Η δουλειά του νου είναι να αντιλαμβάνεται, να συγκρίνει και να ερμηνεύει τη διαφορετικότητα των μορφών σ’ αυτόν τον κόσμο. Κι εμείς κάνουμε το λάθος να τον χρησιμοποιούμε για να βρούμε τον αληθινό μας εαυτό, που δεν έχει ούτε μορφή, ούτε βάρος, ούτε υφή.
Τον αληθινό μας εαυτό δεν μπορούμε να τον δούμε γιατί υπερβαίνει όλες τις μορφές, όλα τα ονόματα και τις ποσότητες. Όταν πιστεύεις ότι είσαι μια μορφή, ένα αντικείμενο, ένα πράγμα, όσο και να λες με τον νου σου ότι έχεις αντιληφθεί τον αληθινό σου εαυτό, δεν μπορείς να το πιστέψεις, και με την πρώτη ευκαιρία θα εμφανιστεί πάλι η αίσθηση της διαφορετικότητας από τους άλλους και το περιβάλλον.
Είναι σαν κάποιος να σου διηγείται ένα βίωμά του και εσύ να του λες ότι τον καταλαβαίνεις, ενώ δεν τον καταλαβαίνεις πραγματικά, δεν καταλαβαίνεις το βίωμα, αλλά την περιγραφή που σου δίνει.
Έχουμε δώσει στον νου πολύ μεγάλη εξουσία και σημασία και έχουμε την εντύπωση ότι μια μέρα θα συνεργαστεί μαζί μας και ότι θα μας αφήσει ήσυχους. Όχι. Αυτό δεν πρόκειται να το κάνει. Αν θέλουμε να βρούμε την ηρεμία μας πρέπει να είμαστε ο αληθινός μας εαυτός και όχι να περιμένουμε πότε θα ηρεμήσει ο νους από μόνος του.
Όταν ο νους μάς τρομάζει με τις σκέψεις του μπορούμε να του λέμε “χτύπα με όσο πιο δυνατά μπορείς να δούμε τι θα καταλάβεις”. Και δεν εναντιωνόμαστε στον νου όταν κρατάμε αυτή τη στάση. Παραδινόμαστε εντελώς, χωρίς αντίσταση, και αποδεχόμαστε τον νου έτσι όπως είναι. Και τότε εξαφανίζεται ο φόβος.
Όπως έχω πει και στο παρελθόν, παλιότερα φοβόμουν ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν καμπούρης και θα περπατούσα σαν τον Κουασιμόδο, σχεδόν σαν να σέρνομαι στο έδαφος. Με είχε ταλαιπωρήσει αρκετά αυτή η σκέψη. Και δεν υπάρχει τίποτα στην κουλτούρα μου [σ.τ.μ. ο Μούτζι κατάγεται από την Τζαμάικα] που να παραπέμπει στον Κουασιμόδο. Αλλά ήταν απλά ένα παιχνίδι του νου και του είπα “ορίστε, χτύπα με όσο πιο δυνατά μπορείς, δεν θα ζω συνέχεια μ’ αυτή την ψευδαίσθηση”. Και δεν γίνεται να ζεις συνέχεια υπό την τυραννία του νου. Σε προκαλώ κι εσένα να βρεις μέσα σου τη δύναμη και το κουράγιο για να σταματήσεις να ζεις με τον φόβο. Πες ναι στον νου, και να το εννοείς.
Αν εμπλακείς σε μάχη με τον νου, θα χάσεις. Μην νομίζεις ότι μπορείς να τον κερδίσεις. Η δύναμή σου έγκειται στην υπέρβαση του νου. Απ’ την άλλη, η δύναμη του νου έγκειται στο ότι μπορεί να κατοικήσει στη μνήμη σου.
Οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν, αλλά μπορούν να μας επηρεάσουν αν τις ανακαλούμε, αν εγκατασταθούν στη μνήμη μας. Αλλά εμείς του δίνουμε αυτή τη δύναμη, όσο σκεφτόμαστε πράγματα που έχουν συμβεί στο παρελθόν.
Όλη η δύναμη είναι δική μας, αλλά την παραχωρήσαμε στον νου και αυτός τυραννάει την ψυχή μας. Μας κάνει να νιώθουμε διαιρεμένοι. Ο νους είναι ο υπέρτατος πολιτικός. Διαίρει και βασίλευε. Έτσι λειτουργεί. Με το δόγμα διαίρει και βασίλευε. Γίνε εσύ ο αδιαίρετος παρατηρητής και λάβε επίγνωση όλων των παιχνιδιών που παίζει ο νους.
Επίσης, πρέπει να πούμε ότι όταν κάποιος ασχολείται σοβαρά μ’ αυτά τα θέματα, είναι σημαντικό να έχει έναν δάσκαλο να τον καθοδηγεί και να τον παρακολουθεί. Διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μεγάλος φόβος που προέρχεται από τον νου, ο οποίος νιώθει ότι απειλείται. Τον νου δεν μπορείς να τον αλλάξεις με το να γίνεις και εσύ νους.
Τον νου τον υπερβαίνεις με το να συνειδητοποιήσεις ότι η πραγματική σου φύση είναι η συνειδητότητα. Αντί να θέλεις να κυριαρχήσεις στον νου, γίνε η αθωότητα, η αποδοχή.
Έχει τεράστια δύναμη η αθωότητα. Έτσι μπορείς να μετατρέψεις τον νου σε έναν καταπληκτικό υπηρέτη. Και βρες έναν τρόπο για να μην νιώθει το Εγώ σου ότι απειλείται. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και μην τον πιέζεις για να καταφέρει κάτι, γιατί αυτή η επιθυμία θα προέρχεται πάλι από το Εγώ.
Υπάρχει μια ωραία παρομοίωση με τον λωτό, που ενώ φυτρώνει μέσα στη λάσπη, το άνθος του βγαίνει στην επιφάνεια του νερού. Και όσο και να βρέξει, όσο και αν ανέβει η στάθμη του νερού, το άνθος θα βρίσκεται πάντα στην επιφάνεια. Αυτή είναι η φύση της συνειδητότητάς σου.
Πηγή: enallaktikidrasi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου