Το θέμα της μεταστροφής του Μ.Κωνσταντίνου στον χριστιανισμό, έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις, ατελείωτες διενέξεις, κυρίως και πρωτίστως μεταξύ των ιστορικών της Δύσης. Ο Ρώσος ιστορικός Βασίλιεφ, παραθέτει στην Ιστορία του πλήθος αντιφάσεων γνωστών ιστορικών δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την ανεπάρκεια-όσον αφορά τις τοποθετήσεις- των νεότερων (δυτικών) ιστορικών. Στην παρούσα ανάρτηση Δημοσιεύεται ένα απόσπασμα:
"Ο Boissier ("La Fin du Paganisme", I,28) υποστηρίζει ότι ο Κωνσταντίνος μετεστράφη από πεποίθηση, ο Lot τείνει να δεχτεί τηνειλικρίνεια της μεταστροφής και ο Piganiol λέει ότι ο Κωνσταντίνος υπήρξε χριστιανός δίχως να το γνωρίζει.
Ο Thomas G. Elliott διευκρινίζει ότι ο Κωνσταντίνος διατήρησε με δεξιοτεχνία την ουδέτερη ή διφορούμενη γλώσσα στη δημόσια παρουσία του, αλλά δεν είχε καμία ανάγκη μεταστροφής, γιατί ήταν ήδη δεσμευμένος Χριστιανός, όπως οι γονείς του, από την αρχή. Ο Barnes πιστεύει ότι ο Κωνσταντίνος ήταν υποστηρικτής των χριστιανών από την αρχή και αμετακίνητος του χριστιανισμού από το 312 και μπρός.
Από τον Schaff έχουμε και τις πληροφορίες ότι ο Mosheim στην εργασία του για τους τρείς πρώτους αιώνες (Trans. Murdock II. sqq 460) εργάζεται για να αποδείξει ότι ο Κωνσταντίνος δεν ήταν κανένας υποκριτής, αλλά ότι πίστευε ότι η χριστιανική θρησκεία ήταν η μόνη αληθινή θρησκεία. Schaff Philip: "History of the Christian Church, Chapter I, p.13, Footh.5.
Ο C.Kreb στο βιβλίο που εξέδωσε ο Dolger ("Cesammelte Studien") γράφει ότι όλη η στροφή του Κωνσταντίνου πρός το χριστιανισμό υπήρξε δευτερεύων παράγοντας για τη νίκη της Εκκλησίας. Κύριος παράγοντας της νίκης αυτής παραμένει αυτή καθ'αυτή η υπερφυσική δύναμη του Χριστιανισμού (Kreb C. Konstantin der Grosse und seine Zeit Gesammelte Studien, ed. F.Dolger, 2).
Εναντίον του Κωνσταντίνου στρέφουν ως επί το πλείστον βέλη οι ιστορικοί: Ο Seeck, πεποισμένος τελικά από το Ζώσιμο, στηρίζει τη μεταστροφή του Κωνσταντίνου στο ότι "ο Χριστιανισμός του πρόσφερε τη συγχώρεση και εκείνος έγινε Χριστιανός μετά από τους θανάτους που προκάλεσε" (Zeitschrift F. wiss. Theol. 1890, p.73). Ο X. Gregoire (στη δεκαετία του 1930) βλέπει το όραμα και τη μεταστροφή του Κωνσταντίνου ως μεταθανάτιο ξαναγράψιμο των γεγονότων από τον ευσέβιο".
Από τον Schaff έχουμε και τις πληροφορίες ότι ο Mosheim στην εργασία του για τους τρείς πρώτους αιώνες (Trans. Murdock II. sqq 460) εργάζεται για να αποδείξει ότι ο Κωνσταντίνος δεν ήταν κανένας υποκριτής, αλλά ότι πίστευε ότι η χριστιανική θρησκεία ήταν η μόνη αληθινή θρησκεία. Schaff Philip: "History of the Christian Church, Chapter I, p.13, Footh.5.
Ο C.Kreb στο βιβλίο που εξέδωσε ο Dolger ("Cesammelte Studien") γράφει ότι όλη η στροφή του Κωνσταντίνου πρός το χριστιανισμό υπήρξε δευτερεύων παράγοντας για τη νίκη της Εκκλησίας. Κύριος παράγοντας της νίκης αυτής παραμένει αυτή καθ'αυτή η υπερφυσική δύναμη του Χριστιανισμού (Kreb C. Konstantin der Grosse und seine Zeit Gesammelte Studien, ed. F.Dolger, 2).
Εναντίον του Κωνσταντίνου στρέφουν ως επί το πλείστον βέλη οι ιστορικοί: Ο Seeck, πεποισμένος τελικά από το Ζώσιμο, στηρίζει τη μεταστροφή του Κωνσταντίνου στο ότι "ο Χριστιανισμός του πρόσφερε τη συγχώρεση και εκείνος έγινε Χριστιανός μετά από τους θανάτους που προκάλεσε" (Zeitschrift F. wiss. Theol. 1890, p.73). Ο X. Gregoire (στη δεκαετία του 1930) βλέπει το όραμα και τη μεταστροφή του Κωνσταντίνου ως μεταθανάτιο ξαναγράψιμο των γεγονότων από τον ευσέβιο".
Μέγας Κωνσταντίνος, "Κατηγορίες και Αλήθεια", ιστορική μελέτη
Κώστας Β. Καραστάθης, εκδόσεις "Άθως"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου