κατά τον 3ο και 2ο αιώνα π..Χ. Αποτέλεσε τη Γραφή που είχαν οι ελληνόφωνοι Ιουδαίοι και εχρησιμοποιείτο ευρέως τον καιρό του Ιησού και των αποστόλων του.
Για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το θέμα, να πούμε ακόμη, ότι η Μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο΄) αποτελεί την σπουδαιότερη από τις πρώτες μεταφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης και την πρώτη, στην ουσία, γραπτή μετάφραση από την εβραϊκή στην ελληνιστική κοινή γλώσσα.
Η νέα ανακάλυψη, σύμφωνα με ανακοίνωση του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, προέκυψε μετά από τριετή έρευνα, με επικεφαλής τον καθηγητή εβραϊκών και ιουδαϊκών σπουδών Νίκολας ντε Λάνγκε της Σχολής Θεολογίας και Ασιατικών και Μεσανατολικών Σπουδών, σε συνεργασία με επιστήμονες του King’s College του Λονδίνου υπό τον Πολ Σπενς.
Η έρευνα βασίστηκε στην μελέτη χειρογράφων, σε μερικές περιπτώσεις απλών σπαραγμάτων, που ανακαλύφθηκαν σε μια παλαιά συναγωγή στο Κάιρο της Αιγύπτου και μεταφέρθηκαν στο βρετανικό πανεπιστήμιο κατά το τέλος του 19ου αιώνα. Τα χειρόγραφα αυτά, τα οποία αποτελούν τη λεγόμενη «συλλογή Genizah», βρίσκονται από τότε στη Βιβλιοθήκη του Κέμπριτζ και πλέον είναι διαθέσιμα σε ηλεκτρονική (online) μορφή, που επιτρέπει για πρώτη φορά την πλήρη αναζήτηση και έρευνά τους από κάθε ενδιαφερόμενο ερευνητή, στη διεύθυνση www.gbbj.org.
«Η μετάφραση της Εβραϊκής Βίβλου στα ελληνικά μεταξύ του 3ου και του 1ου αιώνα π.Χ. (από 70 Ιουδαίους λογίους) θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά επιτεύγματα του ιουδαϊκού πολιτισμού. Χωρίς αυτήν, ο Χριστιανισμός ίσως να μην είχε εξαπλωθεί τόσο γρήγορα και με τόση επιτυχία, όπως συνέβη», δήλωσε ο Λάνγκε.
«Θεωρείτο ότι οι Ιουδαίοι, για κάποιο λόγο, εγκατέλειψαν την χρήση των ελληνικών μεταφράσεων και επέλεξαν να χρησιμοποιούν το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο για δημόσια ανάγνωση στις συναγωγές, καθώς και για κατ’ οίκον μελέτη, ώσπου στη σύγχρονη εποχή η πίεση για χρήση της καθομιλουμένης (εβραϊκής) γλώσσας οδήγησε στην εισαγωγή της σε πολλές συναγωγές», πρόσθεσε.
Όμως η προσεκτική μελέτη των χειρογράφων στο Κέμπριτζ έφερε στο φως ορισμένα αποσπάσματα της Βίβλου στην ελληνική μετάφραση, γραμμένα με εβραϊκά γράμματα. Άλλα χειρόγραφα περιείχαν τμήματα μιας χαμένης ελληνικής μετάφρασης που έκανε τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. ένας προσήλυτος στον Ιουδαϊσμό, ο οποίος ονομαζόταν Ακύλας.
Τα σπαράγματα αυτών των χειρογράφων χρονολογούνται 1.000 περίπου χρόνια μετά την αρχική μετάφραση της Βίβλου στα ελληνικά, πράγμα που δείχνει ότι το ελληνικό κείμενο βρισκόταν ακόμα σε χρήση στις ελληνόφωνες συναγωγές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και σε άλλα μέρη.
Χειρόγραφα που βρίσκονται σε άλλες βιβλιοθήκες, επιβεβαίωσαν τα ανωτέρω στοιχεία από τα χειρόγραφα της συλλογής του Κέμπριτζ, καθιστώντας πλέον σαφές ότι μια ποικιλία ελληνικών μεταφράσεων της Βίβλου χρησιμοποιείτο μεταξύ των Ιουδαίων του Μεσαίωνα. Η νέα έρευνα έρχεται έτσι να ρίξει περισσότερο φως στη ζωή των Εβραίων στο Βυζάντιο, αλλά και να αναδείξει, σύμφωνα με τους βρετανούς ερευνητές, την αμοιβαία επίδραση μεταξύ των ιουδαίων και των χριστιανών μεσαιωνικών διανοητών. (Αθηναϊκό Πρακτορείο ΕΙδήσεων)
Aριστερά: Ο Ιησούς διαβάζει απόσπασμα εκ του βιβλίου του Προφήτου Ησαΐου στην συναγωγή τής ιδιαιτέρας του πατρίδος της Ναζαρέτ: «και επεδόθη αυτώ βιβλίον Ησαΐου του προφήτου, και αναπτύξας το βιβλίον εύρε τον τόπον ου ην γεγραμμένον» (Λουκ. 4, 17). Ο Χριστός διάβαζε την Παλαιά Διαθήκη στην μετάφραση των Εβδομήκοντα, που ήταν η ελληνική γλώσσα!
Δεξιά: Εικόνα του Φώτη Κόντογλου που δείχνει τον Χριστό να γράφει: «ο δε Ιησούς κάτω κύψας τω δακτύλω έγραφεν εις την γην» (Ιω. 8, 6 και 8, 8)
Πολλά είναι τα άρθρα μας σχετικά με το αν ο Χριστός μιλούσε και έγραφε ελληνικά, είτε σε άρθρα μας, είτε σε βιβλία μας, είτε σε συνεντεύξεις μας, είτε μέσα στο διαδίκτυο. Θα παραμείνουμε όμως σε ένα, που φέρει τον τίτλο: «Σε τι γλώσσα διάβαζε ο Χριστός;», όπου, μεταξύ άλλων, αναγράφουμε τα εξής:
ΕΙΝΑΙ πλέον πασιφανές και πέραν πάσης αμφιβολίας το γεγονός, ότι ο Ιησούς Χριστός όχι μόνον μιλούσε, αλλά και έγραφε ελληνικά. Και τούτο όχι απλώς αποδεικνύεται από δεκάδες αναφορές ιστορικών, που έχουν ερευνήσει το θέμα, αλλά αρχίζει πλέον να παγιώνεται η αντίληψη και μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο, ότι ο Ιησούς διάβαζε και έγραφε ελληνικά.
Απορίας άξιον είναι το γεγονός, ότι ορισμένοι (κληρικοί και θεολόγοι) τηρούν ακόμη τις επιφυλάξεις των περί του ως άνω θέματος και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά των όταν ακούνε ότι ο Χριστός διάβαζε ή έγραφε ελληνικά. Ας πάμε, όμως, πρώτα στην Καινή Διαθήκη να δούμε ορισμένα στοιχεία:
1ον. Όταν ο Ιησούς Χριστός πήγε ημέρα Σάββατο στην συναγωγή της ιδιαιτέρας Του πατρίδος, την Ναζαρέτ, του έδωσαν να διαβάσει ένα απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη. Τι λέει επ’ αυτού ο ελληνικής καταγωγής ευαγγελιστής Λουκάς;
Διαβάζουμε το κείμενο σε νεοελληνική απόδοση:
«Και επέστρεψεν ο Ιησούς εις την Γαλιλαίαν γεμάτος με την δύναμιν του Αγίου Πνεύματος και η φήμη του δια τα θαύματα, τα οποία έκαμνε, εκυκλοφόρησεν εις όλα τα περίχωρα.
Και αυτός εδίδασκε εις τας συναγωγάς των Ιουδαίων, θαυμαζόμενος και επαινούμενος από όλους.
Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ όπου είχε ανατραφή και εισήλθε, όπως εσυνήθιζε, κατά την ημέραν του Σαββάτου εις την συναγωγήν, και εσηκώθη από την θέσιν του, δια να αναγνώση περικοπήν από την Βιβλον.
Και εδόθη εις τα χέρια του το βιβλίον του προφήτου Ησαΐου και αφού εξεδίπλωσε το βιβλίον, ευρήκε το μέρος εκείνο, που ήσαν γραμμένα τα εξής•
“Πνεύμα Κυρίου μένει εις εμέ, διότι με αυτό με έχρισεν ο Κύριος ως άνθρωπον και με έστειλε να κηρύξω στους πτωχούς και γυμνούς από πίστιν ανθρώπους το χαρμόσυνον μήνυμα της λυτρώσεως, να θεραπεύσω αυτούς των οποίων η καρδία έχει συντριβή από το βάρος της αμαρτίας…» (Λουκ. 4, 14-18).
Τίθεται, όμως, το ερώτημα:
«Σε ποιά γλώσσα διάβαζε ο Χριστός;»
Το βέβαιον είναι ότι ο Ιησούς διάβαζε την Παλαιά Διαθήκη στην Μετάφραση των Εβδομήκοντα, διότι ολόκληρη η περιοχή της Γαλιλαίας, όπου και η Ναζαρέτ, ήταν εξελληνισμένη και όπως είναι γνωστό οι κάτοικοι της περιοχής διάβαζαν και μιλούσαν ελληνικά.
Να σημειωθεί εδώ για την ιστορία, ότι σύμφωνα με την παράδοση, 72 Ιουδαίοι λόγιοι της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου άρχισαν το έργο τής μετάφρασης αυτής περίπου το 280 προ Χριστού, επί Πτολεμαίου Β΄ του Φιλαδέλφου.
Η γλώσσα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα ήταν η Κοινή Ελληνική που μιλούσαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κατά τον 3ο και 2ο αιώνα π..Χ. Αποτέλεσε τη Γραφή που είχαν οι ελληνόφωνοι Ιουδαίοι και εχρησιμοποιείτο ευρέως τον καιρό του Ιησού και των αποστόλων του.
Μη λησμονούμε, ότι στην Καινή Διαθήκη, οι περισσότερες από τις 320 κατά λέξη παραθέσεις και από το σύνολο των περίπου 890 παραθέσεων και αναφορών στην Παλαιά Διαθήκη, βασίζονται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα.
Για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το θέμα, να πούμε ακόμη, ότι η Μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο΄) αποτελεί την σπουδαιότερη από τις πρώτες μεταφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης και την πρώτη, στην ουσία, γραπτή μετάφραση από την εβραϊκή στην ελληνιστική κοινή γλώσσα.
Ακόμη και αν δεχθούμε την άποψη, ότι η μετάφραση έγινε σταδιακά μεταξύ του 3ου και του 1ου αιώνα π.Χ. από Ιουδαίους, σε τίποτε δεν αλλάζει την ουσία του θέματος. (…)»
Μετά από όλα αυτά και τη νέα ανακάλυψη του Πανεπιστημίου Καίμπριτζ, έρχεται για μία ακόμη φορά η δικαίωση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου