Επιμέλεια - έρευνα: Δρ Δημήτρης Περδετζόγλου
ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΣΘΕ ΧΑΟΤΙΚΑ = ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ.
ΟΧΙ ΓΡΑΜΜΙΚΑ = ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ!
Ο άνθρωπος, η φύση και το Σύμπαν, πλάσθηκαν απο τον Δημιουργό Θεό, με χαοτική μη γραμμική δυναμική δομή και λογική. Ιδιαιτέρως για τον άνθρωπο, αυτό ισχύει τόσο εσωτερικά, μορφολογοανατομικά και νοητικά - πνευματικά, όσο και εξωτερικά.
Ο Άνθρωπος είναι ένα έλλογο και έμψυχο πολύπλοκο μη γραμμικό σύστημα. Σκέπτεται, υπο κανονικές συνθήκες, χαοτικά και άρα εκπληκτικά, δημιουργικά και παραγωγικά. Μεγαλουργεί.
Αντίθετα η γραμμικής λογικής "ψεύτικη", κατασκευασμένη κοινωνία μας, η εξωτερική δομή και λογική της, το δημοσιοϋπαλληλικό ωράριό της, το κάθε ασφυκτικά ακολουθούμενο ωράριο, η "καθώς πρέπει" προκατασκευασμένη ενδοκοσμική λογική, το κάθε ενδοκοινωνικά σερβιρισμένο "πρέπει", η κάθε άμετρη πίεση που εξασκείται, η καθημερινή στείρα αναίσθητη επανάληψη, σκοτώνει την δημιουργία. Καταστρέφει την χαοτική λογική. Προβληματίζει. Κουράζει. Αγχώνει.
Μας δίδαξαν και μας διδάσκουν, είναι αλήθεια, να σκεπτόμαστε γραμμικά. Κάθε ημέρα, σε κάθε συγκεκριμένη ώρα της ημέρας, να κάνουμε περίπου ρομποτικά, τα ίδια, στην ουσία, πράγματα, τις ίδιες κινήσεις, χωρίς ψυχή, αγχωτικά. Χωρίς φαντασία, γρήγορα. Χωρίς ψυχοσωματική μετοχή, χωρίς μυαλό, φοβισμένα...
Αυτός είναι ο λόγος που ξε-κουραζόμαστε στις διακοπές, αφού εκεί ακολουθούμε το δικό μας fractal - χαοτικό χρόνο και τρόπο σκέψεως. Ακολουθούμε το φυσικό εσωτερικό ρολόϊ μας.
Ο διχασμός των δύο ρολογιών - χρονισμών (εσωτερικού φυσιολογικού και εξωτερικού κοινωνικού και υπαλληλικού), αρρωσταίνει την ψυχή, τον νούν του ανθρώπου και τελικά αρρωσταίνει και το σώμα του.
Ο Άνθρωπος είναι ένα έλλογο και έμψυχο πολύπλοκο μη γραμμικό σύστημα. Σκέπτεται, υπο κανονικές συνθήκες, χαοτικά και άρα εκπληκτικά, δημιουργικά και παραγωγικά. Μεγαλουργεί.
Αντίθετα η γραμμικής λογικής "ψεύτικη", κατασκευασμένη κοινωνία μας, η εξωτερική δομή και λογική της, το δημοσιοϋπαλληλικό ωράριό της, το κάθε ασφυκτικά ακολουθούμενο ωράριο, η "καθώς πρέπει" προκατασκευασμένη ενδοκοσμική λογική, το κάθε ενδοκοινωνικά σερβιρισμένο "πρέπει", η κάθε άμετρη πίεση που εξασκείται, η καθημερινή στείρα αναίσθητη επανάληψη, σκοτώνει την δημιουργία. Καταστρέφει την χαοτική λογική. Προβληματίζει. Κουράζει. Αγχώνει.
Μας δίδαξαν και μας διδάσκουν, είναι αλήθεια, να σκεπτόμαστε γραμμικά. Κάθε ημέρα, σε κάθε συγκεκριμένη ώρα της ημέρας, να κάνουμε περίπου ρομποτικά, τα ίδια, στην ουσία, πράγματα, τις ίδιες κινήσεις, χωρίς ψυχή, αγχωτικά. Χωρίς φαντασία, γρήγορα. Χωρίς ψυχοσωματική μετοχή, χωρίς μυαλό, φοβισμένα...
Αυτός είναι ο λόγος που ξε-κουραζόμαστε στις διακοπές, αφού εκεί ακολουθούμε το δικό μας fractal - χαοτικό χρόνο και τρόπο σκέψεως. Ακολουθούμε το φυσικό εσωτερικό ρολόϊ μας.
Ο διχασμός των δύο ρολογιών - χρονισμών (εσωτερικού φυσιολογικού και εξωτερικού κοινωνικού και υπαλληλικού), αρρωσταίνει την ψυχή, τον νούν του ανθρώπου και τελικά αρρωσταίνει και το σώμα του.
Υπάρχουν άφθονα παραδείγματα στην ιστορία που πρόσωπα, όπως ο Αρχιμήδης και το περίφημο «εύρηκα!» που αναφώνησε φαίνεται ότι είχαν τις πιο εμπνευσμένες ιδέες, όταν όμως σκεφτόντουσαν, άλλα πράγματα από αυτό που ανακάλυψαν ή σκέφτηκαν. Ωστόσο, ο μηχανισμός που βρίσκεται πίσω από αυτό το ψυχολογικό φαινόμενο παραμένει ασαφής.
Μία μελέτη σήμερα προτείνει
ότι το να κάνεις απλά ένα διάλειμμα, δεν φέρνει την έμπνευση, αλλά η δημιουργικότητα σου μεγαλώνει, μέσω πράξεων που δεν εμποδίζουν το πνεύμα να περιπλανιέται.
Η προσπάθεια ακόμη και σαν λέξη εμπεριέχει κάποιον βαθμό αποτυχίας.
Δηλ. δεν λες ποτέ «Θα προσπαθήσω να φάω», απλά κάθεσαι και τρώς, ενώ λες «Θα προσπαθήσω να τα πάμε καλά», ή «άνοιξα την επιχείρηση και ΘΑ Προσπαθήσω να πάει καλα», είναι από την διατύπωση του και μόνο άκυρο. Γιατί όταν προσπαθείς, για οτιδήποτε, βάζεις μπροστά το αόριστο 'ΘΑ', δηλ. ότι κι αν κάνεις μένει στο μέλον και είναι σπάνιο να υλοποιηθεί.
Από την άλλη όταν προσπαθείς, αυτόματα συμφωνείς πως μπορεί να αποτύχεις, άρα λες «οκ εγώ προσπάθησα». Δεν είναι έτσι όμως..! Όταν αφήνεις την μπαλκονόπορτα ανοιχτή και καρτερείς την αποτυχία, αυτή από ευγένεια σε επισκέπτεται.
Η ανακάλυψη του ό,τι, όταν παύεις να προσπαθείς ο νους αναλαμβάνει την δράση που η προσπάθεια μπλοκάρει, έγινε από μία ομάδα ψυχολόγων στο Πανεπιστήμιο της Santa Barbara, στην Καλιφόρνια.
Οι ερευνητές παρουσίασαν σε 145 προπτυχιακούς φοιτητές, δύο «μη συνηθισμένες» εργασίες που έπρεπε να κάνουν και τους έδωσαν δύο λεπτά, για να καταγράψουν κάθε δυνατό τρόπο που μπορούσαν να γίνουν, με τη χρήση καθημερινών αντικειμένων, όπως οδοντογλυφίδων, κρεμαστρών και τούβλων.
Μετά το πέρας των δύο λεπτών, κάποιοι από τους συμμετέχοντες έκαναν ένα διάλειμμα 12 λεπτών, στη διάρκεια του οποίου ξεκουράστηκαν, άλλοι πήραν μέρος σε ένα απαιτητικό τεστ μνήμης που απαιτούσε την πλήρη προσοχή τους και άλλοι πήραν μέρος σε μία απλή δραστηριότητα χρόνου-αντίδρασης για να αποσπαστεί το μυαλό τους. Μία τέταρτη ομάδα φοιτητών, δεν καθόλου διάλειμμα.
Σε όλους τους συμμετέχοντες δόθηκαν αργότερα, τέσσερις μη συνηθισμένες εργασίες, μαζί με δύο που είχαν ολοκληρώσει από πριν.
Εκείνοι οι φοιτητές που είχαν ολοκληρώσει την όχι και τόσο απαιτητική δραστηριότητα, είχαν καλύτερες επιδόσεις κατά 41% στο μέσο όρο στις επαναλαμβανόμενες εργασίες, όταν τις έκαναν τη δεύτερη φορά. Αντίθετα, οι υπόλοιποι φοιτητές από τις τρεις ομάδες δεν βελτιώθηκαν καθόλου. Η μελέτη αυτή θα δημοσιευτεί προσεχώς στο περιοδικό Psychological Science.
Ένας από τους επικεφαλής ψυχολόγους στην έρευνα αυτή σημειώνει ότι όπως κατά τη διάρκεια εκείνη του ύπνου, που εμφανίζεται το rapid-eye-movement, προσφέρει περισσότερη δημιουργική ενόραση, έτσι και το αφήσει κάποιος το μυαλό του να ταξιδεύει, είναι πραγματικά εκπληκτικό.
Ένας από τους επικεφαλής ψυχολόγους στην έρευνα αυτή σημειώνει ότι όπως κατά τη διάρκεια εκείνη του ύπνου, που εμφανίζεται το rapid-eye-movement, προσφέρει περισσότερη δημιουργική ενόραση, έτσι και το αφήσει κάποιος το μυαλό του να ταξιδεύει, είναι πραγματικά εκπληκτικό.
Παρατηρήθηκε, ότι το να αφήσεις το μυαλό σου χαλαρό, βοήθησε σε προβλήματα που ως ένα βαθμό είχαν υποστεί από πριν μία πνευματική διεργασία.
Με τον ίδιο τρόπο που κατέληξαν οι ερευνητές, ότι από μόνο του απλά ένα διάλειμμα, δεν προωθεί τη δημιουργική σκέψη, έδωσαν και μία εξήγηση, γιατί το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να «περιπλανιέται.»
Με τον ίδιο τρόπο που κατέληξαν οι ερευνητές, ότι από μόνο του απλά ένα διάλειμμα, δεν προωθεί τη δημιουργική σκέψη, έδωσαν και μία εξήγηση, γιατί το ανθρώπινο μυαλό μπορεί να «περιπλανιέται.»
Από την σκοπιά της εξέλιξης, η περιπλάνηση του μυαλού φαίνεται εντελώς αντιπαραγωγική και έχει προβληθεί ως δυσλειτουργική, γιατί θέτει σε κίνδυνο τις επιδόσεις των ανθρώπων σε φυσικές δραστηριότητες κι όμως πολλές επιχειρήσεις σχεδόν επιβάλλουν, στα δημιουργικά στελέχη τους να σταματούν για να ονειροπολούν, υπάρχουν και ειδικά δωμάτια για να τους διευκολύνουν σε αυτό.
Όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, συγγραφείς, φιλόσοφοι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά. Γενικά ό,τι η επιστήμη ανακαλύπτει πολύ όψιμα η φιλοσοφία το χρησιμοποιεί, ζει μ αυτό, χιλιάδες χρόνια.
Επιτρέποντας στον εγκέφαλο να εισέλθει στην κατάσταση του ονείρου και της μη προσπάθειας, όταν εξετάζει πολύπλοκα προβλήματα, έχει πραγματικά οφέλη.
Το να αφήνεται στις σκέψεις του, βοηθά τον άνθρωπο, μόνο όταν η επιβίωση εξαρτάται από δημιουργικές λύσεις.
πηγή (προσαρμογή)
Θα επανέλθουμε λίαν εκτενώς και εποπτικά στο ως άνω θέμα, στο άμεσο μέλλον, μέσω της Θεωρίας του Χάους και της μορφοκλασματικής Γεωμετρίας (fractals) στη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου