Έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο: "Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας", που αναφέρεται στον βίο και τις διδαχές του Γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα.
Μεταφέρω δυο-τρεις πολύ ωφέλιμους λόγους του:
"Γιατί άραγε ο Κύριος εντέλλεται να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε γι'αυτούς;
Όχι για δικό τους καλό, αλλά για το δικό μας! Διότι όσο κρατάμε μνησικακία σε κάποιον και κρατάμε μέσα μας την προσβολή του δεν πρόκειται να έχουμε ειρήνη".
"Μπορούμε να περιφρουρούμε ολόκληρο τον κόσμο περιφρουρώντας την ατμόσφαιρα του παραδείσου μέσα μας, διότι αν χάσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών, δεν θα σώσουμε ούτε τον εαυτό μας, ούτε τους άλλους. Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα την μεταδώσει ανπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά. Θα θέλουν να είναι κοντά μας, και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους. Η ατμόσφαιρα του Παραδείσου θα ακτινοβολεί από μέσα μας είτε σιωπούμε, είτε μιλάμε για τα πιο απλά καθημερινά πράγματα".
"Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου