Θα έχετε παρατηρήσει πόσο ενοχλητικοί και κουραστικοί γίνονται κάποιοι συνάνθρωποι μας όταν μιλούν στο κινητό τους τηλέφωνο σε δημόσιο χώρο. Σπάνια θα δεις κάποιον να χαμηλώνει την ένταση της φωνής του ή να βάζει συνεσταλμένα την παλάμη του μπροστά στο στόμα του.
Συχνά γινόμαστε μάρτυρες δημόσιων εξομολογήσεων η οποία όμως μου φαίνεται ότι δεν προδίδει ''άνεση'', αλλά κοινωνικό ''αυτισμό''.
Δεν επικοινωνούν με τους άλλους, αλλά αυτό που κάνουν είναι να μιλάν για τον εαυτό τους, μπροστά στους άλλους.
Τους αφιερώνω λοιπόν αυτό το παρακάτω υπέροχο κείμενο:
«Ο αββάς Θεοδόσιος επί 35 χρόνια δεν μίλησε σε κανένα. Όταν ήθελε να πει κάτι, το έγραφε». Ιω. Μόσχος ( PG 87, 2017 ) .
Η γλώσσα είναι το πιο ατίθασο όργανο του μεταπτωτικού σώματος του ανθρώπου. Δεν υποτάσσεται εύκολα. Βρίσκεται σε συνεχή κινητικότητα. Κάνοντας μια παραλλαγή του στίχου του εθνικού μας ποιητή, θα μπορούσαμε να πούμε: «η γλώσσα (τα στήθια) μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν».
Η Π. Διαθήκη (Σ. Σειρ. κ΄1-8, λβ΄ 7-8 ) και ο αδελφόθεος Ιάκωβος ( γ΄ 2-12) κάνουν εκτεταμένη αναφορά στο μεγάλο αυτό ανθρωπολογικό πρόβλημα.
Στις μέρες μας , ειδικότερα, εν ονόματι της ελευθερίας του λόγου, της δημοκρατίας και της τεχνολογίας (βλ. κινητά τηλέφωνα), οι άνθρωποι έχουν γίνει φλύαροι. Ο λόγος πληθωρικός , ασυνάρτητος, κουραστικός. Τα Ραδιόφωνα βουίζουν. Τα μεγάφωνα φωνασκούν. Υπάρχει μια ηχορύπανση λόγων και φωνών.
Τα ριάλιτι και τα πρωϊνάδικα,
εισήλθαν στην πραγματική μας ζωή.
Σε αυτά ακούς να μιλάνε για όλους και για όλα χωρίς αναστολές, χωρίς ταμπού, για σεξουαλικά, οικογενειακά και άλλα θέματα. Η τηλεόραση και η τεχνολογία έχουν εισάγει νέα ήθη και όλοι θεωρούν φυσικό να αποκαλύπτουν την προσωπική τους ζωή σε όλους.
Τους αφιερώνω λοιπόν αυτό το παρακάτω υπέροχο κείμενο:
Η ΓΛΩΣΣΑ ΘΕΛΕΙ ΧΑΛΙΝΑΡΙ
Ο αββάς Αγάθων κατώρθωσε την σιωπή, βαστάζοντας στο στόμα του, επί τρία χρόνια, μια πέτρα»! (Δ.486) «Ο Θεωνάς που είχε σπουδάσει την αιγυπτιακή, ελληνική και ρωμαϊκή παιδεία, άσκησε την σιωπή επί τριάντα χρόνια» Ερμείος (PG 67, 1372 ) .«Ο αββάς Θεοδόσιος επί 35 χρόνια δεν μίλησε σε κανένα. Όταν ήθελε να πει κάτι, το έγραφε». Ιω. Μόσχος ( PG 87, 2017 ) .
Η γλώσσα είναι το πιο ατίθασο όργανο του μεταπτωτικού σώματος του ανθρώπου. Δεν υποτάσσεται εύκολα. Βρίσκεται σε συνεχή κινητικότητα. Κάνοντας μια παραλλαγή του στίχου του εθνικού μας ποιητή, θα μπορούσαμε να πούμε: «η γλώσσα (τα στήθια) μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν».
Και ο λαός, έχοντας συναίσθηση της κατάστασης αυτής, λέει: «η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκκαλα σπάει».
Η Π. Διαθήκη (Σ. Σειρ. κ΄1-8, λβ΄ 7-8 ) και ο αδελφόθεος Ιάκωβος ( γ΄ 2-12) κάνουν εκτεταμένη αναφορά στο μεγάλο αυτό ανθρωπολογικό πρόβλημα.
Οι Άγιοι σιωπούσαν. Δάμαζαν το θηρίο της γλώσσας , κρατώντας το στόμα τους κλειστό. Και αυτό για χρόνια ολόκληρα. Η γλώσσα του μεταπτωτικού ανθρώπου θέλει χαλινάρι.
Στις μέρες μας , ειδικότερα, εν ονόματι της ελευθερίας του λόγου, της δημοκρατίας και της τεχνολογίας (βλ. κινητά τηλέφωνα), οι άνθρωποι έχουν γίνει φλύαροι. Ο λόγος πληθωρικός , ασυνάρτητος, κουραστικός. Τα Ραδιόφωνα βουίζουν. Τα μεγάφωνα φωνασκούν. Υπάρχει μια ηχορύπανση λόγων και φωνών.
Οι Άγιοι, με την πολύχρονη σιωπή τους, δείχνουν τον δρόμο. Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να χαλιναγωγεί την γλώσσα του. Ό,τι σκέπτεται ή διανοείται κανείς δεν σημαίνει ότι πρέπει αμέσως να εκφράζεται και να διατυπώνεται ως προφορικός λόγος. Η τροφή και το ποτό που προσλαμβάνει ο άνθρωπος δεν αποβάλλονται αμέσως.
Αυτή είναι η φυσιολογική λειτουργία του σωματικού οργανισμού. Η συγκράτηση, ο μεταβολισμός, η διατροφή. Η διάρροια είναι αρρώστεια. Το ίδιο και η «λογοδιάρροια».
Αντίθετα, η σιωπή είναι ένδειξη υγείας. Η σιωπή είναι η μητέρα της σοφίας.
Οι Σοφοί όπως και οι Άγιοι δεν ομιλούν πολύ. Συνήθως σιωπούν. Εκείνοι που συνήθως ομιλούν είναι οι ημιμαθείς , οι κενοί και οι απαίδευτοι.
Τον μεγαλύτερο θόρυβο κάνουν τα κενά δοχεία, τα φουσκωμένα με αέρα ασκιά (πίπιζες) , ή τα χαλκά και τα κρουστά μουσικά όργανα, όπως λέγει ο απόστολος Παύλος: «Χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον» ( Α΄ Κορ. ιγ΄1 ) .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου