Η Επιστήμη των Αρχαίων Ελλήνων

Οι αρχαίοι Έλληνες θετικοί επιστήμονες ήταν πρόσωπα υπαρκτά, με όνομα, σπουδές, επιστημονική δραστηριότητα, έρευνα, πειράματα, μετρήσεις, συγγράμματα. 

Όσο κι αν ψάξουμε, δεν βρήκαμε ούτε έναν σημαντικό μη Έλληνα αστρονόμο με συγγράμματα, που να έστειλε «εξ ανατολών το φως» στους αρχαίους χρόνους. Ο Ρωμαίος ιστορικός της αρχιτεκτονικής Βιτρούβιος στο γνωστό, μοναδικό σύγγραμμά του «Περί αρχιτεκτονικής», αναφέρει εκατοντάδες Έλληνες αρχιτέκτονες και μηχανικούς, αλλά ούτε έναν Ρωμαίο.

ΑΦΟΡΜΗ γι’ αυτό το άρθρο μου έδωσε ένας Καθηγητής της Ιστορίας της Επιστήμης. Ένας άνθρωπος ο οποίος, γνώστης απείρων πραγμάτων, με έχει διδάξει πολλά όχι μόνον λόγω της τεραστίας μορφώσεως, αλλά, κυρίως, λόγω της μεγάλη ελληνικής διαπαιδαγωγήσεως και αρετής του (αγάπη, καλoσύνη, ανθρωπιά).

Ο εξαίρετος αυτός επιστήμων λέγεται Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος, με τον οποίον έχουμε κάνει κατ’ επανάληψιν πλήθος τηλεοπτικώς εκπομπών, σε όλους τους εθνικοθρησκευτικούς τομείς του Ελληνο-Χριστιανικού Πολιτισμού, αλλά, κυρίως, σε δυο θέματα , πού έχουν γίνει και αντικείμενο ισαρίθμων σημαντικών εργασιών του:

Α) Αρχαίοι Έλληνες Θετικοί Επιστήμονες (1)

Β) Αρχαίοι Έλληνες Ιατροί (2)

Κατά τον εν λόγω καθηγητή, πρέπει να καταργηθή η διαδεδομένη άποψη, ότι οι Έλληνες μόνο φιλοσοφούσαν, νομοθετούσαν, έγραφαν ιστορία, λογοτεχνικά κείμενα, θεατρικά έργα, αλλά δεν ασχολούνται με το πείραμα, με τις θετικές επιστήμες. Φυσικά , όπως λέει ο ίδιος, δεν είναι σωστό να λέμε, ότι μόνο οι πρόγονοί μας ασχολήθηκαν μ’ αυτές, είναι, όμως, βέβαιο, ότι παίρνοντας στοιχεία και γνώσεις και από άλλους λαούς, εθεμελίωσαν με σύστημα, τάξη και φαντασία όλες τις θετικές επιστήμες:

«Οι αρχαίοι Έλληνες θετικοί επιστήμονες ήταν πρόσωπα υπαρκτά, με όνομα, σπουδές, επιστημονική δραστηριότητα, έρευνα, πειράματα, μετρήσεις, συγγράμματα. Όσο κι αν ψάξουμε δεν βρήκαμε ούτε έναν σημαντικό μη Έλληνα αστρονόμο με συγγράμματα, που να έστειλε «εξ ανατολών το φως» στους αρχαίους χρόνους. Ο Ρωμαίος ιστορικός της αρχιτεκτονικής Βιτρούβιος στο γνωστό, μοναδικό σύγγραμμά του «Περί αρχιτεκτονικής», αναφέρει εκατοντάδες Έλληνες αρχιτέκτονες και μηχανικούς, αλλά ούτε έναν Ρωμαίο.

Τον 14ο αιώνα ιδρύθηκαν τα πρώτα Πανεπιστήμια στη Ευρώπη. Πόλεις και κράτη καυχώνται γι’ αυτά: Η Πορτογαλία για το Πανεπιστήμιο της Κοϊμπρα, η Γερμανία για την Χαϊλδεβέργη και την Πράγα, η Ιταλία για την Μπολώνια και τη Ρώμη. Στην αρχαία Ελλάδα όμως είχαν αναπτυχθεί και λειτουργούσαν, για πολλούς αιώνες, ανάλογες Σχολές, όπως οι εξής:

- Ιωνική Σχολή Θαλού, Μίλητος
- Πυθαγόρειος Σχολή, Κρότων
- Ακαδημία Πλάτωνος, Αθήναι
- Ελεατική Σχολή Ζήνωνος, Ελέα
- Σχολή Ευδόξου, Κύζικος
- Μουσείον, Αλεξάνδρεια
- Πανδιδακτήριον, Κωνσταντινούπολις
- Ιατρική Σχολή, Μασσαλία.
Σε όλες τις σχολές διδάσκονταν και οι θετικές επιστήμες τα μαθηματικά, η φυσική, η αστρονομία, η βιολογία, η βοτανική κλπ.

Αξιοσημείωτο είναι ότι, ενώ χρειάστηκε να φτάσουμε στις αρχές του 20ου αιώνα, για να επιτραπή η είσοδος των γυναικών (3) στα Πανεπιστήμια, αυτό επιτρεπόταν σε όλες τις Σχολές της Αρχαίας Ελλάδος. Πολλές γυναίκες σπούδασαν, ασχολήθηκαν με την επιστήμη, έγραψαν συγγράμματα, δίδαξαν.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!

Το «Μουσείο» στην Αλεξάνδρεια (4) της ελληνιστικής εποχής - κατά τον ως άνω Καθηγητή - ήταν το πρώτο «Πολυτεχνείο» στην ιστορία του πλανήτη μας, αφού εκεί βρισκόταν ο πυρήνας για την τεχνολογική ανάπτυξη, σε μία πόλη που για πολλά χρόνια ήταν η πνευματική πρωτεύουσα της γης:

«Η Αλεξάνδρεια είναι η πρώτη σε πλήθος ονομάτων επιστημόνων και ακολουθείται από την Αθήνα, τη Μίλητο και τα άλλα μεγάλα κέντρα της Ιωνίας. Με κέντρο την Αλεξάνδρεια ετοιμαζόταν η μεγάλη βιομηχανική επανάσταση στους ελληνιστικούς χρόνους. Μεγάλες εφευρέσεις είχαν γίνει, όπως η αντλία, το ωρολόγιο, το ταξίμετρο και το οδόμετρο, τα αυτόματα, που εκινούντο με υδατοπίεση ή ατμοποίηση. 

Αναμενόταν η εφαρμογή σε μηχανήματα, η «εν σειρά» εκμετάλλευση, που θα άλλαζε την πορεία του κόσμου. Το κλίμα ήταν γόνιμο. Η Ελληνική επιστήμη κυριαρχούσε σ’ όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Οι Έλληνες ναυτικοί αρμένιζαν στα πελάγη, όχι μόνο της Μεσογείου, αλλά και του Ευξείνου Πόντου, της Βόρειας Ευρώπης, της Αφρικής και της Νότιας Ασίας. Η Ελληνική γλώσσα, η δημοτική της εποχής, η λεγόμενη «κοινή», ήταν η πρώτη γλώσσα της γης. Η βιομηχανική επανάσταση ματαιώθηκε για τους εξής λόγους:

α) Κατάκτηση των Ελληνικών Κρατών, και της Αλεξανδρείας, από τους Ρωμαίους.

β) Εμπρησμός της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας. Καταστράφηκαν σχεδόν όλα τα συγγράμματά της, 700.000 τίτλοι περίπου. Μαζί χάθηκαν και πάρα πολλά συγγράμματα θετικών επιστημόνων. Αυτά πού σώθηκαν ή έτυχε να βρίσκονται σε άλλες βιβλιοθήκες, είναι σχετικά λίγα (5).

Χρειάστηκε να περάσουν 15 αιώνες, για να φτάσουμε στην Αναγέννηση στη Δυτική Ευρώπη και στη συνέχεια στη «χύτρα του Παπίνου», το 1690, και στις αρχές του 19ου αιώνα, πρώτα στην Αγγλία και αργότερα κατά τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και στην Αμερική. Την εποχή αυτή ιδρύθηκαν τα πρώτα Πολυτεχνεία στη Γερμανία. Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους και την πτώση του Βυζαντίου κατατρεγμένοι Έλληνες κατέφυγαν στις πόλεις της Δύσεως, φέρνοντας μαζί τους «ιερά κειμήλια» - Κώδικες με συγγράμματα Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων (6), πολλά από τα οποία αναφέρονταν στις θετικές επιστήμες. 

Η Ελληνική επιστημονική ορολογία, είτε απ’ ευθείας είτε μέσω της λατινικής γλώσσας, που διαδόθηκε με την κατάκτηση των Ρωμαίων, επηρέασε την ορολογία των άλλων χωρών, αποδεικνύοντας περίτρανα, ότι η Ελλάς είναι η πνευματική μητέρα όλων των ανθρώπων. Δεν υπάρχει σήμερα γλώσσα της γης, στην οποία η επιστημονική ορολογία, ιδιαίτερα στις θετικές επιστήμες, να μη προέρχεται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, από τα αρχαία Ελληνικά…».

Να είχε – άραγε – δίκιο ο πρώην Πρύτανης του Πολυτεχνείου, ο Καθηγητής κ. Νικόλαος Μαρκάτος, πού έλεγε ότι: «Το Αρχαιοελληνικό πνεύμα συνδύαζε όλες τις διαστάσεις μέσα του. Εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε τα Μαθηματικά, για να ξαναβρούμε τα χωράφια μας στη λάσπη του Νείλου. Τα χρησιμοποιήσαμε απλά για να εξερευνήσουμε τους άϋλους και αιώνιους δρόμους του νου μας» ;

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Για να συνειδητοποιήση ο αναγνώστης την πληθώρα των θετικών επιστημόνων πού γέννησε ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος, θα αναφέρωμε μόνον δύο στοιχεία:

1) Μέσα στο βιβλίο του κ Κωνσταντίνου Γεωργακοπούλου «Αρχαίοι Έλληνες Θετικοί Επιστήμονες», καταχωρίζονται τουλάχιστον 555 Αρχαίοι Έλληνες θετικοί επιστήμονες.

2) Μέσα στο βιβλίο «Αρχαίοι Έλληνες Ιατροί», του ίδίου Καθηγητού, συγγραφέως και ιστορικού ερευνητού, καταχωρίζονται επίσης άλλοι 555 Αρχαίοι Έλληνες Ιατροί !

Και μόνον αυτά τα στοιχεία, πού έχουν ήδη αγγίξει, με τις νέες έρευνες, πολύ μεγαλύτερο αριθμό, μας δίδουν πλέον το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι χιλιάδες (άγνωστοι, ως επί το πλείστον) αρχαίοι Έλληνες Θετικοί Επιστήμονες και Ιατροί είχαν αναλώσει τον εαυτό τους στην υπηρεσία του ανθρώπου, ανεξαρτήτως εθνικότητος, φυλής ή χρώματος.

Και μιας και μιλάμε για αρχαίους Έλληνες Ιατρούς, ας δούμε τι λέει στο σχετικό σύγγραμμά του ο εν λόγω Καθηγητής της Ιστορίας της Επιστήμης:

«Δεν υπάρχει χώρα της γης στην οποίαν η ιατρική ορολογία να μην είναι, στο μεγαλύτερο μέρος της, ελληνική. Σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες επί 100 ιατρικών όρων οι 60 είναι ελληνικής προελεύσεως, οι 20 λατινικής και μόνο οι υπόλοιπες 20 περίπου ανήκουν στην τοπική γλώσσα. Τα χιλιάδες φάρμακα των Ελλήνων φαρμακολόγων-ιατρών γέμιζαν, κατά το μεγαλύτερο μέρος, το συνταγολόγιο των ιατρών όλου του κόσμου ως τον 19ο αιώνα, και μόνον η ανάπτυξη της οργανικής χημείας περιόρισε τον αριθμό τους.

Στα Πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής πολύτιμα βοηθήματα στη μελέτη της ιατρικής και της φαρμακευτικής επιστήμης ήταν τα πολυάριθμα συγγράμματα των αρχαίων Ελλήνων ιατρών, τόσον υπό τη μορφή χειρόγραφων κωδίκων όσο και εντύπων εκδόσεων μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας.

Το ίδιο ισχύει και για τις αραβικές χώρες, των οποίων αξιόλογοι ιατροί εσπούδασαν στις ελληνικές σχολές, ιδιαίτερα κατά τη βυζαντινή περίοδο, και μετέφρασαν πολλά έργα στα αραβικά.
Η ελληνική ιατρική κυριαρχεί από αρχαιοτάτων χρόνων, αναπτύσσεται ιδιαίτερα μετά τον 6ον αι. π.Χ. και εμφανίζει κατά την ελληνιστική περίοδο νέα άνθηση, που συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Είναι γνωστό ότι ενώ οι Ρωμαίοι υπέταξαν στρατιωτικά τα ελληνικά κράτη, οι Έλληνες τους κατέκτησαν πολιτιστικά. Αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγον για την ιατρικήν επιστήμην. Όλοι σχεδόν οι ιατροί της πόλεως Ρώμης, αλλά και του συνόλου του Ρωμαϊκού κράτους, ήταν Έλληνες».

ΧΑΡΙΝ της ιστορίας, θα πρέπει να πούμε ότι παρόμοιες εργασίες έχουν κάνει και άλλοι Έλληνες επιστήμονες, όπως για παράδειγμα οι κκ Ευάγγελος Σπανδάγος, Ρούλα Σπανδάγου, Δέσποινα Τραυλού (7) και άλλοι.

Ο κ. Απόστολος Πάσχος, Ιατρός Παθολόγος – Πυρηνικός, πού είναι διδάκτωρ της Ιατρικής των Πανεπιστημίων Αθηνών, έχει εκδώσει σχετικό βιβλίο με τίτλο: «Οι Έλληνες Ιατροφιλόσοφοι της Αρχαίας, της Ελληνιστικής, της Βυζαντινής και της Νεωτέρας Ελλάδος» (8), ενώ δεν είναι λίγοι εκείνου πού έχουν ασχοληθεί με την Επιστήμη των Αρχαίων και Βυζαντινών Ελλήνων.

Ακόμη και σήμερα υπάρχουν Έλληνες Επιστήμονες πού διακρίνονται σε όλους τους τομείς, συνεχίζοντας το έργο των προγόνων μας. Ο αείμνηστος γιατρός Παπανικολάου, για παράδειγμα, πού ήταν από την Εύβοια, με το περίφημο «Τέστ Παπανικολάου» έχει σώσει χιλιάδες γυναίκες στον κόσμο, ενώ πριν λίγα χρόνια είχε επισκεφθή την Ελλάδα μία ομογενής μας από την Αυστραλία, που μας διαβεβαίωνε ότι σε λίγο καιρό θα έχει έτοιμο το φάρμακο για τον καρκίνο.

Η Αμαλία Φλέμιγκ έγραψε κι αυτή την δική της ιστορία δίπλα στον διάσημο γιατρό και σύζυγό της. 

Ο Στέργιος Θεοδωρόπουλος, δεξί χέρι του διασήμου καρδιολόγου Μαγκντί Γιακούμπ, έχει σώσει κι αυτός πολλούς ανθρώπους, ιδίως στο θέμα των μεταμοσχεύσεων καρδιάς, όπως τουλάχιστον γνωρίζει ο γράφων, πού είχε την χαρά και την τιμή να τον έχει προσκεκλημένο την 11ην Ιανουαρίου 1998, ενώ ο κατάλογος των μεγάλων Ελλήνων επιστημόνων καθημερινώς μεγαλώνει με την πολύτιμη προσφορά τους. Xαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ελληνοκύπριος γενετιστής, Παναγιώτης Ζαβός, από τους πρώτους επιστήμονες πού κάνουν κλωνοποιήσεις ανθρώπων (9), μία κίνηση πού έχει προκαλέσει πολλά διλήμματα, ηθικής κυρίως φύσεως, στην σύγχρονη επιστήμη, και πολλοί άλλοι.

Επιστήμονες, όμως, δεν είναι μόνον οι γιατροί, αλλά και άλλοι, που θεραπεύουν διαφορετικούς επιστημονικούς χώρους, των οποίων τα ονόματα έχουν γραφή με χρυσά γράμματα στις σελίδες της ανθρωπίνου ιστορίας: Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, Παύλος Σαντορίνης, Σταύρος Πλακίδης, Λύσσανδρος Καυτατζόγλου και τόσοι άλλοι διανθίζουν με την προσωπικότητά τους το Πάνθεον της Παγκοσμίου Επιστήμης!

Εάν σε όλα αυτά σημειώσουμε και το σημερινό Άλμα της Ελληνικής Επιστήμης, με την εκτόξευση στο διάστημα του πρώτου διαστημικού δορυφόρου από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, αντιλαμβάνεται κανείς τι μέλλον έχει αυτός ο Παγκόσμιος Έλλην (10)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1) Εκδόσεις Γεωργιάδης, Αθήναι 1995
2) Εκδόσεις ΙΑΣΩ, Αθήνα 1998.
3) Ίδε άρθρο: «Η Επιστήμη των Αρχαίων Ελληνίδων».
4) Άγγελος Παν. Σακκέτος: «Πού βρίσκονται τα Αρχαία Ελληνικά Χειρόγραφα», (2η Έκδοσις), Εκδόσεις: Δημοσθένης Λιακόπουλος, Θεσσαλονίκη 2003.
5) Πολλές σημαντικές πληροφορίες για το θέμα αυτό, ίδε το ως άνω βιβλίο μας.
6) Ο Δρ Θεοδόσιος Βαρβιτσιώτης, μέσα στο περίφημο «Λεξικό των Αρχαίων Ελλήνων» περιλαμβάνει τουλάχιστον 4.300 Αρχαίους ¨Ελληνες Συγγραφείς (!!!).
7) Βιβλία τους υπάρχουν στις Εκδόσεις των ιδίων (Αίθρα).
8) Ιωάννινα, 1997.
9) «Πουθενά στη Βίβλο ο Θεός δεν λέει “ου κλωνοποιήσεις” » εδήλωσε στην εφημερίδα «Τα Νέα» της Τρίτης 20 Μαϊου2003.
10) Το άρθρο αυτό είναι προδημοσίευσις του καινούργιου βιβλίου μας: «Ο Παγκόσμιος Έλλην», που θα κυκλοφορήση λίαν προσεχώς.

πηγή-sakketosaggelos.gr