«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

Θυμάμαι τότε ... (με αφορμή κάποιες όμορφες εικόνες)





Θυμάμαι τότε ...

τότε που οι Έλληνες πήγαιναν εκκλησία (στην ευλογημένη ορθόδοξη εκκλησιά και δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί συλλείτουργα με τους αιρετικούς παπικούς)

τότε που υπήρχαν άντρες και γυναίκες και όχι μια κοινωνία με ντύσιμο και ομιλία unisex

που ο άντρας εξέπεμπε σεβασμό και η γυναίκα καλοσύνη

που η γυναίκα είχε σεμνότητα (προσέξτε το μακρύ φόρεμα)

που οι γυναίκες στην εκκλησία φορούσαν μαντήλα και οι χήρες φορούσαν μαύρα,

τότε που τα κοριτσάκια περιποιόταν τα μαλλιά τους κάνοντας κοτσιδάκια (απλό, απέριττο και όμορφο) και δεν υπήρχαν κομμωτήρια,

τότε που τα αγοράκια δεν άλλαζαν κούρεμα, σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας




τότε που η οικογένεια ήταν ακόμη οικογένεια, που σκεφτόταν και αγαπούσαν πραγματικά τα παιδιά τους και δεν χώριζαν με τις πρώτες δυσκολίες για "να ζήσουν" την ζωή τους με κάποιον άλλον, τότε που εκτός από τους γονείς, την διαπαιδαγώγηση των παιδιών έκανε ο παππούς, η γιαγιά, ο παπάς και ο δάσκαλος του χωριού και όχι η τηλεόραση τότε που στα σχολεία μάθαιναν για αγίους και ήρωες και όχι για το ρατσισμό και την διαπολιτισμικότητα, τότε που στα σχολεία μας φοιτούσαν ελληνόπουλα



τότε που η μάννα ξαγρυπνούσε υπομονετικά δίπλα στο άρρωστο παιδί και δεν το άφηνε στην "γιαγιά" για να πάει στη δουλειά, για καφέ ή για ψώνια

τα θυμάμαι όλα αυτά...

κι αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις αξίες και τα ιδανικά (υπάρχουν;;) του δυτικού τρόπου σκέψης που μας επέβαλε η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τις τηλεπρεσόνες και τους ερμαφρόδιτους στην τηλεόραση.

Διαφορετικά, ότι σπείραμε (παιδιά χωρίς εγκράτεια, άσκηση, αρχές και αξίες), μία ακόμη φορά αυτό και θα θερίσουμε (υλισμός, καλοπέραση, κατανάλωση, ναρκωτικά, χούλιγκανς, αθεΐα, αναρχία, μιζαδόροι, διαπλοκή και τελικά υλική, ηθική και πνευματική χρεοκοπία).





Αν δεν μετανοήσουμε οι ίδιοι, όσα κεριά κι αν ανάψουμε,
δεν μας σώζει ούτε ο Άγιος Παϊσιος, ούτε οι προφητείες ούτε τα άγια λείψανα.

Η επιλογή για την κόλαση που ζούμε, είναι ΔΙΚΗ ΜΑΣ.



....

Ιστολόγιο- Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο παιδαγωγός"

την φωτογραφία είδαμε εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια: