Η Πεμπτ-Ουσία της τεχνολογίας, στα αρχαιοελληνικά κείμενα: μια Δια-φορετική άποψη

Kων/νου Ε. Στρωματιά 

σχεδιαστή συστημάτων, εφευρέτη - ερευνητή

Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι, τόσο η ‘κλασσική’ θεωρία του λεγόμενου ‘ηλεκτρομαγνητισμού’, όσο και η ‘περίφημη’ Γενική θεωρία της Σχετικότητας, παρουσιάζουν αρκετά άλυτα προβλήματα ή ‘επιστημονικά παράδοξα’, όπως τα έλεγε ο επιβλέπων καθηγητής μου, στη μεταπτυχιακή μου έρευνα στο Πολυτεχνείο Κρήτης. 

Τα ίδια προβλήματα παρουσιάζει και το νεώτερο ‘έκτρωμα’ που ονόμασαν ‘κβαντομηχανική’, που εμφανίζεται, ως μια ‘αναγκαστικά’ στατιστική θεωρία, θεμελιωμένη πάνω στη θεωρία της τυχαίας μεταβλητής της θερμοδυναμική στατιστικής (Gibbs). 

Έτσι, κατ’ αυτούς, κάθε κβαντική μεταβολή δεν ήταν μόνο αξιωματι­κά «στατιστική», αλλά και «τυχαία», αδυνατώντας βέβαια να μας εξηγήσει τις αθροίσεις «τυχαιοτήτων», δηλαδή τις τακτικές, οργανωμένες δομές που παρατηρούμε στο μακρόκοσμο. 

Σύμφωνα λοιπόν με αυτή τη θεωρία, η ύπαρξη ενός λουλουδιού ή ενός δέντρου ή ακόμα περισσότερο του ανθρώ­που είναι … αδύνατη και ανύπαρκτη.

Λες και τη θεωρία αυτή την ανέπτυξε κάποιος με μόνο σκοπό να αποκλείσει το «χάoς» ή την «κρυμμένη τάξη» σε αυτό που από χιλιάδες χρόνια τώρα, οι Έλληνες, αποκαλούμε σύμπαν (συν + παν ). Το ΧΑΟΣ, βέβαια, να θυμίσω εδώ, έχει περιγραφεί δια στόματος μουσών (‘μη ουσιών’, αναφέρομαι στις ουσίες ‘πνεύματος’ ή ποιό γνωστές ως ‘πνευματικές οντότητες’) γραφέν δια χειρός Ησιόδου, στα περίφημα έργα ‘του’, ‘Κοσμογονία’ και ‘θεογονία’ (1). 

Είναι δεδομένο σε όλες τις φυλές και θρησκείες ανά τους αιώνες, ότι στο σύμπαν λειτουργούν δύο αντίρροπες δυνάμεις: 

-το Γίν και το Γιάν των κινέζων, 

-το θετικό και το αρνητικό, 

-το άρσεν και το θήλυ, αλλά και 

-ο Αδάμ και η Εύα των Εβρέ, ή 

-ο Νους και η ψυχή των αρχαίων Ελλήνων, 

-ο γαλάζιος δράκος και η λευκή τίγρης, 

-το χάος και η δημιουργία, 

-οι υλικοί γαλαξίες και οι καταστροφικές μαύρες οπές, 

-το ’0’ και το ’1’ της ψηφιακής ’λογικής’, 

-η δημιουργία του κόσμου από το θεό και η αέναη προσπάθεια καταστροφή της από τον εκπεσόντα Εωσφόρο και τις λοιπές θλιβερές υπάρξεις που τον ακολουθούν ή έχουν αυτό το σκοπό. 

Εμείς και το ’άλλο’

Αλλά τι είναι το ’άλλο’ και τα παράγωγα της λέξης αυτής ; 

Γιατί οι προπάτορές μας, θέσπισαν τον όρο ΜΕΤΑΛΛΑ; Δηλαδή ‘ΜΕ Τα ΑΛΛΑ’ ; 

Τι είναι αυτό που κατηγοριοποιεί αυτά τα ‘άλλα’;
H πρόδηλη απάντηση είναι ότι αυτά αποτελούν καλούς αγωγούς του ηλεκτρισμού. Τα ξύλα δεν ανήκουν στα ’άλλα’ …Αλλά γιατί ο πνευματικός άνθρωπος Αδάμ (νους) παρακινείται (Γένεσις) από τον ίδιο το Θεό όπως ονοματίσει παν ζώο γύρω του; Και ποίος ο λόγος της κατηγοριοποίησης σε δύο βασικές κατηγορίες; 

Ας δούμε το απλό παράδειγμα. 

Τα δύο ‘θεοποιημένα’ ζώα των Αιγυπτίων (ΕΓΩ + ΥΠΤΙΩΣ = ο άνθρωπος στον υλικό κόσμο σε ‘ύπτια θέση, στη θέση του νεκρού – άψυχου σώματος , που κοιτά το Θεό και τον παράδεισο που ζούσε και είναι πάνω του… Όπως είναι σήμερα τοποθετημένος ο Θεός – Παντοκράτωρ στον κεντρικό τρούλο των ορθόδοξων χριστιανικών ναών).

Κύνας - Γαλή (Γ + ΑΛΛΗ) (σκύλος - γάτα). Και τόσα άλλα …Αν αναλογισθούμε ότι ο Αδάμ (νους) ζούσε σε πνευματική κατάσταση στον παράδεισο, όπου η ενέργεια είναι άφθονη και παντού και δεν χρειαζόταν να εργασθεί η να κοπιάσει για να την έχει και γνωρίζουμε, ότι η γάτα ή γαλή αρέσκεται να κάθεται σε περιοχές με αρνητική ενέργεια (γεωπάθειες, αρνητική κοσμική ακτινοβολία κλπ) ενώ ο κύνας (η αιτία, το αιτιατό ή αιτιατική πτώση ή κλίση του όντος δηλαδή ΚΥΝΑ = κει να, δηλαδή ΕΚΕΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΟ ΣΕ ΜΑΣ) αντίθετα αρέσκεται στις θετικές κοσμικές ακτινοβολίες και δεν κάθεται ποτέ πάνω σε γεωπαθογόνες ζώνες, κόμβους ή περιοχές. Αυτό συμβαίνει σε όλο το ζωικό και φυτικό βασίλειο. Είναι κανόνας η ‘πόλωση’ της πανίδας και χλωρίδας στις θετικές και αρνητικές ενέργειες… 

Έτσι και στο ιδεογραμματικό επίπεδο, η άνοδος ή πνευματικός κόσμος ή υπερβατικό συμβολίζεται με κάθετη γραμμή ( | ) που συμβολίζει την ένωση του κάτω (ύλης) με το άνω (Θεό), ενώ ο θάνατος ή πνευματική στασιμότητα στην ύλη συμβολίζεται με την οριζόντια γραμμή ( - ) , την άρνηση επανένωσης με το θείο. 

Έτσι το πνευματικό ‘σχήμα’ του ανθρώπου, συμβολίζεται και σχηματικά είναι ο συνδυασμός και των δύο, το σύμβολο του ΣΤΑΥΡΟΥ δηλαδή (+). 

Ο νους (Αδάμ) και η Εύα (ψυχή), το άρσεν και το θήλυ, η ουσία πνεύματος και η ουσία ψυχής… Ο συνεχής εγκόσμιος αγώνας του νου να οδηγήσει την ψυχή στο Θεό, προς τα άνω (ΑΝΑ –ΣΤΑ - Σ) και της ψυχής να τον κρατήσει στην ύλη (ΣΑΤ – ΑΝΑ - Σ). 

Πρόδηλες οι ομοιότητες. 
Έτσι λοιπόν η Κβαντομηχανική στηρίχθηκε σε ένα πρόβλημα… σε αυτό του ελλείποντος χάους! Δεν υπάρχει το χάος κυρίες και κύριοι… Έτσι λοιπόν για να στηριχθεί η Κρόνια λογική της παγκόσμιας αταξίας (που είναι πασιφανής σε κάθε Κρόνια απεικόνιση και έργο), χρηματοδοτήθηκαν αδρά πολλά ερευνητικά προγράμματα. 

Ο David Bohm εισήγαγε άλλο ένα πρόβλημα (2) αναπτύσσοντας τη θεωρία των «κρυμμένων μεταβλητών», οι οποίες θα μπορούσαν (αλλά δεν …) να περιέχουν αυτήν την ελλείπουσα κρυμμένη τάξη. Η θεωρεία του δεν έγινε ποτέ αποδεκτή από την ‘επιστημονική κοινότητα’. 

Την κοινότητα της ’λογικής’ ή του ’πειράματος’, όπως έλεγε ένας σοφός επιστήμων. Με τους πρώτους να απορρίπτουν κάθε τι που δεν καταλαβαίνουν και τους δεύτερους να απορρίπτουν κάθε τι που δεν μπορούσαν να αναπαράγουν στο εργαστήριο. 

Τη σύγχρονη ’ιερά εξέταση’ δηλαδή, που σκοπό έχει να ’φονεύει’ κάθε καινούργια ιδέα και θεωρεία. Μόνο Ένας έσυρε το ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑ… Εκεί στο ναό του Σολομώντα και προσκύνησε τον πραγματικό θεό, αν και ελάμβανε εντολές από ένα νεφελήμ (Δία). Και έμεινε στην ιστορία σαν ΜΕΓΑΣ. O Aλέξανδρος.

Εικόνα 1. Περιμένοντας κάποια νέα ιδέα,

 για να την συνθλίψουν. 

Κάπως έτσι φαντάζουν οι σύγχρονοι νεκροθάφτες της γνώσης, οι ‘σχολές’ της ’λογικής’ και της ’πειραματικής’ λογικής, παρατεταγμένες εκατέρωθεν …Κάπως έτσι χάθηκε η ικανότητα φιλοσοφικής συν-θετικής σκέψης των τεράστιων αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Με την πνευματική γυμνότητα και τη σφύρα.

Για να ξεπερασθούν οι αντιδράσεις, ο Τοm Briten, υποστήριξε με πάθος ότι η εφαρμο­γή της μεθόδου του Whittaker στην κβαντο­μηχανική «επιτρέπει την άμεση μηχανολογι­κή επεξεργασία της ίδιας της κβαντικής μεταβολής και αποτελεί μια ελέγξιμη κρυμμέ­νη τάξη μέσα στη στατιστική του Gibbs». Ότι δηλαδή η εφαρμογή της εργασίας του Whittaker στην κβαντομηχανική «παράγει ένα υπερσύνολο της κβαντομηχανικής, όπου το ελλείπον χάος αποκαθίσταται».

Έτσι ‘αποκαταστάθηκε’ η έλλειψη, του υπάρχοντος χάους…. Χάος με τα όλα του.


Έτσι από ‘χάος’ σε ‘χάος’, όλες αυτές οι ‘θεωρίες’ με τις πολλαπλές ‘τρύπες’ στην ίδια τους τη γένεση και τα πάμπολλα εξώγαμά τους (βλέπε ‘επιστημονικά παράδοξα’ ), αυτοεπιβεβαίωσαν, άθελά τους, την ύπαρξη του χάους….

Και ο ΑΙΘΗΡ και η θεωρία της ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑΣ, την οποία πολλάκις ανέφεραν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί; Που θα μπορούσε να χωρέσει σε όλα αυτά; Mα πουθενά φυσικά. 

Πως είναι δυνατόν η κρατούσα την σημερινή κοινωνία, απανταχού και ‘απαστράπτουσα’, Κρόνια, Εσπέρια, λογική να ‘χωρέσει’ τις θεωρίες των Ολύμπιων (‘Δελφών’ της μεν, αλλά εχθρών της δε, προσέξτε την έκφραση. Δεν είναι Α-δελφοί ανθρώπων … το ‘Α’ φυσικά είναι ‘στερητικόν’, δηλαδή αποστερεί την ιδιότητα της έννοιας – λέξης που το ακολουθεί) ‘θεών’; Μα όλα έχουν στηθεί, ακριβώς για να ανατραπούν τα δύο παραπάνω ΣΤΟΙΧΕΙΑ. 

Εικόνα 2.

 Αριστερά. Ο Αλέξανδρος ο Μακεδών εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα, αφού ελευθέρωσε την περιοχή από τους Πέρσες κατακτητές. 

Δεξιά. Η τελική μάχη του Αλεξάνδρου με τα Γοργόνια – νεφελήμ έχει τελειώσει παρά την Αορνο πέτρα, κάπου στις πηγές του Ινδού ποταμού. Οι νεφελήμ χτίζουν το τείχος (την οδό προς το τάρταρα) απ’ όπου δεν θα ξαναβγούν στην επιφάνεια της γης. 

Εικόνες από Αραβικά κείμενα. 

Και έτσι μας οδήγησαν (που αλλού …) στην περίφημη ‘Αρχή της ….Αβεβαιότητας’ … Αλλά πώς να ‘παντρέψεις’ την αβεβαιότητα με την ‘Κβαντική’ θεωρία ; Το αποτέλεσμα ήταν βέβαια, ένα ‘αβέβαιο’ τέρας … 

Ας γίνουμε σαφέστεροι. 

Σύμφωνα με την ‘κλασσική’, Κρόνια, Φυσική, κάθε επιαχυνόμενο ηλεκτρικό φορτίο εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Τα ηλεκτρόνια των ατόμων, καθώς περιστρέφονται γύρω από τους ατομικούς πυρήνες υφιστάμενα διαρκώς την επίδραση της κεντρομόλου επιτάχυνσης, θα έπρεπε να εκπέμπουν συνεχώς ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία και χάνοντας την ενέργεια τους να πέσουν τελι­κά, μετά από μια ελικοειδή κίνηση, πάνω στους ατομικούς πυρήνες.

Αλλά σύμφωνα με την αθεώρητη αυτή θεωρία, το άτομο δε έπρεπε κανονικά να υπάρχει! 
Η Κρόνια λογική της παραποίησης των παραποιημένων παραποιημάτων συνεχίζεται… Θα πρέπει, κρονιοαναλογίσθηκαν, η κίνηση των ηλεκτρονίων γύ­ρω από τους ατομικούς πυρήνες να διέπεται από ορισμένους ‘ειδικούς’ κανόνες, οι οποί­οι να επιτρέπουν την κίνηση του σε ορισμένες μόνον τροχιές (το νέο ‘έκτρωμα’ βαπτίσθηκε με την ονομασία ‘κβαντικές τροχιές’), ή με τα ομορφότερα προσωνύμια : «φλοιούς» ή «στάθμες ενέργειας», όπου η δημιουργία αντίστοιχων στάσιμων κυ­μάτων να απαγορεύει (ο άνθρωπος διατάζει και η φύση εκτελεί τις προσταγές του …) την εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. 

Το ηλεκτρό­νιο θα μπορούσε (λέμε τώρα, θα μπορούσε…) να εκπέμψει ακτινοβολία μόνον όταν μεταπηδούσε, με ένα ή περισ­σότερα κβαντικά άλματα (ελαφρά πηδηματάκια τουτέστιν) από μια στάθμη υψηλότερης ενέργειας σε μια εσωτερικότε­ρη στάθμη μικρότερης ενέργειας και μάλι­στα η εκπεμπόμενη τότε ηλεκτρομαγνητική ενέργεια θα έπρεπε (πόσα ‘θα‘ έχουμε μαζέψει μέχρι τώρα; ..) να ισούται με τη διαφορά των ενεργειών του στις δύο αυτές στάθμες. 

Έτσι το σύνολο αυτών των «κβαντικών» κα­νόνων (με τα πάμπολλα ΄θα’ ) για την κίνηση των ηλεκτρονίων απο­τέλεσε τη Βάση της κβαντικής θεωρίας ή κβαντομηχανικής, η οποία απέδωσε στην ύλη και στην ενέργεια τόσο σωματιδιακές όσο και κυματικές ιδιότητες. Μας έπεισαν κιόλας με ‘πειραματικά’ δεδομένα ότι η θεωρία μπορεί να σταθεί. 

Με μαθηματικά που στηρίχθηκαν στα παραπάνω ‘θα’, αχθήκανε στην Αρχή της Απροσδιοριστίας ή Αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ (1927), σύμφωνα με την οποία είναι αδύνατον να γνωρίζουμε πλήρως όλα τα χαρακτηριστικά ενός συστήματος, εξ' αιτίας των έμφυτων περιορισμών και διακυμάνσεων στη δομή της Φύσης. 

Που θα μπορούσαν να αχθούν με τόσα ‘θα’ ; Μόνο σε μία ‘αβεβαιότητα’… 

Έτσι, κρονιοσκεπτόμενοι, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε συγχρόνως τη θέση και την ορμή ενός σωματιδίου. Όσο μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυγχάνουμε στον προσδιορισμό της θέσης του, τόσο μικρότε­ρη είναι η πιθανότητα και μεγαλύτερη η αβε­βαιότητα για τον προσδιορισμό της ορμής του, λένε. Οι ηλεκτρονικές τροχιές έτσι μέσα σε ένα άτομο, είναι «ασαφείς», το ίδιο και η ενέρ­γεια ενός σωματιδίου ή συστήματος. Από την ‘αβεβαιότητα’ , καταλήξαμε έτσι στην ‘ασάφεια’. 

Στη πραγματικότητα, μας είπαν, ότι μπορεί ένα σύστη­μα, εξ' αιτίας της διακύμανσης ή αβεβαιότητας ως προς την ενέργεια του, να ανοίξει μια «κβαντική σήραγγα» και να βρεθεί στην άλ­λη πλευρά ενός ενεργειακού ‘τοίχου’. 

Η κβαντομηχανική, μας είπαν, έχει μία ‘στα­τιστική’, μη ‘προσδιορίσιμη’ θεωρία, όπου κυ­ριαρχεί η απροσδιοριστία και η αβεβαιότητα για όλα τα εξεταζόμενα από αυτήν φαινόμε­να του μικρόκοσμου, για τα οποία μπορού­με να μιλάμε έτσι μόνο με πιθανότητες ή κα­λύτερα με «κύματα πιθανότητας» και ποτέ με απόλυτη ακρίβεια. Τα κύματα αυτά πιθανότητας εκφράσθηκαν με την ‘περίφημη’ εξί­σωση του Σρέντιγκερ. 

Έτσι, άθελά τους, για άλλη μια φορά επαλήθευσαν την ύπαρξη του χάους… Το οποίο, για μας τους ανθρώπους, και απροσδιόριστο είναι και αβέβαιο….

Στη συνέχεια μας είπαν: Σύμφωνα με την αρχή της (αβέβαιας) αβεβαιότητας, αι κβαντικαί διακυμάνσεις υφίστανται, ακόμη και εις κενόν, ονομασθείσες ‘Διακυμάνσεις Μηδενικού Σημείου’, ένεκα του ότι συναντώνται εις θερμοκρασίας του απο­λύτου μηδενός (-273 °0), ένθα ουδεμία θερμική κίνηση της ύλης υφίσταται. 

Αλλά όμως (μετά τα ‘θα’ ακολουθούν τα ‘αλλά’ και τα ‘όμως’ ) αυτές οι διακυμάνσεις, αν (να και τα ‘αν’), είναι αρκετά έντονες, μπορούν να δημιουργήσουν αυθόρμη­τα (η φύση έγινε και ‘αυθόρμητη’ τώρα) στο κενό σωματίδια, «φασματικά» ή «ει­κονικά» ( άντε τώρα να αποδείξεις ότι υπάρχουν…), αρκεί αυτά (πάλι δίνουμε εντολές στη φύση τι θα πρέπει να κάνει ανάλογα με τις ορέξεις μας) να εξαφανι­σθούν πάλι, πριν προλάβουν να παραβιά­σουν την αρχή της αβεβαιότητας (αλλιώς θα έχουμε πρόβλημα με το που καταναλώθηκαν τα χρήματα που πήραμε για την έρευνα του ‘θα’ , του ‘αν’, του ‘μπορεί’ , του ‘αλλιώς’ κλπ). 

Σε αυτές τις διακυμάνσεις του υποτιθέμενου μηδενικού σημείου, οφεί­λεται, λένε, και ένα ποσοστό του ηλεκτρομαγνη­τικού «θορύβου» που δεν μπορεί να απο­μακρυνθεί ποτέ από ένα δέκτη, ανεξάρτητα από το πόσο τέλεια είναι η τεχνολογία μας (άντε να το αποδείξεις).

Αποτέλεσμα των απρόβλεπτων, τυχαίων διακυμάνσεων της ενέργειας του κενού εί­ναι η ‘περίφημη’ (αναπόδεικτη και ανύπαρκτη) Ενέργεια Μηδενικού Σημείου, η οποία περιγράφει τις τυχαίες (η θεωρία του ‘τυχαίου σύμπαντος’ … ) ηλεκτρομαγνητικές ταλαντώσεις που απο­μένουν σε ένα κενό, μετά την απομάκρυνση όλης της ύλης και όλης της ενέργειας.

Ένα «κενό» δεν είναι έτσι ποτέ πραγματικά κενό και ούτε είναι δυνατόν να έχουμε οπουδήποτε μια κατάσταση απολύτως μηδενικής ενέργειας. κατά την άποψη αυτής της θεωρίας λοιπόν, για κάθε δυνατή ηλεκτρομα­γνητική συχνότητα θα υπάρχει πάντα στο κε­νό (εξ' αιτίας των διακυμάνσεων μηδενικού σημείου) μια αντίστοιχη μη μηδενική ενέρ­γεια που θα αντιστοιχεί σε αυτή τη συχνότητα. Φυσικά οι Έλληνες ανέκαθεν γνωρίζαμε ότι κενό στο σύμπαν δεν υπάρχει. Ο αιθήρ πληροί τα πάντα.

Σαν μία άμεση απόδειξη των διακυμάνσεων μηδενικού σημείου και της ενέργειας του κε­νού, μας παρέπεμψαν στο ‘περίφημο’ φαινόμενο ‘Casimir’ σύμφωνα με το οποίο αν βάλουμε δύο μεταλλικές πλάκες αρκετά κοντά, τότε αυτή η ενέργεια του κενού θα σπρώξει τη μία πλάκα προς την άλλη! Το φαινόμενο αυτό έχει αποδειχθεί πειραματικά. 

Πολλοί αξιόλογοι θεωρητικοί Φυσικοί έχουν υποστηρίξει ότι οι ηλεκτρομαγνητικές διακυμάνσεις του κενού είναι υπεύθυνες επίσης για τη βαρύτητα και την αδράνεια της ύλης. 

Μάλιστα ο Δρ. Harold Puthoff σε συμφω­νία με την πρόταση του ΜΕΓΑΛΟΥ Σοβιετικού φυσικού Αντρέι Ζαχάρωφ (‘… η βαρύτητα μπορεί να μην είναι μια θεμελιώδης αλληλεπίδραση, αλλά ένα δευτερεύον ή παραμένον αποτέλεσμα που συνδέεται με άλλα, μη βαρυτικά πε­δία..) έχει ορίσει τη βαρύτητα σα μια «Δύναμη Casimir Μεγάλης Κλίμακας». 

Υποστηρίζει δηλαδή ότι η βαρύτητα μπορεί να θεωρηθεί σα μια παραλλαγή του φαινομέ­νου Casimir, όπου είναι υπεύθυνες γι' αυτήν οι υποκείμενες πιέσεις της ενέργειας μηδενικού σημείου. 

Μαζί επίσης με τους φυσικούς Βeηhard Haisch και ΑΙfοηso Rueda όρισε την αδράνεια της ύλης ως «μια δύναμη Lorentz του πεδίου μηδενικού σημείου».
Λέγεται ότι η ενέργεια μηδενικού σημείου προκύπτει από μια ηλεκτρική ροή που ρέει ορθογώνια ως προς την αντιλαμβανόμενη από μας διάσταση της πραγματικότητας. 

Η κλασσική ηλεκτροδυναμική εξηγεί τις ηλεκτρομαγνητικές διακυμάνσεις μηδενικού ση­μείου σαν το αποτέλεσμα προπορευόμενων κυμάτων που διαδίδονται προς τα πίσω στο χρόνο, από τη μελλοντική τους απορρόφηση προς την παρελθούσα εκπομπή τους. Η ιδέα αυτή έχει επεκταθεί στην κβαντική βαρύτητα και στη θεωρία των υπερχορδών. 

Είναι επίσης γνωστό ότι η σύγχρονη ηλεκτρο­μαγνητική θεωρία στηρίζεται στις περίφημες εξισώσεις του Μaxwell, από τις οποίες απορρέουν μαθηματι­κά όλες οι γνωστές ιδιότητες του ηλε­κτρομαγνητικού πεδίου. Μία βασική ιδιότητα του χώρου είναι η ομογένεια ( ισοδυναμία όλων των σημείων του ). 

Οι εξισώσεις Maxwell δεν αλλάζουν με μεταφορά στον χώρο, από ένα σημείο σε ένα άλλο. Οι εξισώσεις Maxwell όπως εκφράζονται μέσω των σχέσεων και διατηρούν την μορφή τους σε στροφές και μεταφορές όπως αναμένεται λόγω της ισοτροπίας και ομογένειας του χώρου . Η μορφή τους είναι επίσης συμβατή με την ομογένεια του χρόνου καθόσον οι χρονικές παράγωγοι των και δεν μεταβάλλονται σε μεταφορές στον χρόνο. Οι εξισώσεις του Maxwell παραμένουν αναλλοίωτες σε μεταφορά της αρχής του χρόνου . 

Εκείνο όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι οι εξισώ­σεις αυτές δεν είχαν αρχικά τη διανυσματική μορφή με την οποία μας είναι οικείες και στην οποία στηρίχθηκαν όλοι οι μετέπειτα μεγάλοι Φυσικοί για να μελετήσουν την ηλε­κτρομαγνητική δύναμη. 

Οι αρχικές εξισώσεις του Maxwell ήταν γραμμένες στην μορ­φή των τετραδονίων (quaternions), μια επέκταση της θεωρίας των μιγαδικών αριθμών κι ένα ανεξάρτητο σύστημα μαθηματι­κών. 

Περιελάμβανε αρχικά 20 εξίσωσες τετραδονίων, αλλά επειδή η μορφή τους αυτή θεωρήθηκε ιδιαίτερα πολύπλοκη για μαθηματική επεξεργασία από τον Ηeaviside, αυτός τους έδωσε μια προσεγγιστική διανυ­σματική μορφή (τις γνωστές τέσσαρες διανυσματικές εξισώσεις του Μaxwell) που ήταν πολύ πιο εύχρηστη. 

Το πρόβλημα όμως εί­ναι ότι με αυτήν την απλούστευση χάθηκαν ορισμένα βασικά εσωτερικά χαρακτηριστικά του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. 

Το τετραδόνιο είναι ένας «υπεράριθμος» που συνδέει μια βαθμωτή ποσότητα με μια διανυσματική ποσότητα, ή, σύμφωνα με τον Ηeaviside, «μήλα με πορτοκάλια». Αποκόβοντας έτσι ο Ηeaviside τη βαθμωτή συνιστώσα του τετρα-δονίου, για να μείνει μόνο με «πορτοκάλια», απέκλεισε τα υπερχωρικά χαρακτηριστι­κά του, παράγοντας με αυτό τον τρόπο τα περιορισμένα διανύσματα του.

 

Εικόνα 3. Στον παραπάνω κίονα αρχαιοελληνικού ναού, τα κιονόκρανα έχουν 2 διπλούς στροφείς 

Εικόνα 4.

 Η έννοια της τετραδόνησης στην αρχαία Ελλάδα. 

Υπάρχει αποτυπωμένη στα κιονόκρανα σε πάμπολους αρχαιοελληνικούς ναούς. Προσέξτε το σχήμα του τετραδονικού μαγνητικού πεδίου στην παραπάνω εικόνα και θα διαπιστώσετε ότι οι 4 στροφείς(Α,Β,Γ,Δ) δημιουργούν 4 κάθετα τοποθετημένα μαγνητικά πεδία (δεξιά οι 4 εστιγμένες γραμμές). Ότι έκαναν στο γνωστό ’πείραμα της Φιλαδέλφειας’. Θα προσπαθήσουμε να το δείξουμε στις παρακάτω εικόνες

Εικόνα 5.

 Σχηματικό διάγραμμα όπου έχουν τοποθετηθεί 4 κάθετα μαγνητικά πεδία, όπως αυτά παριστώνται στο άκρο αριστερά της εικόνας 3. Τα μαγνητικά πεδία ενεργοποιούνται, παρουσιάζοντας μορφή σπείρας

Εικόνα 6.

 Σχηματικό διάγραμμα όπου τα 4 κάθετα μαγνητικά πεδία έχουν πλήρως ενεργοποιηθεί και επενεργούν επί σημείου στο κέντρο της διάταξης. 

Η αρχική θεωρία του Μaxwell (στη μορφή των τετραδονίων) ήταν από μόνη της μια θεωρία Ενιαίου Πεδίου που επέτρεπε την ισχυρή σύζευξη του ηλεκτρομαγνητισμού με την βαρύτητα, με άλλα λόγια την «ηλεκτρο-βαρύτητα». 

Το κουτσουρεμένο όμως υπο­σύνολο του Ηeaviside απέτρεψε δια παντός αυτή τη δυνατότητα, τη δυνατότητα δηλαδή χρησιμοποίησης του ηλεκτρομαγνητισμού για την καμπύλωση του τοπικού χωροχρό­νου, την κατασκευή μηχανών δωρεάν ενέργειας ή ακόμα τη δυνατότητα επέμβαση μας στη φυσική μας πραγματικότητα. 

Ο Αϊνστάιν θεμελιώνοντας τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας με βάση αυτό το περιορισμέ­νο διανυσματικό σύνολο, διατύπωσε επίσης μια περιορισμένη θεωρία, γι' αυτό και απέ­τυχε παταγωδώς στην μετέπειτα προσπάθεια του για τη δημιουργία μιας θεωρίας ενιαίου πεδίου. 

Σύμφωνα με αυτόν, ο τοπικός χωρόχρονος θα παραμένει πάντα επίπεδος και θα μπορεί να μεταβληθεί (καμπυλωθεί) μόνο με την παρουσία μεγάλων αστρικών μα­ζών κι επομένου ποτέ εργαστηριακά (με τη χρήση π.χ. του ηλεκτρομαγνητισμού).

Εικόνα 7.

 Τα 4 ενεργοποιημένα κάθετα μαγνητικά πεδία αρχίζουν τη στρέβλωση του χωροχρονικού συνεχούς με αποτέλεσμα το αντικείμενο να κινηθεί στο χωροχρόνο σε άλλο σημείο από αυτό που ήταν πριν 

Κάτω από αυτούς τους περιορισμούς, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να κατασκευάσουμε μια μηχα­νή δωρεάν ενέργειας, που να μας δίνει πε­ρισσότερη ενέργεια απ' όση δίνουμε, διότι για να το καταφέρουμε αυτό θα πρέπει να μπορούμε να καμπυλώσουμε τον τοπικό χωρόχρονο. 

Βασικά, για να μπορέσουμε να αντλήσουμε την τεράστια ενέργεια του κε­νού, θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα αυτοδιοατηρούμενο ρεύμα στο τοπικό δυναμι­κό του και μετά να αντλήσουμε την ενέργεια αυτού του ρεύματος, όπως ακριβώς κάνου­με με μια πτερωτή σε έναν ποταμό. 

Όταν ο χωρόχρονος είναι καμπύλος, υπάρ­χει επικοινωνία μεταξύ της εσωτερικής, «τυλιγμένης» ή «εικονικής» ενεργειακής ηλεκτρομαγνητικής κατάστασης και της αντίστοιχης εξωτερικής και παρατηρήσιμης ενεργειακής κατάστασης. Υπάρχουν μάλι­στα δύο δυνατοί τρόποι καμπύλωσης του χωρόχρονου: στον έναν αυτός λειτουργεί σαν καταβόθρα και η εξωτερική ενέργεια χύνεται συνεχώς μέσα του και εξαφανίζεται από την παρατήρηση στην εξωτερική κατά­σταση. 

Στον άλλο, αυτός λειτουργεί σαν πη­γή και εκρέει συνεχώς ενέργεια απ' αυτόν, η οποία μπορεί να παρατηρηθεί στην εξωτε­ρική κατάσταση. Αυτή ακριβώς η δυνατότη­τα καμπύλωσης του τοπικού χωροχρόνου και της χρησιμοποίηση του σαν πηγή ή κατα­βόθρα απορρίπτεται από το κλασσικό ηλε­κτρομαγνητισμό του Ηeaviside.

Πολλά έτη μετά το περίφημο, φρικιαστικό, πείραμα της Φιλαδέλφειας, (3) δόθηκαν σημειώσεις του Νίκολα Τέσλα σε κάποιο ιδιαίτερης ευφυΐας αξιωματικό των ΗΠΑ, ονόματι Τόμας Μπήρντεν. Αυτός ο αναλυτής συστημάτων και εμπειρογνώμονας της τεχνολογίας Τέσλα, Συνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού, μελέτησε προσεκτικά τη θεωρία του Τέσλα και δημιούργησε τη θεωρία του βαθμωτού ηλεκτρομαγνητισμού. 

Μία θεωρία - επέκταση του κλασσικού, διανυσματικού ηλεκτρομαγνητισμού του Ηeavisida, έτσι ώστε να περιλαμβάνει και τα «κρυμμένα» ή «εσωτερικά κανάλια», την «πα­γιδευμένη» εσωτερική ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του κενού (βαθμωτή ενέργεια), τις απορριφθείσες δηλαδή απ' αυτόν βαθμωτές ποσότητες ή δυναμικά των αρχικών τετραδονικών εξισώσεων του Μαχwell. 

Σύμφωνα με τον Μπήρντεν, θεμελιώδες φυσικές οντότητες δεν είναι τα πεδία δυνάμεων της κλασσικής θεωρίας, αλλά τα δυναμικά, από τα οποία παράγονται τα πρώτα με μαθη­ματική παραγώγιση. 

Προς υποστήριξη της θέσης του αναφέρει το Φαινόμενο Αharonov Bohm, το οποίο αποδεικνύει ότι τα δυναμικά παραμένουν ακόμα και σε χώρους όπου εκλείπουν πλήρως (π.χ. με θωράκιση) όλα τα κλασσικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία και αυτά τα δυναμικά μπορούν μάλιστα να εξασκή­σουν τότε δυνάμεις από απόσταση πάνω σε συστήματα φορτισμένων σωματιδίων. 

Η θεωρία του Μπήρντεν στηρίζεται επίσης στις εργασίες του Ε.Τ. Whittaker στις αρχές του 20ου αιώνα, οπότε αυτός απέδειξε ότι ένα στάσιμο κύμα βαθμωτού δυναμικού μπορεί να αναλυθεί σε ένα σύστημα δύο ημικυμάτων συζυγούς φάσεως και αντιστρόφου χρόνου.

Εικόνα 8. 

Για να κατανοήσει κανείς τη δύναμη και την ύπαρξη των ’ενεργειακών στροφέων’, παραθέτουμε την εικόνα αυτή. Τη λάβαμε τυχαία από δορυφόρο, μέσω της ηλεκτρονικής εφαρμογής GOGLE EARTH. Υπάρχει αποτυπωμένη η ευρεία περιοχή του Δυρραχίου, στην Αλβανία. 

Παρατηρήσαμε τον τεράστιο ενεργειακό στροφέα στο λιμάνι της πόλης. Κατόπιν επεξεργασθήκαμε ηλεκτρονικά την εικόνα δημιουργώντας ένα αντίστροφο είδωλο της (εικόνα 1, πάνω αριστερά) και στη συνέχεια επισυνάψαμε το είδωλο με την πραγματική εικόνα(εικόνα 1, κάτω αριστερά). Συγκρίνετέ το με την αναπαράσταση των κιονόκρανων δεξιά. Κατόπιν ρίξτε μία ματιά σε μία καταπληκτική φωτογραφία ανάματος σπίρτου με ευαίσθητο φιλμ.

 Παρατηρούμε την κίνηση ’αόρατων’(για τα περιορισμένα αισθητήριά μας, τους ανθρώπινους οφθαλμούς) μαγνητικών ρευμάτων που είναι στροφείς και γραμμές, αποτέλεσμα επιρροής ενέργειας (θερμική από το άναμμα τους σπίρτου) στον αέρα. 

Τα μαγνητικά ρευστά με τη μορφή τελλουριακών ρευμάτων, παριστούν οι ευθύγραμμες εγκοπές στις κολώνες (Α) των αρχαίων Ελληνικών ναών (εικόνα κάτω δεξιά) με τους περίεργους, διπλούς, αντίστροφα κινούμενους, ενεργειακούς ’στροφείς’ (Β) στα κιονόκρανά τους. 

Ενεργειακούς στροφείς παριστούν και οι λεγόμενες ’σβάστικες’. Είναι σαφώς το σύμβολο της ενεργειακής ροής, της αν-ισορροπίας. 

Αντίθετο σύμβολο, αυτό της ενεργειακής ισορροπίας και μη ροής της προς κάπου, είναι ο ’σταυρός’ και σαν τέτοιο σύμβολο χρησιμοποιείτο από τους αρχαίους Έλληνες. 

Σε αυτό το ζευγάρι κύματος-αντικύματος, τα φωτόνια στο κύμα κινούνται προς μια κατεύθυνση, ενώ τα αντιφωτόνια του συζυγούς του αντικύματος κινούνται προς μια αντίθετη κατεύθυνση. Τα φωτόνια του κύματος και τα αντιφωτόνια του αντικύματος συνδέονται και αποσυνδέονται συνεχώς μεταξύ τους. 

Όταν συνδέονται, σχηματίζουν «οκτάρια», σαν τα στάσιμα κύ­ματα, καθώς το αντικύμα περιελίσσεται γύ­ρω από το κύμα. Με αυτό τον τρόπο ένα φω­τόνιο μπορεί να είναι «χωρικά παγιδευμένο» σε ένα σύστημα γκραβιτονίου (του φο­ρέα της βαρυτικής δύναμης), αλλά να συνεχίζει εντούτοις να κινείται εφαπτομενικά με την ταχύτητα του φωτός.

Μήπως οι Έλληνες γνωρίζουν αυτά που είπε ο Μπήρντεν πριν από τον Μπήρντεν ; Το ’σχήμα’ συναντάται παντού σε όλους τους αρχαιοελληνικούς ναούς, σε όλο τον πλανήτη… Είναι το σχήμα του Μαιάνδρου (4).

Ο Μαίανδρος παρίσταται σαν ενεργειακός ποταμός, διότι η ενέργεια ως γνωστόν ρέει, δεν είναι στατική. Από καθαρά ’επιστημονική’ θεώρηση, αν κανείς παρατηρήσει το σχήμα του Μαιάνδρου στην εικόνα 9 , θα παρατηρήσει τα εξής :

Εικόνα 9. 

Μαίανδρος Σχηματική παράσταση. Εικόνα 10. Στοιχεία Μαιάνδρου

Ο Μαίανδρος αποτελείται από 4 στοιχεία. Αν παραλληλίσουμε αυτό το σχήμα με μία απλή κυμματομορφή, θα παρατηρήσουμε ότι στην περίπτωση του Μαιάνδρου έχουμε παλινδρόμηση του κύματος στο ΧΡΟΝΟ. Δηλαδή δεν λειτουργεί στο σύνηθες χωροχρονικό περιβάλλον που γνωρίζουμε, αλλά φαίνεται εδώ ότι με χρήση κάποιας τεχνολογίας πάλλεται πίσω (πράσινη οριζόντια γραμμή) στο χρόνο … 

Και μάλιστα φαίνεται ότι αυτή η κίνηση, το χωροχρονικό ’πισωγύρισμα’ , είναι το ήμισυ της συνήθους ταλαντώσεως στον χρόνο όπως εμείς τον γνωρίζουμε, ευθύγραμμα δηλαδή (μαύρη γραμμή). Ένα σύνηθες κύμα (κυμματομορφή) θα είχε το σχήμα της εικόνας 11 ή 12 ή κάποιας τέτοιας μορφής θα ήταν. Δεν επιστρέφει πίσω στο χρόνο και το χώρο. 

 

Εικόνα 11. 

Σύνηθες κύμα (κυμματομορφή)

 Εικόνα 12. 

Κύματα που ταξιδεύουν σε αντίθετες κατευθύνσεις 

Εικόνα 13. 

Πιθανές μορφές από κύματα ‘Μπίρντεν’ ( φωτόνια, κυανούν – αντιφωτόνια , ερυθρόν) γνωστά και ως κύματα Τέσλα

Η δικατευθυντική λοιπόν κυματική δομή Whittaker του βαθμωτού ηλεκτρομαγνητισμού περιλαμ­βάνει το συνεχή σχηματισμό και διάλυση στατικών γκραβιτονίων κι επομένως η τοπι­κή ηλεκτρομαγνητική ενέργεια που είναι παγιδευμένη στο βαθμωτό ηλεκτρομαγνητι­κό δυναμικό υπάρχει σε αυτήν ακριβώς τη μορφή. Κατά τον Μπήρντεν όλα τα δυναμικά αντιπροσωπεύουν τη παγιδευμένη πυκνότη­τα ενέργειας του κενού και είναι επομένως από τη φύση τους βαρυτικά. 

Ο Μπήρντεν διαχωρίζει το βαθμωτό από το διανυσματικό δυναμικό ως αντίστοιχα μια στα­τική ή δυναμική διάταξη στη ροή των φα­σματικών σωματιδίων του κενού, συνδέοντάς τα έτσι άμεσα και τα δυο με τις διακυμάνσεις μηδενικού σημείου. Αν περιοριστούμε σε μια στατική διάταξη στη ροή των φασματι­κών φωτονίων του κενού, τότε έχουμε ένα ηλεκτροστατικό βαθμωτό δυναμικό. 

Άλλες διατριβές του Ε.Τ. Whittaker έδειξαν σύμφωνα με τον Μπήρντεν:

• Ότι όλος ο κλασσικός ηλεκτρομαγνητισμός μπορεί να αντικατασταθεί από μια συμβολομετρία βαθμωτού δυναμικού.

• Πως να μετατρέψει τον ηλεκτρομαγνητι­σμό σε δυναμικό βαρύτητας, να καμπυλώ­σει το τοπικό ή το μακρινό χωρόχρονο και να εκμεταλλευθείς άμεσα τη ροή των φα­σματικών σωματιδίων του κενού.

Και αντίστροφα:

• Πώς να μετατρέψει το δυναμικό της βαρύτητας και τη καμπυλότητα του χωροχρό­νου σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο δυνά­μεων, ακόμα και από απόσταση.

Οι έννοιες «βαθμωτό δυναμικό», «κενό», «χωρόχρονος και «στατική ενέργεια» είναι σύμ­φωνα με τον Μπήρντεν ταυτόσημες και έχουν όλες τους μια εσωτερική, δυναμική δικατευθυντική δομή κύματος - αντικύματος, όπου το αντικύμα είναι ένα αντίγραφο συζυγούς φάσεως και αντιστρόφου χρόνου του κύματος.

Επειδή λοιπόν ο χωροχρόνος έχει μια εσωτερική δομή, μπορούμε να επέμβου­με μηχανολογικά σε αυτό το εσωτερικό, «υπερχωρικό» τμήμα του και να επιτελέσουμε διάφορα θαυμάσια: από την αντιβαρύτητα, τη «δωρεάν ενέργεια» και την εκμετάλλευση της ενέργειας συνδέσεως των ατομικών πυρήνων μέχρι τη δράση από απόσταση, τη θεραπεία, τη τηλεμεταφορά, την ανάπτυ­ξη απίστευτα ισχυρών όπλων με αφάνταστες δυνατότητες (π.χ. ελέγχου του νου σε μαζική κλίμακα, πρόκλησης σεισμών και αλλαγής του κλίματος) ή ακόμα την αλλαγή της ίδιας της φυσικής μας πραγματικότητας.

Πολλές φορές ο βαθμωτός ηλεκτρομαγνητισμός του Μπήρντεν ονομάζεται και διαμήκης ηλεκτρομαγνητισμός, διότι σύμφωνα με τη θεωρία του τα «βαθμωτά κύματα» ή «κύματα Τέσλα» ή ακόμα «κύματα Μaxwell» διαφέρουν από τα συμβατικά ηλεκτρομαγνητικά κύματα στο ότι δεν είναι εγκάρσια, αλλά διαμήκη (όπως και τα ηχητικά κύματα), δηλαδή σε αυτά οι ταλαντώσεις των φωτονίων γίνονται παράλληλα με τη διεύθυνση διάδοσης του κύματος και όχι κάθετα σε αυτήν. 

Κάποιοι ονόμασαν τα κύματα αυτά σαν «κύματα Τέσλα», προς τιμή του μεγάλου υποτιθέμενου , Σλαύου εφευρέτη, ο οποίος κατήγετο από την Ηπειρο. Ο θητεύσας στα Ελευσίνια μυστήρια Νίκολα Τέσλα παρέμεινε μακριά από τους υλικούς πειρασμούς, αποδίδοντας με πρακτικό τρόπο στην ανθρωπότητα τις γνώσεις που του δόθηκαν. 

Τα φωτονιακά κύματα, είναι τετραδιάστατα βαθμωτά ηλεκτρο­στατικά δυναμικά, τα οποία δεν υπακού­ουν στο νόμο του αντίστροφου τετραγώ­νου και η ισχύς τους έτσι δε μειώνεται με την απόσταση. Μπορούν έτσι να μεταδο­θούν χωρίς απώλειες σε μεγάλες αποστάσεις και μάλιστα με υπερφωτονικές ταχύτητες. 

Πιστεύεται ότι έχουν και άλλες ιδιότητες όπως να δημιουργούν στάσιμα κύματα στη Γη και στην ιονόσφαιρα, να διο­χετεύουν ενέργεια από το κέντρο της Γης και να επηρεάζουν όλα τα πεδία, δημιουργώντας ακόμη και αντιβαρυτικά φαινόμενα.

Ο Μπήρντεν εκτός των άλλων, κα­τασκεύασε και πατένταρε, μαζί με άλλους, μια «μηχανή κενού», την περίφημη Ακίνητη Ηλεκτρομαγνητική Γεννήτρια (ΜΕG), η οποία υποτίθεται πως θα καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες ενός σπιτιού, αντλώντας δωρεάν ενέργεια από το κενό. 

Γενικά μπορούμε να προσαρμόσουμε το τοπι­κό κενό, ώστε να μπορούμε να παραβιάσου­με οποιαδήποτε από τις γνωστές αρχές διατήρησης (ενέργειας, ορμής κ.λ.π.) της Φυσικής. Τελικά, σύμφωνα με τον Μπήρντεν, «μπορούμε να υλοποιήσουμε οτιδήποτε μέσα στη φυσική πραγματικότητα ή να το απουλο-ποιήσουμε, ώστε να εξαφανιστεί από αυτήν». 

Μπορούμε ακόμα να επέμ­βουμε μηχανολογικά στους τοπικούς νόμους της Φύσης «ελέγχοντας την εξίσωση του Σρέντιγκερ, τα κβαντικά δυναμικά και ολό­κληρο το τοπικό δυναμικό του κενού σε όλα τα μερικά δυναμικά μέρη του». (5)

Αντίθετα κινούμενοι, κάποιοι άλλοι επιστήμονες προσπαθούν σήμερα να αποδείξουν ότι μικροσκοπικές μαύρες τρύπες είναι θεωρητικά δυνατό να δημιουργηθούν στη Γη από τη βίαιη σύγκρουση σωματιδίων μέσα σε επιταχυντές, στα πλαίσια πάντα της θεωρίας της γενικής σχετικότητας. 

Οι επιστήμονες πάντως διαβεβαιώνουν, ότι οι τεχνητές μαύρες τρύπες θα εξαφανίζονταν πριν προλάβουν να καταπιούν τον πλανήτη. Όπως εξηγεί ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Science, οι μαύρες τρύπες είναι σημεία άπειρης πυκνότητας, τα οποία σχηματίζονται όταν αρκετή ύλη συγκεντρωθεί σε έναν εξαιρετικά μικρό όγκο. Σύμφωνα με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, η μάζα (και η ενέργεια) παραμορφώνει το χωροχρόνο και δημιουργεί έτσι το φαινόμενο της βαρύτητας. 

Όταν η πυκνότητα της μάζας σε μια μικρή περιοχή του χώρου ξεπεράσει ένα κρίσιμο όριο, η παραμόρφωση γίνεται τόσο έντονη ώστε τίποτα, ακόμα και το φως, δεν μπορούν να δραπετεύσει από την έλξη της. Προκειμένου να δημιουργηθεί μια μίνι μαύρη τρύπα, δύο σωματίδια πρέπει να συγκρουστούν με ενέργεια που υπερβαίνει ένα κρίσιμο όριο, γνωστό ως «ενέργεια Πλανκ» (από τον μεγάλο φυσικό Μαξ Πλανκ).

Οι Ολύμπιοι ή ‘Ε’ ή ‘ΕΛ’ για κάποιους, ανεξάρτητα με τη μορφή που υπήρξαν (άνθρωποι που έφθασαν σε πολύ προηγμένο πολιτισμό, αποσχησθέντες Νεφελήμ , Εγρήγοροι (;) Αγγελοι, Ελοχήμ, γοργόνια, τιτάνες ή κάτι διαφορετικό) , φαίνεται ότι γνώριζαν πολύ περισσότερα από ότι εμείς σήμερα. 

Ο μύθος του τιτάνα Προμηθέα που αν και βοήθησε το Δία στην τιτανομαχία τιμωρήθηκε αυστηρά, γιατί έδωσε το ‘φως’ στους ανθρώπους. Το ‘φως’ αντιπροσώπευε κάποια μορφή γνώσης. 

Αλλά και κάποια μορφή ‘δωρεάν’ ενέργειας. Όπως και σήμερα έτσι και τότε, δεν ήθελαν οι ‘προστάτες’ μας, Ολύμπιοι ‘θεοί’ , οι άνθρωποι να είναι γνώστες του υπερβατικού κόσμου και του τρόπου άντλησης της ενέργειας που είναι άφθονη και μας περιβάλει. Αντίθετα μάλιστα. 

Έπρεπε να υποτάσσονται στη δύναμη των εκάστοτε ‘θεών’. Έτσι δημιούργησαν τον όρο ΤΡΑΓΩΔΙΑ (η τύπου ‘Τ’ Ροή, άγει στο Δία … η ροή του ‘ακέφαλου’ σταυρού ή του νεκρωμένου , ‘ακέφαλου’ πνευματικά, ανθρώπου της ύλης). 

Μάζευαν κάθε τόσο το λαό στα θέατρα και εκεί όλοι έβλεπαν ένα έργο το τέλος του οποίου ήταν πάντα το ίδιο.. Η τιμωρία του θνητού που παρενέβη το νόμο του Δία. Η τρομοκρατία σε μορφή… τέχνης. Το ‘βελούδινο’ σφάξιμο του ανθρώπου. Και αν δεν υπήκουε κάποιος έπεφτε και κανένας κεραυνός και τον έκαιγε… 

Η τέλεια ΝΕΑ ΤΑΞΗ είχε εφαρμοσθεί για τον άμοιρο άνθρωπο… Έτσι λοιπόν, οι γνώσεις κρύφτηκαν μέσα σε λέξεις. Δεν έχουμε παρά να τις από-μυθοποιήσουμε. Και αυτό κάναμε από τότε που αυτή η συνειδητότητα μπήκε βαθιά μέσα μας.

Ερευνώντας για την ΚΥΚΛΟΤΡΟΝΙΚΗ (6) τεχνολογία των Ολυμπίων ‘θεών’ , καταλήξαμε στα εξής :

Η κλασική κβαντική μηχανική, με το σημερινό μοντέλο του ατόμου δεν εξηγεί αρκετά φαινόμενα. Είναι σίγουρο ότι τόσο ο Whittaker όσο και ο ‘μαθητής’ Μπήρντεν πλησίασαν πολύ στην αλήθεια. Όμως δεν είπαν τίποτα για την ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ. Ούτε για τον ΑΙΘΕΡΑ μίλησαν. 

Και αυτά ήταν τα δύο στοιχεία που οι άλλοτε κραταιοί κοσμοκράτορες (και απ’ ότι φαίνεται και διαγαλαξιακοί συμπαντοκράτορες) Ολύμπιοι, άφησαν κατάλοιπα σοβαρής γνώσεις σε όλους τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. 

Χωρίς ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΣΙΑ.

Προσπαθώντας λοιπόν να ερευνήσουμε την πιθανή έννοια της πεμπτουσίας, θα ορίσουμε αυθαίρετα (όπως όλοι οι προηγούμενοι έπραξαν) την έννοια του ‘Πεπτονίου’. Δεν θα ισχυρισθούμε ότι είναι κάποιο σωματίδιο. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε θα το είχαν εντοπίσει μέχρι σήμερα. 

Τι θα μπορούσε να κάνει (αν υπάρχει) το ΠΕΠΤΟΝΙΟ στον υλικό κόσμο που αντιλαμβανόμαστε ; Mα τι άλλο απλούστερο από το να φεύγει… ΑΠΛΑ ΝΑ ΑΠΟΔΡΑ. Φαίνεται ότι το πεπτόνιο αποδεσμεύεται από τα άλλα 3 στοιχεία , της πυρηνικής συνεύρεσης, το πρωτόνιο (Νόει το πρώτο) , το νετρόνιο (νόει το ΝΕΡ = ΝΕαΡ = αυτό που γίνεται στο υλικό σύνπαν που είναι νεώτερο του πνευματικού – ουρανού με την προσθήκη του ιδεογράμματος Τ, την πτωτική, εγκλωβισμένη στην ύλη, που δεν επιστρέφει με τίποτα προς τον ουρανό.. δεν ξαναγίνεται πνεύμα. το ‘Τ’ είναι ο ακέφαλος σταυρός. 

Το τέλος κάθε τι πνευματικού, το ηλεκτρόνιο (νόει το ΗΛΕ + κΡονιο + Τ . Εκ του ΗΛΕΚΤΡΟΝ, Η (ώ , εις , εί = είναι. Συνδέει όμως 2 συμμετρικές καταστάσεις. Δεν είναι ενεργή. Αλλιώς θα ήταν ‘Ε’ + ‘Ι’. το ‘Ε’ είναι η ενέργεια) ΛΕΚ (λεκανοειδής , εξ ου λεκ-άνη ) Τ (αναφέρθηκε παραπάνω) Ρ (ροή) ΟΝ (ύπαρξη με νού ) => είναι νοούσα, συζυγής δέσμια ύπαρξη, που ρέει υπό τύπο λεκάνης ( κοίλο) αλλά δεν μπορεί να μετουσιωθεί σε πνευματική δομή. 

Να αναφέρουμε εδώ, ότι η ροή στο κοίλο, θυμίζει έντονα τη θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιν με τη ’σεντονοειδή’ , κοίλη υφή του χωροχρόνου …

Aγγλιστί, το pepton σχετίζεται με την ΠΕΠΨΗ… Δηλαδή το πεπτόνιο, θα μπορούσε να είναι αυτό το σωματίδιο, στοιχείο που ‘πέπτεται’ στην βαριά κατάσταση του πνεύματος , την ύλη. …

Έτσι με αυτό τον τρόπο, από κάθε πυρηνικό δεσμό, το πεπτόνιο, ‘αποχωρει’ και κάπου ‘πέπτεται’.

Με αυτή τη θεωρεία εξηγείται η εμφάνιση ΒΑΡΥΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ, που μόνο στον υλικό κόσμο απαντάται… Δηλαδή οι βαρυτικές δυνάμεις να είναι αποτέλεσμα των πεπτόμενων ( ας δούμε τι είναι η πέψη στον άνθρωπο και θα καταλάβουμε… Η διαδικασία μετατροπής σε ενέργεια των υλικών τροφών μέσα στο βιοενεργειακό σώμα μας… Έτσι και το πεπτόνιο , πέπτεται στον υλικό κόσμο και μετατρέπεται σε ενέργεια, βαρυτική εξ ολοκλήρου ή και βαρυτική…).

Από το ΠΕΠΕΤΕΤΑΙ, ΠΕΠΤΟΝΙΟ , κάποιος μπορεί πολύ εύκολα να οδηγηθεί στην ΠΕΠΤΟΥΣΙΑ (ουσία που πέπτεται ) και όχι ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ (Πέμπτη ουσία ). Η ‘πεμπτουσία’, στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους ήταν η κορωνίς της φιλοσοφίας, ομού με την έννοια του ΑΙΘΕΡΑ .. 

Εικόνα 14.

 Αριστερά. Ένα τεράστιο γοργόνιο ή νεφελήμ των Εβρέ, λεοντόμορφο , σαν και αυτό που είχε αποκεφαλίσει και έφερε στην κεφαλή του ο Ηρακλής. Φέρει φτερά ως έχων την ιδιότητα να υλοποιείται και να απυλοποιείται. Πιθανοί σχηματισμοί φωτονίων ‘ αντιφωτονίων παρουσιάζονται στην παράσταση , καθώς και ενεργειακοί μαίανδροι. 

Δεξιά. Κάπου στην κεντρική Β.Αμερική. Τεράστια μορφή νεφελήμ σκαλισμένη σε κάποιο λόφο. Ακριβής μορφή όσων έφεραν οι αιμοδιψείς, ανθρωποκτόνοι, Ίνκας 

ΑΙΘΗΡ = Α + Ι + Θ + ΗΡ = ΑΗ (αει = πάντα, αλλά το ‘Η’ , όπως λέει το όνομα του ιδεογράμματος είναι ‘ήττα’, δήλα δη πτωτική κατάσταση) + Ρ(οή) + Θ ( Θεός) + Ι (ιστός) . Ο ιστός είναι η σύνδεση ουρανού – υλικού σύμπαντος. 

ΑΙΘΗΡ με λίγα λόγια, φαίνεται να σημαίνει τη συνεχή, πτωτική, ροή ενέργειας από το εξώτερο πνευματικό σύμπαν (ουρανό) , προς το εσώτερον υλικό σύμπαν (δημιουργία).

Η λογική συνέχεια των προαναφερομένων μας δίνει μια άλλη θεώρηση της ’ηλεκτρομαγνητικής έλξης’. Αυτή που φαίνεται να πραγματοποιείται από την αέναη μεταφορά φωτονίων από ένα σημείο σε ένα άλλο ( χωροχρόνο) τα οποία φαίνεται να έλκουν πιστά φωτονιακά ’αντίγραφά’ τους από τον υπερβατικό – μη ορατό στους ανθρώπους – κόσμο, ( αυτά είναι πιθανώς τα κύματα φωτονίων - αντιφωτονίων που έχει αναφέρει η θεωρεία του Μπίρντεν), με άμεσο αποτέλεσμα την εμφάνιση των βαρυτικών κυμάτων ή πλέον γνωστού ως φαινομένου της βαρύτητας. 

H θεωρία αυτή ’αντιστέκεται’ και δεν επηρεάζεται από την αντίφαση της ’κρατούσας’ θεώρησης ύπαρξης αρνητικών και θετικών φορτίων, ηλεκτρονίων και πρωτονίων που φέρονται ότι έλκονται ή απωθούνται στον ηλεκτρισμό, αλλά στον μαγνητισμό δεν υπάρχουν. Όμως όλοι δέχονται ότι πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο, ονομαζόμενο ’ηλεκτρομαγνητισμό’.

Η εμφάνιση φωτονίων και αντι - φωτονίων αποτελεί πιθανή συνέπεια της ‘πτώσης‘ του ανθρώπου από το υπερβατικό 2ο σφαιρικό ενεργειακό θόλο (άλλοι το ονομάζουν επίπεδο αλλά είναι σφαίρα ) στο πρώτο ενεργειακό επίπεδο. Για την ακρίβεια, φαίνεται ότι τα δύο πρώτα ενεργειακά επίπεδα της δημιουργίας συνυπάρχουν μεταξύ τους σαν ορατό υλικό σύμπαν και ταυτόχρονα, αόρατο υπερβατικό σύμπαν.

Εικόνα 15.

Άλλο γοργόνιο (νεφελήμ), λεοντόμορφο, στο ‘πολιτιστικό’ κέντρο του δήμου Ηρακλείου. Οι προστάτες των Ατλάντιων Μπενί , Μπένις = Βενετία ). Αλλά και των ‘λεοντόκαρδων’, κοσμοκρατόρων Σαξόνων αργότερα. Κρατά πάπυρο με το ‘νόμο’ των τεράτων που οι άνθρωποι πρέπει να υπακούουν...

Αυτό το τελευταίο μπορεί κανείς να το δει φανερά στο ιδεόγραμμα που χαρακτηρίζει την βιολογική, ύπαρξη του ανθρώπου, δηλαδή την εν-σάρκωση του ενεργειακού σώματός του (Νου – ψυχής, ή Αδάμ – Εύας ή ουσία πνεύματος και ουσίας ψυχής ) σε υλικό κέλυφος (σώμα, δέμα, σάρκινο μανδύα, υλικό φορέα κλπ). Την εμφάνιση της ‘ΖΩΗΣ’ δηλαδή. 

Το ιδεόγραμμα ‘Ζ’.

Αυτό το ιδεόγραμμα που είναι το 7ο στο Ελληνικό ιδεογραμματικό κραδασμικό (να μη ξεχνάμε το 6ο που έχει ‘χαθεί’ από αυτούς τους ‘θεούς’ που μας έδωσαν το κραδασμικό, το ΣΤΙΓΜΑ, δηλαδή το στίγμα τους .. την συνουσία τους με τις γυναίκες των θνητών ανθρώπων, όπως σαφώς αναφέρεται στο Βιβλίο του Ενώχ, στην Π.Διαθήκη) ταυτίζεται με τα 7 επίπεδα (ενεργειακές σφαίρες της δημιουργίας). Και επειδή σε όλες τις θρησκείες ο ουρανός είναι το 9ο επίπεδο, φαίνεται ότι κάποιο από αυτά ‘είναι’ ή μάλλον ‘κατέστη’, διπλό.

Το ιδεόγραμμα ‘Ζ’ λοιπόν μας αποκαλύπτει τα δύο επίπεδα (άνω και κάτω γραμμή) και τη διαγώνιο γραμμή, που φανερώνει την επικοινωνία τους. Μια επικοινωνία που δεν είναι κάθετη – δεν αποτελεί δηλαδή απ’ ευθείας ένα ενεργειακό ’λώρο’ μεταξύ ουρανού και υλικού σύμπαντος, δεν είναι Ιστός – αλλά με την γωνία του δια. Όπερ εστί ’διαγώνια’. Και ο δίας σε αυτή την περίπτωση δεν είναι ο νεφελήμ υιός του Κρόνου, αλλά ο αυτεξούσιος δια-χωρισμός του ανθρώπου σε νου και ψυχή, που ανέτρεψε όλη την κατάσταση στα 2 πρώτα ενεργειακά σφαιρικά τμήματα της δημιουργίας. 

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

(1) Η όλη ιστορία θυμίζει το γνωστό Ελληνικό, ανέκδοτο κατά το οποίο ένας καθηγητής κάνει διάλεξη και λέει: Σε πολλές γλώσσες δύο αρνήσεις μας κάνουν μια κατάφαση. Σε άλλες γλώσσες δύο αρνήσεις δίνουν άρνηση. Δεν υπάρχουν όμως γλώσσες που δύο καταφάσεις να δίνουν άρνηση. Οπότε ακούγεται από το ακροατήριο μια φωνή: «Ναι, καλά...».

(2) Προφανώς με ‘εντολή’ αποδέσμευσης πάντα από αυτούς που διαφέντευαν τους αρχαίους προγόνους των Ελλήνων, τους ‘θεούς’ του Ολύμπου. Έδιναν πάντα οι ‘θεοί’ ότι έκριναν, όταν το έκριναν. Έτσι ήταν το παιχνίδι της πληροφορίας τότε. 

Και όταν κάποιος παραβίαζε τις εντολές του αρχηγού Διός , ως ο τιτάνας Προμηθέας ( προ + μη + θεάς = αυτόν που δεν μπορούσες να τον δεις με τα μάτια τα ανθρώπινα ) τιμωρείτο σκληρά για αυτό το παράπτωμα.

(3) Με χρήση 4 συγκλινόντων ισχυρών μαγνητικών πεδίων, κατάφεραν χωροχρονοστρέβλωση με αποτέλεσμα τηλεμεταφορά ύλης (αντιτορπιλικό ΕΛΝΤΡΙΤΖ των ΗΠΑ και μετέπειτα ΛΕΩΝ του Ελληνικού ΠΝ) στο χωροχρόνο, κατάλαβαν ότι η ‘αβεβαιότητα’ δεν ήταν η λύση. 

Ακολούθησαν τα βήματα του μεγάλου Σέρβου Νίκολα Τέσλα, που ήταν μυημένος στα Ελευσίνια μυστήρια και είχε αποκτήσει Ολύμπιες γνώσεις. Ο Τέσλα ήταν ο ‘πατέρας’ του πειράματος της Φιλαδέλφειας. Ο Αϊνστάιν παρίστατο μετά του γνωστού διάμεσου (διαβολομέντιουμ) Εντγκαρ Κέυση. Αφού αποζύμησαν τον Τέσλα, ο οποίος αφού εφεύρε τον ηλεκτρισμό, όπως τον ξέρουμε σήμερα, πέθανε πάμπτωχος, καθότι οι γνωστοί άγνωστοι τον εξαπάτησαν οικονομικά... 

(4) ΜΑΙΑ + ΑΝ + ΔΡΟΣ. ΜΑΙΑ είναι αυτή η θηλυκή (ενέργεια υπονοείται εδώ, αρνητική ενέργεια είναι η θηλυκή) που βοηθά στη γένεση του όντος που κυοφορείται. ΑΝ + ΔΡΟ , προφανώς σημαίνει: AN πρόκειται να ΔΡΑΣΕΙ … To ‘S’ δείχνει μας προτρέπει σε κυμματομορφή… Αλλά από πάνω (Ουρανός – πνεύμα – αραιή κατάσταση ) προς τα κάτω (Ύλη – γη – πυκνή κατάσταση). 

Ο ΔΙΑΣ (ΔΙΑΙΡΕΙ) που όμως είναι και ΖΕΥΣ (ΖΕΥΓΝΥΕΙ) είναι υιός (εκπορεύεται από ) του ΚΡΟΝΟΥ (Κ+ΡΟ+ΝΟΥ = η τύπου ‘Κ’ ροή του νου) και μητέρα (ΜΗΤΗΡ = αυτή που δεν τηρεί κάποιους κανόνες , δρα ανεξέλεγκτα) τη ΡΕΑ (ροή), οι οποίοι έχουν πατέρα τον ΟΥΡΑΝΟ (ΟΥ + ΡΑ + ΝΟΣ = εκεί που δεν ρέει ο νους) και μητέρα την ΓΑΙΑ (Γ + ΑΙ + Α = η πτώση (το Γ είναι τα πτωτικά ύδατα της Γένεσης. Το σχήμα του καταρράκτη. 

Η ροή ρευστών που κινούνται από πάνω – ουρανός- προς τα κάτω – ύλη-) ΑΙ , ίσως είναι το 'ΑΕΙ', που σημαίνει ‘πάντα’ και ‘Α’ είναι το αρχικό ιδεόγραμμα που χαρακτηρίζει τον Ανθρωπο και τον Άγγελο. Και οι δύο έπεσαν από τον ουρανό στην ύλη… Και οι δύο μπορούν να επανέλθουν στον πνευματικό ουρανό. Λένε ότι ο μαίανδρος ήταν αυτό που μπορούσε να νικήσει τους Ολύμπιους.

(5) Αυτά τα τελευταία φαινόμενα, έχουν περιγραφεί κατά καιρούς (είμαι ο ίδιος μάρτυρας τέτοιων διηγήσεων ) ότι συνέβαιναν κατά την εποχή της ύπαρξης της Ατλαντίδος. Όντα, όχι ανθρώπινα (ίσως οι Ελοχήμ της Π. Διαθήκης) υλοποιόντουσαν και απυλοποιόντουσαν με σκοπό τις υλικές απολαύσεις στον πλανήτη αυτό. Κατά κύριο λόγο την σεξουαλική επαφή με τις γυναίκες των ανθρώπων (βιβλίο του Ενώχ, της Π. Διαθήκης). 

Λέγεται μάλιστα ότι η ενέργεια που απαιτείτο προς τούτο ήταν τρομερή. Έτσι κάποια στιγμή η άντληση ενέργειας κατέστρεψε ολόκληρη την Ατλαντική ήπειρο και άλλα μέρη στον πλανήτη. Και τα όντα αυτά παγιδεύθηκαν για πάντα στη γη. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτή είναι η ιστορία του Κρόνου και των τιτάνων, των παιδιών του, στην Ελληνική μυθολογία. (6) ΚΥΚΛΟΤΡΟΝ = ΚΥΚΛΟ(ς)Τ(ων)ΡΟ(ω)Ν = ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΡΟΩΝ. ΤΩΝ ΡΕΥΣΤΩΝ. των ΜΑΓΝΗΤΙΚΩΝ, σύνθετων , ενεργειακών, ΡΕΥΣΤΩΝ. Τι κύκλο όμως κάνουν τα μαγνητικά ρευστά; 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

1. Γεωργίου Στάμκου (ο ψιονικός πολεμιστής) 
2. www.cgri.gr
3. Ηλεκτρονικό λεξικό ΜΑGENTA GOLD
4. ’Zεί και βασιλεύει΄, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών 5. Κων/νος Ε Στρωματιάς, δίπλωμα ευρεσιτεχνίας με τίτλο ‘Κυκλοτρονικός, τετραδονικός μαγνητικός ταλαντωτής’, Οργανισμός Βιομηχανικής

πηγή (προσαρμογή)