Μέσα ἀπὸ τόσην προπαγάνδα, μέσα ἀπὸ τὸ ἄθλιο ἐκπαιδευτικὸ σύστημα καὶ μέσα ἀπὸ ἕναν πλανήτη ποὺ κρατεῖται ὑπὸ καθεστὼς δουλείας, λίγο δύσκολο νὰ μποροῦμε νὰ ὁρίσουμε τὴν σκέψιν μας.
Ἄμεσα ἐξαρτώμενοι ἄλλως τὲ εἴμαστε καὶ ἀπὸ τὸ περιβάλλον μας ἀλλὰ κι ἀπὸ τὶς εἰκόνες μας.
Εἰκόνες ποὺ εἶναι ὅμως ἔτσι δομημένες, πρὸ κειμένου νὰ δημιουργοῦν τὶς ἐντυπώσεις ποὺ θέλουν κάποιοι ἄλλοι νὰ δημιουργηθοῦν.
Τὸ ἴδιο σὲ κάθε μας στάσιν, ἀντίδρασιν, ἐπιλογή.
Ὅλα, λίγο πολύ, ἐλέγχονται καὶ κατευθύνονται ἀπὸ ἄλλους, ποὺ ἔχουν σκεφθεῖ πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς, γιὰ …ἐμᾶς.
Καὶ θὰ ἐξακολουθήση, ἐὰν ἐμεῖς δὲν ἀλλάξουμε κάτι…
Τί;
Μὰ πρῶτα ἀπὸ ὅλα πρέπει νὰ πετάξουμε τὰ ὅποια περιοριστικὰ ὅρια μᾶς ἔχουν θέσει.
Τὶς παρωπίδες… Καὶ φυσικὰ τὶς τηλεοράσεις μας…
Ξέρω… Δύσκολο εἶναι…
Μὰ εἶναι καὶ μονόδρομος.
Διότι τὰ φίλτρα δὲν εἶναι δικά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου