«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Αν θέλει ο Θεός...



Μια ανατολίτικη διήγηση αστεία, αλλά και διδακτική, λέει ότι κάποτε το βραδάκι την ώρα που δειπνούσανε, ο Χότζας στράφηκε και είπε στην γυναίκα του:

-Γυναίκα, αύριο πρωί - πρωί θα πάω στο αμπέλι μας, γιατί έχει πολύ δουλειά.

-Αν θέλει ο Θεός, Χότζα μου, θα πας, απαντά ήρεμα και ταπεινά η κυρά του, η Χότζαινα.

-Θέλει δεν θέλει, εγώ θα πάω!
Λέει χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι και ανεβάζοντας την ένταση της φωνής του ο Χότζας.


* * *

Το πρωί, πριν φωτίσει ακόμα, πριν ξημερώσει, ξεκινάει ο Χότζας αποφασισμένος και πεισμωμένος, θα λέγαμε, για το αμπέλι. Μέσα στην φούρια του όμως δεν κοίταξε και λίγο προς τα πάνω, προς τον ουρανό, όχι για να κάνει προσευχή, να θυμηθεί το θεό, αλλά ούτε για να διαπιστώσει ότι δεν είχε ακόμα φωτίσει από τα σύννεφα, και όχι λόγω της ώρας. Περπάτησε βιαστικά κανένα τέταρτο και ξέσπασε δυνατή μπόρα.

Γυρνάει τότε πίσω τρέχοντας, αλλά μέχρι να φθάσει στο σπίτι του είναι πια βρεγμένος ως το κόκαλο.

Σ' αυτήν την κατάσταση, χτυπάει την εξώπορτα και ακούγεται από μέσα να ρωτάει ή φωνή της γυναίκας του.
- Ποιός είναι;

- Εγώ, ο άνδρας σου
- αν θέλει ο Θεός -γυναίκα. Απαντάει ο Χότζας.


* * *


Είναι εύκολο να λέμε "μεγάλα και παχιά" λόγια.

Είναι εύκολο να πεισμώνουμε σαν τον Χότζα, και να παριστάνουμε τον καμπόσο".


Όμως με αυτή την νοοτροπία:

• εύκολα πλανιώμαστε

• εύκολα "σπάμε τα μούτρα μας",

•εύκολα αναγκαζόμαστε σε "ανώμαλη προσγείωση",

• εύκολα φθάνουμε σε αδιέξοδα,

• εύκολα αδικούμε τελικά τον εαυτό μας.


Ο Χότζας, μας θυμίζει ότι: 

• εκείνος που στις σκέψεις του, στις αποφάσεις του, στους στόχους του, στο πρόγραμμα του, λησμονεί τον Θεό, κάνει πολύ μεγάλο λάθος.

• εκείνος
πού φαντάζεται ότι είναι μοναχός του στον κόσμο, κάνει λάθος.

• σύνεση και φρονιμάδα είναι να θυμόμαστε σε κάθε στιγμή ότι όλα εξαρτώνται από τον Θεό, και τα μικρά και τα μεγάλα, και

• ότι η πιο μεγάλη ευσέβεια και σύνεση
είναι να ζητάμε από το Θεό να γίνεται παντού και πάντοτε το θέλημα Του.


Το μυστικό της ζωής των αγίων ήταν, ότι παντού και πάντοτε ήθελαν να γίνεται το θέλημα του Κυρίου, όχι το δικό τους, και ότι έλεγαν πάντοτε με βαθύτατη ευλάβεια τα λόγια: Γεννηθήτω το θέλημα Σου.



πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια: