Eν Αθήναις... οι μυρουδιές της γειτονιάς

Περπατούσες στην γειτονιά και οι μυρουδιές σου έσπαγαν την μύτη. 

Μικρά τα σπίτια... πολλοί οι ένοικοι στις αυλές...πολλές οι κατσαρόλες και με τοναπορροφοτήρα να μην έχει ανακαλυφθεί. 

Ξεχώριζες τα φαγητά με την μύτη... Ο πελτές στο φόρτε του και με τα άδεια τενεκέδια του γλάστρες στις αυλές... τα μικρότερα δίπλα στην "μπανιέρα" (σκάφη) για ξέβγαλμα. 

Άνοιγες την αυλόπορτα και νόμιζες ότι έμπαινες σε μαγειρείο με πολλές κουζίνες. Οι κάμαρες δεν είχαν κουζίνες ήταν πολλαπλής χρήσεως ....

Η γκαζιέρα αγκομαχούσε να ψήσει το φαϊ και αν ήταν γκοτζίλας δηλαδή κατεψυγμένο κρέας χρειαζότανε ένα μπετονάκι πετρέλαιο.

Πού να βράσει ο προϊστορικός, αλλά και πού να θυμίσει το πραγματικό κρέας... Από το μάσημα καταλάβαινες ότι ήταν ζωϊκή τροφή καθ ότι ήταν άνευ γεύσεως.

Το τηγάνι ήταν η χαρά των παιδιών....κεφτέδες...πατάτες τηγανιτές άφθονες... αυγά τηγανιτά και φυσικά επιδόρπιο τηγανίτες με ζάχαρη από πάνω.

Οι μυρουδιές από το τηγάνισμα των ψαριών.... μαρίδα κυρίως με τον ψαρά να περνάει με το γαλάζιο κοφίνι στο κεφάλι.... 

Κυρίως μαρίδα πουλούσε γνωρίζοντας την επιθυμία της τσέπης της αξιότιμης πελατείας του. 

Η γκαζιέρα στην καλοκαιρία θα έβγαινε και στην αυλή για τηγάνισμα προκειμένου να προστατευθεί η κάμαρα από την μπόχα και την κάπνα.

Μπόλικο αλεύρωμα η μαρίδα...ξεροψήσιμο και γινότανε λουκουμάς. 

Η πρωϊνή κουβέντα στην γειτονιά από τις νοικοκυρές ήταν τι θα έβαζαν στην κατσαρόλα. 

Ότι έφτιαχναν θα το έτρωγε η οικογένεια μεσημέρι και βράδυ και αν έμενε σπανίως κάτι θα έμπαινε στο ψυγείο του πάγου για να φαγωθεί την επόμενη ημέρα υποχρεωτικά γιατί η συγκεκριμένη οικιακή συσκευή ήταν περιορισμένης ευθύνης.

πηγή-hkoinoniamas