Στις 24 Απριλίου του 1184 π. Χ. είναι η συμβατική ημερομηνία που δίνεται για την άλωση της Τροίας, το επίσημα αποδεκτό τέλος του πιο επίπονου και δοξασμένου πολέμου των Ελλήνων.
Την ημερομηνία την έδωσε ο Ερατοσθένης και η αρχαιολογική σκαπάνη ήρθε να την επιβεβαιώσει.
Μια δεκαετία, από το 1194-1184, διήρκεσε η πιο διάσημη μάχη της ιστορίας που ξεκίνησε πρώτα στο θεϊκό επίπεδο όταν η θυμωμένη Έριδα πέταξε στον χώρο του γάμου της Θέτιδας και του Πηλέα ένα χρυσό μήλο, πικαρισμένη που δεν την κάλεσαν. Τρεις Θεές μπήκαν σε διαμάχη, Αθηνά, Ήρα και Αφροδίτη και κέρδισε η όμορφη τάζοντας στον Πάρι που έδινε την κρίση την ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο.
Η Ελένη απίστησε από ολύμπιο σχέδιο και 1.186 καράβια βγήκαν να πάρουν την Τροία. Ο Όμηρος είναι σαφής: «Αυτά οι θεοί τα κάμανε, και κλώσαν των ανθρώπων ξολοθρεμό, να τά ‘χουνε οι κατοπινοί τραγούδι».
Ο πόλεμος στην μακρινή και πλούσια γη του Ελλησπόντου ήταν πολιορκία και επέκταση, πάθος και πείσμα, προφητείες, θυσίες και σφάγια. Η Τροία, χαμένη στην μακρινή εποχή του Χαλκού ήταν η έναρξη της ελληνικής συνείδησης, ο πρώτος στίχος της ποίησης και η τελευταία μεγάλη θεϊκή αναμέτρηση.
Ο πόλεμος στην μακρινή και πλούσια γη του Ελλησπόντου ήταν πολιορκία και επέκταση, πάθος και πείσμα, προφητείες, θυσίες και σφάγια. Η Τροία, χαμένη στην μακρινή εποχή του Χαλκού ήταν η έναρξη της ελληνικής συνείδησης, ο πρώτος στίχος της ποίησης και η τελευταία μεγάλη θεϊκή αναμέτρηση.
Όλες οι κατοπινές μάχες θα διεξάγονταν σε γήινο επίπεδο. Ακόμα και του Αλεξάνδρου που τον κινούσε ο μύθος του Αχιλλέα. Η άλωσή της, από τον αρχιπανούργο Οδυσσέα, τον άσσο στα κόλπα, έγινε η αρχή της ιστορίας των Ελλήνων.
Για 10 χρόνια, τα στρατόπεδα κατέστρωναν σχέδια και μάζευαν νεκρούς, ρίχνονταν στη μάχη με ευθεία ειλικρίνεια και αριστοκρατικό ήθος, πολεμούσαν τίμια. Την νίκη την έδωσε ο δόλος.
Για 10 χρόνια, τα στρατόπεδα κατέστρωναν σχέδια και μάζευαν νεκρούς, ρίχνονταν στη μάχη με ευθεία ειλικρίνεια και αριστοκρατικό ήθος, πολεμούσαν τίμια. Την νίκη την έδωσε ο δόλος.
Ο Δούρειος ίππος ήταν η τέλεια παραπλανητική μηχανή
Εξόφθαλμα ύποπτο, μια παγίδα που είδαν οι προφήτες. Τα λόγια της Κασσάνδρας έπεσαν στο κενό, γιατί μαζί με το ολύμπιο δώρο να βλέπει τα μελλούμενα, η Αθηνά της είχε βάλει έναν περιορισμό, να μην την πιστεύει κανείς. Τον Λαοκόωντα, μάντη-ιερέα του Ποσειδώνα τον ρούφηξαν στο βυθό θαλάσσια φίδια.
Οι Τρώες, κουρασμένοι και εύπιστοι, γκρέμισαν μόνοι τους τα τείχη για να μπει ο ίππος-ξόανο, το παιχνίδι της απάτης. Είχαν για ιερό τους ζώο το άλογο κι έτσι ο δόλος πήρε το δελεαστικό περίβλημα του ιερού. Μόλις βγήκε η Σελήνη ξεκίνησε ο χαμός.
Μέχρι το πρωί η Τροία είχε πέσει. Απ’ τη μακρόχρονη, σφοδρή σύγκρουση και πάνω από χιλιάδες κουφάρια ανδρών, μόνο η αιτία των συμφορών, η Ελένη η δισυπόστατη, γυναίκα-είδωλο βγήκε από τον πόλεμο αλώβητη.
Ο Τρωϊκός είχε τελειώσει αλλά για τους ήρωες τα δεινά συνεχίζονταν. ΟΑγαμέμνονας, ο απάνθρωπος πατέρας, επέστρεψε στο Άργος για να ξεπληρώσει την θυσία της Ιφιγένειας, συνεχίζοντας την τραγωδία του Οίκου του.
Ο Αινείας έφυγε προς την Δύση για να ιδρύσει μια νέα αυτοκρατορία και ο Οδυσσέας χάθηκε στη μεγαλύτερη ανθρώπινη περιπέτεια, για 20 χρόνια δοκιμάζοντας την μήτιν του. Οι Έλληνες δεν έδωσαν συνέχεια στην πτώση της Τροίας, πήραν την ακρόπολή της και μετά την εγκατέλειψαν στην σιωπή.
Αλλά η ιστορία, σαν φίδι που περιελίσσεται σε απροσδόκητες συστροφές θα επαναλάβει την άλωση της Τροίας, 2.637 χρόνια μετά, στον ίδιο μακρινό τόπο του Ελλησπόντου με την άλωση μιας άλλης Πόλης.
Γ.Κ.
Γ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου