«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Δεν έχω τίποτα πλέον... Ο πλούτος της πενίας





Μα είναι αλήθεια αυτό. Δεν είχες ποτέ τίποτα.

Νόμιζες ότι είχες. Στην πραγματικότητα τί σου άνηκε από όλα αυτά που νόμιζες ότι είχες.

Μπορείς να φτιάξεις ένα τούβλο από το σπίτι που μένεις;

Μπορείς να φτιάξεις ένα κουμπί ή μια κλωστή από το ρούχο που φοράς;

Κι αν τυχόν μπορείς αυτά, δεν μπορείς εκατοντάδες άλλα πράγματα που νομίζεις ότι σου ανήκουν.

Μπορείς να φτιάξεις τους άλλους, όπως εσύ θέλεις;

Γι αυτό δεν σου ανήκει τίποτα και κανένας.

Είμαστε και ζούμε και έχουμε, εξαιτίας μιας Ανώτερης από την δική μας Νοημοσύνη.

Και αυτό το ξεχνάμε κάθε δευτερόλεπτο σε αυτόν το βίο.

Η Ζωή δεν είναι δικό μας κατασκεύασμα. Οπότε την στιγμή που λες δεν έχω τίποτα, είναι η πιο ευλογημένη στιγμή στην ζωή σου.

Γιατί ευθύς αμέσως παραδέχεσαι και θυμάσαι πως από κάπου αλλού έρχονται όλα αυτά. Εξαιτίας Κάποιου Άλλου υπάρχουν όλα αυτά που δεν έχεις, αλλά και εσύ μαζί.

Και τότε όλα είναι αλλιώς.

Είναι ευλογία να συνειδητοποιήσεις πως δεν έχεις τίποτα, γιατί τότε το παραμικρό που σου δίνεται έχει τεράστια αξία. Περιέχει τεράστια αγάπη και νιώθεις πελώρια ευγνωμοσύνη.

Με απέραντη αγάπη μας δίνονται τα πάντα.

Όμως εμείς με κλειστά μάτια σαν από πάντα τυφλοί και με κλειστά χέρια σαν θυμωμένες γροθιές, δεν τα παίρνουμε.

Νομίζουμε πως όλα είναι δικά μας. Πως μας ανήκουν και πως κάποιος μας τα έχει στερήσει. Τίποτα δεν είναι δικό μας γι αυτό μπορούμε να έχουμε τα πάντα.

Τα μόνα που μας λείπουν είναι η σεμνότητα και η ταπεινοφροσύνη. Και τελικά ίσως μόνο η ενθύμηση. Είναι τα εμπόδια για την ευγνωμοσύνη. Και η ευγνωμοσύνη ανοίγει ανεκτίμητους δρόμους.

Τίποτα δεν είναι δικό μας, γι αυτό μπορούμε να έχουμε τα πάντα.

Τίποτα δεν είμαστε, για αυτό μπορούμε να είμαστε τα πάντα.

Με Φως, με Αγάπη και Δύναμη.


Γεώργιος Νικηταΐδης
enorasis.edu
http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια: