Ονομάζεται και Ήλιος, γιατί ακολουθεί τον ήλιο καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και στρέφεται πάλι προς την ανατολή το πρωί.
Η κίνηση του αυτή που οφείλεται σε κάμψη του βλαστού, σταματά μετά την άνθηση και την γονιμοποίηση των ανθέων και τα κεφάλια παραμένουν στραμμένα προς την ανατολή. Αλλά και οπτικά μοιάζει σαν ένας μικρός καθρέφτης του ήλιου μέσα από τις κίτρινες ακτίνες του.
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για αυτό το λουλούδι
Τα πολύ παλιά χρόνια οι κάτοικοί πολλών περιοχών της κεντρικής Αμερικής, λάτρευαν τον ήλιο,το μεγάλο άστρο της ημέρας, σαν θεό τους, όπως γινόταν στην Αίγυπτο και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου.
Ο μύθος λέει ότι υπήρχε μια όμορφη Ινδιάνα που αγαπούσε το θεό Ήλιο τόσο πολύ, που παρακολουθούσε συχνά ώρες ολόκληρες την καθημερινή του πορεία στον ουρανό.
Ο ήλιος άκουγε τα λόγια της αλλά δεν τολμούσε να της κάνει το χατήρι και να κατέβει πιο χαμηλά στη γη, γιατί ήξερε πως θα της κάνει κακό. Θα την έκαιγε από την πολλή του ζέστη.
Η όμορφη όμως ινδιάνα, συνέχιζε και συνέχιζε κάθε τόσο τα παρακάλια της.
-Ήλιε μου, κάνε μου τη χάρη και κατέβα έστω και για μια μόνο φορά πιο κοντά στη γη. Θέλω να είμαι η πρώτη που θα δω το πρόσωπό σου. Δε σε συγκινεί λοιπόν η τόση λατρεία; Κάνε μου τη μεγάλη αυτή χάρη και έλα πιο κοντά.
Έτσι ένα μεσημέρι που η νεαρή Ινδιάνα τον παρακαλούσε να κατέβει λίγο από τον ουρανό, ο μεγάλος και πυρωμένος δίσκος του άρχισε να κατεβαίνει,να μεγαλώνει,να μεγαλώνει,να γίνεται πελώριος…
Η ζέστη έγινε τόσο ανυπόφορη και οι ακτίνες του άρχισαν να καίνε τα φυτά που βρίσκονταν σ΄εκείνο το μέρος της γης.
Αλλά,μαζί με τα φυτά έκαψαν και τη δυστυχισμένη Ινδιάνα.
Παρασυρμένη από την αγάπη της για τον ήλιο,δεν είχε σκεφτεί αυτόν τον τρομερό κίνδυνο. Σε λίγο έπεσε πάνω στην καυτή γη
και ξεψύχησε με τα μάτια της στραμμένα στον αγαπημένο της θεό.
και ξεψύχησε με τα μάτια της στραμμένα στον αγαπημένο της θεό.
Ο ήλιος, δεν άργησε να καταλάβει το σφάλμα του και αμέσως σηκώθηκε ψηλά, για να μην κάψει περισσότερο τη γη. Μα το κακό στη δυστυχισμένη Ινδιάνα είχε γίνει. Λυπήθηκε τόσο πολύ ο ήλιος για το θάνατό της, που αποφάσισε να τη μεταμορφώσει σ΄ένα όμορφο και λυγερό λουλούδι.
Μα και σαν λουλούδι ακόμα, η Ινδιάνα εξακολουθεί ν΄αγαπάει τον ήλιο και γι΄αυτό στρέφει κάθε τόσο το λουλουδένιο κεφάλι της και παρακολουθεί την πορεία του στον ουρανό από τη στιγμή που θ΄ανατείλει ως τη δύση του…
Βλέπετε, ο Ηλιος είχε «καρφώσει» στον Ήφαιστο ότι η γυναίκα του η Αφροδίτη τον απατά με τον Αρη.
Ο Ηφαιστος έφτιαξε κάτι αόρατα σιδερένια δεσμά γύρω από το κρεβάτι τους και προσποιήθηκε ότι φεύγει σε ταξίδι για δουλειές. Κι έτσι Αφροδίτη και Αρης πιάστηκαν στα… σιδερένια πράσα.
Η Αφροδίτη, λοιπόν, πικραμένη από το «κάρφωμα» του Ήλιου, τον έκανε να ερωτευτεί τη Λευκοθόη και να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια τις υπόλοιπες γυναίκες που τον γυρόφερναν.
Για να την πλησιάσει ο Ηλιος μεταμορφώθηκε στη μητέρα της και της είπε να διώξει τις φίλες της για να της πει ένα μυστικό. Της εξομολογήθηκε τον έρωτά του κι εκείνη ενέδωσε.
Η Κλυτία, προδομένη, τα είπε όλα στον πατέρα της Λευκοθόης κι εκείνος διέταξε να τη θάψουν ζωντανή! Όπως κι έγινε. Η Λευκοθόη πέθανε, αλλά ο Ηλιος, ούτε που ξαναγύρισε να κοιτάξει την Κλυτία.
Εκείνη έμεινε ασάλευτη, ατάιστη κι απότιστη για εννιά μέρες και μεταμορφώθηκε σε φυτό που ακολουθεί πιστά όσο κανένα άλλο την πορεία του Ηλιου, κάθε μέρα, στρέφοντας αργά-αργά το κεφάλι του όσο εκείνος λάμπει αδιάφορα από πάνω του.
Το γνωστό μας ηλιοτρόπιο, λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου