Ξεχάσαμε να μιλάμε με
τους φίλους μας...
Ξεχάσαμε να μιλάμε με
τα παιδιά μας...
Ξεχάσαμε να
σωπαίνουμε...
Ξεχάσαμε να
αφηγούμαστε...
Ξεχάσαμε τι θα πει
ελεύθερος χρόνος...
Ξεχάσαμε την αξία της
κάθε στιγμής...
Ξεχάσαμε να
διαβάζουμε...
Ξεχάσαμε να
γράφουμε...
Ξεχάσαμε να ακούμε...
Ξεχάσαμε να
τραγουδάμε...
Ξεχάσαμε να
αγαπάμε...
Ξεχάσαμε να
συνεργαζόμαστε...
Ξεχάσαμε να
δημιουργούμε...
Ξεχάσαμε να
σταματάμε...
Ξεχάσαμε να
ξαναρχίζουμε...
Ξεχάσαμε να
κοιτάζουμε και να βλέπουμε...
Ξεχάσαμε να
θαυμάζουμε...
Ξεχάσαμε να
σεβόμαστε...
Ξεχάσαμε να
προσευχόμαστε...
Ξεχάσαμε να
χαμογελάμε...
Ξεχάσαμε να
γευόμαστε...
Ξεχάσαμε να
ξεχωρίζουμε τα χρώματα...
Ξεχάσαμε να
ξεχωρίζουμε τις νότες...
Ξεχάσαμε να
χαρίζουμε...
Ξεχάσαμε να λέμε
πικρές αλήθειες...
Ξεχάσαμε να λέμε γλυκά
ψέματα...
Ξεχάσαμε να
φεύγουμε...
Ξεχάσαμε να
ερχόμαστε...
Ξεχάσαμε να
ονειρευόμαστε...
Ξεχάσαμε πως είναι να
ανασαίνεις καθαρό αέρα...
Ξεχάσαμε πως είναι να
ανασαίνεις ελεύθερα...
Ξεχάσαμε να ζούμε...
Όμως, περισσότερο μας
πειράζει
που ξεχάσαμε να
περπατάμε όρθιοι…
Και με ψηλά το
κεφάλι!
Ώς ΑΝΘΡΩΠΟΙ...
δηλαδή!
ΠΗΓΗ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου