«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

"Sokushinbutsu": Οι περίεργοι μοναχοί


Στην Βόρεια Ιαπωνία υπάρχουν οι ταριχευμένες Μούμιες μερικών Ιαπώνων μοναχών οι οποίοι είναι γνωστοί ως Sokushinbutsu".

Το παράξενο δεν είναι οι μούμιες, αλλά ο τρόπος με τον οποίο μουμιοποιήθηκαν αυτοί οι μοναχοί.

Οι Μοναχοί αυτοί λοιπόν
ήταν οπαδοί του Shugendô μιας αρχαίας Βουδιστικής παράδοσης που θέλει τους Μοναχούς να πεθαίνουν με μια ακραία μορφή αυταπάρνησης: Κάνουν Μούμιες οι ίδιοι τους εαυτούς τους !


Η Διαδικασία αυτή διαρκεί 10 χρόνια.
Η Παράδοση ξεκίνησε για πρώτη φορά απο έναν Μοναχό που ονομάζονταν "Kuukai" πριν απο περίπου 1000 χρόνια.

Το πρώτο βήμα για να κανει ένας Μοναχός Μούμια τον εαυτό του ήταν η αλλαγή Διατροφής.

Για μια περίοδο περιπου 3 χρονών ήταν υποχρεωμένος να τρώει μόνο ξηρούς καρπούς και σπόρους.

Έτσι μειωνόταν δραματικά το λίπος στο σώμα του. Μετά την πάροδο των 3 χρόνων, η διατροφή γινότανε πιο περιοριστική : υποχρεωνόταν να τρώει μόνο φλούδες απο πεύκα και φλοιούς δέντρων.

Μετά την πάροδο και αυτών των 3 χρόνων ο Μοναχός έμοιαζε με ζωντανό σκελετό.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΥΓΡΑ ΤΟ ΣΩΜΑ
Το σώμα του είχε μειωμένη υγρασία λόγο του ότι δεν κατακρατούσε υγρά απο την εξαντλητική δίαιτα και αυτό έκανε το έργο της ταρίχευσης ακόμα πιο εύκολο.

Μετά το πέρας και αυτής της διαδικασίας,
ο Μοναχός έπρεπε για άλλα 3 χρόνια, να πίνει τσάϊ απο να φυτό που ονομάζονταν urushi.

Το φυτό αυτό το χρησιμοποιούσαν
για να κατασκευάζουν Βερνίκια και ήταν φυσικά δηλητηριώδες για τον άνθρωπο  Με αυτόν τον τρόπο ο Μοναχός έκανε εμετό και ουρούσε πολύ χάνοντας και άλλα υγρά.

Επίσης το τσάι απο αυτό το Φυτό εμπόδιζε τα σκουλίκια να προκαλέσουν αποσύνθεση.

Στο τελευταίο στάδιο 
αυτό του παράξενου εθίμου ο μοναχός έμπαινε μέσα σε ένα μικρό δωμάτιο, όπου και καθόταν οκλαδόν για άλλα 3 χρονιά εκεί μέσα.

Κάθε μέρα χτυπούσε ένα καμπανάκι και οι υπόλοιποι του αφήνανε ένα λεπτό σωλήνα για να αναπνέει.

Μόλις μια μέρα
δεν χτυπούσε το καμπανάκι, το δωμάτιο στραγγιζόταν και η μούμια ήταν έτοιμη!

Η παραπάνω τεχνική 
τελικά δεν είχε ικανοποιητικά αποτελέσματα, καθώς πολλοί λίγοι μοναχοί έγιναν με αυτόν το τρόπο μούμιες.

Η Ιαπωνική Κυβέρνηση
 απαγόρευσε αυτό το έθιμο τον 19ό αιώνα, αν και συνέχιζε να εφαρμόζεται και στον 20ό.

ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ NAITO Masatoshi / SANO Fumitoshi. Nihon no Sokushinbutsu / Japanese Mummified Monks (1969)






Δεν υπάρχουν σχόλια: