ΤΑ SIMULACRA ΤΗΣ ΑΜΟΡΓΟΥ: ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ...

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ

ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ. 

Τμήμα αυτής δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΑΜΟΡΓΙΑΝΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ", περίληψη δε αυτής ανακοινώθηκε στο 10^Ο Διεθνές  Συνέδριο Πολιτισμού, Τύπου και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας ΥΠΕΡΙΑ 2012, 19-22.4.2012. Αιγιάλη–Αμοργός
 (Ελληνικά-Αγγλικά)".

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - 

ΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ

 Η λέξη simulacrum (simu-la-crum), πληθ. simulacra, σημαίνει  απείκασμα, απατηλό ομοίωμα, επίφαση, εικασία, μια εικόνα-αναπαράσταση, μια ανυπόστατη, στερούμενη αληθινής υποστάσεως εικόνα. Ακόμη κάτι που έχει μια ασαφή, αόριστη ομοιότητα με το πρωτότυπο στο οποίο αναφέρεται. Το simulacrum αναπαριστά μια εικόνα. Δεν είναι το πρωτότυπο. Εικών [1] (εικόνα) σημαίνει αναπαράσταση ενός υλικού ή φανταστικού αντικειμένου, ιδέα [2], φαντασία, παραβολή, σύγκριση, ομοίωμα [3]^,[4],5, φάσμα ^4,[5], οπτασία. 

Ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα έοικα¹ (=ομοιάζω) ή το ρήμα είκω[6] (=ομοιώ) ή εικώ[7].  Κατά μία άλλη ετυμολογική προσέγγιση η λέξη «εικών» προέρχεται από το ‘είκ’ εικός[8], ουδέτερη μετοχή του ρήματος έοικα = το φαινόμενον ως αληθές και το ‘–ών’ (ενεστώς διαρκείας) που σημαίνει αυτό που αληθινά πάντοτε υπάρχει.

 Δηλα-δή ‘εικών’ είναι το φαινομενικά πραγματικό, ενός πρωτοτύπου που πάντοτε υπάρχει.  Κατά συμπέρασμα, τα simulacra ομοιάζουν (με την συνδρομή, κάποιες φορές και της δημιουργικής σκέψεως ή/και αφαιρετικής θέασης), με πέτρες σμιλευμένες διαχρονικά με υπομονή και ΄μεράκι΄ από την φύση, που προσομοιάζουν σε μορφές από τον ζωντανό, αλλά και τον άψυχο περιβάλλοντα χώρο μας.

   Η λέξη 'Simulacrum' προέρχεται από το λατινικό simulare που σημαίνει κάνω κάτι που είναι όμοιο, αντίστοιχο, ομόλογο με κάτι άλλο που είναι πρωτότυπο. Το αγγλικό παράγωγο ρήμα simulate, σημαίνει[9] υποδύομαι, προσποιούμαι, ‘παριστάνω’, αναπαραγάγω φαινόμενα. Στην αγγλική γλώσσα απαντάται για πρώτη φορά στο τέλος του 16^ου αιώνα και χρησιμοποιήθηκε να περιγράψει μια αναπαράσταση – παρουσίαση ενός π.χ. αγάλματος ή ζωγραφιά ενός θεού. 

Στα τέλη του 19^ου αιώνα η σημασία του υποβαθμίσθηκε, σημαίνοντας μια εικόνα χωρίς την ουσία ή την ποιότητα του πρωτότυπου. Υπάρχουν και άλλες χρήσεις και προσεγγίσεις της λέξεως simulacra από την Pop Art, τον Ιταλικό νεορεαλισμό, την φιλοσοφία, την λογοτεχνία, την τηλεόραση, τις γελοιογραφίες, κλπ. Μάλιστα την έννοια της λέξεως simulacra, χρησιμοποίησε ο μεγάλος φιλόσοφος Πλάτων στο έργο του «Σοφιστής».

   Τα simulacra διαφέρουν από τα βραχογραφήματα που ορίζονται ως εικόνες, σχέδια ή παραστάσεις που ζωγραφίζονται ή χαράσσονται από ανθρώπους, επάνω στους βράχους με σκοπό εικαστικό, τελετουργικό, λειτουργικό ή χρηστικό. Δηλαδή οι βραχογραφίες είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα, ενώ τα simulacra είναι δημιουργήματα της φύσης.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΤΑ SIMULACRA ΤΗΣ ΑΜΟΡΓΟΥ

   Στην παρούσα εργασία, για λόγους πρακτικούς και μεθοδολογικούς, παρουσιάζονται λίγα, από τα πολλά κατά καιρούς παρατηρηθέντα και φωτογραφηθέντα simulacra της Αμοργού, χωρισμένα σε τρείς ομάδες:     ανθρωπόμορφα simulacra (φωτ. 1, 2, 3), ζωόμορφα-πτηνόμορφα simulacra (φωτ. 4, 5, 6, 7, 8, 9) και simulacra διαφόρων άλλων σχημάτων (π.χ. υπαίθριοι βραχώδεις σχηματισμοί σχήματος αρότρου-ηνίου, κλπ., κλπ.).

   Λαμβάνοντας αφορμή από τις παραπάνω παρατηρήσεις των simulacra στο πεδίο, γίνεται προσπάθεια περιληπτικής προσεγγίσεως και ερμηνείας του φαινομένου, με βάση την ευρεθείσα βιβλιογραφία και τις συγγενείς διατυπωθείσες θεωρίες. Εξ όσων γνωρίζουμε, μάλλον είναι η πρώτη φορά, τουλάχιστον στην ελληνική βιβλιογραφία, που επιχειρείται κάτι τέτοιο τεκμηριωμένα.

   Οι παρατιθέμενες απόψεις, είναι βεβαίως πόνημα του γράφοντος, αλλά απηχούν γνώμες  διακεκριμένων ειδικών επιστημόνων, απο κορυφαία ερευνητικά κέντρα του πλανήτη. 

Πρέπει να τονισθεί, ότι η παρούσα προσπάθεια, είναι ερμηνευτική προσέγγιση και όχι, επι του παρόντος, καθολικώς επιστημονικά–ακαδημαϊκά τεκμηριωμένη και αποδεδειγμένη θέση.  Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως ό,τι ακολουθεί, δεν μπορεί να είναι η αληθινή ερμηνεία για το συγκεκριμένο φαινόμενο. Η ακαδημαϊκή επιστήμη άλλωστε, είναι σχετική, διαρκώς μεταβαλλόμενη και αναθεωρούσα τις απόψεις της, αλλά και συχνά πλανόμενη και λανθάνουσα.  

Άς μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες καθολικά αποδεκτές αλήθειες της εποχής μας, όταν πρωτοεμφανίστηκαν, αντιμετωπίστηκαν ως αιρετικά και καταδικαστέα δόγματα (π.χ. η στρογγυλότητα της γης, ενδορφίνες, ογκογόνοι ιοί, η χειρουργική απολύμανση, κλπ., κλπ.). 

Πρώτα οι πρωτοπόροι επιστήμονες γελοιοποιήθηκαν, ύστερα, -καθώς οι ιδέες τους γινότανε επικίνδυνες –, πολεμήθηκαν και διώχθηκαν, και τελικά, μόνον όταν έφθασε η «σωστή» στιγμή, οι εργασίες τους αναγνωρίσθηκαν και καθιερώθηκαν ως ευρέως αποδεκτές. Ο ανθρώπινος νους έχει τη φυσική τάση να απορρίπτει τα πράγματα που δεν ταιριάζουν στο πλαίσιο των επιστημονικών και φιλοσοφικών πεποιθήσεων της εκάστοτε εποχής. Οι εποχές όμως ευτυχώς αλλάζουν…

     Μόνον η διαχρονική, ελεύθερη και απροκατάληπτη έρευνα είναι αυτή που οδηγεί στην αλήθεια. Η λέξη ΕΡΕΥΝΑ [10] σημαίνει (με αναγραμματισμό):

1. ΕΡΑΝ+ ΕΥ = έρωτας για το εύ (=καλό, αγαθό), το αυθεντικό

2. ΝΕΑ+ ΕΥΡ = νέα εύρεση, νέα και ιερή (Ε), ενεργειακή (Υ), ροή (Ρ) (του νοός προς την αλήθεια).

  

    Ο γράφων ταπεινώς φρονεί πώς η Επιστήμη [11] ασχολείται με την ενδελεχή, επισταμένη και συστηματική πολυδιάστατη μελέτη και έρευνα της επιφάνειας. Η Φιλοσοφία [12] με την μελέτη του κάτω μέρους της επιφάνειας και μέχρι ενός ορισμένου βάθους, ενώ η Θεολογία μελετά και βιώνει τον βαθύτατο Λόγο, ασχολούμενη με τα βάθη του επιστητού και των επέκεινα, δίδουσα το άπαν της απαντήσεως του ερωτ-ούντος (του έχοντος έρωτ-α δια την γνώση [13]).

ΣΥΖΗΤΗΣΗ - ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ

ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ

    Το ερώτημα που τίθεται είναι που οφείλονται τα simulacra, με ποια λογική (;) έγιναν αυτά και εάν είναι τυχαία κατασκευάσματα της φύσεως, χωρίς αιτία και σκοπό ύπαρξης. Το ερώτημα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, επι του παρόντος να απαντηθεί ολοκληρωμένα και ακαδημαϊκά. Όμως, παρ΄ όλα αυτά, είναι δυνατόν να γίνει μια επιστημονική (και όχι μεταφυσική ή αυθαίρετη) προσέγγιση, με βάση την υπάρχουσα καταγεγραμμένη γνώση.

    Εισαγωγικά ας αναφέρουμε, ότι τα simulacra πιθανόν να οφείλονται στην δραστηριότητα της φύσεως, στα πλαίσια της Θεωρίας της Συνεχούς Δημιουργίας και των μορφογενετικών πεδίων, που και αυτά με την σειρά τους δραστηριοποιούνται εντός του “κοσμικού αφρού” (αιθέρα), λαμβάνοντας “πληροφορίες” και “οδηγίες”  απο το Πεδίο Μηδενικού Σημείου–Zero Point Field των επιστημόνων της θεωρητικής φυσικής, το οποίο πεδίο αποτελείται από (και ευρίσκεται μέσα σε) Ενέργεια Μηδενικού Σημείου–Zero Point Energy (Ακασικά αρχεία).

  Επειδή τα παραπάνω είναι δύσκολες έννοιες, ας προσπαθήσουμε να τα απλοποιήσουμε, όσο είναι δυνατόν...

  ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΑ

  Αιθέρας σύμφωνα με την αρχαία και την μεσαιωνική επιστημονική αντίληψη, ήταν το υλικό που γέμιζε τον χώρο του σύμπαντος, γύρω από την γήινη σφαίρα. Στο παρελθόν χρησιμοποιήθηκε η ιδέα του αιθέρα για να εξηγηθούν φαινόμενα διάδοσης του φωτός, ιδέα που απορρίφθηκε μετά το πείραμα των Μάικελσον και Μόρλεϋ. Το πείραμα αυτό απέδειξε (;) [14],  ότι ουσιαστικά δεν υφίσταται η έννοια του αιθέρα.

Αρχαίες θεωρίες για τον αιθέρα

   Ο αιθέρας ήταν το πέμπτο στοιχείο (πεμπτουσία), μαζί με τη φωτιά, τον αέρα, το νερό και τη γη, από τα οποία ήταν φτιαγμένος ο κόσμος (Αριστοτέλης). Ενώ τα προηγούμενα στοιχεία δομούσαν τον κόσμο των ανθρώπων, ο αιθέρας πίστευαν ότι δομούσε τον υλικό ουρανό, τους πλανήτες, τα άστρα και γενικά τον υπόλοιπο κόσμο.  Αν και εθεωρείτο επιστημονικά «νεκρός», εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο, ως μια θεωρία, για την ερμηνεία της παρατηρούμενης, αλλά ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Ο αιθέρας είναι απίστευτα λεπτός και διαπερνά τα πάντα, άβια και έμβια.

     Οι σύγχρονοι επιστήμονες φυσικοί πλέον, κατά πλειοψηφία, δέχονται ότι ο χώρος που μας περιβάλει, αλλά και το Σύμπαν, είναι γεμάτα από «κοσμικό αφρό» (από αιθέρα, δηλαδή). Διαμέσου αυτού του «αφρού», γίνονται όλες οι ενεργειακές και υλικές αλληλεπιδράσεις στο ορατό Σύμπαν. Είναι αόρατος στους ανθρώπους, πάρα πολύ λεπτός, που διαπερνά τα πάντα. Τόσο η Κβαντική Ηλεκτροδυναμική, όσο και η Κβαντική Φυσική Στοιχειωδών Σωματιδίων, δέχονται ότι ο Κβαντικός αφρός είναι μια τεράστια και αόρατη δεξαμενή διαρκούς προσφοράς και απορροής υλοενέργειας, επάνω στην οποία στηρίζεται ο ορατός κόσμος. 

Πρόκειται για την αποκαλούμενη «Ενέργεια Μηδενικού Σημείου» (Zero-point Energy)[15]^,[16].

    Σοφοί και ιδιαίτερα σκεπτόμενοι ερευνητές από τα πανάρχαια χρόνια, υποστήριζαν ότι υπάρχει ένα κοσμικό πεδίο που συνδέει τα πάντα, ένα είδος διαχρονικού και αιώνιου αρχείου στο οποίο είναι καταγεγραμμένα όλα όσα έχουν συμβεί ποτέ στο σύμπαν (εικόνες, ήχοι, γεγονότα, κλπ.), όπου διασώζονται όλες οι πληροφορίες[17]. 

Το πεδίο αυτό ονομάσθηκε  Ακασικό[18] αρχείο ή Ακασικό πεδίο ή Ακασικό χρονικό (Akashic field ή A-field). Είναι η διαρκής μνήμη του σύμπαντος, το διαρκές αρχείο όλων όσων συμβαίνουν και έχουν συμβεί ποτέ σε όλο το σύμπαν. 

Πρόσφατες ανακαλύψεις στην προωθημένη φυσική δείχνουν ότι το Ακασικό πεδίο (πάντοτε επιστημονικά θεωρούμενο), είναι  πραγματικότητα και αντιστοιχεί στο πεδίο zero-point των επιστημόνων. 

Το πεδίο αυτό αποτελείται από μια θάλασσα κοσμικής ενέργειας από την οποία γεννώνται άτομα, γαλαξίες, αστέρια και πλανήτες. Το Πεδίο Μηδενικού Σημείου–Zero Point Field, αποτελείται από (και ευρίσκεται μέσα σε) Ενέργεια Μηδενικού Σημείου–Zero Point Energy)[19], μια πραγματική θάλασσα ενέργειας μέσα στην οποία κολυμπάμε, όπως τα ψάρια στη θάλασσα, μην έχοντας καμία αντίληψη της απεραντοσύνης του περιβάλλοντος. 

   Μία από τις βασικές αρχές της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας είναι ότι το απόλυτο κενό είναι εντελώς άδειο από ύλη και ενέργεια. Από την κβαντομηχανική[20] όμως γνωρίζουμε ότι το απόλυτο κενό είναι γεμάτο ενέργεια. Σε ένα κενό, μετά από την απομάκρυνση όλης της ύλης και ενέργειας εξακολουθούν να υφίστανται απρόβλεπτες, τυχαίες διακυμάνσεις της λεγόμενης ενέργειας του κενού (μηδενικού σημείου).

   Δηλαδή, η έννοια περί απολύτως κενού χώρου, δεν ισχύει πλέον στην επιστήμη. Υπάρχει στη θέση του κενού χώρου, ένα άπειρο πεδίο κοχλάζουσας δραστηριότητας, όπου μικροσκοπικά ηλεκτρομαγνητικά πεδία, διακυμαίνονται συνεχώς, ακόμα και όταν οι θερμοκρασίες αγγίζουν το απόλυτο μηδέν (-273⁰ C, η κατώτατη δυνατή θερμοκρασία στο σύμπαν, σύμφωνα με τις σημερινές επιστημονικές προσεγγίσεις).

   Εντός του Σύμπαντος χώρου και εντός του “κβαντικού αφρού” (αιθερικού πεδίου[21]), δραστηριοποιούνται τα μορφογενετικά πεδία, τα οποία «αντλούν» ενέργεια και “πληροφορίες” από το Πεδίο Μηδενικού Σημείου–Zero Point Field (τα Ακασικά αρχεία). Στην εξελικτική βιολογία, το μορφογενετικό πεδίο (morphogenetic field) είναι μια ομάδα κυττάρων που είναι ικανά να αντιδρούν σε διακριτά και τοπικά βιοχημικά σήματα, οδηγώντας σε συγκεκριμένες μορφολογικές δομές ή όργανα. 

O Dr. Sheldrake [22] υποστηρίζει πως η μνήμη, η εξέλιξη και η μάθηση συμβαίνουν έξω από το νου. Ισχυρίζεται πως η μεταβολή, η εξέλιξη και η εμβρυακή ανάπτυξη δεν ρυθμίζονται απ’ την αλληλεπίδραση των DNA και του περιβάλλοντος, όπως πίστευαν μέχρι τώρα οι βιολόγοι. Ακόμη ισχυρίζεται πως τα έμβρυα και ο εγκέφαλός τους αναπτύσσονται συντονιζόμενα με μια καινούργιου είδους (άυλη) διασταλτική δύναμη που ονομάζεται μορφογενετικό πεδίο. 

Όπως ένα μαγνητικό πεδίο δίνει τον προσανατολισμό για τα ειδικά σχήματα που θα δημιουργήσουν τα ρινίσματα του σιδήρου, έτσι κι αυτή η καινούργια δύναμη, μπορεί να σχηματίσει σώμα και νου.   

Με άλλα λόγια, η θεωρία προτείνει ότι κάθε συγκεκριμένη μορφή που παράγεται, είναι πανομοιότυπη με την προϋπάρχουσα, γιατί 'θυμάται' τη μορφή της μέσω της επανάληψης και ότι κάθε νέα μορφή με παρόμοια χαρακτηριστικά, θα χρησιμοποιήσει το πρότυπο των ήδη υπαρχόντων μορφών, σαν οδηγό για την εμφάνισή της. 'Ετσι είναι πιθανόν, μέσω αυτής της διαδικασίας, να παράγονται απο την φύση, δια μέσου των γεωλογικών αιώνων και στα πλαίσια των προαιώνια θεσπισμένων απο τον Θεο-Δημιουργό, νόμων, ομοιώματα-simulacra, τα οποία είναι αντίγραφα παλαιότερων υπαρχόντων (φυσικών ή τεχνητών) που για κάποιο λόγο, έχουν εξαφανισθεί.

  Η Θεωρία της Συνεχούς Δημιουργίας

   Ο Paul A. LaViolette^[23] είναι ο δημιουργός της Θεωρίας της Συνεχούς Δημιουργίας. Σύμφωνα με αυτή, ύλη αναπαράγει όμοια ύλη ("Αρχή της Δημιουργίας του δημιουργού του σύμπαντος"), με όμοια κινητική κατάσταση και η ενέργεια (υπό μορφή θερμότητας) αναπαράγει ενέργεια (υπό μορφή θερμότητας). Υποστηρίζει την Μορφογένεση (ΘΕΩΡΙΑ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ) των διαφόρων υλικών (πετρωμάτων και σωμάτων) η οποία δεν ερμηνεύεται με κανέναν από τους υπάρχοντες νόμους της φυσικής, της χημείας και των μαθηματικών. 

Ο σχηματισμός των υλικών, σύμφωνα με εκείνον, οφείλεται, όχι στην χημεία, αλλά στον τόπο που βρέθηκε το υλικό αυτό. Αποδεχόμαστε έτσι την ύπαρξη ενός μη ομοιογενούς πεδίου που διαμορφώνεται τοπικά και είναι υπεύθυνο για τις παρατηρούμενες ιδιαιτερότητες των πετρωμάτων από τόπο σε τόπο. Δεχόμαστε δηλαδή ότι ο χώρος και τα μορφογενετικά πεδία, επιβάλλουν τις εκάστοτε διαφοροποιήσεις.

   'Έτσι σύμφωνα με την θεωρία αυτή, είναι πιθανόν τοπικά, σε κάθε περιοχή,  με το πέρασμα των γεωλογικών αιώνων, η φύση, νομοθετημένη και ρυθμιζόμενη απο τον έλλογο Δημιουργό Θεό μέσα στα πλαίσια των γνωστών, (αλλά και των περισσότερων άγνωστων επι του παρόντος νόμων του Σύμπαντος και της μητέρας φύσεως),  να “σμιλεύει”, να “αποτυπώνει” σχήματα με “πατρόν-πρότυπο”[24], δείγματα απο την ίδια την φύση. Και αυτή η διαδικασία είναι συνεχής, μέχρι το τέλος του παρόντος κόσμου και της ιστορίας του.

[1] Μπαμπινιώτη Γ., 2002: Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας. Κέντρο Λεξικολογίας, σελ.  

  556. Αθήνα.

[2] Γαζή Α., 1839: Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, τόμος Α΄, σ. 546. Εκδ. Κ. Γκαρπόλα του

  Ολυμπίου. Αθήνα.

[3] Hofmann J.B., 1974 (Ελληνική έκδοση), 1950 (πρωτότυπη έκδοση): Ετυμολογικόν

  Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής (Etymologisches Worterbuch Des Griechischen), σ. 81.

  Verlac von R. Oldenbourg. Munchen.

[4] Ηλεκτρονικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας, 2001: Copyright © περιεχομένου 

  "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" - Κ. ΚΙΟΥΠΚΙΟΛΗΣ. Copyright © λογισμικού "ΜΑΤΖΕΝΤΑ

    Ε.Π.Ε.".

[5] Γιάνναρη Α.Ν., 1902: Επίτομον Ελληνικόν Λεξικόν τ. Α΄, σ. 606. Εκδ. Α. Κωνσταντινίδη.

  Αθήνα.

[6] Immanuelis Bekkeri (ex recognition), 1854: Λεξικό του Σούδα ή Σουΐδα (Suidae Lexicon),

  σ. 331. Typis et Impensis Georghii Reimeri. Berolini.

[7] A Greek-English Lexicon compiled by Henry George Liddell and Robert Scott, (with  a revised supplement) 1996:  AN INTERMEDIATEGREEK-ENGLISH LEXICON FOUNDED UPON THE SEVENTH EDITION OF  LIDDELL AND SCOTT’S GREEK-ENGLISH LEXICON, σ. 952

[8]  Δημητράκου Δ., 1953: Μέγα Λεξικόν όλης της Ελληνικής Γλώσσης. τ. Ε΄, σ. 2263. Εκδ. Τεγόπουλος Χ. – Ασημακόπουλος Β. Αθήνα.

[9] D. N. Stavropoulos, 1998: Oxford English-Greek Learner's Dictionary. Second

Edition, p. 666. Oxford University Press, Oxford, New York.

 - http://en.wikipedia.org   

     

[10] «Χρη γάρ ευ μάλα πολλών ίστορας φιλοσόφους άνδρας είναι» (= πρέπει οι άνθρωποι που αγαπούν την σοφία, να είναι ερευνητές πολλών πραγμάτων). (Ηράκλειτος, Diels B, 35).

[11] Ο πλατωνικός ορισμός της Επιστήμης είναι: «την μεν μετά λόγου αληθή δόξαν επιστήμην είναι, την δε άλογον εκτός επιστήμης» (Θεαίτητος 201 c/d) και «δόξαν αληθή μετά λόγου επιστήμην είναι»  (Θεαίτητος 202 c). Άς σημειωθεί εδώ πως ο ορισμός της γνώσεως αποτελεί το αντικείμενο ενός από τους σημαντικότερους πλατωνικούς διαλόγους, του «Θεαίτητου» [βλέπε: «Βιβλιοθήκη Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων», τόμος 44:13-20. Εκδ. Ι. Ζαχαρόπουλος. Αθήνα].

[12] Δεν υπάρχει ενιαίος ορισμός (=περιορισμός) της Φιλοσοφίας.

[13] Την αυτοσυνείδηση του ανθρώπου την πραγματοποιεί η θρησκεία, η τέχνη και η φιλοσοφία.

[14] Υπήρχαν και υπάρχουν πάντα επιστήμονες κι ερευνητές που ριψοκινδύνευαν τη φήμη τους ασχολούμενοι με την «απαγορευμένη» θεωρία του Αιθέρα, ενώ κάποιοι αρνητές αυτής της θεωρίας, έγιναν στη συνέχεια οπαδοί της! Ακόμη και ο ίδιος ο Αϊνστάϊν πραγματοποίησε το 1920 μια ομιλία στο Πανεπιστήμιο Leyden, όπου φαινόταν να είχε μεταβάλει τη στάση του σχετικά με τον Αιθέρα: «Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να πούμε ότι σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος είναι προικισμένος με φυσικές ιδιότητες. Υπό αυτή την έννοια συνεπώς υπάρχει ένας Αιθέρας. Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας ο χώρος χωρίς τον Αιθέρα είναι αδιανόητος, διότι σ’ έναν τέτοιο χώρο όχι μόνον δεν θα υπήρχε διάδοση του φωτός, αλλά επίσης καμιά πιθανότητα ύπαρξης των προτύπων του χώρου και του χρόνου, και συνεπώς ούτε χωροχρονικό συνεχές...». Υπάρχει μεταγενέστερη δήλωση του  Αϊνστάϊν, επι του ιδίου θέματος, σε βίντεο, στο youtube (Einstein Relativity theory declares aether necessary! www.youtube.com/watch?v=yH9vAIdMqng).

[15] Laboratory for Vacuum Energy, http://www.vakuumenergie.de/

[16] LUDWIK KOSTRO, Ο Αϊνστάιν και ο Αιθέρας. Εκδ. Κωσταράκη. Αθήνα, 2004.

[17] Ervin Laszlo, Η Νέα Επιστήμη και Ακασικό Πεδίο. Μια ολιστική θεωρία για τα πάντα. Εκδ. Αρχέτυπο. Θεσσαλονίκη 2008. [Ο Δρ. Ervin Laszlo (Ουγγαρία, 1932) είναι ένας πραγματικός αναγεννησιακός άνθρωπος του καιρού μας. Φιλόσοφος, επιστήμονας, θεωρητικός και διακεκριμένος διεθνούς φήμης πιανίστας (με σπουδές στο Franz Liszt Academy της Βουδαπέστης). Διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Sorbonne, Paris, ο Δρ. Ervin Laszlo προτάθηκε ήδη δύο φορές για το Νόμπελ Ειρήνης. Εργάσθηκε ως Αν. Καθηγητής-ερευνητής στο the University of Fribourg, Switzerland, επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Yale και στα Πανεπιστήμια Indiana και Northwestern, καθώς και σε Πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Ακόμη Καθηγητής Φιλοσοφίας στο State University of New York's College of Arts and Science στο Genesco. Έχει εκδώσει 75 βιβλία, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε 21 γλώσσες, δημοσίευσε περισσότερα από 400 άρθρα και εργασίες και είναι επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Πρίνστον και Γέηλ. Ίδρυσε το Club of Budapest, ένα διεθνές think tank – δεξαμενή σκέψεως, το οποίο ενώνει τις μεγαλύτερες διάνοιες της εποχής μας στην αναζήτηση λύσεων για το μέλλον της ανθρωπότητας. Παράλληλα με τις άλλες του δραστηριότητες, ο Δρ. Laszlo εκδίδει το διεθνές World Futures The Journal of General Evolution, είναι πρύτανης του νεοϊδρυθέντος GlobalShift University και επικεφαλής της κυβερνητικής εκστρατείας για το φαινόμενο του θερμοκηπίου στη χώρα του].

[18]Akasha στα σανσκριτικά σημαίνει διάστημα, αιθέρας, χώρος που πληρεί και διαποτίζει τα πάντα.

[19] «Κοσμικό αφρό»

[20] Η Κβαντική Μηχανική (ή Κβαντική Φυσική ή Κβαντομηχανική), είναι αξιωματικά θεμελιωμένη φυσική επιστημονική θεωρία, που αναπτύχθηκε με σκοπό την ερμηνεία φαινομένων που η Νευτώνεια μηχανική αδυνατούσε να περιγράψει. Η κβαντομηχανική περιγράφει τη συμπεριφορά της ύλης στο μοριακό, ατομικό και υποατομικό επίπεδο. Ο όρος κβάντο [quantum, μικρή ποσότητα - προέρχεται από τη λέξη quantus που στα Λατινικά σημαίνει πόσο, το οποίο δηλώνει ότι φυσικά μεγέθη παίρνουν συγκεκριμένες (διακριτές) τιμές] αναφέρεται σε διακριτές μονάδες που χαρακτηρίζουν συγκεκριμένες φυσικές ποσότητες, όπως η ενέργεια ενός ατόμου ύλης σε κατάσταση ηρεμίας.

[21] Ο όρος χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο με την σύγχρονη επιστημονική έννοια του όρου και όχι με την μεταφυσική-εσωτερισμού

[22] O Dr Rupert Sheldrake, είναι βιολόγος που ανέπτυξε την ιδέα των Μορφογενετικών Πεδίων. Γεννημένος την Μ. Βρετανία στις 28 Ιουνίου του 1942, σπούδασε φυσικές επιστήμες και πήρε το διδακτορικό του στην Βιοχημεία στο Cambridge University. Επίσης στο ίδιο πανεπιστήμιο σπούδασε φιλοσοφία και ιστορία της επιστήμης. Από το 1967-1973, ήταν Διευθυντής των Σπουδών στην Βιοχημεία και Κυτταρική Βιολογία στο Clare College του Cambridge. Σαν ερευνητής της Βασιλικής Εταιρείας διεξήγαγε έρευνα πάνω στην ανάπτυξη των φυτών και την χρονολόγηση των κυττάρων. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου A New Science of Life (Μια νέα επιστήμη της Ζωής) και The Presence of the Past (Η Παρουσία του Παρελθόντος).

[23] Αμερικανός φυσικός με σπουδές φυσικής (BA) απο το Johns Hopkins University, MBA απο το University of Chicago και διδακτορικό (PhD) απο το  Portland State University. Εργάσθηκε στο Harvard University ως Ass. Research Professor και στην NASA, σε αμφότερα, με μεγάλη ερευνητική επιτυχία και πλουσιότατο δημοσιευμένο πρωτογενές ερευνητικό έργο. (etheric.com/LaViolette/resume-LaViolette.pdf)

[24] για λόγους άγνωστους σε εμάς, αφού, μόνο ως ένα βαθμό γνωρίζουμε τα της φύσεως.

Παρατίθενται ευθύς αμέσως, δίκην παραδείγματος, 

ολίγα μόνον εκ των πολλών παρατηρηθέντων

 simulacra της Αμοργού:

ΦΩΤ. 1 - ΚΕΦΑΛΗ ΜΕ ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ 

ΦΩΤ. 2 - ΚΛΟΟΥΝ

ΦΩΤ. 3 - ΠΡΟΦΙΛ ΚΕΦΑΛΗΣ

ΦΩΤ. 4 - ΠΟΥΛΑΚΙ ΚΑΘΗΜΕΝΟ (ΟΠΙΣΘΙΑ ΛΗΨΗ)

ΦΩΤ. 5 - ΑΕΤΟΣ;

ΦΩΤ. 6 - ΠΟΥΛΑΚΙ (ΠΡΟΦΙΛ) 

ΦΩΤ. 7 - ΒΑΤΡΑΧΟΣ ΠΡΟΦΙΛ, 

   ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΣ

ΦΩΤ. 8 - ΧΕΛΩΝΑ

9 - ΣΤΟΜΑ ΦΙΔΙΟΥ ΑΝΟΙΚΤΟ