«Ἕλληνες ἀεί παῖδες ἐστε, γέρων δέ Ἕλλην οὐκ ἔστιν» (Πλάτων, Τίμαιος, 22b).


"Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀρχαιοτάτην εἶναι καὶ μεγίστην καὶ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ὀνομαστοτάτην· οὕτω δὲ καλῆς τῆς ὑποθέσεως οὔσης,
ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις τούτων ἔτι μᾶλλον ἡμᾶς προσήκει τιμᾶσθαι. 24. Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ' ἐρήμην καταλαβόντες
οὐδ' ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ' οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν ὥστ' ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν,
αὐτόχθονες ὄντες καὶ τῶν ὀνομάτων τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ τοὺς οἰκειοτάτους τὴν πόλιν ἔχοντες προσειπεῖν".
(Ἰσοκράτης, Πανηγυρικός, στίχοι 23-24).

Τα άρθρα που φιλοξενούνται στον παρόντα ιστότοπο και προέρχονται απο άλλες πηγές, εκφράζουν αποκλειστικά και μόνον τις απόψεις των συγγραφέων τους.

Καθίσταται σαφές ότι η δημοσίευση ανάρτησης, δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά αποδοχή των απόψεων του συγγραφέως.


ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ, ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ-ΑΝΑΡΤΗΣΗ (΄κλίκ΄ στο "Δεν υπάρχουν σχόλια"). ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Άστεγος ζει μέσα σε τάφο, εδώ και 15 χρόνια:




Εδώ και 15 χρόνια, ο Μπράτισλαβ Στογιάνοβιτς ζει …μέσα σε μνήμα σε νεκροταφείο που βρίσκεται στα περίχωρα της πόλης Νις στη Σερβία.


Είναι άστεγος, ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό
και παλιά ρούχα. Ορισμένες φορές οι επισκέπτες του νεκροταφείου του φέρνουν μερικά τρόφιμα και φάρμακα.




Όπως λέει ο ίδιος, ζούσε με τον πατέρα του.
Τον “έχασε” όταν μία πυρκαγιά κατέστρεψε το σπίτι τους και αρχικά πήγε να μείνει μαζί με κάποιους μακρινούς συγγενείς.



Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας
άφησε το χωριό του ερειπωμένο, ο ίδιος δε μπορούσε να βρει δουλειά και δεν ήθελε να γίνεται βάρος σε ξένους.



Έφυγε και κοιμόταν στους δρόμους …Μέχρι που τα βήματα τον έφεραν σε ένα παλιό νεκροταφείο. Ισχυρίζεται ότι βρήκε έναν οικογενειακό τάφο ανοικτό και χωρίς δεύτερη σκέψη …τον έκανε σπίτι του.

Δε φοβάμαι, οι νεκροί είναι νεκροί …Φοβάμαι όταν δε βρίσκω κάτι να φάω …
, λέει ο Στογιάνοβιτς.



Στο ίδιο νεκροταφείο έχει βρει καταφύγιο και ένας 53χρονος, ο Αλεξάνταρ Ντέγιτς, ο οποίος έχει γίνει στενός του φίλος. Μία δημοσιογράφος τους ρωτάει αν φοβούνται το θάνατο και εκείνοι απαντούν χαμογελώντας “τουλάχιστον βρισκόμαστε στο πλέον κατάλληλο μέρος”.

Δείτε το σχετικό ντοκιμαντέρ της σερβικής τηλεόρασης:




Δεν υπάρχουν σχόλια: