«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

"Κοινωνική τάξη και ηθική", στις ηρωΐδες του έργου "ΦΟΝΙΣΣΑ", του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη




Θεολόγου – Φιλολόγου
Μ.Α. Θεολογίας, Phd Θεολογίας



ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Σημαίνουσα καί ξεχωριστή μορφή στό χῶρο τῆς νεοελληνικῆς λογοτεχνίας θεωρεῖται ὁ «Ἅγιος τῶν Γραμμάτων», ὁ Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911). Ἡ παρακαταθήκη του εἶναι μεγάλη καί τό ἔργο του ἐξακολουθεῖ νά μαγεύει τούς ἀναγνῶστες ἀκόμη καί τῆς σύγχρονης ἐποχῆς. Ἑκατό χρόνια μετά τήν κοίμησή του τά ἔργα του συνεχίζουν νά μεταφράζονται καί νά ἐπανεκδίδονται μεταφέροντας τίς σκέψεις καί τά γραφόμενα τοῦ Παπαδιαμάντη σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς.

Τά ἔργα του ἀποτελοῦν ἄριστα ἠθογραφήματα καί πλούσιες πηγές λαογραφίας. Ἔχοντας σάν σκηνικό τή μικρή κοινωνία τῆς Σκιάθου, ἐμπλουτίζει τά ἔργα του μέ πολλά κοινωνικά καί ἠθογραφικά στοιχεία τῆς ἑλληνικῆς ὑπαίθρου καί ἰδιαίτερα τῆς νησιώτικης κοινωνίας. Θά μποροῦσε κάποιος νά ὑποστηρίξει ὅτι τά περισσότερα ἔργα του ἔχουν χαρακτήρα ψυχογραφικό. Ὁ Παπαδιαμάντης ἀναλύει λεπτομερῶς τό χαρακτήρα τῶν πρωταγωνιστῶν του. 


Δέ μένει μόνο σέ μία ἐπιφανειακή ἐξωτερική περιγραφή τῶν ἡρώων του. Μᾶς παρουσιάζει τίς σκέψεις καί τίς πράξεις τους ἐπιχειρώντας νά διεισδύσει στά βάθη τοῦ ψυχολογικοῦ τους κόσμου. Ταυτόχρονα μαζί μέ τήν παρουσίαση τῶν συναισθημάτων τους ἀλλά καί τῆς γενικότερης προσωπικότητάς τους, παρέχει στόν ἀναγνώστη λεπτομέρειες τοῦ περιβάλλοντος καί τῶν συνθηκῶν μέσα στό ὁποῖο ἀνατράφηκαν καί ἔζησαν οἱ ἑκάστοτε παπαδιαμαντικοί χαρακτῆρες.

Ἡ ἐπιλογή τοῦ ἔργου «Φόνισσα» γιά τή συγκεκριμένη ἐργασία ἔγινε, γιατί τό προαναφερθέν ἔργο μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς μία τραγωδία μέ τόν Ἀριστοτελικό ὁρισμό τοῦ ὅρου, ἡ ὁποία κρατᾶ συνεχῶς ἀμείωτο τό ἐνδιαφέρον τοῦ ἀναγνώστη.


Η συνέχεια, εδώ.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Νικόλαος Οικομινάκος: Πάντα θεωρούσα τον Παπαδιαμάντη σπουδαίο συγγραφέα. Η ανάλυση της Δρ. Αρτέμη κατάφερε να ενεργοποιήσει ακόμα πιο ευαίσθητες χορδές μου και να κάνει πιο διεισδυτική τη σκέψη, όταν μελετώ το συγκεκριμένο συγγραφέα. ΜΠΡΑΒΟ, ΜΠΡΑΒΟ κ. Περδετζόγλου για την ανάρτηση αυτής της μελέτης.

Δημήτρης Περδετζόγλου είπε...

Σας ευχαριστώ θερμά για το λίαν ευγενές σχόλιό σας. Να είσθε πάντα καλά.