Συνέβη σαν σήμερα, 100 χρόνια πριν, το 1914 .
Γερμανοί, Βρετανοί και Γάλλοι στρατιώτες παρατούν τα όπλα και γυρίζουν την πλάτη στον πόλεμο!
Η εγγύτητα μετά τον αλληλοσκοτωμό. Τα χέρια -του γερμανού και του βρετανού στρατιώτη- αγγίζονται για ένα τσιγάρο.
"Ούτε μία οβίδα δεν είχε πέσει όλη μέρα, φαινόταν καθαρά πως και οι Γερμαναράδες είχαν ανάγκη από λίγη ηρεμία. Πάνω από τα παγωμένα έλη που χώριζαν τις γραμμές πλανιόταν μία αόρατη αίσθηση, σαν να λέγαμε όλοι στον εαυτό μας "Είναι η παραμονή Χριστουγέννων και για τα δύο στρατοπεδά μας, κάτι μας ενώνει!"
Κατά τις δέκα το βράδυ, βγήκα από το καταφύγιο που με είχαν προσκαλέσει για να επιστρέψω στο δικό μου. Φτάνοντας στον τομέα μου, βρήκα τους περισσότερους άντρες όρθιους, συγκεντρωμένους στο χαράκωμα και χαρούμενους. Τραγουδούσαν, έλεγαν ιστορίες και αστειεύονταν επειδή αυτή η παραμονή ήταν τόσο διαφορετική σε σχέση με τις άλλες βραδιές.
'Ενας από τους στρατιώτες μου με πλησίασε και μου είπε :
"Μπορείτε, κύριε, να τους ακούσετε καθαρά ;
- Να ακούσω τί ;
- Τους Γερμανούς, κύριε, εκεί πέρα, ακούστε τους που τραγουδούν χτυπώντας πάνω σε μεταλλικά αντικείμενα. Προσπάθησα ν' άκούσω. Στην άλλη άκρη της νεκρής ζώνης, μπορούσα ν' ακούω μέσα στον παγωμένο αέρα φωνές που ψιθύριζαν και κάποιες σύντομες γερμανικές μελωδίες που αγνοούσα. Ξαναμπήκα στην "τρύπα" μου για να βρω τον διμοιρίτη μας.
- "Τους ακούτε τους Γερμαναράδες που κάνουν όλη αυτή τη φασαρία ;"
- "Ναι, εδώ κι αρκετή ώρα". - "Ελάτε, πάμε στην άκρη του χαρακώματος, θα ήμαστε πιο κοντά". Με μεγάλη δυσκολία διασχίζουμε τη σκληρή και παγωμένη στοά. Σιωπούμε και οι δύο και ακούμε. Μιά ομάδα Γερμανών τραγουδούσε το "Deutschland über alles". Ως απάντηση, κάποιοι από τους καλούς μας μουσικούς έπαιξαν στη φυσαρμόνικα μερικές ζωηρές γερμανικές μελωδίες. Ξαφνικά, ακούσαμε μπερδεμένες φωνές, κι έπειτα γέλια. Μέσα στη νύχτα ακούστηκε μία φωνή να λέει στα αγγλικά με φρικτή γερμανική προφορά :
- "Ελάτε από δω !" Αμέσως, ένα κύμα χαράς απλώθηκε πάνω από τα χαρακώματα, απ' όπου ξεπήδησαν γέλια και μελωδίες στη φυσαρμόνικα. Κατά τη διάρκεια μιας σύντομης ανάπαυλας, ένας από τους λοχίες μας επανέλαβε την πρόσκληση :
- "Ελάτε εσείς από δω !"
- "Εσείς να διανύσετε το μισό δρόμο, κι εγώ τον άλλο μισό" απάντησε κάποιος. - "Προχωρήστε τότε", ανταπάντησε ο λοχίας.
- "'Ερχομαι κι εγώ".
- "Α, είστε δύο τώρα", είπε ο λοχίας. Μετά από λίγο, όταν σταμάτησαν τα αστεία από τις δυο μεριές, και ξεπεράστηκε η δυσπιστία, ο λοχίας μας προχώρησε ανάμεσα στις δύο γραμμές.
Τον χάσαμε γρήγορα από τα μάτια μας, αλλά, μέσα σ' αυτήν τη βαριά σιωπή, μπορέσαμε ν' ακούσουμε την αρχή μιας διστακτικής συνομιλίας. Λίγη ώρα μετά, ο λοχίας επέστρεφε κρατώντας μερικά γερμανικά πούρα και τσιγάρα που είχε ανταλλάξει με λίγη σούπα Maconochie και μία κονσέρβα "Capstan". Η συνάντηση ήταν σύντομη, αλλά έφερε μία νότα απαραίτητη σ ' αυτήν την παραμονή Χριστουγέννων, λίγη ανθρωπιά στη συνηθισμένη καθημερινοτητά μας.
Τη μέρα των Χριστουγέννων σηκώθηκα πρωί πρωί και βγήκα από το καταφυγιό μου. Θα έκανε ωραία μέρα. Ο ουρανός ήταν γαλάζιος και ανέφελος. Καθώς έκανα βόλτες στα χαρακώματα συζητώντας για τη συνάντηση της προηγούμενης νύχτας, φάνηκε ξαφνικά ότι μπορούσαμε νά αντικρύσουμε καθαρά στο βάθος μία ομάδα Γερμανών, με τα κεφάλια τους να ξεπροβάλλουν χωρίς καμία προστασία και τα μαλλιά τους να ανεμίζουν στον αέρα. Σε λίγο, μία ολόκληρη σιλουέτα Γερμανού ορθώθηκε για να κοιτάξει γύρω.
Δεν χρειάστηκε να περάσει πολλή ώρα για να δούμε τη σιλουέτα και του "δικού μας" Bert να διαγράφεται στον ορίζοντα. Αυτή η τόλμη έγινε μεταδωτική. Ακολούθησαν αμέσως μερικοί Γερμανοί.
Τους μιμήθηκαν τότε και οι δικοί μας Alf και Bil, και σε λίγα δευτερόλεπτα γύρω στους δέκα στρατιώτες από τις αντιμαχόμενες πλευρές προχωρούσαν για να συναντηθούν στη μέση της νεκρής ζώνης. Απίθανο ! Απίστευτο !" (αναμνήσεις ενός βρετανού αξιωματικού από τη χριστουγεννιάτικη εκεχειρία).
Βρετανοί και γερμανοί στρατιώτες συναντιούνται στη μέση της νεκρής ζώνης κατά τη διάρκεια της χριστουγεννιάτικης εκεχειρίας. Φωτ. Imperial War Museums collections.
1919. Κρανίου τόπου στην περιοχή της no man's land του πεδίου των μαχών της Φλάνδρας (εκεί όπου είχαν γιορτάσει μαζί τα πρώτα Χριστούγεννα του πολέμου στρατιώτες από αντίπαλα στρατευμάτα). Φωτ. W. L. King, Millersberg, Ohio (Military Intelligence Div., General Staff, U.S. Army).
Αντρες του βρετανικού συντάγματος Royal Warwickshire μαζί με γερμανούς στρατιώτες του 134ου συντάγματος της Σαξονίας στην περιοχή της νεκρής ζώνης του δυτικού μετώπου. Φωτ. Drummond, CAF (Lt), Royal Field περιοχή του no man's land Artillery.
Ποδόσφαιρο στα χαρακώματα. 'Εχει αναφερθεί πως νίκησαν και οι δύο ομάδες, άγνωστο σε πόσα παιχνίδια.
Βρετανοί και Γερμανοί "Τρωγλοδύτες"
Παρά την καταστροφή των φωτογραφιών που έσπευσαν να κατασχέσουν τα επιτελεία των δύο στρατοπέδων, κάποιες έφτασαν στις εφημερίδες. Σε αντίθεση με τα γαλλικά και τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, αρκετές ήταν οι αγγλικές εφημερίδες, όπως η Daily Mirror, που τις δημοσίευσαν.
Η φωτογραφία δείχνει παλιά, αλλά είναι πρόσφατη. Κάθε χρόνο, προς τιμήν της αδελφοποίησης των στρατιωτών που άφησαν τα όπλα, γίνεται στην περιοχή των μαχών μία αναπαράσταση της χριστουγεννιάτικης εκεχειρίας
Timewatch: The Christmas Truce (BBC).
Η διαφήμιση των καταστημάτων Sainsbury, που έγινε viral φέτος, βασίστηκε στην παραπάνω ιστορία
Πηγή: lifo.gr
πηγή-antikleidi.com
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται από την ανακωχή των Χριστουγέννων κατά τον Α' Παγκόσμιο (εικόνες & βίντεο)
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την περίφημη Ανακωχή των Χριστουγέννων που έγινε στο Δυτικό Μέτωπο το 1914. Πρόκειται για μια σειρά ανεπίσημων εκεχειριών ανάμεσα σε Γερμανούς, Βρετανούς και Γάλλους στρατιώτες κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, όταν οι δύο πλευρές άρχισαν να ανταλλάσσουν γιορτινές ευχές και τραγούδια ανάμεσα στα χαρακώματά τους, αποδεικνύοντας ότι δεν έιχαν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις η ένταση ελαττώθηκε σε τέτοιο βαθμό που οι στρατιώτες περπατούσαν απέναντι για να κουβεντιάσουν με τους αντιπάλους τους και να τους δώσουν δώρα.
Η Ανακωχή των Χριστουγέννων ήταν ξεκάθαρα μια αυθόρμητη στιγμή αξιωματικών και στρατιωτικών παρά μια απόφαση των στρατηγών των δύο πλευρών που βρισκόμενοι μακριά από το Μέτωπο, τους κινδύνους και τις κακουχίες ήταν κάθετα αντίθετοι σε οποιαδήποτε κατάπαυση του πυρός.
Η ιστορική αυτή κίνηση ξεκίνησε από τα χαρακώματα του Βελγίου, όπου οι Γερμανοί ακολουθώντας τα έθιμά τους στόλισαν δέντρα και άρχισαν το τραγούδι. Η ανταπόκριση από τον εχθρό ήταν άμεση: Γάλλοι και Βρετανοί άρχισαν να τραγουδούν και αυτοί με την πολεμική ένταση να εξαφανίζεται με μαγικό τρόπο.
Τότε ένας Γερμανός στρατιώτης βγήκε από τα χαρακώματα και ευχόμενος στα αγγλικά καλά Χριστούγεννα πρότεινε να σταματήσουν τις εχθροπραξίες. Αυτό ήταν. Οι στρατιώτες των δύο πλευρών άρχισαν να εύχονται στους μέχρι πριν από λίγα λεπτά εχθρούς χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα.
Αυτό που ακολούθησε δεν είχε προηγούμενο: Οι στρατιώτες βγήκαν από τα χαρακώματα παρατώντας τα όπλα και επισκέπτονταν το αντίπαλο στρατόπεδο ανταλλάσσοντας δώρα και ευχές. Σύμφωνα με μαρτυρίες, έφτασαν στο σημείο να προσεύχονται μαζί.
Αυτό που ακολούθησε δεν είχε προηγούμενο: Οι στρατιώτες βγήκαν από τα χαρακώματα παρατώντας τα όπλα και επισκέπτονταν το αντίπαλο στρατόπεδο ανταλλάσσοντας δώρα και ευχές. Σύμφωνα με μαρτυρίες, έφτασαν στο σημείο να προσεύχονται μαζί.
«Ο στρατιώτης Μέκελ από τον λόχο μου, ο οποίος είχε ζήσει πολλά χρόνια στην Αγγλία, φώναξε στους Βρετανούς μιλώντας τους στα αγγλικά και σύντομα ξεκίνησε μια ζωηρή συζήτηση», έγραψε ο Τσέμις περιγράφοντας την πρώτη συνάντηση δύο αντίπαλων στρατιωτών που βγήκαν από τα χαρακώματα, έσφιξαν τα χέρια στην ουδέτερη ζώνη και αλληλοευχήθηκαν «Χαρούμενα Χριστούγεννα» μιλώντας ο καθένας στη γλώσσα του.
Στην πρωτοφανή αυτή κίνηση δε θα μπορούσε να λείψει και ο αθλητισμός καθώς οι δύο πλευρές άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο χρησιμοποιώντας μπάλες από άχυρο δεμένο με σπάγκο ή άδεια τενεκεδάκια. Το ίδιο πρόχειρα ήταν και τα τέρματα, για τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ξύλα, χλαίνες και κράνη. Άλλα ματς διεξάγονταν με 50 παίκτες και άλλα με 10 και διαρκούσαν περίπου μία ώρα. Έπειτα, οι παίκτες, που για μέρες είχαν στερηθεί τον ύπνο, έπεφταν εξαντλημένοι στο παγωμένο έδαφος αναζητώντας λίγη ξεκούραση.
Στην πρωτοφανή αυτή κίνηση δε θα μπορούσε να λείψει και ο αθλητισμός καθώς οι δύο πλευρές άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο χρησιμοποιώντας μπάλες από άχυρο δεμένο με σπάγκο ή άδεια τενεκεδάκια. Το ίδιο πρόχειρα ήταν και τα τέρματα, για τα οποία χρησιμοποιήθηκαν ξύλα, χλαίνες και κράνη. Άλλα ματς διεξάγονταν με 50 παίκτες και άλλα με 10 και διαρκούσαν περίπου μία ώρα. Έπειτα, οι παίκτες, που για μέρες είχαν στερηθεί τον ύπνο, έπεφταν εξαντλημένοι στο παγωμένο έδαφος αναζητώντας λίγη ξεκούραση.
Ένας από τους τελευταίους επιζώντες του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου ήταν ο Μπέρτι Φέλσταντ, ο οποίος μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, το φθινόπωρο του 2001, και σε ηλικία 106 ετών, θυμόταν με πολλές λεπτομέρειες την ιστορική ανακωχή: «Τα όπλα σίγησαν και οι στρατιώτες άρχισαν να βγαίνουν από τα χαρακώματά τους.
Αφήσαμε και εμείς τα όπλα μας και συναντήσαμε τον εχθρό. Απ” όσο θυμάμαι, οι Γερμανοί βγήκαν πρώτοι και άρχισαν να έρχονται προς το μέρος μας. Τους αντιγράψαμε αυθόρμητα. Χαιρετηθήκαμε και αρκετοί από εμάς άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο. Μην φαντάζεστε τίποτα οργανωμένο. Μια αυτοσχέδια μπάλα βρέθηκε από το πουθενά και περίπου 50 άτομα αλλάζαμε πάσες».
Αυτά έγιναν την παραμονή των Χριστουγέννων. Την επόμενη ημέρα, ανήμερα της μεγάλης γιορτής η εκεχειρία επεκτάθηκε σε όλο το μέτωπο. Δεν υπήρχαν πια εχθροί παρά μόνο συνάνθρωποι. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις στρατιώτες αντάλλαζαν τσιγάρα, σοκολάτες και εφημερίδες!
Αυτά έγιναν την παραμονή των Χριστουγέννων. Την επόμενη ημέρα, ανήμερα της μεγάλης γιορτής η εκεχειρία επεκτάθηκε σε όλο το μέτωπο. Δεν υπήρχαν πια εχθροί παρά μόνο συνάνθρωποι. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις στρατιώτες αντάλλαζαν τσιγάρα, σοκολάτες και εφημερίδες!
Όταν οι στρατιώτες των δύο πλευρών είχαν βγει από τα χαρακώματα, ένας Βρετανός εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και έστησε ένα αυτοσχέδιο κουρείο στην ουδέτερη ζώνη. Ο κουρέας «αδιαφορούσε πλήρως τι εθνικότητας ήταν οι πελάτες του, απλώς χρέωνε δύο τσιγάρα το κάθε κούρεμα», περιγράφει το γεγονός στο ημερολόγιό του ο Γερμανός στρατιώτης Γιόζεφ Σέμπαλντ. «Μπορεί να ήταν πόλεμος, ωστόσο δεν υπήρχε ούτε ένα ίχνος εχθρότητας ανάμεσα στους στρατιώτες, οι οποίοι έπαιζαν ποδόσφαιρο μέχρι τελικής πτώσεως», συμπληρώνει θυμίζοντας ότι το ποδόσφαιρο ήταν αναπόσπαστο κομμάτι εκείνων των ιστορικών Χριστουγέννων του 1914.
Από τις βελγικές ακτές ως τα ελβετικά σύνορα όλοι γιόρτασαν εκείνα τα Χριστούγεννα. Εκτός από έναν Βρετανό ταγματάρχη, που υποστήριζε ότι «το Γερμανό πρέπει να τον σκοτώνεις και όχι να κάνεις φιλίες» διατάζοντας τους πάντες να επιστρέψουν στις θέσεις τους, αλλά και έναν Αυστριακό δεκανέα, σύμφωνα με τον οποίο «τέτοιες συνεννοήσεις μεταξύ απλών στρατιωτών θα έπρεπε να απαγορεύονται». Ο Βρετανός ταγματάρχης έμεινε για πάντα ανώνυμος. Ο Αυστριακός δεκανέας απέκτησε παγκόσμια… φήμη λίγα χρόνια αργότερα. Τον έλεγαν Αδόλφο Χίτλερ και προφανώς ούτε μπάλα ήξερε ούτε καλά Χριστούγεννα πέρασε…
Η εκεχειρία των Χριστουγέννων του 1914 επεκτάθηκε κατά μήκος των 800 χιλιομέτρων του Δυτικού Μετώπου, όπου στρατοπέδευαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο στρατιώτες.
Η εκεχειρία των Χριστουγέννων του 1914 επεκτάθηκε κατά μήκος των 800 χιλιομέτρων του Δυτικού Μετώπου, όπου στρατοπέδευαν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο στρατιώτες.
πηγή-sxolianews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου