"Δούρειος", όπως δρῦς: Ετυμολογία

Δρῦς είναι η βελανιδιά

Από την ρίζα της λέξεως αυτής προκύπτουν:

οι Δρυάδες και Αμαδρυάδες νύμφες, οι νεράιδες των δασών. 

Δρυάς

οι Δρυίδες, αρχαίοι Κέλτες.

οι Δρύοπες, πανάρχαιοι Έλληνες, απόγονοι των Πελασγών (Δρύοψονομαζόταν και ένας εκ των υιών του Απόλλωνος).

ο δρυμός, το δάσος.

ο δρυοκολάπτης (δρῦς + κολάπτω: σκαλίζω).

Η ίδια ρίζα όμως μας δίνει και την λέξη δούρειος (δουράτεος), δηλαδή "ξύλινος". Γι' αυτό ονομάστηκε και Δούρειος ἵππος αυτός του Τρωικού πολέμου, δηλαδή "ξύλινο άλογο".

Δούρειος ίππος

Ένα από τα αρχαία ελληνικά μουσικά όργανα ήταν και η πανδουρίς, την οποία μάλιστα έπαιζαν περισσότερο οι γυναίκες. Η ονομασία της σημαίνει "αυτή που είναι ολόκληρη από ξύλο" (πᾶν + δοῦρας).

Γυναίκα της αρχαίας Ελλάδος που παίζει πανδουρίδα

Από το ίδιο θέμα προκύπτει και η λέξη δόρυ, δηλαδή το "φτιαγμένο από ξύλο".

Αυτός που έφερε το δόρυ και προστάτευε τον βασιλιά στην μάχη γυρνώντας συνεχώς τριγύρω του, ονομαζόταν δορυφόρος (δόρυ + φέρω). Κατ' επέκταση, ονομάστηκαν έτσι και οι δορυφόροι των πλανητών, καθώς κάνουν την ίδια κίνηση.

Οι δορυφόροι του πλανήτη Δία: Ιώ - Ευρώπη - Γανυμήδης - Καλλιστώ

Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη

πηγή-etymonellhnikhsglwsshs